MasukShare
บทที่ 0171
Bab terkait
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0172
“ยามค่ำเมื่อสี่วันก่อน พี่ซูของท่านมาที่จวนอ๋อง สาวใช้และแม่นมของนางเดินมาชนหม่อมฉัน จึงถูกหม่อมฉันสั่งสอนอย่างเข้มงวดไปยกหนึ่ง ในตอนนั้น สาวใช้ผู้นั้นถูกหม่อมฉันตบเสียจนโง่งม ส่วนแม่นมที่ผรุสวาทใส่หม่อมฉัน เกรงว่าลิ้นของนางคงจะเน่าไปเสียแล้วกระมัง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกซูเตี่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0173
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ร้อนรนเล็กน้อยพิษของดอกบัวดำมีประสิทธิภาพดีมาก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากวัตุดิบที่พิเศษ จึงยากที่จะทำขึ้นมาในปริมาณมาก ปริมาณพิษที่นางทำขึ้นไม่เยอะ เมื่อครู่เพิ่งจะใช้ไปกับสาวใช้ในวังไปเล็กน้อย และเทลงในปัสสาวะม้าในแจกันอีกนิดหน่อย เหลืออยู่อีกไม่เท่าไรยาพิษที่ผสมลงในแจกันนั้น หลังจากถ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0174
หลังจากซูเตี่ยนฉิงได้ยินเสียงนี้เข้า ก็มือไม้สั่นเทา ราวกับไม่กล้าเชื่อว่าตงฟางหลีจะปรากฏกายขึ้น ก่อนจะเก็บกระบี่ในมือกลับเข้าไปด้วยท่าทีแข็งกระด้าง“เสด็จพี่หลี กลับมาแล้วหรือเพคะ?” ความเหี้ยมโหดบนใบหน้าของนางสลายหายไป นัยน์ตากลมโตเต็มไปด้วยไอน้ำและความใสซื่อบริสุทธิ์น้ำเสียงของนางนั้นเปลี่ยนไปอย่
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0175
ฉินเหยี่ยนเย่ว์โชคดี หลบกระบี่พ้นอีกครั้งนางจำเป็นต้องสังหารฉินเหยี่ยนเย่ว์ให้เร็วที่สุดเรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว หากฉินเหยี่ยนเย่ว์ยังมีชีวิตอยู่ ต่อไปไม่รู้ว่าจะนำปัญหาเข้ามามากน้อยเพียงใดวิธีการและความชาญฉลาดของหญิงผู้นี้ เป็นปัญหาสำหรับนางมากเกินไป จำเป็นจะต้องกำจัดนางโดยเร็วที่สุดฉินเหยี่ยนเย
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0176
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองดูสีหน้าซูเตี่ยนฉิงประเดี๋ยวคล้ำประเดี่ยวขาวซีด พลันอารมณ์แจ่มใสขึ้นไม่น้อยดอกบัวดำใช้ได้ผล ก็หมายความว่าซูเตี่ยนฉิงกลายเป็นคนไร้ประโยชน์แล้วการเดิมพันครั้งใหญ่ในครานี้ นางชนะครึ่งหนึ่งหลังจากภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดอย่างซูเตี่ยนฉิงหยุดแล้ว ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงถอดอาภรณ์ตัวนอกออก ใช้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0177
หญิงผู้นี้ ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวอีกแล้วนางเงยหน้ามององค์หญิงมู่เหยี่ย แล้วยิ้มคล้ายกับไม่ยิ้มออกมา “ก่อนที่ท่านจะลงมือกับข้า พวกเรามาวิเคราะห์บทสนทนาเมื่อครู่นี้ให้ชัดเจนเสียก่อนจะดีกว่า มู่เหยี่ย ท่านคิดว่า เย็นวันที่พี่ฉิงของท่านถูกข้าราดด้วยน้ำเย็นจนมีไข้สูง ก็บังเอิญเข้าวังพอดี แล้วจากนั้นก็บังเ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0178
องค์หญิงมู่เหยี่ยได้ยินฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวดังนั้น พลันเบิกตากว้างและเป็นตอนนี้เอง ที่นางรู้สึกถึงความหวาดกลัวอย่างแท้จริงฉินเหยี่ยนเย่ว์มิใช่นางกำนัลที่ไร้ภูมิหลัง และยิ่งหาได้ใช่นางสนมที่มาจากขุนนางขั้นต่ำหรือครอบครัวเล็ก ๆ แต่อย่างใดไม่นางคือบุตรีของหู้กั๋วกง คือพระชายาอ๋องเจ็ดที่เสด็จพ่อพระรา
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 0179
ไม่ต้องพูดว่าจะทำร้ายคน กระทั่งยืนก็ยังยืนได้ไม่มั่นคง “เจตนาเดิมของหม่อมฉันคือพาสาวใช้ของหม่อมฉันกลับจวน แต่พวกท่านกลับหาที่ตายเอง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ระงับอารมณ์ที่มาถึงขีดจำกัดลงไป“มู่เหยี่ย ในปัสสาวะม้าที่เทราดไปยังท่านได้ถูกหม่อมฉันวางยาพิษไว้แล้ว รูปร่างของท่านสูงชะลูด ร่างกายแข็งแรง ภายในเวลาชั
Bab terbaru
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1267
