LOGINShare
ไม่ได้เรื่องสักอย่าง
Last Updated:
2025-03-02 16:51:44
Related chapters
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป มีลูกให้พี่สักแปด-เก้าคนนะ
เสิ่นจ้าวหยวนหลับไปแล้วแต่เมียยังไม่นอนหรือว่าอยากหนีหน้าเขาอีกนะ เผยซ่างกวนจึงออกไปดูเห็นเสิ่นชิงเวยเก็บสมุดบัญชีเล่มสุดท้ายอยู่พอดี เขาจึงเดินไปหาก่อนจะจับมือนางที่กำลังเก็บข้าวของ"ดึกแล้วเหตุใดยังไม่นอน""ท่านไปนอนก่อนเถอะ เสี่ยวหยวนจะตื่นได้หากนอนคนเดียว"เผยซ่างกวนนั่งลงก่อนจะรวบเอวบางรั้งคนตัวเล็กมานั่งบนตัก ขนาดนางคลอดลูกแล้วยังอรชรอ้อนแอ้นอยู่เลย มีเพียงทรวงอกที่ขยายขึ้นกว่าเดิมเพราะนางมีบุตรแล้วหนึ่งคน เขาเคยได้สัมผัสเขาย่อมจำได้ ยามที่นางขยับขับเคลื่อนบนตัวเขาครั้งนั้น มันแกว่งไกวจนลืมไม่ลง"ขอบใจนะเว่ยเว่ย""เรื่องอะไร...อยู่ๆมาขอบคุณข้า""เจ้าเลี้ยงหยวนหยวนได้ดีจริงๆ เป็นเด็กฉลาดน่ารักรู้ความยิ่งนัก""เผยซ่างกวนขอถามสักคำ อายุท่านก็ไม่น้อยแล้วเหตุใดไม่แต่งงานกัน ข้าไม่รับปากหรอกนะว่าจะรักท่านได้หรือเปล่า ข้าไม่ชอบเรื่องหลังบ้านที่วุ่นวาย หากมีข้าคนเดียวไม่ได้จงอย่าเริ่มแต่แรก"จมูกโด่งของเขากดลงมายังแก้มสีชมพูระเรื่อ ยิ่งตกกระทบกับแสงเทียนดวงหน้าหวานละมุนยิ่งทำให้เขาหลงใหล เผยซ่างกวนกดปลายคางกับซอกคอหอมกรุ่น เมียไม่ขัดขืนแปลว่านางยอมฟังจึงเอ่ยขึ้น"ข้
Last Updated : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป วางแผนแทบตายพ่ายสาวงาม
ส่วนอีกคู่กำลังดูเชิงกันอยู่บุตรชายหลับไปแล้วแต่หลิวเย่วฉางยังไม่นอน หยางเช่อหน้าหนาไม่กลับบ้านเช่าเขานอนห้องนางตั้งแต่มาถึง จนวันนี้ไม่ไปไหน หลิวเย่วฉางระอากับความหน้าด้าน แม้จะไม่เอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อนก็ตาม"ฉางเอ๋อร์.....นอนเถอะนะดึกแล้ว""ใครใช้ให้ท่านมานอนบนเตียงข้า บ้านท่านก็เช่าแล้วไม่กลับไปอยู่เล่า""พี่อยากอยู่กับลูกอยู่กับเจ้า เมียจ๋าอย่าเกลียดพี่อีกเลยพี่สำนึกผิดแล้วทุกอย่างเลย""ข้าแค่ต้องการใบหย่า ท่านกลับไปเถอะใต้เท้าหยาง""พี่รักเจ้านะ สมรสพระชาชทานนั่นเพราะรู้ดีว่าบิดากับแม่ใหญ่เจ้าจะต้องหาเรื่องไม่ให้เจ้าได้แต่งกับพี่ พวกนางต้องให้เจ้าได้แต่งกับตาแก่หรือเป็นอนุผู้อื่นเพราะฐานะท่านน้ามารดาของเจ้า........ มีแค่ทูลขอฝ่าบาทพวกนางจึงขัดขืนไม่ได้""มารดาข้าเป็นเมียรองแล้วอย่างไรจะแต่งานเชิดหน้าชูตาไม่ได้หรือต้องเป้นอยุเท่านั้นหรือ ต่อให้พวกนางบังคับหากข้าไม่แต่งใครจะทำไม แต่ท่านเล่าใต้เท้าหยางอาศัยความดีความชอบมาบังคับขู่เข็ญข้า ท่านพึงใจมากหรือไม่ที่ข้าเป็นเพียงที่สนองอารมณ์ความใคร่ของท่าน ข้าไม่ได้สำคัญกับท่านถึงเพียงนั้น คำนี้ออกมาจากปากท่านเองมิใช่หร
Last Updated : 2025-03-02ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป หยางเช่อง้อเมียสำเร็จ
