เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 401
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 402
หลินจือเยว่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ซ่งรั่วเจิน เจ้าจะรังแกกันเกินไปแล้ว!”“ไม่พอใจก็ไปแจ้งความจับข้าที่ศาลาว่าการสิ!” ซ่งรั่วเจินไม่กลัวแม้แต่น้อย “ข้าว่าท่านรีบคืนเงินที่เหลือโดยเร็วจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นข้าจะไปแจ้งความ”“เงินที่ท่านค้างอยู่เพียงพอให้ตัดสินโทษเนรเทศตั้งนานแล้ว ถ้ายังปฏิเสธไม่ยอมคืนเงิน ท่านก็รอให้ทางการมาจับกุมก็แล้วกัน!”เดิมนางก็คิดไว้เช่นนี้ แต่เห็นรัศมีตัวเอกของหลินจือเยว่กับฉินซวงซวงยังไม่หายไป แทนที่จะขับไล่ไปให้พวกเขามีโอกาสหวนคืนมาอีกครั้ง มิสู้ปล่อยให้อยู่ในเมืองหลวงต่อไปหากพบว่ามีโอกาสที่จะฟื้นตัวกลับมา นางก็จะทำลายมันทันที!หลินจือเยว่สะท้านใจวาบ ถ้าถูกตัดสินโทษเนรเทศก็หมายความว่าจะไม่มีโอกาสคืนสู่ราชสำนักโดยสิ้นเชิงไม่ได้เด็ดขาด!ฉินซวงซวงตั้งท่าจะอาละวาด แต่กลับถูกหลินจือเยว่ดึงเอาไว้ “อดทนไว้จนกว่าคลื่นลมสงบ ตอนนี้ปล่อยให้พวกนั้นได้ใจไปก่อน รอพวกเราฟื้นตัวกลับมาได้เมื่อไร ตระกูลซ่งได้เห็นดีกันแน่!”ฉินซวงซวงได้ยินอย่างนั้นก็ได้สติคืนมา นางถลึงตาใส่ซ่งรั่วเจินพลางกล่าว “เจ้ารอข้าก่อนเถอะ! ข้าจะต้องคืนความอัปยศที่ได้รับในวันนี้กลับไปให้เจ้าไม่ช้าก็เร
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 403
“ย่อมต้องไปหาตระกูลฉินอยู่แล้ว” ซ่งรั่วเจินยิ้มกล่าวพวกเขาสบตากัน ใบหน้าเผยรอยยิ้มแฝงเลศนัยออกมาตระกูลฉิน...ถึงคราวหาความสงบไม่ได้อีกครั้งแล้ว“น้องหญิงห้า ก่อนหน้านี้เจ้าให้ข้าคอยสังเกตความเคลื่อนไหวของฉินซวงซวงกับเหอเซียงหนิงไม่ใช่หรือ? ข้าพบเรื่องแปลกมากเรื่องหนึ่ง” ซ่งจืออวี้กล่าวซ่งจิ่งเซินแววตาวาววับ “ลองพูดมาซิ”“หลังจากฉินซวงซวงไปที่ตระกูลฉินก็ไม่เคยได้อยู่อย่างสงบ ได้ยินว่าคุณชายใหญ่กับคุณชายรองตระกูลฉินล้วนโวยวายเพราะเรื่องนี้ แม้แต่ฉินเซี่ยงเหิงยังลงมือกับจ้าวซูหว่าน”“หลังฉินซวงซวงกลับมา สะใภ้ใหญ่กับสะใภ้รองของตระกูลฉินถึงถูกรับตัวกลับมา จะว่าไปก็แปลกนัก ฉินซวงซวงไปแล้ว เหอเซียงหนิงกลับยังอยู่ที่นั่นไม่ไปไหน”ซ่งรั่วเจินได้ยินดังนั้นก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ“ตอนนี้เหอเซียงหนิงยังอยู่ที่ตระกูลฉิน?”ซ่งจืออวี้พยักหน้า “เจ้าว่าแปลกไหม? หลังจากเหอเซียงหนิงก่อเรื่องที่ตรอกหย่งอันก็มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ แม้แต่คนตระกูลเหอก็ยังตัดขาดกับนาง”“ฉินซวงซวงจะสนิทกับนางแค่ไหนก็ไม่มีทางปล่อยให้นางอยู่ในตระกูลฉินต่อไป นอกจากนี้ ถึงฉินซวงซวงจะยินดี ตระกูลฉินก็ไม่มีทางยอมรับ!”“ฉิน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 404
