Share
บทที่ 584
Related chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 585
ฉู่เชียนหลีเกาหัว “?”แต่ว่าที่จริงนี่คือหมูปีนี้เป็นปีหมู เฟิงเย่เสวียนเกิดปีหมู ลูกของพวกเขาก็เกิดปีหมู ไม่ใช่หมูงั้นหรือ?“เจ้าโง่หรือไง ปีนี้เจ้าอายุยี่สิบสี่ปี เจ้ากับลูกชายเจ้าเป็นหมูด้วยกันทั้งคู่ ก่อนหน้านี้เจ้าเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรือว่าหมูเป็นสัตว์ที่ดวงดีที่สุดในบรรดาสิบสองนักกษัตริย์ เจ้ายังดูชอบหมูมากอีกด้วย”เฟิงเย่เสวียน “...”ถึงแม้ว่าเขากับลูกชายจะเกิดปีหมู แต่เมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปากของฉู่เชียนหลี เหตุใดจึงรู้สึกว่าสองแง่สองง่ามอยู่หน่อย ๆ?“อันที่จริงข้าเองก็ชอบหมูมากเช่น ชอบมากเสียจนขาดไม่ได้”เขา “...”เขาสงสัยว่านางกำลังจงใจดื้อด้านยกมือหยิบเสื้อตัวน้อยตัวนั้นขึ้นมา วางลงบนฝ่ามือ เหลือบตามองเล็กน้อย ถึงแม้ว่าฝีมือจะขี้เหร่ไปหน่อย เส้นด้ายจะไม่ประณีตไปสักหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ว่าดูไม่ได้ฝืนใจรับเอาไว้แล้วกัน“มีแม่แบบเจ้า ลำบากลูกชายของเจ้าจริง ๆ เลย”“? เจ้าหมายความว่ายังไง?”“ดึกมาแล้ว นอนเถอะ”เฟิงเย่เสวียนดับเทียน ดึงผ้าห่ม ห่มทั้งสองคนเอาไว้ แขนยาวโอบเอวของนางเข้ามาในอ้อมกอด ฝ่ามือใหญ่อีกข้างกุมท้องน้อยที่นูนออกมาเล็กน้อยของนางเอาไว้ แล้วหลับตาลงแต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 586
“ท่านน้าสะใภ้มีความสุขก็พอ”เฮอะเฮอะหลิงเชียนอี้หัวเราะด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ จากนั้นก็ขยับก้นห่างออกไป แล้วย้ายเก้าอี้ เพื่อขยับเข้าไปใกล้อวิ๋นอิงเจ้าเด็กคนนี้ ไม่รู้ความเสียเลย อย่างแรกที่จะทำให้อวิ๋นอิงจดจำไม่ควรจะเป็นการเอาใจนางหรอกหรือ?ต่อไปเขาจะต้องลำบากมากแน่เชียนหลีจับคันเบ็ด มองดูปลาหลีฮื้อที่แหวกว่ายไปมาในน้ำ ปลามากมายจนแน่นขนัด แต่ว่าไม่กินเบ็ด ความรู้สึกนี้เหมือนกับเด็กน้อยที่กำลังตกปลา อยู่ในสนามเด็กเล่นตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ รู้สึกหดหู่ใจมากจริง ๆหางตาเหลือบมองเฟิงเย่เสวียนที่อยู่ด้านข้าง กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่ยอมให้ต่อรอง“อีกสองวัน ครรภ์ของข้าก็จะครบสามเดือนแล้ว อายุครรภ์สามเดือนถือว่าคงที่แล้ว ถึงเวลานั้นข้าอยากทำอะไรก็จะทำ ใครขวางข้าเป็นหมา”สามเดือนแรก เป็นช่วงที่ทารกในครรภ์อ่อนแอที่สุด แท้งได้ง่ายนางพยายามอดทนมาเกินครึ่งเดือน กินแต่ของดี ดื่มแต่ของดีทุกวัน บำรุงสารพัดอย่าง เพื่อบำรุงครรภ์ให้ทั้งอ้วนทั้งคงที่ วิ่งสักสิบกิโลในรวดเดียวก็ไม่ใช่ปัญหาเฟิงเย่เสวียนลูบหัวเล็ก ๆ ของนาง “ลำบากเชียนหลีแล้ว”เขารู้ว่านางอึดอัดจะแย่แล้ว ย่อมไม่มีทางขัดขวางน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 587
