LOGINShare
01
Last Updated:
2025-03-05 11:15:27ตอนที่ 1
ร่างเพรียวระหงในชุดนอนสุดเซ็กซี่ที่เธอสวมใส่เพราะความคล่องตัวในยามนอนกำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดจวนจะผูกเป็นโบสวยอยู่หน้าแล็ปท็อปสุดหรูเครื่องมือทำมาหากินของเธออย่างเคร่งเครียด ปลายนิ้วเรียวพิมพ์ ๆ ลบ ๆประโยคที่บรรจงเขียนลงในหน้าโพรแกรมเขียนเอกสารครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อประโยคที่เรียบเรียงออกมาไม่ได้ดั่งใจที่เธอต้องการ ปริมยกมือขึ้นขยี้ศีรษะด้วยความหงุดหงิด ด้วยไม่ว่าจะเขียนอย่างไรก็ไม่ถูกใจเสียจนเธอนึกอยากจะลุกไปหาอะไรมาเคี้ยวแก้เครียด น่าเสียดายขนมล็อตสุดท้ายที่เธอตุนไว้หมดลงไปแล้วตั้งแต่สามวันก่อน โครกกกกกกก แค่นึกถึงของกินท้องน้อย ๆ ของนักเขียนสาวก็ส่งเสียงดังขึ้นเรียกความสนใจจากเธอที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนอกจากน้ำเปล่าและน้ำผลไม้ตั้งแต่เมื่อวานเย็นให้ไปหาอะไรทาน เจ้าของร่างอรชรถอยหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะคว้าเอาสมาร์ตโฟนเครื่องหรูอายุการใช้งานกว่าหนึ่งปีเศษขึ้นมาปลดล็อก นิ้วเรียวจิ้มเข้าแอปธนาคารสีสวย อันเป็นธนาคารหลักของเธอในการใช้จ่ายต่าง ๆ และเป็นธนาคารที่เอาไว้รับเงินค่าต้นฉบับผลงานที่เขียนส่งด้วยดวงใจที่ห่อเหี่ยว เพราะยอดเงินในนั้นแม้แต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหนึ่งซองเธอก็ไม่อาจซื้อได้เลยด้วยซ้ำไป.... “โอ๊ยยย ทำไงดี ไม่มีอะไรกินก็คิดงานไม่ออกกันพอดี ฮื่ออ” ปริมหวีดร้องด้วยพลางยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองไปมาเบา ๆ ก่อนจะทิ้งตัวฟุบลงกับโต๊ะทำงานของเธอ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มสุกใสกลอกไปมาอย่างใช้ความคิดก่อนจะนึกถึงคนที่น่าจะพอช่วยตัวเองเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ได้ขึ้นมา หรือเราจะลองโทรหายัยดาดีนะ.... นักเขียนสาวดาวรุ่งพุ่งแรงที่ไร้ซึ่งเงินจะประทังชีวิตดีดตัวขึ้นมาจากโต๊ะทำงานทันทีที่นึกได้ แต่ก็ต้องคอตกไหล่ลู่อีกครั้งเมื่อนึกถึงฝีปากแสนจัดจ้านของกานดา บ.ก. สาวของเธอที่ทางสำนักพิมพ์ส่งมาดูแลเธอได้ 3 ปีแล้วตั้งแต่ บ.ก. คนเก่าลาออกไปอยู่กับสามีที่ต่างประเทศ เธอทำงานนี้มานานหลายปีเขียนนิยายขายดีไปแล้วก็หลายเรื่องจนมีเงินมาซื้อคอนโดมิเนียมหรูและอุปกรณ์ทำงานได้มากมายโดยไม่ต้องออกไปทำงานบริษัทแต่แล้วความซวยก็มาเยือนเธอ เริ่มจากที่คอมพิวเตอร์คู่ใจของเธอเกิดพังจนซ่อมไม่ได้ ทำให้ต้องควักเงินเก็บออกมาซื้อเครื่องใหม่ยี่ห้อเดิมที่แพงแสนแพงจนลมแทบจับเพื่อให้ได้ทำงานต่อ สาเหตุที่ต้องซื้อยี่ห้อเดิมก็เพราะเธอยอมจ่ายรายเดือน เดือนละหลายร้อยเพื่อหน่วยความจำออนไลน์ที่ถูกสร้างและพัฒนามาให้ใช้ได้แค่ผู้ใช้ผลิตภัณฑ์ต้นสังกัดของมันเท่านั้น แน่นอนว่าความซวยของเธอยังไม่หมดเพียงเท่านั้นเมื่อซื้อโน้ตบุ๊กใหม่ได้ไม่นานไฟฟ้าของคอนโดเก่าก็เกิดขัดข้องกะทันหันในขณะที่ตัวเธอไปออกอีเวนต์พบแฟน ๆ ในเมือง เมื่อไฟฟ้าทั้งคอนโดลัดวงจรทำให้ประตูไฟฟ้าระบบความปลอดภัยสูงสุดของเธอเกิดพังไปด้วย ระหว่างนั้นไม่รู้มือดีที่ไหนเข้ามาขโมยของในห้องเธอจนเกือบหมด ที่ถึงแม้จะตามกลับมาได้แล้วแต่ก็ยังเอาของคืนมาได้ไม่ครบอยู่ดี โดยเฉพาะเงินสดกว่าสองล้านบาทในตู้เซฟไฟฟ้าที่พังเพราะเหตุไฟฟ้าลัดวงจรของคอนโด... ที่แม้ทางโครงการจะขอชดเชยให้แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีท่าทีจะได้เงินจากเจ้าของโครงการเลยแม้แต่แดงเดียว ทั้งเรื่องระบบไฟฟ้าและระบบรักษาความปลอดภัยก็ล่มจนกู้แทบไม่ได้ เมื่อความปลอดภัยไม่เหลือแล้วตัวเธอในตอนนั้นที่โมโหจัดก็ตัดสินใจย้ายคอนโดทันทีอย่างไม่รีรอ หญิงสาวประกาศขายคอนโดเก่าด้วยราคาที่ถูกแสนถูกชนิดที่ถ้าเจ้าของโครงการมาเห็นเข้าคงร่ำไห้กรีดร้องด้วยความเจ็บใจที่โดนดูถูก ทั้งมือเติบด้วยความแค้นใจเลยทำการซื้อคอนโดหรูด้วยเงินที่มีโดยไม่รอเงินจากการขายห้องก่อน เป็นเหตุให้เงินค้างบัญชีเหลือน้อยกว่าที่คาดไว้และทำให้เธอที่เพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่ถึงสามเดือนมีสภาพเป็นยาจกเช่นนี้ โครกกกกกกก เสียงร้องประท้วงอีกครั้งของกระเพาะอาหารเป็นสัญญาณว่าหากเธอไม่หาอะไรลงท้องเดี๋ยวนี้กรดทั้งหมดในนั้นย่อยผนังท้องของเธอแทน ด้วยท้องที่หิวและสมองอันแสนตื้อตึงทำให้ปริมตัดสินใจโทรหา บ.