Share

บทที่ 0011

Penulis: หวานใจ
นางเซี่ยงกวาดตามองสำรวจไปรอบๆ

ขณะที่นางกำลังจะพูด เจิ้งซื่อหลางก็ดึงแขนเสื้อของนาง แล้วชี้ไปที่ซูฝูและซูหรง“ท่านแม่ ข้าไม่ต้องการนาง ข้าต้องการพวกนางสองคนนั้น”

และใบหน้าของซูหรงก็ดำคล้ำขึ้นมาทันที

เจิ้งซื่อหลางคนนี้เป็นเพียงคางคกที่อยากจะกินเนื้อหงส์เท่านั้น!

ซูหวั่นเม้มริมปาก จับนางหลี่ที่คิดจะพูดอะไรออกมาเอาไว้ และยืนอยู่ข้างๆนาง

และแม่เฒ่าเซี่ยงก็อดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ตามที่คิดเอาไว้“ซื่อหลาง ไม่ใช่ว่าข้าจะต่อว่าเจ้านะ เจ้าก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว ทำไมยังจะมาจู้จี้จุกจิกอีก!”

คางคกที่อยากจะกินเนื้อหงส์ยังต้องส่องกระจกมองดูตัวเองนะ

นางไม่ค่อยจะถูกชะตากับหลานคนนี้มาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว หากไม่เห็นแก่น้องสาวของตัวเองแล้วละก็ แม่เฒ่าเซี่ยงก็คงจะหยิบท่อนไม้ไล่ออกไปตั้งนานแล้ว

เจิ้งซื่อหลางเลียใบหน้าที่เจ้าเล่ห์ของตัวเอง แล้วโน้มตัวเข้ามา“ท่านน้า ท่านน้าพูดแบบนี้ข้าไม่ค่อยจะชอบมากนัก ไม่ว่าจะอย่างไรข้าก็ไม่สนใจหรอกนะ รับเงินอัดข้าไปแล้วก็ต้องส่งคนมาให้ข้า!”

นางเซี่ยงรักเจิ้งซื่อหลางลูกชายคนนี้มากที่สุด เขาพูดอะไรก็เป็นอย่างนั้นมาโดยตลอด“ท่านพี่ ชีวิตนี้ข้าไม่เคยขอร้องอะไรพี่เลยนะ ข้าขอพี่ครั้งนี้เท่านั้น!”

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ ซูหรงจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากนางจางทันที

นางไม่อยากจะแต่งงานกับชายหลังค่อมคนนี้เลย!

และนางจางก็กังวลจนเหงื่อเย็นๆเต็มฝ่ามือด้วยเช่นกัน เพราะกลัวว่าแม่เฒ่าเซี่ยงจะใจอ่อนไปด้วย“ท่านแม่ เมื่อต้นปีมีครอบครัวหนึ่งที่อยู่ในอำเภอมาหาข้า บอกว่าอาหรง......”

คำพูดนั้นบอกเป็นนัย เพราะเกรงว่าหากเรื่องไม่ประสบความสำเร็จจะทำให้ชื่อเสียงของซูหรงเสื่อมเสียได้

แม่เฒ่าเซี่ยงความคิดโลดแล่นเป็นอย่างมาก และตระหนักว่านางจางกำลังบอกเป็นนัยกับนางว่ามีคนในเมืองสนใจซูหรงอยู่

และคนในเมืองนั้นดีกว่าสกุลเจิ้งมาก!

“น้องรัก ไม่ใช่ว่าข้าจะไม่ช่วยเจ้านะ หากไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถ้าเจ้าชอบนังหนูหวั่นก็พานางกลับไปเถอะ”

และซูหวั่นก็หัวเราะเยาะออกมา“ท่านย่า ท่านย่าลืมที่หลี่เจิ้งเคยพูดเอาไว้แล้วเหรอคะ!”