ห้องครัวจัดเตรียมอาหารเสร็จอย่างรวดเร็ว คนทั้งสองจึงเดินทางไปยังศาลาว่าการยามนี้ที่ศาลาว่าการชุลมุนวุ่นวายยิ่ง โจรภูเขาที่จับมาได้กำลังรับการสอบสวน ยังมีชาวบ้านที่ก่อนหน้านี้ถูกแย่งชิงทรัพย์สินไปมาร้องทุกข์“ยุ่งขนาดนี้ พวกเราคงไม่ได้มารบกวนหรอกนะ?”ลั่วชิงอินไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน เห็นคนข้างในไปๆ มาๆ บ้างลากคนไปสอบสวนโดยตรง ผู้หญิงสองคนอย่างพวกนางดูอยู่ผิดที่ผิดทางชอบกล“คงไม่เป็นไรหรอก”ซ่งรั่วเจินจูงมือลั่วชิงอินไปข้างๆ พยายามหลีกเลี่ยงไม่รบกวนคนอื่นให้มากที่สุด“แค่มาดูว่าพี่ใหญ่ยังปลอดภัยดีหรือไม่เท่านั้น ส่งของเสร็จก็กลับแล้ว ไม่รบกวนพวกเขาหรอก”“แม่นางซ่ง?”ทันใดนั้น น้ำเสียงยินดีเสียงหนึ่งก็พลันดังขึ้นซ่งรั่วเจินเสสายตามองไปก็พบว่าผู้พูดคือผู้ติดตามของฉู่จวินถิง...อวิ๋นหยาง“ท่านมาหาท่านอ๋องของพวกข้าหรือ? ท่านอ๋องอยู่ข้างใน ข้าพาท่านไปก็แล้วกัน”ดวงตาทั้งสองของอวิ๋นหยางเป็นประกาย สะท้อนความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดซ่งรั่วเจิน “...” เผชิญหน้ากับสายตาแบบนี้ยากนักที่จะเอ่ยคำปฏิเสธออกมาได้ มิฉะนั้นก็จะดูเหมือนนางไร้น้ำใจเกินไป“ข้านำอาหารมาให้ท่านอ๋องกับพี่ให
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 405
“ดีสิ ข้าหิวอยู่พอดีเลย ได้รับอานิสงส์จากใต้เท้าซ่งแล้วสิ”ฉู่จวินถิงยิ้มออกมา ลักษณะดุจพญายมบนภูเขาน้ำแข็งในตอนแรกอันตรธานหายไปหมดสิ้น สาวเท้าเดินตรงไปถึงข้างกายซ่งรั่วเจิน“แม่นางซ่งช่างเอาใจใส่จริงๆ ตั้งใจเตรียมมาเยอะขนาดนี้เชียว”ฉู่จวินถิงชำเลืองมองสิ่งของในกล่องอาหาร เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ปริมาณสำหรับคนเดียว รอยยิ้มในดวงตาเจิดจ้ากว่าเดิมหลายส่วนซ่งรั่วเจินย่อมเข้าใจความหมายของฉู่จวินถิง ไม่อาจปฏิเสธว่าตอนที่นางให้คนเตรียมอาหารไว้ก็นับรวมส่วนของเขาเข้าไปด้วยเช่นกัน แต่ถูกมองออกแบบนี้ก็รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่บ้างผู้คนที่รอชมดูเรื่องสนุกกลับเห็นฉู่อ๋องที่พริบตาก่อนยังมีท่าทางน่าเกรงขามไม่อาจล่วงเกิน พริบถัดมากลับยิ้มออกมาเสียแล้ว ภูเขาน้ำแข็งละลายเร็วเกินไปจนพวกเขาตามไม่ทันนี่มันสถานการณ์แบบไหนกัน?ฉู่อ๋องคุยด้วยง่ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อใด?ซ่งรั่วเจินสัมผัสได้ถึงสีหน้าแปลกๆ ของคนรอบข้างก็อดนึกสงสัยไม่ได้ทว่าฉู่จวินถิงกวาดสายตาคมกริบมองไป คนอื่นๆ พลันก้มหน้าลง ต่างคนต่างสนใจธุระของตัวเอง แสร้งทำเป็นไม่เห็น“ข้าได้ยินว่าพี่สี่ของเจ้ากลับมาแล้ว วันนี้ยังไปคิดบัญชีที่จวนส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 406
