Share
บทที่ 708
Related chapters
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 709
ในเวลาเดียวกัน บริเวณป่าลึก อีกที่หนึ่งของเทือกเขาที่ทอดตัวยาว ขบวนหนึ่งกำลังเดินทางอย่างทุลักทุเลเป็นขบวนของอวิ๋นอิงและจิ่งอี้เขานำหน้าฉู่เชียนหลีมาก่อนหนึ่งก้าว เข้าสู่เขาชางฉยง ตามหาร่องรอยของอ๋องเฉิน ตลอดการเดินทาง พลางเดิน พลางทำสัญลักษณ์ ยังพบเบาะแสใหม่เป็นบางครั้ง“คุณชาย ท่านดูสิ” ลูกน้องของสำนักอู๋จี๋พบร่องรอยมีดบาก บนต้นไม้ต้นหนึ่งรอยมีดบากค่อนข้างต้น น่าจะเป็นเพราะตอนที่หยิบกระบี่ขึ้นมาฟันหญ้าเพื่อเบิกทาง แล้วบากโดนจิ่งอี้สาวเท้าไปข้างหน้า เอานิ้วลูบที่ร่องรอยนั้นเบา ๆ เงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองไปบริเวณรอบๆ ป่าทึบที่ยากแม้กระทั่งจะแยกแยะทิศทาง ชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง“ไปด้านนี้”“ช้าก่อน...”ในเวลานี้ ด้านหลัง มีเสียงที่เบาและเล็กมากเสียงหนึ่งดังขึ้นจิ่งอี้หันหน้าไป มองไปทางอวิ๋นอิงสาวน้อยยกมือข้างขวาขึ้น ทำท่าทาง ‘ขอพูด’ นิ้วชี้ชี้ไปยังร่องรอยบนต้นไม้ กล่าว“ลองดูทิศทางกับกำลังของร่องรอยนั่น น่าจะเป็นเพราะหยิบกระบี่ แล้วพลิกมือบาก ถ้าหากเป็นการพลิกมือบากละก็ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ควรจะเดินไปยังทิศทางตรงกันข้าม”นางปฏิเสธคำสั่งของจิ่งอี้ ชี้ไปยังทิศทางตรงกันข้ามของจ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 710
ที่ลับ ตอนที่จิ่งอี้ที่ตามมาติดๆ กำลังจะก้าวไปข้างหน้า ก็เห็นสาวน้อยหมุนเอวอย่างปราดเปรียว ตัดเชือก แล้วร่อนลงบนพื้นอย่างมั่นคงแต่เขา เป็นเพราะเสียสมาธิ จึงติดกับดักโดยไม่ทันระวังเช่นกันสวบ!เมื่ออวิ๋นอิงทรงตัวได้ ได้ยินเสียงที่ด้านหลัง รีบหันหน้ากลับไปมองอย่างรวดเร็ว ความระแวงระวังบนใบหน้าตอนที่เห็นชายหนุ่ม ได้กลายเป็นความงุนงงไปโดยสิ้นเชิง“คุณชายจิ่ง เหตุใดท่านจึงไปห้อยอยู่บนต้นไม้?”จิ่งอี้ “...”ไม่ใช่ว่าเขาเดินมุ่งหน้าไปอีกทิศทางหนึ่งหรอกหรือ?ไม่ใช่ว่าเขาไม่เดินไปทางเดียวกันนางหรอกหรือ? เหตุใดถึงได้มาปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหลังของนาง? หรือว่าเขาเปลี่ยนใจกะทันหันงั้นหรือ?จิ่งอี้ชักกระบี่อ่อนออกมา ตัดเชือกขาด แล้วร่อนลงมาบนพื้น เสื้อคลุมสีดำวาดรัศมีโค้งที่เย็นเยียบ กวาดใบไม้ร่วงหลายใบขึ้นมา ท่าทางเย็นยะเยือกเป็นอย่างยิ่งดวงตาที่เย็นเยือกเป็นอย่างยิ่งคู่นั้นเหลือบมองอวิ๋นอิง“สนุกมากหรือ?” น้ำเสียงเย็นยะเยือกเป็นอย่างมากอวิ๋นอิงที่ได้สติกลับคืนมารีบหุบปาก ก้มหน้า แสร้งทำเป็นมองไม่เห็นอะไรทั้งสิ้นนางไม่มีทางบอกคนอื่น เรื่องที่เขาถูกห้อยอยู่บนต้นไม้...ในเวลานี้เอง อาก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 711
