เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 206
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 207
ฉู่เชียนหลีหลุดหัวเราะ เขาได้ทำเพื่อนางเยอะมากแล้ว และทำได้ดีมากนางก้าวเท้าเข้าไป “ทั้งที่เจ้ารู้ชื่อเสียงของอวี๋เจวี๋ยจื่อ ก็ยังเดินทางไปหาเขาเพียงลำพัง ไม่เคยคิดเลยหรือว่าหากเกิดเรื่องไม่คาดคิดอะไรขึ้น…”เฟิงเย่เสวียนกล่าว “เดิมทีข้าก็มาเพราะเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นการลาดตระเวนทางใต้ครั้งนี้ก็ไร้ความหมาย”ลาดตระเวนทางใต้ สามารถตรวจตราได้ทุกเมื่อแต่ปานบนใบหน้านาง เขาหวังให้นางอยู่ในรูปลักษณ์ที่งดงามที่สุดฉู่เชียนหลีหัวเราะเบาๆ ยกมือขึ้นลูบรอยบนใบหน้าอย่างเบามือเลือดของเจ้าดำน้อยได้แก้พิษของนางแล้ว นางแค่ไม่ต้องการดึงดูดความสนใจของผู้อื่น จึงปลอมตัวเป็นรูปลักษณ์ที่อัปลักษณ์ต่อไป“ข้าคิดว่าข้าอยู่ต่างโลกใบนี้ โดดเดี่ยวเพียงลำพัง ไม่เป็นที่ต้อนรับของท่านพ่อ ท่านแม่ลำเอียง พี่สาวแท้ๆ เฉยชา ไม่มีเพื่อน ไม่เข้าใจตัวเอง…คิดไม่ถึงว่า เจ้ากลับเป็นคนแรกที่สนใจข้า…”พึมพำเสียงเบา ราวกับกำลังคุยกับตนเองเฟิงเย่เสวียนได้ยินไม่ชัด “หืม?”ฉู่เชียนหลีเงยหน้า กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีอะไร นี่ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องพิจารณาคดีให้ชาวบ้านอีก รีบพักผ่อนเถอะ”พูดจบก็หมุนกายไปแล้ว“เจ้าไม่นอ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 208
ด้วยเหตุนี้ ฉู่เชียนหลีปล่อยมือ “ในเมื่อเจ้าเองก็บอกว่าไม่เป็นอะไร เช่นนั้นก็รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”“?”เมื่อเห็นว่าฉู่เชียนหลีจะกลับห้องแล้ว เฟิงเย่เสวียนไม่กล้าเล่นตัวอีก รีบจับข้อมือของนางไว้ ร่างกายอันสูงใหญ่ขยับเข้าใกล้“ข้ามีงานมากมายติดตัว ใต้มือยังมีคนมากมายเช่นนั้นต้องเลี้ยงดู และยังมีเรื่องสำคัญอีกมากมายต้องทำ จะเกิดข้อผิดพลาดใดๆ ไม่ได้เด็ดขาด เพื่อความปลอดภัย รบกวนเชียนหลีลองตรวจให้ข้าจะดีกว่า”พูดจบ ก็เป็นฝ่ายจูงมือฉู่เชียนหลี ก้าวเท้ายาวเดินเข้าห้องก่อนเข้าห้อง ยังจะเล่นตัว ขับร้องทำเพลง วางมาดอุตส่าห์ไว้หน้าแล้วยังไม่ยอมหยุด?ตกลงผู้ชายคนนี้ไปเรียนนิสัยขี้งอนมาจากใครกันแน่?เซียวจือฮว่า?ภายในห้อง แสงเทียนสั่นไหวเบาๆ ข้างโต๊ะหนังสือ ร่างเงาสองสายถูกแสงเทียนปกคลุม ทำให้เค้าโครงของทั้งสองมีแสงที่นุ่มนวลเคลือบหนึ่งชั้น ภาพนี้ดูอบอุ่นมีความสุขเฟิงเย่เสวียนกำลังนั่ง ฉู่เชียนหลีตรวจชีพจรให้เขาจับข้างซ้ายเสร็จก็จับข้างขวา จับข้างขวาเสร็จก็หันมาจับข้างซ้าย ลองมือทั้งสองข้างอยู่สามสี่รอบ คิ้วบางของฉู่เชียนหลีขมวดจนกลายเป็นภูเขาลูกเล็กชีพจรของเขามั่นคงมีกำลัง ร่างกา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 209
