แม้จะพูดถึงเรื่องนี้ ก็ไม่ได้รับคำตอบเฟิงเย่เสวียนตรวจสอบมานานหลายปี ไม่ใช่วันสองวันก็สามารถทำให้กระจ่าง ได้แต่เดินหนึ่งก้าว ดูหนึ่งก้าว ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติกลับจวนเขาไปจัดการเรื่องงาน ส่วนฉู่เชียนหลีไปเยี่ยมอวิ๋นอิงหลังจากพักฟื้นหลายวัน ร่างกายอวิ๋นอิงค่อยๆ ดีขึ้น บวกกับพื้นฐานร่างกายของนางดี จึงฟื้นตัวเร็วเป็นพิเศษ“พระชายา เพราะเรื่องของข้า ให้ท่านต้องเป็นห่วงแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะไม่รบกวนท่านอีก”อวิ๋นอิงเป็นผู้หญิงที่พึ่งพาตนเองและตรงไปตรงมา ยอมฝืนแบกรับไว้คนเดียว ก็ไม่อยากรบกวนผู้อื่นฉู่เชียนหลีตรวจชีพจรให้นาง กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์“ได้ เจ้าไม่รบกวนข้า เช่นนั้นข้าก็ไม่รบกวนเจ้า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าไม่ต้องปรนนิบัติข้าแล้ว อยากไปที่ไหนก็ไปเลย”“พระชายา!”อวิ๋นอิงตกใจทันทีนางแอบสาบานไว้แล้ว จะปกป้องพระชายาทั้งชีวิต จะจากไปได้อย่างไร? ไม่ตายไม่เลิกมองดูใบหน้าที่เย็นชาและแข็งกระด้างของพระชายา นางพ่ายแพ้แล้ว ก้มหน้ากล่าวอย่างเชื่อฟัง“ข้าเข้าใจแล้ว ต่อไปข้าจะไม่ปิดบังท่านอีก เกิดอะไรขึ้น มีเรื่องลำบากใจและความลับอะไร ข้าจะบอกท่านทุกเรื่อง”พูด
“ตั้งแต่วันนี้ไป ไม่ต้องมาตรวจชีพจรแล้ว”เฟิงเย่เสวียนเดินออกไป เสียงที่ลดต่ำมากค่อยๆ ห่างออกไป หลังจากที่ปิดประตูก็ยิ่งไม่ได้ยินแล้วนอกห้องหานอิ๋งตะลึงงันครู่หนึ่ง “นายท่าน ท่าน…เชื่อผู้หญิงเหมียวเจียงคนนั้นหรือ?”ผู้หญิงที่ชื่ออูหนูคนนั้น บอกว่ามีวิชาต้องห้ามเหมียวเจียงชนิดหนึ่ง จำเป็นต้องใช้สมุนไพรล้ำค่าที่หายากสามสิบกว่าชนิด และเผาผลาญอายุขัยสิบปี สามารถกำจัดพิษทุกชนิดทั่วหล้าหลังจากพระชายาดื่ม ปลอดภัยทั้งแม่และลูกนางไม่เชื่อ!นางศึกษาเล่าเรียนทักษะการแพทย์ตั้งแต่เด็ก ไม่เคยได้ยินยาที่อัศจรรย์เช่นนี้มาก่อน“เดิมทีอูหนูเป็นคนของรัชทายาท ร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ กลอุบายไม่ธรรมดา คำพูดของนางเชื่อไม่ได้เด็ดขาด!” สีหน้าหานอิ๋งแข็งกระด้าง คำพูดแต่ละคำ กล่าวถามอย่างจริงจังเป็นพิเศษ“หรือท่านจะเชื่อคนนอกคนหนึ่ง โดยเดิมพันด้วยชีวิตของพระชายา?”ดวงตาสีหมึกของเฟิงเย่เสวียนขรึมลงเล็กน้อยเขาย่อมไม่มีทางเชื่ออูหนู แต่อูหนูเป็นหัวหน้าเผ่าเหมียวเจียง ชีวิตของคนในเผ่ามากกว่าพันคนอยู่ในมือเขา หากอูหนูกล้าเล่นตุกติก คนพันกว่าคนต้องตายเพราะนางนางเป็นคนฉลาด รู้ว่าควรทำอะไร ไม่ควรทำอะไรหา