ด้านข้างเป็นเนินภูเขาที่สูงชัน เต็มไปด้วยวัชพืชและหนาม ร่างของคนทั้งสองกลิ้งตกลงไป เนื่องจากผลของแรงเฉื่อย จึงหยุดไม่อยู่ ยิ่งกลิ้งยิ่งเร็ว ยิ่งกลิ้งยิ่งเร็ว…มือสังหารวิ่งไปที่ข้างเนินเขา มองไปข้างล่างต้นไม้ต้นหญ้าเล็กที่ถูกทับจนล้มดีดกลับมา สามารถมองเห็นร่องรอยของการลื่นไถลสายหนึ่งจางๆ“ใต้เท้า พวกเราจะตามหรือไม่?”หัวหน้ามือสังหารกวาดมองแวบหนึ่ง กล่าวอย่างเย็นชา “เนินเขานี่มีโขดหินเต็มไปหมด พวกเขากลิ้งลงไป ต่อให้ไม่ตายก็เหลือแค่ครึ่งชีวิต ไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลาบนตัวพวกเขา ไปตามหาอ๋องเฉินก่อน”“ขอรับ!”“อ๊ะ…”เนินเขานี้ทั้งชันและยาว กลิ้งแล้วกลิ้งอีก กลิ้งแล้วกลิ้งอีก ร่างกายของอวิ๋นอิงสูญเสียการควบคุม กลิ้งจนนางเวียนศีรษะ โลกหมุนติ้วๆ ไม่รู้ว่ากลิ้งอยู่นานเท่าไร ชนใส่ลำต้นไม้ต้นหนึ่ง“อ๊า!”ภายใต้ผลของแรงเฉื่อย ชนใส่อย่างแรง เจ็บที่ต้นขาอย่างรุนแรง ราวกับแทบหักแล้วเจ็บ!เจ็บจนเกือบเป็นลมอวิ๋นอิงกัดปลายลิ้นแน่น หากหมดสติในภูเขาลึกป่ากลางคืนนี้ ถ้าเจอพวกสัตว์ป่าหรืองูพิษ จะเป็นอันตรายถึงชีวิต ต่อให้เจ็บเพียงใด ก็ต้องฝืนทนอย่างสุดชีวิต คว้าต้นหญ้าที่อยู่ข้างๆ ลุกขึ้นนั่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 712
อวิ๋นอิงกำก้อนหินที่เปื้อนเลือดแน่น ร่างกายหดเกร็ง จ้องเขาอย่างหวาดระแวง“ท่านอย่าทำอะไรซี้ซั้วนะ!”แม้นางได้รับบาดเจ็บ แม้คุณหนูไม่อยู่ แต่ถ้าหากเขาอยากฆ่านาง นางไม่ยอมง่ายๆ แน่!“...”สีหน้าของจิ่งอี้น่าเกลียดอีกครั้งเขาแค่อยากดูบาดแผลให้นาง ตกลงในสมองของผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้คิดอะไรอยู่!บ้าจริง!ลองขยับขาที่บาดเจ็บดู กระดูกบอบช้ำ ปวดมากจนแทบจะก้าวขาไม่ได้จ้องนางอย่างเย็นชา “เจ้าคิดจะนั่งอยู่ที่นี่ทั้งชีวิต ไม่ไปไหนแล้วหรือ? สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่ควรออกจากที่นี่หรือ? รอให้มือสังหารเหล่านั้นไล่ตามมา?”ควรรีบออกจากที่นี่โดยเร็วจริงๆ นั่นแหละอวิ๋นอิงจับลำต้นไม้ ลากขาขวาที่ได้รับบาดเจ็บ ลุกขึ้นอย่างโซซัดโซเซ เจ็บจนกัดริมฝีปากล่าง สีหน้าซีดขาว อดกลั้นเป็นพิเศษ เดินแค่หนึ่งก้าวก็เซจนเกือบล้มฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งประคองนางไว้เงยหน้า ก็ประสานสายตาที่ยังคงดุร้ายของจิ่งอี้“หรือเจ้าคิดว่าข้าจะฆ่าเจ้า?” ในน้ำเสียงที่เย็นชา มีความไม่สบอารมณ์และตำหนิแฝงอยู่ และยิ่งมีความเยือกเย็นที่อยากบีบคอนางให้ตายทั้งเป็น อวิ๋นอิงเม้มปากแล้วเม้มปากอีก รู้ว่าตนเองเข้าใจอะไรบางอย่างผิ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 713
