ตอนที่2 แรกพบสบตา

ภาพโฉมสะคราญในชุดสีแดงช่างดูงดงามเย้ายวนยิ่งนัก ภพก่อนใช่ว่านางจะเฉิ่มเชยเพียงแต่ว่าเสื้อผ้าที่ใส่นั้นไม่มีไซร์ ใส่อะไรก็ไม่สวยจึงทำให้เลือกเสื้อผ้าที่ใส่แล้วสบายตัว จึงทำให้ดูเฉิ่มเชย แต่ตอนนี้รูปร่างของนางงดงามสมส่วนเสียขนาดนี้ ใส่อะไรก็ดูสวยไปหมด ต่อไปนี้เมิ่งเสี่ยวหลานผู้นี้จะเป็นเมิ่งเสี่ยวหลานคนใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิม

ยืนหมุนกายหน้ากระจกหนึ่งรอบก่อนจะฉีกยิ้มหวานให้เงาสะท้อนในกระจกด้วยรอยยิ้มเซ็กซี่กระชากใจ

"เป๊ะอะ"

ก่อนคนงามที่สร้างความประหลาดใจให้บรรดาสาวใช้ทั้งหลายจะเยื้องย่างกรีดกรายพาร่างงามเย้ายวน เดินไปตามทางเดินที่ปูด้วยพื้นกระเบื้อง สองข้างทางนั้นเต็มไปด้วยมวลดอกไม้นานาพันธุ์ ด้วยกิริยาอ่อนช้อย โดยปกติแล้วหากท่านแม่ทัพมาเยือนยังจวนคราใด คุณหนูใหญ่ของจวนคงต้องรีบเร่งไปพบมิให้อีกฝ่ายต้องคอย แต่ครั้งนี้กลับมิได้ดูเร่งรีบอย่างที่ควรจะเป็น และยังสวมอาภรณ์ที่มิใช่สีขาวอย่างทุกครั้ง ในความทรงจำของร่างนี้ความจริงนางมิได้ชมชอบสีขาวแต่ที่ต้องสวมใส่สีขาวเพราะต้องการประชันกับผู้เป็นน้องสาวต่างมารดาเท่านั้นที่นางผู้นั้นชอบสวมใส่สีขาวจนเป็นภาพชินตา ผู้คนต่างยกยอปอปั้นว่าน้องสาวนางนั้นเหมาะกับสีขาว เมื่อสวมใส่ก็ดูงดงามดังดอกบัวขาวบริสุทธิ์ และที่สำคัญ

ท่านแม่ทัพ? ท่านแม่ทัพ? ชื่ออะไรแล้วนางก็นึกไม่ออก บุรุษผู้นั้นคือชายที่ร่างนี้ปักใจรักข่าวว่าเขาก็ชมชอบสีขาว อาภรณ์สีขาวจึงเป็นอาภรณ์ประจำกายของนาง นางก็มิได้ไม่ชอบสีขาวหรอกนะแต่มันไม่มีสีสัน อาภรณ์หลากสีนั้นดูมีชีวิตชีวากว่าเป็นไหนๆ

เมื่อมาถึงยังเรือนใหญ่ร่างบางที่หยุดอยู่ตรงประตูเรือนสูดลมหายใจรวบรวมสติด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำ การสวมบทบาทเป็นเมิ่งเสี่ยวหลานของนางมิรู้จะรอดหรือจะร่วง แต่เมื่อครั้งที่ท่านพ่อท่านแม่พาท่านหมอมาดูอาการของนาง นางที่แกล้งจำได้บ้างมิได้บ้างจนทำให้หมอผู้นั้นแจ้งว่าศีรษะนางได้รับการกระทบกระเทือนอาจจะทำให้หลงลืมบางสิ่งบางอย่างไป ดังนั้นจึงมิเป็นปัญหามากนักหากนางจะดูเปลี่ยนไป