ก. สาวปากจัดของตัวเองที่ตอนนี้น่าจะกำลังกอดอกนั่งรอโทรศัพท์ของเธออยู่ที่โต๊ะทำงานแน่นอน หากเธอไปขอเบิกค่าต้นฉบับล่วงหน้าตอนนี้คงไม่วายโดนด่ามาสองสามบท หนักกว่าโดนเทศนาจนหูดับคือสาวเจ้าจะไม่ยอมโอนเงินให้แม้แต่แดงเดียวจนกว่าเธอจะปั่นต้นฉบับเสร็จ... ในใจปริมอยากลองพยายามดู แต่เธอก็หวั่นเกรงฝีปากของ บ.ก. สาวอายุน้อยกว่า 5 เดือนจนล้นอกจนสมองสั่งให้นิ้วกด ๆ ลบ ๆ เบอร์โทรที่หน้าจอการโทรอยู่หลายครั้งจนโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นแจ้งเตือนการกระทำผิดปกติส่งให้นักเขียนสาวหยุดกดลบ ๆ เบอร์โทรของ บ.ก. สาวได้เสียที ริมฝีปากอวบอิ่มคบเม้มแน่นด้วยความวิตกจนความแสบร้อนในช่องท้องเร่งการตัดสินใจของเธอให้เด็ดขาดขึ้น เอาวะ ไม่โทรก็ตาย โทรก็ตาย งั้นโทร! อย่างน้อยเราก็พยายามแล้ว! “สู้หน่อยปริม สู้หน่อย!” เสียงหวานเอ่ยให้กำลังใจตนเองก่อนจะกดโทรหาคนที่ต้องการคุยด้วยพร้อมใจที่ฮึกเหิมราวกับจะออกรบ เสียงสัญญาณรอสายดังขึ้นไม่นานคนปลายสายก็กดรับพร้อมเสียงหวานแหลมแสบแก้วหูที่ตวาดออกจากสมาร์ตโฟนจนปริมต้องยกมันออกห่างจากหูเพื่อกันไม่ให้หูของเธอดับเพราะเสียงอันดังนั่นเสียก่อน [โทรมาทำไมยะ แล้วต้นฉบับน่ะ เมื่อ ไร จะ ส่ง!!!] “โอ๊ย รู้แล้วค่า คือ...มันเหลืออีกนิดเดียวเอง ขอเวลาอีกนิดน้า” [จ้า ขอให้มันเหลือแค่นั้นจริง ๆ เถอะ แล้วนี่จะโทรมาขอเบิกค่าต้นฉบับล่วงหน้าใช่ไหมล่ะ] รู้ได้ไง.... “แหะ จ้ะดา แล้วได้ไหมจ๊ะ” [ไม่ ได้ ค่ะ !!! เอาต้นฉบับมาส่งก่อนแล้วค่อยคุยกันเรื่องเงินนะคะ ลาล่ะ] ติ๊ด!!! เสียงตัดสายดังขึ้นพร้อมร่างเพรียวของนักเขียนสาวที่ทิ้งตัวลงฟุบนอนกับโต๊ะอย่างหมดอาลัยตายอยาก ดวงตากลมโตทอประกายเศร้าสร้อยด้วยตัวเธอในตอนนี้นั้นไม่เหลือติดตัวพอให้ประทังชีวิตได้เลย ทั้งนิยายที่ปั่นต้นฉบับอยู่ตอนนี้ก็เหลือเนื้อหาอีกหลายส่วนที่ต้องใช้เวลาเกือบเดือนในการร้อยเรียงมันออกมาตามซีนและรายละเอียดที่วางไว้ แน่นอนว่าร่างกายเธอทนถึงตอนนั้นไม่ไหวแน่.... “ทำยังไงดี ฮื่อ ทำยังไงดี” ร่างอรชรในวัยสวยสะคราญเดินโซซัดโซเซไปล้มตัวลงนอนกับโซฟาเบดในห้องทำงานอย่างหมดแรงพร้อมเสียงท้องที่ร้องประท้วงครั้งสุดท้ายก่อนจะเริ่มจะกระบวนการกัดกร่อนเยื่อบุผนังในกระเพาะของเธอแทนมื้อเช้า มื้อกลางวัน มื้อเย็น และ มื้อเช้าของวันนี้ที่เธอไม่ได้กินเพราะไม่มีเงินและของกินเหลือในบ้านอีกต่อไปแล้ว “กระเพาะบ้า! อยากกัดเยื่อบุผนังฉันแกก็กัดไปเลย ฮึกฮื่อ” Rrrrr Rrrrrr เสียงคร่ำครวญที่ร้องขึ้นพร้อมเสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือของเธอเรียกความสนใจจนปริมเลิกโอดครวญพลางเหลือบมองมันอย่างอ่อนแรง มือเรียวเอื้อมอย่างเชื่องช้าไปหยิบเครื่องมือสื่อสารเครื่องบางมาไว้ในมือก่อนจะกดรับโดยไม่สนใจดูเบอร์หรือชื่อคนที่โทรมาแม้แต่น้อย “นี่คุณปริม พูดค่ะ” [ปริมจ๋า คือฉัน...ฉันรบกวนแกหน่อยสิ...] เสียงหวานใสแสนคุ้นเคยในความทรงจำเรียกให้ปริมดึงโทรศัพท์ออกจากหูมาดูชื่อผู้ติดต่อที่เธอบันทึกไว้ก่อนจะเอ่ยตอบปลายสายไปด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “อื้อ ว่ามาสิแพร ถ้าเป็นแพรเราได้ทั้งนั้น...” แพรหรือแพรไหมเพื่อนรักที่ไม่ได้ติดต่อกันนานตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเหตุเพราะเรียนกันคนละสาย แพรไหมเลือกเรียนสายบริหารในขณะที่ปริมเลือกเรียนควบสองคณะทั้งอักษรศาสตร์และจิตวิทยา เรียกได้ว่าชีวิตในมหา’ ลัยของเธอหฤโหดจนคณบดียังยกนิ้วให้ ทว่าแม้จะเรียนคนละสายปริมก็ยังแบ่งเวลาเรียนที่หฤโหดราวกับทุกรกิริยาที่พระพุทธเจ้าทรงกระทำก่อนตรัสรู้มาคุยกับปริมอยู่บ้าง เวลาเจอกันตามคณะ หรืองานมหา’ ลัยก็ทักทายกันปกติ เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ต้องคุยกันทุกวันหรือหากิจกรรมทำด้วยกันก็ยังสัมผัสได้ถึงความสนิทสนมจนน่าอิจฉา แต่ถึงกระนั้นพวกเธอก็ขาดการติดต่อกันไปนานตั้งแต่เรียนจบ เธอและเพื่อนสาวคนสวยปลายสายสนทนาไม่ได้อัปเดตชีวิตกันมากนัก ไม่รู้ว่าตอนนี้ยัยแพรจะเป็นยังไงบ้างนะ ด้วยเหตุที่ว่าเธอและหญิงสาวมักให้พื้นที่ส่วนตัวกันเสมอ หากเรื่องใดอีกฝ่ายไม่อยากให้รู้เธอจะไม่ก้าวก่าย เรียกว่าเป็นคนสนิทที่รักและไว้ใจจนทำเพียงแต่อ้าปากหรือมองตาก็รู้ไส้รู้พุงดี แม้จะไม่รู้เรื่องชีวิตส่วนตัวของกันและกันก็ตาม [ฮิ ๆ ปริมนี่ยังใจดีเหมือนเดิมเลยน้า เรานี่โชคดีจริง ๆ ที่มีเพื่อนรักอย่างปริมอะ] “จ้า แล้วตกลงมีเรื่องอะไร” [จะว่ายังไงดี...