Share

พ่อลูกจอมเจ้าเล่ห์

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-07 16:26:32

เมื่อเอ่ยกับเขาเรียบร้อยก็เดินไปยังนอกรั้วเพื่อมองสิ่งที่นางสร้างมาหลายปี บุตรชายต้องกลับไปเรียนหนังสือที่เมืองหลวง เขาเองก็ต้องจัดการเรื่ององค์ชายใหญ่ให้สิ้นซาก เดิมทีก็เป็นสหายกัน แต่เพียงเพราะความทะเยอทะยานของเขาต้องการลากกองทัพไปสนับสนุน แต่เผยซ่างกวนไม่เล่นด้วยจึงเป็นศัตรูกัน

แม้จะจัดการเส้นสายไปหมดแล้ว เหลือเพียงองค์ชายใหญ่เขาส่งหลักฐานความผิดทุกอย่างไปให้ฝ่าบาทเรียบร้อยแล้ว อีกอย่างตั้งแต่จัดการฮูหยินรองของบิดาไปแล้วตาเฒ่านั่นกลายเป็นคนป่วย วันๆ ไม่ยอมกินไม่ยอมนอนไปนั่งคุยกับมารดาเขาที่สุสานทุกวัน หากไม่ลุ่มหลงสตรีจนขาดสติมารดาเขาจะจากไปเร็วเช่นนี้หรือ

ฟ้ามืดทุกคนกินมื้อค่ำเรียบร้อยแล้ว อาฝูแอบพาซู่ซู่ไปเที่ยวตลาดกระทั่งตะวันตกดินถึงกลับมาถึงบ้าน ประตูรั้งปิดไม่นานก็มีเสียงรถม้ามาจอดที่หน้าบ้าน สักพักก็ได้ยินเสียงเรียกให้เปิดประตูรั้ว เป็นเสียงของเสิ่นชิงชิวที่ดังเข้ามา

"พี่ใหญ่ พี่รองเปิดประตูให้ข้าหน่อย"

องครักษ์ที่ได้ยินก็รีบไปเปิดประตูให้น้องชายของพระชายา เสิ่นชิงชิวควบรถม้าเข้าบ้าน องครักษ์มารับเอาม้าไปเข้าคอก จากนั้นก็ช่วยเขาถือของเข้าเรือน เสิ่นชิงเวยเห็นน้องชายกล
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   พี่จะพาเจ้ากับลูกกลับเมืองหลวง

    หลังจากสองสามีภรรยาผ่านการทำน้องให้หยวนหยวนเรียบร้อยแล้วทั้งคู่ก็นอนสนทนากัน ร่างเปลือยเปล่าของเสิ่นชิงเวยนอนหนุนแขนหนาของเผยซ่างกวน เขาลูบหลังนางเบาๆ เสิ่นชิงเวยรู้ดีว่าเขามีเรื่องในใจ ถึงจะอยู่ด้วยกันไม่นานแต่นางสังเกตพฤติกรรมเขาได้"ท่านอ๋อง...ทรงมีเรื่องกังวลอันใดหรือเพคะ""พี่จะพาเจ้าไปไหวสุสานท่านแม่ แต่ว่าท่านพ่อคงอยู่ที่นั่นด้วย""ท่านพ่อของพระองค์เคยทำร้ายพระองค์หรือไม่เพคะ""อืม..ไม่เคย""ท่านพ่อของพระองค์เกลียดชังพระองค์หรือไม่เพคะ""ไม่เคย แม้จะไม่อยู่ด้วยกันแต่ลึกๆท่านพ่อเองก็ห่วงใยพี่พอประมาณ""คนเราหลงทางได้ก็มิใช่ว่าจะหลงผิดมิได้ ตอนที่มารดาพระองจากไปบางทีท่านพ่อของพระองค์อาจมิได้เป็นคนทำให้นางจากไป มิเช่นนั้นจะสำนึกผิดจนต้องไปนอนเฝ้าสุสานหรือเพคะ""เว่ยเว่ยพี่...."เวิ่นชิงเวยกอดเขาแน่นขึ้นก่อนจะเอ่ยกับเขา"ท่านอ๋อง....คนเราไม่มีใครอยู่เป็นร้อยปี หากอภัยได้ก็อภัยเถอะเพคะ บางทีเจอกันครั้งนี้ความสัมพันธ์พ่อลูกอาจจะดีกว่าเก่านะเพคะ""เว่ยเว่ย..ที่ผ่านมาพี่ผิดต่อเจ้า ขอบใจมากเมียพี่เจ้ามีหยวนหยวนให้พี่อีกทั้งเลี้ยงดูเขาได้เป็นเด็กดีเหลือเกิน""ท่านอ๋อง

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-07
  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   ตาต่อตา - ว่าที่พี่เมียกับน้อยเขย

