MasukShare
บทที่ 333
Bab terkait
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 334
หลิ่วหรูเยียนถอนหายใจหนักๆ เฮือกหนึ่ง “จิ่งเซินเด็กคนนี้ไม่ฟังคำเกลี้ยกล่อม หากแม่นางเคอคนนั้นเป็นคนสำรวมตน แม่ก็คงไม่พูดอะไรแล้ว แต่ข้าได้ยินมาว่านางมีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณชายสกุลชวี”“ข้าเองก็ได้ยินเรื่องนี้ สกุลเคอคล้ายยังมีแผนผูกสัมพันธ์เกี่ยวดองผ่านการแต่งงานกับสกุลชวี แต่ยังมิได้ยืนยันข่าวที่แน่นอน” ซ่งอี้อันพูดเสียงเครียดสายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของพวกเขาดีมาโดยตลอด จิ่งเซินชอบเคอหยวนจื่อมากเพียงใด เขารู้ดีเมื่อแรกไม่ใช่ไม่เคยเกลี้ยกล่อม แต่จิ่งเซินเชื่อฟังทุกอย่าง เว้นเสียความชมชอบเคอหยวนจื่อที่ไม่ทำจนถึงที่สุดก็ไม่คิดหันหลังกลับเห็นว่าเขาพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเขาในฐานะพี่น้องเองก็ไม่สามารถบอกให้เขายอมแพ้ได้ แต่ครั้งนี้ออกเดินทางไกลเพียงนั้นเพื่อเคอหยวนจื่อ ช่างโง่เขลาเกินไปโดยแท้!“แม้ว่าจิ่งเซินเคยเหลวไหลมาก่อน แต่ระยะนี้ภายในจวนเกิดเรื่องมากเพียงนี้ การสอบฤดูใบไม้ผลิเองก็ผ่านพ้นไปแล้ว เขาไม่มีวันไม่เร่งเดินทางกลับมา ใช่หรือไม่ว่าเกิดปัญหาอะไร?”หลิ่วหรูเยียนผ่านความโมโหไปแล้วก็รู้สึกกังวลใจ เพราะก่อนนี้ส่งจดหมายกลับมา พูดว่าเสียเวลาเพราะเรื่องบางอย่าง ยังไม่สามา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 335
ซ่งรั่วเจินจิกนิ้วทำนาย ส่งสัญญาณให้มารดาไม่ต้องกังวลได้ยินแล้ว หลิ่วหรูเยียนถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง นางเชื่อความสามารถของลูกสาวตนโดยไร้ข้อกังขา “เช่นนั้นก็ดี”“รอเขากลับมาครั้งนี้จะต้องเตือนสติเขาทีหนึ่ง จะตามใจเขาอีกต่อไปไม่ได้!”ทุกคนต่างพากันพยักหน้า พวกเขาต้องคิดหาทางเกลี้ยกล่อมดีๆ สักรอบจริง ไม่สามารถปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปได้“น้องหญิงห้า ในเมื่อเจ้าสามารถทำนายกระทั่งเรื่องนี้ออกมาได้ มิสู้ทำนายวาสนาแต่งงานของตัวเจ้าดู?” ซ่งจืออวี้พูดอย่างแปลกใจคนอื่นล้วนหันมองทางซ่งรั่วเจิน ความสามารถยอดเยี่ยมเพียงนี้ มิใช่ว่าทำนายดูก็รู้แล้วหรือ?ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ “วิชาเต๋าสามารถทำนายได้จริง แต่ก็มีหนึ่งเรื่อง นั่นก็คือทำนายตนเองไม่ได้”“ทุกคนในสำนักเต๋าก็ล้วนเป็นเช่นนี้”ทุกคนต่างเข้าใจ หมอไม่รักษาตนเอง ข้ามผู้อื่นไม่ข้ามตนเองนี่กลับเข้าใจไม่ยาก หากสามารถทำนายสถานการณ์ของตนได้ เช่นนั้นทุกเรื่องก็ราบรื่นแล้วเพราะซ่งรั่วเจินทำนายว่าซ่งจิ่งเซินใกล้จะกลับมาแล้ว หลิ่วหรูเยียนและซ่งเยี่ยนโจวจึงตัดสินใจว่ารอซ่งจิ่งเซินกลับมาแล้วค่อยไปสู่ขอ หนึ่งครอบครัวต้องอยู่พร้อมหน้ากันถึงจะด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 336