“อะไรนะ?!”ฉู่เชียนหลีเบิกตากว้าง เยว่เอ๋อร์อุทาน ทุกคนประหลาดใจ ทุกคนตะลึงงัน ต่างก็ตกใจมากมีเพียงแววตาของจิ่งอี้ที่มืดลงเพียงพริบตาเดียว เขากลับมาเป็นปกติ เอ่ยปาก“คุณหนูกับอ๋องเฉินแต่งงานกันเกือบปีแล้ว ตั้งครรภ์เป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็ว ขอแสดงความยินดีกับคุณหนูด้วย” เขามองใบหน้าของฉู่เชียนหลีมุมปากยิ้ม ในแววตากลับไม่มีประกายระหว่างเขากับนาง เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว เรื่องมาถึงขั้นนี้ เขาจำเป็นต้องตัดใจ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เหลือเพียงมิตรภาพ นายบ่าว และการปกป้องชั่วชีวิต…ฉู่เชียนหลีตะลึงงันมาก ผ่านไปครู่ใหญ่จึงจะดึงสติกลับมา ค่อยๆ ก้มหน้าลง มองท้องน้อยที่แบนราบของตนเอง ข้างในให้กำเนิดชีวิตน้อยๆ ชีวิตหนึ่ง ความรู้สึกที่วิเศษเช่นนั้น ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดในท้องที่เล็กๆ อนาคตจะให้กำเนิดร่างที่เกิดจากการผสมผสานของพวกเขา หน้าตาเหมือนนาง นิสัยเหมือนเฟิงเย่เสวียนนางเกิดความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบาย“พระชายา! เยี่ยมไปเลย!” เยว่เอ๋อร์ตื่นเต้นมาก “หากท่านอ๋องรู้แล้ว จะต้องดีใจเป็นจนบ้าแน่นอนเจ้าค่ะ!”เมื่อมีลูกแล้ว ตำแหน่งของพระชายาก็มั่นคงแล้ว ไม่ว่าผู้หญิงคนใดก็แย่งไม่ได้ห
เนื่องจากตั้งครรภ์ระยะแรก ทารกในครรภ์ไม่มั่นคง จางเฟยจึงจ่ายยาบำรุงครรภ์ที่ดีที่สุดและแพงที่สุดระหว่างทางกลับเยว่เอ๋อร์กระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริงไม่หยุด “ท่านอ๋องรู้แล้วต้องดีใจมากแน่นอน ถ้าหากสามารถให้กำเนิดลูกชาย ท่านมีผลงานครั้งใหญ่ของราชวงศ์เลยนะ!”“ฮ่องเต้อยากได้หลานชายมาโดยตลอด แม้แต่ตอนฝันก็อยากได้”“เยี่ยมไปเลย!”“ที่จริงข้ารู้สึกว่าช้าไปด้วยซ้ำ คนอื่นแต่งงานกันหนึ่งปี ลูกสามารถลงพื้นแล้ว ท่านกับท่านอ๋องแต่งงานกันหนึ่งปี เพิ่งจะตั้งครรภ์…”“บ่าวจะทำตัวกระปรี้กระเปร่า ปรนนิบัติท่านอย่างสุดจิตสุดใจ ไม่แบ่งกลางวันกลางคืนเจ้าค่ะ!”บราๆๆนางมีความสุขมาก ราวกับมองเห็นภาพพระชายานั่งตำแหน่งพระชายาอ๋องเฉินมั่นคงแล้ว ได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋องเพียงผู้เดียว เป็นที่อิจฉาของผู้หญิงทั้งแคว้นตงหลิงฉู่เชียนหลีค่อยๆ เดิน มือขวาวางอยู่บนท้องน้อยที่แบนราบตลอดเวลา และลูบอย่างแผ่วเบาเป็นระยะ สีหน้าเรียบเฉย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ทันใดนั้น จากจุดที่ไม่ไกล เด็กรับใช้ที่ไม่รู้จักคนหนึ่งวิ่งเข้ามา“พระชายาอ๋องเฉิน ที่แท้ท่านอยู่นี่นี่เอง!”เขาวิ่งจนเหงื่อแตกฉู่เชียนหลีดึงความคิดกล