เผยซ่างกวนที่ตอนนี้ตกลงกับเสิ่นชิงเวยแล้วว่าเขาจะทำตัวดีๆ รอให้นางเห็นใจและให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ความจริงใจ แต่เมียไม่รู้เลยว่าตอนนี้เทพสงครามแห่งต้าหลี่กำลังระดมบรรดาสมุนตนเอง ออกหัวคิดเรื่องที่ทำเช่นไรเมียถึงจะยอมอภัย"ท่านอ๋อง ทำตัวน่าสงสารก็ได้นะพ่ะย่ะค่ะ""น่านนะสิอาฝู แล้วนี่ข้ายังน่าสงสารไม่พออีกหรือไง เฮ้อ""หรือว่าองครักษ์ฝูเราใช้แผนเจ็บตัวไหม พระชายาเป็นสตรีอย่างไรเสียย่อมใจอ่อน""แผนเจ็บตัว เจ้าจะให้ข้าไปรบกับใคร ที่นี่มีแต่ชาวบ้าน ข้าเป็นถึงแม่ทัพหากแพ้ให้ชาวบ้านจนบาดเจ็บ หึ เมียข้าจะเชื่อหรือนางฉลาดปานนั้น เอาใหม่ๆเอาวิธีอื่น"องครักษ์เกือบสามสิบคนที่สามวันมานี้งานการใดไม่ทำ เพราะมัวแต่คิดแผนให้พระชายายอมรับท่านอ๋องของพวกเขา กระทั่งจ้าวเหมิ่นที่ตอนนี้ตามง้อเสิ่นชิงผิงทุกวันมาสมทบ มีเพียงหยางเช่อที่ไม่สนใจสิ่งใด หากพูดถึงเรื่องหน้าหนาเขาย่อมมีอยู่แล้ว หลิวเย่วฉางอ่อนใจกับเขายิ่งนัก บ้านเช่าไม่นอนเอาแต่มาวุ่นวายอยู่กับนางกับบุตรชายจนน่ารำคาญ"ใต้เท้าหยาง ท่านควรกลับไปบ้านเช่าได้แล้วข้าง่วงเต็มทีแล้วนี่มันยามไหนกันแล้วหรือท่านไม่คิดจะให้คนอื่นได้หลับได
Last Updated : 2025-03-07ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ความทรมารของท่านแม่ทัพ
สองร่างหลอมเป็นหนึ่งเดียว หยางเช่อขยับสะโพกรุนแรงเร่งเร้าถี่ๆ ไม่นานทั้งสองก็กระตุกเกร็งกอดกันแน่น สายธารรักของเขาไหลสู่โพรงอ่อนนุ่มกลางดอกเหมยแสนเย้ายวนนั้น คนตัวโตจุมพิตหน้าผากเล็กของนาง ก่อนจะนอนซ้อนด้านหลังกระซิบข้างหู"ขออีกรอบนะ พี่อยากรักเจ้าทั้งคืนได้หรือไม่""อื่อ" หลิวเย่วฉางพยักหน้า จากนั้นทั้งคืนก็มีแต่เสียงครางแสนหวานของนางสลับกับเสียงคำรามของหยางเช่อ จนยามเหมาเขาจึงหยุดเคี่ยวกรำร่างบาง นอนกอดนางหลับใหลไปด้วยกันเพราะความเพลีย แต่มีอีกสองคนที่นอนไม่ได้เผยซ่างกวนมีวรยุทธย่อมหูดี เสิ่นชิงเวยเคยเป็นสายลับและนักล่าสัญชาตญาณย่อมดีเช่นกัน เสียงครวญครางของคู่ผัวเมียทำเอาทั้งสองคนนอนหันหลังให้กันทันที เผยซ่างกวนต้องแสร้งหลับเมียเขาไม่เหมือนคุณหนูหลิว หากนางเกลียดคือเกลียด ไม่ควรทำให้นางโกรธโดยการหักหาญน้ำใจนาง เอาน่าเขารู้วิธีง้อเมียสำเร็จแล้ว ใจเย็นๆเดี๋ยวก็ได้กินเนื้อแกะหวานอีกไม่นานนักหรอก"อ๊า อ๊า อ่าห์ ท่านพี่แรงกว่านี้อีก อื้อเมียเสียว หยางเช่อข้าต้องการท่าน""เมียจ๋าเจ้าหวานที่สุด แน่นไปหมดนุ่มนวลเหลือเกินเมียจ๋า อู้ววว""ท่านพี่เมียจะถึงอีกแล้ว อ๊า
Last Updated : 2025-03-07ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป วางแผนจับลูกแกะกิน