คือฉันรู้นะว่าแกงานยุ่ง แต่...ฉันจำเป็นจริง ๆ รบกวนด้วยนะ...] “อื้อ ถ้าเป็นแกอะฉันไม่อะไรอยู่แล้ว แต่...แกจะรบกวนฉันเรื่องอะไร?” [คือว่าฉันกับสามีต้องไปต่างประเทศกะทันหัน แต่ลูกชายไม่ไปเพราะติดเรียน...ประเด็นคือเขาอยู่คนเดียวไม่ได้เพราะเขามีอาการแพนิค ฉันเลยจะขอฝากเขาไว้กับแกสัก...5 เดือนได้ไหม...] “ฮะ...5 เดือน?” ปริมตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เธอสติหลุดตั้งแต่แพรไหมขอให้ดูแลลูกชายให้ มาได้ยินระยะเวลาก็ยิ่งแล้วใหญ่ โอยยย ชีวิตยัยปริมไปทำบาปทำกรรมอะไรมา!! [อืม ใช่จ้ะ 5 เดือน เดี๋ยวฉันให้ค่าจ้างเธอ 1 แสนเลย แต่ฉันขอร้อง ฝากดูแลลูกฉันด้วยเถอะนะ ฉันไม่ไว้ใจใครนอกจากแกแล้วจริง ๆ] “ไม่ ๆๆ ไม่เด็ดขาด ฉันดูแลไม่ไหวหรอกจริง ๆ นะ ฉันไม่เคยดูแลเด็กเลยนะแพร” น้ำเสียงหวานเอ่ยปฏิเสธทันทีด้วยเธอนั้นไม่มีประสบการณ์เลี้ยงเด็กเลยแม้แต่น้อย แล้วนี่จะให้เธอดูแลเด็กที่ป่วยเป็นแพนิคอีกงั้นเหรอ... ไม่ไหวหรอก!! นิ้วเรียวกดเปิดสปีกเกอร์โฟนแล้ววางมือถือไว้ไกล ๆ ตัวก่อนจะหมุนกายนอนหันหลังให้สมาร์ตโฟนเครื่องหรูนั่นไป เธอพยายามไม่สนใจเสียงอ้อนวอนของเพื่อนสาวที่สะอึกสะอื้นพยายามขอร้องเธอให้รับงานนี้ [ปริมม ฮึก...เราขอร้องละนะ นะ ขอร้องล่ะ เราไม่มีใครที่ไว้ใจและพึ่งพาได้แล้วจริง ๆ นะปริมนะ ลูกเราเขาเป็นแพนิค แต่เขาไม่ดื้อไม่ซนนะ...ขอร้องล่ะ...นะ] เจ้าของตากวางสีน้ำตาลเข้มกลอกไปมาพยายามคิดทบทวนเรื่องรับดูแลลูกชายเพื่อนอีกครั้งเพราะเริ่มใจอ่อนกับเสียงสะอื้นฮึกราวกับจะขาดใจของแพรไหม เธอไม่มีประสบการณ์เลี้ยงเด็กน่ะใช่ แต่หากเรื่องงานที่ต้องทำกับเงินค่าจ้างกว่าหนึ่งแสนบาทแล้ว... เธอก็อยากจะลองเสี่ยงดูสักครั้ง... “โอเคเราตกลง” ปริมไม่ได้หน้าเงินหรือเห็นแก่เงิน เธออยากช่วยเพื่อนด้วยและเงินเป็นของแถม โดยที่เธอหวังในใจว่าลูกชายของเพื่อนรักจะไม่ดื้อไม่ซนดังคำโฆษณาที่มารดาของเด็กชายกล่าวอ้าง... เพราะถ้าซนจนห้องเธอพังเธอคงปรี๊ดแตกจนกู่ไม่กลับแน่... [ฮึก! จริงนะ ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก พร้อมเพย์เบอร์นี้ใช่ไหม เดี๋ยวเราโอนเงินไปให้นะ มัดจำไปก่อน ห้าหมื่น อีก ห้าหมื่นเราจะโอนหลังนภัทรไปหาปริมนะ] นภัทรเหรอ...ชื่อดูซุกซนยังไงไม่รู้... “จ้ะ ๆ แล้วน้องจะมาวันไหน” [พรุ่งนี้จ้ะ ขอบคุณนะปริม เชื่อฉัน ตาภัทรเป็นเด็กดี จริง ๆ ถึงชื่อจะดูซน แต่จริง ๆ แกเด็กดีมากเลยนะ] “อืม ๆ เชื่อแล้วค่ะ คุณแม่” [ฮิ ๆ ขอบคุณมากเลยนะปริม เดี๋ยวพรุ่งนี้เราให้คนของสามีไปส่งนภัทรที่คอนโดเธอนะ ยังอยู่ที่เดิมไหม?] “ไม่จ้ะ ห้องนั้นฉันขายไปแล้วล่ะ ย้ายมาอีกทีแล้ว เดี๋ยวส่งโลเคชันไปให้ในแชตนะ [จ้ะ เดี๋ยววางสายแล้วเราโอนเงินให้นะ ฝากลูกเราด้วยนะปริม ขอบคุณมากเลยนะ] “จ้า ไม่เป็นไร” ติ๊ด! “เฮ้ออ คงต้องไปเก็บห้องสินะ...” เจ้าของร่างระหงถอนหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อเธอต้องลุกขึ้นไปทำความสะอาดห้องนอนแขกทั้งยังต้องปูที่นอนใหม่ด้วยเธอไม่ได้มีแขกมาพักมากนัก แฟนเฟินอะไรก็ไม่มีเพราะถูกหักอกทิ้งไปด้วยเหตุที่ว่าเธอบ้างานตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว Rrrr Rrrrr “หืม?” เสียงข้อความที่ดังขึ้นพร้อมกับสามแอปเรียกความสนใจจากปริมที่กำลังหิ้วถังน้ำและไม้ม็อบเพื่อที่จะเตรียมทำความสะอาดให้หันมอง เจ้าของร่างเพรียวเดินนวยนาดเข้าไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูพบเป็นข้อความแจ้งเตือนเงินเข้าจากธนาคารและไลน์ที่เธอลงทะเบียนบัญชีไว้ รวมทั้งข้อความจากเพื่อนรักที่นำลูกมาฝากเธอด้วย... [แพรไหม] : สลิปจ้ะปริม ฝากลูกชายเราด้วยนะ รับรองไม่ซนแน่นอนเชื่อใจได้ นักเขียนสาวมองข้อความและสลิปจากเพื่อนสาวคนสนิทด้วยรอยยิ้มกับความขี้อวดของคุณแม่ลูก 1 ก่อนจะปัดออกจากแอปแล้วกดสั่งอาหารมาทานเพราะตอนนี้เธอหิวจนตาลายจวนจะเป็นลม ปริมจัดการสั่งอาหาร น้ำอัดลมกลิ่นโปรดและขนมก่อนจะลุกไปทำความสะอาดห้องนอนอีกห้องที่ว่างอยู่อย่างร่าเริง โดยไม่รู้เลยตัวเองกำลังจะได้เผชิญหน้ากับเรื่องวุ่นวายที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล...