    ยามโหย่วรถม้าจากตำบลก็ควบเข้ามาถึงในหมู่บ้านจำนวนสี่คัน กู้เหยียนลงมาก่อนตามด้วยรถม้าของกู้หานกับฮูหยินของเขา อีกคันเป็นผู้ติดตาม และรถม้าขององค์หญิงแปด เสิ่นชิงชิวเดินไปที่รถม้าทันที จ้าวหลานซินที่ลงมาจากรถม้าก็ยิ้มให้กับเขา ทั้งคู่ยิ้มให้กันจนเสิ่นชิงเวยมองหน้ากับเสิ่นชิงผิง เจ้าเด็กนี่นอกจากนางสองพี่น้องและหยวนหยวนแล้วแทบจะไม่ยิ้มให้ผู้ใดเลยนะ"องค์หญิง ท่านเดินทางมาไกลเหนื่อยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ""ไม่เหนื่อยสักนิด พี่ชิงชิวข้าอยากอยู่ที่บ้านสักหลายๆวันได้หรือไม่ จ้านอ๋องจะรับพระชายากลับเมืองหลวงถึงเวลานั้นข้าค่อยกลับพร้อมพวกเขา"เสิ่นชิงชิวพยักหน้า จ้าวหลานซินยิ้มให้กับเขา แต่บางคนกับหน้างอเสียแล้ว เขาเดินมาแทรกกลางระหว่างเสิ่นชิงชิวกับจ้าวเหลียนซิน เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เข้ม"กว่าจ้านอ๋องจะกลับก็อีกหลายวัน เจ้าจะมัวแต่เที่ยวเล่นไม่กลัวว่าสนมฟางจะเป็นห่วงเลยหรืออย่างไร""เสด็จพี่..แล้วเราจะไปคนละทีทำไม่ในเมื่อไปพร้อมกันได้ ทรงคิดอันใดกันเพคะ""หึ...กลับไปพักที่จวนผู้ตรวจการดีแล้ว เสร็จงานเลี้ยงก็กลับพร้อมใต้เท้ากู้กับฮูหยินเสีย"จ้าวเหมิ่นไม่สนใจเขากีดกันน้องสาวทุกท

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-07
  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   ตาต่อตา - ว่าที่พี่เมียกับน้อยเขย

    ยามโหย่วรถม้าจากตำบลก็ควบเข้ามาถึงในหมู่บ้านจำนวนสี่คัน กู้เหยียนลงมาก่อนตามด้วยรถม้าของกู้หานกับฮูหยินของเขา อีกคันเป็นผู้ติดตาม และรถม้าขององค์หญิงแปด เสิ่นชิงชิวเดินไปที่รถม้าทันที จ้าวหลานซินที่ลงมาจากรถม้าก็ยิ้มให้กับเขา ทั้งคู่ยิ้มให้กันจนเสิ่นชิงเวยมองหน้ากับเสิ่นชิงผิง เจ้าเด็กนี่นอกจากนางสองพี่น้องและหยวนหยวนแล้วแทบจะไม่ยิ้มให้ผู้ใดเลยนะ"องค์หญิง ท่านเดินทางมาไกลเหนื่อยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ""ไม่เหนื่อยสักนิด พี่ชิงชิวข้าอยากอยู่ที่บ้านสักหลายๆวันได้หรือไม่ จ้านอ๋องจะรับพระชายากลับเมืองหลวงถึงเวลานั้นข้าค่อยกลับพร้อมพวกเขา"เสิ่นชิงชิวพยักหน้า จ้าวหลานซินยิ้มให้กับเขา แต่บางคนกับหน้างอเสียแล้ว เขาเดินมาแทรกกลางระหว่างเสิ่นชิงชิวกับจ้าวเหลียนซิน เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เข้ม"กว่าจ้านอ๋องจะกลับก็อีกหลายวัน เจ้าจะมัวแต่เที่ยวเล่นไม่กลัวว่าสนมฟางจะเป็นห่วงเลยหรืออย่างไร""เสด็จพี่..แล้วเราจะไปคนละทีทำไม่ในเมื่อไปพร้อมกันได้ ทรงคิดอันใดกันเพคะ""หึ...กลับไปพักที่จวนผู้ตรวจการดีแล้ว เสร็จงานเลี้ยงก็กลับพร้อมใต้เท้ากู้กับฮูหยินเสีย"จ้าวเหมิ่นไม่สนใจเขากีดกันน้องสาวทุกท

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-07
  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   จวนสกุลเสิ่นยังอยู่

    เสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายกับการจัดเตรียมเพื่อกลับเมืองหลวง นางเพลียนิดหน่อยเพราะเผยซ่างกวนไม่ยอมหยุดรักนาง จนแสงทองแตะขอบฟ้าเขาจึงหยุดช่างหน้าหนายิ่งนักเชียว เลิ่นชิงเวยจำเป็นต้องจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนออกเดินทางส่วนเผยซ่างกวนที่ตอนนี้ได้รับสารจากพ่อบ้านว่าเสด็จพ่อของเขาป่วยหนักเรียกหาแต่เขาทั้งวัน แต่เขาตอบกลับไปเพียงว่ารออีกครึ่งเดือนเท่านั้น ทางด้านเสิ่นชิงผิงที่ตอนนี้เตรียมการเพื่อจะกลับไปจัดการจวนของนางเสิ่นชิงผิงและเสิ่นชิงชิวสองพี่น้องดีใจมากที่จวนของบิดามารดายังอยู่ พวกเขาคิดถึงจวนหลังนั้นทุกครั้ง หากมิใช่เพราะท่านอาพวกเขาทุกคนคงไม่ต้องเร่ร่อนนานเพียงนี้ จ้าวเหมิ่นเดินมาหานางก่อนจะกอดจากทางด้านหลัง คางหนากดลงที่ไหล่บางก่อนจะเอ่ย"ผิงผิงของพี่..เจ้าดีใจหรือไม่ที่จวนยังคงอยู่""องค์ชาย..เรื่องจวนของหม่อมฉันพระองค์ทรงซื้อเอาไว้เองหรือเพคะ""อืม..พี่อยากเก็บเอาไว้เผื่อวันหนึ่งเจ้าจะกลับมา พี่ซ่างกวนจึงได้ให้คนของเขาไปเจรจากับนายหน้าเพื่อซื้อคืน เขาเองก็อยากไถ่โทษที่ทำไม่ดีหับพี่ใหญ่ของเจ้า ข้ากับเขาจึงออกเงินตำลึงคนละครึ่งเพื่อซื้อเอา

