MasukShare
02
Terakhir Diperbarui:
2025-03-05 11:15:48ตอนที่ 2
เสียงแป้นพิมพ์คลอเคล้าไปกับเสียงเพลงสากลเพลย์ลิสโปรดของนักเขียนสาวมากฝีมือที่ตอนนี้กำลังระรัวปลายนิ้วเรียวลงกับแป้นเพื่อบรรจงพิมพ์เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องใหม่อย่างเมามัน แรงสั่นเบา ๆ จากนาฬิกาปลุกเรียกความสนใจนักเขียนผู้บ้างานให้หันมอง ปริมกดหยุดนาฬิกาก่อนจะผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางบิดตัวช้า ๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้าที่สะสมจากการทำงานมานานกว่าสามชั่วโมง ดวงตากลมเหลือบมองนาฬิกาหน้าจอแท็บเล็ตเครื่องบาง ก่อนเดินไปล้มตัวลงนอนกับโซฟาเบดอย่างอ่อนล้า ไม่กี่นาทีต่อมาร่างเพรียวในชุดนอนสุดหวาบหวิวก็ดีดตัวขึ้นเขียนงานต่อทันที ปริมไม่อยากปล่อยเวลาให้เลยผ่านอย่างเปล่าประโยชน์ด้วยเธอก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมีเวลาปั่นต้นฉบับอย่างสงบ ๆ อย่างที่เคยเป็นอีกหรือไม่ เพราะตอนสายของวันนี้คือเวลาที่ลูกชายของแพรไหมจะมาถึงคอนโดของเธอตามนัด เธอเชื่อใจคำโฆษณาของเพื่อนสาวที่บอกว่าหลานชายของเธอคนนี้ไม่ดื้อไม่ซน แต่คนที่เธอไม่เชื่อนั้นคือตัวเธอเอง... เธอไม่เคยเลี้ยงเด็ก ไม่มีแม้แต่ประสบการณ์เพราะคนในบ้านไม่มีใครมีลูกเล็กที่ต้องช่วยกันเลี้ยง พี่ชายเธอที่แม้ตอนนี้จะมีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนแต่ก็ไม่ได้มีหลานตัวน้อยให้เธออุ้ม ทำให้ความสามารถในการดูแลเด็กนั้นต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนแทบจะติดลบ... ไม่สิมันติดลบแล้วต่างหาก... เพราะงั้นเธอจึงจะใช้เวลาในตอนนี้ปั่นต้นฉบับให้ได้มากที่สุดหรืออย่างมากก็ 50 % เพื่อส่งให้กานต์ดาตรวจเบื้องต้นเผื่อว่ามีจุดใดต้องแก้ไขหรือปรับเพิ่มเธอจะได้แก้ก่อนแล้วเอาเวลาที่กานต์ดาตรวจส่วนแรกไปเขียนครึ่งหลังพร้อมดูแลหลานชายไปด้วย ปริมขยับมานั่งที่โต๊ะขยับปลายนิ้วพิมพ์ตัวอักษรร้อยเรียงเนื้อหาที่เธอต้องการอีกครั้งด้วยความรวดเร็วที่มากกว่าคนปกติ 1เท่า นักเขียนสาวเจ้าของสถิติยอดขายอันดับหนึ่งสามปีซ้อนรัวปลายนิ้วร้อยเรียงเรื่องราวของชายหญิงคู่หนึ่งที่เธอประคบประหงมสรรค์สร้างมันขึ้นมาลงบนโพรแกรมเขียนเอกสารก่อนจะหยุดพักเมื่อถึงฉากเมกเลิฟสุดเร่าร้อน ริมฝีปากบางพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ มือเรียวเอื้อมไปเปลี่ยนเพลย์ลิสเป็นเพลงรักที่มีเนื้อหาและเนื้อเพลงสุดเซ็กซี่ก่อนจะเริ่มพิมพ์สิ่งที่ตนต้องการอีกครั้งอย่างไม่รีรอ ทว่าในตอนที่ทั้งสองคนกำลังเข้าเลิฟซีนสุดเร่าร้อนได้ที่เสียงอินเตอร์คอมหน้าประตูก็ดังขึ้น แต่ปริมเลือกที่จะปล่อยไปเหตุเพราะในตอนนี้เธอไม่สามารถละสมาธิจากตัวละครของเธอได้ ไม่งั้นสิ่งที่เธอพิมพ์อยู่ตอนนี้ต้องรื้อใหม่หมดอีกทั้งมูดโทนการบรรยายก็จะเปลี่ยนไปจนไม่เร่าร้อนเท่าเดิม Drrrr Drrrr ทว่าเสียงอินเตอร์คอมก็ยังคงดังขึ้นต่อเนื่องกวนสมาธิจนเธอลืมคำที่อยู่ในหัวหลายครั้งจนต้องลบพิมพ์ใหม่ไปหลายหน แต่ปริมยังไม่ยอมแพ้ เธอยังคงพยายามพิมพ์ต่อไปจนเสร็จท่ามกลางเสียงอินเตอร์คอมเว้นช่วงเรียกน้อยลงเรื่อย ๆ แม้จะหงุดหงิดแต่เธอก็เลือกที่จะปล่อยเพราะมีหลายครั้งที่โดนเพื่อนบ้านโรคจิตหรือเด็กจากสามห้องถัดไปมากดเล่น จนปริมนึกได้ว่าเธอมีนัดรับตัวเด็กในความดูแลช่วงสาย ...และตอนนี้ก็จวนจะถึงเวลานัดเต็มที ปริมเร่งมือพิมพ์ทุกอย่างที่เธอต้องการลงหน้าเอกสารแม้จะห่วงเด็กชายที่ไม่สบายด้วยอาการแพนิค แต่งานเธอที่อยู่เบื้องหน้าก็ไม่ได้อาจทิ้งไปได้เช่นกัน เพราะงั้นแล้วเธอจึงทำได้ภาวนาว่านภัทรเด็กในความดูแลของเธอจะมีคนมายืนรอเป็นเพื่อนด้วย ปริมเร่งเขียนฉากเลิฟซีนสุดเร่าร้อนอย่างเร่งรีบแต่ยิ่งเร่งก็เหมือนยิ่งช้า จนสุดท้ายเธอก็ยอมละออกจากหน้าจอมอนิเตอร์แล้วกึ่งวิ่งกึ่งเดินออกไปเปิดประตูห้อง นิ้วหัวแม่มือถูกสแกนก่อนที่บานพับประตูชนิดเก็บเสียงจะถูกเปิดออก ในใจเธอหวาดหวั่นกลัวจะได้เจอสายตาตำหนิของใครก็ตามที่มาส่งเด็กชายให้เธอ หรือสายตาไม่ไว้วางใจจากหลานชายตัวน้อยที่เง้างอนเธอเรื่องเปิดประตูช้า แต่ทุกอย่างก็สลายไปทันทีที่เพราะคนที่ยืนอยู่หลังบานประตูคือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่เสริมเสน่ห์ด้วยดวงตาคมเรียวที่ภายใต้เปลือกตาสีมุกของเขาซุกซ่อนอัญมณีม่วงครามเอาไว้ มนต์เสน่ห์ชวนหลงใหลจนปริมที่เผลอจ้องดวงตาสีม่วงครามนั้นตกลงอยู่ในภวังค์ไปชั่วครู่ ทั้งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของโคโลญจน์ราคาแพงยังชวนเอาใจเธอเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเอาง่าย ๆ ตึกตัก ตึกตัก ทั้งยังเต้นดังมากเสียจนในหูของเธอตอนนี้ได้ยินแต่เสียงหัวใจของตนเอง... ศีรษะเล็กสั่นเบา ๆ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือ (?) เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่หน้าห้องพร้อมใบหน้าเรียบนิ่งและกระเป๋าเดินทางที่มืออีกข้าง ดวงตาทั้งสองสบประสานก่อนที่ปริมจะได้ทันเห็นแววตาตกตะลึงของอีกฝ่ายก่อนที่มันจะหายไปในเวลาเพียงชั่วครู่ ทำเอาหญิงสาวขนลุกในความว่องไวในการซ่อนแววตาของชายหนุ่ม แต่...ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาราวกับนายแบบชื่อดังคนนี้มายืนทำอะไรที่หน้าห้องของเธอกันล่ะ...? “ทำไมเปิดช้าล่ะครับ...” ไม่ทันจะได้เอ่ยถามว่าชายหนุ่มเป็นใคร เสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้นมาก่อนเรียกความสนใจจากเธอที่กำลังลอบมองสำรวจอีกฝ่ายอยู่เงียบ ๆ ดวงเนตรกลมมองสำรวจข้าวของและเจ้าของที่ถือมันอยู่อีกครั้งอย่างไม่ปิดบังก่อนจะเอ่ยบอกกับชายหนุ่มตรงไปตามที่เธอคิด สงสัยจำห้องผิดละมั่ง... “คือฉันไม่รู้นะว่าคุณมาหาใคร แต่คุณน่าจะมาผิดห้องแล้วค่ะ” ปริมเอ่ยตอบพร้อมแย้มยิ้มหวานให้กับคนที่มาผิดห้องอย่างเป็นมิตรก่อนจะรีบดึงประตูปิดอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดหวั่นเพราะจากที่เธอเรียนมา คนที่ซ่อนแววตาได้ในเสี้ยววิแบบนั้น ไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องด้วยได้ แต่ด้วยแรงและขนาดตัวที่ต่างกันทำให้จังหวะการดึงประตูปิดนั้นช้ากว่ามือหนาที่เอื้อมมาจับมันเอาไว้ ชายหนุ่มออกแรงดึงบานพับประตูให้อ้าออกกว้างก่อนจะค้ำยันมันไว้เพื่อทรงตัวระหว่างที่เข้าโน้มใบหน้าลงไปใกล้หญิงสาวเจ้าของห้องพร้อมรอยยิ้มพราวเสน่ห์ พลางเอ่ยประโยคที่ทำเอาปริมเนื้อตัวชาวาบจนถึงขั้วหัวใจ “ไม่ผิดหรอกครับ ผมนภัทร ลูกชายแม่แพรไหม เพื่อนรักของคุณน้าไงครับ” เกิดมา 31 ปี ปริมได้เข้าใจคำว่าหูดับก็วันนี้ หญิงสาวเจ้าของห้องที่ถูกเรียกว่าคุณน้ายืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูกเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มที่บอกว่าตัวเองเป็นลูกเพื่อนสาวคนสนิทเบียดกายเข้าห้องก่อนที่เจ้าของจะอนุญาต ดวงตาคมมองสำรวจรอบห้องชุดขนาด 225 ตรม.ที่ผนังถูกทาด้วยสีขาวสว่างในทุกจุดของห้อง พลางเบนสายตาไปที่เฟอร์นิเจอร์สีดำเทาเข้มและน้ำตาลเข้มที่เจ้าของห้องนำมาตกแต่งเพื่อตัดสายตา ชายหนุ่มนึกชื่นชมในสไตล์ของคุณน้าคนสวยในใจก่อนจะชะงักกับโซนครัวที่ทั้งรกและเละเทะจนคนรักสะอาดอย่างเขาลมแทบจับ เมื่อพบจุดที่รกหนึ่งครั้ง ดวงตาและสมองก็จะสั่งการให้หาจุดที่คล้ายกันไปเรื่อย ๆ ทำให้นภัทรได้รู้ว่าห้องของคุณน้าสาวคนสวยคนนี้ รกกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก! ชายหนุ่มวางกระเป๋าเดินทางของตนเองพลางเท้าเอวมองความเละเทะของห้องที่ไม่ได้รับการทำความสะอาดด้วยความไม่พอใจ นภัทรไม่ได้มีมายาคติที่มองว่าเป็นผู้หญิงแล้วห้องจะรกไม่ได้ แต่รกถึงขนาดที่เสื้อผ้ากองเต็มตะกร้า มีถุงขยะพลาสติกวางเต็มมุมห้องครัวและขวดน้ำอัดลมกลิ้งลุ่นๆ เต็มพื้นแบบนี้ก็ออกจะเกินไปเสียหน่อย ชายหนุ่มมองสำรวจจนแน่ใจก่อนจะนึกชมที่คุณน้าคนสวยของตัวเองไม่ได้เป็นซกมกถึงขนาดไม่ล้างจานและทิ้งเศษอาหาร แต่เมื่อลองคิดอีกทีเขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าที่ไม่เห็นเพราะมันถูกทิ้งไปแล้วหรือมันไม่มีให้ทิ้งแต่แรกกันแน่... “คุณน้า...ไม่ค่อยว่างเหรอครับ?” “เอ่อ...อืม งานยุ่งน่ะ ว่าแต่...