Related chapters
นภัทรตามรัก 02
ตอนที่ 2เสียงแป้นพิมพ์คลอเคล้าไปกับเสียงเพลงสากลเพลย์ลิสโปรดของนักเขียนสาวมากฝีมือที่ตอนนี้กำลังระรัวปลายนิ้วเรียวลงกับแป้นเพื่อบรรจงพิมพ์เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องใหม่อย่างเมามันแรงสั่นเบา ๆ จากนาฬิกาปลุกเรียกความสนใจนักเขียนผู้บ้างานให้หันมอง ปริมกดหยุดนาฬิกาก่อนจะผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางบิดตัวช้า ๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้าที่สะสมจากการทำงานมานานกว่าสามชั่วโมงดวงตากลมเหลือบมองนาฬิกาหน้าจอแท็บเล็ตเครื่องบาง ก่อนเดินไปล้มตัวลงนอนกับโซฟาเบดอย่างอ่อนล้า ไม่กี่นาทีต่อมาร่างเพรียวในชุดนอนสุดหวาบหวิวก็ดีดตัวขึ้นเขียนงานต่อทันทีปริมไม่อยากปล่อยเวลาให้เลยผ่านอย่างเปล่าประโยชน์ด้วยเธอก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมีเวลาปั่นต้นฉบับอย่างสงบ ๆ อย่างที่เคยเป็นอีกหรือไม่เพราะตอนสายของวันนี้คือเวลาที่ลูกชายของแพรไหมจะมาถึงคอนโดของเธอตามนัดเธอเชื่อใจคำโฆษณาของเพื่อนสาวที่บอกว่าหลานชายของเธอคนนี้ไม่ดื้อไม่ซน แต่คนที่เธอไม่เชื่อนั้นคือตัวเธอเอง...เธอไม่เคยเลี้ยงเด็ก ไม่มีแม้แต่ประสบการณ์เพราะคนในบ้านไม่มีใครมีลูกเล็กที่ต้องช่วยกันเลี้ยง พี่ชายเธอที่แม้ตอนนี้จะมีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนแต่ก็ไม่ได้มีหลานตัวน้อย
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 03
ตอนที่ 3นภัทรมองดูหญิงสาวที่ยืนคิดอะไรอยู่คนเดียวพลางมองซ้ายมองขวาสำรวจห้องไปตามเรื่อง เพราะตราบใดที่หญิงสาวเจ้าของห้องไม่มีท่าทีจะหายกลัวเขา ชายหนุ่มก็ไม่มีความคิดจะเดินไปไหนนัยน์ตาสีม่วงครามเหลือบซ้ายแลขวาก่อนจะมาหยุดที่จุดพักสายตาจุดเดียวในห้องนี้ ชายหนุ่มแอบพินิจมองเรือนร่างอรชรในชุดสุดวาบหวิวสีดำสนิทช่วยขับเน้นผิวขาวให้กระจ่างมากขึ้นอย่างเผลอไผลความคิดอกุศลก่อเกิดขึ้นในจิตใจพาลเอาดวงตาคมลอบมองเรียวขาขาวและทรวดทรงองค์เอวของคนอายุมากกว่าไม่วางตาชายหนุ่มอดยอมรับไม่ได้เลยว่าเป็นวิวที่เขาเห็นในตอนนี้งดงามมากเพียงใด สำหรับคนอื่นจะคิดเห็นอย่างไรเขาไม่ทราบ แต่สำหรับเขาเพื่อนคุณแม่คนนี้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดตั้งแต่เขาเจอมาสวย...เหมือนวันแรกที่เคยเจอ...สวย...จนเขานึกหวงRrrr Rrrrเสียงโทรศัพท์จะเรียกสติชายหนุ่มให้ออกจากภวังค์และเลิกคิดอกุศลกับ เพื่อนแม่คนสวยที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวว่าตนเองสวมชุดนอนออกมาหาเขาดวงตาคมเบนมองทางอื่นเพื่อความเป็นส่วนตัว นัยน์ตาคมเบนมองขยะชิ้นนั้น ชิ้นนี้รอบ ๆ ห้องไปพลางวางแผนถึงการเก็บกวาดไปพลางอย่างใจเย็น ก่อนที่เสียงถอนหายใจจะดังขึ้น“เฮ้อออ...” น
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 04
ตอนที่ 4Rrrr Rrrrแรงสั่นแจ้งเตือนหมดเวลาสามชั่วโมงของนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้เรียกสติปริมให้หลุดจากภวังค์ยามเขียนนิยามและกลับมายังโลกความจริงเป็นเรื่องปกติของเธอที่ต้องทำแบบนี้เพราะเคยเขียนจนภวังค์หลุดไปในงานจนลืมทานข้าวและพักผ่อน เธอเคยมาราธอนเขียนนานกว่า 6 ชั่วโมงโดยไม่พักทานน้ำและทานข้าววนเวียนจนจบปิดเล่ม สุดท้ายก็ไปจบที่ต้องนอนโรงพยาบาลทั้งเดือนและทั้งเดือนนั้นเธอเลยได้นอนโรงพยาบาล งานไม่ได้ทำ ต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ตลอดเวลาเพราะร่างกายอ่อนแอมากจนเกือบไม่รอดเพื่อนของเธอที่เป็นหมอเลยแนะนำว่าให้เธอตั้งเวลาปลุกเอาไว้ที่ 2-3 ชั่วโมงเพื่อเตือนให้ตัวเองพักและออกจากภวังค์บ้าง เพื่อให้สมองของเธอได้พักผ่อนและปล่อยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายลง หากกลัวพักเพลินให้ตั้งนาฬิกาเอาไว้ที่ 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง แล้วแต่ตัวเธอแต่ไม่ควรพักต่ำกว่า 20 นาทีเป็นเหตุให้เธอต้องตั้งนาฬิกาเอาไว้ตลอดเวลาและพักตามนั้นเป๊ะ ๆ เพื่อกันไม่ให้ตัวเองต้องนอนโรงพยาบาลนาน ๆ อีก“เฮ้อออ อย่างน้อยก็ได้ 2 ตอนตามเป้าก็ยังดี สปีดยังไม่ตกล่ะนะ” ร่างเพรียวลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาเบดจนเกิดเสียงดับต
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 05