ใบหน้าของแม่เฒ่าเซี่ยงมืดมนขึ้นมาทันที“นี่เป็นเรื่องของครอบครัวเรา ข้าอยากจะทำอะไรก็ทำ นังเด็กอย่างเจ้าจะพูดมากทำไมกัน!”

“ท่านแม่!”น้ำเสียงของนางหลี่เต็มไปด้วยความเศร้าและความโกรธ โดยคิดไม่ถึงเลยว่าแม่เฒ่าเซี่ยงจะกลับกลอกได้ขนาดนี้

แม่เฒ่าเซี่ยงขยิบตาให้กับลูกชายทั้งสองคนของนาง ให้พวกเขาคอยจับตาดูซูลิ่วหลางเอาไว้และอย่าให้ไปบอกข่าวข้างนอกได้“น้องรัก เจ้ามัดนังหนูคนนี้กลับไปเถอะ ทำการทำงานก็ดีอยู่ ไม่ขาดทุนเงินห้าตำลึงหรอกนะ”

แม่เฒ่าคนนี้ต้องการที่จะมัดนางอีกแล้ว ดูเหมือนว่านางยังได้รับบทเรียนไม่มากพอ!

ซูหวั่นชำเลืองไปยังซูฝูอย่างคลุมเครือ“ท่านย่า เรื่องเมื่อคืน——”

“ท่านพ่อ รีบปิดปากนางเดี๋ยวนี้!”หัวใจของซูฝูเต้นระรัว

มีคนสกุลเจิ้งอยู่เต็มลานบ้านไปหมดในตอนนี้ หากซูหวั่นพูดอะไรออกมา ความลับของนางก็คงเก็บเอาไว้ไม่อยู่อย่างแน่นอน และถึงตอนนั้นคนที่จะต้องตายก็คือนางแน่นอน!

และร่างเล็กๆของซูหวั่นก็คล่องแคล่วเป็นอย่างมาก

นางวิ่งอ้อมไปถึงห้องครัวแล้ว โดยที่ถือแท่งไฟและน้ำมันเอาไว้ในมืออีกด้วย“ถ้าพวกเจ้ากล้าเข้ามา ข้าก็จะเผาบ้านหลังนี้ซะ!”

แท่งไฟได้ถูกจุดติดแล้ว และมันก็คงจะไหม้แน่นอนหากโยนลงไปในน้ำมัน

โดยที่แม่เฒ่าเซี่ยงยังคิดว่านางไม่กล้าทำ จึงยังให้ลูกชายสองคนกระโจนเข้าไป ซูหวั่นหรี่ตาและโยนแท่งไฟไปที่กองฟืนทันที

“นังเด็กบ้านี่ เจ้ากล้าเผาบ้านเลยรึ!”แม่เฒ่าเซี่ยงมองไปที่เปลวไฟสีแดง ตอบขาตัวเองหนึ่งฉาด และตัวสั่นด้วยความโกรธ“ดับไฟเร็วเข้า ตักน้ำมาดับไฟเร็วเข้า!”

ซูหวั่นกลับไม่กลัวแต่อย่างใด และมองไปยังนางเซี่ยงอย่างสงบ“ท่านน้า ข้ากล้าที่จะจุดไฟทุกที่เลยนะ!”

นางเซี่ยงรับรู้ได้ในทันที

นังเด็กบ้าคนนี้แม้แต่ในบ้านก็ยังกล้าทำขนาดนี้ หากแต่งกลับไปจะไม่วุ่นวายกันไปใหญ่หรอกเหรอ!

ไม่ได้การแล้ว!

“พี่รีบเอาเงินห้าตำลึงมาคืนข้าเถอะ!”นางเซี่ยงมองไปที่แม่เฒ่าเซี่ยงอย่างแตกหัก“ข้าไม่ต้องการแล้ว ข้าไม่ต้องการใครทั้งนั้น!”

แม่เฒ่าเซี่ยงรักเงินยิ่งกว่าชีวิต นางตัดใจจากเงินห้าตำลึงนั้นไม่ได้เลย“เงินเข้ามาในกระเป๋าของข้าแล้ว เจ้ายังอยากที่จะเอากลับคืนไปอีกเหรอ เจ้าเป็นคนที่ไม่เอาเองนะ ไม่ใช่ว่าข้าจะไม่ให้ ไม่มีทางหรอก!”