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-09
  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   หมดห่วงแล้ว

    สองสามีภรรยาพากันทำมื้อเย็น เสิ่นชิงเวยแปลกใจเขาเป็นถึงคุณชาย อีกทั้งเป็นแม่ทัพตำแหน่งนับว่าใหญ่โตไม่น้อย แต่กลับลงมือทำครัวได้คล่องนักเหมือนกับคนที่ทำอาหารบ่อยๆ เผยซ่างกวนอมยิ้มเมียคงแปลกใจที่เห็นเขาทำอาหารเป็นจึงเอ่ยกับนาง"เมื่อก่อนตอนที่ท่านแม่ยังอยู่นางมักชวนพี่ให้ทำอาหารด้วยกันเสมอน่ะ นางชอบทำอาหารให้พี่กับคนๆนั้นกิน"น้ำเสียงที่เอ่ยถึงมารดาเต็มไปด้วยความสุข แต่เมื่อเอ่ยถึงผู้ให้กำเนิดอีกคนเขากลับไม่อยากเอ่ยถึง เสิ่นชิงเวยจับมือเขาเอาไว้ก่อนจะเอ่ย"ท่านอ๋อง..บางครั้งคนเราก็ต้องปล่อยวางความเคียดแค้นในใจลงบ้าง อย่างน้อยก็เพื่อตนเองได้สงบคนรอบข้างก็ไม่ต้องกดดันไปด้วยนะเพคะ"เผยซ่างกวนรั้งนางมากอดเขารับปากนางก่อนจะเรียกให้คนมายกอาหารออกไป เสิ่นชิงชิวกับองค์หญิงกลับมาแล้ว หยวนหยวนกำลังอาบน้ำอยู่แต่มีบางคนที่ตอนนี้หน้ามืดจนลุกไม่ไหวมาสามวันแล้ว อาฝูเองก็ร้อนใจจนมาขอร้องเสิ่นชิงเวย"พระชายา..ที่นี่มีหมอหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ซู่ซู่นางไม่ค่อยสบาย""อ้อ ในหมู่บ้านมีอยู่คนหนึ่งชื่อท่านหมอลู่ เจ้าไปหาเขาเถอะอาฝู ว่าแต่ซู่ซู่นางป่วยมากหรือไม่""นางกินข้าวไม่ได้ อาเจียนทุกเช้าเ

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-09
  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   พี่ขอโทษที่ทำให้เจ้ากับลูกต้องลำบาก

    เสิ่นชิงเวยตื่นมาเพราะสามีมานอนข้างๆ เผยซ่างกวนลูบหลังให้นางก่อนจะเอ่ยถาม"ฝันร้ายหรือคนดีของพี่ คราบน้ำตายังอยู่เลย""เปล่าเพคะ แค่คิดถึงอดีตนิดหน่อย ท่านอ๋องกลับเมืองหลวงครั้งนี้อยู่ถาวรหรือไม่เพคะ หม่อมฉันอยากอยู่ที่นี่มากกว่า ไม่ต้องนั่งปั้นสีหน้า""แต่ผิงผิงต้องแต่งงานกับองค์ชายรองนะ เจ้ามาอยู่ที่นี่พี่ไม่ว่าอันใดขอเพียงมีเจ้ากับลูกที่ไหนพี่ก็อยู่ได้ แต่ใจเจ้าจะสงบหรือเว่ยเว่ย"เสิ่นชิงเวยกอดตอบเขา เผยซ่างกวนกระชับอ้อมแขน เสิ่นชิงเวยไม่คิดว่าเขาจะคิดเผื่อนางด้วย ใช่หากนางมาอยู่ที่นี่แล้วผิงผิงเล่า หัวเดียวกระเทียมลีบอยู่เมืองหลวง หลังบ้านชของเชื้อพระวงศ์ล้วนหน้าเนื้อใจเสือ เสิ่นชิงเวยไม่เอ่ยอันใดอีก กระทั่งเผยซ่างกวนเอ่ยทำลายความเงียบ"เว่ยเว่ย..พี่สัญญาว่าจวนที่กำลังปรับปรุงทุกอย่างจะเหมือนที่นี่ ให้เจ้าอยู่อย่างมีความสุข เชื่อใจพี่นะคนดี""เพคะ นอนเถอะดึกแล้ว เดี๋ยวลูกตื่นเด็กคนนี้ยิ่งรู้สึกตัวไวอยู่ด้วย"สองคนนอนกอดกันกระทั่งเจ้าตัวน้อยขยับเบียดเข้ามาหา เผยซ่างกวนจึงโอบสองคนแม่ลูกไว้ในอ้อมกอดแล้วพากันหลับไป พรุ่งนี้เตรียมข้าวของวันสุดท้าย มะรืนเตรียมตัวเ