“อืม…”ปวดเมื่อยที่ท้ายทอยอย่างคลุมเครือ วิงเวียนศีรษะเล็กน้อย ความคิดเลือนราง หลังจากนั้นเจ็ดแปดวินาทีจึงจะค่อยๆ ตื่นตัว ยกเปลือกตาขึ้นช้าๆสถานที่ที่ไม่รู้จัก…ทันใดนั้น หนึ่งเท้า“อ๊า!”ฉู่เชียนหลีที่ถูกถีบใส่แผ่นหลังกลิ้งออกไปสองรอบ ชนใส่กำแพง เจ็บจนขมวดคิ้วแน่น ป้องกันท้องโดยไม่รู้ตัว ยันร่างกายขึ้นมองไปองค์ชายใหญ่!เฟิงเจิ้งอวี้!เขาถูกขังอยู่ที่จวนเฟิงเหรินไม่ใช่หรือ?“เจ้า…เออ!”เฟิงเจิ้งอวี้พุ่งพรวดเข้ามาก็ถีบอีกครั้ง ฉู่เชียนหลีพลิกตัวลุกขึ้นอย่างเฉียบแหลม หลบพ้นอย่างหวุดหวิด ถอยหลังเจ็ดแปดก้าว ไปอยู่ในจุดที่ที่ปลอดภัย ตื่นตัวอย่างเต็มที่นี่เป็นห้องที่ปิดตายหนึ่งห้อง ประตูและหน้าต่างถูกปิดทั้งหมดเมื่อมองเฟิงเจิ้งอวี้อีกครั้ง ใบหน้าที่ชั่วร้ายของเขาดูน่าเกลียดเป็นพิเศษ เสื้อผ้ายุ่งเหยิง เหมือนไม่ได้เปลี่ยนมาหลายวันแล้ว ใต้คางมีหนวดเคราที่เพิ่งงอกออกมาใหม่ ทั้งตัวแลดูสะบักสะบอมและซีดเซียว สายตาที่จ้องฉู่เชียนหลีเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธพุ่งพรวดเข้ามา ก็คือลูกเตะอีกหนึ่งที!“เฟิงเจิ้งอวี้!”ฉู่เชียนหลีตั้งสติอย่างรวดเร็ว เริ่มโต้ตอบแต่นางน่าจะถูกกรอกยากระ
แม้แต่ฉู่หงหลวนก็ทิ้งเขา เลี่ยงความสัมพันธ์กับเขา โยนความผิดทั้งหมดให้เขาผู้หญิงที่สมควรตายเหล่านี้!ฉู่เชียนหลีสังเกตสีหน้าของเขา กล่าวหยั่งเชิง“ข้าก็กำลังหัวเสียกับเรื่องของอูหนู เฟิงเย่เสวียนหักหลังข้า ข้าไม่เก็บนางแพศยาคนนั้นไว้แน่นอน! ไม่สู้พวกเราร่วมมือกัน? เจ้าไปจัดการเฟิงเย่เสวียน ข้าไปจัดการนางแพศยาคนนั้น!”“นางแพศยาคนนั้นหักหลังข้า หรือเจ้าอยากเห็นนางลอยนวลต่อหน้าต่อตา”คำพูดของนางสะกิดโดยจุดระเบิดเฟิงเย่เสวียน ทำให้โกรธทันที“นางแพศยา!”สองมือบีบคอของฉู่เชียนหลีฉับพลัน “ผู้หญิงไม่มีดีสักคน! รวมถึงเจ้าด้วยฉู่เชียนหลี!”ทุกคนที่หักหลังเขา ล้วนต้องตาย!ต่อให้ตาย ก็ต้องกลืนความคับข้องใจนี้ลงไป!สายตาเฟิงเจิ้งอวี้โกรธเหมือนคลั่ง กระชับฝ่ามืออย่างแรงราวกับบ้าไปแล้ว “รอข้าฆ่าเจ้าตาย ย่อมไปจัดการลูกแพศยาคนนั้นเอง! ไม่เหลือไว้สักคน!”“อ๊า!”ปัง…“ฉู่เชียนหลี!”ในเวลานี้เอง ประตูถูกถีบเปิดออกฉับพลัน เฟิงเจิ้งหลีวิ่งเข้ามาพร้อมกับทหารกลุ่มหนึ่ง และยังมีเยว่เอ๋อร์วิ่งตามมาติดๆ“อย่าเข้ามา!”เฟิงเจิ้งอวี้บีบคอฉู่เชียนหลีไว้ ถอยหลังสามก้าว มองดูกลุ่มคนที่ปรากฏฉับพลันอย่า
