หลังจากการเร่งรัดให้มีบุตรสิ้นสุดลง จึงจะเข้าสู่หัวข้อหลักของวันนี้——เลือกพระชายารอง ขั้นตอนการเลือกพระชายารองคือ : แสดงทีละคนเหล่าคุณหนูขึ้นมาทีละคน แสดงพรสวรรค์ด้านเพลงบทกวี และความรู้ความสามารถทางศิลปะกับดนตรีด้านต่างๆ อย่างเช่น พิณ หมากรุก เขียนอักษร วาดภาพ แล้วนำมารวมกับด้านจริยธรรม สติปัญญา ร่างกาย ผู้ที่มีความโดดเด่นด้านต่างๆ จะได้รับการคัดเลือกนี่เป็นงานเลี้ยงสุดอลังการที่น่าจับตามองอย่างไม่ต้องสงสัยคุณหนูชนชั้นสูงมากมาย ต่างมีความงามของตนเองอยู่ในตัว รูปร่างผอมอ้วนแตกต่างกันไป เหล่าขันทีมองจนตาค้าง ฉู่เชียนหลีก็ดูอย่างจดจ่อเช่นกันบอกตามตรง ที่จริงเด็กผู้หญิงชอบดูหญิงงามมากกว่าคนที่หนึ่ง ลูกสาวขุนนางฝ่ายบุ๋น ขึ้นมาก็ท่องพระราชดำรัสเกี่ยวกับการปกครองแคว้นหนึ่งบท ได้รับการชื่นชมจากฮ่องเต้ ยิ่งได้รับการปรบมือชื่นชมจากทุกคนเป็นหญิงที่มีสติปัญญามากความสามารถท่านหนึ่งคนที่สอง คุณหนูของผู้บัญชาการทหาร สวมชุดจิ้นจวง[footnoteRef:1] วิชากระบี่ที่แสดงออกมาทำเอาทุกคนตาลาย ระหว่างคิ้วอัดแน่นไปด้วยความกล้าหาญที่บีบคั้น แม้แต่ผู้ชายหลายคนก็เทียบไม่ได้ [1: ชุดจิ้งจวน เป็นชุดจ
เหล่าคุณหนูทั้งหลายแสดงความสามารถของตนเองทีละคน ได้รับการชื่นชมและการยอมรับไม่น้อย ทุกคนแลกเปลี่ยนความเห็นกัน บางครั้งก็พยักหน้า บางครั้งก็ส่ายศีรษะ ต่างมีความเห็นของตนเองทั้งหมดดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ…ฉู่เชียนหลีหาเวลาว่างออกไปครู่หนึ่ง ดื่มเหล้าผลไม้เยอะเกินไป ควบคู่กับนั่งนานเกินไป คนก็เยอะ อากาศไม่ถ่ายเท รู้สึกเวียนศีรษะเล็กน้อย จึงออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกเงียบขึ้นเยอะ อากาศบริสุทธิ์สดชื่น รู้สึกตื่นตัวขึ้นมากในทันทีนางเรียกขันทีคนหนึ่งมา “ห้องสุขาอยู่ทางไหน?”ขันทีตอบอย่างนอบน้อม และชี้ไปทิศทางหนึ่งหลังจากฉู่เชียนหลีกล่าวขอบคุณ ก็ยกเท้าเดินไป ไม่รู้ว่าเดินไปถึงที่ใด ข้างหู มีเสียงที่ยังวัยเยาว์ของเด็กผู้หญิงตัวน้อยดังขึ้น“นางอัปลักษณ์จัง…”ฝีเท้าชะงักมองไปด้านข้าง เห็นองค์หญิงน้อยอันสูงศักดิ์ที่สวมเสื้อผ้าหรูหรา และถือตะกร้าน้อยใบหนึ่งไว้ในมือ เล่นกับเพื่อนเล่นสองคนที่อยู่ในวัยเดียวกัน กำลังเบิกตากลมโตที่สุกใส มองดูฉู่เชียนหลีด้วยความอยากรู้อยากเห็นนางก็คือลูกสาวของรัชทายาท เฟิงเจิ้งซือเพื่อนเล่นวัยเดียวกันพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดองค์หญิง กล่าวด้วยน้ำเส
