ยามเช้าในกรุงเทพมหานคร อากาศยังคงอบอ้าวและควันรถจากถนนสายหลักก็ลอยคลุ้งไปทั่ว ซาเอบะ นักสืบเอกชนที่มีชื่อเสียงด้านการไขคดีที่ซับซ้อนและเป็นที่รู้จักในวงการสืบสวน เดินทางมาที่สำนักงานเล็กๆ ของเขาที่ตั้งอยู่ในย่านเงียบสงบไม่ไกลจากใจกลางเมือง สำนักงานของซาเอบะนั้นเรียบง่าย มีโต๊ะทำงานไม้ที่ดูเก่าๆ หนังสือกองพะเนิน และบอร์ดที่เต็มไปด้วยรูปถ่ายและโน้ตที่แปะไว้
ซาเอบะเป็นชายวัยกลางคน ใบหน้าของเขามีแววครุ่นคิดเสมอ และมักจะมีลักษณะเงียบขรึม เขามักจะเริ่มต้นวันด้วยกาแฟดำเข้มๆ และหนังสือพิมพ์รายวัน แต่วันนี้ไม่เหมือนวันอื่นๆ เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติเมื่อได้เห็นซองจดหมายสีน้ำตาลวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา
จดหมายนี้ถูกส่งมาโดยไม่มีชื่อผู้ส่ง มีเพียงคำว่า "ด่วน" เขียนไว้ด้านหน้า ซาเอบะเปิดจดหมายออก และพบว่ามีการ์ดขนาดเล็กที่พับเอาไว้ ข้างในการ์ดมีข้อความสั้นๆ ที่พิมพ์ด้วยตัวอักษรเรียบง่ายแต่ชัดเจน:
“ช่วยหาตัว เมย์ ให้ที เธอหายตัวไปแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อดี”
ซาเอบะอ่านข้อความนั้นด้วยความสนใจแต่ก็ยังสงสัย จดหมายนี้มาจากใคร? เมย์เป็นใคร? และทำไมเขาถึงต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้? ขณะที่เขากำลังครุ่นคิด เสียงเคาะประตูที่หน้าสำนักงานก็ดังขึ้น
“ขอโทษค่ะ คุณซาเอบะใช่ไหม?” เสียงหวานใสที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนถาม
ซาเอบะมองไปที่ประตู เห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ เธอสวมชุดนักศึกษาสีขาวกระโปรงดำ และถือกระเป๋าสะพายข้างที่ดูเก่าพอสมควร ใบหน้าของเธอดูตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็มีความหวาดกลัวในดวงตา
“ใช่ครับ ผมคือซาเอบะ คุณเป็นใคร แล้วมีอะไรให้ช่วยหรือ?” เขาตอบพร้อมทั้งเชิญเธอเข้ามาในสำนักงาน
หญิงสาวเข้ามาในห้องและนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเขา เธอแนะนำตัวว่าเธอชื่อ หลินหลิน เป็นนักศึกษาปริญญาตรีปีสุดท้ายที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
“ฉันมาที่นี่เพราะว่าฉันเป็นเพื่อนสนิทของเมย์ และตอนนี้เธอหายตัวไป” หลินหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล
หลินหลินเริ่มเล่าเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของเธอที่หายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อสองสัปดาห์ก่อน ตำรวจท้องถิ่นดูเหมือนจะไม่สนใจ และเธอเชื่อว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง หลินหลินไม่สามารถอยู่เฉยได้ เธอรู้สึกว่ามีเพียงนักสืบอย่างซาเอบะเท่านั้นที่จะสามารถหาคำตอบให้เธอได้
ซาเอบะรับฟังอย่างตั้งใจ เรื่องนี้อาจจะเป็นเพียงเรื่องการหายตัวไปธรรมดา หรืออาจจะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของบางอย่างที่ใหญ่กว่านั้น แต่ด้วยสัญชาตญาณของเขา ซาเอบะรู้ว่านี่อาจจะเป็นคดีที่น่าสนใจ
"ผมจะช่วยคุณเอง" ซาเอบะตอบ "แต่ผมขอตรวจสอบบางอย่างก่อน"
หลินหลินพยักหน้า เธอรู้สึกโล่งใจที่มีคนมาช่วย และนี่คือจุดเริ่มต้นของการสืบสวนที่จะนำพาพวกเขาไปสู่ความลับที่ถูกปิดบังอยู่...