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-09
  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   เดินทางไปหาบิดา

    เผยซ่างกวนยิ้มให้กับคนตัวเล็ก เขายอมรับว่าไม่อยากห่างกายนาง แต่นางพูดถูกอย่างไรเสียตอนนี้เขาก็เหลือคนๆนั้นเพียงแค่คนเดียว อย่างไรก็เป็นคนที่ให้กำเนิดมา "เว่ยเว่ย พี่จะไปหาท่านพ่อก่อน ไปเจอกันที่เมืองอี้ พี่จะรอเจ้าที่จวนเจ้าเมืองนะคนดี""เพคะ...ทรงรอลูกตื่นก่อนค่อยไปเถอะนะเพคะ หากตื่นมาจะงอแงเอาได้ เด็กคนนี้เวลาเอาแต่ใจเหมือนพระองค์ยิ่งนัก""เหมือนพี่แล้วดีไหม...หื้ม""ไม่ดีเพคะ อื้อ"เผยซ่างกวนรวบเอวบางบนตักแนบกับลำตัวแกร่งของตน ก่อนจะเชยคางนางแล้วก้มลงไปจุมพิตอยบ่างปลอบโยน กระทั่งเผยจ้าวหยวนขยับตัวเขาจึงปล่อยร่างบางอย่างเสียดาย เสิ่นชิงเวยส่ายหน้าให้กับความหน้าหนาของเขาจริงๆ เจ้าตัวน้อยตื่นมาแล้วบิดาอุ้มเขามากอดก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอบอุ่น"หยวนหยวน..พ่อต้องไปดูท่านปู่ของลูกก่อน ท่านปู่ของลูกป่วยหนักมาก ลูกไม่สบายอย่าดื้อ เชื่อฟังเสด็จแม่ รู้หรือไม่เด็กดีของพ่อ""แล้วเสด็จพ่อจะมาเมื่อไหร่ พ่ะย่ะค่ะ""เสด็จพ่อไปหาท่านปู่ ลูกหายดีแล้วแม่จะพาตามไปนะหยวนหยวนเด็กดี"เสิ่นชิงเวยเอ่ยแก่บุตรชายที่นั่งกอดคอสามีแน่น นางสงสารเขายิ่งนัก เผยจ้าวหยวนขาดบิดามาห้าป

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-09
  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   พ่อลูกเปิดใจ

    เผยซ่างกวนไม่รู้ถึงจุดนี้จึงแตกหักกับบิดา เขาชุบน้ำอีกหลายครั้ง ปลดอาภรณ์บิดาออกเริ่มเช็ดตัวให้ เผยปินสะลึมสะลือ เปลือกตาเผยออก ภาพเลือนรางตรงหน้าเหมือนบุตรชายเขาเผยซ่างกวนยิ่งนัก อารามที่คิดถึงบุตรชายจึงได้เอ่ยออกไป"กวนเอ๋อร์..ใช่เจ้าหรือเปล่า เจ้ามาส่งพ่อเป็นครั้งสุดท้ายหรือไม่ พ่ออยากไปอยู่กับมารดาของเจ้า"เผยซ่างกวนวางผ้าในถังไม้ก่อนจะยกออกไปไว้นอกห้อง องครักษ์รู้ดีจึงยกถังออกไปแล้วไม่ให้คนที่เกี่ยวข้องเข้ามา เผยซ่างกวนเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรก"ท่านพ่อ...เป็นข้าเองซ่างกวน ท่านลุกไหวหรือไม่"เผยปินลืมตาเต็มตาทันที เขามาได้อย่างไร บุตรชายคนเดียวของเขากับฮูหยินของเขามาได้อย่างไร บุตรชายยังคงเป็นห่วงเขาหรือ ก่อนจะพยายามลุกขึ้น"กวนเอ๋อร์เจ้ามาแล้ว เจ้าให้อภัยพ่อชั่วช้าคนนี้แล้วหรือไม่ เจ้าเลิกเกลียดพ่อแล้วใช่หรือไม่""ท่านพ่อ..ข้ามิเคยเกลียดท่าน แต่บางเรื่องท่านทำไม่ถูกต้อง ต้องตอบตามตรงที่จริงข้ามิได้อยากมาเจอท่านนัก เพราะในใจข้าติดหลายเรื่อง มิอาจปล่อยวางได้ หากมิใช่นางเตือนสติข้าๆคงไม่เจอท่านวันนี้""นางเตือนสติเจ้า...ใครหรือกวนเอ๋อร์""ภรรยาของข้า...เสิ่นชิงเ

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-09

Bab terbaru

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   ข้าอยากให้บุตรชายคนรองของพวกเจ้าสืบทอดสกุลหลิว

