ฉินเหยี่ยนเย่ว์กำลังฟังคำพูดทั้งหมดของพวกเขาไม่แปลกใจเลยที่ตงฟางหลีจะโกรธมากขนาดนี้ ข่าวลือเหล่านี้มันเกินไปจริง ๆจวนเหลยอันโหวไม่ได้เห็นจวนอ๋องเจ็ดอยู่ในสายตาเลย กลุ่มคนที่เชื่อข่าวลือเองก็กล้าการจัดการโดยพลการ การเก็บตัวเกินไปนั้นก็มิใช่เรื่องดีไป๋โค้วได้ยินแล้วโกรธมาก “พระชายา ไยถึงไม่ปฏิเสธกล
“ปีศาจขโมยเด็กไปแล้ว” มีคนในกลุ่มฝูงชนตะโกนขึ้น “พวกเราปล่อยให้นางทำเช่นนี้ไม่ได้นะ”“ใช่แล้ว ใช่แล้ว อย่าให้นางพาคนไปอยู่ใต้จมูกของเราได้”“พี่ชายสองสามคนตรงนั้น มา บุกไปกับข้า”“ไป๋โค้ว ผู้ใดที่กล้าเข้ามาใกล้ ถอดแขนขาของผู้นั้นออก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์สั่งอย่างเยียบเย็น “แล้วก็พาพวกเขาไปศาลาว่าการได้เล
หลังจากที่ท่านเจ้าเมืองรับคดี ทุกคนก็แตกตื่นโกลาหลหลายร้อยคนต่างพากันมุงดู เจ้าพูดข้าคุย เสียงดังจนเหลือทน“เงียบ” ท่านเจ้าเมืองเคาะไม้ปลุกสติลงกับโต๊ะเจ้าหน้าที่ศาลาว่าการกระแทกไม้โบยลงบนพื้น ก่อให้เกิดเสียงดังที่น่าตะลึงงันความศักดิ์สิทธิ์ของศาลาว่าการทำให้ผู้คนตกตะลึง และในที่สุดกลุ่มผู้คนก็เง
ไป๋โค้วพุ่งความโกรธทั้งหมดที่สะสมในช่วงสองสามวันมานี้ไปยังแรงตบฉาดนี้ได้ยินเพียงเสียงดังก้อง ใบหน้าของฮูหยินเหลยอันโหวถูกตบจนยู่ ฟันหลุดไปหนึ่งซี่ เลือดกบปากชั่วขณะหนึ่งควบคุมที่เกิดเหตุได้ยากลำบาก“บังอาจ” ท่านเจ้าเมืองคิดไม่ถึงว่าไป๋โค้วจะลงมือในศาล ใบหน้าของเขามืดมนยิ่งนัก รีบยกไม้ปลุกสติกระแทก
ทันทีที่คำพูดของฉินเหยี่ยนเย่ว์ดังขึ้นมา เหล่าผู้คนที่เชื่อข่าวลือนอกศาลาว่าการก็นึกถึงเหตุการณ์นั้นออกเช่นกัน“ในช่วงเวลาก่อนหน้านี้ รถม้าของฮูหยินเหลยอันโหวพังอยู่บนถนน เพราะชื่อเสียงไม่ดีของนางจึงไม่มีผู้ใดอยากช่วยเหลือ เพียงยืนดูเรื่องขบขันเท่านั้น ต่อมามีคนใจดีพยุงนางขึ้น ได้ยินว่าพานางไปรักษา”
“ฮูหยินเหลยอันโหว ท่านมีอะไรจะพูดหรือไม่?” ท่านเจ้าเมืองถาม“ใต้เท้า รถม้าของข้าพังอย่างมีเงื่อนงำแอบแฝง ตอนแรกยังดี ๆ อยู่เลย แต่เหตุใดจู่ ๆ ถึงพังได้เล่า?” ฮูหยินเหลยอันโหวชี้ไปยังฉินเหยี่ยนเย่ว์ “ต้องเป็นนางแน่นอน เป็นนางที่จงใจพังมัน”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ส่ายศีรษะใต้หล้านี้ ยังมีคนที่ทั้งโง่ทั้งเลวอ
“ข้าเชื่อฮูหยินเหลยอันโหว” ขณะที่ทุกคนกำลังสั่นคลอน สตรีผู้หนึ่งอุ้มลูกเดินออกมา “ข้าเองก็เป็นแม่คนเช่นกัน แม้ว่าเสือจะดุร้ายแต่ก็ไม่กินลูกของมัน ไม่มีแม่คนไหนจะทำเรื่องเช่นนี้กับลูกของตนหรอก”คำพูดของสตรีผู้นั้นกระทบความรู้สึกคนจำนวนไม่น้อยฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจเงียบ ๆ อยู่ในใจดวงตาของสตรีผู้นั้
“ทว่า คนส่วนใหญ่ใช้มีดที่จับต้องไม่ได้ประหัตประหารผู้บริสุทธิ์ด้วยท่าทีไม่สนใจไยดี พวกเขาเอาสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาในชีวิตผลักความผิดพลาดไปให้ผู้อื่น กลับไม่ไตร่ตรองเลยว่าการกระทำของตนเองน่ากลัวเพียงใด”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ประสานมือระดับหน้าอกแสดงความเคารพแล้วพูด “ผู้คนใช้อาวุธที่จับต้องได้ในการเข่นฆ่าผู้คน