ลูกสาวขุนนางใหญ่สองคนที่ชื่อเสียวอู่กับเสียวเสวี่ยหดคออย่างค่อนข้างขี้ขลาดขันทีอยู่ที่นี่ หากฉู่เชียนหลีลงมือ ไม่เกินครึ่งชั่วยาม เรื่องนางที่เป็นผู้อาวุโสคนหนึ่งรังแกเด็กก็จะแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวงถึงเวลานั้น รัชทายาทมาหาเรื่อง ฮ่องเต้ตักเตือน ผู้คนตำหนิด่าทอ ปัญหาร้อยแปดไม่รู้จบฉู่เชียนหลีใช้ดวงตาที่ลึกไม่เห็นก้นบึ้ง มองเฟิงเจิ้งซืออย่างดุร้ายแวบหนึ่ง ตอนดึงมือกลับ ปลายนิ้วเลื่อนผ่านกำไลเฉียนคุนอย่างไม่ใส่ใจจากนั้นก็ไปแล้วขันทีน้อยนึกกลัวในภายหลัง เมื่อครู่ สายตาของพระชายาอ๋องเฉินตอนจากไป…น่ากลัวมากเขาเดินเข้าไปด้วยความตกใจเล็กน้อย กล่าวอย่างนอบน้อม “องค์หญิงซือเอ๋อร์ ท่านออกมานานมากแล้ว บ่าวพาท่านไปที่งานเลี้ยงขอรับ”“ไม่ไป ไม่ไป ผู้หญิงพวกนั้นอัปลักษณ์มาก ยังกล้าเพ้อฝันท่านพ่อข้า ข้าไม่ชอบพวกนางเลยสักนิด ข้าต้องการให้ท่านแม่คลอดน้องชายให้ข้าเท่านั้น!”“องค์หญิงซือเอ๋อร์…”หลังจากนั้นสองเค่อฉู่เชียนหลีกลับถึงงานเลี้ยง การคัดเลือกก็ดำเนินการมาถึงช่วงท้ายแล้ว ทุกคนกำลังปรึกษากัน ส่วนเจตนาของฮ่องเต้คือ นอกจากเลือกพระชายารองรัชทายาท ผู้สมัครคนอื่นที่เหมาะสม ประท
นางรีบวิ่งเข้าไป แต่ผิวหนังที่อยู่นอกร่มผ้าของเด็ก ไม่มีส่วนใดที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์ตรงที่แดงก็แดง ตรงที่บวมก็บวม อยากอุ้มก็ไม่รู้จะเอามือไปวางตรงไหนขันทีน้อยคุกเข่าลงอย่างหวาดกลัว ขอรับโทษอย่างตระหนกตกใจ “องค์หญิงซือเอ๋อร์กำลังเล่นกับคุณหนูน้อยสองท่าน เดิมทีก็เล่นกันอยู่ดีๆ แต่จู่ๆ ก็มีผึ้งฝูงหนึ่งบินมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ไล่ต่อยองค์หญิงซือเอ๋อร์ ไล่อย่างไรก็ไม่ไป…”“ไร้ประโยชน์!”พระชายารัชทายาทถีบขันทีน้อยจนหน้าหงาย อุ้มเด็กขึ้นมา ปวดใจเหมือนถูกมีดกรีดใบหน้าของเด็กผู้หญิงสำคัญเพียงใดแต่ใบหน้าของเด็กกลับไม่มีส่วนไหนที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์!หากทิ้งรอยแผลเป็นไว้…เด็กคือชีวิตของนาง!“เต๋อฝู รีบเรียกหมอหลวง!” ฮ่องเต้กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เต๋อฝูรีบวิ่งไปที่สำนักหมอหลวงเฟิงเจิ้งอวี้ก็โกรธเช่นกัน “เหตุใดอยู่ดีๆ จึงมีผึ้งบินมา? ในวังหลวงอาจมีผึ้งน้ำตาลที่เก็บน้ำผึ้งบ้าง แต่พวกมันไม่ต่อยคน องค์หญิงไม่ได้ไปยุ่งกับพวกมัน เหตุใดจึงบาดเจ็บเช่นนี้?”ขันทีน้อยกลัวมาก“รัชทายาทโปรดใจเย็น รัชทายาทโปรดใจเย็น! บ่าวก็ไม่รู้เช่นกันขอรับ บ่าว…อ๊า!”“แค่เด็กคนหนึ่งก็ไม่มีปัญญาดู เลี้ยงเส