เฟิงเย่เสวียนค่อยๆ ยื่นมือขวาออกไป วางบนฝ่ามือนางฉู่เชียนหลีเหลือบมองแวบหนึ่ง “ไหน?”เฟิงเย่เสวียนเสียงเบา “นี่”ฉู่เชียนหลีจ้องมือเขาอย่างละเอียด มือข้างนั้นทั้งใหญ่ทั้งสวย ข้อต่อกระดูกชัดเจน เรียวยาวเหมือนข้อไม้ไผ่ ราวกับเป็นงานศิลปะที่ได้รับการแกะสลักอย่างพิถีพิถัน ประณีตจนสามารถมองเห็นขนอย่างชัดเจน สมบูรณ์แบบไร้ตำหนิใดๆ“ไหนละ?”“นี่”“...”เล่นท้ายปริศนากับนาง?พลันฉู่เชียนหลีถลนตา เฟิงเย่เสวียนเหมือนหนูที่เจอแมวทันที พลิกฝ่ามืออย่างเป็นเด็กดี หดนิ้วมือกลับสี่นิ้ว ยื่นนิ้วมือออกไปหนึ่งนิ้ว“ตรงนี้”ฉู่เชียนหลีจับนิ้วมือของเขา ดึงมาถึงตรงหน้า มองอย่างละเอียดใกล้ๆในที่สุดในที่สุด…ก็มองเห็นแล้วตรงขอบเล็บบนนิ้วมือของเฟิงเย่เสวียน จมูกเล็บถูกฉีกออกไปหนึ่งเส้น มีเลือดสีแดงเล็กน้อยผุดออกมานี่?แค่นี้?ฉู่เชียนหลีอุทาน “ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ เหตุใดเจ้าถึงเพิ่งบอกข้าตอนนี้?”เฟิงเย่เสวียนถูกเป็นห่วง เขาขยับเข้าใกล้ฉู่เชียนหลีเหมือนเด็ก ขอคำปลอบใจอย่างน้อยใจ“เชียนหลี เจ็บ”“บาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ ไม่เจ็บได้หรือ?” ฉู่เชียนหลีถามกลับอย่างหน้านิ่ง “โชคดีที่เจ้าบอกข้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 210
เขาแค่อยากกอดนาง อยู่กับนาง ใช้การกระทำของตนเอง เดินเข้าไปในใจนางทีละนิดขอแค่นางไม่พยักหน้า เขาก็จะไม่แตะต้องนางต่อให้นางขมวดคิ้วหนึ่งที เม้มปากหนึ่งครั้ง เขาก็จะเคารพนางอย่างเต็มที่วินาทีนี้ เฟิงเย่เสวียนอ่อนโยน มีความอดทน นิสัยดีมาก เหมือนกับยอดภูเขาน้ำแข็งที่ละลาย ความอ่อนโยนทั้งหมดมอบให้ฉู่เชียนหลีเพียงผู้เดียวภายในห้องที่มืดสลัว สองคนนอนหนึ่งเตียง เห็นได้ชัดว่าแออัดร่างกายของทั้งคู่ใกล้กันมาก และแนบติดกันแน่น ฝ่ามือของเขาวางอยู่บนเอวนาง สองมือของนางประหม่าเล็กน้อยไม่มีที่วางลมหายใจอุ่นๆ พ่นใส่หน้าอีกฝ่ายอุ่นร้อน…ทันใดนั้น ฉู่เชียนหลีรู้สึกร้อน อุณหภูมิบนแก้มพุ่งขึ้นสูง เหมือนกับนึ่งสุกแล้ว และยิ่งพลิกตัวอย่างอึดอัด“เวลา…เวลาข้านอนตอนกลางคืน โดยทั่วไปชอบนอนตะแคงซ้าย…”นางรีบหันหลังให้เฟิงเย่เสวียน ดึงผ้าห่มให้ต่ำลง ยื่นใบหน้าออกนอกผ้าห่ม ตากลมเย็นเพื่อคลายร้อนเหตุใดนางจึงพูดติดอ่าง?เวลานี้แม้แต่นางก็ไม่รู้สึกถึงความประหม่าของตนเองแต่วินาทีต่อมา ร่างกายของเฟิงเย่เสวียนแนบเข้ามา โอบกอดนางจากข้างหลังท่านี้ยิ่งใกล้ชิด!แขนยาวทั้งสองข้างกอดร่างเล็กๆ ของนางไว้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 211
ที่แท้การยกนิ้วกลางก็หมายถึงการชื่นชมนี่เอง!หานเฟิงส่ายหน้าอย่างเขินอายเล็กน้อย “ได้รับการยอมรับจากนายท่าน เป็นคุณค่าสูงสุดในการดำรงอยู่ของข้าน้อย!”นับตั้งแต่ติดตามนายท่านมาหลายปี นายท่านเป็นคนเงียบขรึม สีหน้าเฉยชา น้อยมากที่จะกล่าวชื่นชมเขินอายยิ่ง~ไม่ว่าจะเป็นการจับท่านแม่ทัพใหญ่ของฝ่ายศัตรูมาเป็นเชลย ไม่ว่าจะเป็นได้รับชัยชนะจากการศึก ก็สีหน้าเรียบเฉยมาโดยตลอดฉู่เชียนหลีที่จ้องมองฉากนี้อยู่ไกลๆ “...”ราวกับว่านางไม่ควรสอนอะไรมั่วซั่ว...หานเฟิงถอยออกไป เฟิงเย่เสวียนก็ไปจัดการงานราชการ ฉู่เชียนหลีดื่มโจ๊กง่าย ๆ หนึ่งถ้วย แล้วจึงตามออกไปในศาลบรรดาชาวบ้านที่ร้องทุกข์มีประมาณสามสิบกว่าคน ยังมีชาวบ้านจำนวนไม่น้อยที่ยืนมุงดูอยู่ด้านนอกศาล บรรดาขุนนางที่ยืนตัวตรงแน่วทำให้สถานการณ์ดูน่าตกใจ ด้านบนเก้าอี้สูง เฟิงเย่เสวียนกำลังนั่งตัวตรง จัดการกิจธุระอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยคดีที่ถูกใส่ความ คดีที่ยังค้างอยู่ คดีเก่า...รับเอาไว้ทั้งหมด เพิ่มลงไปในบันทึก แล้วค่อยมอบหมายให้คนไปจัดการทีละเรื่องแม้ว่าคนจะมากมาย แต่ชายหนุ่มรับมือกับสถานการณ์อย่างสุขุม ประสิทธิภาพการทำงานยังสูง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 212
คำพูดประโยคนี้ของเฟิงเย่เสวียนฟังดูดีเหลือเกิน พลางทำภารกิจที่ฝ่าบาททรงมอบหมายให้สำเร็จ ยังพลางพูดว่าทำเพื่อนาง แต่สิ่งที่น่าตลกก็คือคิดไม่ถึงว่านางจะเป็นห่วงเขาจนวิ่งแจ้นไปที่หุบเขาเพื่อตามหาเพียงลำพังน่าตลก!ชาวบ้านกำลังทำงาน ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนาง คิดไม่ถึงว่านางจะเป็นฝ่ายเข้าไปร่วมสมทบอย่างหน้าไม่อายก็ไม่รู้ว่าลับหลังนาง ชาวบ้านเขาจะมองนางเป็นตัวตลกขนาดไหนเฮอะ...เขาโกหกได้แนบเนียนจริง ๆ!ฉู่เชียนหลีฉีกริมฝีปากหัวเราะอย่างสมเพช ถอยไปด้านหลังสามก้าว ออกจากฝูงชนหันหลังกลับแล้วก็เดินออกไปด้านนอกจวน“พระชายาอ๋องเฉิน?”เฟิงเจิ้งหลีก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว อยากจะร้องเรียกนาง แต่ในมือกำลังถือสมุด ไม่สามารถปลีกตัวออกไปได้ จึงหยุดชะงักฝีเท้าเหมือนว่าเขาจะสังเกตได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของนางเหมือนว่านางไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่?หรือว่าเขาพูดอะไรผิดไปหรือ?เมืองเซียงหนานบนท้องถนนตามตรอกซอกซอย ผู้คนพลุกพล่าน คึกคักเป็นอย่างยิ่งบรรดาชาวบ้านที่ผ่านไปผ่านมาต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆ นานา“ท่านอ๋องเฉินช่างเป็นคนดีเสียจริง อาหวังที่ได้รับความไม่เป็นธรรมมาสิบปีในที่สุดก็ได้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 213
ฉู่เชียนหลีกำลังเดินเล่นอยู่ในเมือง เป็นเวลาสองสามชั่วยาม พลบค่ำถึงกลับทันทีที่ก้าวเท้าเข้าจวนผู้ตรวจการ ก็เจอกับหานเฟิงที่ท่าทีร้อนรน“โอ้โฮ! ย่าน้อยของข้า นี่ท่านไปไหนมา?”ฉู่เชียนหลีสงสัย “มีธุระอะไร?”