หลังจากพักบรรเทาความเจ็บปวดที่ขาครู่หนึ่ง หันไปมองเขาด้วยความโกรธ ยังไม่ทันได้อ้าปาก ก็ถูกเขาสกัดจุดชีพจร ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้น ไม่สามารถขยับทันทีมีเพียงลูกตาที่สามารถกลอกไปมาร่างที่สูงใหญ่ของจิ่งอี้ยืนอยู่ตรงหน้าเด็กสาว ก้มมองนางที่ร่างกายครึ่งท่อนจมอยู่ในบ่อน้ำเล็กๆ เลิกแขนเสื้อขึ้นอย่างเชื่องช้า นั่งยองลงไปปลดกางเกงของนางอวิ๋นอิงเบิกตากว้าง ราวกับเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ“ท่านทำอะไร!”ขยับไม่ได้ ร่างกายแข็งทื่อเหมือนท่อนไม้ ดวงตาที่เบิกกว้างแทบหลุดออกมาจากเบ้าตา“อย่าแตะต้องข้า!”จิ่งอี้ถอดกางเกงนางโดยไม่พูดอะไรสักคำ“อ๊ะ! จิ่งอี้!”ความเย็นของร่างกายท่อนล่าง และยังเปียกน้ำ ทำให้นางรู้สึกอับอายจนแทบอยากหารูมุดเข้าไปซ่อนตัวเสียเดี๋ยวนี้ ตั้งแต่เล็กจนโต ยังไม่เคยมีผู้ชายคนใดเห็นร่างกายของนางเมื่อไม่มีกางเกง และยังขยับไม่ได้ ต่อให้เป็นคนที่เข้มแข็งเพียงใด เมื่อมาถึงจุดนี้ ก็ต้องแสดงความอ่อนแอ“จิ่งอี้! ข้าผิดไปแล้ว! ข้าไม่ได้มีเจตนาแอบดูเจ้าอาบน้ำ และไม่เคยบอกตราสัญลักษณ์ที่อยู่บนหลังเจ้าให้ผู้อื่นรู้ เจ้าปล่อยข้าไปเถอะ! ข้าไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่หักหลังเจ้าจริงๆ!”อวิ๋นอ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 714
สีหน้าของเขาหวาดกลัว สองมือประสานกันที่หน้าอกอย่างจริงใจ โขกศีรษะไปพลาง ขอความเมตตาไปพลางหานอิ๋งกวาดมองป่าโบราณแห่งนี้ที่นี่ล้วนเป็นต้นไม้โบราณที่มีอายุหลายร้อยปี เถาวัลย์พันกันสลับซับซ้อนไปมา ใบไม้ที่เขียวชอุ่มก่อตัวเป็นม่านธรรมชาติ กันแสงอาทิตย์ไว้ข้างนอกทั้งหมด ภายในป่าที่ร่มเย็น แสงสลัว เงาของต้นไม้สะท้อนลงมาที่พื้น แล้วหักเหกลับไป ทำให้ยิ่งมืดครึ้มบรรยากาศอันวังเวงลอยเข้ามาปะทะหน้า… นางกล่าว “นายท่าน หากที่นี่เป็นสถานที่อัปมงคลอะไร มันก็สมเหตุสมผล แต่สถานที่ที่เทพอาศัย…”เทพองค์ใดอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มืดมนเช่นนี้?นอกเสียจากเป็นปีศาจจากนรก“มีเทพ มีจริงๆ นะ บรรพบุรุษของพวกเราเคยพูดไว้ว่า…” ชายหนุ่มโบกมือห้ามอย่างตื่นตระหนก “อย่าเข้าไปเลย เข้าไปไม่ได้จริงๆ ตายได้เลยนะ!”เขาคือต้าหนิวว่าที่ลูกเขยของหัวหน้าหมู่บ้าน คู่หมั้นของอาหวา และเป็นคนนำทางให้เฟิงเย่เสวียนด้วยเช่นกันหานเฟิงถือกระบี่ไว้ เริ่มรู้สึกสนใจแล้ว โตจนปูนนี้แล้ว ไม่เคยเชื่อเรื่องงมงาย“นายท่าน ข้าน้อยจะลองเข้าไปดูก่อนขอรับ”โยนกระบี่ที่อยู่ในมือขวามามือซ้าย หลังจากกำแน่น ก็ก้าวเท้ายาวเดินเข้าไปแล้วต้าห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 715
