เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 283
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 284
เหยาจิ่นเฉิงซื้อเรือนไว้ข้างนอก ความเป็นไปได้มากที่สุดก็คือเรือนทองซ่อนโฉมงามเหมือนกับฉินซวงซวงก็พามาที่เรือนหลังนี้เหมือนกัน แต่ไม่ได้พาไปที่จวนสกุลเหยา เกรงว่าคงเกิดเรื่องทำนองนี้ที่เรือนหลังนี้ขึ้นมาไม่น้อยแล้ว แต่ค่อนข้างปกปิดมิดชิด คนจำนวนมากจึงไม่รู้“ถ้าสืบพบว่าเหยาจิ่นเฉิงเคยพาคนมามั่วที่นี่หรือไม่ ถ้าอย่างนั้นคำโกหกที่บอกว่ารักฮูหยินคนเก่าอย่างลึกซึ้งก็จะถูกเปิดโปงโดยสิ้นเชิง!”ลั่วหวยหลี่แววตาสว่างวาบ เขารังเกียจเหยาจิ่นเฉิงจนถึงที่สุด อยากเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของคนผู้นี้ให้ทุกคนเห็นใจจะขาด“ได้ยินว่าติงเซวียนฮูหยินคนเก่าของเขาลื่นล้มก่อนคลอด เลือดลมไม่มั่นคงจนทำให้เสียชีวิตเพราะคลอดยาก ไม่รอดทั้งแม่และลูก”“ก่อนหน้านี้สกุลเหยาให้ความสำคัญกับครรภ์นี้มาก ด้านหนึ่งเพราะเป็นลูกคนแรกของเหยาจิ่นเฉิง อีกด้านหนึ่งตำแหน่งของสกุลติงก็ไม่แย่เช่นกัน ใต้เท้าติงรักลูกสาวคนนี้มาก”“มีคนคอยปรนนิบัติข้างกายมากขนาดนั้น จะออกมานอกห้องจนลื่นล้มกลางฤดูหนาวแบบนั้นได้อย่างไร?”ซ่งเยี่ยนโจวครุ่นคิดแววตาลุ่มลึก ช่วงนี้เขาก็กำลังตรวจสอบเรื่องของเหยาจิ่นเฉิงอยู่เหมือนกัน ย่อมสืบทราบสถานการณ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 285
กู้อวิ๋นเวยได้ยินดังนั้นก็พลันชักสีหน้า “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ากับซวงซวงทะเลาะกัน นางจะโกรธจนหายไปแบบนี้งั้นรึ? ตอนนี้เจ้าตกอับแบบนี้ แต่ซวงซวงกลับไม่ได้รังเกียจเจ้า เจ้ายังทำไม่ดีกับนางอีก จะต่ำช้าเกินไปแล้ว!”หากเป็นเมื่อก่อน กู้อวิ๋นเวยอาจเกรงใจหลินจือเยว่อยู่บ้าง แต่หลังจากที่สองครอบครัวฉีกหน้ากันตอนอยู่ในคุก นางก็รังเกียจสกุลหลินจนถึงที่สุด“ท่านแม่ยายเข้าใจผิดแล้ว ข้ากับซวงซวงไม่ได้ทะเลาะกัน เย็นวานนางบอกว่าจะออกไปข้างนอกสักครู่ หลังจากนั้นก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย”“คืนวานข้าไปตามหาตามสถานที่ที่สามารถไปได้มาหมดแล้ว วันนี้จึงมาถามที่บ้านว่านางได้กลับมาที่บ้านเดิมหรือไม่” หลินจือเยว่อธิบายกู้อวิ๋นเวยมุ่นคิ้ว “ซวงซวงไม่ได้มีนิสัยรักสนุก จะจากบ้านไปโดยไม่บอกอะไรไว้เลยได้อย่างไร? เจ้าตามหาให้ข้าดีๆ เลยนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ข้าจะเอาเรื่องเจ้าแน่!”เมื่อกู้อวิ๋นเวยและหลินจือเยว่ตระเตรียมออกไปตามหาคนก็พบว่าบนท้องถนนมีคนจำนวนไม่น้อยมองหลินจือเยว่พลางป้องปากลอบหัวเราะหากเป็นคนเดียวก็คงไม่เท่าไร แต่เมื่อหลายคนล้วนเป็นเช่นนี้ ทำให้หลินจือเยว่งุนงงขึ้นมา“พวกเจ้าหัวเราะอะไรกันแน่?” หลิน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 286