เธอเป็นลูกแพรไหมจริง ๆ เหรอ...” “ครับ ถ้าคุณน้าไม่เชื่อก็ถ่ายรูปผมไปให้คุณแม่ก็ได้” ชายหนุ่มเอ่ยตอบเธอด้วยรอยยิ้มพลางหันมองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินไปหยิบถุงขยะสะอาดที่ถูกพาดอยู่กับราวตากผ้าขี้ริ้วมาถือไว้เตรียมตัวทำความสะอาดห้องที่รกเกินกว่าที่คนรักสะอาดอย่างเขาจะทนได้ไหว “เดี๋ยว ๆ ขอถ่ายรูปหน่อย” “ครับ ๆ” ปริมมองนภัทรที่ยืดตัวตรงพลางยิ้มหวานส่งมาให้เธอราวกับลูกสุนัขโกลเดนริทรีฟเวอร์ยามเจอเจ้าของ ก่อนจะกดถ่ายภาพนั้นอย่าวรวดเร็วแล้วส่งไปหาเพื่อนรักทันทีเผื่อว่าถ้าไม่ใช่จริง ๆ เธอจะได้หมุนตัวเข้าห้องทำงานของตัวเองได้ทันเพื่อขังตัวเองและโทรแจ้งตำรวจหรือรอจนกว่าเพื่อนสาวของเธอจะมาถึง “กลัวอะไรผมขนาดนั้นล่ะครับ?” คำเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้มทำเอาปริมสะดุ้งขึ้นจนสุดตัวพลางถอยกรูดไปจนถึงหน้าประตูห้องทำงาน แผนหลังบางแนบชิดบานกระจกมือข้างขวาตรงที่จับประตูแน่นพร้อมเปิดเข้าไปหลบทุกเมื่อถ้าหากกว่าแพรไหมไลน์มาบอกว่าชายหนุ่มเบื้องหน้านี่ไม่ใช่หลานชายของเธอ “หึ ๆ นี่ผม...ทำคุณกลัวแล้วเหรอเนี้ย...คุณปีย์วรา...” !!! ทำไม...ทำไมรู้ชื่อจริงเราด้วยล่ะ! ดวงตากลมเบิกกว้างที่ชายหนุ่มเบื้องหน้าตนรู้จักชื่อจริงที่น้อยคนจะรู้ ระ..หรือว่า...เป็นพวกสตอล์กเกอร์แบบที่ออกข่าวบ่อย ๆ เหมือนที่ออกข่าวเมื่อวาน!! ไม่นะ ไม่ได้เราตายไม่ได้เฮนรี่กับริต้ายังไม่ได้แต่งงานกันเลย!! ปริมหวีดร้องในใจอย่างหวาดกลัวพลางนึกถึงตัวละครในนิยายที่เธอกำลังเขียนอยู่ นักเขียนสาวโอดครวญจนแทบอยากจะหวีดร้องออกมาถึงความตาย (?) ที่อยู่ตรงหน้า Rrrr Rrrr ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นเสียงโทรศัพท์มือถือในมือของเธอก็ดังขึ้น เจ้าของห้องคนงามรีบเปิดดูข้อความที่เพื่อนของเธอส่งตอบมาอย่างรีบร้อนก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก [ข้อความ] แพรไหม :: ใช่จ้ะปริม เป็นไง หล่อใช่ไหมล่ะ เราบอกแล้วไม่ดื้อไม่ซนแน่นอน ฝากลูกด้วยนะจ๊ะคนสวยของแพร แพรไหม :: ยัยแพร ได้ส่งรูปภาพ แพรไหม :: อีกห้าหมื่นตามสัญญาจ้ะ ปริมมองข้อความผ่านการแจ้งเตือนที่หน้าจอด้วยความโล่งใจก่อนจะนึกถึงเรื่องที่ย่ำแย่กว่านั้นขึ้นมาได้ ฉิบหาย!! นี่มันหนักกว่าเด็กเล็ก ๆ อีกนี่หว่า!! โอยยย เคราะห์กรรมอะไรของเธอเนี้ยปริมมมม ฮื่อออ หญิงสาวหยุมหัวตัวเองไปมาในใจนับสิบครั้งก่อนตัดสินใจให้โอกาสตัวเองในการดูแลชายหนุ่มตรงหน้าสักครั้ง ด้วยเหตุผลสองประการ 1. เธออยากช่วยเพื่อน 2. เธอไม่มีเงินชดใช้เงินที่เธอใช้ไปในตอนนี้แม้จะไม่กี่ร้อยก็ตาม เพราะงั้นมันไม่มีทางเลือกใดดีเท่าการให้โอกาสตัวเธอในการดูแลชายหนุ่มเบื้องหน้านี้อีกแล้ว
Bab terkait
นภัทรตามรัก 03
ตอนที่ 3นภัทรมองดูหญิงสาวที่ยืนคิดอะไรอยู่คนเดียวพลางมองซ้ายมองขวาสำรวจห้องไปตามเรื่อง เพราะตราบใดที่หญิงสาวเจ้าของห้องไม่มีท่าทีจะหายกลัวเขา ชายหนุ่มก็ไม่มีความคิดจะเดินไปไหนนัยน์ตาสีม่วงครามเหลือบซ้ายแลขวาก่อนจะมาหยุดที่จุดพักสายตาจุดเดียวในห้องนี้ ชายหนุ่มแอบพินิจมองเรือนร่างอรชรในชุดสุดวาบหวิวสีดำสนิทช่วยขับเน้นผิวขาวให้กระจ่างมากขึ้นอย่างเผลอไผลความคิดอกุศลก่อเกิดขึ้นในจิตใจพาลเอาดวงตาคมลอบมองเรียวขาขาวและทรวดทรงองค์เอวของคนอายุมากกว่าไม่วางตาชายหนุ่มอดยอมรับไม่ได้เลยว่าเป็นวิวที่เขาเห็นในตอนนี้งดงามมากเพียงใด สำหรับคนอื่นจะคิดเห็นอย่างไรเขาไม่ทราบ แต่สำหรับเขาเพื่อนคุณแม่คนนี้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดตั้งแต่เขาเจอมาสวย...เหมือนวันแรกที่เคยเจอ...สวย...จนเขานึกหวงRrrr Rrrrเสียงโทรศัพท์จะเรียกสติชายหนุ่มให้ออกจากภวังค์และเลิกคิดอกุศลกับ เพื่อนแม่คนสวยที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวว่าตนเองสวมชุดนอนออกมาหาเขาดวงตาคมเบนมองทางอื่นเพื่อความเป็นส่วนตัว นัยน์ตาคมเบนมองขยะชิ้นนั้น ชิ้นนี้รอบ ๆ ห้องไปพลางวางแผนถึงการเก็บกวาดไปพลางอย่างใจเย็น ก่อนที่เสียงถอนหายใจจะดังขึ้น“เฮ้อออ...” น
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05นภัทรตามรัก 04
