แชร์

นภัทรตามรัก
นภัทรตามรัก
ผู้แต่ง: วารินทร์ทิพย์

00

ผู้เขียน: วารินทร์ทิพย์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-05 11:15:04

บทนำ

กระเป๋าเดินทางสองใบถูกหยิบยกออกมาวางไว้บนเตียงนอน พร้อมร่างเพรียวระหงที่เดินเข้าออกตู้เสื้อผ้าขนาดเท่าห้องน้ำห้างไปมา

หญิงสาวบรรจงเก็บเสื้อผ้าของตัวเองที่จำเป็นสำหรับร่วมงานพบปะธุรกิจต่าง ๆ อย่างรีบเร่งด้วยอีกไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงดีเธอต้องไปขึ้นเครื่องบินตามไฟลต์ที่จองไว้

ทุกการเคลื่อนไหวถูกสายตาจับจ้องอย่างเพลิดเพลินแต่นั่นก็ไม่สามารถหยุดเธอให้จับเรียงเสื้อผ้าได้

“พี่ว่าพี่เรียกคนมาช่วยเก็บดีกว่า”

“ไม่ต้อง-”

“ไม่เอาน่า เดี๋ยวน้องต้องไปคุยเรื่องฝากเจ้าภัทรกับเพื่อนอีกไม่ใช่เหรอ มาเถอะ มาพักก่อนเสื้อผ้าเดี๋ยวให้เลขาน้องมาช่วยเก็บ”

แพรไหมมองเสื้อผ้าและข้าวของที่เธอต้องนำไปอย่างอาลัยอาวรณ์ด้วยเธออยากเป็นคนจัดการเก็บของพวกนี้เองมากกว่าให้เลขาหรือเมดคู่กายมาเก็บให้

เนตรกลมหันไปส่งสายตาออดอ้อนสามีผู้เป็นทีรักอีกครั้งก่อนจะตัดใจเมื่อได้รับแววตาดุ ๆ กลับมา ก็ต้องจำใจวางของทุกอย่างลงแล้วเดินไปควงแขนแล้วพากันเดินลงไปที่ห้องนั่งเล่นที่ชั้นล่างของบ้าน

สองร่างอิงแอบแนบชิดมองดูข่าวภาคค่ำด้วยความรื่นรมย์แตกต่างจากคนใช้ในบ้านที่วิ่งวุ่นเพราะต้องเก็บของให้เจ้านายไปทำงานต่างประเทศนานเกือบครึ่งปี

“จริงสิ ถ้าแพรให้เพื่อนเป็นคนดูแลภัทร พี่จะว่าอะไรไหมคะ”

“ไม่ครับ น้องจัดการตามที่สมควรได้เลย”

แรงกดเบา ๆ ที่ข้างขมับพร้อมจุมพิตบางเบาจากคนอายุมากกว่าเกือบสิบปีเรียกรอยยิ้มจากหญิงสาวที่แม้อายุอานามจะเกือบ 35 แล้วแต่ก็ยังสวยสะพรั่งไม่ต่างวันวานได้เป็นอย่างดี

“อืมม ปล่อยก่อนค่ะ แพรขอโทรหายัยปริมก่อน”

“หืม เพื่อนคุณชื่อปริมเหรอ?”

ชื่อที่คุ้นหูเรียกให้นายใหญ่ของบ้านเอ่ยถามด้วยความสนใจ เพราะเขาเคยได้ยินชื่อนี้มาจาก ‘ใครคนหนึ่ง’ เมื่อนานมาแล้ว

“ค่ะ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของแพรเลย ที่มาร่วมปาร์ตี้ครบรอบวันแต่งงานของเราไงคะ”

“อ่อ คนที่มาได้แป๊บเดียวแล้วกลับ เพราะโดนบอกเลิกนะเหรอ”

“ค่ะ คนนั้นแหละ แต่เธอคงลืมไปแล้วมั่งว่าเคยมางานปาร์ตี้เล็ก ๆ ของเรา ก็ปกติรายนั้นเขางานยุ่งจะตายไป แถมวันนั้นอุตส่าห์มาสังสรรค์ก็ดันโดนคนไม่เอาไหนบอกเลิกซะอีก เฮ้อ ยัยปริมนะยัยปริม”

“แต่งานยุ่งขนาดนั้นเราเอาตาภัทรไปฝากจะไม่รบกวนเขามากไปเหรอ?”

ธนินเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย แม้จะไม่อยากขัดใจภรรยาคนสวยเรื่องดูแลลูกชายเพียงคนเดียวมากนัก แต่ก็ถามเอาไว้เพื่อความมั่นใจว่าแก้วตาดวงใจดวงที่สองของเขาจะได้รับการดูแลอย่างดี

“พี่นี่ก็ ทำอย่างกับลูกเราอายุ 2 ขวบไปได้ ปีนี้ 23 แล้วนะคะ จะนั่งตำแหน่งประธานแทนคุณได้อยู่แล้วนะ อีกอย่างเจตนาเราก็แค่อยากให้มีคนที่ไว้ใจได้อยู่เป็นเพื่อนลูกเฉย ๆ ไม่ใช่เหรอคะ”

แพรไหมเอ่ยเอ็ดสามีของตัวเองเบา ๆ เพราะเจตนาในการฝากเลี้ยงครั้งนี้คือการหาคนอยู่เป็นเพื่อนลูกชายระหว่างที่เธอและสามีไปทำงานต่างประเทศก็เท่านั้น

“ครับคนดี ยอมแล้วครับ งั้นอย่าลืมให้ค่าเสียเวลา ค่าดูแลเขาไปด้วยนะ”

“ค่ะ ไม่ลืมอยู่แล้ว กับยัยปริมแพรเปย์ไม่อั้นอยู่แล้ว ฮึๆ”

มือเรียวควักโทรศัพท์ขึ้นมาถือเตรียมกดเบอร์ส่วนตัวของนักเขียนสาวที่เธอจำได้ขึ้นใจ ก่อนจะชะงักมือและวางโทรศัพท์ไว้บนตักเพราะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้คุยกับลูกชายสุดหล่อของตัวเองเลยว่าจะส่งเจ้าตัวไปอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่บ้าน

“ไม่โทรล่ะครับ”

“น้องลืมคุยเรื่องนี้กับนภัทร...”

