LOGINShare
บทที่ 143
Related chapters
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 144
”กระหม่อมมีอยู่พ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงหลินไม่ทราบว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ต้องการจะทำสิ่งใด จึงเอ่ยดักไว้ก่อน “พระชายา อาการของท่านอ๋องมิสู้ดีมาก ๆ มิอาจทนพิษได้ซ้ำ ๆ โดยเฉพาะแมลงป่องงามที่มีพิษร้ายแรงพ่ะย่ะค่ะ”“ข้าจักมีขอบเขตของข้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เขียนเทียบยาให้หมอหลวงหลินหนึ่งแผ่น และเขียนสิ่งที่จำเป็นต้องใ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 145
ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยายามที่จะเอ่ยพูดเพื่อผ่อนคลายบรรยากาศ เห็นท่าทางอ้างว้างและเจ็บปวดของเขาแล้ว ก็ผ่อนลมหายใจแผ่วเบา อดที่จะเอ่ยปลอบไม่ได้ “ท่านไม่ต้องคิดมาก ดูจากรูปแบบการทำเรื่องต่าง ๆ ของคนในดวงใจท่านแล้ว ไม่เป็นการทำร้ายท่านอย่างเปิดเผยแน่ นางเป็นคนประเภทยืมมีดฆ่าคน แล้วทำให้ตนเองสะอาดบริสุทธิ์”“
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 146
“นี่ไม่เหมือนกับการขูดกระดูกรักษาอาการบาดเจ็บ การรักษาแบบนี้เจ็บปวดกว่าการขูดกระดูกเป็นพันเท่าร้อยเท่า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว“ไยเจ้าจึงพูดจาไร้สาระมากมายถึงเพียงนี้?” ตงฟางหลีกล่าวเสียงเย็นเขาเป็นถึงท่านอ๋องที่สง่าผ่าเผย จะให้ยัดผ้าเช็ดหน้าเข้าปากเพียงเพราะกลัวเจ็บได้อย่างไร?หากพวกลู่ซิวรู้เข้า จะ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 147
ความเจ็บปวดกำลังขยายตัว และกระจายออกไปอย่างต่อเนื่อง ภายใต้ความเจ็บปวดอันรุนแรงนี้ ถึงแม้ว่าตงฟางหลีจะมีสติเรือนรางก็มิอาจต้านทานการโจมตีที่ทรงพลังได้เป็นความเจ็บปวดทิ่มแทงหัวใจอย่างที่เขามิเคยได้รับมาก่อน ไม่ว่าความมุ่งมั่นของเขาจะแข็งแกร่งถึงเพียงใดก็มิอาจแบกรับความเจ็บปวดนี้ได้เหงื่อเย็นไหลซึมอ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 148
ตงฟางหลีตกอยู่ในสภาวะสติสัมปชัญญะเลือนราง ในระหว่างที่กำลังมึนงงพลันรู้สึกถึงของเหลวอุ่น ๆ หยดลงบนใบหน้าก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงสัมผัสอันอบอุ่นบางอย่างใกล้เข้ามาสัมผัสนั้น คล้ายเคียงกับจุมพิตเพียงผิวเผินของครั้งก่อนหน้ามาก แฝงด้วยรสชาติอันอ่อนหวาน เติมเต็มภายในลำคอ ราวกับทุ่งดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิ ดั
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 149
ก่อนจะตามมาด้วย ร่างกายอันอบอุ่น วาจาอ่อนหวาน และริมฝีปากที่อ่อนโยน...เด็กน้อยอ่อนโยนคนนั้นพยายามออกแรงลากเขาที่กำลังตกอยู่ในความเป็นความตายเท่า ๆ กันจนถึงริมฝั่งทะเลสาบจนสุดแรง แล้วใช้น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยขึ้นที่ข้าง ๆ หูของเขาว่า “มิต้องกลัวไป ไม่เป็นอะไรแล้ว ทนอีกสักหน่อย จะต้องมีคนมาช่วยอย่างแน่น
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 150
“ระวัง” ตงฟางหลีเข้าไปประคองฉินเหยี่ยนเย่ว์โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเขาเคลื่อนไหวลำบาก จึงทำได้แค่เพียงโอบกอดนางเข้ามาหลังจากที่โอบนางเข้ามาแล้ว ราวกับว่าเขาเพิ่งจะรู้สึกตัว ผลักนางไปอีกด้านด้วยความรังเกลียด ก่อนจะหันหน้าไปอีกด้าน “หมอหลวงหลิน”หมอหลวงหลินรีบร้อนเข้ามาจับชีพจรให้“ท่านอ๋อง ลมหายใจของพร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 151
แมงป่องงามขยายตัวใหญ่ขึ้นกว่าตอนแรกเริ่มเป็นเท่าตัว และกำลังแหวกว่ายในน้ำมันหอมอย่างมีความสุขเขามองตามหมอหลวงหลินอยู่พักใหญ่ ๆ ก่อนจะกล่าวขึ้นอย่างมึนงง “ท่านกำลังมองอะไรอยู่หรือ?”หมอหลวงหลินที่กำลังอยู่ในภวังค์ ถูกตู้เหิงตะโกนถามก็สะดุ้งตกใจ “ใต้เท้าตู้ อย่าจู่ ๆ ก็เอ่ยออกมาเช่นนี้สิ ข้าตกใจหมด”
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1429