“เขากวางนี่หน้าตาแปลกๆ” หานเฟิงกล่าวหลังจากแยกออกจากกวาง ตามหลักแล้ว เขากวางคู่นี้ก็จะค่อยๆ เหลืองและเหี่ยวย่น แต่เขากวางคู่นี้เหมือนดูดซับสารอาหารจากต้นไม้โบราณพันปีต้นนี้เพื่อเลี้ยงตนเองภาพนี้ ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดที่สมเหตุสมผลต้าหนิวเห็นแล้ว คุกเข่าลงพื้นอย่างหวาดกลัว โขกศีรษะไม่หยุดอีกครั้ง ในปากก็พึมพำคำพูด เช่น เทพ โปรดให้อภัย ล่วงเกินต่างๆ นานาหานอิ๋งเดินเข้าไปอย่างเชื่องช้า แหงนมองเขากวางที่ถูกแขวนไว้สูงถึงยี่สิบเมตร สัมผัสลำต้นของต้นไม้โบราณพันปีที่เหี่ยวเฉา กล่าวเสียงเบาอย่างครุ่นคิด“ต้นไม้พันปี ชุบเลี้ยงกวางวิญญาณ เทพเยือนแปดทิศ กวางวิญญาณชีวิตนิรันดร์…”“พี่ ท่านกำลังพูดอะไร?” หานเฟิงที่ได้ยินไม่ชัดขยับเข้ามาใกล้“ไม่มีอะไร” หานอิ๋งเดินกลับไปที่ตรงหน้าอ๋องเฉิน “นายท่าน พวกเรามาถูกที่แล้วเจ้าค่ะ โดยรอบนี้น่าจะมีเป็นของที่พวกเราตามหา”เฟิงเย่เสวียนยกริมฝีปาก “หา”“เจ้าค่ะ!”กระจายกำลังออกตามหาโดยมีต้นไม้โบราณพันปีต้นนี้เป็นศูนย์กลางเป็นอย่างที่คิดไว้ เวลาไม่ถึงครึ่งก้านธูป ตรงจุดที่อยู่ห่างจากต้นไม้โบราณหลายสิบเมตร มีก้อนหินขนาดใหญ่ทรงแท่นกลมตั้งอยู่ตรงนั้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 716
ถ้าหากสามารถเก็บได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ดอกไม้ชนิดนี้จะบานเป็นพันปี และอยู่ที่นี่มาโดยตลอดได้อย่างไร?“กระดูกของที่นี่สะสมมาเป็นพันปี ตลอดทั้งปีไม่มีคนมา ไม่เพียงชุบเลี้ยงซากกระดูก แต่ยังชุบเลี้ยงแมลงพิษและสัตว์ร้ายต่างๆ ในเมื่อสัตว์ป่าคิดว่าสถานที่หลับใหลตลอดกาลของกวางวิญญาณเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ก็ย่อมพิทักษ์สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ ไม่ให้คนนอกมารบกวน”งูพิษตัวเมื่อครู่ ก็คือผู้พิทักษ์นอกจากมันแล้ว เกรงว่ายังมีสัตว์ไม่น้อยที่ค่อยพิทักษ์อยู่ที่นี่ ใครก็ตามที่บุ่มบ่ามบุกรุกเข้ามา ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!ดวงตาที่ลึกล้ำของเฟิงเย่เสวียนกวาดมองไปจากตรงนี้ถึงกวางวิญญาณที่มีดอกไม้แห่งความตาย ระยะทางอย่างน้อยยี่สิบเมตร คิดจะเก็บดอกไม้แห่งความตาย ก็จำเป็นต้องเดินเข้าไปใช้มือเด็ด แต่ระยะที่ไกลเช่นนี้ และยังมีอันตรายมากมายที่ไม่รู้จักซ่อนอยู่ แค่เข้าใกล้ดอกไม้แห่งความตายก็ยากเหมือนปีนขึ้นสวรรค์แล้วขมวดคิ้ว ครุ่นคิดครู่หนึ่ง กวาดมองสภาพแวดล้อมโดยรอบ จู่ๆ ก็เอ่ยปาก“เชือกที่เอามายาวแค่ไหน?”หานเฟิงตอบกลับทันที “เป็นเชือกปีนเขา มีกรงเล็บเหล็กติดมาด้วย ยาวสี่สิบเมตรขอรับ”“พอใช้แล้ว”
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 889
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 888
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 887
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 886
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 885
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 884
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 883
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 882
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 881
