บทที่ 0533

“นี่ เรื่องมันยาว”

“ท่านค่อย ๆ พูดเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้ามาในห้อง รินน้ำชา หยิบเมล็ดแตงจำนวนหนึ่งขึ้นมา ใบหน้าเฉกเช่นเดียวกับยามปกติ มองไม่เห็นถึงความเศร้าโศกหรือยินดี “หม่อมฉันมีเวลามาก”

ตงฟางลีจึงนั่งลงฝั่งตรงข้ามนาง ก่อนผ่อนลมหายใจ “นั่นเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้น”

“เข้าใจผิดหรือ?” ฉินเหยี่ย