ซาเอบะเริ่มการสืบสวนโดยเริ่มจากการขอรายละเอียดเพิ่มเติมจากหลินหลินเกี่ยวกับเพื่อนที่หายตัวไป เขาถามถึงกิจวัตรประจำวันของเพื่อนเธอ คนที่เพื่อนเธอคบหา รวมถึงสถานที่สุดท้ายที่เธอถูกพบเห็น"เธอชื่ออะไรครับ?" ซาเอบะถามขณะจดบันทึก"ชื่อเมย์ค่ะ" หลินหลินตอบ "เธอเรียนวิศวกรรมเหมือนกันกับฉัน แต่ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าเธอหายไปได้อย่างไร ไม่มีใครรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่ได้กลับบ้าน"ซาเอบะพยักหน้าและถามต่อ "มีอะไรผิดปกติที่เกิดขึ้นกับเธอก่อนจะหายตัวไปไหมครับ?"หลินหลินคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "สองสามวันที่ผ่านมา เธอบอกว่ารู้สึกเหมือนมีคนตามเธอ แต่เราคิดว่าเธออาจจะแค่เครียดจากการสอบ"ซาเอบะขมวดคิ้ว ความรู้สึกว่าถูกตามเป็นสัญญาณอันตรายที่เขาไม่ควรละเลยหลังจากที่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมจากหลินหลิน ซาเอบะตัดสินใจเริ่มต้นที่หอพักของเมย์ ซึ่งเป็นสถานที่สุดท้ายที่เธอถูกพบเห็น เขาเชิญหลินหลินให้ไปด้วยกัน เพื่อที่เธอจะได้ช่วยให้ข้อมูลเพิ่มเติมในกรณีที่จำเป็นเมื่อทั้งคู่มาถึงหอพัก พวกเขาได้รับการต้อนรับจากบรรยากาศที่เงียบสงบ ผิดปกติสำหรับสถานที่ที่นักศึกษาควรจะเต็มไปด้วยชีวิตชีวา หลินหลินนำทางไปที่ห้องของเมย์ แต่เมื
ซาเอบะและหลินหลินใช้เวลาสำรวจห้องของเมย์อย่างละเอียด ซาเอบะตรวจสอบทุกมุมมอง ค้นหาเบาะแสเพิ่มเติมที่อาจช่วยเขาไขปริศนาการหายตัวไปของเมย์"หลินหลินครับ เธอเคยพูดถึงใครบางคนที่เธอไม่สบายใจบ้างไหม?" ซาเอบะถามขณะที่เขาพยายามคิดถึงความเป็นไปได้ที่ว่าเมย์อาจถูกคุกคามจากใครบางคน"เธอเคยพูดถึงอาจารย์คนหนึ่งที่คอยกดดันเธอในเรื่องโปรเจกต์สุดท้ายค่ะ แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้" หลินหลินตอบ เธอพยายามนึกถึงทุกอย่างที่เมย์เคยพูดถึงซาเอบะเก็บข้อมูลนี้ไว้ในใจ เขารู้ดีว่าบางครั้งการกดดันมากเกินไปอาจทำให้คนเราไปถึงจุดที่ไม่คาดคิดได้เมื่อพวกเขาตรวจสอบห้องจนเสร็จ ซาเอบะก็พบสมุดบันทึกเล่มเล็กที่ถูกซ่อนอยู่ใต้เตียง เขาค่อย ๆ เปิดมันออกดู พบว่ามันเต็มไปด้วยบันทึกส่วนตัวของเมย์ บางส่วนถูกเขียนด้วยลายมือสั่น ๆ เหมือนกับจดหมายที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้"ดูเหมือนว่าเมย์มีอะไรที่กังวลจริง ๆ" ซาเอบะกล่าวหลินหลินอ่านบันทึกนั้นด้วยความสนใจ เธอพบว่าเมย์พูดถึงการถูกสะกดรอยตาม และความรู้สึกหวาดระแวงที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ"ทำไมเมย์ไม่บอกเรื่องนี้กับฉันนะ?" หลินหลินถามตัวเอง"บางทีเธออาจไม่อยากทำให้คุณกังว