เผยซ่างกวนที่ตอนนี้นอกจากช่วยเมียเกี่ยวหญ้าหมูกับเลี้ยงไก่แล้วก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น เสิ่นชิงชิวไปรับหน้าที่เป็นความผิดพลาดอย่างแรง องค์ชายรองทรงได้หาเศษหาเรอกับน้องเมียเขาทุกวัน ถึงแม้คุณหนูรองจะทั้งด่าทั้งตีทั้งทุบแต่เขาก็อดทนได้ ขอเพียงได้กอดได้จูบนางทุกวันผิดกับเขานี่สิน้องเมียไม่อยู่กลายเป็นว่าบุตรชายต้องนอนกับเขาและเมียทุกคืน กำลังจะจับเมียกินเผยจ้าวหยวนก็ตื่น บางคืนก็ขอนอนกลางอีกด้วย ที่สำคัญเขาติดบิดามากนัก ไปไหนก็ไปด้วยตอนนี้กำลังฝึกกระบี่อยู่ พื้นฐานร่างกายถือว่าดี น่าแปลกเมียเขาก่อนที่ตระกูลเว่ยจะตกต่ำนางก็เป็นคุณหนูในห้องหอมิใช่หรือเหตุใดกลับฝึกวรยุทธได้เก่งกาจถึงเพียงนี้กัน แม้ว่าจะไม่มีกำลังภายในหรือลมปราณเช่นผู้ฝึกวรยุทธทั่วไปแต่ถือว่าพื้นฐานที่นางฝึกให้เผยจ้าวหยวนนั้นแน่นหนามาก บุตรชายอายุห้าขวบกว่าเท่านั้นกับถือกระบี่ได้มั่นคงนัก เผยจ้าวหยวนไปเรียนหนังสือ องค์ชายรองพาเสิ่นชิงผิงไปเที่ยวเล่นแล้วแม้ว่านางจะไม่เต็มใจก็เถอะ ที่สำคัญตอนนี้เมียอยู่บ้านคนเดียว ส่วนหยางเช่อก็ไม่ยอมออกจากห้องหลิวเย่วฉาง เผยซ่างกวนเห็นเสิ่นชิงเวยเตรียมวัตถุดิบอาหารมาก
Last Updated : 2025-03-07ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ข้อตกลงกับองค์ชายรอง
เจ้าตัวน้อยตะโกนมาแต่ไกล เสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้ส่ายหน้าให้สามีตัวดีให้หยุดเพราะลูกกลับมาแล้ว แต่เขากลับยิ่งเร่งสะโพกใส่นางแทน เสิ่นชิงเวยกลั้นเสียงครางเอาไว้คนบ้านั้นก็ซอยสะโพกไม่หยุด "อืม เดี๋ยวก่อนเมียจ๋าจะถึงแล้ว ลูกคนที่สองจะมาก็รอบนี้แหละ""อ๊า ลูก กะกลับมาแล้วนะ อ๊าย ท่านพี่เร่งเถอะ เสียงหยวนหยวนเข้ามาแล้วอ๊ายยยย"จากนั้นทั้งสองร่างกระตุกเกร็งพร้อมกัน ก่อนที่เผยซ่างกวนจะถอนตัวตนออกมาแล้วนอนลงข้างๆกอดนางเอาไว้ตะโกนออกไป"หยวนหยวน ท่านแม่หลับอยู่ลูกอย่าเพิ่งกวนนะ ไปเล่นกับองครักษ์ก่อน หรือจะไปตลาดก่อนก็ได้"เผยจ้าวหยวนได้ยินว่ามารดาไม่สบายก็รีบเก็บกระเป๋า แล้วตะโกนกลับไปหาบิดา"ท่านพ่อ ลูกจะไปร้านท่านยายหม่าซื้อขนมหวานมาให้ท่านแม่ เวลาท่านแม่ป่วยท่านแม่ชอบกินของหวานขอรับ"เสิ่นชิงเวยอมยิ้ม เจ้าตัวน้อยเข้าใจว่านางมีระดู นางหยิกคนเจ้าเล่ห์ที่จับนางกินตั้งแต่ยามอู่จนปลายยามเซิน เผยซ่ากงนเจ็บจนต้องรวบข้อมือนางเอาไว้แล้วปล้ำจูบจนเมียยอมแพ้"เด็กดี...กลับเมืองหลวงกันเถอะ พี่รู้ว่าเจ้าชอบที่นี่แต่งานพี่อยู่ที่เมืองหลวง""ปล่อยก่อนเดี๋ยวลูกกลับมา อย่าจับ อื้ออย่าดู
Last Updated : 2025-03-07ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป พ่อลูกจอมเจ้าเล่ห์