ตอนหลินจือเยว่มาถึงก็ได้ยินน้ำเสียงเสียดสีของสวี่ซืออี้พอดี จิตใจที่เดิมทียังมีความหวังอยู่บ้างพลันดิ่งวูบลงในชั่วพริบตาทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง!ซวงซวงไม่ได้กลับมาทั้งคืน ที่แท้ก็ไปมั่วสุมกับชายอื่น ทั้งยังถูกจับชู้ได้คาเตียง!กู้อวิ๋นเวยถึงกับหน้ามืด คิดไม่ถึงเลยว่าซวงซวงจะทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ ครอบครัวของนางขายหน้าไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!ฉินซวงซวงมองดูเงินหนึ่งพันตำลึงตรงหน้า เพียงรู้สึกว่าถูกหยามเกียรติจนถึงที่สุด ความบริสุทธิ์และชื่อเสียงของนางมีค่าแค่หนึ่งพันตำลึงเนี่ยนะ?เหยาจิ่นเฉิงสมควรตาย! ซ่งรั่วเจินสมควรตาย!ถ้าไม่ใช่เพราะสองคนนี้ ตนเองคงไม่ตกต่ำถึงขั้นนี้!ขณะนางกำลังจะเอ่ยปากก็เห็นหลินจือเยว่ตรงเข้ามาหาด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว “ฉินซวงซวง เจ้าทำแบบนี้กับข้าได้อย่างไร!”หลินจือเยว่โกรธจัด ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ เส้นเลือดข้างขมับปูดโปน ท่าทางเหมือนจะชักดาบออกมาสังหารคนเสียเดี๋ยวนั้น!ฉินซวงซวงร้อนรนเสียแล้ว“ท่านพี่ ท่านฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องไม่ได้เป็นแบบที่ท่านคิด ข้าถูกพวกเขาทำร้าย!”“คืนวานข้าเดินบนถนนอยู่ดีๆ ก็ถูกคนของเหยาจิ่นเฉิงทำให้สลบ พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เป็นเช้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 287
“เจ้าพูดว่าคนสกุลเหยาของข้าลงทำไปโดยเจตนา มีหลักฐานหรือไม่? ถ้าไม่มีหลักฐานก็เท่ากับว่าพวกเจ้าใส่ร้าย!”“ท่านแม่ แจ้งความ! พวกเราแจ้งความจะต้องหาหลักฐานเจอแน่นอนเจ้าค่ะ!” ฉินซวงซวงรีบร้อนเอ่ยดวงตาเหยาจิ่นเฉิงสาดประกายดูแคลน “ตอนนี้ข้ายังไม่ได้แต่งอนุภรรยา แม่นางที่อยากเข้าจวนสกุลเหยาของพวกข้ามีมากมาย ข้ายังต้องชายตาแลคนที่ไม่สะอาดอย่างเจ้าด้วยรึ?”“ถ้าเจ้าอยากแจ้งความ งั้นเจ้าก็เชิญไปแจ้งความได้เลย ข้าอยากเห็นเหมือนกันว่าทุกคนจะเชื่อเจ้าหรือว่าเชื่อข้า!”สวี่ซืออี้และเหยาจิ่นเฉิงสบตากัน ทราบว่าหากตนเองจัดการเก็บกวาดให้ดีจะต้องไม่มีหลักฐานให้คนจับได้แน่นอน จิตใจก็พลันสงบลง“ข้าขอเตือนเจ้าสักหน่อย เรื่องมาถึงตอนนี้ก็ไม่น่าดูมากพอแล้ว ถ้าเจ้ายังจะโพนทะนาต่อไป คนที่เสียหน้าก็คือพวกเจ้าเอง!”สวี่ซืออี้มีสีหน้าไม่แยแส เรื่องนี้ถ้าเอาเรื่องกันจนถึงที่สุด คนที่เสื่อมเสียชื่อเสียงสุดท้ายแล้วก็เป็นฝ่ายหญิงส่วนผู้ชาย อย่างมากก็แค่ถูกเยาะเย้ยถากถางพักหนึ่งเท่านั้น นับประสาอะไรกับที่ภรรยาของเหยาจิ่นเฉิงยังเสียชีวิตไปแล้ว พอมีเรื่องนี้ขึ้นมา คนอื่นอย่างมากก็คงพูดว่าประพฤติตัวไม่เหมาะสมที่ไป
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 288
