ตงฟางหลีตกตะลึง และในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าเมื่อครู่มันน่าอับอายแค่ไหนดวงตาของเขาดำมืด หันหน้าไปด้านข้าง ส่งเสียงคำรามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ “ไสหัวออกไป”“เรื่องมาถึงตอนนี้ ข้าก็จะไม่ซ่อนท่านแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลิกตัวเขากลับมา และเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง “ก่อนหน้านี้ ตอนที่ท่านกินยาไม่ได้ ล้วนเป
ครั้นตงฟางหลีเห็นนางเขย่าถุงหอมออกมา สีหน้าก็เปลี่ยนไป และอยากจะแย่งมันมาฉินเหยี่ยนเย่ว์เบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงเขา หยิบมันขึ้นมาดมกลิ่น ไม่มีกลิ่นแปลกปลอมใด ๆ บนถุง มันเป็นเพียงกลิ่นผงผัดแก้มสีชาดที่ติดตัวสตรีและกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเสื้อผ้าเท่านั้นตงฟางหลีรู้สึกหนาวจัด เขาขมวดคิ้
“ท่านหมอหลวงหลิน เป็นผ้าปักรูปผีเสื้อสองตัวเท่านั้น คุ้มกับที่ท่านต้องมาตื่นตระหนกถึงเพียงนี้หรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “หรือ ท่านคิดว่าถุงหอมนี้ผิดปกติ?”หมอหลวงหลินโบกมือ “ถุงหอมถุงนี้มีปัญหาหรือไม่กระหม่อมมิอาจทราบได้ แต่ว่า กระหม่อมเคยได้ยินเทพพิษกล่าวถึงเป็นบางครั้ง ว่าผีเสื้อไร้กลิ่นที่ดูเหมื
ฉินเหยี่ยนเย่ว์หมุนกายกำลังจะโยนถุงหอมใส่เตาไฟตงฟางหลีตกใจสุดตัว “ตู้เหิง”“ตู้เหิง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์คว้าชายเสื้อของตู้เหิงไว้ “เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่า ถุงหอมถุงนี้คือยันต์สาปแช่งของตงฟางหลี? เจ้าอยากจะเห็นเขาตายเช่นนั้นหรือ?”ตู้เหิงลำคอแข็งเกร็งเขาเหลือบมองตงฟางหลีด้วยสีหน้าสับสน แล้วก้มหน้าลงต่ำ“ท
”กระหม่อมมีอยู่พ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงหลินไม่ทราบว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ต้องการจะทำสิ่งใด จึงเอ่ยดักไว้ก่อน “พระชายา อาการของท่านอ๋องมิสู้ดีมาก ๆ มิอาจทนพิษได้ซ้ำ ๆ โดยเฉพาะแมลงป่องงามที่มีพิษร้ายแรงพ่ะย่ะค่ะ”“ข้าจักมีขอบเขตของข้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เขียนเทียบยาให้หมอหลวงหลินหนึ่งแผ่น และเขียนสิ่งที่จำเป็นต้องใ
ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยายามที่จะเอ่ยพูดเพื่อผ่อนคลายบรรยากาศ เห็นท่าทางอ้างว้างและเจ็บปวดของเขาแล้ว ก็ผ่อนลมหายใจแผ่วเบา อดที่จะเอ่ยปลอบไม่ได้ “ท่านไม่ต้องคิดมาก ดูจากรูปแบบการทำเรื่องต่าง ๆ ของคนในดวงใจท่านแล้ว ไม่เป็นการทำร้ายท่านอย่างเปิดเผยแน่ นางเป็นคนประเภทยืมมีดฆ่าคน แล้วทำให้ตนเองสะอาดบริสุทธิ์”“
“นี่ไม่เหมือนกับการขูดกระดูกรักษาอาการบาดเจ็บ การรักษาแบบนี้เจ็บปวดกว่าการขูดกระดูกเป็นพันเท่าร้อยเท่า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว“ไยเจ้าจึงพูดจาไร้สาระมากมายถึงเพียงนี้?” ตงฟางหลีกล่าวเสียงเย็นเขาเป็นถึงท่านอ๋องที่สง่าผ่าเผย จะให้ยัดผ้าเช็ดหน้าเข้าปากเพียงเพราะกลัวเจ็บได้อย่างไร?หากพวกลู่ซิวรู้เข้า จะ
ความเจ็บปวดกำลังขยายตัว และกระจายออกไปอย่างต่อเนื่อง ภายใต้ความเจ็บปวดอันรุนแรงนี้ ถึงแม้ว่าตงฟางหลีจะมีสติเรือนรางก็มิอาจต้านทานการโจมตีที่ทรงพลังได้เป็นความเจ็บปวดทิ่มแทงหัวใจอย่างที่เขามิเคยได้รับมาก่อน ไม่ว่าความมุ่งมั่นของเขาจะแข็งแกร่งถึงเพียงใดก็มิอาจแบกรับความเจ็บปวดนี้ได้เหงื่อเย็นไหลซึมอ