เมื่อเอ่ยกับเขาเรียบร้อยก็เดินไปยังนอกรั้วเพื่อมองสิ่งที่นางสร้างมาหลายปี บุตรชายต้องกลับไปเรียนหนังสือที่เมืองหลวง เขาเองก็ต้องจัดการเรื่ององค์ชายใหญ่ให้สิ้นซาก เดิมทีก็เป็นสหายกัน แต่เพียงเพราะความทะเยอทะยานของเขาต้องการลากกองทัพไปสนับสนุน แต่เผยซ่างกวนไม่เล่นด้วยจึงเป็นศัตรูกันแม้จะจัดการเส้นสายไปหมดแล้ว เหลือเพียงองค์ชายใหญ่เขาส่งหลักฐานความผิดทุกอย่างไปให้ฝ่าบาทเรียบร้อยแล้ว อีกอย่างตั้งแต่จัดการฮูหยินรองของบิดาไปแล้วตาเฒ่านั่นกลายเป็นคนป่วย วันๆ ไม่ยอมกินไม่ยอมนอนไปนั่งคุยกับมารดาเขาที่สุสานทุกวัน หากไม่ลุ่มหลงสตรีจนขาดสติมารดาเขาจะจากไปเร็วเช่นนี้หรือฟ้ามืดทุกคนกินมื้อค่ำเรียบร้อยแล้ว อาฝูแอบพาซู่ซู่ไปเที่ยวตลาดกระทั่งตะวันตกดินถึงกลับมาถึงบ้าน ประตูรั้งปิดไม่นานก็มีเสียงรถม้ามาจอดที่หน้าบ้าน สักพักก็ได้ยินเสียงเรียกให้เปิดประตูรั้ว เป็นเสียงของเสิ่นชิงชิวที่ดังเข้ามา"พี่ใหญ่ พี่รองเปิดประตูให้ข้าหน่อย"องครักษ์ที่ได้ยินก็รีบไปเปิดประตูให้น้องชายของพระชายา เสิ่นชิงชิวควบรถม้าเข้าบ้าน องครักษ์มารับเอาม้าไปเข้าคอก จากนั้นก็ช่วยเขาถือของเข้าเรือน เสิ่นชิงเวยเห็นน้องชายกล
Last Updated : 2025-03-07ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป พี่จะพาเจ้ากับลูกกลับเมืองหลวง
หลังจากสองสามีภรรยาผ่านการทำน้องให้หยวนหยวนเรียบร้อยแล้วทั้งคู่ก็นอนสนทนากัน ร่างเปลือยเปล่าของเสิ่นชิงเวยนอนหนุนแขนหนาของเผยซ่างกวน เขาลูบหลังนางเบาๆ เสิ่นชิงเวยรู้ดีว่าเขามีเรื่องในใจ ถึงจะอยู่ด้วยกันไม่นานแต่นางสังเกตพฤติกรรมเขาได้"ท่านอ๋อง...ทรงมีเรื่องกังวลอันใดหรือเพคะ""พี่จะพาเจ้าไปไหวสุสานท่านแม่ แต่ว่าท่านพ่อคงอยู่ที่นั่นด้วย""ท่านพ่อของพระองค์เคยทำร้ายพระองค์หรือไม่เพคะ""อืม..ไม่เคย""ท่านพ่อของพระองค์เกลียดชังพระองค์หรือไม่เพคะ""ไม่เคย แม้จะไม่อยู่ด้วยกันแต่ลึกๆท่านพ่อเองก็ห่วงใยพี่พอประมาณ""คนเราหลงทางได้ก็มิใช่ว่าจะหลงผิดมิได้ ตอนที่มารดาพระองจากไปบางทีท่านพ่อของพระองค์อาจมิได้เป็นคนทำให้นางจากไป มิเช่นนั้นจะสำนึกผิดจนต้องไปนอนเฝ้าสุสานหรือเพคะ""เว่ยเว่ยพี่...."เวิ่นชิงเวยกอดเขาแน่นขึ้นก่อนจะเอ่ยกับเขา"ท่านอ๋อง....คนเราไม่มีใครอยู่เป็นร้อยปี หากอภัยได้ก็อภัยเถอะเพคะ บางทีเจอกันครั้งนี้ความสัมพันธ์พ่อลูกอาจจะดีกว่าเก่านะเพคะ""เว่ยเว่ย..ที่ผ่านมาพี่ผิดต่อเจ้า ขอบใจมากเมียพี่เจ้ามีหยวนหยวนให้พี่อีกทั้งเลี้ยงดูเขาได้เป็นเด็กดีเหลือเกิน""ท่านอ๋อง
Last Updated : 2025-03-07
Latest chapter
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ข้าอยากให้บุตรชายคนรองของพวกเจ้าสืบทอดสกุลหลิว
เผยซ่างกวน หยางเช่อ และหลิวต้งนั่งคุยกันอีกห้อง ทางด้านหลิวเย่วฉางมีเพ่ยเพ่ยและหยางฮูหยินที่กำลังเฝ้าดูลูกสะใภ้อย่างใกล้ชิด นางช่างเป็นเด็กน่าสงสารยิ่งนัก ยามที่นางแบกหัวใจที่บอบช้ำเพราะเจ้าลูกชายตัวดีหนีไปนั้น หยางฮูหยินแทบอยากจะลงไม้หยางเช่อให้หลังลายนักเมียดีๆแบบนี้ยังกล้าทำร้ายจิตใจ มัวแต่ไปฝังใจกับสตรีแพศยาคนนั้น หลิวเย่วฉางขยับตัวเล็กน้อย หยางฮูหยินจับมือบางของนางมากุมเอาไว้ กระทั่งสะใภ้ลืมตามก่อนจะเอ่ยเรียกนางด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง"ท่านแม่...