ซ่งรั่วเจินคิดไม่ถึงเลยว่าอารมณ์ที่ตนเองเผลอแสดงออกมาอย่างไม่ทันระวังในตอนนั้นจะถูกฉู่จวินถิงจับสังเกตได้จึงรู้สึกประหลาดใจอย่างไม่อาจเลี่ยงแต่ตอนนั้นพอนางได้รู้ว่าซ่งจิ่งเซินเป็นพวกคลั่งรักก็รู้สึกยุ่งยากใจจริงๆ ทั้งไม่อยากจะไปสนใจด้วยแม้ว่าเดิมทีตระกูลซ่งก็เต็มไปด้วยปัญหาอยู่แล้ว แต่สองขาของพี่ใหญ่พิการเพราะได้รับบาดเจ็บระหว่างการรบ ส่วนพี่รองก็ถูกหลอกลวง แต่สติยังแจ่มใสดีมีเพียงซ่งจิ่งเซินที่กระโจนลงไปด้วยความยินยอมพร้อมใจ โชคดีที่จุดพลิกผันนี้ทำให้คนรู้สึกโล่งใจมากพอดีลั่วชิงอินเห็นซ่งรั่วเจินกับฉู่จวินถิงพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน ดวงตาฉายแววประหลาดใจ ลดเสียงลงถามว่า“เยี่ยนโจว คิดไม่ถึงว่าน้องรั่วเจินจะสนิทสนมกับฉู่อ๋องขนาดนี้ หรือว่า...”เมื่อครู่พอนางเห็นท่าทางเคร่งขรึมเย็นชาของฉู่อ๋องก็รู้สึกใจสั่นสะท้าน ไม่กล้าเข้าใกล้เลยสักนิด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการพูดคุยอย่างสงบเยือกเย็นเหมือนซ่งรั่วเจินที่ดูจะไม่ได้รับผลกระทบโดยสิ้นเชิงแบบนั้นซ่งเยี่ยนโจวมองไปทางน้องสาวของตนเองโดยสัญชาตญาณ “ตอนนี้เจินเอ๋อร์ใจกล้ายิ่งนัก อย่าว่าแต่เป็นฉู่อ๋อง แม้แต่เข้าวังไปเข้าเฝ้าไทเฮากับฝ่าบาท นา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 407
สีหน้าซ่งรั่วเจินกับลั่วชิงอินเผยความสลดใจออกมา พวกตนอยู่เมืองหลวงยังดีอยู่ แต่สำหรับชาวบ้าน นั่นคือฟ้าได้ถล่มลงมาแล้วจริงๆ……วันนี้เมิ่งชิ่นออกมาไหว้พระขอพรที่วัดกับมารดาและญาติลูกพี่ลูกน้องตั้งแต่เช้าตรู่นางมองยันต์คุ้มกายในมือ คิดถึงคำกำชับของซ่งรั่วเจินเมื่อวานนี้จึงพกติดตัวไว้ตลอดเวลา เก็บไว้กับตัวอย่างดีแต่ในใจนางอดสงสัยไม่ได้ วันนี้ไปไหว้พระขอพรที่วัด ระหว่างทางก็มีองครักษ์ติดตาม จะประสบอันตรายได้อย่างนั้นหรือ?เมื่อคนตระกูลเมิ่งเดินทางขึ้นเขา ระหว่างทางก็พบว่ามีคนจำนวนมากมาขอทานอยู่ที่นั่น ทุกคนล้วนหน้าเหลืองตัวซูบผอมดูแล้วน่าสงสารยิ่งนัก“ได้ยินว่าทางใต้เกิดภัยน้ำท่วม ชาวบ้านพลัดที่นาคาที่อยู่จึงมีผู้อพยพกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นนอกเมืองหลวง ในเมื่อวันนี้ได้มาเจอแล้วก็ทำทานให้สักหน่อยเถอะ”มารดาของเมิ่งชิ่นเห็นภาพนั้นแล้วก็บังเกิดจิตเวทนาจึงหยิบเงินจำนวนหนึ่งยื่นไปให้แต่พอผู้อพยพเหล่านั้นเห็นอย่างนั้นก็ราวกับเสียสติ กรูเข้ามายื้อแย่งกันจนทำให้เมิ่งฮูหยินสะดุ้งตกใจ องครักษ์จวนสกุลเมิ่งรีบเข้ามาคุ้มครองเมิ่งฮูหยินและเมิ่งชิ่น“ฮูหยินระวังด้วย ผู้อพยพเหล่านี้แต่ละคนขัดส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 408
แต่เด็กหญิงคนนั้นเหมือนจะตกใจจนเสียขวัญ เอาแต่ร้องไห้ร่ำร้องเสียงดังว่า “ข้าไม่ไปจากท่านแม่! ข้าไม่ไปจากท่านแม่!”เมิ่งชิ่นสีหน้าเย็นชา คิดไม่ถึงว่าความหวังดีของนางกลับได้มาเจอกับคนไม่รู้คุณคนเช่นนี้!