เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 164
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 165
“ฮ่า ๆ ๆ!”“ปากดีนักนะ ข้าชอบ!”ชายร่างกำยำที่ใบหน้าดุร้ายคนนั้นพูดจบ ยื่นมือออกไปทางฉู่เชียนหลีอย่างอดรนทนไม่ไหวฉู่เชียนหลีเอี้ยวตัวหลบ แล้วคว้าข้อมือหน้าของเขาเอาไว้ กดลงไปที่จุดลมปราณ ออกแรงบิด“อ๊า!”เสียงร้องเจ็บปวดราวกับหมูถูกเชือด“ลูกพี่!”“แกนังแพศยา คิดไม่ถึงว่าจะกล้าไม่เคารพต่อลูกพี่ของพวกเรา อีกเดี๋ยวจะทำให้เจ้าต้องร้องไห้อ้อนวอน!”ทั้งหกคนพุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมกัน มือสกปรกหลายสิบข้างจะจับฉู่เชียนหลีฉู่เชียนหลีหลบอย่างว่องไว ตอนที่กำลังจะตอบโต้ จู่ ๆ ก็รู้สึกถึงคลื่นความร้อนกลุ่มหนึ่ง ที่บริเวณท้องน้อย“โอ๊ย!”คลื่นความร้อนซัดเข้ามาอย่างรุนแรง พลุ่งพล่านขึ้นมาที่หัวสมองราวกับคลื่นทะเลรุนแรง ทำให้สมองของนางว่างเปล่าไปทันที ร่างกายเหมือนกับถูกสูบพลังทั้งหมดไป แทบจะยืนไม่มั่นคงนางผลักผู้ชายทั้งหลายออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วพิงที่กำแพงอย่างอ่อนแรงร้อน...ร้อนมาก...เป็นไปได้อย่างไร...นางไม่ได้แตะต้องของพิเศษอะไร แล้วก็ไม่ได้กินมั่วซั่ว หากมาจากการกินดื่ม เมื่อครู่นี้ก็กินด้วยกันกับหลิงเชียนอี้พวกเขาไม่ทันได้คิดมาก ผู้ชายร่างกำยำหกเจ็ดคนก็กระโจนเข้ามาอีกครั้ง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 166
“พระชายาอ๋องเฉินไม่สบาย รีบไปแจ้งให้อ๋องเฉินทราบเร็ว” ชายหนุ่มอุ้มฉู่เชียนหลีสาวก้าวยาวเข้าไปข้างใน ไม่มีเวลาที่จะอธิบายอย่างละเอียดองครักษ์เหลือบมองหญิงสาวในอ้อมแขนของอ๋องหลีก็ตกใจ รีบวิ่งไปรายงานที่ห้องหนังสือภายในพริบตาเดียวเฟิงเย่เสวียนเดินมาหาอย่างรวดเร็ว “เชียนหลี!”แย่งหญิงสาวมาจากอ้อมแขนของอ๋องหลี เมื่อสัมผัสโดนอุณหภูมิร่างกายที่ร้อนระอุ ใบหน้าที่แดงก่ำของนาง สีหน้าก็อึมครึมทันทีอ๋องหลีอธิบายอย่างรวดเร็ว “เมื่อครู่นี้ตอนที่ข้าเดินผ่านตรอก เห็นพวกอันธพาลกำลังรังแกสตรีอย่างโจ่งแจ้ง ตอนที่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ กลับพบโดยบังเอิญว่าเป็นพระชายาอ๋องเฉิน ตอนที่ข้าพบนาง ก็มีสภาพเช่นนี้แล้ว”เฟิงเย่เสวียนมองอ๋องหลีด้วยสายตาล้ำลึกแวบหนึ่ง“ขอบใจ!”เมื่อคำพูดสองคำจบลง ก็อุ้มหญิงสาวเอาไว้อย่างมั่นคง ใช้วิชาตัวเบา เหาะกลับไปยังเรือนหานเฟิงด้วยความรวดเร็วที่สุดเมื่อก้าวเข้าไปด้านในปัง...“หานอิ๋ง!”เฟิงเย่เสวียนนำฉู่เชียนหลีวางลงบนเตียง ทันทีที่ลุกขึ้น หญิงสาวนำแขนที่นุ่มพันเอาไว้ราวกับงู ลมหายใจอุ่น ๆ รดต้นคอของเขา ทำให้เขาตัวแข็งทื่อดวงตาเคร่งขรึมทันที เอ่อล้นไปด้วยแสงไฟอั
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 167