ซ่งรั่วเจินรับฟังข่าวนี้อย่างเงียบๆ นางไม่ค่อยคุ้นเคยกับตรอกหย่งอันมากนัก รู้เพียงว่าที่นั่นมีคนเยอะมากพอเกิดเรื่อง เรื่องก็จะแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็วพอได้ยินเช่นนั้น ช่วงสองวันนี้เหอฮูหยินก็ไปตั้งโรงทานแจกโจ๊กอยู่ที่นั่นพอดี ในใจก็พลันเข้าใจแล้วเหอเซียงหนิงและฉินซวงซวงเพื่อที่จะวางแผนร้ายต่อนางแล้วก็ช่างเค้นสมองครุ่นคิดอย่างหนักจริงๆ จงใจเลือกสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านมากที่สุดหากทำสำเร็จ วันนี้เหอเซียงหนิงและฉินซวงซวงก็จะใช้ข้ออ้างไปแจกโจ๊กกับเหอฮูหยินเพื่อเปิดโปงพฤติกรรมอื้อฉาวของนางต่อหน้าสาธารณชน ทำให้ชื่อเสียงของนางย่อยยับป่นปี้!เห็นที ไม่ว่าเด็กสาวคนไหนต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ ทั้งยังถูกเปิดโปงต่อหน้าผู้คนมากมาย เรื่องทั้งหมดนี้ก็เพียงพอทำให้นางโกรธแค้นอับอายจนตายได้เลยทีเดียว!พวกนางไม่เพียงแต่อยากทำลายนาง แต่อยากเอาชีวิตของนางอีกด้วย!แต่ตอนนี้ นางสนองคืนเรื่องทั้งหมดให้เหอเซียงหนิง กรรมที่ตนเองก่อ ยามนี้ได้รับผลกรรมนั้นก็เป็นเพราะนางทำตัวเองทั้งสิ้น!ตอนที่ซ่งจืออวี้ฟังเรื่องที่ตรอกหย่งอันก็นึกถึงเรื่องที่ตนเองทำไปเมื่อคืนวาน เขาหันไปมองน้องสาวของตัวเองอย่างอดไม่ได้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 289
ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า แผนการเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาในใจ...……เหอเซียงหนิงตื่นขึ้นเพราะถูกน้ำเย็นอ่างหนึ่งสาดใส่นางมองภาพเบื้องหน้าอย่างงุนงง จนกระทั่งจดจำหน้าตาของมารดาตนเองได้“ท่านแม่? ท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ?”เหอเซียงหนิงตะลึงงัน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดมารดาจึงมองตนเองอย่างโกรธเกรี้ยวเช่นนั้น ท่าทางเหมือนอยากจะบีบคอนางให้ตายเสียกระนั้นในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกเจ็บระบมไปทั่วสรรพางค์กาย โดยเฉพาะร่างกายท่อนล่างยังมีความเจ็บแสบซ่านออกมา ก้มหน้าดูโดยสัญชาตญาณก็พบว่าบนเนื้อตัวของตนเต็มไปด้วยร่องรอยคลุมเครือสมองที่ขาวโพลนในที่สุดก็นึกเรื่องก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้นางกำลังรอดูเรื่องงามหน้าของซ่งรั่วเจินชัดๆ ต่อมาพลันรู้สึกว่าท้ายทอยเจ็บวูบ หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิดจนกระทั่งเห็นสารรูปขอทานรอบตัว รวมถึงผ้ากันอายที่ห่มร่างตนเองอยู่ นางก็ราวกับร่วงลงสู่หุบเหวลึก เหลือเพียงความพรั่นกลัวอย่างลึกล้ำเท่านั้น“ไม่หรอก ไม่หรอกน่า! เรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับข้าได้อย่างไร!”เหอฮูหยินเงื้อมือตบฉาด ในดวงตาเต็มไปด้วยความชิงชังรังเกียจ “ข้าคลอดคนน่าอับอายอย่างเจ้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 290