คำสารภาพเสียงอ่อยของหญิงสาวเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากเจ้าบ้านหนุ่ม จนอดไม่ได้ที่จะจุมพิตที่ข้างขมับของหญิงสาวเบา ๆ แล้วเรียกให้เลขาของตนที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกลให้ขึ้นไปตามนภัทรลงมาข้างล่าง

ใบหน้าหวานที่บิดบี้จากความสะเพร่าของตนเองเริ่มยิ้มแย้มขึ้นมาได้บ้างเมื่อได้รับจุมพิตหวาน ๆ จากสามี ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานเมื่อลูกชายเพียงคนเดียวกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้าน

“นภัทรครับบ”

“ครับแม่”

เสียงทุ้มนุ่มและใบหน้าที่คมคายเหมือนกับคนข้างกายราวกับโขกพิมพ์ออกมา แม้ว่าเสียงจะติดนุ่มกว่าก็ตาม แต่ก็อดปฏิเสธไม่ได้เลยว่าลูกชายของเธอนั้นเหมือนกับสามีเธอสมัยหนุ่ม ๆ มากจริง ๆ

“มานั่งนี่สิครับ”

สองแขนเรียวอ้าออกทั้งยังยิ้มหวานเรียกลูกชายของตนเองอย่างอารี ทำให้นภัทรอดจะเดินไปเข้ากอดเรือนกายเพรียวของมารดาบุญธรรมและออดอ้อนราวกับเด็กเล็ก ๆ ไม่ได้

“หึ ๆ มาถึงก็อ้อนแม่แกเลยนะ”

น้ำเสียงทุ้มที่ติดแหบดุแต่ทว่าการกระทำนั้นแตกต่างเมื่อมือหนาวางแหมะลงบนศีรษะของนภัทรพลางลูบอย่างแผ่วเบาทำเอาชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มจนเกือบลืมสาระที่ลงมาจากห้องเมื่อครู่

“หึ ๆ ชอบจังนะให้พ่อลูบหัวน่ะ”

“อืม เหมือนตอนเด็กๆ ไงครับ ว่าแต่พ่อกับแม่เรียกผมลงมามีอะไรรึเปล่า?”

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นช้อนมองมารดาบังเกิดเกล้าและบิดาผู้ให้กำเนิด แต่ใบหน้าและวงแขนแกร่งก็ยังไม่ละออกจากเอวบางของแพรไหมที่เขากอดออดอ้อนมานานหลายปี

“คือ แม่กับพ่อต้องไปทำงานต่างประเทศ 5 เดือน ไปหลายเมือง ที่แม่เคยบอกลูกไงครับ”

“อ่อ ตารางนั่นเอง งั้น...ผมต้องไปอยู่กับใครเหรอครับ หรือ...ต้องไปอยู่คอนโด?”

น้ำเสียงเรียบนิ่งแสนสั่นเครือเอยขึ้นด้วยความวิตก แต่ก็ได้วงแขนเรียวของแพรไหมค่อยปลอบประโลมอยู่เนือง ๆ โรคประจำตัวเลยไม่ได้กำเริบมากเท่าใดนัก

“ไปอยู่กับเพื่อนคุณแม่ค่ะ คุณน้าปริม ลูกจำได้ไหม คนที่หนูเคยเข้าไปปลอบตอนปาร์ตีฉลองครบรอบงานแต่งแม่ไงครับ”

ดวงตาคมวาววับด้วยความปีติ ก่อนจะรีบเก็บอาการเอาไว้อย่างแนบเนียนด้วยไม่อยากให้บิดามารดาเปลี่ยนใจ ส่งเขาไปอยู่ที่อื่น ที่ไม่ใช่บ้านของ คุณน้า คนสวยผู้เป็นเพื่อนคุณแม่คนนั้น

“ค่ะ ลูกสะดวกใจไหม?”

“ครับ แต่จะรบกวนคุณน้าไหมครับ”

“ถ้าคุยดี ๆ ไม่กวนน้าเขาตอนทำงาน แม่ว่าน้าเขารับได้นะ”

“แล้ว...น้าเขาจะจำผมได้ไหมครับ?”

น้ำเสียงติดกังวลเอ่ยถามขึ้นเสียงหงอยเหงาจนแพรไหมได้แต่เม้มปากแน่นที่ตัดสินใจผิด เลือกมาคุยกับลูกชายก่อนเพื่อนสาว

“ถ้าจำไม่ได้ ลูกก็ทำให้คุณน้าเขาจำได้สิครับ”

“นั่นสิครับ ขอบคุณครับแม่”

ฟอดดด

ริมฝีปากหยักกดหอมที่แก้มนิ่มของมารดา ก่อนจะขอตัวเก็บของที่จำเป็นที่ห้องด้านบนอย่างเร่งรีบ แม้จะอีกนานเกือบครึ่งค่อนวันก็ตาม

“ดูตื่นเต้นกว่าปกตินะลูกชายคุณน่ะ”

“เจอคนที่ชอบ...ไม่ตื่นเต้นก็แปลกแล้วล่ะค่ะ เอาล่ะทีนี้ฉันก็มีหน้าที่ต้องกล่อมยัยปริมให้รับงานนี้ให้ได้สินะ”

“สู้เขานะครับคนสวย ถ้า 1 แสนไม่พอจูงใจก็...อัดเงินเพิ่มแล้วบีบน้ำตา ผมเชื่อว่าเพื่อนคุณตกลงตั้งแต่สะอื้นแรกแล้ว”

“แหมๆ คุณก็ ยัดเงินเพิ่มน่ะยัยปริมไม่รับแน่นอนเลยค่ะ แค่ 1 แสนนี่นางก็ไม่อยากรับแล้ว แต่ถ้าบีบน้ำตาไม่ว่ายังไงคนสวยขาของแพรก็ต้องยอมแพ้ล่ะนะ”