ข้างล่างนั่นเต็มไปด้วยเศษหินและกิ่งไม้ ถ้าตกลงไปเกรงว่าคงไม่รอดต่อให้โชคดีรักษาครึ่งชีวิตไว้ได้ เกรงว่าก็คงจะเสียโฉมไปจนถึงขั้นพิการ แค่คิดนางก็ยังหวาดหวั่นไม่หาย“สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองจริงๆ จะต้องเป็นเพราะปกติทำบุญสั่งสมกุศลไว้มากเป็นแน่ ไม่อย่างนั้นถ้าเป็นคนอื่นตกลงไป ผลลัพธ์คงเลวร้ายสุดคาดคิด”เมิ่งฮูหยินดึงมือเมิ่งชิ่นมาตรวจดูอย่างละเอียดรอบหนึ่ง จิตใจสั่นสะท้าน แม้แต่ไหว้พระก็ไม่มีอารมณ์ไปแล้วจึงคิดจะลงจากเขาเมิ่งชิ่นได้ยินอย่างนั้นก็ล้วงยันต์คุ้มกายในอกเสื้อของตัวเองออกมาโดยสัญชาตญาณ แล้วก็พบว่ายันต์คุ้มกายที่เดิมทียังสมบูรณ์ดี ยามนี้กลับเป็นสีดำเหมือนถูกเผามากระนั้น...นางตกตะลึง เป็นรั่วเจินช่วยนางไว้!มิน่าเล่าเมื่อวานนางถึงกำชับให้ตนเองพกยันต์คุ้มกายติดตัวเอาไว้ คงทำนายไว้แล้วว่าวันนี้ตนเองจะประสบอันตราย ยันต์นี้...จะร้ายกาจเกินไปแล้ว!“ชิ่นเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรไป?”
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 409
“หนึ่งในนั้นมีร้านค้าค่อนข้างใหญ่ ข้าใช้เปิดร้านขายผ้า บางกิจการยังดำเนินการอยู่ แต่มีอยู่สองร้านที่ไม่ได้ดำเนินกิจการชั่วคราว ข้าตั้งใจว่าจะเปิดร้านขายของว่าง”“ร้านค้าบนถนนฝานหรงเป็นของพวกเราหมดแล้ว?”ซ่งจิ่งเซินเบิกตากว้าง จากไปแค่พักเดียว ทำไมกิจการของครอบครัวตนเองที่เมืองหลวงจึงดีวันดีคืนขนาดนี้?“เรื่องนี้จะว่าไปแล้วก็ต้องขอบคุณพี่รอง” ซ่งรั่วเจินชี้ไปที่ซ่งอี้อัน “เป็นค่าชดเชยที่ได้รับมาเพราะพี่รองได้รับความเจ็บช้ำใจใหญ่หลวงยังไงล่ะ”ซ่งอี้อัน “...”ซ่งจิ่งเซินพลันเข้าใจแล้ว ตบบ่าซ่งอี้อันเบาๆ “พี่รอง อย่าเศร้าไปเลย คนทั่วไปไม่ได้รับค่าชดเชยเหมือนท่านหรอกนะ”ซ่งอี้อันปรายตามองเขา “ก็จริง อย่างไรก็คงไม่ถึงขั้นล้างผลาญ”ซ่งจิ่งเซิน “...”ซ่งรั่วเจินเห็นซ่งจิ่งเซินวางหลุมพรางดักตัวเองอีกแล้วก็แอบทำตัวลีบอย่างเงียบๆ เจ้าของร่างเดิมต่างหากที่เป็นพวกล้างผลาญที่สุดแล้ว!พอหันหน้ามาก็ได้ยินเฉินเซียงเอ่ยว่า “คุณหนู แม่นางอวิ๋นมาหาท่านเจ้าค่ะ”“ไป พวกเราไปดูกันเถอะ”ซ่งรั่วเจินไปหาอวิ๋นเนี่ยนชูด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าช่วงนี้ยุ่งเกินไป เรื่องในจวนเกิดต่อเนื่องเรื่องแล้วเรื่องเล
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 734
พี่ใหญ่ถูกลอบโจมตีจนเกือบไม่รอดชีวิตกลับมา หลังกลับมาแล้วขาทั้งสองข้างยังพิการ ท่านพ่อก็ไม่ได้กลับมาอีกเลยถ้ามีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้...“ส่วนจิ่งเซิน เขาได้ทำการค้าบ่อยๆ เชี่ยวชาญการติดต่อสัมพันธ์กับผู้คน พวกเจ้าเดินไปทางไปด้วยกันสามารถปลอมเป็นกลุ่มพ่อค้าที่ไปค้าขาย ผู้คนจะได้ไม่สงสัยโดยง่าย” ซ่งเยี่ยนโจวกล่าวซ่งจิ่งเซินพยักหน้ารัวๆ “ใช่แล้ว มีข้าอยู่ด้วย สามารถตัดความยุ่งยากไปได้มากที่สุดแล้ว!”