อวิ๋นอิง “?”เกรงใจนางทำไมกัน?หลิงเชียนอี้หันซ้าย มองขวา หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครมองมา ก็ค่อย ๆ แอบขยับเข้าไปใกล้อวิ๋นอิง มือลูบ ๆ คลำ ๆ บริเวณหน้าอก จากนั้นควักลูกบอลแพรปักสีฟ้าลูกหนึ่งออกมาลูกบอลแพรอันเล็กปักด้วยนกยวนยาง ด้านในใส่กระดิ่งอันเล็กเอาไว้ มีระย้าห้อยยาว ทั้งงดงามทั้งประณีต สวยงามเป็นอย่างยิ่ง“ให้เจ้า”เหมือนว่าเขากลัวว่าจะถูกใครเห็นเข้า นำสิ่งของยัดใส่ในมือของอวิ๋นอิงอย่างรวดเร็วอวิ๋นอิงตะลึงไป “นี่มัน...”“อีกสองวันก็จะเป็นเทศกาลแขวนโคมไปแล้ว เลยให้ของขวัญเจ้า”บอลแพรปักกับนกยวนยาง โดยปกติแล้วเป็นสิ่งของแทนความคิดถึง แล้วก็เป็นสิ่งของที่ฝั่งหญิงสาวใช้แสดงความรู้สึกอีกด้วยหลิงเชียนอี้แฝงความหมายบางประการเอาไว้ เขาคิดว่าอวิ๋นอิงจะสามารถเข้าใจความหมายของเขาได้อวิ๋นอิงยกบอลปักผ้าแพรลูกนั้นขึ้นมา แต่กลับถามว่า “บัวลอย?”หลิงเชียนอี้ “...”นี่คือความคิดถึง!ความคิดถึง!หญิงสาวทั่วทั้งใต้หล้านี้ล้วนแต่รู้ความหมายของบอลผ้าแพรปัก เหตุใดนางจึงไม่เข้าใจล่ะ?นางช่างไม่เหมือนผู้หญิงเอาเสียเลยแม่นางคนอื่นดีพิณ วาดรูป เล่นหมากรุกและเขียนหนังสือ แต่นางวัน ๆ เอาแต่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 588
“ใส่กางเกงแล้วมีความทุกข์อะไร เจ้ากำลังพูดเรื่องลามกอะไร? ช้าก่อน! เจ้าอย่าลากข้า! ทำอะไร...อื้อ ๆ...”“อื้อ”เสียงด้านหลังถูกกลืนหายไป เปลวเทียนในห้องดับลง อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้น เกิดความสัมพันธ์ของคู่รักเช้าวันรุ่งขึ้นเทศกาลแขวนโคมไฟ จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ร่วมกินอาหารฉู่เชียนหลีนอนอย่างเกียจคร้าน ตอนที่ลืมตา ก็เกือบจะเที่ยงวันแล้ว ลุกขึ้นมานั่ง เห็นชายหนุ่มกำลังทำงาน ด้วยสีหน้าอารมณ์ดี กระปรี้กระเปร่า เต็มไปด้วยพลัง ราวกับได้ฉีดเลือดไก่ ก็อดไม่ได้ที่จะสีหน้าหมองคล้ำ เขาสบายตัว“ตื่นแล้วหรือ?” ชายหนุ่มพับฎีกาในมือ เหลือบตามองมาฉู่เชียนหลีเลิกผ้าห่มแล้วลงจากเตียง เยว่เอ๋อร์กับอวิ๋นอิงเข้ามาปรนนิบัติ“ยามใดแล้ว?”“พระชายา ใกล้เที่ยงแล้ว”“เที่ยงแล้ว? ข้ายังต้องไปกินอาหารร่วมกับครอบครัวที่จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่...” การกินอาหารร่วมกับครอบครัวไม่ใช่เรื่องสำคัญ ที่สำคัญคือในที่สุดก็ได้ออกจากบ้านอวิ๋นอิงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไปกินอาหารร่วมกับครอบครัว เจ้ายังไปไม่ถึง ใครจะกล้าขยับตะเกียบก่อน?”ไปเร็วก็ดี ไปสายก็ช่าง ให้คนพวกนั้นรออย่างว่าง่าย“ถูกต้อง!” เยว่เอ๋อ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 589