และคนของสกุลเจิ้งก็เข้ามาช่วยยื้อแย่งด้วยเช่นกัน

หลังจากยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา เสื้อผ้าของแม่เฒ่าเซี่ยงก็ขาดรุ่งริ่งหมดแล้วในตอนนี้

ทั้งดวงตาและจมูกก็มีรอยเลือดที่เกิดจากการถูกเล็บข่วน ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงและถลึงตามองมายังลูกชายและลูกสะใภ้ราวกับคนบ้า“พวกเจ้ามัวเซ่ออะไรอยู่ ยังไม่รีบเข้ามาช่วยข้าอีก!”

ซูฉางฝูตะลึงงัน“งั้นจะไม่ดับไฟแล้วเหรอครับ?”
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0012

    “อุ๊ย!ดับสิๆ คอยดูก็แล้วกันว่าข้าจะจัดการกับนังเด็กคนนี้ยังไง!”แม่เฒ่าเซี่ยงยังคงสาปแช่งต่อไปพลังการต่อสู้นั้นน่าทึ่งมาก แต่สองหมัดจะสู้สี่มือได้อย่างไร และเศษเงินอัดในกระเป๋าก็ถูกนางเซี่ยงแย่งเอาไปทั้งหมดแล้วโดยที่ซูหวั่นได้เฝ้ามองสถานการณ์นี้ตั้งแต่ต้นจนจบนางกระตุกมุมปากขึ้นมาอย่างเย้ยหยัน โดย

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0013

    “ท่านย่า มีอะไรหรือเปล่าคะ?”ซูหวั่นหยุดฝีเท้าลงอย่างไม่แยแสและแม่เฒ่าเซี่ยงก็เงื้อมือขึ้นมาและการตบฉาดนี้ก็ไม่มีเสียงดังขึ้นตามที่คาดเอาไว้ ซูหวั่นบีบข้อมือของแม่เฒ่าเซี่ยงเอาไว้ และผลักกลับอย่างเต็มแรงและดุดัน“คิดจะตีข้างั้นเหรอ?”“นังเด็กจิตใจต่ำทราม โอ๊ย เอวข้า!”แม่เฒ่าเซี่ยงจับเอวและร้องไห้คร่

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0014

    “เคร้ง!”แม่เฒ่าเซี่ยงไม่ชอบใจกับน้ำเสียงเช่นนี้ของนาง และตะเกียบก็กระเด้งสองสามทีแล้วตกลงไปบนพื้น“หมายความว่าไง แม่เจ้าอยู่ที่ไหนข้าจะไปรู้ได้ไง คนทั้งคนข้าจะซ่อนเอาไว้ได้งั้นเหรอ ข้าไม่ได้ต่อว่านางที่ขี้เกียจไม่หุงหาอาหารก็ดีแค่ไหนแล้ว!”แม่เฒ่าเซี่ยงราวกับว่าได้กินดินปืนเข้าไป นางพูดพร่ำต่อไปอย่

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0015

    ทางด้านทิศตะวันตกของบ้านใหญ่ซูฝูจับมือนางจางเอาไว้อย่างกระวนกระวายใจ“ท่านแม่ ท่านแม่ว่าจู่ๆท่านปู่ก็กลับมา หรือเขาจะรู้เรื่องของข้าแล้ว?”นางจางสัมผัสได้ว่ามือและเท้าของซูฝูเย็นเฉียบด้วยความกลัว และนางก็เจ็บปวดแทบขาดใจ“อาฝูเจ้าอย่ากลัวไปเลยนะ ต่อให้ท่านปู่ของเจ้าจะรู้เรื่องแล้ว แม่ก็จะปกป้องเจ้าจนส