วันต่อมาถังฮูหยินมองเห็นถังเสวี่ยหนิงร้องไห้ตาแดง ร้อนใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้“เมื่อคืนกลับมาก็ร้องไห้ ไม่ยอมพูดเหตุผล เจ้าอยากทำให้แม่ร้อนใจตายใช่หรือไม่?”ถังเสวี่ยหนิงตาแดง ไม่ใช่นางไม่อยากพูด แต่ขายหน้าเกินไปแล้ว นางอับอายเกินกว่าจะพูดออกไปได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังกลัวมารดาต่อว่าหลายปีมานี้ แต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยขายหน้าเพียงนี้มาก่อน ยิ่งไม่ต้องพูดว่าอยู่ต่อหน้าฉู่อ๋อง หลังกลับมาแล้วย้อนคิดถึงเรื่องเมื่อวานก็ยิ่งรู้สึกผิดมหันต์นางเป็นบุตรีจวนอัครมหาเสนาบดี เดิมทีฐานะของซ่งรั่วเจินก็เทียบนางไม่ได้ นางไม่สมควรลดตัวลงไปเทียบกับนาง สมควรทำใจกว้างแสดงความสูงศักดิ์และใจกว้างของตนถึงจะถูกอยากเป็นพระชายา เป็นนายหญิงของทั้งจวนอ๋อง ความใจกว้างสำคัญที่สุด นางหน้าตาถมึงทึงฝีปากคมกริบเพียงนี้ น่ากลัวว่าทำลายภาพประทับใจภายในใจฉู่อ๋องไปแล้วเห็นถังเสวี่ยหนิงไม่พูด ถังฮูหยินมองสาวใช้ทางด้านข้าง “เจ้าพูด!”สาวใช้ตกตะลึงพรึงเพริด พูดเรื่องใหญ่เมื่อคืนออกมาภายใต้สายตาของถังเสวี่ยหนิงตัวสั่นๆฟังเรื่องทั้งหมดจบ สีหน้าถังฮูหยินเข้มขึ้น “ฉู่อ๋องถึงขั้นหมางเมินเจ้าเพราะซ่งรั่วเจิน? นางเป็นเพียงหญิ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 337
สีหน้าถังฮูหยินจริงจังมาก แม้นางเป็นหญิงออกเรือนแล้ว แต่นางก็ได้ยินนายท่านชื่นชมฉู่อ๋องบ่อยๆ ภายในราชสำนัก ฉู่อ๋องได้รับความเลื่อมใสมีชื่อเสียงอย่างมากสองปีมานี้ฮองเฮาคัดเลือกคุณหนูชนชั้นสูงในระยะหนึ่งหมื่นลี้ เดิมทีซ่งรั่วเจินก็มีคุณสมบัติไม่เพียงพอดวงตาถังเสวี่ยหนิงทอประกายระยับ แม้แต่ลมหายใจก็เร็วมากยิ่งขึ้นได้กลายเป็นพระชายาสำหรับนางก็สูงศักดิ์มากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดว่าภายภาคหน้ายังสามารถกลายเป็นฮองเฮามารดาของใต้หล้าได้!“เจ้าจะพูดเรื่องนี้ออกไปไม่ได้ บัดนี้ฮองเฮามีพระประสงค์เลือกเจ้า เจ้าจะต้องคิดหาทางคว้าโอกาสนี้ไว้”“หากพลาดไป ชาตินี้เจ้าก็ไม่มีโอกาสขึ้นสู่จุดสูงสุดเทียมฟ้านี้ได้อีก ท่าทางหึงหวงเหมือนเด็กเอาแต่ใจเมื่อวานนี้ ภายภาคหน้าห้ามมิให้เผยออกมาอีกเป็นอันขาด” ถังฮูหยินกำชับถังเสวี่ยหนิงพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ท่านแม่ เช่นนั้นท่านพูดข้ายังมีหวังหรือไม่?”“ย่อมมีหวังแน่นอน ถึงตอนนั้นหาโอกาสให้เจ้าและฉู่อ๋องได้รู้จักกันมากหน่อย แม่สั่งสอนวิชาดีดพิณหมากล้อมตำราวาดภาพให้เจ้าจนเชี่ยวชาญ หรือว่ายังเทียบบุตรีของตระกูลแม่ทัพบู๊คนหนึ่งไม่ได้?”สายตาถังฮูหยินสะท้อนความหมิ่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 338