น้ำแข็งจริง ๆ ...น้ำแข็งในฤดูใบไม้ร่วงของเดือนเจ็ด...น้ำแข็งที่ออกมาจากร่างกายของฉู่เชียนหลี...น้ำแข็งละลายกลายเป็นน้ำ จากปลายนิ้วหยดลงบนพื้น แล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอยเฟิงเย่เสวียนจ้องมองฝ่ามือที่เปียกชื้น สายตาซับซ้อนเมื่อครู่นี้ เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจน ตรงจุดตันเถียนบริเวณท้องของเชียนหลี กำลังภายในที่ล้ำลึกยิ่งเกิดขึ้น กำลังภายในกลุ่มนี้แข็งแกร่งมาก ทำให้เขาตตะลึงน้ำแข็งนั่น กลับทำให้เขานึกถึง หนังสือวรยุทธ์ล้ำค่าที่สูญหายไปสามร้อยกว่าปีเล่มหนึ่ง——เคล็ดวิชาเหมันต์ในยุทธภพขึ้นมาอากาศรวมตัวกันกลายเป็นน้ำ น้ำรวมตัวกันกลายเป็นน้ำแข็ง น้ำแข็งรวมตัวกันกลายเป็นกระบี่ สังหารคนอย่างไร้ร่องรอยหนังสือวรยุทธ์ล้ำค่าชั้นยอดเล่มนี้ ตอนนั้น ก่อให้เกิดความครึกโครมไปทั่วทั้งใต้หล้า ทำให้หลายคนต่อสู้กัน เพื่อให้ได้ครอบครองมัน จนมีคนบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน แม้กระทั่งเขายังไม่เคยเห็นมาก่อน เพียงแค่ได้ยินมาเท่านั้นเคล็ดวิชาที่ลึกลับทรงพลังเช่นนี้ กลับปรากฏบนตัวของฉู่เชียนหลีเชียนหลี เจ้ายังมีความลับที่ปิดบังข้าเอาไว้อีกเท่าไหร่กันแน่?เฟิงเย่เสวียนจ้องมองฉู่เชียนหลีด้วยสายตาล้ำลึก เม้ม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 168
“ข้า...”ฉู่เชียนหลีแยกไม่ออกว่าเป็นความฝันหรือความจริงสำหรับการกระทำที่ดื่มน้ำร้อนเมื่อครู่นี้ก็ยิ่งอธิบายไม่ได้ เนื่องจากนางไม่ได้รู้สึกไม่สบายใด ๆ ปากและลำคอก็ไม่ได้ถูกลวกภาพลวงตา?นางประคองหน้าผาก ปลายนิ้วกดไปที่ตำแหน่งขมับ รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย อดพูดขึ้นไม่ได้“ข้าจำได้ว่าข้าเดินอยู่บนถนนทางกลับจวน เจอเข้ากับไอ้บ้าตัณหากลับพวกหนึ่ง เหตุใดลืมตาขึ้นมาอีกทีก็อยู่ที่จวนแล้วล่ะ?”“เจ้าพบกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันเข้าจริง เป็นอ๋องหลีที่ส่งเจ้ากลับมา”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฟิงเย่เสวียนก็หยิกเข้าที่เอวของนางทีหนึ่ง “วันหลัง ถ้าทำให้ข้าเป็นห่วงอีก ก็อย่าได้ฝันว่าจะได้ออกจากจวนตามลำพัง”“อือ...”ฉู่เชียนหลีเจ็บจนทำเสียงเล็กเสียงน้อยอ๋องหลี?อ๋องหลีช่วยนางเอาไว้?อ๋องหลีไม่ใช่องค์ชายไร้ค่าที่พวกผู้คนพูดกันว่ามารดาผู้ให้กำเนิดจากไปไว ทั้งเขายังไม่ได้รับความโปรดปราน ไร้อิทธิพลไร้อำนาจคนนั้นหรือ? คิดไม่ถึงว่าเขาจะช่วยนางเอาไว้ถ้าหากไม่ใช่เขา ไม่รู้ว่านางอาจจะต้องได้เจอกับเรื่องแบบไหนเข้า...ฉู่เชียนหลีเม้มริมฝีปากแน่น มองไปทางเฟิงเย่เสวียน ท่าทางจะพูดแต่ก็ไม่พูดเฟิงเย่เสวียนมองควา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 169