เอาล่ะปริมจ๋า ฉันขอฝากลูกหมาตัวดีของฉันไว้ที่เธอสักพักนะ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • นภัทรตามรัก   01

    ตอนที่ 1ร่างเพรียวระหงในชุดนอนสุดเซ็กซี่ที่เธอสวมใส่เพราะความคล่องตัวในยามนอนกำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดจวนจะผูกเป็นโบสวยอยู่หน้าแล็ปท็อปสุดหรูเครื่องมือทำมาหากินของเธออย่างเคร่งเครียดปลายนิ้วเรียวพิมพ์ ๆ ลบ ๆประโยคที่บรรจงเขียนลงในหน้าโพรแกรมเขียนเอกสารครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อประโยคที่เรียบเรียงออกมาไม่ได้ดั่งใจที่เธอต้องการปริมยกมือขึ้นขยี้ศีรษะด้วยความหงุดหงิด ด้วยไม่ว่าจะเขียนอย่างไรก็ไม่ถูกใจเสียจนเธอนึกอยากจะลุกไปหาอะไรมาเคี้ยวแก้เครียด น่าเสียดายขนมล็อตสุดท้ายที่เธอตุนไว้หมดลงไปแล้วตั้งแต่สามวันก่อนโครกกกกกกกแค่นึกถึงของกินท้องน้อย ๆ ของนักเขียนสาวก็ส่งเสียงดังขึ้นเรียกความสนใจจากเธอที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนอกจากน้ำเปล่าและน้ำผลไม้ตั้งแต่เมื่อวานเย็นให้ไปหาอะไรทานเจ้าของร่างอรชรถอยหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะคว้าเอาสมาร์ตโฟนเครื่องหรูอายุการใช้งานกว่าหนึ่งปีเศษขึ้นมาปลดล็อกนิ้วเรียวจิ้มเข้าแอปธนาคารสีสวย อันเป็นธนาคารหลักของเธอในการใช้จ่ายต่าง ๆ และเป็นธนาคารที่เอาไว้รับเงินค่าต้นฉบับผลงานที่เขียนส่งด้วยดวงใจที่ห่อเหี่ยวเพราะยอดเงินในนั้นแม้แต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหนึ่งซองเธอก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
  • นภัทรตามรัก   02

    ตอนที่ 2เสียงแป้นพิมพ์คลอเคล้าไปกับเสียงเพลงสากลเพลย์ลิสโปรดของนักเขียนสาวมากฝีมือที่ตอนนี้กำลังระรัวปลายนิ้วเรียวลงกับแป้นเพื่อบรรจงพิมพ์เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องใหม่อย่างเมามันแรงสั่นเบา ๆ จากนาฬิกาปลุกเรียกความสนใจนักเขียนผู้บ้างานให้หันมอง ปริมกดหยุดนาฬิกาก่อนจะผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางบิดตัวช้า ๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้าที่สะสมจากการทำงานมานานกว่าสามชั่วโมงดวงตากลมเหลือบมองนาฬิกาหน้าจอแท็บเล็ตเครื่องบาง ก่อนเดินไปล้มตัวลงนอนกับโซฟาเบดอย่างอ่อนล้า ไม่กี่นาทีต่อมาร่างเพรียวในชุดนอนสุดหวาบหวิวก็ดีดตัวขึ้นเขียนงานต่อทันทีปริมไม่อยากปล่อยเวลาให้เลยผ่านอย่างเปล่าประโยชน์ด้วยเธอก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมีเวลาปั่นต้นฉบับอย่างสงบ ๆ อย่างที่เคยเป็นอีกหรือไม่เพราะตอนสายของวันนี้คือเวลาที่ลูกชายของแพรไหมจะมาถึงคอนโดของเธอตามนัดเธอเชื่อใจคำโฆษณาของเพื่อนสาวที่บอกว่าหลานชายของเธอคนนี้ไม่ดื้อไม่ซน แต่คนที่เธอไม่เชื่อนั้นคือตัวเธอเอง...เธอไม่เคยเลี้ยงเด็ก ไม่มีแม้แต่ประสบการณ์เพราะคนในบ้านไม่มีใครมีลูกเล็กที่ต้องช่วยกันเลี้ยง พี่ชายเธอที่แม้ตอนนี้จะมีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนแต่ก็ไม่ได้มีหลานตัวน้อย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
  • นภัทรตามรัก   03

    ตอนที่ 3นภัทรมองดูหญิงสาวที่ยืนคิดอะไรอยู่คนเดียวพลางมองซ้ายมองขวาสำรวจห้องไปตามเรื่อง เพราะตราบใดที่หญิงสาวเจ้าของห้องไม่มีท่าทีจะหายกลัวเขา ชายหนุ่มก็ไม่มีความคิดจะเดินไปไหนนัยน์ตาสีม่วงครามเหลือบซ้ายแลขวาก่อนจะมาหยุดที่จุดพักสายตาจุดเดียวในห้องนี้ ชายหนุ่มแอบพินิจมองเรือนร่างอรชรในชุดสุดวาบหวิวสีดำสนิทช่วยขับเน้นผิวขาวให้กระจ่างมากขึ้นอย่างเผลอไผลความคิดอกุศลก่อเกิดขึ้นในจิตใจพาลเอาดวงตาคมลอบมองเรียวขาขาวและทรวดทรงองค์เอวของคนอายุมากกว่าไม่วางตาชายหนุ่มอดยอมรับไม่ได้เลยว่าเป็นวิวที่เขาเห็นในตอนนี้งดงามมากเพียงใด สำหรับคนอื่นจะคิดเห็นอย่างไรเขาไม่ทราบ แต่สำหรับเขาเพื่อนคุณแม่คนนี้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดตั้งแต่เขาเจอมาสวย...เหมือนวันแรกที่เคยเจอ...สวย...จนเขานึกหวงRrrr Rrrrเสียงโทรศัพท์จะเรียกสติชายหนุ่มให้ออกจากภวังค์และเลิกคิดอกุศลกับ เพื่อนแม่คนสวยที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวว่าตนเองสวมชุดนอนออกมาหาเขาดวงตาคมเบนมองทางอื่นเพื่อความเป็นส่วนตัว นัยน์ตาคมเบนมองขยะชิ้นนั้น ชิ้นนี้รอบ ๆ ห้องไปพลางวางแผนถึงการเก็บกวาดไปพลางอย่างใจเย็น ก่อนที่เสียงถอนหายใจจะดังขึ้น“เฮ้อออ...” น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
  • นภัทรตามรัก   04