“ก็คือนาง!” ถังฮูหยินพยักหน้า “ระยะนี้แม่นางซ่งโดดเด่นมีชื่อเสียงโด่งดังภายในเมืองหลวง ไม่มีแม่นางบ้านใดเทียบนางได้เพคะ”“พูดไปแล้วก็บังเอิญยิ่งนัก นับตั้งแต่หลินจือเยว่ถอนหมั้นนางชีวิตก็เสื่อมถอยลง เสียตำแหน่งขุนนางไป บัดนี้ยังไม่ต้องพูดว่ากลายเป็นสามัญชน แต่ยังติดหนี้อีกด้วย”“หม่อมฉันได้ยินมาว่าแม่นางซ่งมีความสามารถ เชี่ยวชาญทำการค้า คนเองก็ว่าง่าย เป็นลูกสาวกตัญญูคนหนึ่ง พี่ชายน้องสาวมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน เพื่อคลายโทสะให้พี่ชาย ยังเอาร้านรวงบนถนนทั้งสายมาจากมือฉินฮูหยินอีกด้วย ทำให้คนอิจฉาไม่น้อยเลยเพคะ”จากนั้น ฮองเฮาได้ยินเสียงชื่นชม กลับขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น สำหรับคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์แล้ว กลับไม่มีอะไรดีถังฮูหยินมองเห็นสีหน้าฮองเฮาอยู่ภายในก้นบึ้งของสายตา รู้ชัดอยู่ภายในใจฮองเฮาต้องการสะใภ้สง่างามมีเมตตา รู้หนังสือมีเหตุผล ส่วนซ่งรั่วเจินสตรีจิตใจคับแคบเช่นนี้ ย่อมไม่สามารถเป็นพระชายาฉู่อ๋องได้หัวใจเล็กกว่ารูเข็ม ภายภาคหน้ายังอยากเป็นมารดาของใต้หล้า นั่นคือเรื่องตลกอย่างหนึ่ง!“ข้าได้ยินมาเพียงเล็กน้อย แต่ไม่เข้าใจภาพรวม ดูท่าแล้ว ข้าก็ต้องทำคว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 339
ยามผ่านอุทยานหลวงบังเอิญได้พบกับฉู่มู่เหยา ฝ่ายหลังมีสีหน้าแปลกใจ เดินเข้ามาถามอย่างกระตือรือร้น“ฮองเฮาเรียกตัวหม่อมฉันเข้าวังเพคะ” ซ่งรั่วเจินตอบได้ยิน ฉู่มู่เหยาเข้าใจในทันใด “นี่มิใช่งานเลี้ยงหงเหมินหรอกหรือ?”ซ่งรั่วเจิน “...” ท่านสมเป็นลูกสาวแท้ๆ ของฮองเฮาจริงๆ“วันนี้เช้ายามข้าเข้าไปเยี่ยมคารวะเสด็จแม่ก็ได้พบกับถังฮูหยิน น่ากลัวว่าถังฮูหยินพูดอะไร เสด็จแม่ถึงเรียกตัวเจ้าเข้าวังกระมัง”ฉู่มู่เหยาเองก็เป็นคนฉลาดหลักแหลมคนหนึ่ง เพียงคิดดูก็เข้าใจปัญหาแล้ว“แย่แล้ว เดิมทีเมื่อวานเสด็จพี่สามคิดหาโอกาสปฏิเสธเรื่องแต่งงานกับสกุลถังให้ชัดเจน เอือมระอาเมื่อคืนเกิดปัญหาขึ้นทางฝั่งค่ายทหาร เขามิได้กลับมาเลย”“คิดไม่ถึงสกุลถังว่องไวเพียงนี้ นี่จะทำเยี่ยงไรดี?”“รั่วเจิน เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าไปคิดหาทางก่อน อีกเดี๋ยวข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้า!”ฉู่มู่เหยาตบๆ มือซ่งรั่วเจิน เป็นสัญญาณให้นางไม่ต้องกังวลซ่งรั่วเจินยิ้มละไม ฉู่มู่เหยามองดูแล้วร้อนใจเสียยิ่งกว่านาง “ขอบพระทัยองค์หญิงหก”“ขอบใจอะไรกัน? ข้ายังหวังให้เจ้าเป็น...” เป็นพี่สะใภ้ข้าอยู่นะฉู่มู่เหยาพูดเพียงครึ่งเดียวก็ชะงักไป ยาม
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 340
ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ทูลฮองเฮา หม่อมฉันเคยอ่านเพคะ”ฮองเฮาชี้หนังสือทางด้านข้าง พูดว่า “ข้าเหนื่อยอยู่บ้าง เจ้าอ่านหนังสือให้ข้าฟังเถอะ”“เพคะ”ซ่งรั่วเจินหยิบหนังสือทางด้านข้าง อ่านเนื้อหาด้านบน เห็นได้ชัดว่าก่อนนี้ฮองเฮาเตรียมการไว้อย่างดีแล้วอันที่จริงนางรู้ชัดอยู่ภายในใจ ฮองเฮาเป็นมารดาของใต้หล้า แตกต่างจากคนเอะอะโวยวายแสร้งน่าสงสารเหมือนพวกฮูหยินผู้เฒ่าหลิน