    เผยซ่างกวน หยางเช่อ และหลิวต้งนั่งคุยกันอีกห้อง ทางด้านหลิวเย่วฉางมีเพ่ยเพ่ยและหยางฮูหยินที่กำลังเฝ้าดูลูกสะใภ้อย่างใกล้ชิด นางช่างเป็นเด็กน่าสงสารยิ่งนัก ยามที่นางแบกหัวใจที่บอบช้ำเพราะเจ้าลูกชายตัวดีหนีไปนั้น หยางฮูหยินแทบอยากจะลงไม้หยางเช่อให้หลังลายนักเมียดีๆแบบนี้ยังกล้าทำร้ายจิตใจ มัวแต่ไปฝังใจกับสตรีแพศยาคนนั้น หลิวเย่วฉางขยับตัวเล็กน้อย หยางฮูหยินจับมือบางของนางมากุมเอาไว้ กระทั่งสะใภ้ลืมตามก่อนจะเอ่ยเรียกนางด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง"ท่านแม่...เฟยเอ๋อร์งอแงก่อกวนท่านหรือเปล่าเจ้าคะ สะใภ้อกตัญญูนัก ทำให้ท่านลำบากแล้ว""เย่วฉาง..เจ้าอย่าคิดมากเลย เด็กที่ไหนไม่ซุกซนกันเล่า เฟยเอ๋อร์เพิ่งจะเริ่มเตาะแตะๆเท่านั้น ยังไม่ซุกซนมากนักหรอก""ขอบคุณท่านแม่ที่เอ็นดูเฟยเอ๋อร์เจ้าค่ะ แค่กๆ ท่านพี่เล่าเจ้าคะคงไม่ไปทำร้ายพวกเขาจนทำตัวเองเดือดร้อนใช่หรือไม่"หลิวเย่วฉางรู้ดีว่าหยางเช่อยามที่เขาโกรธนั้นน่ากลัวเพียงใด นางไม่ได้กลัวว่าคนสกุลหลิวเหล่านั้นจะเป็นอะไร แต่นางไม่อยากให้สามีพลั้งมือไปทำในสิ่งที่ไม่ควรจนมือแปดเปื้อนความโสมมเหล่านั้น กระทั่งเสียงคุ้นเคยดังมา นางจึงหันไปมองแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   หาคนที่คู่ควรเหมาะสม

    หลังจากที่หลิวเย่วฉางอาการดีขึ้นแต่ยังต้องใกล้ชิดกับหมอโอสถจึงพักรักษาตัวที่โรงหมอ เสิ่นชิงเวยรู้สึกว่าอยากกลับไปพักที่จวนสกุลเสิ่นก่อน นางยังไม่อยากไปจวนเผยตอนนี้ ทางด้านพ่อสามีอย่างเผยปินเองก็อยู่รับผิดชอบเหล่าเหยื่อของโจรภูเขา กลับมาเมืองหลวงครั้งนี้ได้ข่าวแว่วมาว่าฮ่องเต้จะให้เขากลับมารับตำแหน่งต่อรถม้ามาถึงหน้าจวนเสิ่นชิงผิงที่รอพี่สาวอยู่เมื่อเห็นรถม้าเคลื่อนมา ก็รีบเดินมาหาทันทีที่รถม้าจอด สกุลกู้นำบ่าวไพร่มาให้พวกนางใช้สอยถึงยี่สิบคน กู้คังพ่อบ้านสกุลกู้แจ้งว่านายท่านผู้เฒ่าจะมาเยี่ยมหลานบุญธรรมด้วยตนเองให้คุณหนูทั้งสองและคุณชายน้อยพักผ่อนให้หายเหนื่อยเสียก่อน เสิ่นชิงเวยได้แต่เอ่ยขอบคุณพ่อบ้าน ท่านน้ากู้ของนางใส่ใจพวกนางทั้งสามคนพี่น้อง ตั้งแต่วันที่ลำบาก จนกระทั่งพวกนางลืมตาอ้าปากได้ก็ยังคงห่วงใยเสมอ เสิ่นชิงผิงคารวะพี่เขยก่อนจะประคองพี่สาวเข้าเรือน บ่าวมายืนรอคำนับเมื่อทั้งคู่เดินมา"ถวายพระพรท่านอ๋องและพระชายาเพคะ""อืม...พวกเจ้าตามสบายเถอะขอบใจที่มารับใช้ เดี๋ยวข้าจะไม่อยู่ดูและพระชายาให้ดีด้วย""เพคะท่านอ๋อง""เว่ยเว่ยเข้าไปพักดีกว่า หยวนหยวนล่ะไปเล่นที่ไหนกันผิงผิง""