    ตอนที่ 4Rrrr Rrrrแรงสั่นแจ้งเตือนหมดเวลาสามชั่วโมงของนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้เรียกสติปริมให้หลุดจากภวังค์ยามเขียนนิยามและกลับมายังโลกความจริงเป็นเรื่องปกติของเธอที่ต้องทำแบบนี้เพราะเคยเขียนจนภวังค์หลุดไปในงานจนลืมทานข้าวและพักผ่อน เธอเคยมาราธอนเขียนนานกว่า 6 ชั่วโมงโดยไม่พักทานน้ำและทานข้าววนเวียนจนจบปิดเล่ม สุดท้ายก็ไปจบที่ต้องนอนโรงพยาบาลทั้งเดือนและทั้งเดือนนั้นเธอเลยได้นอนโรงพยาบาล งานไม่ได้ทำ ต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ตลอดเวลาเพราะร่างกายอ่อนแอมากจนเกือบไม่รอดเพื่อนของเธอที่เป็นหมอเลยแนะนำว่าให้เธอตั้งเวลาปลุกเอาไว้ที่ 2-3 ชั่วโมงเพื่อเตือนให้ตัวเองพักและออกจากภวังค์บ้าง เพื่อให้สมองของเธอได้พักผ่อนและปล่อยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายลง หากกลัวพักเพลินให้ตั้งนาฬิกาเอาไว้ที่ 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง แล้วแต่ตัวเธอแต่ไม่ควรพักต่ำกว่า 20 นาทีเป็นเหตุให้เธอต้องตั้งนาฬิกาเอาไว้ตลอดเวลาและพักตามนั้นเป๊ะ ๆ เพื่อกันไม่ให้ตัวเองต้องนอนโรงพยาบาลนาน ๆ อีก“เฮ้อออ อย่างน้อยก็ได้ 2 ตอนตามเป้าก็ยังดี สปีดยังไม่ตกล่ะนะ” ร่างเพรียวลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาเบดจนเกิดเสียงดับต

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
  • นภัทรตามรัก   05

    ตอนที่ 5 เสียงเปียโนและเสียงพูดคุยเบา ๆ ของแขกที่ดังขึ้นมาบนชั้นสองของร้านอาหารที่มีเมนคอร์สเป็นเนื้อสเต๊กชั้นดียังคงความเพลิดเพลินให้นักเขียนมีชื่ออย่างปีย์วราได้ไม่จบสิ้น เธอชอบบรรยากาศยามเที่ยงของร้านโปรดที่มักมีผู้คนแวะเวียนกันเข้ามาแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของกันและแบบนี้ หากเป็นยามปกติเธอคงหยิบสมุดขึ้นมาจดบรรยากาศพวกนี้เก็บไปใช้ในงานของเธออย่างที่ชอบทำ แต่เพราะเวลานี้เธอมีคนอื่นอยู่ด้วย การจะจมลงในงานที่ต้องใช้ทั้งเวลา แรงกาย และมันสมองเพื่อนรังสรรค์มันขึ้นมาเห็นทีจะไม่เหมาะ อีกอย่างคือเธอเกรงใจนภัทรที่กำลังทานอาหารไปเหลือบมองเธอไป สลับกับมองโทรศัพท์ไปพลางมาตั้งแต่อาหารจานหลักถูกยกขึ้นเสิร์ฟ ใช่ เธอรู้ตัวว่าถูกชายหนุ่มจดจ้องแต่ในเมื่อแววตาราวกับสุนัขมองเจ้าของของนภัทรไม่ได้ทำให้เธออึดอัดเช่นนั้นเธอจะปล่อยมันผ่านไปและปล่อยให้ชายหนุ่มในความดูแลเมียงมองเธอให้เปรมปรี่ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตงดงามมองพนักงานและแขกในร้านทานอาหารไปพูดกันไปอย่างเพลิดเพลินและเมื่อใบหน้าของบริกรประจำโต๊ะโผล่เข้ามาในครรลองสายตาคำถามที่เธอยังไม่ได้รับคำตอบก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง คำถามเกี่ยวกับประโยคที่ว่า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
  • นภัทรตามรัก   06

    ตอนที่ 6เสียงประกาศตามสายไม่สามารถหยุดปริมและนภัทรที่กำลังถกเถียงเรื่องขนมและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้พวกเขาเถียงกันมานานตั้งแต่เริ่มเข้ามาซื้อของเพราะทันทีที่เข้ามาในร้านปริมก็เดินตรงไปหยิบคว้าขนม น้ำอัด และ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทันทีด้วยความเคยชิน เพราะทานแต่ของพวกนี้แต่นภัทรมาห้ามไว้ทั้งยังบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพและหยิบคืนชั้นวางของโดยไม่สนใจคำห้ามของปริม“ภัทร...” “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ” “งั้นแค่ขนมข้าวอบ กาแฟ กับลูกอม ได้ไหม” “กาแฟทานเยอะก็ทำลายสุขภาพนะครับ” “แต่มันเป็นกาแฟดำ...” ร่างสูงโปร่งที่เป็นคนคุมรถเข็นแทนคนที่ศักดิ์เป็นน้า หมุนกายกลับมามองแพ็กกาแฟในมือของหญิงสาวก่อนจะเลือกหยิบเอายี่ห้อเดียวกันแต่เป็นแบบที่มีเพียงเมล็ดกาแฟมาใส่รถเข็นแทน“แบบนี้มันถูกกว่า น้าทานได้ไหม” “อืม ได้ๆ งั้นไปเลือกของสดกัน” ร่างเพรียวพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะเอาลูกอมและขนมข้าวอบที่เธอชอบใส่รถเข็นอย่างรวดเร็วไม่เปิดโอกาสให้นภัทรเอ่ยห้ามใด ๆ อีกชายหนุ่มที่เป็นคนเข็นรถเข็นส่ายหัวเบา ๆ แต่ก็ยอมแพ้ให้กับคนติดขนมอย่างปริม พลางคิดหาวิธีที่จะทำให้คุณน้าคนสวยของตนติดอย่างอื่นแทนขนมแน่นอนว่าติดเขาคือหนึ่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
  • นภัทรตามรัก   07