ซ่งรั่วเจินฟังเฉินเซียงเล่าเรื่องวุ่นวายที่ตรอกหย่งอันอย่างสมจริงสมจังอยู่ในเรือน มุมปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบางตระกูลซ่งในนิยายมีชีวิตตกต่ำเพียงไหน ยามนี้ผลกรรมก็ควรไปตกที่คนพวกนั้น!“คราวนี้เหอเซียงหนิงจบสิ้นแล้ว สกุลเหอไม่ยอมรับนางแล้ว ได้ยินว่าหลังนางออกมาจากตรอกหย่งอันก็กลับไปที่จวนสกุลเหอ แต่ถูกขวางไว้หน้าประตูไม่ยอมให้นางเข้าไป”“คนในจวนสกุลเหอล้วนรังเกียจว่านางน่าอับอายขายหน้า นางจะคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนอย่างไรล้วนไร้ประโยชน์”“สุดท้ายก็เป็นเหอฮูหยินที่โยนสิ่งของของนางออกมา ให้เงินจำนวนหนึ่ง บอกให้นางไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ต่อไปอย่าได้กลับมาอีก”รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้าของเฉินเซียง “คนชั่วได้ชั่วโดยแท้ แค่บ่าวคิดว่าพวกเขาคิดจะทำร้ายคุณหนูด้วยวิธีการชั่วร้ายเช่นนี้ก็รู้สึกหนาววาบไปทั้งตัวแล้ว โชคดีที่ตอนนี้พวกเขาได้รับผลกรรมของตัวเอง!”หากไม่ใช่เพราะคุณหนูมีฝีมือ คนที่ถูกทั้งเมืองหลวงหัวเราะเยาะในตอนนี้คงเป็นนางกับคุณหนูแล้ว“พวกนั้นสมควรแล้ว!”ซ่งรั่วเจินแววตาเย็นชา คิดว่าหลังเกิดเรื่องนี้ ฉินซวงซวงและเหอเซียงหนิงคงจะยอมรามือไปสักพัก“ได้ยินข่าวคราวฝั่งตระกูลหลินหรือไม่?”เฉิ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 291
“คารวะฉู่อ๋อง” สวีเฮ่ออันกล่าวทำความเคารพฉู่จวินถิงมองสวีเฮ่ออันด้วยสายตาเย็นชาเล็กน้อย “ช่วงนี้ดูท่าคุณชายสวีจะว่างไม่เบา ข้าได้พบเจอเจ้าบ่อยจริงๆ”“กระหม่อมนั้นต่อให้ยุ่งเพียงใดก็คงไม่เท่าท่านอ๋อง วันนี้ได้ยินข่าวลือมาบ้าง จึงตั้งใจจะมาเยี่ยมเยียนแม่นางซ่งพ่ะย่ะค่ะ”สวีเฮ่ออันเผยยิ้มอย่างสุภาพ คำพูดแฝงไปด้วยนอบน้อม “ซึ่งก็เป็นคำขอของมารดากระหม่อมด้วย”ฉู่จวินถิงทำสีหน้าราบเรียบ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปยังจวนตระกูลซ่งโดยไม่ได้ใส่ใจสวีเฮ่ออันซ่งรั่วเจินซึ่งกำลังจะพักผ่อน ได้ยินเสียงสาวใช้รีบร้อนเข้ามารายงาน“คุณหนูเจ้าคะ ฉู่อ๋องกับคุณชายสวีมาหาคุณหนูเจ้าค่ะ”ซ่งรั่วเจินขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ “มาหาข้าหรือ?”“ตอนนี้ทั้งสองท่านอยู่ที่โถงหลักแล้วเจ้าค่ะ ฮูหยินกำลังต้อนรับพวกเขาอยู่ และให้บ่าวมาแจ้งคุณหนูให้รีบไปเจ้าค่ะ”ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”ภายในโถงหลักหลิ่วหรูเยียนมองสองชายหนุ่มตรงหน้า ในใจสงสัยใครรู้ คุณชายสวีจะมานั้นไม่ได้แปลกหรอก แต่ฉู่อ๋องนี่สิเหตุใดจึงมาด้วยอีกคน?ไม่ใช่ว่ากันว่าปกติฉู่อ๋องมักจะยุ่งมากไม่ใช่หรือ?เหตุใดระยะนี้ถึงได้พบเห็นท่านบ่อยขึ้นเร
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 730
“หม่อมฉันได้ยินมาว่าบนบัญชีรายชื่อมีอยู่สิบกว่าคน ไม่รู้อาการของคนอื่นร้ายแรงหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถาม“ในหมู่คนเหล่านั้นมีลูกสะใภ้ไม่เคารพแม่สามี คนแก่อายุมากแล้ว คนจึงตายไป แต่มากที่สุดยังเป็นความขัดแย้งของอนุภรรยาและภรรยาเอก”“คนส่วนใหญ่ล้วนคล้ายพระชายาเซียงอ๋อง ตกอยู่ในฝันร้าย ยังป่วยหนักอีกด้วย อนุอวิ๋นนับว่าลงทุนลงแรงมากทีเดียว” ฉู่จวินถิงพูด“อนุอวิ๋นเป็นคนโหดเหี้ยมไม่ผิดไปดังคาด