LOGINShare
02
Last Updated:
2025-03-05 11:15:48ตอนที่ 2
เสียงแป้นพิมพ์คลอเคล้าไปกับเสียงเพลงสากลเพลย์ลิสโปรดของนักเขียนสาวมากฝีมือที่ตอนนี้กำลังระรัวปลายนิ้วเรียวลงกับแป้นเพื่อบรรจงพิมพ์เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องใหม่อย่างเมามัน แรงสั่นเบา ๆ จากนาฬิกาปลุกเรียกความสนใจนักเขียนผู้บ้างานให้หันมอง ปริมกดหยุดนาฬิกาก่อนจะผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางบิดตัวช้า ๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้าที่สะสมจากการทำงานมานานกว่าสามชั่วโมง ดวงตากลมเหลือบมองนาฬิกาหน้าจอแท็บเล็ตเครื่องบาง ก่อนเดินไปล้มตัวลงนอนกับโซฟาเบดอย่างอ่อนล้า ไม่กี่นาทีต่อมาร่างเพรียวในชุดนอนสุดหวาบหวิวก็ดีดตัวขึ้นเขียนงานต่อทันที ปริมไม่อยากปล่อยเวลาให้เลยผ่านอย่างเปล่าประโยชน์ด้วยเธอก็ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมีเวลาปั่นต้นฉบับอย่างสงบ ๆ อย่างที่เคยเป็นอีกหรือไม่ เพราะตอนสายของวันนี้คือเวลาที่ลูกชายของแพรไหมจะมาถึงคอนโดของเธอตามนัด เธอเชื่อใจคำโฆษณาของเพื่อนสาวที่บอกว่าหลานชายของเธอคนนี้ไม่ดื้อไม่ซน แต่คนที่เธอไม่เชื่อนั้นคือตัวเธอเอง... เธอไม่เคยเลี้ยงเด็ก ไม่มีแม้แต่ประสบการณ์เพราะคนในบ้านไม่มีใครมีลูกเล็กที่ต้องช่วยกันเลี้ยง พี่ชายเธอที่แม้ตอนนี้จะมีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนแต่ก็ไม่ได้มีหลานตัวน้อยให้เธออุ้ม ทำให้ความสามารถในการดูแลเด็กนั้นต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนแทบจะติดลบ... ไม่สิมันติดลบแล้วต่างหาก... เพราะงั้นเธอจึงจะใช้เวลาในตอนนี้ปั่นต้นฉบับให้ได้มากที่สุดหรืออย่างมากก็ 50 % เพื่อส่งให้กานต์ดาตรวจเบื้องต้นเผื่อว่ามีจุดใดต้องแก้ไขหรือปรับเพิ่มเธอจะได้แก้ก่อนแล้วเอาเวลาที่กานต์ดาตรวจส่วนแรกไปเขียนครึ่งหลังพร้อมดูแลหลานชายไปด้วย ปริมขยับมานั่งที่โต๊ะขยับปลายนิ้วพิมพ์ตัวอักษรร้อยเรียงเนื้อหาที่เธอต้องการอีกครั้งด้วยความรวดเร็วที่มากกว่าคนปกติ 1เท่า นักเขียนสาวเจ้าของสถิติยอดขายอันดับหนึ่งสามปีซ้อนรัวปลายนิ้วร้อยเรียงเรื่องราวของชายหญิงคู่หนึ่งที่เธอประคบประหงมสรรค์สร้างมันขึ้นมาลงบนโพรแกรมเขียนเอกสารก่อนจะหยุดพักเมื่อถึงฉากเมกเลิฟสุดเร่าร้อน ริมฝีปากบางพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ มือเรียวเอื้อมไปเปลี่ยนเพลย์ลิสเป็นเพลงรักที่มีเนื้อหาและเนื้อเพลงสุดเซ็กซี่ก่อนจะเริ่มพิมพ์สิ่งที่ตนต้องการอีกครั้งอย่างไม่รีรอ ทว่าในตอนที่ทั้งสองคนกำลังเข้าเลิฟซีนสุดเร่าร้อนได้ที่เสียงอินเตอร์คอมหน้าประตูก็ดังขึ้น แต่ปริมเลือกที่จะปล่อยไปเหตุเพราะในตอนนี้เธอไม่สามารถละสมาธิจากตัวละครของเธอได้ ไม่งั้นสิ่งที่เธอพิมพ์อยู่ตอนนี้ต้องรื้อใหม่หมดอีกทั้งมูดโทนการบรรยายก็จะเปลี่ยนไปจนไม่เร่าร้อนเท่าเดิม Drrrr Drrrr ทว่าเสียงอินเตอร์คอมก็ยังคงดังขึ้นต่อเนื่องกวนสมาธิจนเธอลืมคำที่อยู่ในหัวหลายครั้งจนต้องลบพิมพ์ใหม่ไปหลายหน แต่ปริมยังไม่ยอมแพ้ เธอยังคงพยายามพิมพ์ต่อไปจนเสร็จท่ามกลางเสียงอินเตอร์คอมเว้นช่วงเรียกน้อยลงเรื่อย ๆ แม้จะหงุดหงิดแต่เธอก็เลือกที่จะปล่อยเพราะมีหลายครั้งที่โดนเพื่อนบ้านโรคจิตหรือเด็กจากสามห้องถัดไปมากดเล่น จนปริมนึกได้ว่าเธอมีนัดรับตัวเด็กในความดูแลช่วงสาย ...และตอนนี้ก็จวนจะถึงเวลานัดเต็มที ปริมเร่งมือพิมพ์ทุกอย่างที่เธอต้องการลงหน้าเอกสารแม้จะห่วงเด็กชายที่ไม่สบายด้วยอาการแพนิค แต่งานเธอที่อยู่เบื้องหน้าก็ไม่ได้อาจทิ้งไปได้เช่นกัน เพราะงั้นแล้วเธอจึงทำได้ภาวนาว่านภัทรเด็กในความดูแลของเธอจะมีคนมายืนรอเป็นเพื่อนด้วย ปริมเร่งเขียนฉากเลิฟซีนสุดเร่าร้อนอย่างเร่งรีบแต่ยิ่งเร่งก็เหมือนยิ่งช้า จนสุดท้ายเธอก็ยอมละออกจากหน้าจอมอนิเตอร์แล้วกึ่งวิ่งกึ่งเดินออกไปเปิดประตูห้อง นิ้วหัวแม่มือถูกสแกนก่อนที่บานพับประตูชนิดเก็บเสียงจะถูกเปิดออก ในใจเธอหวาดหวั่นกลัวจะได้เจอสายตาตำหนิของใครก็ตามที่มาส่งเด็กชายให้เธอ หรือสายตาไม่ไว้วางใจจากหลานชายตัวน้อยที่เง้างอนเธอเรื่องเปิดประตูช้า แต่ทุกอย่างก็สลายไปทันทีที่เพราะคนที่ยืนอยู่หลังบานประตูคือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่เสริมเสน่ห์ด้วยดวงตาคมเรียวที่ภายใต้เปลือกตาสีมุกของเขาซุกซ่อนอัญมณีม่วงครามเอาไว้ มนต์เสน่ห์ชวนหลงใหลจนปริมที่เผลอจ้องดวงตาสีม่วงครามนั้นตกลงอยู่ในภวังค์ไปชั่วครู่ ทั้งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของโคโลญจน์ราคาแพงยังชวนเอาใจเธอเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเอาง่าย ๆ ตึกตัก ตึกตัก ทั้งยังเต้นดังมากเสียจนในหูของเธอตอนนี้ได้ยินแต่เสียงหัวใจของตนเอง... ศีรษะเล็กสั่นเบา ๆ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือ (?) เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่หน้าห้องพร้อมใบหน้าเรียบนิ่งและกระเป๋าเดินทางที่มืออีกข้าง ดวงตาทั้งสองสบประสานก่อนที่ปริมจะได้ทันเห็นแววตาตกตะลึงของอีกฝ่ายก่อนที่มันจะหายไปในเวลาเพียงชั่วครู่ ทำเอาหญิงสาวขนลุกในความว่องไวในการซ่อนแววตาของชายหนุ่ม แต่...ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาราวกับนายแบบชื่อดังคนนี้มายืนทำอะไรที่หน้าห้องของเธอกันล่ะ...? “ทำไมเปิดช้าล่ะครับ...” ไม่ทันจะได้เอ่ยถามว่าชายหนุ่มเป็นใคร เสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้นมาก่อนเรียกความสนใจจากเธอที่กำลังลอบมองสำรวจอีกฝ่ายอยู่เงียบ ๆ ดวงเนตรกลมมองสำรวจข้าวของและเจ้าของที่ถือมันอยู่อีกครั้งอย่างไม่ปิดบังก่อนจะเอ่ยบอกกับชายหนุ่มตรงไปตามที่เธอคิด สงสัยจำห้องผิดละมั่ง... “คือฉันไม่รู้นะว่าคุณมาหาใคร แต่คุณน่าจะมาผิดห้องแล้วค่ะ” ปริมเอ่ยตอบพร้อมแย้มยิ้มหวานให้กับคนที่มาผิดห้องอย่างเป็นมิตรก่อนจะรีบดึงประตูปิดอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดหวั่นเพราะจากที่เธอเรียนมา คนที่ซ่อนแววตาได้ในเสี้ยววิแบบนั้น ไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องด้วยได้ แต่ด้วยแรงและขนาดตัวที่ต่างกันทำให้จังหวะการดึงประตูปิดนั้นช้ากว่ามือหนาที่เอื้อมมาจับมันเอาไว้ ชายหนุ่มออกแรงดึงบานพับประตูให้อ้าออกกว้างก่อนจะค้ำยันมันไว้เพื่อทรงตัวระหว่างที่เข้าโน้มใบหน้าลงไปใกล้หญิงสาวเจ้าของห้องพร้อมรอยยิ้มพราวเสน่ห์ พลางเอ่ยประโยคที่ทำเอาปริมเนื้อตัวชาวาบจนถึงขั้วหัวใจ “ไม่ผิดหรอกครับ ผมนภัทร ลูกชายแม่แพรไหม เพื่อนรักของคุณน้าไงครับ” เกิดมา 31 ปี ปริมได้เข้าใจคำว่าหูดับก็วันนี้ หญิงสาวเจ้าของห้องที่ถูกเรียกว่าคุณน้ายืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูกเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มที่บอกว่าตัวเองเป็นลูกเพื่อนสาวคนสนิทเบียดกายเข้าห้องก่อนที่เจ้าของจะอนุญาต ดวงตาคมมองสำรวจรอบห้องชุดขนาด 225 ตรม.ที่ผนังถูกทาด้วยสีขาวสว่างในทุกจุดของห้อง พลางเบนสายตาไปที่เฟอร์นิเจอร์สีดำเทาเข้มและน้ำตาลเข้มที่เจ้าของห้องนำมาตกแต่งเพื่อตัดสายตา ชายหนุ่มนึกชื่นชมในสไตล์ของคุณน้าคนสวยในใจก่อนจะชะงักกับโซนครัวที่ทั้งรกและเละเทะจนคนรักสะอาดอย่างเขาลมแทบจับ เมื่อพบจุดที่รกหนึ่งครั้ง ดวงตาและสมองก็จะสั่งการให้หาจุดที่คล้ายกันไปเรื่อย ๆ ทำให้นภัทรได้รู้ว่าห้องของคุณน้าสาวคนสวยคนนี้ รกกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก! ชายหนุ่มวางกระเป๋าเดินทางของตนเองพลางเท้าเอวมองความเละเทะของห้องที่ไม่ได้รับการทำความสะอาดด้วยความไม่พอใจ นภัทรไม่ได้มีมายาคติที่มองว่าเป็นผู้หญิงแล้วห้องจะรกไม่ได้ แต่รกถึงขนาดที่เสื้อผ้ากองเต็มตะกร้า มีถุงขยะพลาสติกวางเต็มมุมห้องครัวและขวดน้ำอัดลมกลิ้งลุ่นๆ เต็มพื้นแบบนี้ก็ออกจะเกินไปเสียหน่อย ชายหนุ่มมองสำรวจจนแน่ใจก่อนจะนึกชมที่คุณน้าคนสวยของตัวเองไม่ได้เป็นซกมกถึงขนาดไม่ล้างจานและทิ้งเศษอาหาร แต่เมื่อลองคิดอีกทีเขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าที่ไม่เห็นเพราะมันถูกทิ้งไปแล้วหรือมันไม่มีให้ทิ้งแต่แรกกันแน่... “คุณน้า...ไม่ค่อยว่างเหรอครับ?” “เอ่อ...อืม งานยุ่งน่ะ ว่าแต่...