ตอนที่ 5 เสียงเปียโนและเสียงพูดคุยเบา ๆ ของแขกที่ดังขึ้นมาบนชั้นสองของร้านอาหารที่มีเมนคอร์สเป็นเนื้อสเต๊กชั้นดียังคงความเพลิดเพลินให้นักเขียนมีชื่ออย่างปีย์วราได้ไม่จบสิ้น เธอชอบบรรยากาศยามเที่ยงของร้านโปรดที่มักมีผู้คนแวะเวียนกันเข้ามาแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของกันและแบบนี้ หากเป็นยามปกติเธอคงหยิบสมุดขึ้นมาจดบรรยากาศพวกนี้เก็บไปใช้ในงานของเธออย่างที่ชอบทำ แต่เพราะเวลานี้เธอมีคนอื่นอยู่ด้วย การจะจมลงในงานที่ต้องใช้ทั้งเวลา แรงกาย และมันสมองเพื่อนรังสรรค์มันขึ้นมาเห็นทีจะไม่เหมาะ อีกอย่างคือเธอเกรงใจนภัทรที่กำลังทานอาหารไปเหลือบมองเธอไป สลับกับมองโทรศัพท์ไปพลางมาตั้งแต่อาหารจานหลักถูกยกขึ้นเสิร์ฟ ใช่ เธอรู้ตัวว่าถูกชายหนุ่มจดจ้องแต่ในเมื่อแววตาราวกับสุนัขมองเจ้าของของนภัทรไม่ได้ทำให้เธออึดอัดเช่นนั้นเธอจะปล่อยมันผ่านไปและปล่อยให้ชายหนุ่มในความดูแลเมียงมองเธอให้เปรมปรี่ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตงดงามมองพนักงานและแขกในร้านทานอาหารไปพูดกันไปอย่างเพลิดเพลินและเมื่อใบหน้าของบริกรประจำโต๊ะโผล่เข้ามาในครรลองสายตาคำถามที่เธอยังไม่ได้รับคำตอบก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง คำถามเกี่ยวกับประโยคที่ว่า
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 06
ตอนที่ 6เสียงประกาศตามสายไม่สามารถหยุดปริมและนภัทรที่กำลังถกเถียงเรื่องขนมและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้พวกเขาเถียงกันมานานตั้งแต่เริ่มเข้ามาซื้อของเพราะทันทีที่เข้ามาในร้านปริมก็เดินตรงไปหยิบคว้าขนม น้ำอัด และ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทันทีด้วยความเคยชิน เพราะทานแต่ของพวกนี้แต่นภัทรมาห้ามไว้ทั้งยังบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพและหยิบคืนชั้นวางของโดยไม่สนใจคำห้ามของปริม“ภัทร...” “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ” “งั้นแค่ขนมข้าวอบ กาแฟ กับลูกอม ได้ไหม” “กาแฟทานเยอะก็ทำลายสุขภาพนะครับ” “แต่มันเป็นกาแฟดำ...” ร่างสูงโปร่งที่เป็นคนคุมรถเข็นแทนคนที่ศักดิ์เป็นน้า หมุนกายกลับมามองแพ็กกาแฟในมือของหญิงสาวก่อนจะเลือกหยิบเอายี่ห้อเดียวกันแต่เป็นแบบที่มีเพียงเมล็ดกาแฟมาใส่รถเข็นแทน“แบบนี้มันถูกกว่า น้าทานได้ไหม” “อืม ได้ๆ งั้นไปเลือกของสดกัน” ร่างเพรียวพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะเอาลูกอมและขนมข้าวอบที่เธอชอบใส่รถเข็นอย่างรวดเร็วไม่เปิดโอกาสให้นภัทรเอ่ยห้ามใด ๆ อีกชายหนุ่มที่เป็นคนเข็นรถเข็นส่ายหัวเบา ๆ แต่ก็ยอมแพ้ให้กับคนติดขนมอย่างปริม พลางคิดหาวิธีที่จะทำให้คุณน้าคนสวยของตนติดอย่างอื่นแทนขนมแน่นอนว่าติดเขาคือหนึ่
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 07
ตอนที่ 7หลังจากปลอบให้ใจตนเองสงบได้แล้วปริมก็หอบเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และผ้านวมสีน้ำเงินเข้มที่นภัทรเลือกซื้อมาใหม่ไปอบฆ่าเชื้อที่เครื่องอบผ้าเพราะหากซักตอนนี้กว่าจะได้ปูก็คงเป็นช่วงค่ำและอาจทำให้ชายหนุ่มไม่มีที่นอนได้หากฝนตก เธอจึงตัดสินใจซักแห้งและฆ่าเชื้อเครื่องนอนของร่างสูงเท่านั้นมือเรียวดึงเครื่องนอนครบชุดออกมาจากเครื่องอบแล้วยัดเอาผ้านวมผืนนิ่มเข้าไปอบต่ออย่าไม่รีรอ ก่อนหอบเอาเครื่องนอนที่อบเสร็จแล้วขึ้นมาแนบอกแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่มปริมจัดแจงโยนเครื่องนอนในอ้อมแขนลงที่โซฟาเบดในห้องแล้วเลือกหยิบเอาผ้าปูที่นอนขึ้นสะบัด เพื่อที่จะให้มันปูได้ง่ายขึ้นแต่ในขณะที่กำลังจะจับมุมผ้าอยู่นั้น กลิ่นโคโลญจน์อันแสนคุ้นเคยก็ลอยฟุ้งกระทบกับโสตประสาทพร้อมกับฝ่ามือหนาที่พาดผ่านมากุมทับมือเธอจากทางด้านหลังความใกล้ชิดที่มากเกินไปจนไม่เหมาะสมกับสถานะของเธอ รวมทั้งศีลธรรมในใจเรียกร้องให้ปริมผินหน้าไปหวังจะต่อว่าคนที่ทำรุ่มร่ามกับเธอให้เข็ดหลาบทว่าปลายจมูกที่สัมผัสกับแก้มเนียนของนภัทรพาให้เจ้าของร่างเพรียวตกใจจนเสียหลักล้มลงกับเตียง แต่ปฏิกิริยาของคนจะล้มที่มักจะดึงเอาคนใกล้ตัวลงมา
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 08
ตอนที่ 8หลังทานอาหารด้วยกันเสร็จเรียบร้อยปริมก็รวบจานชามเตรียมจะไปล้างทำความสะอาดตอบแทนคนที่ลงมือทำอาหารวันนี้ให้เธอแต่กลับถูกนภัทรเอ่ยห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวผมล้างเองครับ” “ไม่เป็นไร เธอเป็นคนทำอาหารแล้วนี่ ให้น้าทำเถอะ” เจ้าของมือหนาไม่ฟังคำค้านพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเอาจานชามที่ทานเสร็จแล้วออกจากมือบางแต่ปริมไม่ยอมปล่อยทั้งยังขืนแรงของชายหนุ่มไว้จนเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือขาว“น้าครับ” “ขอร้องให้น้าทำเถอะ น้าต้องเป็นคนดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลน้า อีกอย่างแม่เราจ้างน้ามาดูแลเรานะ ควรเป็นน้าไหมที่ต้องเลี้ยงเราไม่ใช่เรามาเลี้ยงน้าแบบนี้” ปริมเอ่ยบอกร่างสูงไปตามเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอบอกว่าโดนจ้างนภัทรก็ไม่มีทางไปแน่นอน ด้วยท่าทีที่ดูติดเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ ต่อให้เธอบอกไปว่าถูกจ้างวานชายหนุ่มก็คงไม่งอแง“แต่ยังไงผมก็อยากทำให้ครับ นะครับ ให้ผมทำเถอะ” ไหนแพรไหมว่าไม่ดื้อไง...ที่เธอเจออยู่ตอนนี้ นี่ ดื้อตาใสชัด ๆ“ต่อให้น้าโดนจ้างมาดูแลผม ผมก็อยากทำให้น้าอยู่ดี” “แล้วจะให้น้าบอกแม่เธอว่าอะไร” “แม่เขาไม่ได้หวังให้น้าดูแลผมเหมือนเด็กหรอกครับ แม่แค่อยากให้มีคนอยู่เป็นเพ