    ตอนที่ 7หลังจากปลอบให้ใจตนเองสงบได้แล้วปริมก็หอบเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และผ้านวมสีน้ำเงินเข้มที่นภัทรเลือกซื้อมาใหม่ไปอบฆ่าเชื้อที่เครื่องอบผ้าเพราะหากซักตอนนี้กว่าจะได้ปูก็คงเป็นช่วงค่ำและอาจทำให้ชายหนุ่มไม่มีที่นอนได้หากฝนตก เธอจึงตัดสินใจซักแห้งและฆ่าเชื้อเครื่องนอนของร่างสูงเท่านั้นมือเรียวดึงเครื่องนอนครบชุดออกมาจากเครื่องอบแล้วยัดเอาผ้านวมผืนนิ่มเข้าไปอบต่ออย่าไม่รีรอ ก่อนหอบเอาเครื่องนอนที่อบเสร็จแล้วขึ้นมาแนบอกแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่มปริมจัดแจงโยนเครื่องนอนในอ้อมแขนลงที่โซฟาเบดในห้องแล้วเลือกหยิบเอาผ้าปูที่นอนขึ้นสะบัด เพื่อที่จะให้มันปูได้ง่ายขึ้นแต่ในขณะที่กำลังจะจับมุมผ้าอยู่นั้น กลิ่นโคโลญจน์อันแสนคุ้นเคยก็ลอยฟุ้งกระทบกับโสตประสาทพร้อมกับฝ่ามือหนาที่พาดผ่านมากุมทับมือเธอจากทางด้านหลังความใกล้ชิดที่มากเกินไปจนไม่เหมาะสมกับสถานะของเธอ รวมทั้งศีลธรรมในใจเรียกร้องให้ปริมผินหน้าไปหวังจะต่อว่าคนที่ทำรุ่มร่ามกับเธอให้เข็ดหลาบทว่าปลายจมูกที่สัมผัสกับแก้มเนียนของนภัทรพาให้เจ้าของร่างเพรียวตกใจจนเสียหลักล้มลงกับเตียง แต่ปฏิกิริยาของคนจะล้มที่มักจะดึงเอาคนใกล้ตัวลงมา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
  • นภัทรตามรัก   08

    ตอนที่ 8หลังทานอาหารด้วยกันเสร็จเรียบร้อยปริมก็รวบจานชามเตรียมจะไปล้างทำความสะอาดตอบแทนคนที่ลงมือทำอาหารวันนี้ให้เธอแต่กลับถูกนภัทรเอ่ยห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวผมล้างเองครับ” “ไม่เป็นไร เธอเป็นคนทำอาหารแล้วนี่ ให้น้าทำเถอะ” เจ้าของมือหนาไม่ฟังคำค้านพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเอาจานชามที่ทานเสร็จแล้วออกจากมือบางแต่ปริมไม่ยอมปล่อยทั้งยังขืนแรงของชายหนุ่มไว้จนเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือขาว“น้าครับ” “ขอร้องให้น้าทำเถอะ น้าต้องเป็นคนดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลน้า อีกอย่างแม่เราจ้างน้ามาดูแลเรานะ ควรเป็นน้าไหมที่ต้องเลี้ยงเราไม่ใช่เรามาเลี้ยงน้าแบบนี้” ปริมเอ่ยบอกร่างสูงไปตามเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอบอกว่าโดนจ้างนภัทรก็ไม่มีทางไปแน่นอน ด้วยท่าทีที่ดูติดเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ ต่อให้เธอบอกไปว่าถูกจ้างวานชายหนุ่มก็คงไม่งอแง“แต่ยังไงผมก็อยากทำให้ครับ นะครับ ให้ผมทำเถอะ” ไหนแพรไหมว่าไม่ดื้อไง...ที่เธอเจออยู่ตอนนี้ นี่ ดื้อตาใสชัด ๆ“ต่อให้น้าโดนจ้างมาดูแลผม ผมก็อยากทำให้น้าอยู่ดี” “แล้วจะให้น้าบอกแม่เธอว่าอะไร” “แม่เขาไม่ได้หวังให้น้าดูแลผมเหมือนเด็กหรอกครับ แม่แค่อยากให้มีคนอยู่เป็นเพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05