เธอเป็นลูกแพรไหมจริง ๆ เหรอ...” “ครับ ถ้าคุณน้าไม่เชื่อก็ถ่ายรูปผมไปให้คุณแม่ก็ได้” ชายหนุ่มเอ่ยตอบเธอด้วยรอยยิ้มพลางหันมองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินไปหยิบถุงขยะสะอาดที่ถูกพาดอยู่กับราวตากผ้าขี้ริ้วมาถือไว้เตรียมตัวทำความสะอาดห้องที่รกเกินกว่าที่คนรักสะอาดอย่างเขาจะทนได้ไหว “เดี๋ยว ๆ ขอถ่ายรูปหน่อย” “ครับ ๆ” ปริมมองนภัทรที่ยืดตัวตรงพลางยิ้มหวานส่งมาให้เธอราวกับลูกสุนัขโกลเดนริทรีฟเวอร์ยามเจอเจ้าของ ก่อนจะกดถ่ายภาพนั้นอย่าวรวดเร็วแล้วส่งไปหาเพื่อนรักทันทีเผื่อว่าถ้าไม่ใช่จริง ๆ เธอจะได้หมุนตัวเข้าห้องทำงานของตัวเองได้ทันเพื่อขังตัวเองและโทรแจ้งตำรวจหรือรอจนกว่าเพื่อนสาวของเธอจะมาถึง “กลัวอะไรผมขนาดนั้นล่ะครับ?” คำเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้มทำเอาปริมสะดุ้งขึ้นจนสุดตัวพลางถอยกรูดไปจนถึงหน้าประตูห้องทำงาน แผนหลังบางแนบชิดบานกระจกมือข้างขวาตรงที่จับประตูแน่นพร้อมเปิดเข้าไปหลบทุกเมื่อถ้าหากกว่าแพรไหมไลน์มาบอกว่าชายหนุ่มเบื้องหน้านี่ไม่ใช่หลานชายของเธอ “หึ ๆ นี่ผม...ทำคุณกลัวแล้วเหรอเนี้ย...คุณปีย์วรา...” !!! ทำไม...ทำไมรู้ชื่อจริงเราด้วยล่ะ! ดวงตากลมเบิกกว้างที่ชายหนุ่มเบื้องหน้าตนรู้จักชื่อจริงที่น้อยคนจะรู้ ระ..หรือว่า...เป็นพวกสตอล์กเกอร์แบบที่ออกข่าวบ่อย ๆ เหมือนที่ออกข่าวเมื่อวาน!! ไม่นะ ไม่ได้เราตายไม่ได้เฮนรี่กับริต้ายังไม่ได้แต่งงานกันเลย!! ปริมหวีดร้องในใจอย่างหวาดกลัวพลางนึกถึงตัวละครในนิยายที่เธอกำลังเขียนอยู่ นักเขียนสาวโอดครวญจนแทบอยากจะหวีดร้องออกมาถึงความตาย (?) ที่อยู่ตรงหน้า Rrrr Rrrr ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นเสียงโทรศัพท์มือถือในมือของเธอก็ดังขึ้น เจ้าของห้องคนงามรีบเปิดดูข้อความที่เพื่อนของเธอส่งตอบมาอย่างรีบร้อนก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก [ข้อความ] แพรไหม :: ใช่จ้ะปริม เป็นไง หล่อใช่ไหมล่ะ เราบอกแล้วไม่ดื้อไม่ซนแน่นอน ฝากลูกด้วยนะจ๊ะคนสวยของแพร แพรไหม :: ยัยแพร ได้ส่งรูปภาพ แพรไหม :: อีกห้าหมื่นตามสัญญาจ้ะ ปริมมองข้อความผ่านการแจ้งเตือนที่หน้าจอด้วยความโล่งใจก่อนจะนึกถึงเรื่องที่ย่ำแย่กว่านั้นขึ้นมาได้ ฉิบหาย!! นี่มันหนักกว่าเด็กเล็ก ๆ อีกนี่หว่า!! โอยยย เคราะห์กรรมอะไรของเธอเนี้ยปริมมมม ฮื่อออ หญิงสาวหยุมหัวตัวเองไปมาในใจนับสิบครั้งก่อนตัดสินใจให้โอกาสตัวเองในการดูแลชายหนุ่มตรงหน้าสักครั้ง ด้วยเหตุผลสองประการ 1. เธออยากช่วยเพื่อน 2. เธอไม่มีเงินชดใช้เงินที่เธอใช้ไปในตอนนี้แม้จะไม่กี่ร้อยก็ตาม เพราะงั้นมันไม่มีทางเลือกใดดีเท่าการให้โอกาสตัวเธอในการดูแลชายหนุ่มเบื้องหน้านี้อีกแล้ว
Related chapters
นภัทรตามรัก 03
ตอนที่ 3นภัทรมองดูหญิงสาวที่ยืนคิดอะไรอยู่คนเดียวพลางมองซ้ายมองขวาสำรวจห้องไปตามเรื่อง เพราะตราบใดที่หญิงสาวเจ้าของห้องไม่มีท่าทีจะหายกลัวเขา ชายหนุ่มก็ไม่มีความคิดจะเดินไปไหนนัยน์ตาสีม่วงครามเหลือบซ้ายแลขวาก่อนจะมาหยุดที่จุดพักสายตาจุดเดียวในห้องนี้ ชายหนุ่มแอบพินิจมองเรือนร่างอรชรในชุดสุดวาบหวิวสีดำสนิทช่วยขับเน้นผิวขาวให้กระจ่างมากขึ้นอย่างเผลอไผลความคิดอกุศลก่อเกิดขึ้นในจิตใจพาลเอาดวงตาคมลอบมองเรียวขาขาวและทรวดทรงองค์เอวของคนอายุมากกว่าไม่วางตาชายหนุ่มอดยอมรับไม่ได้เลยว่าเป็นวิวที่เขาเห็นในตอนนี้งดงามมากเพียงใด สำหรับคนอื่นจะคิดเห็นอย่างไรเขาไม่ทราบ แต่สำหรับเขาเพื่อนคุณแม่คนนี้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดตั้งแต่เขาเจอมาสวย...เหมือนวันแรกที่เคยเจอ...สวย...จนเขานึกหวงRrrr Rrrrเสียงโทรศัพท์จะเรียกสติชายหนุ่มให้ออกจากภวังค์และเลิกคิดอกุศลกับ เพื่อนแม่คนสวยที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวว่าตนเองสวมชุดนอนออกมาหาเขาดวงตาคมเบนมองทางอื่นเพื่อความเป็นส่วนตัว นัยน์ตาคมเบนมองขยะชิ้นนั้น ชิ้นนี้รอบ ๆ ห้องไปพลางวางแผนถึงการเก็บกวาดไปพลางอย่างใจเย็น ก่อนที่เสียงถอนหายใจจะดังขึ้น“เฮ้อออ...” น
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 04