แต่ยังเสแสร้งใจดีมีเมตตา ปรากฎว่ามีเพียงใต้เท้าอวิ๋นตัวโง่งมคนนี้ถึงจะหลงเชื่อ”ซ่งรั่วเจินไม่แปลกใจ ความยากในการเลี้ยงดูผีทวงชีวิตนั้นมากกว่าผีน้อยตนอื่นมาก แม้ว่าไต้ซือเทียนจีมีความสามารถอยู่บ้าง กลับไม่สามารถเลี้ยงผีทวงชีวิตหลายตนได้ตนนี้เป็นเขาใส่ใจเลี้ยงดู ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่จึงสนิทสนมกันมากจากนั้นยามทั้งคู่เดินผ่านอุโมงค์ไปจนถึงฝั่งหนึ่ง กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นสายหนึ่งชำแรกจมูกพวกซ่งเยี่ยนโจวยืนอยู่ข้างหน้า สีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก ส่วนซ่งรั่วเจินเองก็สังเกตเห็นศพแต่ละร่างใต้พื้น หนึ่งในนั้นมีนักพรตเต๋าคนหนึ่ง เห็นชัดว่าคือไต้ซือเทียนจี“นี่คือ...ตายทั้งหมดแล้ว?”“เดิมที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 729
“ไปเส้นทางใต้ดิน”ไต้ซือเทียนจีไม่คิดมากนัก พาทุกคนไปยังเส้นทางใต้ดิน“ไต้ซือ เส้นทางไต้ดินนี้ไม่สามารถเดินทางตามสะดวกได้!”ทุกคนมองเส้นทางใต้ดิน ใบหน้าเผยความลังเล ก่อนหน้านี้เคยพูดมาก่อนหากไม่แจ้ง จะไม่สามารถใช้เส้นทางใต้ดินนี้ได้เด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้นจะปล่อยให้ถูกคนพบไม่ได้!“บัดนี้หมดหนทางแล้ว ฉู่อ๋องเป็นคนเช่นไร? ในเมื่อเขาแน่ใจว่าพวกเราอยู่ในพื้นที่นี้ จะต้องแจ้งคนอื่นให้เข้ามาปิดล้อมแน่”“หากพวกเราไม่หนี ก็มีเพียงต้องตายเท่านั้น!”สีหน้าไต้ซือเทียนจีเคร่งขรึม เขาย่อมรู้ว่าเส้นทางใต้ดินนี้หมายความว่าอะไร แต่ตอนนี้นอกจากตัวเลือกนี้แล้ว ก็ไม่มีตัวเลือกอื่นอีก!ทุกคนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจ ไปอาจไม่ตาย แต่ไม่ไปจะต้องตายแน่!“ไป!”ครู่ต่อมา พวกซ่งเยี่ยนโจวมองเห็นกิ่งไม้หยุดหน้าห้องหนึ่ง จากนั้นเสียงประตูใหญ่ถูกเปิดออกดัง “แอ๊ด” ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงพรึงเพริด“กิ่งไม้นี้ถึงขั้นสามารถเปิดประตูได้?”จ้าวเจียงอ้าปากกว้าง คิดเพียงว่าหลังจากวันนี้ผ่านพ้นไปไม่ว่าคนอื่นพูดเรื่องเหลือจะเชื่อมากเพียงใดเขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจอีกแล้ว!เพราะเรื่องแปลกประหลาดที่สุดถูกเขาพบแล้ว!
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 728
นางหยิบกิ่งไม้หนึ่งกิ่งขึ้นมาจากพื้น จากนั้นทุกคนได้เห็นกิ่งไม้นั้นลอยขึ้นกลางอากาศ ยิ่งไปกว่านั้นยังหันไปที่ทิศทางหนึ่ง ทันใดนั้นเบิกตากว้าง“เยี่ยนโจว พวกเราดีชั่วอย่างไรก็รู้จักกันมานานหลายปีถึงเพียงนี้ ที่ผ่านมาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าน้องสาวของท่านยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้!”จ้าวเจียงเผยสีหน้าตกตะลึง ก่อนหน้านี้ได้ยินก็คิดว่าเร้นลับเหลือเกิน จนกระทั่งได้เห็นเองกับตาวันนี้ กลับรู้สึกตกตะลึงพรึงเพริดฝีมือนี้ช่างมหัศจรรย์โดยแท้!