อีกทั้งยังไม่สามารถเข้ามาถามเลยได้ซ่งรั่วเจินมองบันทึกสื่อจี้ตรงหน้า อ่านเนื้อหาที่อยู่ภายในออกมา“เจ้ารู้หรือไม่ว่ากำลังพูดถึงเรื่องเล่าใด?” ฮองเฮาเอ่ยปากเสียงเรียบซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ “ฮองเฮาอยากเตือนหม่อมฉัน สิ่งใดมิใช่ของหม่อมฉันก็ไม่สมควรคาดหวัง แม้ว่ามองดูแล้วงดงาม แต่ลงท้ายก็เป็นเพียงความว่างเปล่าดุจจันทร์ในน้ำบุปผาในคันฉ่องเพคะ”เห็นซ่งรั่วเจินอธิบายออกมาอย่างเข้าใจเสียงแผ่วเบาเรียบเฉย ใบหน้าเล็กขาวนวลกลับไม่เผยอารมณ์มิอาจหักใจ ท่าทีเรียบเฉยกลับทำให้ฮองเฮาเกิดความประหลาดใจภายในสายตาก่อนเกี้ยวเจ้าสามข้ามพ้นประตูซ่งรั่วเจินพบว่าหลินจือเยว่ตบแต่งฉินซวงซวงในเวลาเดียวกัน ฝืนเดินลงจากเกี้ยวด้วยตนเอง ถอนหมั้นกับเข
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 341
ถังฮูหยินผู้นี้ช่างพูดใส่สีตีไข่เก่งจริงๆ เกรงว่าคงพูดว่านางใช้เล่ห์มารยาล่อลวงฉู่อ๋อง จนฉู่อ๋องไม่แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องส่วนรวม จะทำงานหลวงก็ต้องพานางไปด้วยเลยกระมัง?“ฉู่อ๋องขอให้เจ้าช่วยเหลือ?”ฮองเฮาสัมผัสได้ถึงความมั่นใจจากคำพูดและแววตาของซ่งรั่วเจินก็รู้สึกไม่พอใจ ท่าทีเปลี่ยนแปลงไป “ศาสตร์ลี้ลับ? เจ้าไปจับผีที่จวนสกุลไป๋หรือไร?”แม่นางตรงหน้างามพิลาสกิริยาละเมียดละไม เครื่องหน้าประณีตงดงาม เห็นได้ชัดว่าเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ที่ไม่เคยต้องตกระกำลำบาก แต่กลับมาจับผีแบบนี้ ความไม่เข้ากันจะมีมากเกินไปแล้วซ่งรั่วเจินพยักหน้าน้อยๆ “ใช่แล้วเพคะ”ได้ยินดังนั้น แม่นมและสาวใช้ในตำหนักก็พลันเปลี่ยนสีหน้า สมณะตบะแก่กล้าเชี่ยวชาญศาสตร์ลี้ลับก็แล้วไปเถอะ คุณหนูในบ้านแม่ทัพซ่งเชี่ยวชาญศาสตร์ลี้ลับเนี่ยนะ?“ศาสตร์ลี้ลับจะเรียนรู้ง่ายดายปานนั้นได้อย่างไร? เจ้าคงไม่ได้โกหกข้าหรอกนะ?”ฮองเฮาย่นคิ้ว จิตใจกลับผ่อนคลายลงเล็กน้อย ในเมื่อไปจับผีย่อมแสดงว่าฉู่อ๋องพาซ่งรั่วเจินไปด้วยเรื่องงานหลวง หาใช่เพราะแยกแยะกาลเทศะไม่ออก“ฮองเฮาเพคะ ต่อให้หม่อมฉันมีขวัญกล้าเทียมฟ้าก็ไม่กล้าหลอกลวงฮองเฮาห
Bab terbaru
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 970
ฉู่อวิ๋นกุยและสี่พี่น้องสกุลซ่งสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล แต่ไหนแต่ไรมาฉู่อ๋องไม่ใช่คนปากไม่มีหูรูด ยิ่งไม่มีวันโจมตีองค์ชายสี่ร่างกายอ่อนแอโดยไร้สาเหตุในเมื่อเขาทำถึงเพียงนี้ ก็หมายความว่าเขาไม่ชอบเหลียงอ๋องเพราะเหตุนี้ ซ่งรั่วเจินจึงสังเกตเห็นว่าไม่ว่าอวิ๋นอ๋องหรือพี่ชายของตนก็ล้วนมีท่าทีเปลี่ยนไปในเวลาเพียงชั่วพริบตาฉู่เทียนเช่อเกิดความสงสัย หรือว่าฉู่อ๋องและเหลียงอ๋องมีความขัดแย้งใดที่เขาไม่รู้?