ตอนที่ 4Rrrr Rrrrแรงสั่นแจ้งเตือนหมดเวลาสามชั่วโมงของนาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้เรียกสติปริมให้หลุดจากภวังค์ยามเขียนนิยามและกลับมายังโลกความจริงเป็นเรื่องปกติของเธอที่ต้องทำแบบนี้เพราะเคยเขียนจนภวังค์หลุดไปในงานจนลืมทานข้าวและพักผ่อน เธอเคยมาราธอนเขียนนานกว่า 6 ชั่วโมงโดยไม่พักทานน้ำและทานข้าววนเวียนจนจบปิดเล่ม สุดท้ายก็ไปจบที่ต้องนอนโรงพยาบาลทั้งเดือนและทั้งเดือนนั้นเธอเลยได้นอนโรงพยาบาล งานไม่ได้ทำ ต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ตลอดเวลาเพราะร่างกายอ่อนแอมากจนเกือบไม่รอดเพื่อนของเธอที่เป็นหมอเลยแนะนำว่าให้เธอตั้งเวลาปลุกเอาไว้ที่ 2-3 ชั่วโมงเพื่อเตือนให้ตัวเองพักและออกจากภวังค์บ้าง เพื่อให้สมองของเธอได้พักผ่อนและปล่อยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายลง หากกลัวพักเพลินให้ตั้งนาฬิกาเอาไว้ที่ 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง แล้วแต่ตัวเธอแต่ไม่ควรพักต่ำกว่า 20 นาทีเป็นเหตุให้เธอต้องตั้งนาฬิกาเอาไว้ตลอดเวลาและพักตามนั้นเป๊ะ ๆ เพื่อกันไม่ให้ตัวเองต้องนอนโรงพยาบาลนาน ๆ อีก“เฮ้อออ อย่างน้อยก็ได้ 2 ตอนตามเป้าก็ยังดี สปีดยังไม่ตกล่ะนะ” ร่างเพรียวลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาเบดจนเกิดเสียงดับต
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 05
ตอนที่ 5 เสียงเปียโนและเสียงพูดคุยเบา ๆ ของแขกที่ดังขึ้นมาบนชั้นสองของร้านอาหารที่มีเมนคอร์สเป็นเนื้อสเต๊กชั้นดียังคงความเพลิดเพลินให้นักเขียนมีชื่ออย่างปีย์วราได้ไม่จบสิ้น เธอชอบบรรยากาศยามเที่ยงของร้านโปรดที่มักมีผู้คนแวะเวียนกันเข้ามาแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของกันและแบบนี้ หากเป็นยามปกติเธอคงหยิบสมุดขึ้นมาจดบรรยากาศพวกนี้เก็บไปใช้ในงานของเธออย่างที่ชอบทำ แต่เพราะเวลานี้เธอมีคนอื่นอยู่ด้วย การจะจมลงในงานที่ต้องใช้ทั้งเวลา แรงกาย และมันสมองเพื่อนรังสรรค์มันขึ้นมาเห็นทีจะไม่เหมาะ อีกอย่างคือเธอเกรงใจนภัทรที่กำลังทานอาหารไปเหลือบมองเธอไป สลับกับมองโทรศัพท์ไปพลางมาตั้งแต่อาหารจานหลักถูกยกขึ้นเสิร์ฟ ใช่ เธอรู้ตัวว่าถูกชายหนุ่มจดจ้องแต่ในเมื่อแววตาราวกับสุนัขมองเจ้าของของนภัทรไม่ได้ทำให้เธออึดอัดเช่นนั้นเธอจะปล่อยมันผ่านไปและปล่อยให้ชายหนุ่มในความดูแลเมียงมองเธอให้เปรมปรี่ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตงดงามมองพนักงานและแขกในร้านทานอาหารไปพูดกันไปอย่างเพลิดเพลินและเมื่อใบหน้าของบริกรประจำโต๊ะโผล่เข้ามาในครรลองสายตาคำถามที่เธอยังไม่ได้รับคำตอบก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง คำถามเกี่ยวกับประโยคที่ว่า
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 06
ตอนที่ 6เสียงประกาศตามสายไม่สามารถหยุดปริมและนภัทรที่กำลังถกเถียงเรื่องขนมและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้พวกเขาเถียงกันมานานตั้งแต่เริ่มเข้ามาซื้อของเพราะทันทีที่เข้ามาในร้านปริมก็เดินตรงไปหยิบคว้าขนม น้ำอัด และ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทันทีด้วยความเคยชิน เพราะทานแต่ของพวกนี้แต่นภัทรมาห้ามไว้ทั้งยังบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพและหยิบคืนชั้นวางของโดยไม่สนใจคำห้ามของปริม“ภัทร...” “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ” “งั้นแค่ขนมข้าวอบ กาแฟ กับลูกอม ได้ไหม” “กาแฟทานเยอะก็ทำลายสุขภาพนะครับ” “แต่มันเป็นกาแฟดำ...” ร่างสูงโปร่งที่เป็นคนคุมรถเข็นแทนคนที่ศักดิ์เป็นน้า หมุนกายกลับมามองแพ็กกาแฟในมือของหญิงสาวก่อนจะเลือกหยิบเอายี่ห้อเดียวกันแต่เป็นแบบที่มีเพียงเมล็ดกาแฟมาใส่รถเข็นแทน“แบบนี้มันถูกกว่า น้าทานได้ไหม” “อืม ได้ๆ งั้นไปเลือกของสดกัน” ร่างเพรียวพยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะเอาลูกอมและขนมข้าวอบที่เธอชอบใส่รถเข็นอย่างรวดเร็วไม่เปิดโอกาสให้นภัทรเอ่ยห้ามใด ๆ อีกชายหนุ่มที่เป็นคนเข็นรถเข็นส่ายหัวเบา ๆ แต่ก็ยอมแพ้ให้กับคนติดขนมอย่างปริม พลางคิดหาวิธีที่จะทำให้คุณน้าคนสวยของตนติดอย่างอื่นแทนขนมแน่นอนว่าติดเขาคือหนึ่
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 07