ทันใดนั้น การเรียกขานที่ดังใส ทำให้การกระทำของเฟิงเย่เสวียนชะงักไปเล็กน้อยหลิงเชียนอี้สังเกตเห็นแล้ว ราวกับว่าหาลู่ทางที่ถูกต้อง รีบกอดต้นขาของฉู่เชียนหลีเอาไว้“ท่านน้าสะใภ้ ท่านรีบพูดเกลี้ยกล่อมท่านน้าของข้าเร็ว ท่านน้าของข้านิสัยแย่ ลงมือหนัก ร่างกายบอบบางของข้าผู้เป็นหลานชายต้านทานไม่ไหวหรอก ท่านน้าสะใภ้!”พูด‘ท่านน้าสะใภ้’อย่างชัดถ้อยชัดคำ เรียกได้อย่างคล่องปาก เรียกได้อย่างเสียงดังฟังชัดเรียกจนเหมือนกับว่าเฟิงเย่เสวียนจะอารมณ์ดีไม่น้อยเลิกคิ้วเล็กน้อย ความโกรธในดวงตาจางลงไม่น้อยฉู่เชียนหลีกลับรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นางกับหลิงเชียนอี้อายุห่างกันไม่มาก นางไม่มีหลานชายโตขนาดนี้“เจ้าลุกขึ้นมาก่อน” นางตบบ่าของหลิงเชียนอี้“ท่านน้าสะใภ้ ข้าไม่กล้า...”หลิงเชียนอี้หดคออย่างน่าสงสาร เม้มปากน้อยใจอย่างยิ่ง หลบที่ด้านหลังของนาง ดวงตาเล็กจ้องมองไปทางชายหนุ่มบางคนอย่างหวาดกลัวขี้ขลาด~น้อยใจ~ปอดแหก~ตอนที่อยู่ด้านนอก เชี่ยวชาญทั้งเที่ยวเล่นดื่มกินมีเรื่อง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอ๋องเฉิน กลับขี้ขลาดราวกับลูกหมา ต่อหน้าและลับหลังราวกับคนละคนสองบุคลิกแบบน่ารัก~ฉู่เชียนหล
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 170
องค์รัชทายาทจะหาเรื่องนาง?ระยะนี้องค์รัชทายาทเอาแต่เพ่งเล็งจวนอ๋องเฉินตลอดทุกฝีก้าว ยังทำให้นางตกหน้าผาที่ภูเขากว่างหนิงเกือบไม่ได้กลับมานางยังไม่ได้เอาเรื่ององค์รัชทายาทเลย องค์รัชทายาทกลับจะมาหาเรื่องนางน่าตลก“เข้าใจแล้ว” ฉู่เชียนหลีลูบหัวที่นุ่มลื่นของเจ้าดำน้อย ตบที่หัวของมันเบา ๆ เหมือนกับว่ามันเข้าใจคำพูดของฉู่เชียนหลี เงยปลายจมูกไปถูกับฝ่ามือของนางอย่างออดอ้อน เดินตามนางไปคนหนึ่งหมาป่าหนึ่งดำหนึ่งขาวหนึ่งหนึ่งร่างเพรียวบางน่ารัก หนึ่งร่างสูงใหญ่ทรงพลัง เมื่อนำรูปร่างที่ต่างกันสุดขั้วของทั้งสองประเภทมาวางไว้ในฉากเดียวกัน คิดไม่ถึงว่าจะสร้างความกลมกลืนที่แตกต่างหลิงเชียนอี้กัดนิ้วด้วยความหวาดกลัว เดินตามด้านหลังไปทีละก้าวสั้น ๆ อย่างกล้า ๆ กลัว ๆหมาป่าที่ดุร้ายตัวนี้ มีชื่อเสียงเลื่องลือในเมืองหลวง เหตุใดพอมาอยู่ที่ข้างกายของฉู่เชียนหลีก็ว่านอนสอนง่ายราวกับสุนัขตัวหนึ่ง?น่าประหลาดยิ่ง!น่าประหลาดมากจริง ๆ!คนจำนวนไม่น้อยจ้องมองภาพของหญิงสาวกับหมาป่า ตกใจจนถอยหลังกรูดไปหลายก้าว เกือบจะโยนของที่อยู่ในมือออกไป“พระชายา!”“หมาป่า...สวรรค์...”“เหตุใดในจวนถึงมี
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 171
ตูม…ราวกับฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ กะทันหัน ผ่าลงกลางกบาลของฉู่เชียนหลี ทำให้สมองของนางว่างเปล่าไปชั่วพริบตานางกับเฟิงเย่เสวียน…นอนด้วยกันแล้ว…พวกเขานอนด้วยกันแล้ว…ในอนาคตนางตั้งใจจะไปจากจวนอ๋องเฉิน… ดวงตาสีหมึกของเฟิงเย่เสวียนหรี่ลงเล็กน้อย มองดูใบหน้าที่ตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัดของฉู่เชียนหลี เกิดความสนใจเล็กน้อย เขาเงี่ยหู ตั้งใจฟังเสียงในใจของนาง ได้ยินเพียง——ฉันได้เขาแล้ว? ได้เขาแล้ว? ฉัน…เชี่ย นี่มันเยี่ยมไปเลย!