ตอนที่ 4Rrrr Rrrrแรงสั่นแจ้งเตือนหมดเวลาสามชั่วโมงของนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้เรียกสติปริมให้หลุดจากภวังค์ยามเขียนนิยามและกลับมายังโลกความจริงเป็นเรื่องปกติของเธอที่ต้องทำแบบนี้เพราะเคยเขียนจนภวังค์หลุดไปในงานจนลืมทานข้าวและพักผ่อน เธอเคยมาราธอนเขียนนานกว่า 6 ชั่วโมงโดยไม่พักทานน้ำและทานข้าววนเวียนจนจบปิดเล่ม สุดท้ายก็ไปจบที่ต้องนอนโรงพยาบาลทั้งเดือนและทั้งเดือนนั้นเธอเลยได้นอนโรงพยาบาล งานไม่ได้ทำ ต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ตลอดเวลาเพราะร่างกายอ่อนแอมากจนเกือบไม่รอดเพื่อนของเธอที่เป็นหมอเลยแนะนำว่าให้เธอตั้งเวลาปลุกเอาไว้ที่ 2-3 ชั่วโมงเพื่อเตือนให้ตัวเองพักและออกจากภวังค์บ้าง เพื่อให้สมองของเธอได้พักผ่อนและปล่อยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายลง หากกลัวพักเพลินให้ตั้งนาฬิกาเอาไว้ที่ 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง แล้วแต่ตัวเธอแต่ไม่ควรพักต่ำกว่า 20 นาทีเป็นเหตุให้เธอต้องตั้งนาฬิกาเอาไว้ตลอดเวลาและพักตามนั้นเป๊ะ ๆ เพื่อกันไม่ให้ตัวเองต้องนอนโรงพยาบาลนาน ๆ อีก“เฮ้อออ อย่างน้อยก็ได้ 2 ตอนตามเป้าก็ยังดี สปีดยังไม่ตกล่ะนะ” ร่างเพรียวลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาเบดจนเกิดเสียงดับต
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05นภัทรตามรัก 05
ตอนที่ 5 เสียงเปียโนและเสียงพูดคุยเบา ๆ ของแขกที่ดังขึ้นมาบนชั้นสองของร้านอาหารที่มีเมนคอร์สเป็นเนื้อสเต๊กชั้นดียังคงความเพลิดเพลินให้นักเขียนมีชื่ออย่างปีย์วราได้ไม่จบสิ้น เธอชอบบรรยากาศยามเที่ยงของร้านโปรดที่มักมีผู้คนแวะเวียนกันเข้ามาแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของกันและแบบนี้ หากเป็นยามปกติเธอคงหยิบสมุดขึ้นมาจดบรรยากาศพวกนี้เก็บไปใช้ในงานของเธออย่างที่ชอบทำ แต่เพราะเวลานี้เธอมีคนอื่นอยู่ด้วย การจะจมลงในงานที่ต้องใช้ทั้งเวลา แรงกาย และมันสมองเพื่อนรังสรรค์มันขึ้นมาเห็นทีจะไม่เหมาะ อีกอย่างคือเธอเกรงใจนภัทรที่กำลังทานอาหารไปเหลือบมองเธอไป สลับกับมองโทรศัพท์ไปพลางมาตั้งแต่อาหารจานหลักถูกยกขึ้นเสิร์ฟ ใช่ เธอรู้ตัวว่าถูกชายหนุ่มจดจ้องแต่ในเมื่อแววตาราวกับสุนัขมองเจ้าของของนภัทรไม่ได้ทำให้เธออึดอัดเช่นนั้นเธอจะปล่อยมันผ่านไปและปล่อยให้ชายหนุ่มในความดูแลเมียงมองเธอให้เปรมปรี่ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตงดงามมองพนักงานและแขกในร้านทานอาหารไปพูดกันไปอย่างเพลิดเพลินและเมื่อใบหน้าของบริกรประจำโต๊ะโผล่เข้ามาในครรลองสายตาคำถามที่เธอยังไม่ได้รับคำตอบก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง คำถามเกี่ยวกับประโยคที่ว่า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05นภัทรตามรัก 06
ตอนที่ 6เสียงประกาศตามสายไม่สามารถหยุดปริมและนภัทรที่กำลังถกเถียงเรื่องขนมและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้พวกเขาเถียงกันมานานตั้งแต่เริ่มเข้ามาซื้อของเพราะทันทีที่เข้ามาในร้านปริมก็เดินตรงไปหยิบคว้าขนม น้ำอัด และ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทันทีด้วยความเคยชิน เพราะทานแต่ของพวกนี้แต่นภัทรมาห้ามไว้ทั้งยังบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพและหยิบคืนชั้นวางของโดยไม่สนใจคำห้ามของปริม“ภัทร...” “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ” “งั้นแค่ขนมข้าวอบ กาแฟ กับลูกอม ได้ไหม” “กาแฟทานเยอะก็ทำลายสุขภาพนะครับ” “แต่มันเป็นกาแฟดำ...” ร่างสูงโปร่งที่เป็นคนคุมรถเข็นแทนคนที่ศักดิ์เป็นน้า หมุนกายกลับมามองแพ็กกาแฟในมือของหญิงสาวก่อนจะเลือกหยิบเอายี่ห้อเดียวกันแต่เป็นแบบที่มีเพียงเมล็ดกาแฟมาใส่รถเข็นแทน“แบบนี้มันถูกกว่า น้าทานได้ไหม” “อืม ได้ๆ งั้นไปเลือกของสดกัน” ร่างเพรียวพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะเอาลูกอมและขนมข้าวอบที่เธอชอบใส่รถเข็นอย่างรวดเร็วไม่เปิดโอกาสให้นภัทรเอ่ยห้ามใด ๆ อีกชายหนุ่มที่เป็นคนเข็นรถเข็นส่ายหัวเบา ๆ แต่ก็ยอมแพ้ให้กับคนติดขนมอย่างปริม พลางคิดหาวิธีที่จะทำให้คุณน้าคนสวยของตนติดอย่างอื่นแทนขนมแน่นอนว่าติดเขาคือหนึ่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05นภัทรตามรัก 07