เป็นฉู่เชียนหลี?ซ่า…ทุกคนมองไปทางฉู่เชียนหลีอย่างตะลึงงัน มีทั้งประหลาดใจ มีทั้งตกตะลึง มีทั้งไม่อยากกล้าเชื่อตามหลักแล้ว พระชายาอ๋องเฉินกับองค์หญิงซือไม่มีความบาดหมางต่อกัน ไม่น่าจะลงมือกับเด็กเล็กอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้เป็นไปได้อย่างไร?พระชายารัชทายาทก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน รีบกล่าว“ซือเอ๋อร์ ต่อหน้าเสด็จปู่ของเจ้า และมีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ เจ้าห้ามโกหกเด็ดขาด”เฟิงเจิ้งซือใช้นิ้วมือเล็กๆ ที่บวมขยี้ตา น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลลงข้างล่าง สะอึกสะอื้น“ไม่ ข้าไม่ได้โกหกนะ ท่านแม่ นางเป็นผู้หญิงชั่ว นางนั่นแหละ…”นางพูดอย่างมั่นใจว่าเป็นฉู่เชียนหลีทุกคนเห็นแล้ว สีหน้าเริ่มแปลกประหลาดอย่างคลุมเครือเด็กอายุห้าขวบไม่มีทางโกหกหรือเป็นฝีมือของพระชายาอ๋องเฉินจริง?“เป็นนาง…”นอกฝูงชน มีเสียงของเด็กผู้หญิงที่วัยเยาว์ดังขึ้น ลูกสาวของขุนนางใหญ่สองคนจูงมือกันเข้ามา สายตาที่มองไปทางฉู่เชียนหลีดูกลัวๆ คอก็หดลงหลายส่วนด้วยความกลัวเช่นกันเสียวอู่พูด “เมื่อครู่พวกเรากับองค์หญิงกำลังเล่นเด็ดดอกไม้ ผู้หญิงชั่วคนนี้ก็จะตีพวกเราแล้ว”เสียวเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างพยักหน้ากล่าว “หากไม่ใช่เพร
“เด็กไม่มีทางโกหก…”“ใช่แล้ว องค์หญิงยังเด็กเช่นนั้น ได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด และยิ่งเป็นหลานสาวคนโตสายตรงที่ฝ่าบาทให้ความสำคัญ ไม่มีทางโกหก หรือพระชายาอ๋องเฉินทำร้ายเด็กจริง…”ทุกคนหันไปมองหน้ากัน เสียงวิพากษ์วิจารณ์เบามากกระซิบกระซาบแม้ไม่กล้าพูดมาก แต่เสียงซู่ๆ ซ่าๆ ที่เบามากเหล่านี้ ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าสงสัยในความประพฤติของฉู่เชียนหลีทุกคนคิดว่า เด็กอายุยังน้อย คำพูดของเด็กเป็นความจริงเด็กคนหนึ่งโกหก เป็นไปไม่ได้ที่จะโกหกทุกคนเด็กสามคนต่างมั่นใจว่าเป็นพระชายาอ๋องเฉิน แม้แต่ขันทีน้อยก็เห็นกับตา หลักฐานหนักแน่นดั่งขุนเขาแล้ว หรือยังจะผิดได้อีก?ชั่วขณะ สายตาของทุกคนที่มองฉู่เชียนหลีแตกต่างกันออกไป…พระชายารัชทายาทอุ้มเด็กไว้อย่างปวดใจ สองมือสั่นเทาจนไม่กล้าสัมผัสใบหน้าที่เต็มไปด้วยแผล “ลูกแม่…”น้ำตาเม็ดใหญ่ไหล“ลูกแม่ ตกลงเจ้าไปทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อฟ้าดิน จึงต้องถูกปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรมเช่นนี้ พระชายาอ๋องเฉิน ตกลงข้าไปล่วงเกินอะไรเจ้า เจ้ามีความแค้นอะไรก็มาหาข้า ลงมือกับเด็ก เจ้ายังมีสามัญสำนึกหรือไม่?”เงยหน้าฉับพลัน ดวงตาที่ร้องไห้จนแดงเต็มไปด้วยความโกรธและร้