ทุกคนล้วนเข้าใจเรื่องนี้ดี ยามออกไปข้างนอก การมีไหวพริบในการจัดการเรื่องราวเฉพาะหน้าสามารถลดปัญหาได้ นอกจากนี้ ซ่งจิ่งเซินก็ยังมีประสบการณ์ พวกเขาไม่จำเป็นต้องแสดงละครด้วยซ้ำ แค่นำกลุ่มพ่อค้าออกเดินทางก็สามารถตบตาผู้คนได้อย่างง่ายดายกู้หรูเยียนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่าปลอดภัยขึ้นมากจึงกล่าวว่า “เจินเอ๋อร์ ทำตามที่พี่ใหญ่เจ้าพูดเถอะนะ? เช่นนี้พวกข้าจะได้คลายใจ”ซ่งรั่วเจินเหลือบมองพวกซ่งจืออวี้สองฝาแฝดก็เห็นพวกเขาพยักหน้าเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนลูกไก่จิกข้าวสารกระนั้น นางกล่าวยิ้มๆ ว่า “เจ้าค่ะ งั้นประเดี๋ยวค่อยมาดูกันว่าต้องเตรียมสิ่งใดไปบ้าง”“น้องหญิงห้า เรื่องนี้เจ้ายกให้เป็นหน้าที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 733
ซ่งรั่วเจินตัดสินใจไปรับบิดากลับมา ก่อนออกเดินทางย่อมต้องเตรียมสิ่งของมากมาย แต่ก่อนหน้านั้นยังต้องบอกคนในครอบครัวเสียก่อนหลังนางบอกเรื่องที่จะเดินทางไปชายแดน คนในจวนล้วนอึ้งตกใจกันหมด“เจินเอ๋อร์ เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าจะไปชายแดนด้วยตัวเอง?” กู้หรูเยียนมีสีหน้าตกตะลึง “ก่อนนี้ไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงมาก่อนเลย”“น้องหญิงห้า ถ้าเจ้าเป็นห่วงความปลอดภัยของท่านพ่อก็ให้พี่ชายอย่างพวกข้าไปดีกว่า ผู้หญิงแบบเจ้าไปสถานที่ห่างไกลปานนั้นจะอันตรายเกินไปแล้ว” ซ่งจืออวี้เอ่ยอย่างร้อนใจซ่งจิ่งเซินพยักหน้า “ใช่แล้ว พวกเขารับราชการอาจไม่สะดวก ข้ามีประสบการณ์เดินทางโชกโชน ให้ข้าไปดีกว่า!”“ความจริงสาเหตุที่ข้าจะเดินทางไปเป็นเพราะข้าทำนายดวงชะตาให้ท่านพ่อ”เมื่อซ่งรั่วเจินเอ่ยวาจาประโยคนี้ออกมา สีหน้าทุกคนในห้องล้วนเคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด หรือว่าจะเกิดปัญหาอันใด?“ก่อนนี้ข้าก็เคยทำนายเหมือนกัน ดวงชะตาของท่านพ่อปลอดภัยไร้อันตราย สามารถกลับมาได้อย่างราบรื่น แต่ช่วงนี้เกิดเหตุเปลี่ยนแปลงขึ้น น่าจะเป็นเพราะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยภายนอก”“ถ้าไม่ไป ข้ากังวลว่าอาจมีอันตราย ดังนั้นจึงคิดว่าจะไปด้วยตั
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 732
“ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันได้ค้นตัวไต้ซือเทียนจีใช่หรือไม่?” ซ่งรั่วเจินถามซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า “ก่อนหน้านี้คนผู้นั้นรีบร้อนเกินไป พวกข้าไม่เปิดโอกาสให้เขา แต่ว่ากันตามปกติแล้ว ของที่มีค่ามากมักจะไม่พกติดตัวไว้”“สิ่งสำคัญที่สุดมักไม่พกติดตัวก็จริง แต่คนในวงการพวกข้า โดยเฉพาะคนชั่วร้ายอย่างเขา จะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเก็บจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้ามเอาไว้ข่มขู่อย่างแน่นอน”คิ้วบางของซ่งรั่วเจินเลิกขึ้นน้อยๆ ต่อให้เคยเจอไต้ซือเทียนจีเพียงครั้งเดียว แต่ก็ทราบว่าเป็นจิ้งจอกเฒ่าผู้หนึ่งกระทำเรื่องชั่วช้ามาหลายปีขนาดนี้แต่ก็ยังอยู่รอดปลอดภัย แล้วจะไม่มีวิธีปกป้องตัวเองเลยได้อย่างไร?