“น้องสี่ ก่อนหน้านี้ข้ารู้เพียงว่าไม่ว่าโยนลูกศรลงไหหรือโยนห่วงเจ้าก็ล้วนแม่นยำทั้งสิ้น ในเมื่อวันนี้มาแล้ว ไม่สู้ให้พวกเราได้ประจักษ์ต่อสายตาสักหน่อย”ฉู่เทียนเช่อยังแย้มยิ้มดังเดิม หยิบห่วงทางด้านข้างวางไว้ในมือฉู่ซิ่นเหลียงเขาไม่สนใจหรอกว่าระหว่างทั้งสองคนมีความขัดแย้งกันหรือไม่ หากว่ามี นั่นก็ดีอย่างไม่ต้องสงสัย!“เช่นนั้นข้าจะลองดู”ฉู่ซิ่นเหลียงพยักหน้ายิ้มๆ สายตาสะท้อนแสงเย็นชาวูบหนึ่ง ครุ่นคิดภายในใจตกลงเขาปกปิดที่ใดไม่ดีถึงถูกฉู่อ๋องสังเกตเห็น?ทุกคนเห็นเหลียงอ๋องผู้อ่อนแอยกห่วงขึ้น มองแจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลๆ วัดระยะครู่หนึ่งแล้วโยนออกไปได้เห็นห่วงนั้นสั่นไหวเล็กน้อยบ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 969
ชั่วขณะฉู่จวินถิงได้เห็นเหลียงอ๋อง นัยน์ตาไร้คลื่นอารมณ์สะท้อนแสงเย็นวูบหนึ่งซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของฉู่จวินถิง ลอบตกตะลึงภายในใจ ใช่หรือไม่ว่าเขาพบอะไรเข้าแล้ว?ภายในหนังสือ ทีแรกไม่มีใครสังเกตเห็นความเจ้าเล่ห์ทะเยอทะยานของเหลียงอ๋อง เขาลอบวางอุบายอยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด รับชมองค์ชายท่านอื่นกัดกันเหมือนสุนัขด้วยสายตาเย็นชาอยู่วงนอกและได้รับผลปะโยชน์ไปในตอนสุดท้ายกอปรกับเดิมทีหลินจือเยว่และฉินซวงซวงก็มีรัศมีของพระเอกนางเอก เพียงสองคนลงมือก็ไม่มีเรื่องใดไม่สามารถจัดการได้ทว่า บัดนี้หลินจือเยว่และฉินซวงซวงไร้ประโยชน์ไปแล้ว คาดว่าเหลียงอ๋องต้องการทำถึงขั้นนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องยากกระมัง“ขอบคุณน้องหกมากที่ห่วงใย ระยะนี้ร่างกายข้าดีขึ้นบ้างแล้ว” เหลียงอ๋องผลิยิ้ม กลับไอออกมาสองทีโดยไม่รู้ตัว“เสด็จพี่ แม้ว่าระยะนี้อากาศอุ่นแล้ว แต่ท่านจะต้องรักษาสุขภาพให้ดี อย่าต้องความเย็นเป็นอันขาด ช่วงต้นวสันต์อากาศเย็นมากนัก เป็นหวัดได้ง่ายที่สุด” ฉู่มู่เหยาพูดอย่างห่วงใยฉู่เทียนเช่อมองสถานการณ์ของโยนลูกศรลงไหและพูดว่า “น้องสาม หากวันนี้เจ้าต้องการคว้าชัยชนะ น่ากลัวว่าไม่ง่ายถ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 968
บัดนี้ได้เห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง ก็อยากจะมอบสิ่งที่นางชอบทั้งหมดมาวางไว้ต่อหน้านาง“เสด็จพี่ มองเห็นแจกันดอกไม้อยู่ไกลที่สุดทางด้านหน้านั้นหรือไม่? ขอเพียงโยนลงเจ้านั่น ก็จะสามารถคว้าชัยชนะการแข่งขันโยนห่วงได้!”ฉู่อวิ๋นกุยชี้แจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลที่สุด รอบข้างแจกันดอกไม้ล้วนเต็มไปด้วยห่วงที่คล้องเพียงความว่างเปล่า ตอนนี้ยังไม่มีคนโยนลงซ่งรั่วเจินเพ่งพินิจเล็กน้อย พบว่าแจกันดอกไม้ไม่เพียงแต่สูง ขนาดของปากแจกันยังแตกต่างจากห่วงไม่มากอีกด้วย คิดจะโยนให้ลงนั้นยากเสียยิ่งกว่ายาก!“งานเทศกาลโคมไฟของทุกปี การโยนห่วงนี้ยากที่สุด ข้าแทบจะไม่เคยเห็นคนโยนลงมาก่อน” ฉู่อวิ๋นกุยพูดอย่างเสียดายลั่วชิงอินเห็นแจกันดอกไม้ใหญ่ถึงเพียงนั้น ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ “เยี่ยนโจว การโยนห่วงนี้ยากเกินไปแล้วกระมัง มีคนโยนลงจริงหรือ?”