ซ่งเยี่ยนโจว “...” จะให้พูดได้อย่างไรว่าแท้จริงแล้วเขาก็เคยเห็นเป็นครั้งแรก?ที่ผ่านมาใช่ว่าไม่เคยเห็นน้องหญิงห้าแสดงฝีมือมาก่อน แต่นั่นก็แค่เขียนยันต์ไม่กี่ใบเท่านั้น ยามได้เห็นน้องหญิงห้าช่วยอนุอวิ๋นกำจัดความชั่วร้าย ก็เห็นเพียงเผายันต์หนึ่งใบ!ได้เห็นฉากนี้ รู้ว่าแตกต่างจากที่เคยได้เห็นก่อนหน้านี้นี่...นับเป็นการเคลื่อนที่กลางอากาศหรือไม่?“ไล่ตามไป!”กิ่งไม้ขยับไปข้างหน้าไม่นับว่าช้า ฉู่จวินถิงรีบเอ่ยเตือนทุกคนให้ไล่ตามพวกซ่งเยี่ยนโจวไม่กล้ารอช้า ใช้ความเร็วที่สุดไล่ตามไป การไล่ตามไปครั้งนี้กลับพบความมหัศจรรย์ กิ่งไม้นั้นคล้ายมีตา ยิ่งไปกว่านั้นยังหน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 727
ฉู่จวินถิงเลื่อนสายตาไปอย่างแปลกใจ ก็ได้เห็นดวงตาทอประกายระยับของแม่นางคนนี้ที่กำลังเดินมาหยุดต่อหน้าตน ภายในไม่มีความกลัวหรือรังเกียจเลยสักเศษเสี้ยว มีเพียงความตกตะลึงระคนเลื่อมใส“ท่านอ๋อง วิชาตัวเบาของท่านยอดเยี่ยมมาก ภายภาคหน้าสามารถสอนหม่อมฉันได้หรือไม่?”ฉู่จวินถิงหลุดหัวเราะออกมา ภายในสายตากลับเปล่งประกาย “ได้”บรรยากาศตึงเครียดรอบกายเปลี่ยนไปตามคำพูดของซ่งรั่วเจิน ทุกคนหัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ แม่นางคนนี้น่าสนใจมาก กล้าหาญไม่ธรรมดาหากได้อยู่กับท่านอ๋อง นี่จะต้องเหมาะสมไม่ธรรมดาแน่!“คนหนีไปหมดแล้ว”ซ่งเยี่ยนโจวขมวดคิ้วแน่น อีกฝ่ายเห็นว่าพวกเขามาแล้วก็หนีไปในทันที เมื่อครู่ไม่ทันได้ไล่ตาม บัดนี้ต้องตามรอยเบาะแสใหม่อีกครั้งแล้ว“วันนี้ไต้ซือเทียนจีหนีไม่รอดหรอกเจ้าค่ะ!”ใบหน้าซ่งรั่วเจินเผยแววมั่นใจในตนเอง นางหยิบยันต์ออกมาหนึ่งปึกมอบให้ฉู่จวินถิง “ท่านอ๋อง ท่านให้ทุกคนพกยันต์ไว้ให้ดี จะได้ไม่ถูกวิชาพรางตาหลอกอีก”ซ่งเยี่ยนโจวเห็นเวลาเพียงชั่วพริบตาน้องสาวก็นำยันต์ออกมามากถึงเพียงนี้ ใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมความสงสัย ตกลงนางใส่ของเหล่านี้ไว้ที่ใด?เพียงออกจากบ้านก็นำของมา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 726
“ชิ้ง!”กู้ชิงฉือสัมผัสได้ว่ากระบี่คมสายหนึ่งผ่านข้างกายตนไป ไรผมช่อหนึ่งถูกตัด ตกตะลึงพรึงเพริดภายในใจ“นี่ให้เจ้า”ฉู่จวินถิงลังเลไปครู่หนึ่ง ยัดยันต์คุ้มภัยใส่มือกู้ชิงฉือ“เก็บไว้ให้ดีแทนข้าด้วย!”ครู่ต่อมา กู้ชิงฉือก็มองเห็นคู่ต่อสู้เบื้องหน้า ภายในสายตาสั่นสะท้าน ก้มหน้ามองดู นี่คือกระดาษยันต์สีเหลืองหนึ่งใบ“ท่านอ๋อง ท่านยกให้ข้า เช่นนั้นท่านจะทำเยี่ยงไร!”ไต้ซือเทียนจีเห็นฉู่จวินถิงมอบยันต์ให้กู้ชิงฉือ ภายในสายตาสะท้อนแววตกตะลึง ฉู่อ๋องอยู่ภายนอกได้ชื่อว่าโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนไม่กะพริบตา ถึงขั้นมอบของป้องกันชีวิตให้ผู้อื่น?คนผู้นี้...มีภูมิหลังเช่นไร?“ไม่ต้องห่วงข้า”ฉู่จวินถิงหลับตาลง ได้ยินเสียงฝ่าอากาศรอบด้าน แยกแยะตำแหน่ง“ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!”พลังอันแข็งแกร่งปะทุออกมา ฉู่จวินถิงเคลื่อนไหวอย่างว่องไว ราวกับมังกรเคลื่อนไหวก็มิปาน หลบหลีกการโจมตีที่พุ่งเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่ดาบในมือจะพุ่งแทงออกไปอย่างฉับพลัน“อ๊าก!”เสียงแผดร้องสายหนึ่งดังขึ้น ศพร่างหนึ่งปรากฏต่อหน้าทุกคน“ไอ้พวกชั่ว!”ภายในสายตาฉู่จวินถิงสะท้อนความอำมหิต คนผ่านเข้าไปกลางตรอกเล็ก ทั้งๆ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 725
ซ่งรั่วเจินติดตามซ่งเยี่ยนโจวเดินทางมาถึงพื้นที่ที่ถูกปิดล้อมไว้ บัดนี้ถูกขวางไว้ ไม่อนุญาตให้ผู้ใดผ่านทางซ่งเยี่ยนโจวหยิบป้าย ทั้งสองคนผ่านเข้าไปอย่างราบรื่น“ภายนอกเป็นทหารของทางการรับผิดชอบค้นหา ส่วนภายในและภายนอกเมือง ฉู่อ๋องคล้ายพบความผิดปกติ ดังนั้นจึงพาคนไปค้นหาก่อน”ซ่งเยี่ยนโจวพาซ่งรั่วเจินขี่ม้าไป ว่องไวอย่างมากจากนั้นระยะทางใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ซ่งรั่วเจินมองผ่านการสัมผัสของผีทวงชีวิตที่เริ่มชัดเจนมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกตกตะลึงภายในใจ เวลาสั้นถึงเพียงนี้ ฉู่อ๋องถึงขั้นพบที่ซ่อนตัวของไต้ซือเทียนจีแล้ว?“บัดนี้สถานการณ์เป็นเช่นไร?” ซ่งเยี่ยนโจวเอ่ยถาม“ท่านหัวหน้าราชองครักษ์ ท่านมาแล้ว” จ้าวเจียงแม่ทัพที่เป็นหัวหน้าได้พบซ่งเยี่ยนโจวรีบตอบ “มีหนึ่งหน่วยหายไประหว่างค้นหาขอรับ ตอนนี้ท่านอ๋องกำลังพาคนออกค้นหา”“เรื่องวันนี้พูดไปแล้วก็แปลกมาก คนกลุ่มหนึ่งอยู่ดีๆ ก็หายไป ท่านว่าแปลกหรือไม่?”เพียงซ่งรั่วเจินได้ยิน พูดเสียงเครียด “อยู่ที่ใด?”จ้าวเจียงเห็นซ่งเยี่ยนโจวถึงขั้นพาแม่นางท่านหนึ่งมาด้วย ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ แต่มองอย่างละเอียดแล้วก็จำฐานะของอีกฝ่ายได้ ท่าทีเคารพน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 724
ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบาๆ รีบตามหลังไปฉู่จวินถิงพากลุ่มคนฝีมือดีเริ่มออกค้นหาในบริเวณที่เลือกไว้ ตั้งใจเอ่ยเตือนไม่ให้ปล่อยเบาะแสใดหนึ่งหน่วยภายในนั้นกำลังค้นหาตรอกเบื้องหน้า เดินไปๆ กลับๆ พบว่าตรอกนี้ยาวมาก ถึงขั้นเกิดความรู้สึกเดินไปไม่สุดทางทีแรกทุกคนยังไม่พบอะไร จนกระทั่งเดินเป็นรอบที่สาม นี่ถึงพบว่าเคยมาสถานที่เบื้องหน้ามาก่อน เหมือนกับสถานที่ที่เคยมาก่อนหน้านี้ทุกกระเบียดนิ้ว“ผิดปกติ เมื่อครู่พวกเราค้นหาที่นี่แล้วมิใช่หรือ เหตุใดรู้สึกว่ากลับว่าอีกครั้งแล้วเล่า?”“ใช่แล้ว เมื่อครู่ข้ามาที่นี่ ประตูใหญ่เหมือนเดิมทุกกระเบียดนิ้ว ข้ายังยกหินก้อนนี้ไว้ที่อีกฝั่งด้วย ต่อให้บ้านเรือนละแวกนี้คล้ายกัน แต่ก็ไม่มีวันเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้วเช่นนี้!”คนเป็นหัวหน้าขมวดคิ้วแน่น “เร็ว พวกเราออกจากตรอกนี้ไป!”“ขอรับ” ทุกคนไม่ใส่ใจการค้นหาอีก เร่งฝีเท้าว่องไวยิ่งขึ้นออกจากตรอกเล็กนี้จากนั้นทุกคนเพิ่งถึงหน้าตรอก ก็พบว่าพวกเขากลับมาอยู่ภายในตรอกเล็กอีกครั้ง สีหน้าแต่ละคนเปลี่ยนไป“นี่โดนของกลางวันแสกๆ เลยหรือ?”ทุกคนต่างหันหน้ามองกัน เรื่องโดนของแบบนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งคราว ถ้ามีแค่ค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 723