ภาพโฉมสะคราญในชุดสีแดงที่ปรากฏตัวขึ้นทำให้ภายในห้องที่กำลังสนทนากันอยู่อย่างออกรสเงียบเสียงลงจนแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ความเงียบที่เกิดขึ้นนั้นทำให้ผู้ที่ตกเป็นเป้าสายตาขยับกายอย่างอึดอัด ก่อนดวงตากลมโตจะกวาดมองบุคคลที่นั่งอยู่ภายในห้องนั้นอย่างสำรวจ บุรุษและสตรีวัยกลางคนที่ยังคงความสง่างามแม้อายุจะเข้าเลขสี่แล้ว ผู้ที่คอยแวะเวียนเฝ้าดูแลนางอยู่มิเคยห่างด้วยความห่วงใยเมื่อครั้งที่นางยังแกล้งล้มป่วยคงเป็นใครไปมิได้ บิดามารดาของนางที่กำลังส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ ถัดมาเป็นสตรีวัยใกล้เคียงกับมารดา ฮูหยินรอง เจียวหว่านชิง สตรีผู้นี้นั้นดูร้อนแรงยิ่งนัก หากเปรียบเทียบมารดานางกับฮูหยินรองผู้นี้ ก็คงเปรียบมารดานางดังสายน้ำที่เยือกเย็น ส่วนฮูหยินรองเปรียบดังเปลวไฟที่ร้อนแรง ส่วนสตรีที่นั่งอยู่ด้านข้างฮูหยินรองที่นางพึ่งได้พบหน้าค่าตาเป็นครั้งแรก ดรุณีน้อยใบหน้าก็...งั้นๆ การแต่งกายช่างขัดกับผู้เป็นมารดานัก เมิ่งเหลียนฮวา แม่ดอกบัวขาวที่ดวงตาที่มองมายังนางนั้นดุจนางอสรพิษ นางคงต้องทำความรู้จักกับน้องสาวผู้นี้ให้มากเสียแล้ว ส่วนบุรุษที่นั่งอยู่อีกฝั่ง บุรุษผู้มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับนางอยู่หลายส่วน บุรุษที่ทำให้นางเลือดกำเดาแทบกระฉูดมาแล้วครั้งหนึ่ง น่าเสียดายเหลือเกินที่บุรุษผู้นี้เป็นพี่ชายของนาง ยิ่งมองรอยยิ้มที่คนตรงหน้าส่งมาให้ อื้อ อยากผิดศีลธรรม

ก่อนสายตากลมโตจะเลื่อนมาปะทะเข้ากับสายตาดุดัน ที่มีใบหน้าหล่อเหลากร้าวใจยิ่งนัก หัวใจดวงน้อยพลันกระตุกสั่นไหวรุนแรง เสียงพี่ป้างลอยเข้ามาในหัวกระแทกใจอย่างจัง

~หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที

ใช่เธอหรือนี่ ที่คอยตลอดมา

ควบคุมไม่อยู่ รู้เลยว่าตัวสั่น

แค่เจอไม่นาน ถูกใจฉันเหลือเกิน~

กร้าวใจเหลือเกินทูนหัวของบ่าว มีบ้านขายบ้านมีรถขายรถ พร้อมเปย์นะคะ

~รักเค้า~

เห็นสายตาที่จ้องมองมายังนาง ยิ่งรู้สึกกระชุ่มกระชวย จึงขยิบตาส่งไปให้บุรุษผู้เป็นสเปคในฝัน แต่กลับได้รับการถลึงตาส่งมาให้อย่างดุดัน ช่างเถื่อนได้ใจอะไรอย่างนี้ ถูกใจ ถูกใจ

"หลานเอ๋อ มาแล้วหรือ มา มา มานั่งข้างๆ บิดานี่"

เสียงของท่านพ่อช่วยฉุดดึงนางให้หลุดจากภวังค์ กว่าจะดึงสายตาจากใบหน้าบุรุษในฝันได้ช่างยากเย็นยิ่งนัก

แม่ทัพซ่งที่มองสตรีไร้ยางอายที่วันนี้ดูแปลกไปแม้ทุกครั้งที่เจอกันนางจะแสดงออกว่าหลงใหลในตัวเขาแต่ก็มิเคยแสดงกิริยาเช่นนี้ นางขยิบตาให้เขา นางเป็นสตรีเช่นใดกัน สงสัยจะตกน้ำจนวิปลาสอย่างที่เขารู้ข่าวมา คงมิใช่แค่สูญเสียความทรงจำกระมัง ที่เขามาในวันนี้มิใช่ว่าจะมาเยี่ยมนางดังที่แจ้ง เขาแค่จะมาพูดคุยกับนางมิให้นางฉวยโอกาส ใช้ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นด้วยเหตุสุดวิสัยที่เขาได้ช่วยนางตอนนางตกน้ำมาบีบให้เขาต้องรับผิดชอบในตัวนาง ด้วยหญิงชายมิควรใกล้ชิด แม้เขาจะเห็นเนื้อตัวนางแต่นั่นเพราะมันเป็นสิ่งที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้ เขาแค่ผ่านไปตอนนางพลัดตกน้ำจึงต้องให้ความช่วยเหลือเพราะเห็นว่านางเป็นน้องสาวของสหายสนิท หากนางใช้โอกาสนี้บีบให้เขาต้องรับผิดชอบคงยากที่จะหลีกเลี่ยง ยิ่งสตรีร้ายกาจเช่นนางคงมิปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือเป็นแน่