“บัณฑิตกล้าหาญมาก ยอมเสียสละทุกอย่าง เพื่อความรัก นี่สิถึงเรียกว่าความรักที่แท้จริง เขาคงจะไม่ตายหรอกใช่หรือไม่ ฮือ ๆ ๆ” เยว่เอ๋อร์ซาบซึ้งใจจนสะบัดผ้าเช็ดหน้าไปมา ร้องไห้น้ำตาร่วงแหม่ะ ๆฉู่เชียนหลีแสบจมูก“ตามบททั่วไปแล้ว น่าจะไม่ตายหรอก ตายแล้วละครเล่มนี้ก็ต้องจบใช่หรือไม่?”อาจจะเป็นเพราะกำลังตั้งครรภ์ นางจึงกลายเป็นคนอารมณ์อ่อนไหว บ่อน้ำตาตื้น อารมณ์อ่อนแอ บทละครเรื่องเดียวก็ทำให้นางซาบซึ้งใจได้ขนาดนี้แล้ว นางไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนอวิ๋นอิงประคองหนังบทละคร กล่าว“การเสียสละชีวิต เพื่อคนที่เรารัก เป็นสิ่งที่คุ้มค่า แม้ว่าจะตายไปแล้ว ก็จะจดจำอยู่ภายในใจของคนนั้นตลอดไป”หญิงสาวสามคนถูกเรื่องเล่าเรื่องนี้ทำให้ซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่งเฟิงเย่เสวียนที่กำลังทำกิจราชการสีหน้าหม่นหมอง “...”ยกโทษที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้ แค่การอ่านบทละคร มีอะไรน่าร้องไห้กัน?องค์หญิงแต่งงานกับบัณฑิต?ความรักอันบริสุทธิ์?บัณฑิตมีวรยุทธ์สูงส่ง?บทละครพวกนี้ล้วนเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาทั้งนั้น เรื่องจริงมักจะโหดร้ายกว่าในบทละครมากนัก ในความเป็นจริง มีองค์หญิงองค์ไหนบ้างที่ไม่แต่งงานกับท่านอ๋อง ท่านโหว แม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 590
จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ เทศกาลแขวนโคมไฟ กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา งานเลี้ยงจัดขึ้นยามเว่ย (เวลาบ่ายสามโมง) แต่ฉู่เชียนหลีมาถึงสี่โมงทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่ ฮูหยินฉู่ นางอัน ฉู่หงหลวน ฉู่ซวงกับหานมู่ซี ฉู่เจียวเจียวกับอ๋องหลีทุกคนรอมาเป็นเวลาเกินครึ่งชั่วยามแล้ว ฉู่เชียนหลีถึงได้แบกท้อง ค่อย ๆ เดินเข้ามาจวนอ๋องเฉินขบวนใหญ่โต อ๋องเฉินมาด้วย องครักษ์ลับคุ้มกัน สาวใช้คอยปรนนิบัติ เด็กรับใช้เปิดทาง คนสิบกว่าคนห้อมล้อมพระชายาอ๋องเฉิน การอารักขาแน่นหนา จนไม่มีแม้กระทั่งโอกาสที่จะล้มฉู่เชียนหลีเดินเล่นมาตลอดทาง ทั้งซื้อของ กินดื่ม จนกระทั่งตอนที่ถึงจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ ก็เดินเล่นมาจนพอใจแล้วนางยิ้ม “ขออภัย ที่ทำให้ทุกคนต้องรอนาน ข้าคงจะไม่ได้มาช้าไปใช่หรือไม่?”นางไม่ได้อยากจะมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาอะไรไม่ใช่ครอบครัวเดียวกัน แล้วก็ไม่มีธุระอะไร แล้วก็ยังไม่มีความรู้สึกผูกพันอีกด้วย กินข้าวอะไรกัน?ภายนอกพูดว่ากินข้าว ใครจะรู้ว่าในหัวของคนพวกนี้มีแผนชั่วอะไรอยู่?ฉู่ซวงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “แน่นอนว่าเจ้ามาช้า! เจ้าดูเวลาสิว่าตอนนี้มันยามใดแล้ว...”“ซว
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 591
ทุกคนมองฉู่เชียนหลีด้วยความสงสัย หลงอ้าวเทียน? ใครคือหลงอ้าวเทียน?ฉู่เชียนหลีเช็ดปากอย่างสง่างาม ช่วงนี้อ่านนิยายเยอะเกินไป อินกับบทมากเกินไป กินข้าวก็ยังนึกถึง“ข้ากินอิ่มแล้ว ทุกคนค่อยๆ กิน ไม่ต้องรีบ”จิบชาบ้วนปากสองคำ ลุกขึ้นยืน พยุงเอวก็เดินจากไปอย่างสบายใจแล้วฉู่ซวงถลนตา “?”ไปทั้งเช่นนี้แล้ว?ท่านพ่อยังนั่งอยู่ตรงนั้นเลย นางที่เป็นเด็กรุ่นหลังคนหนึ่งไปโดยไม่เห็นหัวใครทั้งเช่นนี้? มีเช่นนี้ที่ไหนกัน?