ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้ยินเช่นนั้น เส้นเลือดบนหน้าผากก็กระโดดขึ้นทันทีตอนที่ตาเฒ่าจากไป ตงฟางลั่วก็มีอายุเพียงห้าหกขวบเอง ปู่จะรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นผู้ชายสารเลว?เขาสามารถทำนายอนาคตได้หรือ?“ลู่ซิว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดต่อ“ไสหัวไป ลู่จิ้นเจ้าไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้าหลานสาวข้าแต่งงานกับคนรุ่นหลังของเจ
หลังจากที่ในห้องมืดลง ทุกสิ่งในพื้นที่อันกว้างใหญ่ก็เงียบสนิท“ปู่?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์จ้องมองไปที่แท่นทรงกลมอันมืดสนิทอย่างว่างเปล่า ไม่สามารถตอบสนองได้เป็นเวลานานเมื่อคิดว่านางกับปู่แยกจากกันตลอดกาล แล้วคิดว่าปู่ของนางก็คือเทพลวงโลกในตำนาน คิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ อารมณ์คว
การเดินทางกลับไม่ราบรื่นนักมือขวาตงฟางหลีใส่เฝือกไว้ น้ำหนักตัวของฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงไปรวมอยู่ที่มือซ้ายของเขาแทน ระยะทางจากวัดวั่นเฮ่อมาจนถึงรถม้า ทำเอาเขาเดินได้ยากลำบากเป็นพิเศษปรมาจารย์ลัทธิเต๋าอวิ๋นเฮ่อต้องการจะเข้ามาช่วย ถูกเขาจ้องกลับไปอย่างดุดัน อากาศอันหนาวเย็นและถนนลื่น เขาเกิดความกลัวว่
นางคว้าไว้ไม่ได้ สัมผัสก็ไม่ได้ ทำได้เพียงร้อนรนครั้นผ่านไปได้สองถึงสามนาที ปู่ก็พบความผิดปกติจากทางฝั่งนี้ พลันรีบเข้ามาทันที ทันทีที่เห็นนางล้มอยู่ด้านในอุปกรณ์ ใบหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นขาวซีดทันใด เขาร้องเรียกอย่างรีบร้อน กลับมิอาจปลุกนางให้ตื่นขึ้นมาได้ ปู่ทรุดนั่งลงกับพื้นด้วยใบหน้าซีดเผือดราวก
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองทุกการกระทำของปู่อยู่ข้าง ๆ ในใจเต็มไปด้วยความตกใจ และเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเช่นกันไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ตงลู่ที่สงบสุขและรุ่งเรืองหรือฐานะบุตรสาวคนโตของตระกูลฉิน ล้วนเป็นปู่ที่แย่งชิงมาเพื่อนางทั้งนั้นตาแก่คนนั้น เพื่อนางแล้ว ได้ทำมากมายถึงเพียงนี้เรื่องที่นางคิดว่าเป็นเรื่องที่สมค
“เหยี่ยนเย่ว์ อย่าร้องไห้ แล้วตื่นขึ้นมาก่อนดีหรือไม่?”“เหยี่ยนเย่ว์ ตื่นได้แล้ว รีบตื่นขึ้นมาเถอะ” น้ำเสียงที่เย็นเยียบประหนึ่งหยกดังก้องที่ข้างหูไม่หยุด เมื่อเสียงดังขึ้นแต่ละครั้ง ได้แทงทะลุไปถึงก้นบึ้งหัวใจน้ำเสียงของเขาราวกับมีมนต์ขลัง ขจัดความโศกเศร้า และขับไล่ความโดดเดี่ยวของนางให้พ้นไป
กลุ่มควันที่ลอยพวยพุ่งขึ้นจากกระถางธูปป๋อชานกลายเป็นสีชมพูอ่อน ราวกับมีระรอกคลื่นพัดอยู่ภายในห้องเป็นดั่งดวงจันทราและดวงดารา ไม่รู้ว่าจะเป็นคืนนี้หรือว่าคืนไหนตงฟางหลีตะกละตระกรามไม่เพียงพอ ราวกับว่าจะกลืนนางลงไปทั้งตัว ร้อนแรงเสียจนทำเอานางไม่รู้จะทำอย่างไรดีเป็นครั้งแรกที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้สึกว
“ตงฟางหลี หม่อมฉันรู้สึกสับสนนิดหน่อย”“หือ?”“หม่อมฉันฝันถึงบางเรื่องที่หม่อมฉันเองไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไรดี” นางเอ่ยพร้อมทั้งถอนหายใจ “หม่อมฉันไม่รู้แม้กระทั่งว่านั่นเป็นความทรงจำที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของสมองหรือว่าเป็นความฝันกันแน่”นับตั้งแต่ไปที่วัดวั่นเฮ่อจนถึงตอนนี้ ข้อมูลทุกอย่างที่ได้รับม