“เช่นนั้นก็ค่อยๆ ค้นหา ค้นหาทุกครัวเรือน ห้ามมิให้ปล่อยที่ใดไปเป็นอันขาด โดยเฉพาะห้องใต้หลังคา ห้องใต้ดิน ไปจนถึงคอกวัวแกะหมู ต้องหาทั้งหมดให้ละเอียด!” ฉู่จวินถิงเอ่ยออกมา“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง!”บัดนี้ทุกคนจำภาพวาดไว้ในสมองแล้ว ท่านอ๋องพูดว่าขอเพียงจับคนได้ จะตกรางวัลให้อย่างงาม!กององครักษ์หลวงเริ่มค้นหาอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ไม่พลาดที่ใดไป อีกทั้งยังไม่ปล่อยโอกาสให้คนหลุดรอดไปได้ไต้ซือเทียนจีได้รับข่าวอย่างรวดเร็ว ยามได้รู้ว่าฉู่อ๋องนำทหารออกค้นหา ก็รู้ว่ากำลังค้นหาตนเอง สีหน้าเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์มากผิดปติ“ในเมื่อสามารถทำนายมาถึงข้าได้ ซ่งรั่วเจินคนนี้รับมือยากไม่ผิดไปดังคาด!”หลายวันก่อนเขาหลบซ่อน วางอุบายวางค่ายกล เดิมทีคนทั่วไปไม่สามารถตามหาตำแหน่งของเขาพบ นี่ทำให้เขากล้าอยู่ที่เมืองหลวงต่อใครคาดคิดเล่าว่าภายในมือซ่งรั่วเจินไม่รู้ลมหายใจของเขา ถึงขั้นสามารถทำนายตำแหน่งที่เขาอยู่ได้ ฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ!“ไต้ซือ ตอนนี้พวกเราจะทำเช่นไร? กององครักษ์หลวงมีความสามารถไม่น้อย ฉู่อ๋องเองก็วิชายุทธสูง หากถูกเขาจับได้ พวกเราจะต้องหนีไม่พ้นแน่!”ทุกคนร้อนใจขึ้นมาอย่างสุดระงับ หลายว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 722
“เจ้าคงมิใช่หลอกคนหรอกกระมัง?” อวิ๋นหงหล่างเผยสีหน้าสงสัยซ่งจืออวี้กลอกตาขาว “ตาแก่ไร้ยางอายคนนี้ คิดสงสัยใครที่นี่? ช่วยท่านแล้วไม่พูดขอบคุณ ยังสงสัยน้องหญิงของข้าอีกกระนั้นรึ?”“ไปๆ ๆ รีบพาหญิงแก่แพศยาชาเขียวคนนี้ไสหัวไปได้แล้ว เห็นแล้วขยะแขยง!”“อีกเดี๋ยวส่งเงินมาให้ข้า หากภายในหนึ่งชั่วยามยังมาไม่ถึง ข้าจะไปแจ้งทางการ!”“พวกเจ้าเลิกยื่นเหม่อได้แล้ว ให้พวกเจ้าส่งแขก หากยังไม่ยอมไป ก็ใช้ไม้พองไล่ออกไป!”บ่าวรับใช้ทางด้านข้างดึงสติกลับมาได้ ต่างพากันถลันขึ้นไป เตรียมไล่คนอวิ๋นหงหล่างเองก็ไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ต่อ ทำได้เพียงพาอนุอวิ๋นจากไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ปวดใจไม่หยุด นั่นคือเงินสามแสนตำลึงเชียวนะ!หันมองอนุอวิ๋นข้างกาย เขาเกิดโทสะขึ้นมาสายหนึ่ง หากไม่ใช่นางหาเรื่อง เรื่องราวก็คงไม่ต้องกลายเป็นเช่นนี้!จนกระทั่งทั้งสองคนจากไป ซ่งจืออวี้ก็พบว่าสายตาทุกคนล้วนตกลงบนตัวของตน เอ่ยออกมาอย่างอดไม่ได้ “พวกเจ้ามองข้าทำอันใด?”“พี่สาม ชาเขียวที่ท่านพูดหมายความว่าอะไร?” ซ่งจิ่งเซินแปลกใจอยู่บ้างซ่งจืออวี้ผายมือ “ข้าเองก็ไม่รู้ เรียนมาจากน้องหญิงห้า”ซ่งรั่วเจินเห็นทุกคนมองตนสีหน้าแป