บทล่าสุด

  • นภัทรตามรัก   12

    ตอนที่ 12แท็บเล็ตเครื่องหรูถูกหยิบออกมาจากห้อง ก่อนที่มือเรียวจะกดเข้าโพรแกรมแชตสีเขียวอ่อนเพื่อกดโทรออกผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตเสียงรอสายประจำโพรแกรมดังขึ้นอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่ปลาสายจะกดรับ“ยัยแพร ว่ามาเลยฉันพร้อมแล้ว” [ครับ?] น้ำเสียงนุ่มที่คล้ายกับชายหนุ่มร่วมห้องของเธอดังขึ้นมาจากปลายสาย ทำเอาคนที่หั่นสเต๊กทานอยู่เกือบจะพ่นออกมา ถ้าไม่ติดว่ามันราคาแพงเท่าราคาหนังสือเธอ 1 เล่ม“แคก ๆ คุณ...คุณธนิน...” [สวัสดีครับ คุณปริม ผมได้ยินเรื่องคุณจากแพรไหมมาเยอะเลย – เดี๋ยวสิคะพี่ พี่มารับโทรศัพท์แพรแบบนี้ถ้าแพรซ่อนกิ๊กไว้ แพรไม่โดนลงโทษเหรอคะ] ซ่อนกิ๊ก? ...อ่าคงเป็นมุกตลกของยัยแพรละมั่ง...[หื้ม เธอบอกว่าจะซ่อนกิ๊กต่อหน้าพี่แบบนี้ไม่อยากคุยกับเพื่อนดี ๆ แล้วแหละ ป่ะ กลับห้อง] [ตอนนี้เราก็อยู่ห้องนะคะ แต่หยุดค่ะ ขอแพรคุยธุระก่อน – ครับ คนสวย มีอะไรเรียกนะ พี่อยู่ห้องข้าง ๆ] [ ค่าา โทษนะจ๊ะปริม พี่ธนินน่ะ เราไปอาบน้ำแล้วฝากเขารับโทรศัพท์น่ะ เผื่อเธอหรือคู่ค้าโทรมาก็ให้เขารับได้เลย เอ...ก่อนหน้านี้เราคุยกันถึงไหนนะ...] “เรื่องนภัทรจ้ะ” [อ่าใช่ คือปริมเรื่องมันเป็นแบ

  • นภัทรตามรัก   11

    ตอนที่ 11เปลือกตาสีมุกลืมขึ้นในความมืด ลูกแก๊สใสสีน้ำตาลเข้มสดสวยไหวระริกสอดรับกับอัตราการเต้นของหัวใจที่ดังจนในหูของเธออื้ออึงไปด้วยเสียงตุบ ๆร่างเพรียวยันตัวลุกขึ้นนั่งเหม่อมองหน้าต่างในห้องนอนของตนเอง นิ้วเรียวยกขึ้นลูบริมฝีปากที่โดนฉกชิมไปเมื่อครู่อย่างเหม่อลอยความจริงคือตื่นตั้งแต่นภัทรอุ้มเธอขึ้นจากโซฟา แต่ที่ไม่ลืมตามาเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะตกใจจนปล่อยเธอลง เหมือนที่เคยเผลอปล่อยมีดหั่นสเต๊กในร้านโปรดของเธอวันก่อนก็เท่านั้นแต่เธอไม่คิดว่าสิ่งที่ตามมาหลังจากการพาเธอมาส่งเข้านอน จะเป็นจูบที่หวานล้นเฉกเช่นเมื่อครู่“เฮ้อออ” เสียงถอนหายใจดังขึ้นเบา ๆ จากความมืด ด้วยตั้งแต่นภัทรออกไปจนถึงตอนนี้ เธอพยายามใช้ความคิดเค้นตรรกะ และเหตุผลทุกอย่างออกมาจากการแก้ต่างการกระทำเมื่อครู่ของนภัทร แต่ก็ไม่มีอะไรให้เหตุผลได้ดีไปกว่าข้อที่ว่า...นภัทรแอบชอบเธอปริมไม่รู้ว่าชายหนุ่มรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อใดและตอนไหน แต่จากอากัปกิริยาก็คงนานพอดู...ที่น่าแปลกคือ เธอเพิ่งเจอเขาได้ไม่ถึงสามวันแต่เจ้าตัวกลับมาชอบพอเธอได้มันไม่มีเหตุผลอื่นนอกเสียจากว่าเธอและเขาเคยเจอกันมาก่อน อาจจะเคยมีโมเมน

  • นภัทรตามรัก   10

    ตอนที่ 10ร่างเพรียวของนักเขียนสาวเดินไปเดินมาอยู่ในห้องครัว จากเตาร้อนไปเขียง จากเขียงไปเตาร้อน สลับไปมา ก่อนจะออกมาเป็นเมนูง่าย ๆ อย่างแกงจืดไข่น้ำ ใส่สาหร่าย หมูเปรี้ยวหวานสูตรของเธอ และ ผัดผัก เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยปริมก็จัดวางทุกอย่างลงบนโต๊ะข้าวสวยร้อน ๆ ตักใส่จานเปล่าสองใบ ก่อนจะถูกยกไปไว้บนโต๊ะทานข้าว ร่างเพรียวของคนรังสรรค์อาหารค่ำในวันนี้เดินถอยหลังมาดูความเรียบร้อยก่อนจะรีบหันกลับไปทำลายความวุ่นวายที่เธอละเลงไว้เมื่อครู่จนสะอาดกริบ กันไม่ให้คนรักความสะอาดอีกคนในบ้านออกมาเจอโดยไม่รู้เลยว่านภัทรแอบยืนดูจากห้องนอนตั้งแต่ต้น ชายหนุ่มที่ออกมาหวังจะทำอาหารเย็นรอคุณน้าคนสวยก็ต้องมาเจอกับภาพความวุ่นวายที่ร่างเพรียวละเลงไว้ตอนแรกเขาจะเข้าไปช่วยแต่ถือเป็นการลงโทษกลาย ๆ จากการที่ลืมไปรับเขาวันนี้ ชายหนุ่มเลยเลือกที่จะยืนดูเฉย ๆเขาไม่โกรธแล้วน่ะใช่ แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังอยากเอาคืนคนขี้ลืมอยู่บ้าง เหมือนที่เคยแกล้งแม่บุญธรรมตนเองผ่านบิดา ทำเอาหญิงสาวที่บ้างานเหมือนคุณน้าคนสวยคนนี้ไม่ได้ไปทำงานอยู่หลายวัน...ในใจเขาก็อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่ก็ไม่ได้ เพราะสถานะของเขากับปริมไม่เหมือนขอ