เห็นได้ชัดว่านางอาลัยอาวรณ์สุนัขตัวนี้ในสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวย ปีศาจเฒ่าตระหนักจุดนี้เป็นอย่างดี และตอบโต้กลับมาประโยคที่ดูเหมือนลอยละล่องนั้น ชัดเจนว่าผ่านการไตร่ตรองมาอย่างดีโหดร้ายยิ่งนัก!“ไท่เฟยฉางแน่ใจหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยายามทำให้เสียงของตนสงบที่สุด เคลือบรอยยิ้มบนใบหน้า และสมองทำงาน
ทิศทางที่กลิ่นเน่าของศพโชยมา คือจุดที่สุนัขส่งเสียงร้องดังลั่นนั่นเองในฤดูเหมันต์ ความเร็วที่ศพจะเน่าเปื่อยนั้นค่อนข้างช้าตามอุณหภูมิของชั้นดินเยือกแข็งและกลิ่นเน่าที่กำจายออกมา สามารถแยกแยะได้ว่า เวลาเสียชีวิตอยู่ที่สองเดือนโดยประมาณครั้นพิจารณาจากท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างมากของไท่เฟยฉางแล้ว ความเป
ฉินเหยี่ยนเย่ว์กดถูกใจให้ไท่เฟยฉางในใจอย่างเงียบ ๆไท่เฟยฉางกล่างถูกแล้ว นางจงใจมาก่อปัญหาจริง ๆ“ไท่เฟยฉาง พระองค์กำลังตรัสถึงเรื่องอะไรหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ทำหน้าเหมือนดอกบัวขาวบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ใบหน้าเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ กระตุกจมูกสองครั้ง ราวกับน้อยใจใหญ่หลวง “ไท่เฟยฉางต้องตรัสเพียงนี
ไท่เฟยฉางโกรธมากนางจ้องฉินเหยี่ยนเย่ว์ พลางขบกรามแน่น “ฉินเหยี่ยนเย่ว์ เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”“อ๋า?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ปรบมือ และโค้งคำนับขอโทษ “เป็นเช่นนี้เพคะ สุนัขของหม่อมฉันตกใจตื่นกลัวจนหลุดจากเชือกแล้ววิ่งหนีไป หม่อมฉันจึงรีบไล่ตาม ไล่ตามอยู่นานมากก็ตามไม่ทัน เห็นมันวิ่งมาถึงที่นี่ก็หายไปอย่างไร้ร
“ฉากกั้นน้ำของข้า” ไท่เฟยฉางรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างยิ่งเพล้ง!“เครื่องเคลือบลายครามของข้า”ตึง!“คันฉ่องเปลี่ยนอาภรณ์ของข้า!”“ใครก็ได้ มานี่เร็วเข้า” ไท่เฟยฉางเฝ้าดูของหายากในเรือนถูกสุนัขชนพังเป็นชิ้น ๆ ในใจมีเลือดซึมหยดขอบตาของนางแดงก่ำ “ใครก็ได้ รีบมาตีสัตว์ร้ายตัวนี้ให้ตายเสีย”“สุนัขตัวนี้มาจาก
หลังจากถามตงฟางหลีถึงเหตุการณ์ที่ไท่เฟยฉางทำร้ายเขา เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็กในใจของนางไม่สามารถสงบอารมณ์ได้อยู่นานไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ข้อแก้ตัวใด ล้วนไม่สามารถใช้เป็นเหตุผลในการทำร้ายเด็กได้ไม่ว่าจะเป็นตงฟางหลี หรือเจ้าเก้าที่มีประสบการณ์ชีวิตอันแสนขรุขระ ล้วนไม่สามารถถูกผู้ใหญ่ที่มีจิตใจสกปรกเ
นางเสียใจที่กระทำเช่นนี้แล้วหากไม่ได้เลี้ยงสุนัขตัวใหญ่ตั้งแต่อายุยังน้อย เป็นเรื่องยากมากที่จะเข้าใกล้คนแปลกหน้านางพาสุนัขออกมาอย่างหุนหันพลันแล่น ซึ่งมุทะลุเกินเยียวยา“สนมเหยา หม่อมฉันขอโทษ” นางถอนหายใจเงียบ ๆ ปริมาณการใช้ต่อครั้งของเข็มพิษอาจจะมากไปสักหน่อยสำหรับสุนัข หลังจากถูกเข็มทิ่มเข้าไป
หลังจากออกจากตำหนักไฉ่หัวแล้ว ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็อุ้มสุนัขครึ่งหมาป่าตัวใหญ่ที่สูงครึ่งหนึ่งของความสูงคน รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยสุนัขครึ่งหมาป่าพันธ์นี้ ที่เรียกว่าสุนัขครึ่งหมาป่า เนื่องจากมีสายเลือดของหมาป่าเล็กน้อยตัวนี้ที่พระสนมเหยาให้นางยืม ดูคล้ายกับเยอรมันเชพเพิร์ดที่โตเต็มวัยเล็กน้อยไม่
“วางใจได้ ข้าจะส่งเจ้ากลับมาเร็ว ๆ ” นางเคาะจมูกแมวดำแมวดำเมินนาง ถูหัวกับตัวนาง และหาตำแหน่งที่สบายแล้วซุกตัวนอนลงไปอุ้งเท้าน้อยกดหน้าอกของนางอย่างแรง และแสดงความรังเกียจอีกครั้ง“...จึ๊ เจ้าแมว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ลูบหัวของมันแค่แมวหนึ่งตัว ทำหน้ารังเกียจก็ช่างเถอะ ยังจะเอาเปรียบคนด้วยหรือ?“เฮยตั้