หลังจากสอบถามเพื่อน ๆ ของเมย์ ซาเอบะและหลินหลินเดินทางไปยังห้องทำงานของอาจารย์คนที่ถูกกล่าวถึง อาจารย์ชาญชัย ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงว่าเป็นคนที่เข้มงวดและไม่ยอมใครง่าย ๆ ในเรื่องของวิชาการเมื่อทั้งสองมาถึงหน้าห้องทำงาน ซาเอบะเคาะประตูเบา ๆ ไม่นานนัก ประตูเปิดออกเผยให้เห็นอาจารย์ชาญชัย ชายวัยกลางคนที่สวมแว่นตาและมีท่าทางขึงขัง"มีอะไรให้ช่วยหรือครับ?" อาจารย์ชาญชัยถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่แสดงความรู้สึก"สวัสดีครับ ผมซาเอบะ นักสืบอิสระ และนี่คือหลินหลิน เพื่อนของนักศึกษาที่ชื่อเมย์ครับ เรามีคำถามเกี่ยวกับเธอ" ซาเอบะตอบกลับเมื่อได้ยินชื่อเมย์ อาจารย์ชาญชัยดูเหมือนจะเปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงท่าทางสงบอยู่"เธอมีปัญหาอะไรหรือครับ?" เขาถาม"เมย์หายตัวไปครับ และเราพบว่าเธอเคยรู้สึกว่าถูกกดดันในเรื่องของโปรเจกต์ ผมจึงอยากทราบว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับเธอในช่วงก่อนที่เธอจะหายตัวไป" ซาเอบะถามตรง ๆอาจารย์ชาญชัยถอนหายใจ ก่อนจะเล่าให้ฟังว่าเขามีความกังวลเกี่ยวกับผลการเรียนของเมย์ เธอเป็นนักศึกษาที่มีศักยภาพสูง แต่ดูเหมือนเธอจะมีปัญหากับการจัดการเวลาและความเครียดในช่วงหลัง"ผมพยายามช่วยเธอ แต
หลังจากออกจากมหาวิทยาลัย ซาเอบะและหลินหลินเดินทางกลับไปยังหอพักของเมย์อีกครั้ง ทั้งสองรู้สึกว่ามีบางอย่างที่พวกเขาอาจจะมองข้ามไปในการตรวจสอบครั้งแรกเมื่อกลับมาถึงห้องของเมย์ ซาเอบะตัดสินใจตรวจสอบรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาจเป็นเบาะแสสำคัญ เขาเริ่มจากการค้นหาที่อยู่ของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เช่น โทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ของเมย์ ซึ่งอาจมีข้อมูลสำคัญสามารถเชื่อมโยงและเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเธอ"หลินหลิน คุณรู้ไหมว่าเมย์เก็บคอมพิวเตอร์หรือโทรศัพท์ไว้ที่ไหน?" ซาเอบะถาม"ปกติเธอจะเก็บไว้ในลิ้นชักข้างเตียงค่ะ" หลินหลินตอบพร้อมกับชี้ไปยังลิ้นชักที่ว่าซาเอบะเปิดลิ้นชักและพบว่าโทรศัพท์ของเมย์ยังคงอยู่ที่นั่น แต่คอมพิวเตอร์หายไป ซาเอบะรู้สึกว่ามันแปลก เพราะคนส่วนใหญ่มักจะพกโทรศัพท์ติดตัวตลอดเวลา แต่การที่คอมพิวเตอร์หายไปอาจหมายถึงมันอาจจะถูกใครบางคนเอาไปเพื่อปิดบังข้อมูลสำคัญ"ใครบางคนอาจจะเอาคอมพิวเตอร์ไปเพื่อปกปิดอะไรบางอย่าง" ซาเอบะกล่าว "แต่ทำไมถึงไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วย?"ซาเอบะตัดสินใจเปิดโทรศัพท์ของเมย์เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม แต่เขาพบว่ามันถูกล็อคด้วยรหัสผ่าน เขาจึงขอให้หลินหลินช่วย