  • นภัทรตามรัก   09

    ตอนที่ 9นภัทรกำลังกลัว....ปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไรมากเท่าไร แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก ก็เกิดเป็นบาดและความกลัวหยั่งรากลึกในจิตใจบรรยากาศในยามค่ำคืนของลานหน้าคณะบริหารธุรกิจดูวังเวงลงไปถนัดตาเมื่อไร้ทั้งแสงทินกรและเหล่านักศึกษาที่มักจะรวมกลุ่มรวมตัวกันนั่งทำกิจกรรมในยามค่ำในยามปกติทั่วทั้งลานหน้าคณะนี่จะเต็มไปด้วยนักศึกษาที่จับกลุ่มรวมตัวนั่งทำงานด้วยกันจนค่ำมืดพร้อมแสงไฟสลัว ๆ ของไฟริงทางที่ทางมหาวิทยาลัยจัดตั้งไว้แต่เหมือนโชคของนภัทรในวันนี้จะไม่ดีนักเพราะนอกจากจะไร้ซึ่งเหล่าเพื่อนร่วมคณะแล้วไฟทางริมถนนก็เกิดช็อตติดดับ ๆ ตั้งแต่เวลาหกโมงเย็นย่ำแย่ยิ่งกว่านั้นคือตัวเขาที่สะเพร่าลืมขอคอนแทกต์ปีย์วราน้าสาวคนสวยของตนเอาไว้ ครั้นจะติดต่อมารดาก็กลัวว่าฝ่ายนั้นจะโทรไปโวยวายคุณคนสวยจนเขาต้องกลับบ้านไปอยู่กับสาวใช้และพ่อบ้านที่ชอบทำหน้าตายก้มตัวให้เขาตลอดเวลาคนพวกนั้นไม่มีทางใส่ใจเขาเหมือนปีย์วราและแพรไหมและไม่มีทางรักเขาผู้ที่ทำให้นายหญิงคนแรกของบ้านต้องตายคนนี้ได้ลงเหมือนธนิน...การตายของมารดาผู้ให้กำเนิดเป็นเรื่องสะเทือนใจของใครหลายคนไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาที่

  • นภัทรตามรัก   08

    ตอนที่ 8หลังทานอาหารด้วยกันเสร็จเรียบร้อยปริมก็รวบจานชามเตรียมจะไปล้างทำความสะอาดตอบแทนคนที่ลงมือทำอาหารวันนี้ให้เธอแต่กลับถูกนภัทรเอ่ยห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวผมล้างเองครับ” “ไม่เป็นไร เธอเป็นคนทำอาหารแล้วนี่ ให้น้าทำเถอะ” เจ้าของมือหนาไม่ฟังคำค้านพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเอาจานชามที่ทานเสร็จแล้วออกจากมือบางแต่ปริมไม่ยอมปล่อยทั้งยังขืนแรงของชายหนุ่มไว้จนเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือขาว“น้าครับ” “ขอร้องให้น้าทำเถอะ น้าต้องเป็นคนดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลน้า อีกอย่างแม่เราจ้างน้ามาดูแลเรานะ ควรเป็นน้าไหมที่ต้องเลี้ยงเราไม่ใช่เรามาเลี้ยงน้าแบบนี้” ปริมเอ่ยบอกร่างสูงไปตามเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอบอกว่าโดนจ้างนภัทรก็ไม่มีทางไปแน่นอน ด้วยท่าทีที่ดูติดเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ ต่อให้เธอบอกไปว่าถูกจ้างวานชายหนุ่มก็คงไม่งอแง“แต่ยังไงผมก็อยากทำให้ครับ นะครับ ให้ผมทำเถอะ” ไหนแพรไหมว่าไม่ดื้อไง...ที่เธอเจออยู่ตอนนี้ นี่ ดื้อตาใสชัด ๆ“ต่อให้น้าโดนจ้างมาดูแลผม ผมก็อยากทำให้น้าอยู่ดี” “แล้วจะให้น้าบอกแม่เธอว่าอะไร” “แม่เขาไม่ได้หวังให้น้าดูแลผมเหมือนเด็กหรอกครับ แม่แค่อยากให้มีคนอยู่เป็นเพ

  • นภัทรตามรัก   07

    ตอนที่ 7หลังจากปลอบให้ใจตนเองสงบได้แล้วปริมก็หอบเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และผ้านวมสีน้ำเงินเข้มที่นภัทรเลือกซื้อมาใหม่ไปอบฆ่าเชื้อที่เครื่องอบผ้าเพราะหากซักตอนนี้กว่าจะได้ปูก็คงเป็นช่วงค่ำและอาจทำให้ชายหนุ่มไม่มีที่นอนได้หากฝนตก เธอจึงตัดสินใจซักแห้งและฆ่าเชื้อเครื่องนอนของร่างสูงเท่านั้นมือเรียวดึงเครื่องนอนครบชุดออกมาจากเครื่องอบแล้วยัดเอาผ้านวมผืนนิ่มเข้าไปอบต่ออย่าไม่รีรอ ก่อนหอบเอาเครื่องนอนที่อบเสร็จแล้วขึ้นมาแนบอกแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่มปริมจัดแจงโยนเครื่องนอนในอ้อมแขนลงที่โซฟาเบดในห้องแล้วเลือกหยิบเอาผ้าปูที่นอนขึ้นสะบัด เพื่อที่จะให้มันปูได้ง่ายขึ้นแต่ในขณะที่กำลังจะจับมุมผ้าอยู่นั้น กลิ่นโคโลญจน์อันแสนคุ้นเคยก็ลอยฟุ้งกระทบกับโสตประสาทพร้อมกับฝ่ามือหนาที่พาดผ่านมากุมทับมือเธอจากทางด้านหลังความใกล้ชิดที่มากเกินไปจนไม่เหมาะสมกับสถานะของเธอ รวมทั้งศีลธรรมในใจเรียกร้องให้ปริมผินหน้าไปหวังจะต่อว่าคนที่ทำรุ่มร่ามกับเธอให้เข็ดหลาบทว่าปลายจมูกที่สัมผัสกับแก้มเนียนของนภัทรพาให้เจ้าของร่างเพรียวตกใจจนเสียหลักล้มลงกับเตียง แต่ปฏิกิริยาของคนจะล้มที่มักจะดึงเอาคนใกล้ตัวลงมา