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0016

    “ข้าไม่ไปเอาหรอก อยากได้เจ้าก็ไปเอาเองสิ!”จะเป็นจะตายแม่เฒ่าเซี่ยงก็ไม่ยอมไปเอากล่องไม้ใส่เงินนั้นออกมาเพราะการเอาเงินมาช่วยชีวิตคนพิการแบบนี้ นางไม่ยอมหรอกนะ!ลูกชายคนที่สี่ของนางยังไม่ได้แต่งงานเลย!นางยังต้องจ่ายเงินค่าเล่าเรียนให้กับเขา โดยที่เก็บหอมรอมริบเอาไว้ ซูเหลียนเฉิงอะไรนั่นก็ใกล้จะตายแ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0017

    หลังจากเกลี้ยกล่อมอยู่นาน นางหลี่ถึงตอบตกลงที่จะไม่ไปซูหวั่นอาศัยเวลากลางคืนในการขับเกวียนออกไป โดยที่สภาพการมองเห็นไม่ค่อยจะดีนักและนางไม่ได้ไปยังตัวอำเภอตามที่กล่าวเอาไว้แต่พวกเขามายังถ้ำแห่งหนึ่งที่คุ้นเคย โดยช่วยกันประคองซูเหลียนเฉิงให้เข้าไปด้านในพร้อมกับซูลิ่วหลางซูเหลียนเฉิงปวดระบมไปทั้งต

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0018

    ซูลิ่วหลางมองออกไปด้านนอกด้วยสายตาที่ง่วงนอน“ท่านพี่ คนคนนั้นไปแล้วเหรอ”“อืม เจ้าก็งีบอีกสักหน่อยเถอะ เดี๋ยวพี่จะเฝ้ายามเอง”ซูหวั่นให้ซูลิ่วหลางนอนกับซูเหลียนเฉิง ขณะที่นางเฝ้ายามอยู่ด้านนอกภายนอกถ้ำมืดมิดและฝนตกกระหน่ำเสียงฟ้าร้องครืนๆ ดังสนั่นหวั่นไหวไปหมด ฟังแล้วน่าหดหู่เป็นอย่างมากนางรู้ดีแก

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0019

    ดวงตาของซูหวั่นร้อนเผ่าขึ้นมา“ท่านพ่อ ท่านพ่อคิดว่าตัวเองขาพิการแล้วจะทำงานหาเลี้ยงพวกเราและท่านแม่ไม่ได้ใช่ไหมคะ?”คงไม่ต้องคิด ซูเหลียนเฉิงจะต้องคิดแบบนี้อย่างแน่นอนในยุคสมัยนี้ เมื่อขาพิการและไม่รู้หนังสือก็เท่ากันเป็นคนไร้ค่าไปแล้ว และหากขาดแคลนแรงงานภายในบ้านไปก็เท่ากับว่าได้สูญเสียชีวิตไปแล้ว

Bab terbaru

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0478

    มีกลิ่นที่คุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ได้ปะทะที่ปลายจมูก พร้อมกับลมหนาวที่พัดเอาความเย็นเข้ามา "แม่นางซู" เสียงที่คุ้นเคยทำให้นางตื่นตกใจ นางหันกลับมาและผลักไป๋หลี่ชิงออกไป พร้อมกับพูดด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งว่า "ไป๋หลี่ชิง เป็นสุภาพบุรุษบนขื่อคาน มันสนุกมากเลยใช่ไหม?" ไป๋หลี่ชิงถอยห

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0477

    "ซู่ซู่——" ลมหนาวพัดมากระทบกับใบหน้าของคนทั้งสอง จนรู้สึกเจ็บอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ริมทางแกว่งไปมาสองสามครั้ง ทำให้หิมะไหลตามใบไม้และตกลงสู่พื้นเสียงดังเปาะแปะ ซึ่งเมื่อตกลงไปในพื้นที่หิมะที่กว้างใหญ่แล้วนั้น มันก็ทำให้รู้สึกหนาวเหน็บเป็นอย่างมาก พ่อเฒ่าซูพูดคัดค้าน

