Share

บทที่ 0003

Author: หวานใจ
นางจางและนางหวางรีบปล่อยมือออกจากตัวนางหลี่ เพราะหลี่เจิ้งกำลังเดินเข้ามา

จากนั้นนางหลี่ก็รีบกระโจนเข้าไปอยู่ข้างๆซูหวั่นโดยแทบไม่ต้องคิดอะไร นางปกป้องซูหวั่นเอาไว้ แล้วพูดทั้งน้ำตาที่พร่ามัวออกมาว่า“ข้าต่างหากที่เป็นแม่ของอาหวั่น ข้าไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนี้หรอกนะ!”

แม่เฒ่าเซี่ยงผ่อนลมหายใจหนักออกมา แล้วพูดว่า“เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะไม่เห็นด้วย!”

เนื่องจากยังไม่ได้แยกครอบครัวออกไป แม่เฒ่าเซี่ยงจึงเป็นใหญ่ที่สุดภายในบ้าน นางพูดแบบไหนก็ต้องเป็นแบบนั้น

แล้วนางหลี่จะมีสิทธิ์พูดอะไรได้!

“พลั่ก!”

ซูหวั่นพบว่านอกจากหลี่เจิ้งแล้วยังมีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่ยืนออกันอยู่ที่หน้าประตู นางจึงโยนมีดทิ้งไป แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าประตู“ข้าขอความเป็นธรรมจากท่านลุงท่านป้าหน่อยนะเจ้าคะ ท่านย่าของข้าบังคับให้ข้าแต่งกับซื่อหลางของสกุลเจิ้ง พอข้าไม่ยอม ท่านก็ได้ให้ท่านลุงมามัดตัวข้าไป!”

นางหลี่ปาดน้ำตา และคุกเข่ากับซูหวั่นด้วยเช่นกัน“ข้ามีลูกสาวเพียงแค่คนเดียว ข้าไม่ยอมให้ลูกของข้าต้องไปตกระกำลำบากหรอกนะ ฮือฮือ——”

นางร้องไห้ได้สมจริงกว่าซูหวั่นมาก และรูปร่างที่ผอมบางนั้นก็ดูเหมือนว่าจะถูกรังแกอยู่บ่อยครั้ง

โดยที่ด้านนอกก็มีคนพูดเสริมขึ้นมาว่า“ป้าเซี่ยง เรื่องนี้ป้าพูดไม่ถูกนะ ต่อให้พวกป้าจะไม่ได้แยกครอบครัวกัน แต่นางหลี่เป็นแม่แท้ๆของนังหนูหวั่น และนางก็ต้องมีสิทธิ์ที่จะถามไถ่เรื่องการตกแต่งของนังหนูหวั่นอยู่แล้วนะ”

“จริงด้วย จริงด้วย นังหนูหวั่นยอมที่จะตายแบบนี้แล้ว เจ้ายังจะบังคับนางอีกเหรอ!”

ซึ่งในความจริงแล้ว ทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจดีว่า การที่แม่เฒ่าเซี่ยงได้ดึงดันขนาดนี้ก็เป็นเพราะเห็นแก่น้องสาวของนางนั่นเอง

เจิ้งซื่อหลางทำตัวเสเพลและยังไม่เอาการเอางานอีกต่างหาก และการที่ซูหวั่นได้แต่งเข้าไปมันก็คงไม่ใช่ผลดีอย่างแน่นอน

เฮ้อ แม่เฒ่าเซี่ยงคนนี้ช่างใจคอโหดเหี้ยมเสียจริงๆ!

เมื่อแม่เฒ่าเซี่ยงเห็นว่าทุกคนต่างก็เอนเอียงไปทางซูหวั่น นางก็พูดขึ้นมาว่า“นี่แม่หลี่ เจ้าพูดเพ้อเจ้ออะไรน่ะ ทั้งๆที่เจ้าได้ตอบตกลงไปแล้วนะ ไม่งั้นข้าจะรับเงินห้าตำลึงนี้มาได้ยังไงกัน!”

“ท่านแม่ ข้าทนกับคำพูดแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ!”นางหลี่ระเบิดเสียงกรีดร้องที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้ากับรูปร่างของนางสักเท่าไหร่ออกมา“ท่านแม่จะพูดพล่อยๆแบบนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ ข้าจะผลักอาหวั่นลงไปในกองไฟแบบนั้นได้ยังไง!”