“ข้าทำอะไรลงไป!” เฟิงเจิ้งหลีกระชากคอเสื้อองครักษ์ลับ กล่าวถามราวกับบ้าไปแล้ว “ข้ากำลังลาดตระเวนไม่ใช่หรือ? ข้าอยู่กับพระชายาอ๋องเฉิน! ข้าทำอะไรลงไป ข้าไปที่ไหนมา เพราะเหตุใดมือของข้าถึงมีเลือด! เพราะเหตุใด!”“นายท่าน!”องครักษ์ลับถูกเขย่าจนหน้ามืดตาลาย รีบกล่าว“เมื่อวานหลังจากพระชายาอ๋องเฉินส่งท่านกลับมา ท่านก็หมดสติมาโดยตลอด”ร่างเฟิงเจิ้งหลีสะดุ้งเมื่อวาน…นี่เป็นวันที่สองแล้ว?! เขามองมือที่เต็มไปด้วยเลือดอย่างตะลึงงัน ในสมองว่างเปล่า นึกอะไรไม่ออกเลย…นอกเรือนตอนที่ฉู่เจียวเจียวมาถึง เห็นอ๋องหลีเข้าไปในอีกห้องหนึ่งอย่างเร่งรีบ ไม่นานก็มีเสียงน้ำซ่าๆ ดังออกมา เสียงน้ำดังมากเหมือนกำลังใช้ถังน้ำราดศีรษะท่านอ๋องหมดสติไปหนึ่งวันหนึ่งคืน เหตุใดตอนที่ตื่นมากะทันหัน ก็มีท่าทางตื่นตระหนก?เกิดอะไรขึ้น?นางก้าวเท้ายาวเดินไปที่ประตู ภายในห้องไม่มีคนกวาดมองซ้ายขวาแวบหนึ่ง เมื่อมั่นใจว่าในลานเรือนไม่มีคน จึงจะเดินย่องเข้าไปอย่างไร้เสียง กลับเห็นเตียงที่ยุ่งเหยิงและเลือด มีดสั้นที่อยู่บนพื้น…“เจ้าว่าอะไรนะ!”“เฟิงเจิ้งอวี้…ตายแล้ว?!”ภายในเรือนข้าง เสียงอุทานของฉู่เชียนหลี
“พระชายา…”“พอแล้ว อย่าคิดมาก ไปเปลี่ยนยาให้อวิ๋นอิงเถอะ อาการบาดเจ็บของนางน่าจะใกล้หายดีแล้ว” ฉู่เชียนหลีลูบศีรษะของเยว่เอ๋อร์ ปลอบใจครู่หนึ่งเยว่เอ๋อร์อ้าปากแล้วอ้าปากอีกอาจจะเป็นเพราะองค์ชายใหญ่เพิ่งลักพาตัวพระชายา วันที่สองก็ตายแล้ว นางกังวลเล็กน้อย ไปเปลี่ยนยาให้อวิ๋นอิงอย่างไม่สบายใจแล้วเพิ่งเดินออกไป พ่อบ้านก็มาแล้ว“พระชายา พี่สาวของท่านมาแล้ว…”พี่สาว?ฉู่เชียนหลีเงยหน้า มองเห็นฉู่เจียวเจียวที่เดินตามหลังพ่อบ้าน สีหน้าเรียบเฉย กล่าวกับพ่อบ้าน“ท่านไปทำงานก่อนเถอะ”“ขอรับ” พ่อบ้านขานรับหนึ่งคำก็ไปแล้วฉู่เจียวเจียวก้าวเท้ายาวเข้ามาในห้อง “น้องหญิง!”นางเหมือนร้อนใจเล็กน้อย “น้องหญิง ข้ารู้ว่ามาหาเจ้ากะทันหันเช่นนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่ข้าไม่ระวังทำเหล้ายาที่เจ้าให้อ๋องหลีแตกแล้ว…”“เจ้ายังมีอีกหรือไม่ สามารถให้ข้าอีกหนึ่งขวดหรือไม่?”“?”เพื่อเรื่องนี้?ฉู่เจียวเจียวที่ดูถูกนางมาโดยตลอด มาขอร้องนางถึงจวนอ๋องด้วยตนเอง เพื่ออาการบาดเจ็บของอ๋องหลี?น้อยมากที่จะได้เห็นแต่ว่าฉู่เจียวเจียวน่าจะจริงใจต่ออ๋องหลี แม้ไม่ได้รับความโปรดปรานจากอ๋องหลี ไม่เป็นที่ยอมรับ นางก็ย