กู้ชิงฉือได้ยินเช่นนั้นก็รีบวิ่งไปข้างกายไต้ซือเทียนจีแล้วเริ่มค้นหาอย่างละเอียด การค้นตัวครั้งนี้พบว่านอกจากยันต์ที่อ่านไม่ออกพวกนั้นแล้วยังมียาลูกกลอนอีกสองเม็ด“ไม่มีของอย่างอื่น แต่มีหินก้อนหนึ่ง นี่คือหยิบติดตัวมาด้วยงั้นรึ?”กู้ชิงฉือมองก้อนหินในมือ หินก้อนนี้แม้พอจะนับได้ว่ามนเกลี้ยง แต่ก็ดูแตกต่างจากก้อนหินที่พบเห็นได้ทั่วไปบริเวณริมแม่น้ำมากเกินไป“ข้าขอดูหน่อย”ซ่งรั่วเจินก้าวเร็วๆ เข้ามาหา มองก้อนหินในมือแ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 731
เมื่อซ่งเยี่ยนโจวเอ่ยปากสอบถาม สายตาทุกคนก็ต่างจับจ้องมายังซ่งรั่วเจิน พวกเขาในตอนนี้ไม่กล้าบุ่มบ่ามรบกวนแล้วฉู่จวินถิงก็เป็นห่วงดุจเดียวกัน เขารู้ว่าวิชาแพทย์ของรั่วเจินนั้นไม่ธรรมดา เก่งกาจกว่าหมอหลวงในวังหลวงมากนัก ถ้านางบอกว่าช่วยไม่ได้ก็แสดงว่าหมดหนทางแล้วจริงๆ“ยังช่วยได้”ซ่งรั่วเจินพูดโดยที่มือยังเคลื่อนไหวไม่หยุด นางลังเลไปชั่วครู่ก็หยิบยาลูกกลอนเม็ดหนึ่งออกมายัดเข้าไปในปากของชายผู้นั้นซ่งเยี่ยนโจว “...” อีกแล้ว?ซ่งรั่วเจินรู้ว่าตนเองนำสิ่งของมากมายติดตัวมาเช่นนี้จะทำให้คนสงสัย แต่ช่วยชีวิตคนสำคัญกว่า อย่างไรเสียแค่พูดจาส่งเดชไม่กี่ประโยคก็สามารถกลบเกลื่อนเรื่องนี้ได้แล้วตั้งแต่นางทะลุมิติมาก็มีมิติขนาดเล็กเป็นของตัวเอง ยาเอย ยันต์เอย ยามปกติล้วนเก็บไว้ในนั้น นับว่าสะดวกมากทีเดียวหลังจากชายหนุ่มที่มีท่าทางอ่อนแอสุดขีดกลืนยาเม็ดนั้นลงไปก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดแต่เดิมบรรเทาลงบ้าง การหายใจก็ไม่ได้ยากลำบากถึงเพียงนั้นอีกแล้ว“ส่งคนไปหารถม้าหรือยัง?” ฉู่จวินถิงถามจ้าวเจียงพยักหน้า “เรียนท่านอ๋อง ส่งคนไปจัดการแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ให้ข้าฟัง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 730
“หม่อมฉันได้ยินมาว่าบนบัญชีรายชื่อมีอยู่สิบกว่าคน ไม่รู้อาการของคนอื่นร้ายแรงหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถาม“ในหมู่คนเหล่านั้นมีลูกสะใภ้ไม่เคารพแม่สามี คนแก่อายุมากแล้ว คนจึงตายไป แต่มากที่สุดยังเป็นความขัดแย้งของอนุภรรยาและภรรยาเอก”“คนส่วนใหญ่ล้วนคล้ายพระชายาเซียงอ๋อง ตกอยู่ในฝันร้าย ยังป่วยหนักอีกด้วย อนุอวิ๋นนับว่าลงทุนลงแรงมากทีเดียว” ฉู่จวินถิงพูด“อนุอวิ๋นเป็นคนโหดเหี้ยมไม่ผิดไปดังคาด แต่ยังเสแสร้งใจดีมีเมตตา ปรากฎว่ามีเพียงใต้เท้าอวิ๋นตัวโง่งมคนนี้ถึงจะหลงเชื่อ”ซ่งรั่วเจินไม่แปลกใจ ความยากในการเลี้ยงดูผีทวงชีวิตนั้นมากกว่าผีน้อยตนอื่นมาก แม้ว่าไต้ซือเทียนจีมีความสามารถอยู่บ้าง กลับไม่สามารถเลี้ยงผีทวงชีวิตหลายตนได้ตนนี้เป็นเขาใส่ใจเลี้ยงดู ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่จึงสนิทสนมกันมากจากนั้นยามทั้งคู่เดินผ่านอุโมงค์ไปจนถึงฝั่งหนึ่ง กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นสายหนึ่งชำแรกจมูกพวกซ่งเยี่ยนโจวยืนอยู่ข้างหน้า สีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก ส่วนซ่งรั่วเจินเองก็สังเกตเห็นศพแต่ละร่างใต้พื้น หนึ่งในนั้นมีนักพรตเต๋าคนหนึ่ง เห็นชัดว่าคือไต้ซือเทียนจี“นี่คือ...ตายทั้งหมดแล้ว?”“เดิมที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 729