ทุกคนต่างก็ซุบซิบและวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานา โดยที่พวกเขาก็รู้ว่าแม่เฒ่าเซี่ยงกำลังจะใส่ร้ายนางหลี่อยู่

นางหลี่เป็นคนที่ซื่อๆ และไม่เคยทะเลาะเบาะแว้งกับใครมาก่อน ครั้งนี้ที่นางกล้าพูดกับแม่เฒ่าเซี่ยงแบบนี้คงเป็นเพราะลูกสาวถูกบีบคั้นจนนางร้อนใจขึ้นมาอย่างแน่นอน

และแม่เฒ่าคนหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา“น้องเซี่ยง ฟังคำเตือนของพี่สักหน่อยเถอะนะ หากนังหนูหวั่นไม่ยอมแต่งออกไป เจ้าก็คืนเงินสินสอดเขาไปเถอะ เจ้าจะบังคับจนนังเด็กนี่ตายไปถึงจะสบายใจงั้นเหรอ?”

และแม่เฒ่าเซี่ยงที่เคยชินกับความเป็นใหญ่ในบ้านมาโดยตลอด แล้วนางจะทนกับคำพูดแบบนี้ได้อย่างไร

จู่ๆนางก็ปัดมือของแม่เฒ่าคนนั้นออก นั่งลงไปที่พื้นพร้อมกับตีโพยตีพายออกมาว่า“พวกเจ้าอาศัยตอนที่ตาแก่ของข้าไม่อยู่บ้านมารังแกข้า ฮือฮือ ข้าไม่อยู่แล้วก็ได้!”

พ่อเฒ่าซูและซูเหลียนเฉิงพ่อของซูหวั่นได้ออกไปทำงานข้างนอกแล้ว

ซึ่งพวกเขาจะกลับมาก็ตอนครึ่งเดือนผ่านไปแล้ว

และถ้าพ่อเฒ่าซูอยู่บ้าน แม่เฒ่าเซี่ยงก็คงไม่กล้าจะทำถึงขนาดนี้หรอกนะ!

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่แม่เฒ่าเซี่ยงพูดออกมา ก็ทำได้เพียงมองไปทางหลี่เจิ้ง เพราะแม่เฒ่าจอมตีโพยตีพายคนนี้รับมือได้ยากเสียจริงๆ

ใบหน้าของหลี่เจิ้งแข็งทื่อ และมองไปยังคู่แม่ลูกที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นอีกครั้ง

“ท่านลุงครับ ท่านย่ารังแกพี่สาวกับท่านแม่”ซูลิ่วหลางดึงแขนเสื้อของหลี่เจิ้ง แล้วก็พูดทั้งน้ำตาออกมาว่า“ท่านลุงได้โปรดช่วยท่านแม่และพี่สาวด้วยนะครับ ข้าไม่อยากให้พี่สาวตาย ฮือ——”

เด็กหัวอ่อนคนนี้พูดโกหกไม่เป็น และสิ่งที่เขาพูดออกมาก็ยิ่งทำให้คนอื่นๆรู้สึกสงสารขึ้นมาอย่างจับใจ

หลี่เจิ้งชักสีหน้าจริงจัง แม้แต่คำว่าป้าก็ไม่ได้เรียกแต่อย่างใดแล้ว“แม่เฒ่าเซี่ยง หากแม่เฒ่าต้องการจะบีบบังคับนังหนูหวั่นให้แต่งออกไปจริงๆแล้วละก็ งั้นข้าก็คงจะต้องไปแจ้งเจ้าหน้าที่และให้พวกนายๆมาจัดการเสียแล้วนะ!”

แม่เฒ่าเซี่ยงกลอกตาไปมาหลายต่อหลายรอบ

ซึ่งการไปแจ้งเจ้าหน้าที่นั้นไม่เป็นผลดีต่อนางอย่างแน่นอน นางได้ทำการตกปากรับคำการแต่งงานนี้โดยไม่ได้ปรึกษากับนางหลี่และซูเหลียนเฉิงเสียก่อน โดยที่นางก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย!

แต่นางก็ตัดใจจากเงินห้าตำลึงไม่ได้อยู่ดีนี่นา!

นางจำเป็นต้องคิดหาวิธีที่จะผลักภาระเรื่องเงินห้าตำลึงนี้ไปที่นางหลี่เสียให้ได้ เพราะไม่อย่างนั้นแล้วเมื่อเรื่องบานปลายขนาดนี้ นางก็จะไม่ได้อะไรเลย

ซึ่งมันไม่คุ้มเอาเสียมากๆ!