เฟยเอ๋อร์งอแงก่อกวนท่านหรือเปล่าเจ้าคะ สะใภ้อกตัญญูนัก ทำให้ท่านลำบากแล้ว""เย่วฉาง..เจ้าอย่าคิดมากเลย เด็กที่ไหนไม่ซุกซนกันเล่า เฟยเอ๋อร์เพิ่งจะเริ่มเตาะแตะๆเท่านั้น ยังไม่ซุกซนมากนักหรอก""ขอบคุณท่านแม่ที่เอ็นดูเฟยเอ๋อร์เจ้าค่ะ แค่กๆ ท่านพี่เล่าเจ้าคะคงไม่ไปทำร้ายพวกเขาจนทำตัวเองเดือดร้อนใช่หรือไม่"หลิวเย่วฉางรู้ดีว่าหยางเช่อยามที่เขาโกรธนั้นน่ากลัวเพียงใด นางไม่ได้กลัวว่าคนสกุลหลิวเหล่านั้นจะเป็นอะไร แต่นางไม่อยากให้สามีพลั้งมือไปทำในสิ่งที่ไม่ควรจนมือแปดเปื้อนความโสมมเหล่านั้น กระทั่งเสียงคุ้นเคยดังมา นางจึงหันไปมองแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป หาคนที่คู่ควรเหมาะสม
หลังจากที่หลิวเย่วฉางอาการดีขึ้นแต่ยังต้องใกล้ชิดกับหมอโอสถจึงพักรักษาตัวที่โรงหมอ เสิ่นชิงเวยรู้สึกว่าอยากกลับไปพักที่จวนสกุลเสิ่นก่อน นางยังไม่อยากไปจวนเผยตอนนี้ ทางด้านพ่อสามีอย่างเผยปินเองก็อยู่รับผิดชอบเหล่าเหยื่อของโจรภูเขา กลับมาเมืองหลวงครั้งนี้ได้ข่าวแว่วมาว่าฮ่องเต้จะให้เขากลับมารับตำแหน่งต่อรถม้ามาถึงหน้าจวนเสิ่นชิงผิงที่รอพี่สาวอยู่เมื่อเห็นรถม้าเคลื่อนมา ก็รีบเดินมาหาทันทีที่รถม้าจอด สกุลกู้นำบ่าวไพร่มาให้พวกนางใช้สอยถึงยี่สิบคน กู้คังพ่อบ้านสกุลกู้แจ้งว่านายท่านผู้เฒ่าจะมาเยี่ยมหลานบุญธรรมด้วยตนเองให้คุณหนูทั้งสองและคุณชายน้อยพักผ่อนให้หายเหนื่อยเสียก่อน เสิ่นชิงเวยได้แต่เอ่ยขอบคุณพ่อบ้าน ท่านน้ากู้ของนางใส่ใจพวกนางทั้งสามคนพี่น้อง ตั้งแต่วันที่ลำบาก จนกระทั่งพวกนางลืมตาอ้าปากได้ก็ยังคงห่วงใยเสมอ เสิ่นชิงผิงคารวะพี่เขยก่อนจะประคองพี่สาวเข้าเรือน บ่าวมายืนรอคำนับเมื่อทั้งคู่เดินมา"ถวายพระพรท่านอ๋องและพระชายาเพคะ""อืม...พวกเจ้าตามสบายเถอะขอบใจที่มารับใช้ เดี๋ยวข้าจะไม่อยู่ดูและพระชายาให้ดีด้วย""เพคะท่านอ๋อง""เว่ยเว่ยเข้าไปพักดีกว่า หยวนหยวนล่ะไปเล่นที่ไหนกันผิงผิง""
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เจ้าคือคนสกุลหยาง
สิ่นชิงเวยเน้นทีละคำ ไม่นานหยางเช่อก็มาถึง เขาเห็นสภาพเมียถูกทำร้ายก็โกรธจัด หยางเช่อไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้ของบุตรชายเขาตรงมาอุ้มหลิวเย่วฉางขึ้น ก่อนจะรู้สึกเหนียวที่อ้อมแขน โลหิตสีแดงเประกระโปรงที่สวมใส่"ฉางเอ๋อร์ นี่มัน คนดีของพี่เจ้าเป็นอะไรบอกพี่สิ""ท่าน ท่านพี่ ชะ ช่วย ช่วย ละ ลูก ขะ ของเรา ด้วย ข้า ข้า""ลูกของเราหรือ พระชายา ฉางเอ๋อร์นางกล่าวอันใด""ท่านอาหยาง นางตั้งครรภ์ไม่ผิดแน่ พวกเขาลงมือกับนางๆจึงไม่กล้าตอบโต้เพราะเป็นห่วงบุตรในครรภ์ แต่ใครจะรู้สกุลหลิวเลวกว่าเดรัจฉานเสียอีก ท่านพานางไปโรงหมอก่อนเถอะ คนพวกนี้เอาไว้ก่อน"หยางเช่อไม่รอช้าเขาอุ้มนางพาดีดตัวเหินไปทันที ไม่นานก็มาถึงโรงหมอ หลิวเย่วฉางนอนอ่อนแรง หมอตรวจนางพักใหญ่ก่อนจะเดินออกมา เสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้สีหน้าไม่ดีนัก นางแพ้ท้องอีกทั้งที่นี่มีแต่กลิ่นยา นางเหม็นจนเวียนหัวเผยซ่างกวนที่ได้ข่าวเรื่องของหลิวเย่วฉางก็มาทันที ครั้งนี้สกุลหลิวคงไม่รอดแล้ว หยางเช่อเห็นสุขุมรอบคอบแต่หากโกรธขึ้นมาเขาคือมัจจุราชดีๆนี่เอง หมอเดินออกมาทั้งหมดลุกขึ้น เสิ่นชิงเวยเวียนหัวจนสวามีต้องประคองหยางเช่อรีบถามไถ่อาการทันที"ท่านหมอ ฮูหย
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่จริงหรือ
เมื่อเรื่องราวปราบกบฏเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เริ่มปรับตัว ในเมืองหลวงตระกูลใหญ่ๆต่างก็ระส่ำระสาย ไม่เว้นแม้แต่ตระกูลหลิว เนื่องจากผู้นำตระกูลรั้งอยู่ชายแดนเรื่องราวในเมืองหลวงจึงไกลห่างให้เขายื่นมือหลังจากองค์ชายใหญ่ถูกเนรเทศ บรรดาชายาและสนมกับขันทีและข้ารับใช้ถูกส่งไปตามอารามต่างๆและห้ามมิให้ลงเขาตลอดชีวิต วันนี้เป็นวันที่หลิวเสวียนเยี่ยนต้องเดินทางไปยังอารามไท้ส่วยเพื่อออกบวช นางร้องไห้กอดท่านย่าและมารดาของตนแน่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หลิวเย่วฉางเดินทางมาเยี่ยมบิดาพอดี เพราะทางนี้ส่งข่าวไปให้มาหารถม้ามาจอดที่หน้าจวน หลิวเย่วฉางลงจากรถม้าตามลงมาด้วยเพ่ยเพ่ย ซึ่งหยางไท่ไท่ยกสาวใช้คนใหม่ให้นาง เนื่องจากซู่ซู่ตั้งครรภ์ และที่สำคัญตอนนี้ไปอยู่จวนสวีเรียบร้อยแล้วใต้เท้าสีกับสวีฮูหยินมิได้รังเกียจชาติกำเนิดของนาง พวกเขารู้ดีว่าแม้มู่เหวินซีมารดาของหลิวเย่วคลุ้มคลั่งจะเป็นเพียงเมียรอง แต่การสั่งสอนบุตรนั้นฮูหยินเอกมิอาจเทียบได้เลย สวีฮูหยินเชื่อว่าซู่ซู่ที่ได้รับการอบรมจากมู่เหวินซีจะต้องเป็นสตรีที่คู่ควรแก่สวีไหลฝูบุตรชายแน่นอนหลิวเย่วฉางลงมายืนข้างๆรถม้า เพ่ยเพ่ยที่อุ้มคุณชายน้อยก็ส่งบ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป เมืองหลวงน้ำลึกหยั่งยากกลับบ้านเราดีกว่า
ตำหนักเย็นโจวลิ่วผิงที่ตอนนี้นั่งคุกเข่า เนื้อตัวสั่นเทา ตามร่างกายมีร่องรอยการถูกทำร้ายไม่น้อย ตอนยังเป็นที่โปรดปรานทำตัวกร่างไปทั่ว อาศัยตระกูลบิดาหาเรื่องใส่ร้ายเหล่าสนมด้วยกันไม่น้อย เมื่อมาอยู่ที่ตำหนักเย็นจึงมีเหล่าสนมที่นางเคยให้ร้าย หลายคนที่ถูกส่งมาที่นี่ก็เพราะนาง จึงลงไม้ลงมือกับนางเมื่อนางตกต่ำเมื่อฮ่องเต้เสด็จมาเองถึงที่นี่เหล่าสนมก็สงบเสงี่ยม เผื่อว่าฝ่าบาทอาจจะนึกถึงพวกนางและรับกลับไป แต่กลายเป็นว่าฝ่าบาทมาเพราะนางกาลกิณีโจวลิ่วผิง ฮ่องเต้มองคนที่คุกเข่าอยู่ก็ถอนหายใจ นางงามมากนัก ในบรรดาสนมทั้งหมดนางงามที่สุดเขาเกือบจะแต่งตั้งนางเป็นกุ้ยเฟยแล้ว หากไม่ใช่เพราะนางร้อนใจก่อการอุกอาจเสียก่อนที่ราชโองการของเขาจะประกาศ ฮ่องเต้เอ่ยกับนางด้วยพระสุรเสียงเยือกเย็นราวกับว่าตอนนี้นางยืนอยู่ท่ามกลางหิมะที่หนาวเย็น"สนมรัก...บุตรชายของข้ามาพบเจ้าบ่อยหรือไม่""ทูลฝ่าบาท เหวินเอ๋อร์มิค่อยได้มาเพคะ ที่นี่มิใช่ที่ควรอยู่ หากเขามาจะไม่เป็นมงคลได้เพคะ""อ้อ...ที่นี่ไม่ใช่ที่ให้คนอยู่ เจ้ากำลังตำหนิข้าอยู่หรือไม่เล่าสนมรัก""ฝ่าบาททรงพระเมตตา หม่อมฉันมิได้หมายความว่าเช่นนั้นเพคะ"โจวลิ่