“ยากจริงนั่นล่ะ แทบจะไม่มีใครสามารถโยนลงได้ จะต้องแม่นยำมากถึงจะใช้ได้ ต่อให้เป็นข้าก็ยากจะทำได้”ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า แต่ไหนแต่ไรมาล้วนมีคนชื่นชมวิชายุทธ์ของเขา แต่บัดนี้ได้เห็นแจกันดอกไม้ขนาดเท่าห่วง รู้สึกเพียงว่าความยากนั้นมากเกินไป ดูท่าแล้วไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีคนส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 967
ฉู่มู่เหยาเบิกตากว้าง เผยสีหน้าตกตะลึง นางคิดว่าซ่งจิงเซินได้สติแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าจะสูญเสียความทรงจำไป?“ข้ายังไม่แต่งงานเพราะคิดถึงเจ้า?” ซ่งจิ่งเซินถูกประโยคนี้ทำให้โมโหจนหัวเราะออกมาแล้ว “เจ้าวางใจได้ ข้าจะต้องแต่งงานแน่ เพียงแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันแต่งกับเจ้า”“เจ้าและชวีคั่วสมควรเป็นคู่รักสวรรค์สร้าง ข้าชี้แนะเจ้าให้รีบแต่งงาน ประเดี๋ยวจะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน”เคอหยวนจื่อโมโหแทบแย่ “ท่านยังไม่ยอมรับ!”ฉู่มู่เหยาปิดปากหัวเราะ ลดเสียงให้เบาลง “คุณชายสี่ซ่ง เหตุใดเจ้ายังไม่ยอมแต่งงานเล่า? คงไม่ใช่ว่ากำลังรอเคอหยวนจื่อจริงๆ หรอกกระมัง?”ซ่งจิ่งเซินผินมองนางแวบหนึ่ง “องค์หญิง ท่านสนใจเรื่องงานแต่งของกระหม่อมทั้งวี่ทั้งวันเช่นนี้ไปทำไม? คงไม่ใช่...”ฉู่มู่เหยาเห็นสีหน้าหยอกเย้าของฝ่ายชาย สีหน้าแข็งทื่อไป “อะไรกันเล่า? ข้าไม่ได้สนใจงานแต่งของเจ้าเสียหน่อย”“ไม่ใช่ก็ดี” ซ่งจิ่งเซินถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง “หาไม่แล้วองค์หญิงดีๆ คนหนึ่งคิดอยากเป็นแม่สื่อ นั่นจะดีได้อย่างไร?”ฉู่มู่เหยา “???”“พี่สะใภ้ ข้าทนไม่ไหวแล้ว เขาถึงขั้นพูดว่าข้าอยากเป็นแม่สื่อ เจ้ารีบหาทางอุดปากเขาเถอ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 966
ตอนนั้นเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โตในพิธีล่าสัตว์ ต่อให้ผ่านไปนานแล้ว ทุกคนก็ยังจำได้ดังเดิม“ซ่งจิ่งเซิน แม่นางเคอท่านนั้นของเจ้าถูกตีน่าสารยิ่งนัก เจ้าไม่ไปช่วยหรือ?”ฉู่มู่เหยากะพริบตามองซ่งจิ่งเซิน ใบหน้าเผยรอยยิ้ม ระยะนี้ซ่งจิ่งเซินมักได้เห็นเรื่องตลกของนาง วันนี้นับว่าถึงตานางหยอกล้อซ่งจิ่งเซินแล้วซ่งจิ่งเซินเหล่มองนาง “พูดเช่นนี้แล้ว วันนี้คุณชายเสิ่นท่านนั้นของท่านเองก็อาจจะมาเช่นกัน มิสู้ลองหาดู?”ฉู่มู่เหยา “...หุบปากเจ้าเสีย”ซ่งจิ่งเซินเห็นรอยยิ้มฉู่มู่เหยาหายวับไปในทันใด หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ก็แค่หนังหน้านี้ของท่าน ยังคิดล้อกระหม่อมเล่นอีกหรือ? กลับไปฝึกดีๆ เถอะ”ฉู่มู่เหยา “! ! !”