จากนั้นลุงใหญ่ซูก็โน้มตัวเข้ามากระซิบว่า“ท่านแม่ ข้าว่าเรื่องนี้เอาไว้ก่อนเถอะ ส่วนเงินห้าตำลึงนั่นก็บอกว่าบ้านสองเอาไป ให้พวกเขาชดใช้ไปก็แล้วกันนะ”

ซึ่งแม่เฒ่าเซี่ยงก็เห็นด้วยเป็นอย่างมาก

จากนั้นนางก็ตบไปที่ขาหนึ่งฉาด พร้อมกับตะคอกออกมาว่า“ในเมื่อนังหนูหวั่นไม่ยอมแต่ง งั้นก็ช่างมันเถอะ แต่เงินห้าตำลึงนั่น แม่หลี่ก็คิดหาวิธีไปใช้คืนเองก็แล้วกัน เพราะยังไงเสียบ้านสองก็เป็นคนเอาไปอยู่แล้วนี่!”

ใบหน้าของนางหลี่แข็งค้าง เพราะนางไม่ได้รับเงินนั่นมาเสียด้วยซ้ำ!

และซูหวั่นก็รู้เท่าทันความคิดของแม่เฒ่าเซี่ยง ใบหน้าเล็กๆของนางเย็นชา แล้วพูดชัดถ้อยชัดคำออกมาว่า

“ท่านย่า พูดหรือทำอะไรก็ต้องมีมโนธรรมสำนึกกันบ้างนะคะ เงินห้าตำลึงนั่น ข้ากับแม่ไม่เคยเห็นเสียด้วยซ้ำ เงินทองในบ้านท่านย่าก็เป็นคนเก็บเอาไว้ทั้งหมด แล้วมันจะตกมาถึงมือของแม่ข้าได้ยังไง!”

รับเงินแล้วไม่ยอมคายออกมา ยังจะมีหน้ามาพูดอีก!
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0004

    ซึ่งพวกนางจะไม่ยอมรับเรื่องสกปรกๆแบบนี้อย่างเด็ดขาด!เหล่าบรรดาผู้คนที่มามุงดูต่างก็รับรู้นิสัยใจคอของแม่เฒ่าเซี่ยงเป็นอย่างดี และแววตาก็เผยการเยาะเย้ยถากถางออกมาอย่างชัดเจนแม่เฒ่าเซี่ยงยังคงหน้าด้านหน้าทน พร้อมกับพูดด้วยไหวพริบที่ฉับไวขึ้นมาว่า“เจ้าทำร้ายลุงสามจนบาดเจ็บ เงินห้าตำลึงนั่นก็ถือว่าเป็

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0005

    ในห้องทางทิศตะวันออก ซูหวั่นนอนพิงอยู่บนเตียงอิฐไฟ โดยภายใต้ผ้าห่มสีเทายังมีฟางแห้งรองเอาไว้อีกหนึ่งชั้นโดยที่นางหลี่ได้นั่งอยู่บนขอบเตียงพร้อมกับดึงผ้ามาห่มให้กับนางด้วยความห่วงใย ซึ่งนางก็ยังจำได้ว่าก่อนหน้านี้ซูหวั่นได้บ่นบอกว่าหิว“อาหวั่น แม่จะไปทำกับข้าวนะ ประเดี๋ยวจะเอาโจ๊กมาให้เจ้า”ซูหวั่นเ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0006

    เมื่อได้อาหารตามที่ต้องการแล้ว ซูหวั่นและนางหลี่ก็เดินกลับไปที่ห้องตะวันออกทันทีโดยไม่สนใจว่าแม่เฒ่าเซี่ยงจะกระทืบเท้าและสาปแช่งตามหลังนางมากแค่ไหนโจ๊กนั้นมีไม่มาก ดังนั้นนางหลี่จึงแบ่งเป็นสามส่วน โดยส่วนของนางเองน้อยที่สุด และซาลาเปาก็แบ่งเพียงเศษไปเท่านั้นซูหวั่นเพิ่งจะกินผลไม้ไปจึงไม่หิวสักเท่