ตอนที่ 7หลังจากปลอบให้ใจตนเองสงบได้แล้วปริมก็หอบเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และผ้านวมสีน้ำเงินเข้มที่นภัทรเลือกซื้อมาใหม่ไปอบฆ่าเชื้อที่เครื่องอบผ้าเพราะหากซักตอนนี้กว่าจะได้ปูก็คงเป็นช่วงค่ำและอาจทำให้ชายหนุ่มไม่มีที่นอนได้หากฝนตก เธอจึงตัดสินใจซักแห้งและฆ่าเชื้อเครื่องนอนของร่างสูงเท่านั้นมือเรียวดึงเครื่องนอนครบชุดออกมาจากเครื่องอบแล้วยัดเอาผ้านวมผืนนิ่มเข้าไปอบต่ออย่าไม่รีรอ ก่อนหอบเอาเครื่องนอนที่อบเสร็จแล้วขึ้นมาแนบอกแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่มปริมจัดแจงโยนเครื่องนอนในอ้อมแขนลงที่โซฟาเบดในห้องแล้วเลือกหยิบเอาผ้าปูที่นอนขึ้นสะบัด เพื่อที่จะให้มันปูได้ง่ายขึ้นแต่ในขณะที่กำลังจะจับมุมผ้าอยู่นั้น กลิ่นโคโลญจน์อันแสนคุ้นเคยก็ลอยฟุ้งกระทบกับโสตประสาทพร้อมกับฝ่ามือหนาที่พาดผ่านมากุมทับมือเธอจากทางด้านหลังความใกล้ชิดที่มากเกินไปจนไม่เหมาะสมกับสถานะของเธอ รวมทั้งศีลธรรมในใจเรียกร้องให้ปริมผินหน้าไปหวังจะต่อว่าคนที่ทำรุ่มร่ามกับเธอให้เข็ดหลาบทว่าปลายจมูกที่สัมผัสกับแก้มเนียนของนภัทรพาให้เจ้าของร่างเพรียวตกใจจนเสียหลักล้มลงกับเตียง แต่ปฏิกิริยาของคนจะล้มที่มักจะดึงเอาคนใกล้ตัวลงมา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05นภัทรตามรัก 08
ตอนที่ 8หลังทานอาหารด้วยกันเสร็จเรียบร้อยปริมก็รวบจานชามเตรียมจะไปล้างทำความสะอาดตอบแทนคนที่ลงมือทำอาหารวันนี้ให้เธอแต่กลับถูกนภัทรเอ่ยห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวผมล้างเองครับ” “ไม่เป็นไร เธอเป็นคนทำอาหารแล้วนี่ ให้น้าทำเถอะ” เจ้าของมือหนาไม่ฟังคำค้านพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเอาจานชามที่ทานเสร็จแล้วออกจากมือบางแต่ปริมไม่ยอมปล่อยทั้งยังขืนแรงของชายหนุ่มไว้จนเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือขาว“น้าครับ” “ขอร้องให้น้าทำเถอะ น้าต้องเป็นคนดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลน้า อีกอย่างแม่เราจ้างน้ามาดูแลเรานะ ควรเป็นน้าไหมที่ต้องเลี้ยงเราไม่ใช่เรามาเลี้ยงน้าแบบนี้” ปริมเอ่ยบอกร่างสูงไปตามเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอบอกว่าโดนจ้างนภัทรก็ไม่มีทางไปแน่นอน ด้วยท่าทีที่ดูติดเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ ต่อให้เธอบอกไปว่าถูกจ้างวานชายหนุ่มก็คงไม่งอแง“แต่ยังไงผมก็อยากทำให้ครับ นะครับ ให้ผมทำเถอะ” ไหนแพรไหมว่าไม่ดื้อไง...ที่เธอเจออยู่ตอนนี้ นี่ ดื้อตาใสชัด ๆ“ต่อให้น้าโดนจ้างมาดูแลผม ผมก็อยากทำให้น้าอยู่ดี” “แล้วจะให้น้าบอกแม่เธอว่าอะไร” “แม่เขาไม่ได้หวังให้น้าดูแลผมเหมือนเด็กหรอกครับ แม่แค่อยากให้มีคนอยู่เป็นเพ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05นภัทรตามรัก 09
ตอนที่ 9นภัทรกำลังกลัว....ปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไรมากเท่าไร แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก ก็เกิดเป็นบาดและความกลัวหยั่งรากลึกในจิตใจบรรยากาศในยามค่ำคืนของลานหน้าคณะบริหารธุรกิจดูวังเวงลงไปถนัดตาเมื่อไร้ทั้งแสงทินกรและเหล่านักศึกษาที่มักจะรวมกลุ่มรวมตัวกันนั่งทำกิจกรรมในยามค่ำในยามปกติทั่วทั้งลานหน้าคณะนี่จะเต็มไปด้วยนักศึกษาที่จับกลุ่มรวมตัวนั่งทำงานด้วยกันจนค่ำมืดพร้อมแสงไฟสลัว ๆ ของไฟริงทางที่ทางมหาวิทยาลัยจัดตั้งไว้แต่เหมือนโชคของนภัทรในวันนี้จะไม่ดีนักเพราะนอกจากจะไร้ซึ่งเหล่าเพื่อนร่วมคณะแล้วไฟทางริมถนนก็เกิดช็อตติดดับ ๆ ตั้งแต่เวลาหกโมงเย็นย่ำแย่ยิ่งกว่านั้นคือตัวเขาที่สะเพร่าลืมขอคอนแทกต์ปีย์วราน้าสาวคนสวยของตนเอาไว้ ครั้นจะติดต่อมารดาก็กลัวว่าฝ่ายนั้นจะโทรไปโวยวายคุณคนสวยจนเขาต้องกลับบ้านไปอยู่กับสาวใช้และพ่อบ้านที่ชอบทำหน้าตายก้มตัวให้เขาตลอดเวลาคนพวกนั้นไม่มีทางใส่ใจเขาเหมือนปีย์วราและแพรไหมและไม่มีทางรักเขาผู้ที่ทำให้นายหญิงคนแรกของบ้านต้องตายคนนี้ได้ลงเหมือนธนิน...การตายของมารดาผู้ให้กำเนิดเป็นเรื่องสะเทือนใจของใครหลายคนไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาที่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05นภัทรตามรัก 10