ซาเอบะและหลินหลินตัดสินใจที่จะสืบหาต้นตอของเบอร์โทรศัพท์ที่ส่งข้อความข่มขู่มาหาเมย์ ด้วยความหวังว่าจะสามารถพบเบาะแสที่นำไปสู่การค้นหาตัวเมย์ได้"เราควรจะเริ่มจากการตรวจสอบข้อมูลของเบอร์โทรศัพท์นี้" ซาเอบะกล่าว ขณะเขากำลังใช้เครื่องมือค้นหาข้อมูลเพื่อดูว่าเบอร์นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับใครซาเอบะทำการค้นหาข้อมูลเบื้องต้นและพบว่าเบอร์โทรศัพท์นี้เป็นของหมายเลขที่ถูกลงทะเบียนในชื่อของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ซาเอบะบันทึกชื่อบริษัทและที่อยู่ที่แสดงไว้"เราควรไปที่บริษัทนี้และถามข้อมูลเพิ่มเติม" ซาเอบะเสนอ "บางทีอาจมีข้อมูลบางอย่างที่สามารถเชื่อมโยงกับคดีนี้"ทั้งสองเดินทางไปยังบริษัทที่เบอร์โทรศัพท์นั้นลงทะเบียนอยู่ บริษัทนี้เป็นบริษัทที่ดูแลด้านความปลอดภัยและระบบสื่อสาร ซาเอบะและหลินหลินเข้าไปในสำนักงานและขอพบกับผู้จัดการผู้จัดการของบริษัทคือชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะไม่รู้สึกดีใจนักที่มีคนมาเยี่ยม เขานั่งลงและฟังเรื่องที่ซาเอบะเล่า"ผมเข้าใจว่าคุณค้นหาเบอร์โทรศัพท์ที่ใช้ส่งข้อความข่มขู่ใช่ไหม?" ผู้จัดการถาม"ใช่ครับ เราต้องการทราบว่าเบอร์นี้เชื่อมโยงกับใคร และเหตุใดถึงส่งข้อความข่มขู่ไปยังเมย์" ซ
หลังจากที่ซาเอบะและหลินหลินได้รับข้อมูลจากภูมิแล้ว ซาเอบะรู้ว่าเขาต้องมองหาความเชื่อมโยงที่อาจถูกมองข้ามไป ในช่วงเย็นของวันนั้น ซาเอบะนั่งทบทวนเบาะแสทั้งหมดที่เขามีอยู่"ตอนนี้เรามีข้อมูลจากโทรศัพท์ของเมย์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีการข่มขู่เกิดขึ้น" ซาเอบะกล่าว "และเรายังมีข้อมูลจากภูมิ ที่บอกว่าเบอร์โทรศัพท์นั้นเชื่อมโยงกับเขา แต่เขาปฏิเสธว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง"หลินหลินนั่งอยู่ข้าง ๆ และพูดขึ้น "เราต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับภูมิและบริษัทของเขา อาจมีสิ่งที่เรายังไม่รู้"ซาเอบะพยักหน้า และตัดสินใจเริ่มค้นคว้าข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับภูมิและบริษัทที่เขาทำงานด้วย เขาใช้เวลาหลายชั่วโมงในการหาข้อมูลจากแหล่งข้อมูลออนไลน์ และพบว่าภูมิเคยมีปัญหาทางการเงินในช่วงที่เขาทำงานที่บริษัท"ดูเหมือนภูมิอาจจะมีแรงจูงใจบางอย่างที่เรายังไม่รู้" ซาเอบะกล่าว "แต่ยังไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเขาเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเมย์"ในตอนเช้าของวันถัดไป ซาเอบะและหลินหลินไปที่บริษัทที่ภูมิเคยทำงานเพื่อพูดคุยกับพนักงานคนอื่น ๆ ที่อาจมีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขาพวกเขาพบกับพนักงานอีกคนหนึ่งที่ชื่อ "นัท" ซึ่งดูเหม
