“ยามค่ำเมื่อสี่วันก่อน พี่ซูของท่านมาที่จวนอ๋อง สาวใช้และแม่นมของนางเดินมาชนหม่อมฉัน จึงถูกหม่อมฉันสั่งสอนอย่างเข้มงวดไปยกหนึ่ง ในตอนนั้น สาวใช้ผู้นั้นถูกหม่อมฉันตบเสียจนโง่งม ส่วนแม่นมที่ผรุสวาทใส่หม่อมฉัน เกรงว่าลิ้นของนางคงจะเน่าไปเสียแล้วกระมัง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกซูเตี่
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ร้อนรนเล็กน้อยพิษของดอกบัวดำมีประสิทธิภาพดีมาก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากวัตุดิบที่พิเศษ จึงยากที่จะทำขึ้นมาในปริมาณมาก ปริมาณพิษที่นางทำขึ้นไม่เยอะ เมื่อครู่เพิ่งจะใช้ไปกับสาวใช้ในวังไปเล็กน้อย และเทลงในปัสสาวะม้าในแจกันอีกนิดหน่อย เหลืออยู่อีกไม่เท่าไรยาพิษที่ผสมลงในแจกันนั้น หลังจากถ
หลังจากซูเตี่ยนฉิงได้ยินเสียงนี้เข้า ก็มือไม้สั่นเทา ราวกับไม่กล้าเชื่อว่าตงฟางหลีจะปรากฏกายขึ้น ก่อนจะเก็บกระบี่ในมือกลับเข้าไปด้วยท่าทีแข็งกระด้าง“เสด็จพี่หลี กลับมาแล้วหรือเพคะ?” ความเหี้ยมโหดบนใบหน้าของนางสลายหายไป นัยน์ตากลมโตเต็มไปด้วยไอน้ำและความใสซื่อบริสุทธิ์น้ำเสียงของนางนั้นเปลี่ยนไปอย่
ฉินเหยี่ยนเย่ว์โชคดี หลบกระบี่พ้นอีกครั้งนางจำเป็นต้องสังหารฉินเหยี่ยนเย่ว์ให้เร็วที่สุดเรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว หากฉินเหยี่ยนเย่ว์ยังมีชีวิตอยู่ ต่อไปไม่รู้ว่าจะนำปัญหาเข้ามามากน้อยเพียงใดวิธีการและความชาญฉลาดของหญิงผู้นี้ เป็นปัญหาสำหรับนางมากเกินไป จำเป็นจะต้องกำจัดนางโดยเร็วที่สุดฉินเหยี่ยนเย
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองดูสีหน้าซูเตี่ยนฉิงประเดี๋ยวคล้ำประเดี่ยวขาวซีด พลันอารมณ์แจ่มใสขึ้นไม่น้อยดอกบัวดำใช้ได้ผล ก็หมายความว่าซูเตี่ยนฉิงกลายเป็นคนไร้ประโยชน์แล้วการเดิมพันครั้งใหญ่ในครานี้ นางชนะครึ่งหนึ่งหลังจากภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดอย่างซูเตี่ยนฉิงหยุดแล้ว ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงถอดอาภรณ์ตัวนอกออก ใช้
หญิงผู้นี้ ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวอีกแล้วนางเงยหน้ามององค์หญิงมู่เหยี่ย แล้วยิ้มคล้ายกับไม่ยิ้มออกมา “ก่อนที่ท่านจะลงมือกับข้า พวกเรามาวิเคราะห์บทสนทนาเมื่อครู่นี้ให้ชัดเจนเสียก่อนจะดีกว่า มู่เหยี่ย ท่านคิดว่า เย็นวันที่พี่ฉิงของท่านถูกข้าราดด้วยน้ำเย็นจนมีไข้สูง ก็บังเอิญเข้าวังพอดี แล้วจากนั้นก็บังเ
องค์หญิงมู่เหยี่ยได้ยินฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวดังนั้น พลันเบิกตากว้างและเป็นตอนนี้เอง ที่นางรู้สึกถึงความหวาดกลัวอย่างแท้จริงฉินเหยี่ยนเย่ว์มิใช่นางกำนัลที่ไร้ภูมิหลัง และยิ่งหาได้ใช่นางสนมที่มาจากขุนนางขั้นต่ำหรือครอบครัวเล็ก ๆ แต่อย่างใดไม่นางคือบุตรีของหู้กั๋วกง คือพระชายาอ๋องเจ็ดที่เสด็จพ่อพระรา
ไม่ต้องพูดว่าจะทำร้ายคน กระทั่งยืนก็ยังยืนได้ไม่มั่นคง “เจตนาเดิมของหม่อมฉันคือพาสาวใช้ของหม่อมฉันกลับจวน แต่พวกท่านกลับหาที่ตายเอง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ระงับอารมณ์ที่มาถึงขีดจำกัดลงไป“มู่เหยี่ย ในปัสสาวะม้าที่เทราดไปยังท่านได้ถูกหม่อมฉันวางยาพิษไว้แล้ว รูปร่างของท่านสูงชะลูด ร่างกายแข็งแรง ภายในเวลาชั