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 09
ตอนที่ 9นภัทรกำลังกลัว....ปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไรมากเท่าไร แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก ก็เกิดเป็นบาดและความกลัวหยั่งรากลึกในจิตใจบรรยากาศในยามค่ำคืนของลานหน้าคณะบริหารธุรกิจดูวังเวงลงไปถนัดตาเมื่อไร้ทั้งแสงทินกรและเหล่านักศึกษาที่มักจะรวมกลุ่มรวมตัวกันนั่งทำกิจกรรมในยามค่ำในยามปกติทั่วทั้งลานหน้าคณะนี่จะเต็มไปด้วยนักศึกษาที่จับกลุ่มรวมตัวนั่งทำงานด้วยกันจนค่ำมืดพร้อมแสงไฟสลัว ๆ ของไฟริงทางที่ทางมหาวิทยาลัยจัดตั้งไว้แต่เหมือนโชคของนภัทรในวันนี้จะไม่ดีนักเพราะนอกจากจะไร้ซึ่งเหล่าเพื่อนร่วมคณะแล้วไฟทางริมถนนก็เกิดช็อตติดดับ ๆ ตั้งแต่เวลาหกโมงเย็นย่ำแย่ยิ่งกว่านั้นคือตัวเขาที่สะเพร่าลืมขอคอนแทกต์ปีย์วราน้าสาวคนสวยของตนเอาไว้ ครั้นจะติดต่อมารดาก็กลัวว่าฝ่ายนั้นจะโทรไปโวยวายคุณคนสวยจนเขาต้องกลับบ้านไปอยู่กับสาวใช้และพ่อบ้านที่ชอบทำหน้าตายก้มตัวให้เขาตลอดเวลาคนพวกนั้นไม่มีทางใส่ใจเขาเหมือนปีย์วราและแพรไหมและไม่มีทางรักเขาผู้ที่ทำให้นายหญิงคนแรกของบ้านต้องตายคนนี้ได้ลงเหมือนธนิน...การตายของมารดาผู้ให้กำเนิดเป็นเรื่องสะเทือนใจของใครหลายคนไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาที่
Last Updated : 2025-03-05
Latest chapter
นภัทรตามรัก 25
ตอนที่ 25“ว่าไงคะ แก้วไหนเหรอที่น้องว่าเป็นของน้องน่ะ” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวาน แม้จะอยากให้นภัทรเป็นคนเคลียร์เรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ในเมื่อเจ้าตัวมาหาเรื่องกันถึงที่ก็คงต้องตอบโต้กันสักหน่อยความเงียบที่เกิดขึ้นไม่ได้เหนือกว่าที่ปริมคาดเอาไว้นัก เดาได้ไม่ยากว่ากาแฟที่หญิงสาวหมายใจจะมาขอเธอเปิดตู้เย็นหยิบเมื่อครู่คือแก้วที่อยู่ในมือเธอราวกับเสียงคลิกดังขึ้นในหัว และภาพจิ๊กซอว์ต่อเข้าด้วยกันอย่างพอดิบพอดี เธออ่านแผนการของอลิซออกหมดแล้วคงจะเอาเรื่องกาแฟในมือเธอมาเป็นชนวนให้เข้าใจผิดสินะ...ฉลาดไม่เบา เพราะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อล่ะ...มาถึงตอนนี้ปริมได้แต่คิดไม่ตก...ด้วยเรื่องต่อจากนี้มีความเป็นไปได้สองอย่าง คือ อลิซเธอกรีดร้อง โวยวายและแย่งกาแฟไปจากมือเธอจังหวะที่ยื้อแย่งเล็บปลอมสวย ๆ นั่นอาจจะข่วนมือเธอทิ้งเป็นรอยทางยาวเอาไว้ให้ดูเล่นไปอีกสองสามวันแน่นอนว่าทางเลือกนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น เพราะนอกจากจะกำจัดเธอออกไปไม่ได้แล้ว ยังทำให้นภัทรเกลียดเจ้าตัวมากกว่าเดิมเพราะสุดท้ายแล้วนภัทรก็จะเข้าข้างเธอที่เจ็บตัวมากกว่าคนที่ร้องโวยวาย เพราะกาแฟโดนแย่งไปอ
นภัทรตามรัก 24
ตอนที่ 24หลังจากทักทายกันพอเป็นพิธี เจ้าของบ้านคนงามก็จัดแจงเอาของที่ชายในความดูแลผู้ห้อยท้ายสถานะแฟนหนุ่มไปจัดเก็บในห้องครัวมือเรียวเรียงขนมหวานสี่ชิ้นเข้าตู้เย็น ก่อนจะจัดเอามัฟฟินแครนเบอร์รีที่ทางร้านแถมมาให้ จัดใส่จานใบเล็กสำหรับแขกพร้อมดอกไม้ยี่ห้อโปรดกาใหญ่ตามสูตรชงเสียงน้ำร้อนที่ถูกเทลงในกาพร้อมกลิ่นของดอกไม้หลากหลายชนิด ที่ใช้ทำเครื่องดื่มลอยฟุ้งกระทบนาสิกได้รูปที่หญิงสาวแอบสูดดมกลิ่นหอมของมันผ่านไอน้ำอุ่นร้อนที่ลอยขึ้นมาอย่างหลงใหลเธอยืนมองจนสีและกลิ่นถูกต้องตามคู่มือการชง ก่อนจะยกถุงชาออก ไม่แช่ค้างไว้ เพราะหากแช่ทิ้งไว้นาน ๆ จะทำให้ชาเสียรสชาติ ทั้งยังติดขมฝาดไม่น่ารับประทานกาเซรามิกสีขาวถูกวางลงบนฐานรองไม้สีเข็มตัดกับถาดไม้สีอ่อน ก่อนจะถูกยกออกไปให้แขกที่นาน ๆ จะมีมาเยือนสักครั้งร่างเพรียวก้าวย่างอย่างมั่นคงออกจากโซนครัวไปยังโซนทำงานที่เธอจัดเผื่อเปลี่ยนที่จากในห้องมาเป็นโซนกลาง เนตรกลมมองตรงแต่หูทั้งสองข้างก็ยังสดับรับฟังเสียงหวานใสที่เอ่ยชวนชายหนุ่มผู้เงียบขรึมของเธอคุยและเอยถามเรื่องงานอยู่เป็นระยะรอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้า ด้วยเธอไม่คิดว่านภัทรจะมีเพื่อน