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0007

    หลังจากได้กลิ่น ซูหวั่นก็กลืนน้ำลายอย่างเงียบๆด้วยเช่นกันเดิมทีปากก็รู้สึกจืดชืดอยู่แล้ว เมื่อได้กลิ่นหอมๆแบบนี้ขึ้นมา ร่างกายของนางก็ไม่สามารถอดกลั้นเอาไว้ได้อีกแล้วนางจึงรีบหยิบชามดินเผาขึ้นมา จากนั้นก็ตักซุปและเนื้อไก่ให้ซูลิ่วหลางและตัวนางเองคนละครึ่งชาม“กินเสร็จแล้วเรากลับบ้านกัน ที่เหลือเก็บ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0008

    “พี่รอง นังหนูฝูกับนังหนูหรงกลับมาแล้ว ท่านแม่ให้มาตามพวกพี่ไปที่บ้านใหญ่ รีบตามมาเร็วเข้า!”นางหวางตะโกนเสียงดังอยู่ด้านนอกนางหลี่เปิดประตูออกมา และเตรียมที่จะเดินตามนางหวางไปแต่จมูกของนางหวางนั้นดีมาก นางรู้สึกว่ามีกลิ่นแปลกๆอยู่ในห้อง จึงรีบกระโจนเข้ามาในทันทีนางหลี่รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทันที เพ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0009

    ระหว่างทาง ซูหวั่นพูดกำชับด้วยเสียงที่เบามาก“ท่านแม่ เราทำเป็นว่าไม่รู้อะไรเลยเสียดีกว่านะคะ ท่านแม่ก็อย่าคิดมากไปเลย ปล่อยให้พวกเขาจัดการเรื่องนี้กันเองเถอะ!”เรื่องใหญ่ขนาดนี้จะไม่ให้คิดได้ยังไงกันนางหลี่ไม่อยากให้ลูกสาวต้องเป็นกังวล นางจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า“แม่รู้ แค่กลัวว่าท่านย่ากับลุงใหญ่ของ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0010

    ซูหวั่นถือกะละมังไม้ออกมาล้างหน้า ราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรเลยแม้แต่น้อยซูหรงจึงเดินเข้ามาแย่งกะละมังไม้ไปอย่างเกรี้ยวกราด พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า“ข้าพูดกับเจ้าอยู่นะ!”“ตัวเองอยากจะล้างหน้าก็ไปตักน้ำมาเองสิ?ไม่มีมือไม่มีเท้าหรือไง!”ซูหวั่นปัดมือของซูหรงออกไปอย่างเต็มแรง“เจ้า!”ซูหรงคิดไม่ถึงเลยว่าซูหวั่

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0011

    นางเซี่ยงกวาดตามองสำรวจไปรอบๆขณะที่นางกำลังจะพูด เจิ้งซื่อหลางก็ดึงแขนเสื้อของนาง แล้วชี้ไปที่ซูฝูและซูหรง“ท่านแม่ ข้าไม่ต้องการนาง ข้าต้องการพวกนางสองคนนั้น”และใบหน้าของซูหรงก็ดำคล้ำขึ้นมาทันทีเจิ้งซื่อหลางคนนี้เป็นเพียงคางคกที่อยากจะกินเนื้อหงส์เท่านั้น!ซูหวั่นเม้มริมปาก จับนางหลี่ที่คิดจะพูดอ

Pinakabagong kabanata

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0478

    มีกลิ่นที่คุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ได้ปะทะที่ปลายจมูก พร้อมกับลมหนาวที่พัดเอาความเย็นเข้ามา "แม่นางซู" เสียงที่คุ้นเคยทำให้นางตื่นตกใจ นางหันกลับมาและผลักไป๋หลี่ชิงออกไป พร้อมกับพูดด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งว่า "ไป๋หลี่ชิง เป็นสุภาพบุรุษบนขื่อคาน มันสนุกมากเลยใช่ไหม?" ไป๋หลี่ชิงถอยห

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0477

    "ซู่ซู่——" ลมหนาวพัดมากระทบกับใบหน้าของคนทั้งสอง จนรู้สึกเจ็บอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ริมทางแกว่งไปมาสองสามครั้ง ทำให้หิมะไหลตามใบไม้และตกลงสู่พื้นเสียงดังเปาะแปะ ซึ่งเมื่อตกลงไปในพื้นที่หิมะที่กว้างใหญ่แล้วนั้น มันก็ทำให้รู้สึกหนาวเหน็บเป็นอย่างมาก พ่อเฒ่าซูพูดคัดค้าน