ตอนที่ 10ร่างเพรียวของนักเขียนสาวเดินไปเดินมาอยู่ในห้องครัว จากเตาร้อนไปเขียง จากเขียงไปเตาร้อน สลับไปมา ก่อนจะออกมาเป็นเมนูง่าย ๆ อย่างแกงจืดไข่น้ำ ใส่สาหร่าย หมูเปรี้ยวหวานสูตรของเธอ และ ผัดผัก เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยปริมก็จัดวางทุกอย่างลงบนโต๊ะข้าวสวยร้อน ๆ ตักใส่จานเปล่าสองใบ ก่อนจะถูกยกไปไว้บนโต๊ะทานข้าว ร่างเพรียวของคนรังสรรค์อาหารค่ำในวันนี้เดินถอยหลังมาดูความเรียบร้อยก่อนจะรีบหันกลับไปทำลายความวุ่นวายที่เธอละเลงไว้เมื่อครู่จนสะอาดกริบ กันไม่ให้คนรักความสะอาดอีกคนในบ้านออกมาเจอโดยไม่รู้เลยว่านภัทรแอบยืนดูจากห้องนอนตั้งแต่ต้น ชายหนุ่มที่ออกมาหวังจะทำอาหารเย็นรอคุณน้าคนสวยก็ต้องมาเจอกับภาพความวุ่นวายที่ร่างเพรียวละเลงไว้ตอนแรกเขาจะเข้าไปช่วยแต่ถือเป็นการลงโทษกลาย ๆ จากการที่ลืมไปรับเขาวันนี้ ชายหนุ่มเลยเลือกที่จะยืนดูเฉย ๆเขาไม่โกรธแล้วน่ะใช่ แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังอยากเอาคืนคนขี้ลืมอยู่บ้าง เหมือนที่เคยแกล้งแม่บุญธรรมตนเองผ่านบิดา ทำเอาหญิงสาวที่บ้างานเหมือนคุณน้าคนสวยคนนี้ไม่ได้ไปทำงานอยู่หลายวัน...ในใจเขาก็อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่ก็ไม่ได้ เพราะสถานะของเขากับปริมไม่เหมือนขอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05
Bab terbaru
นภัทรตามรัก 12
ตอนที่ 12แท็บเล็ตเครื่องหรูถูกหยิบออกมาจากห้อง ก่อนที่มือเรียวจะกดเข้าโพรแกรมแชตสีเขียวอ่อนเพื่อกดโทรออกผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตเสียงรอสายประจำโพรแกรมดังขึ้นอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่ปลาสายจะกดรับ“ยัยแพร ว่ามาเลยฉันพร้อมแล้ว” [ครับ?] น้ำเสียงนุ่มที่คล้ายกับชายหนุ่มร่วมห้องของเธอดังขึ้นมาจากปลายสาย ทำเอาคนที่หั่นสเต๊กทานอยู่เกือบจะพ่นออกมา ถ้าไม่ติดว่ามันราคาแพงเท่าราคาหนังสือเธอ 1 เล่ม“แคก ๆ คุณ...คุณธนิน...” [สวัสดีครับ คุณปริม ผมได้ยินเรื่องคุณจากแพรไหมมาเยอะเลย – เดี๋ยวสิคะพี่ พี่มารับโทรศัพท์แพรแบบนี้ถ้าแพรซ่อนกิ๊กไว้ แพรไม่โดนลงโทษเหรอคะ] ซ่อนกิ๊ก? ...อ่าคงเป็นมุกตลกของยัยแพรละมั่ง...[หื้ม เธอบอกว่าจะซ่อนกิ๊กต่อหน้าพี่แบบนี้ไม่อยากคุยกับเพื่อนดี ๆ แล้วแหละ ป่ะ กลับห้อง] [ตอนนี้เราก็อยู่ห้องนะคะ แต่หยุดค่ะ ขอแพรคุยธุระก่อน – ครับ คนสวย มีอะไรเรียกนะ พี่อยู่ห้องข้าง ๆ] [ ค่าา โทษนะจ๊ะปริม พี่ธนินน่ะ เราไปอาบน้ำแล้วฝากเขารับโทรศัพท์น่ะ เผื่อเธอหรือคู่ค้าโทรมาก็ให้เขารับได้เลย เอ...ก่อนหน้านี้เราคุยกันถึงไหนนะ...] “เรื่องนภัทรจ้ะ” [อ่าใช่ คือปริมเรื่องมันเป็นแบ
นภัทรตามรัก 11
ตอนที่ 11เปลือกตาสีมุกลืมขึ้นในความมืด ลูกแก๊สใสสีน้ำตาลเข้มสดสวยไหวระริกสอดรับกับอัตราการเต้นของหัวใจที่ดังจนในหูของเธออื้ออึงไปด้วยเสียงตุบ ๆร่างเพรียวยันตัวลุกขึ้นนั่งเหม่อมองหน้าต่างในห้องนอนของตนเอง นิ้วเรียวยกขึ้นลูบริมฝีปากที่โดนฉกชิมไปเมื่อครู่อย่างเหม่อลอยความจริงคือตื่นตั้งแต่นภัทรอุ้มเธอขึ้นจากโซฟา แต่ที่ไม่ลืมตามาเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะตกใจจนปล่อยเธอลง เหมือนที่เคยเผลอปล่อยมีดหั่นสเต๊กในร้านโปรดของเธอวันก่อนก็เท่านั้นแต่เธอไม่คิดว่าสิ่งที่ตามมาหลังจากการพาเธอมาส่งเข้านอน จะเป็นจูบที่หวานล้นเฉกเช่นเมื่อครู่“เฮ้อออ” เสียงถอนหายใจดังขึ้นเบา ๆ จากความมืด ด้วยตั้งแต่นภัทรออกไปจนถึงตอนนี้ เธอพยายามใช้ความคิดเค้นตรรกะ และเหตุผลทุกอย่างออกมาจากการแก้ต่างการกระทำเมื่อครู่ของนภัทร แต่ก็ไม่มีอะไรให้เหตุผลได้ดีไปกว่าข้อที่ว่า...นภัทรแอบชอบเธอปริมไม่รู้ว่าชายหนุ่มรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อใดและตอนไหน แต่จากอากัปกิริยาก็คงนานพอดู...ที่น่าแปลกคือ เธอเพิ่งเจอเขาได้ไม่ถึงสามวันแต่เจ้าตัวกลับมาชอบพอเธอได้มันไม่มีเหตุผลอื่นนอกเสียจากว่าเธอและเขาเคยเจอกันมาก่อน อาจจะเคยมีโมเมน
นภัทรตามรัก 10
ตอนที่ 10ร่างเพรียวของนักเขียนสาวเดินไปเดินมาอยู่ในห้องครัว จากเตาร้อนไปเขียง จากเขียงไปเตาร้อน สลับไปมา ก่อนจะออกมาเป็นเมนูง่าย ๆ อย่างแกงจืดไข่น้ำ ใส่สาหร่าย หมูเปรี้ยวหวานสูตรของเธอ และ ผัดผัก เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยปริมก็จัดวางทุกอย่างลงบนโต๊ะข้าวสวยร้อน ๆ ตักใส่จานเปล่าสองใบ ก่อนจะถูกยกไปไว้บนโต๊ะทานข้าว ร่างเพรียวของคนรังสรรค์อาหารค่ำในวันนี้เดินถอยหลังมาดูความเรียบร้อยก่อนจะรีบหันกลับไปทำลายความวุ่นวายที่เธอละเลงไว้เมื่อครู่จนสะอาดกริบ กันไม่ให้คนรักความสะอาดอีกคนในบ้านออกมาเจอโดยไม่รู้เลยว่านภัทรแอบยืนดูจากห้องนอนตั้งแต่ต้น ชายหนุ่มที่ออกมาหวังจะทำอาหารเย็นรอคุณน้าคนสวยก็ต้องมาเจอกับภาพความวุ่นวายที่ร่างเพรียวละเลงไว้ตอนแรกเขาจะเข้าไปช่วยแต่ถือเป็นการลงโทษกลาย ๆ จากการที่ลืมไปรับเขาวันนี้ ชายหนุ่มเลยเลือกที่จะยืนดูเฉย ๆเขาไม่โกรธแล้วน่ะใช่ แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังอยากเอาคืนคนขี้ลืมอยู่บ้าง เหมือนที่เคยแกล้งแม่บุญธรรมตนเองผ่านบิดา ทำเอาหญิงสาวที่บ้างานเหมือนคุณน้าคนสวยคนนี้ไม่ได้ไปทำงานอยู่หลายวัน...ในใจเขาก็อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่ก็ไม่ได้ เพราะสถานะของเขากับปริมไม่เหมือนขอ