นภัทรตามรัก 23
ตอนที่ 23เสียงเตือนบอกหมดเวลาคาบเรียนช่วงเช้า เรียกสติท่านอาจารย์ประจำภาคที่กำลังตรวจรายงานของนักศึกษาอยู่ในเอ่ยปล่อยนิสิตที่ได้รับการตรวจงานแล้ว ให้ออกไปพักเที่ยงหรือกลับบ้านได้หากไม่มีตารางต่อ“ไปกินข้าวกันภัทร แล้ว...ตอนบ่ายเราไปทำรายงานที่ไหนดี” เสียงหวานของอลิสเพื่อนสาวคนสนิทของนภัทรเอ่ยถามขึ้น ท่ามกลางเสียงจ้อกแจ้กจอแจของนิสิตหลายคนที่กำลังเก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านและไปเรียนต่อ“อยากไปที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างไม่ใส่ใจ เพราะไม่ว่าที่ใดเขาก็ไปได้ทั้งนั้น ทั้งเป็นการกดดันกลาย ๆ ว่าให้ตัดสินใจมาก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจกลับบ้าน“ภัทรอยากไปที่ไหน” “ก็บอกให้เลือกมา” น้ำเสียงติดรำคาญทั้งยังพูดลอดไรฟันจนชิน และดนัยที่ได้ยินแอบกังวลแทนหญิงสาวที่ยังทำหน้าซื่อตาใสตอแยเพื่อนชายของตนอยู่แต่อลิซที่ชินนิสัยของบิดาอยู่เป็นทุนเดิมไม่ได้รู้สึกอะไรมากกับเรื่องนี้ เธอยังคงยิ้มหวานและเอ่ยปากขอสิ่งชินและดนัยไม่คาดคิดออกมา“งั้นไปทำที่บ้านภัทรไหม ถือว่าเราไปส่งด้วยไง” คิ้วเรียวเลิกขึ้นก่อนจะขมวดมุ่นอย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าไร แต่คิดอีกทีเขาก็ไม่อยากให้คนที่เพิ่งเจอศึกหนักมาเมื่อคืนอ
นภัทรตามรัก 22
ตอนที่ 22รถซีดานสีดำจอดเทียบกับฟุตพาทหน้าอาคารเรียนคณะบริหาร ในเวลาเก้าโมงเช้าพอดิบพอดี พวกเขาใช้เวลาในการเดินทางทั้งหมด 35 นาทีจากที่คอนโดมิเนียมสุดหรูของปริม“สายรึเปล่า” ปริมเอ่ยถามนภัทรที่นั่งตอบแชตงานอยู่อย่างขะมักเขม้น“เดี๋ยวผมตอบนะ ขอเวลาแป๊ปหนึ่ง”มือหนากางเอาโน้ตบุ๊กยี่ห้อเดียวกับเธอขึ้นมาก่อนจะรัวนิ้วพิมพ์ข้อความที่ต้องการสั่งกับลูกน้องลงไป ใบหน้าเคร่งเครียดและบรรยากาศรอบตัวที่เปลี่ยนเรียกความสนใจจากปีย์วราที่ไม่เคยเจอนภัทรในโหมดทำงานมาก่อนเป็นอย่างมากตลอดมาเธอเคยเจอแต่มุมขี้เล่นและแพรวพราวของเขาในยามที่หยอกเอินเธอ ไม่ว่าจะตอนไหนเขาก็ไม่เคยหลุดมาดเคร่งขรึมของเขาให้เธอได้เห็นเลยเวลาทำงานก็จริงจังมากเหมือนกันแฮะ...แต่ก็นะ ลูกรักของแพรไหมจะไม่ให้เหมือนกันได้ยังไงจะว่าไปท่าทางและสีหน้าแบบนี้เราเคยเห็นที่ไหนนะ...‘เดี๋ยวตอบนะปริม ขอเวลาแพรแป๊ป’ภาพซ้อนทับของหญิงสาวร่างเพรียวคนหนึ่งที่เคยเปิดโน้ตบุ๊กทำงานบนรถ ในวันที่รถติดที่สุดของเดือนขึ้นมาซ้อนทับกับนภัทร จนปริมอดที่จะหลุดขำออกมาไม่ได้เพราะสีหน้าและท่าทางของนภัทรในตอนนี้เหมือนแพรไหมตอนที่เอารายงานมาทำในวันหยุดบน
นภัทรตามรัก 21
ตอนที่ 21แสงทินกรสาดส่องดวงตา ปลุกนักเขียนสาวที่ถูกเจ้าของวงแขนแกร่งที่วางพาดเอวของเธอเคี่ยวกรำมาค่อนคืนให้รู้สึกตัวจากห้วงนิทรา เปลือกตาสีมุกขยับเบา ๆ ก่อนจะลืมขึ้น เผยให้เห็นเนตรกลมสีน้ำตาลสุกใสที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในปีย์วราตื่นมาด้วยอาการปวดเนื้อปวดตัว ชนิดที่ว่าเข้าฟิตเน็ตกับเทรนเนอร์คนเก่าสองอาทิต์ติด ๆ ยังไม่ปวดตัวเท่าตอนนี้หญิงสาวลอบถอนหายใจเบา ๆ ระบายเอาความเหนื่อยล้าจากศึกรักเมื่อคืนออกมาเจ้าของร่างเพรียวยกยิ้มอย่างอ่อนใจ เพราะถึงจะปวดเนื้อเมื่อยตัวมากแค่ไหนเ ธอก็อดยอมรับไม่ได้เลยว่าเมื่อคืนตัวเองมีความสุขมากเพียงใดเรือนกายงดงามที่มีรอยแดงระเรื่อตามส่วนโค้งเว้าและผิวกายเคลื่อนไหวเบา ๆ ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาพาตัวเองลุกออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม เจ้าของรอยรักและรอยแดงตามตัวเธอช้า ๆ ด้วยไม่อยากให้นภัทรสะดุ้งตื่นขึ้นมาทั้ง ๆ ที่เพิ่งนอนไปได้ไม่นานทว่าดวงตาสีน้ำเงินครามที่เธอเงยขึ้นไปสบนั้นกลับทำเอาคนที่พยายามเคลื่อนไหวช้า ๆ รู้สึกราวกับตัวเองเป็นคนโง่งมไปเสียอย่างนั้นก็ดี ตื่นมาเจอสีสันสวยงามแบบนี้แต่เช้าก็ดีเหมือนกัน...แม้เราจะอยากเห็นใบหน้าตอนหลับราวเด็ก ๆ ของนภัทรเหมือนกับ
นภัทรตามรัก 20
ตอนที่ 20ดวงตาคมเบิกกว้างมองเจ้าโฉมงามเบื้องหน้าไม่วางตา ด้วยตั้งแต่อยู่กันมาร่วมเดือน ไม่เคยแสดงท่าทีว่าสนใจหรือมีใจให้เขาเลยนอกจากคืนนั้นที่ยอมให้เขากกกอดอย่างเอาแต่ใจแต่จะว่ายอมก็ด้วยใจเสน่หาก็พูดยาก เพราะวันนั้นทั้งเขาและเธอต่างมีแอลกอฮอล์ในเส้นเลือดทั้งคู่“เมื่อกี้ปริมพูดว่าอะไรนะ?” “ปริมบอกให้ภัทรจูบปริม...” ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เขารักจนหมดหัวใจด้วยความสับสน ก่อนจะเข้าใจในวินาทีต่อมาว่าปีย์วราต้องการสิ่งใดมือหนาจับปลายคงมน แขนแกร่งวาดโอบไหล่พลางเหนี่ยวรั้งให้เรือนกายบอบบางเข้ามาแนบชิดก่อนที่ริมฝีปากหยักจะบดจูบที่ปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง รสจูบวาบหวาม ที่แม้จะไร้ซึ่งการรุกล้ำอย่างที่เคยได้รับเมื่อครั้งก่อนแต่เพียงเท่านี้ก็มากพอที่จะมอบคำตอบให้ปริม ได้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับชายหนุ่ม“อืมม พอ อือ พอก่อน อื้อออ” เจ้าโฉมงามที่พยายามผละออกด้วยหวังจะเอ่ยห้าม แต่ก็ถูกมือใหญ่กดรั้งท้ายทอยเอาไว้ไม่ให้ผละออกไปง่าย ๆริมฝีปากอิ่มเผยอออกเล็กน้อยหมายใจจะเอ่ยห้าม แต่กลายเป็นเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาตักตวงความหวานในโพรงปากนุ่มไปเสียได้“อืมมม อึก” แขนแกร่งโอบรั้งกาย
