ตอนที่4 ผัวทิพย์

"เห้อ! เบื่อ"

ร่างบางที่เดินไปเดินมาอยู่ในห้องกว้างอย่างเบื่อหน่าย นางอุดอู้อยู่แต่ในห้องอยู่หลายวันแล้ว พ่อยอดยาหยีของนางตั้งแต่วันนั้นก็หายเข้ากลีบเมฆ ไม่โผล่มาให้นางได้ชื่นฉ่ำหัวใจเลย สงสัยจะแค้นใจนางจนอกแตกตายไปแล้วกระมัง เล่นกับใครไม่เล่น ริจะมาลองของกับแม่ เป็นไงละเจอลูกยั่วของนางเข้าไปถึงกับน็อคกลางอากาศไปเลย บอกแล้วว่านางแซ่บ หุหุ

ไม่ไหวแล้วหากยังอุดอู้อยู่แต่ในนี้นางต้องอกแตกตายแน่ๆ นิยงนิยายก็ไม่มีให้อ่าน บ่าวรับใช้คนสนิทก็ไม่มีให้สนทนา สองคนนั่นก็เหมือนหุ่นยนต์มีชีวิต อะไรจะอยู่ในกรอบปานนั้น เกิดใหม่มาสวยหุ่นแซ่บทั้งที ไม่ออกไปแรดบ้างก็เสียดายแย่ คิดได้ดังนั้นร่างบางจึงรีบตรงไปยังเรือนใหญ่ วันนี้นางต้องได้ออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอก จะมัวแต่นั่งกินนอนกินไม่ได้ ไม่เช่นนั้นคงได้เฉาตายเป็นแน่ อุตส่าห์ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ทั้งที ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากันหน่อย

เมื่อมาถึงเรือนใหญ่ยังมิทันได้ก้าวเข้าไปในเรือน สายตาก็ไปปะทะกับร่างสูงของผู้เป็นพี่ชายที่ดูจากการแต่งกายแล้วคงกำลังจะไปข้างนอกเป็นแน่ ไม่รอช้าจึงพาร่างงามตรงเข้าไปเกาะแขนแกร่งพร้อมด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

"พี่ใหญ่ กำลังจะไปไหนหรือเจ้าคะ ข้าขอไปด้วยได้หรือไม่"

หมิงห้าวหันมามองสตรีตัวเล็กผู้เป็นน้องสาวของตนที่พักหลังมานี้ช่างขี้อ้อนนัก อย่างตอนนี้ศีรษะทุยเล็กก็กำลังถูไถตรงอกตนเหมือนดังแมวน้อยแสนน่ารัก

"พี่มีนัดกับสหาย แต่หากเจ้าจะไปด้วยก็ย่อมได้ เพราะสนทนากันไม่นานนัก"

"แต่นึกครึ้มอันใดวันนี้ถึงได้คิดออกไปข้างนอกกัน เจ้ามิชอบอากาศร้อนมิใช่หรือ"

ศีรษะเล็กที่กำลังถูไถกับอกแกร่ง ใบหน้าที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั้นพลันชะงัก จำต้องผละออกจากอกกำยำอย่างแสนเสียดาย เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นพี่ชาย ความจริงนางมิได้ไม่ชอบอากาศร้อนหรอกแค่อ้างไปเรื่อยเท่านั้น ที่ที่นางจากมาร้อนตับแตกกว่านี้มากนัก นางเพียงอยากศึกษาทุกอย่างให้แตกฉานเท่านั้น จะได้รับมือได้ถูก  

พี่ชายข้าเหตุใดถึงได้น่าลวนลามเช่นนี้ มีพี่ชายรูปงามขนาดนี้ โลกใบนี้ช่างน่าอยู่นัก หากตายอีกครั้งก็ไม่เสียดายชีวิต มองใบหน้านี้ทีไร น้ำลายจะไหลทุกที อร๊าาาย น่ารัก 

"หืม ว่าอย่างไร เจ้ายังมิตอบคำถามพี่เลยนะ เด็กดี"

หมิงห้าวที่เห็นน้องสาวตัวน้อยของตนเอาแต่มองหน้าแล้วยิ้มอย่างเหม่อลอยจึงยกมือหนาขึ้นลูบศีรษะเล็กเบาๆ กลัวว่านางจะอาการป่วยกำเริบ หลังจากนางฟื้นไข้ น้องสาวของเขาช่างน่ารักน่าเอ็นดูนัก ดูเอาอกเอาใจและมีเวลาให้กับทุกคน แม้จะป้ำๆเป๋อๆไปบ้าง แต่เขาก็รู้สึกรักและเอ็นดูนางเหมือนเดิม หรือมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ เขาชอบที่นางสดใสร่าเริงเช่นนี้ ดีกว่าชอบทำตัวเย็นชาเอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อนเป็นไหนๆ เวลาของนางทั้งหมดก็ทุ่มเทให้กับการคิดแผนการให้ได้ใกล้ชิดและกีดกัน กลั่นแกล้งสตรีอื่นไม่ให้ได้ใกล้ชิดแม่ทัพซ่งหลงเย่ สหายของเขา จนไม่มีเวลาใช้ชีวิตปกติดังดรุณีน้อยนางอื่นๆ วันๆเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในเรือน จะยอมออกจากเรือนก็ต่อเมื่อได้ข่าวของสหายของเขาผู้นั้นเท่านั้น  แม้บางครั้งจะมีเผลอน้ำลายยืดบ้าง แต่เขาเชื่อว่าสักวันนางจะต้องหายดีกลับมาเป็นปกติ แต่ก็ขอให้นางยังคงความน่ารักน่าเอ็นดูนี้ไว้