นภัทรตามรัก 09
ตอนที่ 9นภัทรกำลังกลัว....ปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไรมากเท่าไร แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก ก็เกิดเป็นบาดและความกลัวหยั่งรากลึกในจิตใจบรรยากาศในยามค่ำคืนของลานหน้าคณะบริหารธุรกิจดูวังเวงลงไปถนัดตาเมื่อไร้ทั้งแสงทินกรและเหล่านักศึกษาที่มักจะรวมกลุ่มรวมตัวกันนั่งทำกิจกรรมในยามค่ำในยามปกติทั่วทั้งลานหน้าคณะนี่จะเต็มไปด้วยนักศึกษาที่จับกลุ่มรวมตัวนั่งทำงานด้วยกันจนค่ำมืดพร้อมแสงไฟสลัว ๆ ของไฟริงทางที่ทางมหาวิทยาลัยจัดตั้งไว้แต่เหมือนโชคของนภัทรในวันนี้จะไม่ดีนักเพราะนอกจากจะไร้ซึ่งเหล่าเพื่อนร่วมคณะแล้วไฟทางริมถนนก็เกิดช็อตติดดับ ๆ ตั้งแต่เวลาหกโมงเย็นย่ำแย่ยิ่งกว่านั้นคือตัวเขาที่สะเพร่าลืมขอคอนแทกต์ปีย์วราน้าสาวคนสวยของตนเอาไว้ ครั้นจะติดต่อมารดาก็กลัวว่าฝ่ายนั้นจะโทรไปโวยวายคุณคนสวยจนเขาต้องกลับบ้านไปอยู่กับสาวใช้และพ่อบ้านที่ชอบทำหน้าตายก้มตัวให้เขาตลอดเวลาคนพวกนั้นไม่มีทางใส่ใจเขาเหมือนปีย์วราและแพรไหมและไม่มีทางรักเขาผู้ที่ทำให้นายหญิงคนแรกของบ้านต้องตายคนนี้ได้ลงเหมือนธนิน...การตายของมารดาผู้ให้กำเนิดเป็นเรื่องสะเทือนใจของใครหลายคนไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาที่
นภัทรตามรัก 08
ตอนที่ 8หลังทานอาหารด้วยกันเสร็จเรียบร้อยปริมก็รวบจานชามเตรียมจะไปล้างทำความสะอาดตอบแทนคนที่ลงมือทำอาหารวันนี้ให้เธอแต่กลับถูกนภัทรเอ่ยห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวผมล้างเองครับ” “ไม่เป็นไร เธอเป็นคนทำอาหารแล้วนี่ ให้น้าทำเถอะ” เจ้าของมือหนาไม่ฟังคำค้านพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเอาจานชามที่ทานเสร็จแล้วออกจากมือบางแต่ปริมไม่ยอมปล่อยทั้งยังขืนแรงของชายหนุ่มไว้จนเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือขาว“น้าครับ” “ขอร้องให้น้าทำเถอะ น้าต้องเป็นคนดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลน้า อีกอย่างแม่เราจ้างน้ามาดูแลเรานะ ควรเป็นน้าไหมที่ต้องเลี้ยงเราไม่ใช่เรามาเลี้ยงน้าแบบนี้” ปริมเอ่ยบอกร่างสูงไปตามเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอบอกว่าโดนจ้างนภัทรก็ไม่มีทางไปแน่นอน ด้วยท่าทีที่ดูติดเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ ต่อให้เธอบอกไปว่าถูกจ้างวานชายหนุ่มก็คงไม่งอแง“แต่ยังไงผมก็อยากทำให้ครับ นะครับ ให้ผมทำเถอะ” ไหนแพรไหมว่าไม่ดื้อไง...ที่เธอเจออยู่ตอนนี้ นี่ ดื้อตาใสชัด ๆ“ต่อให้น้าโดนจ้างมาดูแลผม ผมก็อยากทำให้น้าอยู่ดี” “แล้วจะให้น้าบอกแม่เธอว่าอะไร” “แม่เขาไม่ได้หวังให้น้าดูแลผมเหมือนเด็กหรอกครับ แม่แค่อยากให้มีคนอยู่เป็นเพ
นภัทรตามรัก 07
ตอนที่ 7หลังจากปลอบให้ใจตนเองสงบได้แล้วปริมก็หอบเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และผ้านวมสีน้ำเงินเข้มที่นภัทรเลือกซื้อมาใหม่ไปอบฆ่าเชื้อที่เครื่องอบผ้าเพราะหากซักตอนนี้กว่าจะได้ปูก็คงเป็นช่วงค่ำและอาจทำให้ชายหนุ่มไม่มีที่นอนได้หากฝนตก เธอจึงตัดสินใจซักแห้งและฆ่าเชื้อเครื่องนอนของร่างสูงเท่านั้นมือเรียวดึงเครื่องนอนครบชุดออกมาจากเครื่องอบแล้วยัดเอาผ้านวมผืนนิ่มเข้าไปอบต่ออย่าไม่รีรอ ก่อนหอบเอาเครื่องนอนที่อบเสร็จแล้วขึ้นมาแนบอกแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่มปริมจัดแจงโยนเครื่องนอนในอ้อมแขนลงที่โซฟาเบดในห้องแล้วเลือกหยิบเอาผ้าปูที่นอนขึ้นสะบัด เพื่อที่จะให้มันปูได้ง่ายขึ้นแต่ในขณะที่กำลังจะจับมุมผ้าอยู่นั้น กลิ่นโคโลญจน์อันแสนคุ้นเคยก็ลอยฟุ้งกระทบกับโสตประสาทพร้อมกับฝ่ามือหนาที่พาดผ่านมากุมทับมือเธอจากทางด้านหลังความใกล้ชิดที่มากเกินไปจนไม่เหมาะสมกับสถานะของเธอ รวมทั้งศีลธรรมในใจเรียกร้องให้ปริมผินหน้าไปหวังจะต่อว่าคนที่ทำรุ่มร่ามกับเธอให้เข็ดหลาบทว่าปลายจมูกที่สัมผัสกับแก้มเนียนของนภัทรพาให้เจ้าของร่างเพรียวตกใจจนเสียหลักล้มลงกับเตียง แต่ปฏิกิริยาของคนจะล้มที่มักจะดึงเอาคนใกล้ตัวลงมา