นางตบโต๊ะลุกขึ้นยืน ตอนที่กำลังจะระเบิดอารมณ์ นางอันเผยอมุมปาก ถอนหายใจเบาๆ“เฮ้อ นายท่าน ท่านอย่าไปถือสาเสียวฉู่เลย ตอนนี้นางตั้งครรภ์ อารมณ์แปรปรวน หากมีตรงไหนที่ไม่ได้ดั่งใจนาง กระทบต่อลูกในท้อง เกรงว่าหากฝ่าบาทรู้จะกล่าวโทษเอานะ”คำพูดที่มาถึงปลายลิ้นของฉู่ซวง ถูกกลืนกลับเข้าไปทั้งเช่นนี้อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่อยู่ในแวดวงขุนนางมานานหลายปี ย่อมไม่อารมณ์เสียเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ในครอบครัว สีหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เพียงแค่พยักหน้าอย่างเรียบเฉย“แล้วแต่นางเถอะ”แล้วนางอันก็หันไปมองทางฮูหยินฉู่ กล่าวด้วยรอยยิ้ม“ฮูหยิน ท่านก็ควรจะเกลี้ยกล่อมคุณหนูใหญ่ห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 592
อาศัยเศษจี้หยกครึ่งชิ้น ต้องการหาเบาะแสเมื่อสิบห้าปีก่อน บนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ ทั่วใต้ฟ้าผืนนี้ ก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทรไม่รู้ว่าจะหาถึงปีใดเดือนใดฉู่เชียนหลีลูบท้องเบาๆ สงบจิตใจที่เศร้าโศก สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ข่มอารมณ์ “อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่น่าจะพูดคุยกับท่านอ๋องอีกสักพัก พวกเราไปกันก่อนเถอะ”ยกเท้าไม่ระวังเหยียบโดนหินก้อนหนึ่ง พื้นรองเท้าลื่น เท้าบิดกะทันหัน“ระวัง!”“พระชายา!”ฝ่ามือใหญ่ที่มีกำลังข้างหนึ่งเกี่ยวเอวฉู่เชียนหลีจากด้านหลังไว้แน่น ประคองร่างกายนางไว้อย่างมั่นคงเท้าฉู่เชียนหลียืนอย่างมั่นคง เตะก้อนหินที่เป็นต้นเหตุทิ้ง หันกลับไปมอง พบว่าคนที่ประคองนางคือเฟิงเจิ้งหลี?นางประหลาดใจเล็กน้อย พลันยิ้มจางๆ “ขอบคุณ”“พวกเจ้ากินข้าวเสร็จเร็วเช่นนี้เลย?”เฟิงเจิ้งหลีถอนมือกลับ มองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่เจอกันหนึ่งเดือน นางสมบูรณ์ขึ้นมาก สีหน้าเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล มองออกได้ไม่ยากว่าชีวิตช่วงที่ผ่านมาของนางมีความสุขมากเห็นนางไม่เป็นอะไร ก็วางใจแล้ว“อืม” เขาหลุบตาลง มองไปที่ท้องของนาง “ลูก…ไม่ได้ทรมานเจ้ากระมัง?”ฉู่เชียนหลีลูบท้อง ยิ้มได้ปลื้มใจมาก “เป็นเ
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 889
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 888
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 887
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 886
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 885
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 884
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 883
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 882
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 881
