“ข้าบอกไปแล้ว ว่านี่เป็นเรื่องใหญ่” ไป๋โค้วมองส้มที่เหลืออยู่ครึ่งลูกในจาน ก็เอื้อมมือไปหยิบขึ้นมา โยนเปลือกส้มเข้าเตาไฟ แล้วยัดส้มเข้าปาก เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอู้อี้ “ช่วงหลายวันที่ท่านหมดสติไม่ฟื้นนั้น ท่านอ๋องเอาแต่ทำตัวผิดปกติอยู่ทั้งวัน ข้าถามตู้เหิงถึงได้รู้ว่า เป็นวันที่พวกท่านทั้งสองนัดหมายกั
เย่ว์ลู่โหดร้ายถึงกับทุบตีคนเชียวหรือ?“เรียนพระชายา เป็นเรื่องจริงเพคะ” หู่พั่วเอ่ย “ในวันแต่ง ท่านหญิงเย่ว์ลู่ได้ก่อเรื่อวุ่นวายในงาน จนทำให้จวนอ๋องสามต้องกลายเป็นตัวตลก พระสนมซูกลั้นความโกรธไว้จนเต็มท้อง พอถึงวันถัดมา ตอนที่ท่านหญิงเย่ว์ลู่เข้าวังไปยกน้ำชาคารวะยามเช้า พระนางก็จงใจไม่รับชาของท่านห
“สถานการณ์ท่านหญิงเย่ว์ลู่เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยถาม“นับตั้งแต่หลังจากตบพระสนมซู จนท่านหญิงถูกกักบริเวณและคัดพระคัมภีร์เป็นต้นมา บ่าวก็มิได้เจอนางอีกเลยเพคะ” หู่พั่วเอ่ยตอบ “แต่บ่าวได้ยินมาว่า นางเจริญอาหารมาก อารมณ์ก็ไม่เลวเลยเพคะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์พินิจพิจารณาอารมณ์ของเย่ว์ลู่อยู่ในส
สถานะของสตรีต่ำต้อยเพียงนี้ แม้จะเป็นการเลิกราจากกันด้วยดี สตรีก็จะไม่มีวันมีชีวิตที่ดีไม่แปลกใจที่ในใจตงฟางหลีจะรู้สึกผิด ถึงกับต้องการจะร่วมหอกับนางโดยไม่สนอาการบาดเจ็บ ที่แท้ยังมีกฎเช่นนี้อยู่ด้วยนางกวาดสายตามองเฝ่ยชุ่ยที่ใบหน้าแดงก่ำ ก่อนที่สายตาจะทอดมองไปยังตู้เหิงที่กระสับกระส่ายสีหน้าตู้เห
เรื่องการแต่งงานนี้ แม้ว่าตงฟางหลีจะไม่ยินดีก็ไร้หนทางปฏิเสธหากพระพันปีพระราชทานอภิเษกสมรสด้วนตนเอง ก็เท่ากับแพ้เกมหมาก ถึงพวกเขาทั้งคู่จะไม่ยินดีทว่าก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเมื่อซูเตี่ยนฉิงเข้าจวนอ๋องเจ็ด เกรงว่าในจวนนี้คงจะพลิกหน้ากลับหลังแล้วฉินเหยี่ยนเย่ว์บีบแขนเสื้อแน่น นางไม่สามารถรอต่อไปได้อีก
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้วเล็กน้อยในฐานะเป็นหมอ ทันทีที่นางได้กลิ่นก็สรุปได้ กลิ่นหอมนี้เป็นยาพิษชนิดหนึ่งนางกลั้นหายใจพลางมองหาไปรอบ ๆ ในที่สุดก็เห็นช่อดอกไม้สีน้ำเงินพิลึกพิลั่นหนึ่งช่อวางอยู่ข้างหน้าต่างกลิ่นหอมแปลก ๆ กำจายออกมาจากดอกไม้ช่อนี้อย่างแน่นอนนางเข้าไปใกล้โดยไม่รู้ตัว ขณะที่กำลังจะดมก
“เจ้ามีทักษะการพูดคารมคมคายนัก ไม่สู้มองช่อดอกไม้ในมือดูสิ บุปผาจันทร์ครามดอกนี้พิเศษมาก หลังจากเด็ดแล้วจะเหี่ยวเฉาทันที ยามที่พวกข้าเข้ามา ดอกไม้ในมือก็ยังบานสะพรั่งอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับแห้งเหี่ยวไปแล้ว เจ้ายังมีอะไรให้พูดเล่นลิ้นได้อีก?” ฮองเฮาบังคับตัวเองให้รักษาความสงบ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาฉ
ฮองเฮานี่หมายความอย่างไร?ในสายตาของนาง ซูเตี่ยนฉิงเต็มใจแต่งงานกับตงฟางหลี ก็คือโชคดีของตงฟางหลีหรือ? เป็นเขาปีนป่ายขึ้นที่สูงขึ้นอย่างนั้นหรือ?พวกนางไปเอาความมั่นใจและความกล้าหาญมาจากที่ใดกัน?“ฮองเฮา” ในน้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์ราวสายลมและหิมะ เย็นชาหาสิ่งใดเปรียบได้ “พระองค์มิใช่ท่านอ๋องเจ็ด จ