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ปลดองค์ชายใหญ่และเนรเทศ
เมื่อองค์ชายใหญ่ที่กำลังจะถึงตัวนาง เสิ่นชิงเวยยึดไหล่สามีก่อนจะเงื้อเท้าขึ้นสูง ใช้ส้นเท้าฟาดลงที่บ่าหนาของเขาจนจ้าวเหวินทรุดลงไป องครักษ์กรูกันเข้ามาจับตัวเขากดเอาไว้ เสิ่นชิงเวยมองหน้าคนที่วันแรกที่นางมาอยู่ที่นี่ก็จะตบนางเจอกันครั้งที่สองก็ยังจะตบนาง ไม่เลิกล้มความตั้งใจคิดทำร้ายนางกับลูกในท้อง นี่ใครกันฉันเจ้าแม่สายลับ ฉายารัตติกาลแห่งยมโลกเชียวนะ ไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ล่ะก็ นางจะกระทืบให้กระอักเลือดเลยเชียว"นางแพศยาเจ้ากล้าทำร้ายองค์ชายหรือ""องค์ชายหรือ เจ้าคู่ควรหรือ ฝ่าบาททรงมีพระทัยเมตตา แต่เจ้าเล่าโหดร้ายทารุณ สตรีวัยกำดัดไม่ถูกเจ้าข่มเหงก็ถูกส่งไปขาย ที่นายึดเอามาเป็นของตนเอง เลี้ยงดูโจรให้ปล้นฆ่าราษฎร อยากเป็นฮ่องเต้แต่กลับไม่ใยดีไพร่ฟ้า ข้าสงสัยจริงๆ นะองค์ชายใหญ่ ว่าเหตุใดเจ้ากลับไม่มีนิสัยคล้ายฝ่าบาทสักนิด หรือว่าในตัวเจ้าไม่มีสายพระโลหิตของฝ่าบาท ลองไปตำหนักเย็นถามมารดาเจ้าดีกว่าไหม ว่าตกลงเจ้าเป็นลูกผู้ใดกัน"ทันทีที่เสิ่นชิงเวยพูดจบขุนนางก็อื้ออึงทั้งท้องพระโรง นางกล้าสงสัยในสายพระโลหิตเชียวหรือ แม้แต่ฮ่องเต้ยังสะอึก นางช่าง เฮ้อมิน่าซ่างกวนถึงได้รักนาง ช่า
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ระหว่างเรายังไม่ได้คิดบัญชีกันนะ
จ้าวเหวินเงื้อมือสุดปลายแขนเพื่อฟาดลงไปยังใบหน้าของเสิ่นชิงเวย แต่เผยซ่างกวนไวกว่าเขาจับข้อมือของจ้าวเหวินพร้อมกับออกแรงบีบจนเกิดเสียงกระดูกลั่นดังกร๊อบ"องค์ชาย ต่อหน้าพระพักตร์ทรงตบตีคน หรือว่าไม่ทรงเห็นฝ่าบาทอยู่ในสายตาหรือพ่ะย่ะค่ะ พระชายาของกระหม่อมนางตั้งครรภ์อยู่ จะทรงทำอันใด ที่ส่งคนไปหวังทำร้ายให้นางแท้งบุตร ระหว่างเราสองคนยังไม่ได้คิดบัญชีกันเลยนะพ่ะย่ะค่ะ"เผยซ่างกวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงคกคามน่ากลัว ขุนนางที่เข้าข้างองค์ชายใหญ่ตอนนี้ใจคอไม่ดีเสียแล้ว อะไรนะ ส่งคนไปลอบสังหารภรรยาคนอื่น นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องการเมืองเสียแล้ว พวกเขาแค่ไม่ชอบจ้านอ๋องที่มีอำนาจอีกทั้งฝ่าบาทไว้วางพระทัย แต่ถึงขนาดฆ่าคนวางเพลิงพวกเขารับโทษจากความโกรธแม่ทัพใหญ่แห่งต้าหลี่ไม่ไหวแน่ๆ ก่อนจะได้ยิน ฮ่องเต้ตรัสเสียงดังทำให้ทุกคนหยุดมือ"ซ่างกวน...ปล่อยเขาซะ องค์ชายใหญ่เจ้าช่างใจกล้ามากนัก ต่อหน้าข้ายังกำเริบเพียงนี้ เป็นจ้านอ๋องที่ข่มเหงเจ้าจริงๆหรือเป็นเจ้าที่ข่มเหงผู้อื่นกันแน่ เรื่องที่เจ้าส่งคนไปนั่นจริงเท็จข้าจะสืบเอง ไสหัวไปซะ""สะ เสด็จพ่อ ลูกๆ คือว่าลูก"จ้าวเหวินเซถลาทั