ตอนที่ 7หลังจากปลอบให้ใจตนเองสงบได้แล้วปริมก็หอบเอาผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน และผ้านวมสีน้ำเงินเข้มที่นภัทรเลือกซื้อมาใหม่ไปอบฆ่าเชื้อที่เครื่องอบผ้าเพราะหากซักตอนนี้กว่าจะได้ปูก็คงเป็นช่วงค่ำและอาจทำให้ชายหนุ่มไม่มีที่นอนได้หากฝนตก เธอจึงตัดสินใจซักแห้งและฆ่าเชื้อเครื่องนอนของร่างสูงเท่านั้นมือเรียวดึงเครื่องนอนครบชุดออกมาจากเครื่องอบแล้วยัดเอาผ้านวมผืนนิ่มเข้าไปอบต่ออย่าไม่รีรอ ก่อนหอบเอาเครื่องนอนที่อบเสร็จแล้วขึ้นมาแนบอกแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่มปริมจัดแจงโยนเครื่องนอนในอ้อมแขนลงที่โซฟาเบดในห้องแล้วเลือกหยิบเอาผ้าปูที่นอนขึ้นสะบัด เพื่อที่จะให้มันปูได้ง่ายขึ้นแต่ในขณะที่กำลังจะจับมุมผ้าอยู่นั้น กลิ่นโคโลญจน์อันแสนคุ้นเคยก็ลอยฟุ้งกระทบกับโสตประสาทพร้อมกับฝ่ามือหนาที่พาดผ่านมากุมทับมือเธอจากทางด้านหลังความใกล้ชิดที่มากเกินไปจนไม่เหมาะสมกับสถานะของเธอ รวมทั้งศีลธรรมในใจเรียกร้องให้ปริมผินหน้าไปหวังจะต่อว่าคนที่ทำรุ่มร่ามกับเธอให้เข็ดหลาบทว่าปลายจมูกที่สัมผัสกับแก้มเนียนของนภัทรพาให้เจ้าของร่างเพรียวตกใจจนเสียหลักล้มลงกับเตียง แต่ปฏิกิริยาของคนจะล้มที่มักจะดึงเอาคนใกล้ตัวลงมา
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 08
ตอนที่ 8หลังทานอาหารด้วยกันเสร็จเรียบร้อยปริมก็รวบจานชามเตรียมจะไปล้างทำความสะอาดตอบแทนคนที่ลงมือทำอาหารวันนี้ให้เธอแต่กลับถูกนภัทรเอ่ยห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวผมล้างเองครับ” “ไม่เป็นไร เธอเป็นคนทำอาหารแล้วนี่ ให้น้าทำเถอะ” เจ้าของมือหนาไม่ฟังคำค้านพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเอาจานชามที่ทานเสร็จแล้วออกจากมือบางแต่ปริมไม่ยอมปล่อยทั้งยังขืนแรงของชายหนุ่มไว้จนเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือขาว“น้าครับ” “ขอร้องให้น้าทำเถอะ น้าต้องเป็นคนดูแลเราสิ ไม่ใช่เราดูแลน้า อีกอย่างแม่เราจ้างน้ามาดูแลเรานะ ควรเป็นน้าไหมที่ต้องเลี้ยงเราไม่ใช่เรามาเลี้ยงน้าแบบนี้” ปริมเอ่ยบอกร่างสูงไปตามเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอบอกว่าโดนจ้างนภัทรก็ไม่มีทางไปแน่นอน ด้วยท่าทีที่ดูติดเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ ต่อให้เธอบอกไปว่าถูกจ้างวานชายหนุ่มก็คงไม่งอแง“แต่ยังไงผมก็อยากทำให้ครับ นะครับ ให้ผมทำเถอะ” ไหนแพรไหมว่าไม่ดื้อไง...ที่เธอเจออยู่ตอนนี้ นี่ ดื้อตาใสชัด ๆ“ต่อให้น้าโดนจ้างมาดูแลผม ผมก็อยากทำให้น้าอยู่ดี” “แล้วจะให้น้าบอกแม่เธอว่าอะไร” “แม่เขาไม่ได้หวังให้น้าดูแลผมเหมือนเด็กหรอกครับ แม่แค่อยากให้มีคนอยู่เป็นเพ
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 09
ตอนที่ 9นภัทรกำลังกลัว....ปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไรมากเท่าไร แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก ก็เกิดเป็นบาดและความกลัวหยั่งรากลึกในจิตใจบรรยากาศในยามค่ำคืนของลานหน้าคณะบริหารธุรกิจดูวังเวงลงไปถนัดตาเมื่อไร้ทั้งแสงทินกรและเหล่านักศึกษาที่มักจะรวมกลุ่มรวมตัวกันนั่งทำกิจกรรมในยามค่ำในยามปกติทั่วทั้งลานหน้าคณะนี่จะเต็มไปด้วยนักศึกษาที่จับกลุ่มรวมตัวนั่งทำงานด้วยกันจนค่ำมืดพร้อมแสงไฟสลัว ๆ ของไฟริงทางที่ทางมหาวิทยาลัยจัดตั้งไว้แต่เหมือนโชคของนภัทรในวันนี้จะไม่ดีนักเพราะนอกจากจะไร้ซึ่งเหล่าเพื่อนร่วมคณะแล้วไฟทางริมถนนก็เกิดช็อตติดดับ ๆ ตั้งแต่เวลาหกโมงเย็นย่ำแย่ยิ่งกว่านั้นคือตัวเขาที่สะเพร่าลืมขอคอนแทกต์ปีย์วราน้าสาวคนสวยของตนเอาไว้ ครั้นจะติดต่อมารดาก็กลัวว่าฝ่ายนั้นจะโทรไปโวยวายคุณคนสวยจนเขาต้องกลับบ้านไปอยู่กับสาวใช้และพ่อบ้านที่ชอบทำหน้าตายก้มตัวให้เขาตลอดเวลาคนพวกนั้นไม่มีทางใส่ใจเขาเหมือนปีย์วราและแพรไหมและไม่มีทางรักเขาผู้ที่ทำให้นายหญิงคนแรกของบ้านต้องตายคนนี้ได้ลงเหมือนธนิน...การตายของมารดาผู้ให้กำเนิดเป็นเรื่องสะเทือนใจของใครหลายคนไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาที่
Last Updated : 2025-03-05นภัทรตามรัก 10