——ในอนาคตรอฉันไปจากจวนอ๋องเฉิน สร้างคฤหาสน์ของตัวเอง เลี้ยงชายบำเรอของตัวเอง เฟิงเย่เสวียนก็คือตัวท็อปในคฤหาสน์ของฉัน! เขา “...”“เหตุใดพระชายาจึงเงียบ?” เขามองนางอย่างลึกซึ้งฉู่เชียนหลีเงยหน้าขึ้น “ข้าตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขัน ท่านอ๋องกับอ๋องหลีลงมือช่วยเหลือพร้อมกัน รู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก”——โชคดีที่ฉันมาจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด เปิดกว้างทางความคิด มองเรื่อง ‘เพศ’ ก็ค่อนข้างเปิดกว้างเหมือนกันทุกคนล้วนมีความปรารถนา ความรัก เพศ เงินทอง ชื่อเสียง ผลประโยชน์ นางก็ไม่ยกเว้นเช่นกันในมุมมองของทางการแพทย์ การผ่อนคลายเป็นประโยชน์ต่อร่างกายและจิตใจยิ่งกว่านั้น ตั
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 172
ฉู่เชียนหลีกลับพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี “ด้วยสถานะของท่าน สมควรแต่งเยอะเช่นนี้จริงๆ”เฟิงเย่เสวียน “?”ก่อนหน้านี้เยว่เอ๋อร์เคยบอกนาง สถานะของอ๋องเฉินสามารถแต่งชายาเอกหนึ่งคน ชายารองสองคน อนุภรรยาสี่คน อี๋เหนียงแปดคน สาวใช้ห้องข้างสิบหกคน…และนางในฐานะชายาเอก เรือนส่วนหลังอยู่ภายใต้การดูแลของนาง นางจำเป็นต้องแบกรับหน้าที่ส่วนนี้ฉู่เชียนหลีเดินออกมาข้างหน้าสองก้าว ถามอย่างใส่ใจ“ท่านอ๋อง ท่านตั้งใจจะรับอนุภรรยาเมื่อไร? สนใจแม่นางตระกูลใด? ข้าจะได้ให้คนส่งสินสอดไปให้”“?”เขาจะรับอนุภรรยา นางกลับไม่สนใจ?!เฟิงเย่เสวียนรู้สึกว่าเหมือนโดนมีดปักกลางหัวใจทันที เขาไม่พอใจแล้วสีหน้ามืดมน คำพูดอันเย็นชาไม่กี่คำเล็ดลอดออกมาจากไรฟัน“พระชายาช่างใส่ใจยิ่งนัก”ฉู่เชียนหลีรู้สถานะของตนเองมาก “ในฐานะที่เป็นพระชายาอ๋องเฉิน นายหญิงของครอบครัว รับอนุภรรยาให้สามี เป็นเรื่องที่ข้าสมควรทำ”สีหน้าของเฟิงเย่เสวียนยิ่งมืดแล้ว “เจ้าบอกว่าจะชีวิตนี้ ชาตินี้ เคียงคู่กันไม่ใช่หรือ?”“ท่านบอกว่าทั่วหล้าไม่มีผู้ชายที่ดีไม่ใช่หรือ? รวมถึงตัวท่านด้วย”“...แต่ข้าจะรับอนุภรรยา เจ้ากลับยินยอม?”“ถูกต้อง ท่
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 974
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 973
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 972
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 971
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 970
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 969
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 968
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 967
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 966