นภัทรตามรัก 19
ตอนที่ 19นภัทรอุ้มปริมในสภาพที่เปียกโชกมาทั้งคู่กลับขึ้นด้วยใจที่อิ่มเอม ทั้งยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิงจนปริมอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้“ไม่กลัวปริมหลอกให้พากลับเหรอ...” “ยังแทนตัวด้วยชื่อแบบนี้ไม่น่าหลอกนะ” “นี่...เชื่อกันเกินไปหรือเปล่า” ปริมเอ่ยทักจนนภัทรอดคิดตามไม่ได้ ว่าตนเชื่องกับหญิงสาวมากเกินไปหรือไม่ แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ปัดข้อสงสัยนั้นทิ้งไป เพราะไม่ว่าจะจริงหรือไม่ เขาก็ยอมรับว่าเขาเชื่องกับหญิงสาวราวกับสุนัขจริง ๆ ดังที่กล่าวมา“ครับ เชื่อง แต่ผมเชื่องแค่เวลาปกตินะ” “จิ๊ รู้แล้วน่า” เจ้าของร่างเพรียวจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันหน้าซบซุกอกแกร่งของนภัทรเพื่อพักสาย และสงบจิตใจหลังเจอเรื่องร้ายด้วยเหตุผลใดก็ไม่ทราบ แต่ตอนนี้กลิ่นโคโลญจน์ของนภัทรคือสิ่งเดียวที่ปลอบประโลมจิตใจของเธอได้ตัวปริมในตอนนี้ค่อยยอมรับกับใจตนแล้วว่า เธอรักลูกชายเพื่อนสนิทคนนี้เข้าเต็ม ๆ และดูเหมือนว่า...เธอจะถอนตัวไม่ได้อีกแล้ว...ในตอนนี้ก็มีแต่ต้องเตรียมตัว เตรียมใจเผชิญหน้ากับแพรไหมและธนินผู้เป็นบิดามารดาของนภัทรก็เท่านั้นติ๊ด!ตัวล็อกแบบสแกนลายนิ้วมือถูกปลดออก ก่อนที่กลิ่นหอมของก้านน้ำหอมป
นภัทรตามรัก 18
ตอนที่ 18ให้โอกาสปีย์วรามองหยาดฝนที่ตกกระทบหน้าต่างคอนโดด้วยความว้าวุ่นใจกว่าสองชั่วโมงแล้วที่นภัทรหายออกจากห้องไป หลังจากที่ปริมพลั้งมือตบหน้าเขาเพราะชายหนุ่มบังคับจูบเธอแต่ตอนนี้เธอกำลังกังวล เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เพราะกว่าปริมจะตั้งสติได้ ก็สายเกินกว่าจะรั้งนภัทรเอาไว้ได้แล้วซ่าาาาสายฝนที่ตกกระทบและพายุที่โหมกระหน่ำ เร่งเร้าให้ปริมตัดสินใจว่าจะออกไปตามหา หรือจะรั้งรอจนกว่าชายหนุ่มจะกลับมาดวงตากลมไหวระริกมองหยดเม็ดฝน ที่เกาะอยู่บนกระจกบานใหญ่อยู่นาน ก่อนจะหมุนกายคว้าร่มพับและร่มยาว ที่เคยไปซื้อด้วยกันกับนภัทรมาไว้ในมือแล้วพุ่งตัวออกจากห้องไปมือเรียวกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล็อบบี้ของตึก หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่หยุด ด้วยหวั่นใจว่าจะเกิดอันตรายกับชายหนุ่มในความดูแลของตนเองเสียงสัญญาณและประตูลิฟต์ที่เปิดออกเรียกสติปีย์วรา ให้วิ่งก้าวผ่านประตูเหล็กให้เร็วที่สุดเท่าที่ตัวเองจะเร็วได้เธอวิ่งผ่านโถงทางเดินและรีเซ็ปชันสาวคนสวยอย่างรวดเร็ว ไม่ทันให้หญิงสาวที่เป็นเวรกะดึกในวันนี้เอ่ยทักท้วงเลยแม้แต่หน่อย“คุณปริม อย่าออกไปค่ะ มันอันตราย!! คุณปริม!! ตาย ๆ ยัยลูกหว้า เธอตายแน่
นภัทรตามรัก 17
ตอนที่ 17แสงนวลที่ส่องผ่านผ้าม่านผืนทึบภายในห้องกว้าง ตกกระทบใบหน้างดงามที่หลับพริ้มอยู่ภายใต้ผ้านวมผืนใหญ่ เรียกเจ้าโฉมงามที่ถูกเคี่ยวกรำอยู่ครึ่งคืนให้ตื่นขึ้นจากนิทรา“อึก...อื้อ...” มือขาวยกขึ้นปัดป้องแสงทองที่สาดส่อง ก่อนที่ร่างเพรียวจะผุดลุกขึ้นเมื่อตั้งสติได้ว่า เมื่อคืนเธอทำอะไรลงไปเรื่องจริงเหรอ...เรา...มีอะไรกับนภัทรไปแล้วจริง ๆ เหรอ...เจ้าของร่างอรชรมองสำรวจตัวเอง เมื่อเห็นว่ายังไม่แน่ชัดพอ ก็ผุดลุกขึ้นหมายใจจะเดินไปที่กระจก ที่ติดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า แต่ก็ต้องทรุดกายลงมานั่งตามเดิม เมื่อความเจ็บปวดวิ่งแล่นไปทั่วทั้งร่าง“ฮึก...” ความเจ็บที่สะโพก หลัง และช่องทางรักที่ไม่ต้องไปถึงกระจก ก็ตอกย้ำเธอได้เป็นอย่างดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น หยดน้ำสีใสไหลรินจากดวงตา เธอไม่โทษนภัทร เพราะเมื่อคืนก็เป็นเธอเองที่เมามายและไหลตามอารมณ์ชักนำของชายหนุ่มแต่หลังจากนี้...เธอจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้“อืม...” เสียงครางฮึ่มของนภัทรที่ยังนอนอยู่ข้างกายเธอเรียกสติของปริมให้ออกจากภวังค์ เมื่อครู่เธอมัวแต่ตกใจจนลืมมองข้างกายตนเองหญิงสาวเอนตัวลงนอนแกล้งหลับเพราะเหมือนว่าชายหนุ่ม
