LOGINShare
บทที่ 423
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 424
เมื่อตงฟางหลีเห็นเช่นนี้ นัยน์ตาพลันทอประกายวาววับขึ้นมาในทันทีเขายังพอจะจำได้ว่า ทางทิศเหนือสุดของแคว้นเป่ยลู่นั้นมีอากาศหนาวเย็น ทั้งยังมีหิมะตกตลอดทั้งปี เหล่าผู้คนที่นั่นก็อาศัยอยู่ในห้องน้ำแข็งเช่นกันเกรงว่าห้องน้ำแข็งกับถ้ำหิมะคงจะมิต่างกันมากระมัง“ลู่ซิว ให้ผู้ที่พอจะเคลื่อนไหวตัวได้ออกกำล
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 425
“คุณหนูของเจ้าเป็นอันใดไปกัน?” ตงฟางหลีเอ่ยถาม“ท่านอ๋องเจ็ดเพคะ” ซิ่งฮวาร่ำไห้ออกมาทั้งน้ำหูน้ำตา “ท่านช่วยไปดูคุณหนูข้าน้อยหน่อยเถิดเพคะ นับตั้งแต่เมื่อวานบ่ายคุณหนูก็เอาแต่ปวดท้องไม่หยุด นางปวดท้องมาทั้งวันทั้งคืนแล้ว เกรงว่า คงมิพ้นคืนนี้แน่เพคะ”“ความปรารถนาสุดท้ายของคุณหนูคือการได้พบหน้าท่านสั
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 426
ตงฟางหลีครุ่นคิดกับตนเองอย่างเงียบ ๆ พร้อมทั้งสั่งให้คนขับรถม้ามุ่งหน้าไปยังวังหลวงในทันทีตงฟางหลีจึงรายงานเรื่องถ้ำหิมะและจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมดให้องค์ฮ่องเต้ทราบฮ่องเต้นึกสนใจเรื่องถ้ำหิมะที่เอาไว้หลบหนาวยิ่งนัก จึงเอ่ยซักถามอยู่นาน ก่อนจะช่วยจัดสรรวัสดุอุปกรณ์จำนวนหนึ่งเพื่อบรรเทาภัยพิบัติในค
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 427
ตงฟางหลีแสดงท่าทียอมรับโดยปริยายลู่จิ้นปรบมือ “เยี่ยม ๆ ถ้านางกล้ารังแกศิษย์น้องหญิง ก็ให้นางลิ้มรสผลที่ตามมาอันเจ็บปวดเสีย”“เจ้าเจ็ด ยาเม็ดเจวี๋ยจื่อมิใช่จะมีลูกไม่ได้เลย เพียงทำให้ตั้งครรภ์ยากเท่านั้น หากร่างกายแข็งแรง ดูแลอย่างระมัดระวังก็ยังสามารถตั้งครรภ์ได้ แต่ข้ามียาป้องกันการตั้งครรภ์ได้อย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 428
ตงฟางหลีผลักประตูเปิด ก่อนจะก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก็ก้าวถอยกลับมาอีกครั้งเขาเห็นคนอยู่ลึกเข้าไปในม่าน ซุกซ่อนอารมณ์ไว้นัยน์ตา“เสด็จพี่หลี ท่านเป็นอันใดไปเพคะ? ไยถึงไม่เข้ามาเล่าเพคะ?” ซูเตี่ยนฉิงพูดปนน้ำเสียงร่ำไห้ตามเอกลักษณ์ของนาง “ฉิงเอ๋อร์ทำอะไรผิดไปหรือเพคะ? หม่อมฉันขอโทษ หม่อมฉันมิควรเ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 429
“เจ้าแสร้งป่วยแล้วเรียกให้ข้ามา ก็เพื่อแสดงละครแบบนี้น่ะหรือ?” ตงฟางหลีถามเสียงเย็นชาซูเตี่ยนฉิงมองเขายังมีสายตาที่กระจ่างชัด ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องมนต์เลย ร่องรอยของความสับสนวุ่นวายฉายพาดผ่านในใจ “นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?”“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไร้ผล”ก่อนหน้านี้นางได้ทดลองมาแล้วหลายคร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 430
“มันเป็นความผิดของท่าน” ซูเตี่ยนฉิงพูดอย่างดุดัน “ยิ่งเป็นความผิดของนังแพศยาฉินเหยี่ยนเย่ว์ เป็นนางที่แย่งชิงท่านไป แย่งชิงท่านที่เป็นของหม่อมฉันไป”“แม่นางซู เจ้าจำไว้ ที่ข้าตัดความสัมพันธ์ต่อเจ้า มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหยี่ยนเย่ว์เลย” ตงฟางหลีพูดขึ้น“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน ถ้าไม่ใช่เพราะ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 431
นางเหมือนกับคนบ้า ตะโกนกรีดร้องสุดเสียง “ตงฟางหลี ท่านเป็นคนเนรคุณ ได้ใหม่ลืมเก่า ท่านถูกนังแพศยาฉินเหยี่ยนเย่ว์นั่นหลอกลวง นังแพศยานั่น เป็นเพราะนังแพศยานั่นเข้ามาขวางทาง หากไม่มีนาง หากนางตายไป ท่านก็ยังเป็นของหม่อมฉัน”“ตงฟางหลี หากวันนี้ท่านกล้าที่จะเดินออกไปจากที่นี่ หม่อมฉันจะทำให้ชีวิตของฉินเ
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