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   เจ้าคือคนสกุลหยาง

    สิ่นชิงเวยเน้นทีละคำ ไม่นานหยางเช่อก็มาถึง เขาเห็นสภาพเมียถูกทำร้ายก็โกรธจัด หยางเช่อไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้ของบุตรชายเขาตรงมาอุ้มหลิวเย่วฉางขึ้น ก่อนจะรู้สึกเหนียวที่อ้อมแขน โลหิตสีแดงเประกระโปรงที่สวมใส่"ฉางเอ๋อร์ นี่มัน คนดีของพี่เจ้าเป็นอะไรบอกพี่สิ""ท่าน ท่านพี่ ชะ ช่วย ช่วย ละ ลูก ขะ ของเรา ด้วย ข้า ข้า""ลูกของเราหรือ พระชายา ฉางเอ๋อร์นางกล่าวอันใด""ท่านอาหยาง นางตั้งครรภ์ไม่ผิดแน่ พวกเขาลงมือกับนางๆจึงไม่กล้าตอบโต้เพราะเป็นห่วงบุตรในครรภ์ แต่ใครจะรู้สกุลหลิวเลวกว่าเดรัจฉานเสียอีก ท่านพานางไปโรงหมอก่อนเถอะ คนพวกนี้เอาไว้ก่อน"หยางเช่อไม่รอช้าเขาอุ้มนางพาดีดตัวเหินไปทันที ไม่นานก็มาถึงโรงหมอ หลิวเย่วฉางนอนอ่อนแรง หมอตรวจนางพักใหญ่ก่อนจะเดินออกมา เสิ่นชิงเวยที่ตอนนี้สีหน้าไม่ดีนัก นางแพ้ท้องอีกทั้งที่นี่มีแต่กลิ่นยา นางเหม็นจนเวียนหัวเผยซ่างกวนที่ได้ข่าวเรื่องของหลิวเย่วฉางก็มาทันที ครั้งนี้สกุลหลิวคงไม่รอดแล้ว หยางเช่อเห็นสุขุมรอบคอบแต่หากโกรธขึ้นมาเขาคือมัจจุราชดีๆนี่เอง หมอเดินออกมาทั้งหมดลุกขึ้น เสิ่นชิงเวยเวียนหัวจนสวามีต้องประคองหยางเช่อรีบถามไถ่อาการทันที"ท่านหมอ ฮูหย

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่จริงหรือ

    เมื่อเรื่องราวปราบกบฏเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เริ่มปรับตัว ในเมืองหลวงตระกูลใหญ่ๆต่างก็ระส่ำระสาย ไม่เว้นแม้แต่ตระกูลหลิว เนื่องจากผู้นำตระกูลรั้งอยู่ชายแดนเรื่องราวในเมืองหลวงจึงไกลห่างให้เขายื่นมือหลังจากองค์ชายใหญ่ถูกเนรเทศ บรรดาชายาและสนมกับขันทีและข้ารับใช้ถูกส่งไปตามอารามต่างๆและห้ามมิให้ลงเขาตลอดชีวิต วันนี้เป็นวันที่หลิวเสวียนเยี่ยนต้องเดินทางไปยังอารามไท้ส่วยเพื่อออกบวช นางร้องไห้กอดท่านย่าและมารดาของตนแน่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หลิวเย่วฉางเดินทางมาเยี่ยมบิดาพอดี เพราะทางนี้ส่งข่าวไปให้มาหารถม้ามาจอดที่หน้าจวน หลิวเย่วฉางลงจากรถม้าตามลงมาด้วยเพ่ยเพ่ย ซึ่งหยางไท่ไท่ยกสาวใช้คนใหม่ให้นาง เนื่องจากซู่ซู่ตั้งครรภ์ และที่สำคัญตอนนี้ไปอยู่จวนสวีเรียบร้อยแล้วใต้เท้าสีกับสวีฮูหยินมิได้รังเกียจชาติกำเนิดของนาง พวกเขารู้ดีว่าแม้มู่เหวินซีมารดาของหลิวเย่วคลุ้มคลั่งจะเป็นเพียงเมียรอง แต่การสั่งสอนบุตรนั้นฮูหยินเอกมิอาจเทียบได้เลย สวีฮูหยินเชื่อว่าซู่ซู่ที่ได้รับการอบรมจากมู่เหวินซีจะต้องเป็นสตรีที่คู่ควรแก่สวีไหลฝูบุตรชายแน่นอนหลิวเย่วฉางลงมายืนข้างๆรถม้า เพ่ยเพ่ยที่อุ้มคุณชายน้อยก็ส่งบ

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   เมืองหลวงน้ำลึกหยั่งยากกลับบ้านเราดีกว่า

    ตำหนักเย็นโจวลิ่วผิงที่ตอนนี้นั่งคุกเข่า เนื้อตัวสั่นเทา ตามร่างกายมีร่องรอยการถูกทำร้ายไม่น้อย ตอนยังเป็นที่โปรดปรานทำตัวกร่างไปทั่ว อาศัยตระกูลบิดาหาเรื่องใส่ร้ายเหล่าสนมด้วยกันไม่น้อย เมื่อมาอยู่ที่ตำหนักเย็นจึงมีเหล่าสนมที่นางเคยให้ร้าย หลายคนที่ถูกส่งมาที่นี่ก็เพราะนาง จึงลงไม้ลงมือกับนางเมื่อนางตกต่ำเมื่อฮ่องเต้เสด็จมาเองถึงที่นี่เหล่าสนมก็สงบเสงี่ยม เผื่อว่าฝ่าบาทอาจจะนึกถึงพวกนางและรับกลับไป แต่กลายเป็นว่าฝ่าบาทมาเพราะนางกาลกิณีโจวลิ่วผิง ฮ่องเต้มองคนที่คุกเข่าอยู่ก็ถอนหายใจ นางงามมากนัก ในบรรดาสนมทั้งหมดนางงามที่สุดเขาเกือบจะแต่งตั้งนางเป็นกุ้ยเฟยแล้ว หากไม่ใช่เพราะนางร้อนใจก่อการอุกอาจเสียก่อนที่ราชโองการของเขาจะประกาศ ฮ่องเต้เอ่ยกับนางด้วยพระสุรเสียงเยือกเย็นราวกับว่าตอนนี้นางยืนอยู่ท่ามกลางหิมะที่หนาวเย็น"สนมรัก...บุตรชายของข้ามาพบเจ้าบ่อยหรือไม่""ทูลฝ่าบาท เหวินเอ๋อร์มิค่อยได้มาเพคะ ที่นี่มิใช่ที่ควรอยู่ หากเขามาจะไม่เป็นมงคลได้เพคะ""อ้อ...ที่นี่ไม่ใช่ที่ให้คนอยู่ เจ้ากำลังตำหนิข้าอยู่หรือไม่เล่าสนมรัก""ฝ่าบาททรงพระเมตตา หม่อมฉันมิได้หมายความว่าเช่นนั้นเพคะ"โจวลิ่