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0476

    เมื่อซูเหลียนเฉิงและซูลิ่วหลางเข้ามาในห้อง นางก็เอื้อมมือไปบีบเอวของซูฉางโซว่ อย่างดุเดือด แล้วพูดคำรุนแรงออกมาว่า "เจ้ามีสมองหรือเปล่า ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าต่อต้านบ้านรอง ทำไมไม่ฟังเลยล่ะ?" ซูฉางโซว่ไม่ได้จริงจังกับมัน และพูดด้วยรอยยิ้ม "เมียจ๋า เจ้าจะกลัวเขาไปทำไม แล้วอีกอย่าง พี่รองก็ไม่ไ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0475

    เมื่อซูหวั่นได้ยินดังนั้นจึงเดินออกไป หมูถูกแบ่งและแต่ละชิ้นมีขนาดเท่ากัน ขั้นแรกนางโรยเกลือบนเนื้อแต่ละชิ้นแล้วเกลี่ยให้ทั่วเนื้อแต่ละชิ้นแล้วใส่ในขวดเพื่อหมัก หลังจากผ่านไปสองสามวันก็สามารถนำไปแขวนบนฟืนและรมควันได้ หมูและเศษหมูหนักประมาณหนึ่งร้อยกิโลกรัม ซูหวั่นเก็บไว้ยี่สิบห้ากิโลกรัม

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0474

    แม่เฒ่าเซี่ยงได้ยินนางพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของนางก็อ่อนลง นางกังวลและพูดว่า "ฉางอานอายุมากขึ้นแล้ว เขาควรจะหาภรรยาหลังจากการสอบในฤดูใบไม้ผลิ ตราบใดที่เขามีชื่อเสียงในซิ่วไฉ ผู้หญิงที่สูงศักดิ์พวกนั้น เขาก็เลือกได้ตามใจชอบไม่ใช่หรือ?" นางจางแอบพึมพำอยู่ในใจว่าสตรีผู้สูงศักดิ์ทุกคนต้องการแต่ง

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0473

    ซูซานหลางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตอนแรกท่านป้าไม่เห็นด้วย แต่ต่อมานางก็ผ่อนคลายเมื่อได้ยินว่าครอบครัวมีวิธีที่จะให้พี่รองกลายเป็นซิ่วไฉได้" ที่แท้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง รายชื่อที่จะเข้าสอบซิ่วไฉเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก นอกจากนี้ ซูเอ้อหลางยังอยู่ในคุกซึ่งเทียบเท่ากับการสิ้นสุดอาชีพการงานของเข

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0472

    "เจ้ามาที่นี่ทำไม?" ซูหวั่นถาม โดยปล่อยให้คนเสิร์ฟน้ำชา ไม่ใช่ว่านางแปลกใจ แต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้ว แม่เฒ่าเซี่ยงและพวกเขาก็เข้าหน้ากันไม่ติด และไม่มีใครกลับมาที่บ้านหลักอีก ควรจะห้ามไว้ชัดแจ้งแล้ว เมื่อซูซานหลางมาแล้วแบบนี้ นี่เขาได้รับคำสั่งมาหรือมาเองกันแน่? ซูซานหลางกระแ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0471

    "ไม่มีค่ะ ท่านยาย ข้ายังไม่ได้พิจารณาเรื่องเหล่านี้เลยเสียด้วยซ้ำ" หลายคนเห็นซูหวั่นหน้าตาแดงก่ำ และหัวเราะออกมาดังๆ หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ได้ยินเสี่ยวอาหลีหัวเราะอีกครั้งบนเปล น้ำเสียงของทารกแตกต่างจากเสียงของคนทั่วไปซึ่งทำให้ผู้คนมีความสุขเป็นพิเศษ "ดูสิ เสี่ยวอาหลีของเราก็เห็นด้วยกับส

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0470

    แม่เฒ่าเซี่ยงสะดุ้ง ตบหน้าอกของนางแล้วพูดว่า "เจ้าจะไล่ข้าออกไปเหรอ? อย่าลืมว่าข้าเป็นแม่ของเจ้านะ!" "ใช่!" ซูเหลียนเฉิงผลักนางออกไป "ถ้าท่านคิดว่าท่านเป็นแม่ของข้าจริงๆ ก็รีบออกไป อย่าให้ข้าต้องเป็นฝ่ายไล่ตะเพิดออกไป!" นางจางพูดอย่างกระตือรือร้น พยายามโน้มน้าว "น้องรอง..." ดวงตาของนางเห

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status