นภัทรตามรัก 06
ตอนที่ 6เสียงประกาศตามสายไม่สามารถหยุดปริมและนภัทรที่กำลังถกเถียงเรื่องขนมและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้พวกเขาเถียงกันมานานตั้งแต่เริ่มเข้ามาซื้อของเพราะทันทีที่เข้ามาในร้านปริมก็เดินตรงไปหยิบคว้าขนม น้ำอัด และ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทันทีด้วยความเคยชิน เพราะทานแต่ของพวกนี้แต่นภัทรมาห้ามไว้ทั้งยังบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพและหยิบคืนชั้นวางของโดยไม่สนใจคำห้ามของปริม“ภัทร...” “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ” “งั้นแค่ขนมข้าวอบ กาแฟ กับลูกอม ได้ไหม” “กาแฟทานเยอะก็ทำลายสุขภาพนะครับ” “แต่มันเป็นกาแฟดำ...” ร่างสูงโปร่งที่เป็นคนคุมรถเข็นแทนคนที่ศักดิ์เป็นน้า หมุนกายกลับมามองแพ็กกาแฟในมือของหญิงสาวก่อนจะเลือกหยิบเอายี่ห้อเดียวกันแต่เป็นแบบที่มีเพียงเมล็ดกาแฟมาใส่รถเข็นแทน“แบบนี้มันถูกกว่า น้าทานได้ไหม” “อืม ได้ๆ งั้นไปเลือกของสดกัน” ร่างเพรียวพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะเอาลูกอมและขนมข้าวอบที่เธอชอบใส่รถเข็นอย่างรวดเร็วไม่เปิดโอกาสให้นภัทรเอ่ยห้ามใด ๆ อีกชายหนุ่มที่เป็นคนเข็นรถเข็นส่ายหัวเบา ๆ แต่ก็ยอมแพ้ให้กับคนติดขนมอย่างปริม พลางคิดหาวิธีที่จะทำให้คุณน้าคนสวยของตนติดอย่างอื่นแทนขนมแน่นอนว่าติดเขาคือหนึ่
นภัทรตามรัก 05
ตอนที่ 5 เสียงเปียโนและเสียงพูดคุยเบา ๆ ของแขกที่ดังขึ้นมาบนชั้นสองของร้านอาหารที่มีเมนคอร์สเป็นเนื้อสเต๊กชั้นดียังคงความเพลิดเพลินให้นักเขียนมีชื่ออย่างปีย์วราได้ไม่จบสิ้น เธอชอบบรรยากาศยามเที่ยงของร้านโปรดที่มักมีผู้คนแวะเวียนกันเข้ามาแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของกันและแบบนี้ หากเป็นยามปกติเธอคงหยิบสมุดขึ้นมาจดบรรยากาศพวกนี้เก็บไปใช้ในงานของเธออย่างที่ชอบทำ แต่เพราะเวลานี้เธอมีคนอื่นอยู่ด้วย การจะจมลงในงานที่ต้องใช้ทั้งเวลา แรงกาย และมันสมองเพื่อนรังสรรค์มันขึ้นมาเห็นทีจะไม่เหมาะ อีกอย่างคือเธอเกรงใจนภัทรที่กำลังทานอาหารไปเหลือบมองเธอไป สลับกับมองโทรศัพท์ไปพลางมาตั้งแต่อาหารจานหลักถูกยกขึ้นเสิร์ฟ ใช่ เธอรู้ตัวว่าถูกชายหนุ่มจดจ้องแต่ในเมื่อแววตาราวกับสุนัขมองเจ้าของของนภัทรไม่ได้ทำให้เธออึดอัดเช่นนั้นเธอจะปล่อยมันผ่านไปและปล่อยให้ชายหนุ่มในความดูแลเมียงมองเธอให้เปรมปรี่ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตงดงามมองพนักงานและแขกในร้านทานอาหารไปพูดกันไปอย่างเพลิดเพลินและเมื่อใบหน้าของบริกรประจำโต๊ะโผล่เข้ามาในครรลองสายตาคำถามที่เธอยังไม่ได้รับคำตอบก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง คำถามเกี่ยวกับประโยคที่ว่า
นภัทรตามรัก 04
ตอนที่ 4Rrrr Rrrrแรงสั่นแจ้งเตือนหมดเวลาสามชั่วโมงของนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้เรียกสติปริมให้หลุดจากภวังค์ยามเขียนนิยามและกลับมายังโลกความจริงเป็นเรื่องปกติของเธอที่ต้องทำแบบนี้เพราะเคยเขียนจนภวังค์หลุดไปในงานจนลืมทานข้าวและพักผ่อน เธอเคยมาราธอนเขียนนานกว่า 6 ชั่วโมงโดยไม่พักทานน้ำและทานข้าววนเวียนจนจบปิดเล่ม สุดท้ายก็ไปจบที่ต้องนอนโรงพยาบาลทั้งเดือนและทั้งเดือนนั้นเธอเลยได้นอนโรงพยาบาล งานไม่ได้ทำ ต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ตลอดเวลาเพราะร่างกายอ่อนแอมากจนเกือบไม่รอดเพื่อนของเธอที่เป็นหมอเลยแนะนำว่าให้เธอตั้งเวลาปลุกเอาไว้ที่ 2-3 ชั่วโมงเพื่อเตือนให้ตัวเองพักและออกจากภวังค์บ้าง เพื่อให้สมองของเธอได้พักผ่อนและปล่อยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายลง หากกลัวพักเพลินให้ตั้งนาฬิกาเอาไว้ที่ 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง แล้วแต่ตัวเธอแต่ไม่ควรพักต่ำกว่า 20 นาทีเป็นเหตุให้เธอต้องตั้งนาฬิกาเอาไว้ตลอดเวลาและพักตามนั้นเป๊ะ ๆ เพื่อกันไม่ให้ตัวเองต้องนอนโรงพยาบาลนาน ๆ อีก“เฮ้อออ อย่างน้อยก็ได้ 2 ตอนตามเป้าก็ยังดี สปีดยังไม่ตกล่ะนะ” ร่างเพรียวลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาเบดจนเกิดเสียงดับต
