LOGINShare
บทที่ 281
Related chapters
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 282
“ฉู่อ๋องเป็นใครกัน? ก่อนที่จะแต่งงานฉินซวงซวงก็อาจเอื้อมไม่ถึง ตอนนี้แต่งงานแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังไม่ตัดใจอีก”“มิน่าแม่นางซ่งถอนหมั้นไปแล้ว ตระกูลหลินก็ยังตามหาเรื่องครั้งแล้วครั้งเล่า ที่แท้ตัวการไม่ใช่หลินจือเยว่ แต่เป็นฉินซวงซวงนี่เอง!”“จุ๊ๆ ช่างไร้ยางอายโดยแท้ ครอบครัวแม่ทัพฉินเรียกได้ว่าผู้ใหญ่ประพฤติไม่ชอบอย่างไร ผู้เยาว์ก็เป็นอย่างนั้น ตอนที่ฉินฮูหยินแต่งเข้าจวนก็ไม่ได้มีศักดิ์ศรีนัก ดูซิ ลูกสองคนที่นางให้กำเนิดมาก็ยังประพฤติตัวเสื่อมเสียกันทั้งคู่”ทันใดนั้น เรื่องราวในอดีตที่กู้อวิ๋นเวยกับแม่ทัพฉินมาลงเอยกันได้อย่างไรก็ถูกขุดขึ้นมาอีกครั้ง ความไร้ยางอายของฉินเซี่ยงเหิงและฉินซวงซวงก็สามารถเข้าใจได้ไม่ยากเลย“เหยาจิ่นเฉิง สิ่งที่ฉินซวงซวงพูดเป็นเรื่องจริงงั้นรึ?”ซ่งรั่วเจินมองไปทางเหยาจิ่นเฉิง ตอนนี้เดิมก็เป็นละครที่สุนัขกับสุนัขกัดกันเอง นางไม่ถือสาถ้าจะต้องดูสกุลหลินและสกุลเหยาฉีกหน้ากันสีหน้าของเหยาจิ่นเฉิงมืดครึ้มดุจสายน้ำ ตอนนี้เขาตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเสียแล้วถ้ายอมรับว่านี่เป็นเรื่องจริง สกุลซ่งคงไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่ นอกจากจะต้องแบกรับชื่อเสียว่าเ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 283
พิสูจน์ชัดว่าสิ่งที่ฉินซวงซวงพูดเป็นไปได้อย่างมากว่าจะเป็นเรื่องจริง!ความบริสุทธิ์ของฉินซวงซวงถูกย่ำยีไม่มีใครสนใจ แต่เหยาจิ่นเฉิงเจ้าเดรัจฉานคนนี้กลับหมายตาน้องสาวของตนเอง นั่นเท่ากับรนหาที่ตาย!ตอนที่สวี่ซืออี้มาเพื่อสอบถามก็ได้ยินฉินซวงซวงร่ำร้องเสียงแหลมว่าเหยาจิ่นเฉิงทำลายความบริสุทธิ์ของตนเองและต้องการจะแจ้งความ นางยังจะอยู่เฉยได้อีกหรือ?“นังแพศยา หลายวันก่อนเจ้าเทียวมานวยนาดอยู่หน้าเฉิงเอ๋อร์ ข้าก็ดูออกแล้วว่าเจ้าไม่ใช่คนดีอะไร!”“เปลี่ยนวิธีมาขึ้นเตียงของเฉิงเอ๋อร์ ตอนนี้พอถูกจับได้ก็คิดจะมาปรักปรำกันอีก? เจ้านับเป็นตัวอะไร? เฉิงเอ๋อร์ของข้าเป็นคนที่เจ้ามาใส่ร้ายได้ตามอำเภอใจอย่างนั้นรึ?”ทุกคนเห็นสวี่ซืออี้พราดพราดเข้ามาแล้วเงื้อมือตบฉาด จากนั้นก็กระชากผมฉินซวงซวงดึงทึ้งทันที“ผู้หญิงมักง่ายอย่างเจ้า ข้าเคยเห็นมานักต่อนักแล้ว ตนเองไม่รักนวลสงวนตัว พอเกิดเรื่องก็อยากโยนความผิดให้คนอื่น!”“เฉิงเอ๋อร์ของข้าต้องการสตรีแบบไหนแล้วหาไม่ได้บ้าง? หญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือนมีมากมายถมไป จำเป็นต้องสิ้นเปลืองความคิดมาเลือกผู้หญิงไร้ค่าอย่างเจ้าด้วยรึ?”สวี่ซืออี้ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 284
เหยาจิ่นเฉิงซื้อเรือนไว้ข้างนอก ความเป็นไปได้มากที่สุดก็คือเรือนทองซ่อนโฉมงามเหมือนกับฉินซวงซวงก็พามาที่เรือนหลังนี้เหมือนกัน แต่ไม่ได้พาไปที่จวนสกุลเหยา เกรงว่าคงเกิดเรื่องทำนองนี้ที่เรือนหลังนี้ขึ้นมาไม่น้อยแล้ว แต่ค่อนข้างปกปิดมิดชิด คนจำนวนมากจึงไม่รู้“ถ้าสืบพบว่าเหยาจิ่นเฉิงเคยพาคนมามั่วที่นี่หรือไม่ ถ้าอย่างนั้นคำโกหกที่บอกว่ารักฮูหยินคนเก่าอย่างลึกซึ้งก็จะถูกเปิดโปงโดยสิ้นเชิง!”ลั่วหวยหลี่แววตาสว่างวาบ เขารังเกียจเหยาจิ่นเฉิงจนถึงที่สุด อยากเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของคนผู้นี้ให้ทุกคนเห็นใจจะขาด“ได้ยินว่าติงเซวียนฮูหยินคนเก่าของเขาลื่นล้มก่อนคลอด เลือดลมไม่มั่นคงจนทำให้เสียชีวิตเพราะคลอดยาก ไม่รอดทั้งแม่และลูก”“ก่อนหน้านี้สกุลเหยาให้ความสำคัญกับครรภ์นี้มาก ด้านหนึ่งเพราะเป็นลูกคนแรกของเหยาจิ่นเฉิง อีกด้านหนึ่งตำแหน่งของสกุลติงก็ไม่แย่เช่นกัน ใต้เท้าติงรักลูกสาวคนนี้มาก”“มีคนคอยปรนนิบัติข้างกายมากขนาดนั้น จะออกมานอกห้องจนลื่นล้มกลางฤดูหนาวแบบนั้นได้อย่างไร?”ซ่งเยี่ยนโจวครุ่นคิดแววตาลุ่มลึก ช่วงนี้เขาก็กำลังตรวจสอบเรื่องของเหยาจิ่นเฉิงอยู่เหมือนกัน ย่อมสืบทราบสถานการณ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 285
กู้อวิ๋นเวยได้ยินดังนั้นก็พลันชักสีหน้า “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ากับซวงซวงทะเลาะกัน นางจะโกรธจนหายไปแบบนี้งั้นรึ? ตอนนี้เจ้าตกอับแบบนี้ แต่ซวงซวงกลับไม่ได้รังเกียจเจ้า เจ้ายังทำไม่ดีกับนางอีก จะต่ำช้าเกินไปแล้ว!”หากเป็นเมื่อก่อน กู้อวิ๋นเวยอาจเกรงใจหลินจือเยว่อยู่บ้าง แต่หลังจากที่สองครอบครัวฉีกหน้ากันตอนอยู่ในคุก นางก็รังเกียจสกุลหลินจนถึงที่สุด“ท่านแม่ยายเข้าใจผิดแล้ว ข้ากับซวงซวงไม่ได้ทะเลาะกัน เย็นวานนางบอกว่าจะออกไปข้างนอกสักครู่ หลังจากนั้นก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย”“คืนวานข้าไปตามหาตามสถานที่ที่สามารถไปได้มาหมดแล้ว วันนี้จึงมาถามที่บ้านว่านางได้กลับมาที่บ้านเดิมหรือไม่” หลินจือเยว่อธิบายกู้อวิ๋นเวยมุ่นคิ้ว “ซวงซวงไม่ได้มีนิสัยรักสนุก จะจากบ้านไปโดยไม่บอกอะไรไว้เลยได้อย่างไร? เจ้าตามหาให้ข้าดีๆ เลยนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ข้าจะเอาเรื่องเจ้าแน่!”เมื่อกู้อวิ๋นเวยและหลินจือเยว่ตระเตรียมออกไปตามหาคนก็พบว่าบนท้องถนนมีคนจำนวนไม่น้อยมองหลินจือเยว่พลางป้องปากลอบหัวเราะหากเป็นคนเดียวก็คงไม่เท่าไร แต่เมื่อหลายคนล้วนเป็นเช่นนี้ ทำให้หลินจือเยว่งุนงงขึ้นมา“พวกเจ้าหัวเราะอะไรกันแน่?” หลิน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 286
ตอนหลินจือเยว่มาถึงก็ได้ยินน้ำเสียงเสียดสีของสวี่ซืออี้พอดี จิตใจที่เดิมทียังมีความหวังอยู่บ้างพลันดิ่งวูบลงในชั่วพริบตาทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง!ซวงซวงไม่ได้กลับมาทั้งคืน ที่แท้ก็ไปมั่วสุมกับชายอื่น ทั้งยังถูกจับชู้ได้คาเตียง!กู้อวิ๋นเวยถึงกับหน้ามืด คิดไม่ถึงเลยว่าซวงซวงจะทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ ครอบครัวของนางขายหน้าไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!ฉินซวงซวงมองดูเงินหนึ่งพันตำลึงตรงหน้า เพียงรู้สึกว่าถูกหยามเกียรติจนถึงที่สุด ความบริสุทธิ์และชื่อเสียงของนางมีค่าแค่หนึ่งพันตำลึงเนี่ยนะ?เหยาจิ่นเฉิงสมควรตาย! ซ่งรั่วเจินสมควรตาย!ถ้าไม่ใช่เพราะสองคนนี้ ตนเองคงไม่ตกต่ำถึงขั้นนี้!ขณะนางกำลังจะเอ่ยปากก็เห็นหลินจือเยว่ตรงเข้ามาหาด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว “ฉินซวงซวง เจ้าทำแบบนี้กับข้าได้อย่างไร!”หลินจือเยว่โกรธจัด ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ เส้นเลือดข้างขมับปูดโปน ท่าทางเหมือนจะชักดาบออกมาสังหารคนเสียเดี๋ยวนั้น!ฉินซวงซวงร้อนรนเสียแล้ว“ท่านพี่ ท่านฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องไม่ได้เป็นแบบที่ท่านคิด ข้าถูกพวกเขาทำร้าย!”“คืนวานข้าเดินบนถนนอยู่ดีๆ ก็ถูกคนของเหยาจิ่นเฉิงทำให้สลบ พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เป็นเช้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 287
“เจ้าพูดว่าคนสกุลเหยาของข้าลงทำไปโดยเจตนา มีหลักฐานหรือไม่? ถ้าไม่มีหลักฐานก็เท่ากับว่าพวกเจ้าใส่ร้าย!”“ท่านแม่ แจ้งความ! พวกเราแจ้งความจะต้องหาหลักฐานเจอแน่นอนเจ้าค่ะ!” ฉินซวงซวงรีบร้อนเอ่ยดวงตาเหยาจิ่นเฉิงสาดประกายดูแคลน “ตอนนี้ข้ายังไม่ได้แต่งอนุภรรยา แม่นางที่อยากเข้าจวนสกุลเหยาของพวกข้ามีมากมาย ข้ายังต้องชายตาแลคนที่ไม่สะอาดอย่างเจ้าด้วยรึ?”“ถ้าเจ้าอยากแจ้งความ งั้นเจ้าก็เชิญไปแจ้งความได้เลย ข้าอยากเห็นเหมือนกันว่าทุกคนจะเชื่อเจ้าหรือว่าเชื่อข้า!”สวี่ซืออี้และเหยาจิ่นเฉิงสบตากัน ทราบว่าหากตนเองจัดการเก็บกวาดให้ดีจะต้องไม่มีหลักฐานให้คนจับได้แน่นอน จิตใจก็พลันสงบลง“ข้าขอเตือนเจ้าสักหน่อย เรื่องมาถึงตอนนี้ก็ไม่น่าดูมากพอแล้ว ถ้าเจ้ายังจะโพนทะนาต่อไป คนที่เสียหน้าก็คือพวกเจ้าเอง!”สวี่ซืออี้มีสีหน้าไม่แยแส เรื่องนี้ถ้าเอาเรื่องกันจนถึงที่สุด คนที่เสื่อมเสียชื่อเสียงสุดท้ายแล้วก็เป็นฝ่ายหญิงส่วนผู้ชาย อย่างมากก็แค่ถูกเยาะเย้ยถากถางพักหนึ่งเท่านั้น นับประสาอะไรกับที่ภรรยาของเหยาจิ่นเฉิงยังเสียชีวิตไปแล้ว พอมีเรื่องนี้ขึ้นมา คนอื่นอย่างมากก็คงพูดว่าประพฤติตัวไม่เหมาะสมที่ไป
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 288
ซ่งรั่วเจินรับฟังข่าวนี้อย่างเงียบๆ นางไม่ค่อยคุ้นเคยกับตรอกหย่งอันมากนัก รู้เพียงว่าที่นั่นมีคนเยอะมากพอเกิดเรื่อง เรื่องก็จะแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็วพอได้ยินเช่นนั้น ช่วงสองวันนี้เหอฮูหยินก็ไปตั้งโรงทานแจกโจ๊กอยู่ที่นั่นพอดี ในใจก็พลันเข้าใจแล้วเหอเซียงหนิงและฉินซวงซวงเพื่อที่จะวางแผนร้ายต่อนางแล้วก็ช่างเค้นสมองครุ่นคิดอย่างหนักจริงๆ จงใจเลือกสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านมากที่สุดหากทำสำเร็จ วันนี้เหอเซียงหนิงและฉินซวงซวงก็จะใช้ข้ออ้างไปแจกโจ๊กกับเหอฮูหยินเพื่อเปิดโปงพฤติกรรมอื้อฉาวของนางต่อหน้าสาธารณชน ทำให้ชื่อเสียงของนางย่อยยับป่นปี้!เห็นที ไม่ว่าเด็กสาวคนไหนต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ ทั้งยังถูกเปิดโปงต่อหน้าผู้คนมากมาย เรื่องทั้งหมดนี้ก็เพียงพอทำให้นางโกรธแค้นอับอายจนตายได้เลยทีเดียว!พวกนางไม่เพียงแต่อยากทำลายนาง แต่อยากเอาชีวิตของนางอีกด้วย!แต่ตอนนี้ นางสนองคืนเรื่องทั้งหมดให้เหอเซียงหนิง กรรมที่ตนเองก่อ ยามนี้ได้รับผลกรรมนั้นก็เป็นเพราะนางทำตัวเองทั้งสิ้น!ตอนที่ซ่งจืออวี้ฟังเรื่องที่ตรอกหย่งอันก็นึกถึงเรื่องที่ตนเองทำไปเมื่อคืนวาน เขาหันไปมองน้องสาวของตัวเองอย่างอดไม่ได้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 289
ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า แผนการเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาในใจ...……เหอเซียงหนิงตื่นขึ้นเพราะถูกน้ำเย็นอ่างหนึ่งสาดใส่นางมองภาพเบื้องหน้าอย่างงุนงง จนกระทั่งจดจำหน้าตาของมารดาตนเองได้“ท่านแม่? ท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ?”เหอเซียงหนิงตะลึงงัน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดมารดาจึงมองตนเองอย่างโกรธเกรี้ยวเช่นนั้น ท่าทางเหมือนอยากจะบีบคอนางให้ตายเสียกระนั้นในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกเจ็บระบมไปทั่วสรรพางค์กาย โดยเฉพาะร่างกายท่อนล่างยังมีความเจ็บแสบซ่านออกมา ก้มหน้าดูโดยสัญชาตญาณก็พบว่าบนเนื้อตัวของตนเต็มไปด้วยร่องรอยคลุมเครือสมองที่ขาวโพลนในที่สุดก็นึกเรื่องก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้นางกำลังรอดูเรื่องงามหน้าของซ่งรั่วเจินชัดๆ ต่อมาพลันรู้สึกว่าท้ายทอยเจ็บวูบ หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิดจนกระทั่งเห็นสารรูปขอทานรอบตัว รวมถึงผ้ากันอายที่ห่มร่างตนเองอยู่ นางก็ราวกับร่วงลงสู่หุบเหวลึก เหลือเพียงความพรั่นกลัวอย่างลึกล้ำเท่านั้น“ไม่หรอก ไม่หรอกน่า! เรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับข้าได้อย่างไร!”เหอฮูหยินเงื้อมือตบฉาด ในดวงตาเต็มไปด้วยความชิงชังรังเกียจ “ข้าคลอดคนน่าอับอายอย่างเจ้
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 970
ฉู่อวิ๋นกุยและสี่พี่น้องสกุลซ่งสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล แต่ไหนแต่ไรมาฉู่อ๋องไม่ใช่คนปากไม่มีหูรูด ยิ่งไม่มีวันโจมตีองค์ชายสี่ร่างกายอ่อนแอโดยไร้สาเหตุในเมื่อเขาทำถึงเพียงนี้ ก็หมายความว่าเขาไม่ชอบเหลียงอ๋องเพราะเหตุนี้ ซ่งรั่วเจินจึงสังเกตเห็นว่าไม่ว่าอวิ๋นอ๋องหรือพี่ชายของตนก็ล้วนมีท่าทีเปลี่ยนไปในเวลาเพียงชั่วพริบตาฉู่เทียนเช่อเกิดความสงสัย หรือว่าฉู่อ๋องและเหลียงอ๋องมีความขัดแย้งใดที่เขาไม่รู้?“น้องสี่ ก่อนหน้านี้ข้ารู้เพียงว่าไม่ว่าโยนลูกศรลงไหหรือโยนห่วงเจ้าก็ล้วนแม่นยำทั้งสิ้น ในเมื่อวันนี้มาแล้ว ไม่สู้ให้พวกเราได้ประจักษ์ต่อสายตาสักหน่อย”ฉู่เทียนเช่อยังแย้มยิ้มดังเดิม หยิบห่วงทางด้านข้างวางไว้ในมือฉู่ซิ่นเหลียงเขาไม่สนใจหรอกว่าระหว่างทั้งสองคนมีความขัดแย้งกันหรือไม่ หากว่ามี นั่นก็ดีอย่างไม่ต้องสงสัย!“เช่นนั้นข้าจะลองดู”ฉู่ซิ่นเหลียงพยักหน้ายิ้มๆ สายตาสะท้อนแสงเย็นชาวูบหนึ่ง ครุ่นคิดภายในใจตกลงเขาปกปิดที่ใดไม่ดีถึงถูกฉู่อ๋องสังเกตเห็น?ทุกคนเห็นเหลียงอ๋องผู้อ่อนแอยกห่วงขึ้น มองแจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลๆ วัดระยะครู่หนึ่งแล้วโยนออกไปได้เห็นห่วงนั้นสั่นไหวเล็กน้อยบ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 969
ชั่วขณะฉู่จวินถิงได้เห็นเหลียงอ๋อง นัยน์ตาไร้คลื่นอารมณ์สะท้อนแสงเย็นวูบหนึ่งซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของฉู่จวินถิง ลอบตกตะลึงภายในใจ ใช่หรือไม่ว่าเขาพบอะไรเข้าแล้ว?ภายในหนังสือ ทีแรกไม่มีใครสังเกตเห็นความเจ้าเล่ห์ทะเยอทะยานของเหลียงอ๋อง เขาลอบวางอุบายอยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด รับชมองค์ชายท่านอื่นกัดกันเหมือนสุนัขด้วยสายตาเย็นชาอยู่วงนอกและได้รับผลปะโยชน์ไปในตอนสุดท้ายกอปรกับเดิมทีหลินจือเยว่และฉินซวงซวงก็มีรัศมีของพระเอกนางเอก เพียงสองคนลงมือก็ไม่มีเรื่องใดไม่สามารถจัดการได้ทว่า บัดนี้หลินจือเยว่และฉินซวงซวงไร้ประโยชน์ไปแล้ว คาดว่าเหลียงอ๋องต้องการทำถึงขั้นนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องยากกระมัง“ขอบคุณน้องหกมากที่ห่วงใย ระยะนี้ร่างกายข้าดีขึ้นบ้างแล้ว” เหลียงอ๋องผลิยิ้ม กลับไอออกมาสองทีโดยไม่รู้ตัว“เสด็จพี่ แม้ว่าระยะนี้อากาศอุ่นแล้ว แต่ท่านจะต้องรักษาสุขภาพให้ดี อย่าต้องความเย็นเป็นอันขาด ช่วงต้นวสันต์อากาศเย็นมากนัก เป็นหวัดได้ง่ายที่สุด” ฉู่มู่เหยาพูดอย่างห่วงใยฉู่เทียนเช่อมองสถานการณ์ของโยนลูกศรลงไหและพูดว่า “น้องสาม หากวันนี้เจ้าต้องการคว้าชัยชนะ น่ากลัวว่าไม่ง่ายถ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 968
บัดนี้ได้เห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง ก็อยากจะมอบสิ่งที่นางชอบทั้งหมดมาวางไว้ต่อหน้านาง“เสด็จพี่ มองเห็นแจกันดอกไม้อยู่ไกลที่สุดทางด้านหน้านั้นหรือไม่? ขอเพียงโยนลงเจ้านั่น ก็จะสามารถคว้าชัยชนะการแข่งขันโยนห่วงได้!”ฉู่อวิ๋นกุยชี้แจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลที่สุด รอบข้างแจกันดอกไม้ล้วนเต็มไปด้วยห่วงที่คล้องเพียงความว่างเปล่า ตอนนี้ยังไม่มีคนโยนลงซ่งรั่วเจินเพ่งพินิจเล็กน้อย พบว่าแจกันดอกไม้ไม่เพียงแต่สูง ขนาดของปากแจกันยังแตกต่างจากห่วงไม่มากอีกด้วย คิดจะโยนให้ลงนั้นยากเสียยิ่งกว่ายาก!“งานเทศกาลโคมไฟของทุกปี การโยนห่วงนี้ยากที่สุด ข้าแทบจะไม่เคยเห็นคนโยนลงมาก่อน” ฉู่อวิ๋นกุยพูดอย่างเสียดายลั่วชิงอินเห็นแจกันดอกไม้ใหญ่ถึงเพียงนั้น ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ “เยี่ยนโจว การโยนห่วงนี้ยากเกินไปแล้วกระมัง มีคนโยนลงจริงหรือ?”“ยากจริงนั่นล่ะ แทบจะไม่มีใครสามารถโยนลงได้ จะต้องแม่นยำมากถึงจะใช้ได้ ต่อให้เป็นข้าก็ยากจะทำได้”ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า แต่ไหนแต่ไรมาล้วนมีคนชื่นชมวิชายุทธ์ของเขา แต่บัดนี้ได้เห็นแจกันดอกไม้ขนาดเท่าห่วง รู้สึกเพียงว่าความยากนั้นมากเกินไป ดูท่าแล้วไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีคนส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 967
ฉู่มู่เหยาเบิกตากว้าง เผยสีหน้าตกตะลึง นางคิดว่าซ่งจิงเซินได้สติแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าจะสูญเสียความทรงจำไป?“ข้ายังไม่แต่งงานเพราะคิดถึงเจ้า?” ซ่งจิ่งเซินถูกประโยคนี้ทำให้โมโหจนหัวเราะออกมาแล้ว “เจ้าวางใจได้ ข้าจะต้องแต่งงานแน่ เพียงแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันแต่งกับเจ้า”“เจ้าและชวีคั่วสมควรเป็นคู่รักสวรรค์สร้าง ข้าชี้แนะเจ้าให้รีบแต่งงาน ประเดี๋ยวจะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน”เคอหยวนจื่อโมโหแทบแย่ “ท่านยังไม่ยอมรับ!”ฉู่มู่เหยาปิดปากหัวเราะ ลดเสียงให้เบาลง “คุณชายสี่ซ่ง เหตุใดเจ้ายังไม่ยอมแต่งงานเล่า? คงไม่ใช่ว่ากำลังรอเคอหยวนจื่อจริงๆ หรอกกระมัง?”ซ่งจิ่งเซินผินมองนางแวบหนึ่ง “องค์หญิง ท่านสนใจเรื่องงานแต่งของกระหม่อมทั้งวี่ทั้งวันเช่นนี้ไปทำไม? คงไม่ใช่...”ฉู่มู่เหยาเห็นสีหน้าหยอกเย้าของฝ่ายชาย สีหน้าแข็งทื่อไป “อะไรกันเล่า? ข้าไม่ได้สนใจงานแต่งของเจ้าเสียหน่อย”“ไม่ใช่ก็ดี” ซ่งจิ่งเซินถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง “หาไม่แล้วองค์หญิงดีๆ คนหนึ่งคิดอยากเป็นแม่สื่อ นั่นจะดีได้อย่างไร?”ฉู่มู่เหยา “???”“พี่สะใภ้ ข้าทนไม่ไหวแล้ว เขาถึงขั้นพูดว่าข้าอยากเป็นแม่สื่อ เจ้ารีบหาทางอุดปากเขาเถอ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 966
ตอนนั้นเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โตในพิธีล่าสัตว์ ต่อให้ผ่านไปนานแล้ว ทุกคนก็ยังจำได้ดังเดิม“ซ่งจิ่งเซิน แม่นางเคอท่านนั้นของเจ้าถูกตีน่าสารยิ่งนัก เจ้าไม่ไปช่วยหรือ?”ฉู่มู่เหยากะพริบตามองซ่งจิ่งเซิน ใบหน้าเผยรอยยิ้ม ระยะนี้ซ่งจิ่งเซินมักได้เห็นเรื่องตลกของนาง วันนี้นับว่าถึงตานางหยอกล้อซ่งจิ่งเซินแล้วซ่งจิ่งเซินเหล่มองนาง “พูดเช่นนี้แล้ว วันนี้คุณชายเสิ่นท่านนั้นของท่านเองก็อาจจะมาเช่นกัน มิสู้ลองหาดู?”ฉู่มู่เหยา “...หุบปากเจ้าเสีย”ซ่งจิ่งเซินเห็นรอยยิ้มฉู่มู่เหยาหายวับไปในทันใด หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ก็แค่หนังหน้านี้ของท่าน ยังคิดล้อกระหม่อมเล่นอีกหรือ? กลับไปฝึกดีๆ เถอะ”ฉู่มู่เหยา “! ! !”