“ไปเส้นทางใต้ดิน”ไต้ซือเทียนจีไม่คิดมากนัก พาทุกคนไปยังเส้นทางใต้ดิน“ไต้ซือ เส้นทางไต้ดินนี้ไม่สามารถเดินทางตามสะดวกได้!”ทุกคนมองเส้นทางใต้ดิน ใบหน้าเผยความลังเล ก่อนหน้านี้เคยพูดมาก่อนหากไม่แจ้ง จะไม่สามารถใช้เส้นทางใต้ดินนี้ได้เด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้นจะปล่อยให้ถูกคนพบไม่ได้!“บัดนี้หมดหนทางแล้ว ฉู่อ๋องเป็นคนเช่นไร? ในเมื่อเขาแน่ใจว่าพวกเราอยู่ในพื้นที่นี้ จะต้องแจ้งคนอื่นให้เข้ามาปิดล้อมแน่”“หากพวกเราไม่หนี ก็มีเพียงต้องตายเท่านั้น!”สีหน้าไต้ซือเทียนจีเคร่งขรึม เขาย่อมรู้ว่าเส้นทางใต้ดินนี้หมายความว่าอะไร แต่ตอนนี้นอกจากตัวเลือกนี้แล้ว ก็ไม่มีตัวเลือกอื่นอีก!ทุกคนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจ ไปอาจไม่ตาย แต่ไม่ไปจะต้องตายแน่!“ไป!”ครู่ต่อมา พวกซ่งเยี่ยนโจวมองเห็นกิ่งไม้หยุดหน้าห้องหนึ่ง จากนั้นเสียงประตูใหญ่ถูกเปิดออกดัง “แอ๊ด” ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงพรึงเพริด“กิ่งไม้นี้ถึงขั้นสามารถเปิดประตูได้?”จ้าวเจียงอ้าปากกว้าง คิดเพียงว่าหลังจากวันนี้ผ่านพ้นไปไม่ว่าคนอื่นพูดเรื่องเหลือจะเชื่อมากเพียงใดเขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจอีกแล้ว!เพราะเรื่องแปลกประหลาดที่สุดถูกเขาพบแล้ว!
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 728
นางหยิบกิ่งไม้หนึ่งกิ่งขึ้นมาจากพื้น จากนั้นทุกคนได้เห็นกิ่งไม้นั้นลอยขึ้นกลางอากาศ ยิ่งไปกว่านั้นยังหันไปที่ทิศทางหนึ่ง ทันใดนั้นเบิกตากว้าง“เยี่ยนโจว พวกเราดีชั่วอย่างไรก็รู้จักกันมานานหลายปีถึงเพียงนี้ ที่ผ่านมาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าน้องสาวของท่านยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้!”จ้าวเจียงเผยสีหน้าตกตะลึง ก่อนหน้านี้ได้ยินก็คิดว่าเร้นลับเหลือเกิน จนกระทั่งได้เห็นเองกับตาวันนี้ กลับรู้สึกตกตะลึงพรึงเพริดฝีมือนี้ช่างมหัศจรรย์โดยแท้!ซ่งเยี่ยนโจว “...” จะให้พูดได้อย่างไรว่าแท้จริงแล้วเขาก็เคยเห็นเป็นครั้งแรก?ที่ผ่านมาใช่ว่าไม่เคยเห็นน้องหญิงห้าแสดงฝีมือมาก่อน แต่นั่นก็แค่เขียนยันต์ไม่กี่ใบเท่านั้น ยามได้เห็นน้องหญิงห้าช่วยอนุอวิ๋นกำจัดความชั่วร้าย ก็เห็นเพียงเผายันต์หนึ่งใบ!ได้เห็นฉากนี้ รู้ว่าแตกต่างจากที่เคยได้เห็นก่อนหน้านี้นี่...นับเป็นการเคลื่อนที่กลางอากาศหรือไม่?“ไล่ตามไป!”กิ่งไม้ขยับไปข้างหน้าไม่นับว่าช้า ฉู่จวินถิงรีบเอ่ยเตือนทุกคนให้ไล่ตามพวกซ่งเยี่ยนโจวไม่กล้ารอช้า ใช้ความเร็วที่สุดไล่ตามไป การไล่ตามไปครั้งนี้กลับพบความมหัศจรรย์ กิ่งไม้นั้นคล้ายมีตา ยิ่งไปกว่านั้นยังหน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 727