กู้ฮวนเอ๋อร์และซ่งรั่วเจินเห็นท่าทางทะเลาะกันของสองคนนี้ สบตากันแวบหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกันช่างครึกครื้นเสียจริง“ที่นี่เอะอะเกินไปแล้ว พวกเราไปโยนห่วงทางนั้นเถอะ!” ฉู่อวิ๋นกุยเอ่ยปาก หันมองทางกู้ฮวนเอ๋อร์อีกครั้ง “อีกเดี๋ยวเจ้าชอบสิ่งใดก็บอกข้า ข้าจะช่วยเอามาให้เจ้า!”กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้าลงด้วยความดีใจ จนกระทั่งตอนนี้ นางถึงเชื่อว่าอวิ๋นอ๋องชอบนางจริงๆ และยอมคบหากับน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 965
ถังเสวี่ยหนิงย่อมไม่ยอมแพ้ เคอหยวนจื่อคนนี้มีดีอะไร ไม่ว่ามองอย่างไรซ่งจิ่งเซินก็ดีกว่านางมากนักไม่รู้จริงๆ ว่าเหตุใดถึงตาบอด ไปชอบผู้หญิงคนนี้ได้!ต้องรู้ว่าเมื่อแรกเคอหยวนจื่อร่ำรวยยิ่งกว่าบุตรีจวนอัครมหาเสนาบดีอย่างนางเสียอีก บัดนี้เห็นนางตกต่ำถึงขั้นนี้ นางกลับรู้สึกมีความสุขภายในใจ“มิน่าเล่าพวกเจ้าสองคนถึงสามารถเป็นสหายกันได้ ได้ยินมาว่าเสิ่นหวยอันทำได้กระทั่งทำลายชื่อเสียงขององค์หญิงเพื่อให้ได้เป็นราชบุตรเขย”“พวกเจ้ามีเวลาพูดไร้สาระอยู่ที่นี่ มิสู้ดูให้ดี องค์หญิงมู่เหยาและซ่งจิ่งเซินอยู่ด้วยกันแล้วเหมาะสมกันมากเพียงใด!”ต่อจากคำพูดของถังเสวี่ยหนิงที่เพิ่งจบลง สายตาของพวกเคอหยวนจื่อสองคนก็หันมองไปอย่างอดไม่ได้ มองเห็นฉู่มู่เหยาและซ่งจิ่งเซินกำลังพูดคุยหัวเราะให้กัน สนิทสนมกันไม่ธรรมดา“พวกเขาสนิทสนมกันถึงเพียงนี้ตั้งแต่ยามใด?”เคอหยวนจื่อโง่งมแล้ว มองทางซ่งปี้อวิ๋นอย่างอดไม่ได้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ซ่งปี้อวิ๋นพูดว่าองค์หญิงและเสิ่นหวยอันมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา เพราะเหตุนี้ซ่งปี้อวิ๋นจึงอารมณ์ไม่ดีนี่มันเรื่องอะไรกัน?ซ่งปี้อวิ๋นเองก็ตกใจอย่างสุดระงับ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 964
“ทว่าผ่านไปนานถึงเพียงนี้แล้ว เจ้าเคยได้ยินข่าวหมั้นหมายของทั้งสองคนหรือไม่?” ถังเสวี่ยหนิงถามกลับเถียนเจียวเจียวนี่ถึงวางใจลง “เช่นนั้นก็ดีแล้ว เสื้อผ้าหนึ่งชุดไม่นับเป็นอะไร ตอนนั้นซ่งจิ่งเซินนำของดีมากมายมามอบให้เคอหยวนจื่อ แต่สุดท้ายเจ้าดูเถอะ ยังไม่ใช่พูดว่าไม่เอาก็ไม่เอาแล้วหรอกหรือ?”ถังเสวี่ยหนิงหัวเราะเบาๆ พวกเขาย่อมได้ยินสถานการณ์ของเคอหยวนจื่อมาก่อน“พวกเจ้ากำลังว่าข้าหรือ?”เคอหยวนจื่อและซ่งปี้อวิ๋นยืนอยู่ด้วยกัน วันนี้ครึกครื้นอย่างมาก ทั้งสองคนย่อมไม่พลาดไป กอปรกับฉู่อ๋องโยนลูกศรลงไห ไม่รู้ว่าเรียกความสนใจของคนมากี่มากน้อย ดังนั้นพวกนางสองคนก็มารับชมความครึกครื้นเฉกเดียวกันคิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ทันได้เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน ก็ได้ยินสองคนนี้นินทาตนเอง สีหน้าเคอหยวนจื่อเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์ถังเสวี่ยหนิงและเถียนเจียวเจียวเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าขณะกำลังนินทาคนก็จะบังเอิญได้พบเจ้าตัว ใบหน้าเผยแววเก้อกระดาก แต่กลับมาเป็นปกติอย่างว่องไวชาติกำเนิดของเคอหยวนจื่อยังไม่เพียงพอให้พวกนางชายตาแล!“ว่าเจ้าแล้วจะทำไมเล่า? หรือว่าไม่ใช่ความจริง?” เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 963