  • นภัทรตามรัก   06

    ตอนที่ 6เสียงประกาศตามสายไม่สามารถหยุดปริมและนภัทรที่กำลังถกเถียงเรื่องขนมและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้พวกเขาเถียงกันมานานตั้งแต่เริ่มเข้ามาซื้อของเพราะทันทีที่เข้ามาในร้านปริมก็เดินตรงไปหยิบคว้าขนม น้ำอัด และ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทันทีด้วยความเคยชิน เพราะทานแต่ของพวกนี้แต่นภัทรมาห้ามไว้ทั้งยังบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพและหยิบคืนชั้นวางของโดยไม่สนใจคำห้ามของปริม“ภัทร...” “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ” “งั้นแค่ขนมข้าวอบ กาแฟ กับลูกอม ได้ไหม” “กาแฟทานเยอะก็ทำลายสุขภาพนะครับ” “แต่มันเป็นกาแฟดำ...” ร่างสูงโปร่งที่เป็นคนคุมรถเข็นแทนคนที่ศักดิ์เป็นน้า หมุนกายกลับมามองแพ็กกาแฟในมือของหญิงสาวก่อนจะเลือกหยิบเอายี่ห้อเดียวกันแต่เป็นแบบที่มีเพียงเมล็ดกาแฟมาใส่รถเข็นแทน“แบบนี้มันถูกกว่า น้าทานได้ไหม” “อืม ได้ๆ งั้นไปเลือกของสดกัน” ร่างเพรียวพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะเอาลูกอมและขนมข้าวอบที่เธอชอบใส่รถเข็นอย่างรวดเร็วไม่เปิดโอกาสให้นภัทรเอ่ยห้ามใด ๆ อีกชายหนุ่มที่เป็นคนเข็นรถเข็นส่ายหัวเบา ๆ แต่ก็ยอมแพ้ให้กับคนติดขนมอย่างปริม พลางคิดหาวิธีที่จะทำให้คุณน้าคนสวยของตนติดอย่างอื่นแทนขนมแน่นอนว่าติดเขาคือหนึ่

  • นภัทรตามรัก   05

    ตอนที่ 5 เสียงเปียโนและเสียงพูดคุยเบา ๆ ของแขกที่ดังขึ้นมาบนชั้นสองของร้านอาหารที่มีเมนคอร์สเป็นเนื้อสเต๊กชั้นดียังคงความเพลิดเพลินให้นักเขียนมีชื่ออย่างปีย์วราได้ไม่จบสิ้น เธอชอบบรรยากาศยามเที่ยงของร้านโปรดที่มักมีผู้คนแวะเวียนกันเข้ามาแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของกันและแบบนี้ หากเป็นยามปกติเธอคงหยิบสมุดขึ้นมาจดบรรยากาศพวกนี้เก็บไปใช้ในงานของเธออย่างที่ชอบทำ แต่เพราะเวลานี้เธอมีคนอื่นอยู่ด้วย การจะจมลงในงานที่ต้องใช้ทั้งเวลา แรงกาย และมันสมองเพื่อนรังสรรค์มันขึ้นมาเห็นทีจะไม่เหมาะ อีกอย่างคือเธอเกรงใจนภัทรที่กำลังทานอาหารไปเหลือบมองเธอไป สลับกับมองโทรศัพท์ไปพลางมาตั้งแต่อาหารจานหลักถูกยกขึ้นเสิร์ฟ ใช่ เธอรู้ตัวว่าถูกชายหนุ่มจดจ้องแต่ในเมื่อแววตาราวกับสุนัขมองเจ้าของของนภัทรไม่ได้ทำให้เธออึดอัดเช่นนั้นเธอจะปล่อยมันผ่านไปและปล่อยให้ชายหนุ่มในความดูแลเมียงมองเธอให้เปรมปรี่ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตงดงามมองพนักงานและแขกในร้านทานอาหารไปพูดกันไปอย่างเพลิดเพลินและเมื่อใบหน้าของบริกรประจำโต๊ะโผล่เข้ามาในครรลองสายตาคำถามที่เธอยังไม่ได้รับคำตอบก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง คำถามเกี่ยวกับประโยคที่ว่า

  • นภัทรตามรัก   04

    ตอนที่ 4Rrrr Rrrrแรงสั่นแจ้งเตือนหมดเวลาสามชั่วโมงของนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้เรียกสติปริมให้หลุดจากภวังค์ยามเขียนนิยามและกลับมายังโลกความจริงเป็นเรื่องปกติของเธอที่ต้องทำแบบนี้เพราะเคยเขียนจนภวังค์หลุดไปในงานจนลืมทานข้าวและพักผ่อน เธอเคยมาราธอนเขียนนานกว่า 6 ชั่วโมงโดยไม่พักทานน้ำและทานข้าววนเวียนจนจบปิดเล่ม สุดท้ายก็ไปจบที่ต้องนอนโรงพยาบาลทั้งเดือนและทั้งเดือนนั้นเธอเลยได้นอนโรงพยาบาล งานไม่ได้ทำ ต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ตลอดเวลาเพราะร่างกายอ่อนแอมากจนเกือบไม่รอดเพื่อนของเธอที่เป็นหมอเลยแนะนำว่าให้เธอตั้งเวลาปลุกเอาไว้ที่ 2-3 ชั่วโมงเพื่อเตือนให้ตัวเองพักและออกจากภวังค์บ้าง เพื่อให้สมองของเธอได้พักผ่อนและปล่อยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายลง หากกลัวพักเพลินให้ตั้งนาฬิกาเอาไว้ที่ 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง แล้วแต่ตัวเธอแต่ไม่ควรพักต่ำกว่า 20 นาทีเป็นเหตุให้เธอต้องตั้งนาฬิกาเอาไว้ตลอดเวลาและพักตามนั้นเป๊ะ ๆ เพื่อกันไม่ให้ตัวเองต้องนอนโรงพยาบาลนาน ๆ อีก“เฮ้อออ อย่างน้อยก็ได้ 2 ตอนตามเป้าก็ยังดี สปีดยังไม่ตกล่ะนะ” ร่างเพรียวลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาเบดจนเกิดเสียงดับต

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status