ฉู่จวินถิงเลื่อนสายตาไปอย่างแปลกใจ ก็ได้เห็นดวงตาทอประกายระยับของแม่นางคนนี้ที่กำลังเดินมาหยุดต่อหน้าตน ภายในไม่มีความกลัวหรือรังเกียจเลยสักเศษเสี้ยว มีเพียงความตกตะลึงระคนเลื่อมใส“ท่านอ๋อง วิชาตัวเบาของท่านยอดเยี่ยมมาก ภายภาคหน้าสามารถสอนหม่อมฉันได้หรือไม่?”ฉู่จวินถิงหลุดหัวเราะออกมา ภายในสายตากลับเปล่งประกาย “ได้”บรรยากาศตึงเครียดรอบกายเปลี่ยนไปตามคำพูดของซ่งรั่วเจิน ทุกคนหัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ แม่นางคนนี้น่าสนใจมาก กล้าหาญไม่ธรรมดาหากได้อยู่กับท่านอ๋อง นี่จะต้องเหมาะสมไม่ธรรมดาแน่!“คนหนีไปหมดแล้ว”ซ่งเยี่ยนโจวขมวดคิ้วแน่น อีกฝ่ายเห็นว่าพวกเขามาแล้วก็หนีไปในทันที เมื่อครู่ไม่ทันได้ไล่ตาม บัดนี้ต้องตามรอยเบาะแสใหม่อีกครั้งแล้ว“วันนี้ไต้ซือเทียนจีหนีไม่รอดหรอกเจ้าค่ะ!”ใบหน้าซ่งรั่วเจินเผยแววมั่นใจในตนเอง นางหยิบยันต์ออกมาหนึ่งปึกมอบให้ฉู่จวินถิง “ท่านอ๋อง ท่านให้ทุกคนพกยันต์ไว้ให้ดี จะได้ไม่ถูกวิชาพรางตาหลอกอีก”ซ่งเยี่ยนโจวเห็นเวลาเพียงชั่วพริบตาน้องสาวก็นำยันต์ออกมามากถึงเพียงนี้ ใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมความสงสัย ตกลงนางใส่ของเหล่านี้ไว้ที่ใด?เพียงออกจากบ้านก็นำของมา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 726
“ชิ้ง!”กู้ชิงฉือสัมผัสได้ว่ากระบี่คมสายหนึ่งผ่านข้างกายตนไป ไรผมช่อหนึ่งถูกตัด ตกตะลึงพรึงเพริดภายในใจ“นี่ให้เจ้า”ฉู่จวินถิงลังเลไปครู่หนึ่ง ยัดยันต์คุ้มภัยใส่มือกู้ชิงฉือ“เก็บไว้ให้ดีแทนข้าด้วย!”ครู่ต่อมา กู้ชิงฉือก็มองเห็นคู่ต่อสู้เบื้องหน้า ภายในสายตาสั่นสะท้าน ก้มหน้ามองดู นี่คือกระดาษยันต์สีเหลืองหนึ่งใบ“ท่านอ๋อง ท่านยกให้ข้า เช่นนั้นท่านจะทำเยี่ยงไร!”ไต้ซือเทียนจีเห็นฉู่จวินถิงมอบยันต์ให้กู้ชิงฉือ ภายในสายตาสะท้อนแววตกตะลึง ฉู่อ๋องอยู่ภายนอกได้ชื่อว่าโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนไม่กะพริบตา ถึงขั้นมอบของป้องกันชีวิตให้ผู้อื่น?คนผู้นี้...มีภูมิหลังเช่นไร?“ไม่ต้องห่วงข้า”ฉู่จวินถิงหลับตาลง ได้ยินเสียงฝ่าอากาศรอบด้าน แยกแยะตำแหน่ง“ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!”พลังอันแข็งแกร่งปะทุออกมา ฉู่จวินถิงเคลื่อนไหวอย่างว่องไว ราวกับมังกรเคลื่อนไหวก็มิปาน หลบหลีกการโจมตีที่พุ่งเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่ดาบในมือจะพุ่งแทงออกไปอย่างฉับพลัน“อ๊าก!”เสียงแผดร้องสายหนึ่งดังขึ้น ศพร่างหนึ่งปรากฏต่อหน้าทุกคน“ไอ้พวกชั่ว!”ภายในสายตาฉู่จวินถิงสะท้อนความอำมหิต คนผ่านเข้าไปกลางตรอกเล็ก ทั้งๆ
