17

ตอนที่ 17

แสงนวลที่ส่องผ่านผ้าม่านผืนทึบภายในห้องกว้าง ตกกระทบใบหน้างดงามที่หลับพริ้มอยู่ภายใต้ผ้านวมผืนใหญ่ เรียกเจ้าโฉมงามที่ถูกเคี่ยวกรำอยู่ครึ่งคืนให้ตื่นขึ้นจากนิทรา

“อึก...อื้อ...”

มือขาวยกขึ้นปัดป้องแสงทองที่สาดส่อง ก่อนที่ร่างเพรียวจะผุดลุกขึ้นเมื่อตั้งสติได้ว่า เมื่อคืนเธอทำอะไรลงไป

เรื่องจริงเหรอ...เรา...มีอะไรกับนภัทรไปแล้วจริง ๆ เหรอ...

เจ้าของร่างอรชรมองสำรวจตัวเอง เมื่อเห็นว่ายังไม่แน่ชัดพอ ก็ผุดลุกขึ้นหมายใจจะเดินไปที่กระจก ที่ติดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า แต่ก็ต้องทรุดกายลงมานั่งตามเดิม เมื่อความเจ็บปวดวิ่งแล่นไปทั่วทั้งร่าง

“ฮึก...”

ความเจ็บที่สะโพก หลัง และช่องทางรักที่ไม่ต้องไปถึงกระจก ก็ตอกย้ำเธอได้เป็นอย่างดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น หยดน้ำสีใสไหลรินจากดวงตา เธอไม่โทษนภัทร เพราะเมื่อคืนก็เป็นเธอเองที่เมามายและไหลตามอารมณ์ชักนำของชายหนุ่ม

แต่หลังจากนี้...เธอจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้

“อืม...”

เสียงครางฮึ่มของนภัทรที่ยังนอนอยู่ข้างกายเธอเรียกสติของปริมให้ออกจากภวังค์ เมื่อครู่เธอมัวแต่ตกใจจนลืมมองข้างกายตนเอง

หญิงสาวเอนตัวลงนอนแกล้งหลับเพราะเหมือนว่าชายหนุ่ม