กู้ฮวนเอ๋อร์และซ่งรั่วเจินเห็นท่าทางทะเลาะกันของสองคนนี้ สบตากันแวบหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกันช่างครึกครื้นเสียจริง“ที่นี่เอะอะเกินไปแล้ว พวกเราไปโยนห่วงทางนั้นเถอะ!” ฉู่อวิ๋นกุยเอ่ยปาก หันมองทางกู้ฮวนเอ๋อร์อีกครั้ง “อีกเดี๋ยวเจ้าชอบสิ่งใดก็บอกข้า ข้าจะช่วยเอามาให้เจ้า!”กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้าลงด้วยความดีใจ จนกระทั่งตอนนี้ นางถึงเชื่อว่าอวิ๋นอ๋องชอบนางจริงๆ และยอมคบหากับน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 965
ถังเสวี่ยหนิงย่อมไม่ยอมแพ้ เคอหยวนจื่อคนนี้มีดีอะไร ไม่ว่ามองอย่างไรซ่งจิ่งเซินก็ดีกว่านางมากนักไม่รู้จริงๆ ว่าเหตุใดถึงตาบอด ไปชอบผู้หญิงคนนี้ได้!ต้องรู้ว่าเมื่อแรกเคอหยวนจื่อร่ำรวยยิ่งกว่าบุตรีจวนอัครมหาเสนาบดีอย่างนางเสียอีก บัดนี้เห็นนางตกต่ำถึงขั้นนี้ นางกลับรู้สึกมีความสุขภายในใจ“มิน่าเล่าพวกเจ้าสองคนถึงสามารถเป็นสหายกันได้ ได้ยินมาว่าเสิ่นหวยอันทำได้กระทั่งทำลายชื่อเสียงขององค์หญิงเพื่อให้ได้เป็นราชบุตรเขย”“พวกเจ้ามีเวลาพูดไร้สาระอยู่ที่นี่ มิสู้ดูให้ดี องค์หญิงมู่เหยาและซ่งจิ่งเซินอยู่ด้วยกันแล้วเหมาะสมกันมากเพียงใด!”ต่อจากคำพูดของถังเสวี่ยหนิงที่เพิ่งจบลง สายตาของพวกเคอหยวนจื่อสองคนก็หันมองไปอย่างอดไม่ได้ มองเห็นฉู่มู่เหยาและซ่งจิ่งเซินกำลังพูดคุยหัวเราะให้กัน สนิทสนมกันไม่ธรรมดา“พวกเขาสนิทสนมกันถึงเพียงนี้ตั้งแต่ยามใด?”เคอหยวนจื่อโง่งมแล้ว มองทางซ่งปี้อวิ๋นอย่างอดไม่ได้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ซ่งปี้อวิ๋นพูดว่าองค์หญิงและเสิ่นหวยอันมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา เพราะเหตุนี้ซ่งปี้อวิ๋นจึงอารมณ์ไม่ดีนี่มันเรื่องอะไรกัน?ซ่งปี้อวิ๋นเองก็ตกใจอย่างสุดระงับ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 964
“ทว่าผ่านไปนานถึงเพียงนี้แล้ว เจ้าเคยได้ยินข่าวหมั้นหมายของทั้งสองคนหรือไม่?” ถังเสวี่ยหนิงถามกลับเถียนเจียวเจียวนี่ถึงวางใจลง “เช่นนั้นก็ดีแล้ว เสื้อผ้าหนึ่งชุดไม่นับเป็นอะไร ตอนนั้นซ่งจิ่งเซินนำของดีมากมายมามอบให้เคอหยวนจื่อ แต่สุดท้ายเจ้าดูเถอะ ยังไม่ใช่พูดว่าไม่เอาก็ไม่เอาแล้วหรอกหรือ?”ถังเสวี่ยหนิงหัวเราะเบาๆ พวกเขาย่อมได้ยินสถานการณ์ของเคอหยวนจื่อมาก่อน“พวกเจ้ากำลังว่าข้าหรือ?”เคอหยวนจื่อและซ่งปี้อวิ๋นยืนอยู่ด้วยกัน วันนี้ครึกครื้นอย่างมาก ทั้งสองคนย่อมไม่พลาดไป กอปรกับฉู่อ๋องโยนลูกศรลงไห ไม่รู้ว่าเรียกความสนใจของคนมากี่มากน้อย ดังนั้นพวกนางสองคนก็มารับชมความครึกครื้นเฉกเดียวกันคิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ทันได้เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน ก็ได้ยินสองคนนี้นินทาตนเอง สีหน้าเคอหยวนจื่อเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์ถังเสวี่ยหนิงและเถียนเจียวเจียวเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าขณะกำลังนินทาคนก็จะบังเอิญได้พบเจ้าตัว ใบหน้าเผยแววเก้อกระดาก แต่กลับมาเป็นปกติอย่างว่องไวชาติกำเนิดของเคอหยวนจื่อยังไม่เพียงพอให้พวกนางชายตาแล!“ว่าเจ้าแล้วจะทำไมเล่า? หรือว่าไม่ใช่ความจริง?” เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 963
ซ่งรั่วเจินเห็นฉู่จวินถิงท่ามกลางกลุ่มคน เขาคล้ายเกิดมาเป็นตัวเอก รัศมีเปล่งประกายเหนือผู้อื่น ท่วงท่าสง่างามดุจหยก ทำให้คนยากจะเมินข้ามได้เทียบกับท่าทางเย็นชาในอดีต เขาในวันนี้มีรัศมีของชายหนุ่มมากหลายส่วนมองเห็นเขาคว้าชัยชนะครั้งแรกไปได้ ชั่วขณะหันใบหน้าประดับยิ้มมามองนาง หัวใจของนางเองก็ถูกทำให้หวั่นไหวโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น“องค์ชาย นี่คือรางวัลคว้าชัยชนะโยนลูกศรลงไหของท่าน”ฝ่ายชายยื่นพู่สีแดงหนึ่งพวงมาให้อย่างเคารพนบนอบฉู่จวินถิงรับพู่ไป เดินมาหยุดต่อหน้าซ่งรั่วเจินด้วยท่วงท่าสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามยามสบมองนางอ่อนโยนเป็นพิเศษ“เก็บไว้ให้ดี ข้าจะไปคว้าชัยชนะกลับมาให้มากๆ”ซ่งรั่วเจินมองพู่แดงในมือของตน แม้ว่าเป็นเพียงของรางวัลของผู้ชนะ กลับทำได้งดงามประณีตมาก ถักหัวใจสีแดงอย่างซับซ้อนห้อยเหรียญเอาไว้ ต่อให้นำมาเป็นเครื่องประดับก็งดงามไม่น้อยสำคัญที่สุดคือ...เสียงเปี่ยมความมั่นใจ คล้ายสามีไปหาเงินกลับมาได้และมอบให้ฮูหยินจัดการแม่นางรอบข้างได้เห็นภาพนี้ ภายในสายตาเปี่ยมความอิจฉา ใครสามารถคิดออกเล่าว่าฉู่อ๋องผู้สูงส่งและเย็นชาจะมีวันที่อ่อนโยนต่อแม่นาง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 962
ฉู่จวินถิงมองซ่งรั่วเจินทางด้านข้าง ลดเสียงให้เบาลง “ข้าจะคว้าชัยชนะกลับมาให้เจ้าให้ได้”ทุกคนล้วนเห็นว่าฉู่อ๋องคิดจะโยนลูกศรลงไหจริง ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงพรึงเพริด นี่ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรือ!ภายในกลุ่มคน ถังเสวี่ยหนิงเองก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวทางฝั่งนี้แล้ว มองเห็นฉู่อ๋องพาซ่งรั่วเจินออกมาเปิดเผยในฐานะคนรัก ภายในสายตาเปี่ยมความแค้นเคือง“ข้าดูแล้วฉู่อ๋องไม่ได้ชอบแม่นางซ่งลึกซึ้งมากมายอะไร หากชอบถึงเพียงนั้น ป่านนี้คงแต่งงานรับคนกลับไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวไม่ใช่หรือ?”เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน นางเองก็ริษยาซ่งรั่วเจิน ถือสิทธิ์อะไรสตรีคนนี้วาสนาดีถึงเพียงนี้!ทว่าเห็นฉู่อ๋องกลับมาแล้ว ทั้งสองคนยังไม่แต่งงานกัน นางรู้สึกมีความสุขไม่น้อยภายในใจบัดนี้เห็นซ่งอี้อันแสดงความสามารถในราชสำนักได้ดีมากขึ้นเรื่อยๆ บิดาของนางชื่นชมเป็นครั้งคราว มารดาเองก็เสียดายที่นางไม่สามารถแต่งกับซ่งอี้อันได้ หาไม่แล้วบัดนี้จะต้องกลายเป็นที่อิจฉาของทุกคนแน่ทั้งหมดนี้ล้วนต้องโทษซ่งรั่วเจิน!“ไม่มีความเคลื่อนไหวจริงนั่นแหละ แต่ข้าได้ยินว่าฉู่อ๋องคล้ายมีเจตนาสู่ข