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   ปลดองค์ชายใหญ่และเนรเทศ

    เมื่อองค์ชายใหญ่ที่กำลังจะถึงตัวนาง เสิ่นชิงเวยยึดไหล่สามีก่อนจะเงื้อเท้าขึ้นสูง ใช้ส้นเท้าฟาดลงที่บ่าหนาของเขาจนจ้าวเหวินทรุดลงไป องครักษ์กรูกันเข้ามาจับตัวเขากดเอาไว้ เสิ่นชิงเวยมองหน้าคนที่วันแรกที่นางมาอยู่ที่นี่ก็จะตบนางเจอกันครั้งที่สองก็ยังจะตบนาง ไม่เลิกล้มความตั้งใจคิดทำร้ายนางกับลูกในท้อง นี่ใครกันฉันเจ้าแม่สายลับ ฉายารัตติกาลแห่งยมโลกเชียวนะ ไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ล่ะก็ นางจะกระทืบให้กระอักเลือดเลยเชียว"นางแพศยาเจ้ากล้าทำร้ายองค์ชายหรือ""องค์ชายหรือ เจ้าคู่ควรหรือ ฝ่าบาททรงมีพระทัยเมตตา แต่เจ้าเล่าโหดร้ายทารุณ สตรีวัยกำดัดไม่ถูกเจ้าข่มเหงก็ถูกส่งไปขาย ที่นายึดเอามาเป็นของตนเอง เลี้ยงดูโจรให้ปล้นฆ่าราษฎร อยากเป็นฮ่องเต้แต่กลับไม่ใยดีไพร่ฟ้า ข้าสงสัยจริงๆ นะองค์ชายใหญ่ ว่าเหตุใดเจ้ากลับไม่มีนิสัยคล้ายฝ่าบาทสักนิด หรือว่าในตัวเจ้าไม่มีสายพระโลหิตของฝ่าบาท ลองไปตำหนักเย็นถามมารดาเจ้าดีกว่าไหม ว่าตกลงเจ้าเป็นลูกผู้ใดกัน"ทันทีที่เสิ่นชิงเวยพูดจบขุนนางก็อื้ออึงทั้งท้องพระโรง นางกล้าสงสัยในสายพระโลหิตเชียวหรือ แม้แต่ฮ่องเต้ยังสะอึก นางช่าง เฮ้อมิน่าซ่างกวนถึงได้รักนาง ช่า

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   ระหว่างเรายังไม่ได้คิดบัญชีกันนะ

    จ้าวเหวินเงื้อมือสุดปลายแขนเพื่อฟาดลงไปยังใบหน้าของเสิ่นชิงเวย แต่เผยซ่างกวนไวกว่าเขาจับข้อมือของจ้าวเหวินพร้อมกับออกแรงบีบจนเกิดเสียงกระดูกลั่นดังกร๊อบ"องค์ชาย ต่อหน้าพระพักตร์ทรงตบตีคน หรือว่าไม่ทรงเห็นฝ่าบาทอยู่ในสายตาหรือพ่ะย่ะค่ะ พระชายาของกระหม่อมนางตั้งครรภ์อยู่ จะทรงทำอันใด ที่ส่งคนไปหวังทำร้ายให้นางแท้งบุตร ระหว่างเราสองคนยังไม่ได้คิดบัญชีกันเลยนะพ่ะย่ะค่ะ"เผยซ่างกวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงคกคามน่ากลัว ขุนนางที่เข้าข้างองค์ชายใหญ่ตอนนี้ใจคอไม่ดีเสียแล้ว อะไรนะ ส่งคนไปลอบสังหารภรรยาคนอื่น นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องการเมืองเสียแล้ว พวกเขาแค่ไม่ชอบจ้านอ๋องที่มีอำนาจอีกทั้งฝ่าบาทไว้วางพระทัย แต่ถึงขนาดฆ่าคนวางเพลิงพวกเขารับโทษจากความโกรธแม่ทัพใหญ่แห่งต้าหลี่ไม่ไหวแน่ๆ ก่อนจะได้ยิน ฮ่องเต้ตรัสเสียงดังทำให้ทุกคนหยุดมือ"ซ่างกวน...ปล่อยเขาซะ องค์ชายใหญ่เจ้าช่างใจกล้ามากนัก ต่อหน้าข้ายังกำเริบเพียงนี้ เป็นจ้านอ๋องที่ข่มเหงเจ้าจริงๆหรือเป็นเจ้าที่ข่มเหงผู้อื่นกันแน่ เรื่องที่เจ้าส่งคนไปนั่นจริงเท็จข้าจะสืบเอง ไสหัวไปซะ""สะ เสด็จพ่อ ลูกๆ คือว่าลูก"จ้าวเหวินเซถลาทั