ตอนที่ 10ร่างเพรียวของนักเขียนสาวเดินไปเดินมาอยู่ในห้องครัว จากเตาร้อนไปเขียง จากเขียงไปเตาร้อน สลับไปมา ก่อนจะออกมาเป็นเมนูง่าย ๆ อย่างแกงจืดไข่น้ำ ใส่สาหร่าย หมูเปรี้ยวหวานสูตรของเธอ และ ผัดผัก เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยปริมก็จัดวางทุกอย่างลงบนโต๊ะข้าวสวยร้อน ๆ ตักใส่จานเปล่าสองใบ ก่อนจะถูกยกไปไว้บนโต๊ะทานข้าว ร่างเพรียวของคนรังสรรค์อาหารค่ำในวันนี้เดินถอยหลังมาดูความเรียบร้อยก่อนจะรีบหันกลับไปทำลายความวุ่นวายที่เธอละเลงไว้เมื่อครู่จนสะอาดกริบ กันไม่ให้คนรักความสะอาดอีกคนในบ้านออกมาเจอโดยไม่รู้เลยว่านภัทรแอบยืนดูจากห้องนอนตั้งแต่ต้น ชายหนุ่มที่ออกมาหวังจะทำอาหารเย็นรอคุณน้าคนสวยก็ต้องมาเจอกับภาพความวุ่นวายที่ร่างเพรียวละเลงไว้ตอนแรกเขาจะเข้าไปช่วยแต่ถือเป็นการลงโทษกลาย ๆ จากการที่ลืมไปรับเขาวันนี้ ชายหนุ่มเลยเลือกที่จะยืนดูเฉย ๆเขาไม่โกรธแล้วน่ะใช่ แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังอยากเอาคืนคนขี้ลืมอยู่บ้าง เหมือนที่เคยแกล้งแม่บุญธรรมตนเองผ่านบิดา ทำเอาหญิงสาวที่บ้างานเหมือนคุณน้าคนสวยคนนี้ไม่ได้ไปทำงานอยู่หลายวัน...ในใจเขาก็อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่ก็ไม่ได้ เพราะสถานะของเขากับปริมไม่เหมือนขอ
Last Updated : 2025-03-05
Latest chapter
นภัทรตามรัก 25
ตอนที่ 25“ว่าไงคะ แก้วไหนเหรอที่น้องว่าเป็นของน้องน่ะ” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวาน แม้จะอยากให้นภัทรเป็นคนเคลียร์เรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ในเมื่อเจ้าตัวมาหาเรื่องกันถึงที่ก็คงต้องตอบโต้กันสักหน่อยความเงียบที่เกิดขึ้นไม่ได้เหนือกว่าที่ปริมคาดเอาไว้นัก เดาได้ไม่ยากว่ากาแฟที่หญิงสาวหมายใจจะมาขอเธอเปิดตู้เย็นหยิบเมื่อครู่คือแก้วที่อยู่ในมือเธอราวกับเสียงคลิกดังขึ้นในหัว และภาพจิ๊กซอว์ต่อเข้าด้วยกันอย่างพอดิบพอดี เธออ่านแผนการของอลิซออกหมดแล้วคงจะเอาเรื่องกาแฟในมือเธอมาเป็นชนวนให้เข้าใจผิดสินะ...ฉลาดไม่เบา เพราะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อล่ะ...มาถึงตอนนี้ปริมได้แต่คิดไม่ตก...ด้วยเรื่องต่อจากนี้มีความเป็นไปได้สองอย่าง คือ อลิซเธอกรีดร้อง โวยวายและแย่งกาแฟไปจากมือเธอจังหวะที่ยื้อแย่งเล็บปลอมสวย ๆ นั่นอาจจะข่วนมือเธอทิ้งเป็นรอยทางยาวเอาไว้ให้ดูเล่นไปอีกสองสามวันแน่นอนว่าทางเลือกนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น เพราะนอกจากจะกำจัดเธอออกไปไม่ได้แล้ว ยังทำให้นภัทรเกลียดเจ้าตัวมากกว่าเดิมเพราะสุดท้ายแล้วนภัทรก็จะเข้าข้างเธอที่เจ็บตัวมากกว่าคนที่ร้องโวยวาย เพราะกาแฟโดนแย่งไปอ
นภัทรตามรัก 24
ตอนที่ 24หลังจากทักทายกันพอเป็นพิธี เจ้าของบ้านคนงามก็จัดแจงเอาของที่ชายในความดูแลผู้ห้อยท้ายสถานะแฟนหนุ่มไปจัดเก็บในห้องครัวมือเรียวเรียงขนมหวานสี่ชิ้นเข้าตู้เย็น ก่อนจะจัดเอามัฟฟินแครนเบอร์รีที่ทางร้านแถมมาให้ จัดใส่จานใบเล็กสำหรับแขกพร้อมดอกไม้ยี่ห้อโปรดกาใหญ่ตามสูตรชงเสียงน้ำร้อนที่ถูกเทลงในกาพร้อมกลิ่นของดอกไม้หลากหลายชนิด ที่ใช้ทำเครื่องดื่มลอยฟุ้งกระทบนาสิกได้รูปที่หญิงสาวแอบสูดดมกลิ่นหอมของมันผ่านไอน้ำอุ่นร้อนที่ลอยขึ้นมาอย่างหลงใหลเธอยืนมองจนสีและกลิ่นถูกต้องตามคู่มือการชง ก่อนจะยกถุงชาออก ไม่แช่ค้างไว้ เพราะหากแช่ทิ้งไว้นาน ๆ จะทำให้ชาเสียรสชาติ ทั้งยังติดขมฝาดไม่น่ารับประทานกาเซรามิกสีขาวถูกวางลงบนฐานรองไม้สีเข็มตัดกับถาดไม้สีอ่อน ก่อนจะถูกยกออกไปให้แขกที่นาน ๆ จะมีมาเยือนสักครั้งร่างเพรียวก้าวย่างอย่างมั่นคงออกจากโซนครัวไปยังโซนทำงานที่เธอจัดเผื่อเปลี่ยนที่จากในห้องมาเป็นโซนกลาง เนตรกลมมองตรงแต่หูทั้งสองข้างก็ยังสดับรับฟังเสียงหวานใสที่เอ่ยชวนชายหนุ่มผู้เงียบขรึมของเธอคุยและเอยถามเรื่องงานอยู่เป็นระยะรอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้า ด้วยเธอไม่คิดว่านภัทรจะมีเพื่อน
นภัทรตามรัก 23
ตอนที่ 23เสียงเตือนบอกหมดเวลาคาบเรียนช่วงเช้า เรียกสติท่านอาจารย์ประจำภาคที่กำลังตรวจรายงานของนักศึกษาอยู่ในเอ่ยปล่อยนิสิตที่ได้รับการตรวจงานแล้ว ให้ออกไปพักเที่ยงหรือกลับบ้านได้หากไม่มีตารางต่อ“ไปกินข้าวกันภัทร แล้ว...ตอนบ่ายเราไปทำรายงานที่ไหนดี” เสียงหวานของอลิสเพื่อนสาวคนสนิทของนภัทรเอ่ยถามขึ้น ท่ามกลางเสียงจ้อกแจ้กจอแจของนิสิตหลายคนที่กำลังเก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านและไปเรียนต่อ“อยากไปที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างไม่ใส่ใจ เพราะไม่ว่าที่ใดเขาก็ไปได้ทั้งนั้น ทั้งเป็นการกดดันกลาย ๆ ว่าให้ตัดสินใจมาก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจกลับบ้าน“ภัทรอยากไปที่ไหน” “ก็บอกให้เลือกมา” น้ำเสียงติดรำคาญทั้งยังพูดลอดไรฟันจนชิน และดนัยที่ได้ยินแอบกังวลแทนหญิงสาวที่ยังทำหน้าซื่อตาใสตอแยเพื่อนชายของตนอยู่แต่อลิซที่ชินนิสัยของบิดาอยู่เป็นทุนเดิมไม่ได้รู้สึกอะไรมากกับเรื่องนี้ เธอยังคงยิ้มหวานและเอ่ยปากขอสิ่งชินและดนัยไม่คาดคิดออกมา“งั้นไปทำที่บ้านภัทรไหม ถือว่าเราไปส่งด้วยไง” คิ้วเรียวเลิกขึ้นก่อนจะขมวดมุ่นอย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าไร แต่คิดอีกทีเขาก็ไม่อยากให้คนที่เพิ่งเจอศึกหนักมาเมื่อคืนอ