ซ่งรั่วเจินเห็นฉู่จวินถิงท่ามกลางกลุ่มคน เขาคล้ายเกิดมาเป็นตัวเอก รัศมีเปล่งประกายเหนือผู้อื่น ท่วงท่าสง่างามดุจหยก ทำให้คนยากจะเมินข้ามได้เทียบกับท่าทางเย็นชาในอดีต เขาในวันนี้มีรัศมีของชายหนุ่มมากหลายส่วนมองเห็นเขาคว้าชัยชนะครั้งแรกไปได้ ชั่วขณะหันใบหน้าประดับยิ้มมามองนาง หัวใจของนางเองก็ถูกทำให้หวั่นไหวโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น“องค์ชาย นี่คือรางวัลคว้าชัยชนะโยนลูกศรลงไหของท่าน”ฝ่ายชายยื่นพู่สีแดงหนึ่งพวงมาให้อย่างเคารพนบนอบฉู่จวินถิงรับพู่ไป เดินมาหยุดต่อหน้าซ่งรั่วเจินด้วยท่วงท่าสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามยามสบมองนางอ่อนโยนเป็นพิเศษ“เก็บไว้ให้ดี ข้าจะไปคว้าชัยชนะกลับมาให้มากๆ”ซ่งรั่วเจินมองพู่แดงในมือของตน แม้ว่าเป็นเพียงของรางวัลของผู้ชนะ กลับทำได้งดงามประณีตมาก ถักหัวใจสีแดงอย่างซับซ้อนห้อยเหรียญเอาไว้ ต่อให้นำมาเป็นเครื่องประดับก็งดงามไม่น้อยสำคัญที่สุดคือ...เสียงเปี่ยมความมั่นใจ คล้ายสามีไปหาเงินกลับมาได้และมอบให้ฮูหยินจัดการแม่นางรอบข้างได้เห็นภาพนี้ ภายในสายตาเปี่ยมความอิจฉา ใครสามารถคิดออกเล่าว่าฉู่อ๋องผู้สูงส่งและเย็นชาจะมีวันที่อ่อนโยนต่อแม่นาง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 962
ฉู่จวินถิงมองซ่งรั่วเจินทางด้านข้าง ลดเสียงให้เบาลง “ข้าจะคว้าชัยชนะกลับมาให้เจ้าให้ได้”ทุกคนล้วนเห็นว่าฉู่อ๋องคิดจะโยนลูกศรลงไหจริง ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงพรึงเพริด นี่ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรือ!ภายในกลุ่มคน ถังเสวี่ยหนิงเองก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวทางฝั่งนี้แล้ว มองเห็นฉู่อ๋องพาซ่งรั่วเจินออกมาเปิดเผยในฐานะคนรัก ภายในสายตาเปี่ยมความแค้นเคือง“ข้าดูแล้วฉู่อ๋องไม่ได้ชอบแม่นางซ่งลึกซึ้งมากมายอะไร หากชอบถึงเพียงนั้น ป่านนี้คงแต่งงานรับคนกลับไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวไม่ใช่หรือ?”เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน นางเองก็ริษยาซ่งรั่วเจิน ถือสิทธิ์อะไรสตรีคนนี้วาสนาดีถึงเพียงนี้!ทว่าเห็นฉู่อ๋องกลับมาแล้ว ทั้งสองคนยังไม่แต่งงานกัน นางรู้สึกมีความสุขไม่น้อยภายในใจบัดนี้เห็นซ่งอี้อันแสดงความสามารถในราชสำนักได้ดีมากขึ้นเรื่อยๆ บิดาของนางชื่นชมเป็นครั้งคราว มารดาเองก็เสียดายที่นางไม่สามารถแต่งกับซ่งอี้อันได้ หาไม่แล้วบัดนี้จะต้องกลายเป็นที่อิจฉาของทุกคนแน่ทั้งหมดนี้ล้วนต้องโทษซ่งรั่วเจิน!“ไม่มีความเคลื่อนไหวจริงนั่นแหละ แต่ข้าได้ยินว่าฉู่อ๋องคล้ายมีเจตนาสู่ข