“เป็นไปได้หรือไม่ว่า คนที่ใช้วิธีการโหดร้ายเช่นนี้ทำร้ายเจ้าคือฉินเสวี่ยเย่ว์?” ตงฟางหลีถามคนที่เกลียดยัยหนูเข้ากระดูกไม่ได้มีมากมาย และฉินเสวี่ยเย่ว์ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในนั้นจุดหนึ่งที่สำคัญที่สุด คือฉินเสวี่ยเย่ว์มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหมิ่นจูที่ผิดแผกคนนั้นและในการสืบสวนของเขา หมิ่นจูเองก็มีควา
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1266
“เป็นผู้ใด?” ตงฟางหลีถามฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจลึก ๆ มือกำแขนเสื้อแน่นบนจดหมายที่นกกางเขนเงาส่งมา เป็นเรื่องที่นางไหว้วานให้พระชายาอ๋องเฉียนสืบสวนจริง ๆบนจดหมายไม่ได้มีเพียงข้อมูลที่เกี่ยวกับงูเพลิงแดงเท่านั้น พอเหมาะพอเจาะกับที่ยังมีข่าวของงูสวรรค์สีดำสนิทอีกด้วย!งูสวรรค์สีดำสนิทและงูเพลิงแดงสี
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1265
“พิษร้ายแรง?” ตงฟางหลีขมวดคิ้ว “เมื่อครู่ท่านมิใช่บอกว่าไม่รู้เรื่องพิษหรืออย่างไร?”“ข้าคร้านจะบอกเจ้าเท่านั้นเอง” ลู่จิ้นกลอกตาใส่ตงฟางหลี“ศิษย์น้องหญิง เจ้าอย่ากังวลเลย สิ่งนั้นถูกข้าจับไว้ได้แล้ว อยู่ตรงนี้” เขาโบกขวดกระเบื้องในมือไปมา“เหตุใดงูสวรรค์ถึงได้ปรากฏตัวที่นี่?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์สับสน
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1264
มือของฉินเหยี่ยนเย่ว์ตกลงบนหัวของเฮยตั้นพลางถอนหายใจลึก“หม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ พวกท่านไม่ต้องกังวล”“จะไม่เป็นไรได้อย่างไร? เมื่อครู่ข้าตกใจแทบตาย” ตงฟางหลียังคงหวาดผวาอยู่ในใจ“หม่อมฉันไม่เป็นไรจริง ๆ ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยกมือขึ้น สัมผัสแก้มซีดขาวของตงฟางหลีท่าทีของชายผู้นี้ผิดปกติแม้ว่าใบหน้าของเขา
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1263
ความโกรธของตงฟางหลียิ่งมากขึ้นเขาระงับอารมณ์หุนหันพลันแล่นที่จะทุบหัวของลู่จิ้นสักหมัด ถามด้วยเสียงทุ้มลึก “เหยียนเย่ว์ อาการเป็นอย่างไรบ้าง?"“ยังไหว”“ยังไหว หมายความว่าอย่างไร?” ตงฟางหลียังคงหวาดกลัวกับเหตุการณ์น่าหวาดผวาเมื่อครู่นั้น ครั้นได้ยินคำตอบส่งเดชของลู่จิ้น จึงอดไม่ได้ที่จะขึ้นเสียง“ค
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1262
หลังจากที่เฮยตั้นปล่อยของสิ่งนั้นออก ของสิ่งนั้นก็หนีออกไปด้วยการยืดและหดตัว“เหมียว” เฮยตั้นเห็นว่ามันจะหลบหนี จึงกระโจนไปตะครุบใส่ และกัดส่วนหัวของมันอย่างรุนแรงฉีกทึ้งอย่างแรง และของสิ่งนั้นก็แยกออกเป็นสองท่อนหลังถูกแยกออกเป็นสองท่อนแล้ว ยังคงเคลื่อนไหวอยู่เฮยตั้นชะงักไปชั่วขณะ อุ้งเท้าทั้งสอง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1261
น้ำเสียงนั้นราวกับกำลังบอกว่า...ไว้หน้าแล้วไม่รู้จักรับ!หลังจากนั้น กรงเล็บก็ตวัดมาทางเขาหลังจากอุ้งเท้าของมันเคลื่อนออก เจ้าสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับเส้นผมตัวนั้นก็คิดจะหลบหนี“เมี้ยว!” เฮยตั้นไม่สนใจสั่งสอนตงฟางหลีทาสผู้โง่เขลาคนนี้อีกมันกระโจนเข้าไปอย่างดุดัน และตบของสิ่งนั้นอย่างรุนแรง ก่อนจะใช้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1260
เงาดำสายหนึ่งกระโดดเข้ามาจากทางประตูร่างกายอวบอ้วนที่แข็งแรงประหนึ่งบินเข้ามา มาถึงตรงหน้าฉินเหยี่ยนเย่ว์ในพริบตา“เมี้ยว”เฮยตั้นกระโดดขึ้นบนศีรษะของนางอย่างรวดเร็วและรุนแรง ร่างกายปิดดวงตาของฉินเหยี่ยนเย่ว์ ขาหลังเกือบจะปิดแก้มของนางกรงเล็บหน้าขยุ้มผมนางเมื่อการมองเห็นของฉินเหยี่ยนเย่ว์ถูกบดบัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1259
อาการปวดศีรษะจนยากจะทนรับไหวถาโถมเข้ามาไม่หยุดราวกับมีเข็มจำนวนนับไม่ถ้วนทิ่มแทงที่ศีรษะ เป็นความรู้สึกอันน่าหวาดกลัวที่ไม่เคยประสบมาก่อนเวลาผ่านไปเพียงชั่วพริบตา เหงื่อเม็ดโตก็ไหลพรากอาภรณ์เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเช่นกันนางทนรับความเจ็บปวดเช่นนั้นไม่ไหว น้ำตาจึงไหลลงมาอย่างยากจะต้านทานร้องไห้สะอึ