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   ใส่ร้าย

    ปลายยามเฉินบรรยากาศในวังหลวงนั้นอึมครึมจนน่ากลัว ฮ่องเต้ยังไม่ออกว่าราชการให้คนมาแจ้งว่ายามซื่อจึงจะออกมา ขุนนางที่มารอต่างก็งงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ปกติฝ่าบาทไม่เคยเลื่อนเวลาประชุมจ้าวเหวินที่ตอนนี้กำลังรอให้ถึงเวลาเขาจะเปิดโปงความโหดร้ายของเผยซ่างกวนต่อหน้าฝ่าบาทและขุนนางในราชสำนัก เมื่อได้ตรากองทัพมาแล้วยังจะมีใครคุมอำนาจอีก ที่เขาต้องการหลิวเสี่ยวเหยียนก็เพราะปู่ของนางมีกองกำลังถึงสามแสนนาย แม้จะเล็กกว่าของเผยซ่างกวนแล้วอย่างไรขอแค่คุมเมืองหลวงได้ยังจะมีใครกล้าเสียงดังใส่เขาอีกแต่ไอ้แก่นั่นก็ท่าเยอะจนน่ารำคาญ กลับรักใคร่แต่หลานสาวบุตรสาวอนุอย่างหลิวเย่ฉาง ตอนนี้เขารอเสิ่นหลิวส่งข่าวมา แต่กลับเงียบเชียบไร้วี่แวว"เสิ่นหลิวล่ะ ส่งสารมาหรือยัง""ทูลองค์ชายใหญ่ ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ""เหตุใดเงียบเชียบนัก คงไม่เกิดเรื่องหรอกนะ"จ้าวเหวินรู้สึกใจคอไม่ดี เขาจะเข้าประชุมวันนี้เพื่อใส่ร้ายเผยซ่างกวน รอเพียงเวลาเท่านั้น ไม่นานองครักษ์ของเขาก็มารายงานว่าถึงเวลาประชุมแล้ว จ้าวเหวินตรงมายังท้องพระโรง ในนั้นมีขุนนางอยู่เขาเดินเข้าไปอย่างองอาจ ไม่นานฮ่องเต้ก็มาถึง ฉลองพระองค์สีทองนั่งเด่นเป็น

  • ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป   กวาดล้างรังโจร

    มีเสียงฝีเท้าเดินมาจากด้านใน สตรีรูปร่างอ้อนแอ้นมือถือกระบี่เล่มยาวที่เปื้อนเลือด ปลายกระบี่มีเลือดหยดตามทางเดินที่เคลื่อนผ่าน ส่วนอีกคนเป็นบุรุษรูปงามมากนัก เขาเดินออกมาพร้อมกับสตรีนางนั้น เสิ่นหลิวเห็นใบหน้าชัดเจนก็เอ่ยเรียกทันที"เจ้าไม่ใช่เจ้าใหญ่ เจ้าคือ เจ้าคือ""อารองไม่เจอกันนานนะขอรับ ข้าเอง เสิ่น ชิง ชิว"เสิ่นชิงชิวเน้นชื่อตัวเองทีละคำ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาคือเสียงของบุรุษที่เหี้ยมโหด หัวหน้ากองโจรถึงกับผงะ นี่เขาถูกหลอกหรือ ก่อนจะคว้าดาบเดินมาหาเสิ่นชิงชิว เขาเงื้อกระบี่ในมือเพื่อจะจ้วงแทง แต่กลับช้ากว่าเสิ่นชิงชิวที่วาดเท้าหมุนออกก่อนจะจับข้อมือของฝ่าหม่าจนหัก กระบี่หลุดออกจากมือทันที"เจ้าๆ เด็กๆไปเอาบุตรชายนางมา วันนี้ข้าจะฆ่าหลานชายเจ้าต่อหน้าเจ้าซะ"โม่จิ่วหัวเราะออกมาเสียงดัง จนกลุ่มโจรต้องหันไปมอง"ฮ่าๆๆๆ เจ้านี่นะอยากฆ่าข้าหรือ มีปัญญาแค่ไหนกันล่ะ เผยจ้าวหยวนคนนั้นคือใครหรือ ทำไมข้ารู้สึกว่าเป็นตัวเองนะ" น้ำเสียงยียวนเต็มที่จนฝ่าหม่ารู้สึกไม่ดี"เจ้าๆๆๆ เจ้าเป็นใครมาจากไหนกัน"ข้าคือโม่จิ่ว ส่วนที่ว่าข้ามาได้อย่างไร มิใช่เจ้าเอาข้าใส่

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status