"ข้าอยากไปเปิดหูเปิดตาบ้างเจ้าค่ะ อยู่ในเรือนมาหลายวันแล้ว แล้วอีกอย่างข้าอยากได้สาวใช้สักนางนึงด้วยเจ้าค่ะ"

"หืม สาวใช้หรือ แต่คนของท่านแม่ก็มีเยอะแยะ หากน้องเอ่ยปากมีหรือท่านแม่จะไม่ยกให้เจ้า"

"ข้าอยากคัดเลือกด้วยตนเองเจ้าค่ะ ข้าต้องการคนที่เป็นของข้าจริงๆ"

"อืม เช่นนั้นก็ได้ แต่น้องคงต้องไปแจ้งกับท่านพ่อท่านแม่เสียก่อนนะ"

หมิงห้าวได้แต่ตามใจนาง ให้นางได้ไปคัดเลือกบ่าวของนางด้วยตัวเองก็ดีเหมือนกัน เมื่อก่อนนั้นเพราะความไม่ค่อยใส่ใจของนางเองจึงทำให้บ่าวที่ถูกส่งมารับใช้นางมีคนของฮูหยินรองแฝงกายปะปนมาก่อความรำคาญอยู่เสมอ จนต้องมีเหตุการณ์ที่น้องสาวเขาสั่งโบยบ่าวพวกนั้นจนกลายเป็นข่าวลือถึงความโหดร้ายของนาง ทั้งที่จริงๆแล้วเขาคิดว่ามันน้อยไปเสียด้วยซ้ำกับเพียงแค่โทษโบยแล้วขายออกไป  ตอนนี้เรือนน้องสาวเขามีบ่าวที่ไว้ใจได้เหลืออยู่ไม่กี่นางเท่านั้นซึ่งล้วนเป็นคนเก่าคนแก่ของมารดา 

"พี่ใหญ่ ท่านว่าข้าไปเปลี่ยนอาภรณ์ก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ"

หมิงห้าวที่หันมามองร่างงดงามสมส่วนของน้องสาวที่กำลังสำรวจอาภรณ์สีกลีบบัวอ่อนหวานพร้อมรอยยิ้มภูมิอกภูมิใจ

"มิต้องแล้วน้องรัก เพียงแค่นี้เจ้าก็งดงามเป็นหนึ่งแล้ว หากแต่งให้งามกว่านี้ พรุ่งนี้จวนเราคงวุ่นวายกับบรรดาแม่สื่อที่ถูกส่งมาเป็นแน่"

เขามิได้พูดเกินจริงหรอกนะ แม้นก่อนนั้นน้องสาวผู้นี้จะงดงามมากอยู่แล้ว แต่เมื่อนางสวมอาภรณ์ที่มีสีสันแทนการสวมอาภรณ์สีขาวกลับยิ่งทำให้นางดูงดงามเย้ายวนน่าค้นหา เห็นแบบนี้แล้วคาดว่าอีกไม่นานคงมีข่าวมงคลเกิดขึ้นเป็นแน่ 

แล้วรถม้าจวนเสนาบดี ก็เคลื่อนตัวออกไปยังจุดหมาย ก่อนจะหยุดลงหน้าโรงเตี๊ยมอันดับหนึ่งของเมือง ซึ่งเป็นที่นัดหมายของบรรดาสหายของพี่ชายและหนึ่งในนั้นก็เป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้

เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปด้านในก็กลายเป็นจุดสนใจได้ไม่ยาก เพราะทั้งคู่ล้วนแต่มีรูปโฉมงดงามโดดเด่น เสี่ยวเอ้อของโรงเตี๊ยมที่จำได้ทันทีว่าคุณชายท่านนี้คือสหายของนายตนจึงรีบเดินนำทั้งคู่ไปบนชั้นสองของโรงเตี๊ยมที่เป็นห้องประจำของเจ้านายตน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แอ้ดดดด

เสียงประตูถูกเคาะเบาๆแล้วเปิดออกภายในห้องที่ด้านในมีบุรุษสามคนผู้เป็นสหายของผู้มาใหม่นั่งสนทนากันอยู่พลันเกิดความเงียบขึ้น เมื่อผู้ที่ก้าวเข้ามามิได้มีเพียงสหายที่รู้จักกันดีแต่ยังมีโฉมสะคราญที่งดงามมากอีกนางหนึ่งปรากฏตัวขึ้นด้านหลังด้วย

เสี่ยวหลานที่มองบุรุษหน้าตาหล่อเหลาทั้งสามที่มองมายังนางอย่างเก้อกระดาก

อืออ งานดี ผัวทิพย์ของนางถูกเพิ่มเข้าในสต๊อกอีกสามคนแล้ว

ยาดมอยู่ไหน ยาดม ใครก็ได้หายาดมให้ข้าที