ซาเอบะและหลินหลินกลับมาที่สำนักงานของซาเอบะเพื่อทบทวนเอกสารทางการเงินที่พบในห้องของเมย์ เอกสารเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับหนี้สินและการชำระเงินที่อาจมีความเกี่ยวข้องกับภูมิซาเอบะเปิดเอกสารออกและตรวจสอบรายละเอียดอย่างละเอียด ในเอกสารมีข้อมูลเกี่ยวกับหนี้สินที่ภูมิอาจมี รวมถึงการชำระเงินที่ดูเหมือนจะไม่เป็นไปตามกำหนด"ข้อมูลนี้อาจหมายความว่า" ซาเอบะกล่าว "ภูมิอาจมีแรงจูงใจในการกระทำบางอย่างเพื่อหาเงินด่วน แต่เราไม่สามารถยืนยันได้ว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเมย์จริง ๆ"หลินหลินมองเอกสารและถาม "เราควรทำอย่างไรต่อไป?"ซาเอบะตอบว่า "เราต้องตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการชำระเงินที่ไม่ตรงตามกำหนดนี้ และอาจจะต้องค้นหาเกี่ยวกับผู้ที่อาจมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้"หลังจากตรวจสอบเอกสารที่พบ ซาเอบะและหลินหลินตัดสินใจติดต่อผู้ให้กู้ที่เกี่ยวข้องในเอกสารเพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหนี้สินและการชำระเงินเมื่อได้ข้อมูลจากผู้ให้กู้ ซาเอบะพบว่าหนี้สินของภูมิไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเมย์โดยตรง แต่มันบ่งชี้ว่าเขาอาจมีความเครียดที่เกี่ยวข้องกับปัญหาการเงินอย่างรุนแรง"ภูม
ซาเอบะและหลินหลินกลับไปที่สำนักงานของพวกเขาหลังจากการสัมภาษณ์อาร์มและการตรวจสอบเอกสารที่พบในห้องของเมย์ พวกเขารู้ว่าการหาความจริงเกี่ยวกับการหายตัวไปของเมย์เป็นเรื่องที่ท้าทายและเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน“เราต้องการหลักฐานที่แข็งแกร่งกว่านี้” ซาเอบะกล่าวขณะเขานั่งที่โต๊ะทำงานและทบทวนข้อมูล “ตอนนี้เรามีเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับภูมิและอาร์ม แต่ยังไม่มีการเชื่อมโยงที่ชัดเจน”หลินหลินพยักหน้าและแนะนำ “เราควรจะกลับไปตรวจสอบข้อมูลและสอบถามผู้คนเพิ่มเติมที่อาจมีความเกี่ยวข้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อาจรู้เกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างเมย์กับอาร์ม”ซาเอบะเห็นด้วยและตัดสินใจที่จะลงมือทำทันที เขาและหลินหลินออกจากสำนักงานเพื่อไปยังหอพักของอาร์มอีกครั้งเพื่อพูดคุยกับเพื่อนร่วมชั้นที่อาจมีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการขัดแย้งระหว่างเขากับเมย์เมื่อถึงที่หอพัก ซาเอบะและหลินหลินพบกับ “ปุ๊บ” เพื่อนของอาร์มที่เคยเห็นเหตุการณ์การขัดแย้งระหว่างเมย์และอาร์ม“ปุ๊บ, คุณพอจะบอกเราเพิ่มเติมเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างอาร์มและเมย์ได้ไหม?” ซาเอบะถามปุ๊บดูลังเลเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็พูด “อาร์มและเมย์มีปัญหาใหญ่ในระหว่างการทำโ