นภัทรตามรัก 22
ตอนที่ 22รถซีดานสีดำจอดเทียบกับฟุตพาทหน้าอาคารเรียนคณะบริหาร ในเวลาเก้าโมงเช้าพอดิบพอดี พวกเขาใช้เวลาในการเดินทางทั้งหมด 35 นาทีจากที่คอนโดมิเนียมสุดหรูของปริม“สายรึเปล่า” ปริมเอ่ยถามนภัทรที่นั่งตอบแชตงานอยู่อย่างขะมักเขม้น“เดี๋ยวผมตอบนะ ขอเวลาแป๊ปหนึ่ง”มือหนากางเอาโน้ตบุ๊กยี่ห้อเดียวกับเธอขึ้นมาก่อนจะรัวนิ้วพิมพ์ข้อความที่ต้องการสั่งกับลูกน้องลงไป ใบหน้าเคร่งเครียดและบรรยากาศรอบตัวที่เปลี่ยนเรียกความสนใจจากปีย์วราที่ไม่เคยเจอนภัทรในโหมดทำงานมาก่อนเป็นอย่างมากตลอดมาเธอเคยเจอแต่มุมขี้เล่นและแพรวพราวของเขาในยามที่หยอกเอินเธอ ไม่ว่าจะตอนไหนเขาก็ไม่เคยหลุดมาดเคร่งขรึมของเขาให้เธอได้เห็นเลยเวลาทำงานก็จริงจังมากเหมือนกันแฮะ...แต่ก็นะ ลูกรักของแพรไหมจะไม่ให้เหมือนกันได้ยังไงจะว่าไปท่าทางและสีหน้าแบบนี้เราเคยเห็นที่ไหนนะ...‘เดี๋ยวตอบนะปริม ขอเวลาแพรแป๊ป’ภาพซ้อนทับของหญิงสาวร่างเพรียวคนหนึ่งที่เคยเปิดโน้ตบุ๊กทำงานบนรถ ในวันที่รถติดที่สุดของเดือนขึ้นมาซ้อนทับกับนภัทร จนปริมอดที่จะหลุดขำออกมาไม่ได้เพราะสีหน้าและท่าทางของนภัทรในตอนนี้เหมือนแพรไหมตอนที่เอารายงานมาทำในวันหยุดบน
นภัทรตามรัก 21
ตอนที่ 21แสงทินกรสาดส่องดวงตา ปลุกนักเขียนสาวที่ถูกเจ้าของวงแขนแกร่งที่วางพาดเอวของเธอเคี่ยวกรำมาค่อนคืนให้รู้สึกตัวจากห้วงนิทรา เปลือกตาสีมุกขยับเบา ๆ ก่อนจะลืมขึ้น เผยให้เห็นเนตรกลมสีน้ำตาลสุกใสที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในปีย์วราตื่นมาด้วยอาการปวดเนื้อปวดตัว ชนิดที่ว่าเข้าฟิตเน็ตกับเทรนเนอร์คนเก่าสองอาทิต์ติด ๆ ยังไม่ปวดตัวเท่าตอนนี้หญิงสาวลอบถอนหายใจเบา ๆ ระบายเอาความเหนื่อยล้าจากศึกรักเมื่อคืนออกมาเจ้าของร่างเพรียวยกยิ้มอย่างอ่อนใจ เพราะถึงจะปวดเนื้อเมื่อยตัวมากแค่ไหนเ ธอก็อดยอมรับไม่ได้เลยว่าเมื่อคืนตัวเองมีความสุขมากเพียงใดเรือนกายงดงามที่มีรอยแดงระเรื่อตามส่วนโค้งเว้าและผิวกายเคลื่อนไหวเบา ๆ ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาพาตัวเองลุกออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม เจ้าของรอยรักและรอยแดงตามตัวเธอช้า ๆ ด้วยไม่อยากให้นภัทรสะดุ้งตื่นขึ้นมาทั้ง ๆ ที่เพิ่งนอนไปได้ไม่นานทว่าดวงตาสีน้ำเงินครามที่เธอเงยขึ้นไปสบนั้นกลับทำเอาคนที่พยายามเคลื่อนไหวช้า ๆ รู้สึกราวกับตัวเองเป็นคนโง่งมไปเสียอย่างนั้นก็ดี ตื่นมาเจอสีสันสวยงามแบบนี้แต่เช้าก็ดีเหมือนกัน...แม้เราจะอยากเห็นใบหน้าตอนหลับราวเด็ก ๆ ของนภัทรเหมือนกับ
นภัทรตามรัก 20
ตอนที่ 20ดวงตาคมเบิกกว้างมองเจ้าโฉมงามเบื้องหน้าไม่วางตา ด้วยตั้งแต่อยู่กันมาร่วมเดือน ไม่เคยแสดงท่าทีว่าสนใจหรือมีใจให้เขาเลยนอกจากคืนนั้นที่ยอมให้เขากกกอดอย่างเอาแต่ใจแต่จะว่ายอมก็ด้วยใจเสน่หาก็พูดยาก เพราะวันนั้นทั้งเขาและเธอต่างมีแอลกอฮอล์ในเส้นเลือดทั้งคู่“เมื่อกี้ปริมพูดว่าอะไรนะ?” “ปริมบอกให้ภัทรจูบปริม...” ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เขารักจนหมดหัวใจด้วยความสับสน ก่อนจะเข้าใจในวินาทีต่อมาว่าปีย์วราต้องการสิ่งใดมือหนาจับปลายคงมน แขนแกร่งวาดโอบไหล่พลางเหนี่ยวรั้งให้เรือนกายบอบบางเข้ามาแนบชิดก่อนที่ริมฝีปากหยักจะบดจูบที่ปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง รสจูบวาบหวาม ที่แม้จะไร้ซึ่งการรุกล้ำอย่างที่เคยได้รับเมื่อครั้งก่อนแต่เพียงเท่านี้ก็มากพอที่จะมอบคำตอบให้ปริม ได้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับชายหนุ่ม“อืมม พอ อือ พอก่อน อื้อออ” เจ้าโฉมงามที่พยายามผละออกด้วยหวังจะเอ่ยห้าม แต่ก็ถูกมือใหญ่กดรั้งท้ายทอยเอาไว้ไม่ให้ผละออกไปง่าย ๆริมฝีปากอิ่มเผยอออกเล็กน้อยหมายใจจะเอ่ยห้าม แต่กลายเป็นเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาตักตวงความหวานในโพรงปากนุ่มไปเสียได้“อืมมม อึก” แขนแกร่งโอบรั้งกาย