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป ใส่ร้าย
ปลายยามเฉินบรรยากาศในวังหลวงนั้นอึมครึมจนน่ากลัว ฮ่องเต้ยังไม่ออกว่าราชการให้คนมาแจ้งว่ายามซื่อจึงจะออกมา ขุนนางที่มารอต่างก็งงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ปกติฝ่าบาทไม่เคยเลื่อนเวลาประชุมจ้าวเหวินที่ตอนนี้กำลังรอให้ถึงเวลาเขาจะเปิดโปงความโหดร้ายของเผยซ่างกวนต่อหน้าฝ่าบาทและขุนนางในราชสำนัก เมื่อได้ตรากองทัพมาแล้วยังจะมีใครคุมอำนาจอีก ที่เขาต้องการหลิวเสี่ยวเหยียนก็เพราะปู่ของนางมีกองกำลังถึงสามแสนนาย แม้จะเล็กกว่าของเผยซ่างกวนแล้วอย่างไรขอแค่คุมเมืองหลวงได้ยังจะมีใครกล้าเสียงดังใส่เขาอีกแต่ไอ้แก่นั่นก็ท่าเยอะจนน่ารำคาญ กลับรักใคร่แต่หลานสาวบุตรสาวอนุอย่างหลิวเย่ฉาง ตอนนี้เขารอเสิ่นหลิวส่งข่าวมา แต่กลับเงียบเชียบไร้วี่แวว"เสิ่นหลิวล่ะ ส่งสารมาหรือยัง""ทูลองค์ชายใหญ่ ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ""เหตุใดเงียบเชียบนัก คงไม่เกิดเรื่องหรอกนะ"จ้าวเหวินรู้สึกใจคอไม่ดี เขาจะเข้าประชุมวันนี้เพื่อใส่ร้ายเผยซ่างกวน รอเพียงเวลาเท่านั้น ไม่นานองครักษ์ของเขาก็มารายงานว่าถึงเวลาประชุมแล้ว จ้าวเหวินตรงมายังท้องพระโรง ในนั้นมีขุนนางอยู่เขาเดินเข้าไปอย่างองอาจ ไม่นานฮ่องเต้ก็มาถึง ฉลองพระองค์สีทองนั่งเด่นเป็น
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป กวาดล้างรังโจร
มีเสียงฝีเท้าเดินมาจากด้านใน สตรีรูปร่างอ้อนแอ้นมือถือกระบี่เล่มยาวที่เปื้อนเลือด ปลายกระบี่มีเลือดหยดตามทางเดินที่เคลื่อนผ่าน ส่วนอีกคนเป็นบุรุษรูปงามมากนัก เขาเดินออกมาพร้อมกับสตรีนางนั้น เสิ่นหลิวเห็นใบหน้าชัดเจนก็เอ่ยเรียกทันที"เจ้าไม่ใช่เจ้าใหญ่ เจ้าคือ เจ้าคือ""อารองไม่เจอกันนานนะขอรับ ข้าเอง เสิ่น ชิง ชิว"เสิ่นชิงชิวเน้นชื่อตัวเองทีละคำ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาคือเสียงของบุรุษที่เหี้ยมโหด หัวหน้ากองโจรถึงกับผงะ นี่เขาถูกหลอกหรือ ก่อนจะคว้าดาบเดินมาหาเสิ่นชิงชิว เขาเงื้อกระบี่ในมือเพื่อจะจ้วงแทง แต่กลับช้ากว่าเสิ่นชิงชิวที่วาดเท้าหมุนออกก่อนจะจับข้อมือของฝ่าหม่าจนหัก กระบี่หลุดออกจากมือทันที"เจ้าๆ เด็กๆไปเอาบุตรชายนางมา วันนี้ข้าจะฆ่าหลานชายเจ้าต่อหน้าเจ้าซะ"โม่จิ่วหัวเราะออกมาเสียงดัง จนกลุ่มโจรต้องหันไปมอง"ฮ่าๆๆๆ เจ้านี่นะอยากฆ่าข้าหรือ มีปัญญาแค่ไหนกันล่ะ เผยจ้าวหยวนคนนั้นคือใครหรือ ทำไมข้ารู้สึกว่าเป็นตัวเองนะ" น้ำเสียงยียวนเต็มที่จนฝ่าหม่ารู้สึกไม่ดี"เจ้าๆๆๆ เจ้าเป็นใครมาจากไหนกัน"ข้าคือโม่จิ่ว ส่วนที่ว่าข้ามาได้อย่างไร มิใช่เจ้าเอาข้าใส่