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1428
ตงฟางหลีพยุงตัวกับราวบันได ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือดหากเป็นน้ำพุจริง ๆ ไม่เพียงแต่รสนิยมเลวร้าย มิหนำซ้ำยังส่งกลิ่นเหม็นจนทำให้คนเดือดดาลจางฉู่ส่ายหน้า “มิทราบได้พ่ะย่ะค่ะ แทนที่จะบอกว่าเป็นน้ำพุ มิสู้บอกว่า พวกมันดูเหมือนเสาค้ำยันศาลามากกว่า ที่แห่งนี้เป็นที่ที่เฉียนอ๋องสร้างขึ้นกับมือเพื่ออนุภร
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1427
ในแววตาเขาไร้คลื่นลม และน้ำเสียงก็ราบเรียบมากเช่นกันเฟยอิ่งลอบขมวดคิ้วแน่นเขารู้จักจางฉู่มาแต่ไหนแต่ไร จางฉู่มีนิสัยเย็นชา กระทำการสุขุมหนักแน่น ไตร่ตรองพิจารณารอบด้าน มิใช่คนที่มุทะลุบุ่มบ่ามพรรค์นั้นหากแต่พฤตกรรมครานี้ ผิดแปลกไปอย่างแท้จริงแปลกไปจนมิคล้ายกับเป็นจางฉู่ตัวจริงเฟยอิ่งยิ่งคิดก็ยิ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1426
ตงฟางหลีเดิมทีก็มีโรครักความสะอาดอยู่แล้ว ทนรับกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ไม่ได้ที่สุดยามที่กลิ่นเหม็นเน่าสายนั้นถาโถมเข้ามา เขาถึงกับอดถอยหลังไปหลายก้าวไม่ได้ ภายในกระเพาะประหนึ่งพลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทรก็มิปานเขารีบล้วงหาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก สะกดความรู้สึกขยะแขยงลงไปเฟยอิ่งเองก็ถูกความรู้สึกน่ารัง
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1425
“เหตุผลที่คุณหนูเซียวหย่ากับพี่ใหญ่ เป็นเพราะว่าพี่ใหญ่สังหารลูกของพวกเขาเองกับมือ” ตงฟางหลีพูดต่อไป “ที่นางมิสามารถตั้งครรภ์มาโดยตลอด ก็เป็นการขัดขวางของพี่ใหญ่เช่นกัน”“พี่ใหญ่คิดว่าการตายของทาสเป่ยลู่เกี่ยวข้องกับคุณหนูเซียว จึงเอาโทสะมาระบายใส่คุณหนูเซียว คุณหนูเซียวที่ลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1424
บนใบหน้าเย็นชาและแน่วแน่นั้น เผยให้เห็นถึงสีหน้าไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่งร่างกายสูงใหญ่ของเขาถอยหลังไปอย่างไร้ร่องรอย น้ำเสียงนั้นทั้งลำบากใจทั้งเจ็บปวด “หวั่นเอ๋อร์...ไม่สิ พระชายาเฉียนจากไปแล้ว และคงไม่มีวันกลับมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรือนบุปผาหาได้มีผู้ใดอยู่ไม่ เชิญท่านอ๋องเจ็ดกลับไปเถิด”ยามที่จางฉู
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1423
ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าใด เวลาที่เหยี่ยนเย่ว์จะได้รับความทรมานก็จะยิ่งนานมากขึ้นเท่านั้นยามที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หน้าผากตงฟางหลีถึงกับเต้นตุบ ๆ โดยไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกไปเองหรือไม่เขามักจะรู้สึกว่า แม้ว่ายัยหนูของเขาจะพลั้งเผลอถูกคนลักพาตัวไปทว่า มิใช่สตรีที่จะปล่อยให้ผู้อื่นเข่นฆ่าได้
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1422
ขณะเดียวกันภายในหอฉยงฮวาใบหน้าตงฟางหลีดำทะมึนนิ้วของเขาเคาะที่โต๊ะเบา ๆหลังจากคาดเดาได้ว่าเหยี่ยนเย่ว์อาจถูกเฉียนอ๋องลักพาตัวไปเขากลัวว่าหากเข้าไปหาตรง ๆ จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นกลัวว่าหลังจากพี่ใหญ่ที่มีนิสัยวิปริตเช่นนั้นถูกกระตุ้นเข้า จะทำอันตรายต่อเหยี่ยนเย่ว์ดังนั้น จึงมาที่หอฉยงฮวาก่อ
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน บทที่ 1421
ท่ามกลางการนองเลือดพร่าเลือน เขาตกตะลึงและเผยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”“ดูเหมือนข้าจะเดาถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้ยหยันเดิมทีนางไม่แน่ใจนัก และอยากหลอกลวงเขาคิดไม่ถึงว่าการหลอกลวงจะประสบผลสำเร็จในครั้งเดียวการกระทำโหดเหี้ยมเกิดขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ช่างเข้ากับนิสัยวิปริตนี้จริง ๆ“เจ้ารู้ได