หานเฟิงตบหน้าขา “นายท่านรอกินอาหารเย็นกับท่าน รอมาเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว ก็ไม่เห็นท่านสักที ยังคิดว่าท่านเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วเสียอีก กำลังจะสั่งให้คนออกไปตามอยู่เลย”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฉู่เชียนหลีก็เย็นชาขึ้นไม่น้อยยกกระโปรงขึ้น ก้าวข้ามธรณีประตู“อ๋องเฉินมาถึงเมืองเซียงหนานแล้ว ใครจะไม่รู้? ตอนนี้ในเมืองแม้แต่หัวขโมยก็ยังไม่กล้าทำตัวอวดดี ใครจะกล้าแตะต้องข้า?”เมื่อเข้าจวน ก็สะบัดกระโปรง สาวเท้าเดินเข้าไปเหตุใดจู่ ๆ หานเฟิงจึงรู้สึกว่าน้ำเสียงของพระชายา...ถึงได้เหมือนถากถางอยู่หน่อย ๆ?เรือนที่ตกแต่งหรูหราฉู่เชียนหลีเข้าห้องก็เห็นเฟิงเย่เสวียนรีบลุกขึ้นยืน“กลับมาแล้วหรือ!”ชายหนุ่มรีบเดินไปหานาง “ไปไหนมา? เหตุใดจึงไม่บอกข้าก่อนสักคำ ปล่อยให้ข้าเป็นห่วงแทบแย่”เขายื่นมือออกไป ตอนที่กำลังจะจับมือของฉู่เชียนหลี ฉู่เชียนหลีกลับเอี้ยวตัวหลบ หลบออกไปอย่างเงียบ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 214
ตอนกลางคืน ทั้งสองแยกเตียงกันหานเฟิงสืบการเดินทางช่วงกลางวันของพระชายา ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ นี่จึงทำให้เฟิงเย่เสวียนนั่งกลุ้มใจตลอดทั้งคืน คิดเรื่องที่ฉู่เชียนหลีโมโห แต่ก็คิดไม่ออกวันรุ่งขึ้นเช้าตรู่“นายท่าน แย่แล้ว! พระชายา พระชายาขี่ม้าเร็ว กลับ กลับเมืองหลวงแล้ว...”“เจ้าว่าอะไรนะ!”บนเก้าอี้ เฟิงเย่เสวียนลุกขึ้นมาทันทีหานเฟิงรีบรายงาน “เพิ่งไปเมื่อครู่นี้ นางกล่าวว่าการลาดตระเวนทางใต้เป็นพระบัญชาของฝ่าบาท นางอยู่ต่อไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ จึงกลับเมืองหลวง ไม่ว่าข้าน้อยจะรั้งอย่างไรก็รั้งไม่อยู่...”ยังไม่ทันพูดจบ เงาดำก็ปรากฏแวบหนึ่ง ชายหนุ่มก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยฉู่เชียนหลีกลับเมืองหลวงแล้ว ใช้เส้นทางลัด เดิน ๆ หยุด ๆ ตลอดทาง เป็นเวลาสามวันกว่าจะถึงแต่เมื่อกลับถึงเมืองหลวง จ้องมองบรรดาผู้คนที่พลุกพล่าน นางไม่อยากกลับจวนอ๋องเฉิน แล้วก็ไม่อยากกลับจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ ผืนดินกว้างใหญ่ไพศาล แต่กลับหาที่ให้ซุกหัวไม่เจอเดินไป เดินมา สุดท้าย ก็หยุดลงที่ด้านนอกโรงหมอประตูของโรงหมอเปิดอยู่ ด้านในมีคนไข้ห้าหกสิบคน คนของสำนักอู๋จี๋บ้างก็ทายา บ้างก็วินิจฉัยอาการ จิ่งอี้ยืนอยู
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 974
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 973
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 972
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 971
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 970
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 969
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 968
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 967
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 966