ฮ่องเต้เกิดความสนใจ มือใหญ่ล้วงเข้าไปในแขนเสื้อครู่หนึ่ง หยิบนาฬิกาพกที่มีสร้อยสีเงินยาวห้อยเรือนหนึ่งออกมา เรียวยาวประณีต ลักษณะพิเศษ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่เคยเห็นนี่คืออะไร?ฉู่เชียนหลีใช้สองมือรับมา เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเฟิงเจิ้งซือ “มองของที่อยู่ในมือข้า”เฟิงเจิ้งซือขดตัวเข้าไปในอ้อมแขนเสด็จแม่ แต่ก็ยังมองไปทางนาฬิกาพกด้วยความอยากรู้อยากเห็น ในแววตาเผยให้เห็นประกายแห่งการค้นหานี่คือของเล่นที่แปลกใหม่อะไร?นางไม่เคยเห็นเป็นของแคว้นอื่นหรือ?เนื่องจากอยากรู้อยากเห็น จึงดูอย่างตั้งใจ นาฬิกาพกแกว่งซ้ายแกว่งขวา ดวงตาของนางก็หมุนซ้ายขวาตามหมุนแล้วหมุนอีกหมุนแล้วหมุนอีกหมุนไปหมุนมาก็รู้สึกว่ามีวังวนสีดำปรากฏขึ้นตรงหน้า สายตาค่อยๆ เลือนราง ความคิดก็ค่อยๆ จางหายไป ราวกับคนตกลงไปในหลุมดำ ล่องลอยอยู่ในนั้น มองไม่เห็นอะไร คิดอะไรไม่ออกระหว่างกึ่งหลับกึ่งตื่น ข้างหู มีน้ำเสียงที่ยั่วยวนสายหนึ่งดังขึ้น“เมื่อหนึ่งชั่วยามก่อน เจ้าเจอพระชายาอ๋องเฉิน พระชายาอ๋องเฉินได้ตีเจ้าหรือไม่?”ใครกำลังพูด?สติของนางเลือนราง โลกทั้งใบกำลังหมุนโดยไม่มีจุดศูนย์กลาง เดินไปตามเสียงสายน
ถูกพระชายาอ๋องเฉินต่อว่าต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ นางที่เป็นพระชายารัชทายาทจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด? วันข้างหน้ารัชทายาทขึ้นครองราชย์ นางมารดาของแผ่นดิน ทุกคนจะไม่ล้อเลียนว่านางสู้ไม่ได้แม้แต่พระชายาอ๋องเฉินหรอกหรือ?พระชายารัชทายาทแอบกำหมัดแน่น กล่าวจี้ถาม“ไม่รู้ว่าไปเห็นวิธีเช่นนี้มาจากตำราเล่มไหน?”ฉู่เชียนหลีเอียงศีรษะ “ดูเหมือนพระชายารัชทายาทจะอยากรู้มาก?”มันแน่นอนอยู่แล้ว!เอาของแกว่งไปแกว่งมาต่อหน้าคน ก็สามารถทำให้คนพูดความจริงออกมา เช่นนั้นคนทั่วหล้ายังจะมีความลับให้พูดถึงอีกหรือ?พระชายาอ๋องเฉินครอบครองวิชาลับนี้ ไม่เท่ากับว่าไร้เทียมทานทั่วหล้าแล้ว?จะให้นางทำตัวอวดดีหยิ่งผยองเช่นนั้นไม่ได้!พระชายากลอกตาหนึ่งรอบแล้วกล่าว “พระชายารัชทายาทเป็นคนแคว้นตงหลิง น่าจะอ่านตำราของแคว้นตงหลิงกระมัง เช่นนั้นก็พิสูจน์ได้ว่าวิชาสะกดจิตนี่เป็นของแคว้นตงหลิง”“วิชาลับที่ร้ายกาจเช่นนี้ และยังคิดค้นโดยบรรพชนของแคว้นเรา ไม่ควรเผยแพร่วิธี สอนทุกคน ให้ราษฎรของแคว้นตงหลิงทำการเรียนรู้ สืบทอดการตกผลึกทางสติปัญญาของเหล่าบรรพชนหรือ?”ฉู่เชียนหลี “?”คำพูดที่สวยหรูนี้ มีเพียงความหมายเดียวส่