นภัทรตามรัก 19
ตอนที่ 19นภัทรอุ้มปริมในสภาพที่เปียกโชกมาทั้งคู่กลับขึ้นด้วยใจที่อิ่มเอม ทั้งยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิงจนปริมอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้“ไม่กลัวปริมหลอกให้พากลับเหรอ...” “ยังแทนตัวด้วยชื่อแบบนี้ไม่น่าหลอกนะ” “นี่...เชื่อกันเกินไปหรือเปล่า” ปริมเอ่ยทักจนนภัทรอดคิดตามไม่ได้ ว่าตนเชื่องกับหญิงสาวมากเกินไปหรือไม่ แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ปัดข้อสงสัยนั้นทิ้งไป เพราะไม่ว่าจะจริงหรือไม่ เขาก็ยอมรับว่าเขาเชื่องกับหญิงสาวราวกับสุนัขจริง ๆ ดังที่กล่าวมา“ครับ เชื่อง แต่ผมเชื่องแค่เวลาปกตินะ” “จิ๊ รู้แล้วน่า” เจ้าของร่างเพรียวจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันหน้าซบซุกอกแกร่งของนภัทรเพื่อพักสาย และสงบจิตใจหลังเจอเรื่องร้ายด้วยเหตุผลใดก็ไม่ทราบ แต่ตอนนี้กลิ่นโคโลญจน์ของนภัทรคือสิ่งเดียวที่ปลอบประโลมจิตใจของเธอได้ตัวปริมในตอนนี้ค่อยยอมรับกับใจตนแล้วว่า เธอรักลูกชายเพื่อนสนิทคนนี้เข้าเต็ม ๆ และดูเหมือนว่า...เธอจะถอนตัวไม่ได้อีกแล้ว...ในตอนนี้ก็มีแต่ต้องเตรียมตัว เตรียมใจเผชิญหน้ากับแพรไหมและธนินผู้เป็นบิดามารดาของนภัทรก็เท่านั้นติ๊ด!ตัวล็อกแบบสแกนลายนิ้วมือถูกปลดออก ก่อนที่กลิ่นหอมของก้านน้ำหอมป
นภัทรตามรัก 18
ตอนที่ 18ให้โอกาสปีย์วรามองหยาดฝนที่ตกกระทบหน้าต่างคอนโดด้วยความว้าวุ่นใจกว่าสองชั่วโมงแล้วที่นภัทรหายออกจากห้องไป หลังจากที่ปริมพลั้งมือตบหน้าเขาเพราะชายหนุ่มบังคับจูบเธอแต่ตอนนี้เธอกำลังกังวล เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เพราะกว่าปริมจะตั้งสติได้ ก็สายเกินกว่าจะรั้งนภัทรเอาไว้ได้แล้วซ่าาาาสายฝนที่ตกกระทบและพายุที่โหมกระหน่ำ เร่งเร้าให้ปริมตัดสินใจว่าจะออกไปตามหา หรือจะรั้งรอจนกว่าชายหนุ่มจะกลับมาดวงตากลมไหวระริกมองหยดเม็ดฝน ที่เกาะอยู่บนกระจกบานใหญ่อยู่นาน ก่อนจะหมุนกายคว้าร่มพับและร่มยาว ที่เคยไปซื้อด้วยกันกับนภัทรมาไว้ในมือแล้วพุ่งตัวออกจากห้องไปมือเรียวกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล็อบบี้ของตึก หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่หยุด ด้วยหวั่นใจว่าจะเกิดอันตรายกับชายหนุ่มในความดูแลของตนเองเสียงสัญญาณและประตูลิฟต์ที่เปิดออกเรียกสติปีย์วรา ให้วิ่งก้าวผ่านประตูเหล็กให้เร็วที่สุดเท่าที่ตัวเองจะเร็วได้เธอวิ่งผ่านโถงทางเดินและรีเซ็ปชันสาวคนสวยอย่างรวดเร็ว ไม่ทันให้หญิงสาวที่เป็นเวรกะดึกในวันนี้เอ่ยทักท้วงเลยแม้แต่หน่อย“คุณปริม อย่าออกไปค่ะ มันอันตราย!! คุณปริม!! ตาย ๆ ยัยลูกหว้า เธอตายแน่
นภัทรตามรัก 17
ตอนที่ 17แสงนวลที่ส่องผ่านผ้าม่านผืนทึบภายในห้องกว้าง ตกกระทบใบหน้างดงามที่หลับพริ้มอยู่ภายใต้ผ้านวมผืนใหญ่ เรียกเจ้าโฉมงามที่ถูกเคี่ยวกรำอยู่ครึ่งคืนให้ตื่นขึ้นจากนิทรา“อึก...อื้อ...” มือขาวยกขึ้นปัดป้องแสงทองที่สาดส่อง ก่อนที่ร่างเพรียวจะผุดลุกขึ้นเมื่อตั้งสติได้ว่า เมื่อคืนเธอทำอะไรลงไปเรื่องจริงเหรอ...เรา...มีอะไรกับนภัทรไปแล้วจริง ๆ เหรอ...เจ้าของร่างอรชรมองสำรวจตัวเอง เมื่อเห็นว่ายังไม่แน่ชัดพอ ก็ผุดลุกขึ้นหมายใจจะเดินไปที่กระจก ที่ติดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า แต่ก็ต้องทรุดกายลงมานั่งตามเดิม เมื่อความเจ็บปวดวิ่งแล่นไปทั่วทั้งร่าง“ฮึก...” ความเจ็บที่สะโพก หลัง และช่องทางรักที่ไม่ต้องไปถึงกระจก ก็ตอกย้ำเธอได้เป็นอย่างดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น หยดน้ำสีใสไหลรินจากดวงตา เธอไม่โทษนภัทร เพราะเมื่อคืนก็เป็นเธอเองที่เมามายและไหลตามอารมณ์ชักนำของชายหนุ่มแต่หลังจากนี้...เธอจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้“อืม...” เสียงครางฮึ่มของนภัทรที่ยังนอนอยู่ข้างกายเธอเรียกสติของปริมให้ออกจากภวังค์ เมื่อครู่เธอมัวแต่ตกใจจนลืมมองข้างกายตนเองหญิงสาวเอนตัวลงนอนแกล้งหลับเพราะเหมือนว่าชายหนุ่ม