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0476

    เมื่อซูเหลียนเฉิงและซูลิ่วหลางเข้ามาในห้อง นางก็เอื้อมมือไปบีบเอวของซูฉางโซว่ อย่างดุเดือด แล้วพูดคำรุนแรงออกมาว่า "เจ้ามีสมองหรือเปล่า ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าต่อต้านบ้านรอง ทำไมไม่ฟังเลยล่ะ?" ซูฉางโซว่ไม่ได้จริงจังกับมัน และพูดด้วยรอยยิ้ม "เมียจ๋า เจ้าจะกลัวเขาไปทำไม แล้วอีกอย่าง พี่รองก็ไม่ไ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0475

    เมื่อซูหวั่นได้ยินดังนั้นจึงเดินออกไป หมูถูกแบ่งและแต่ละชิ้นมีขนาดเท่ากัน ขั้นแรกนางโรยเกลือบนเนื้อแต่ละชิ้นแล้วเกลี่ยให้ทั่วเนื้อแต่ละชิ้นแล้วใส่ในขวดเพื่อหมัก หลังจากผ่านไปสองสามวันก็สามารถนำไปแขวนบนฟืนและรมควันได้ หมูและเศษหมูหนักประมาณหนึ่งร้อยกิโลกรัม ซูหวั่นเก็บไว้ยี่สิบห้ากิโลกรัม

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0474

    แม่เฒ่าเซี่ยงได้ยินนางพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของนางก็อ่อนลง นางกังวลและพูดว่า "ฉางอานอายุมากขึ้นแล้ว เขาควรจะหาภรรยาหลังจากการสอบในฤดูใบไม้ผลิ ตราบใดที่เขามีชื่อเสียงในซิ่วไฉ ผู้หญิงที่สูงศักดิ์พวกนั้น เขาก็เลือกได้ตามใจชอบไม่ใช่หรือ?" นางจางแอบพึมพำอยู่ในใจว่าสตรีผู้สูงศักดิ์ทุกคนต้องการแต่ง

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0473

    ซูซานหลางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตอนแรกท่านป้าไม่เห็นด้วย แต่ต่อมานางก็ผ่อนคลายเมื่อได้ยินว่าครอบครัวมีวิธีที่จะให้พี่รองกลายเป็นซิ่วไฉได้" ที่แท้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง รายชื่อที่จะเข้าสอบซิ่วไฉเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก นอกจากนี้ ซูเอ้อหลางยังอยู่ในคุกซึ่งเทียบเท่ากับการสิ้นสุดอาชีพการงานของเข

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0472

    "เจ้ามาที่นี่ทำไม?" ซูหวั่นถาม โดยปล่อยให้คนเสิร์ฟน้ำชา ไม่ใช่ว่านางแปลกใจ แต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้ว แม่เฒ่าเซี่ยงและพวกเขาก็เข้าหน้ากันไม่ติด และไม่มีใครกลับมาที่บ้านหลักอีก ควรจะห้ามไว้ชัดแจ้งแล้ว เมื่อซูซานหลางมาแล้วแบบนี้ นี่เขาได้รับคำสั่งมาหรือมาเองกันแน่? ซูซานหลางกระแ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0471

    "ไม่มีค่ะ ท่านยาย ข้ายังไม่ได้พิจารณาเรื่องเหล่านี้เลยเสียด้วยซ้ำ" หลายคนเห็นซูหวั่นหน้าตาแดงก่ำ และหัวเราะออกมาดังๆ หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ได้ยินเสี่ยวอาหลีหัวเราะอีกครั้งบนเปล น้ำเสียงของทารกแตกต่างจากเสียงของคนทั่วไปซึ่งทำให้ผู้คนมีความสุขเป็นพิเศษ "ดูสิ เสี่ยวอาหลีของเราก็เห็นด้วยกับส

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0470

    แม่เฒ่าเซี่ยงสะดุ้ง ตบหน้าอกของนางแล้วพูดว่า "เจ้าจะไล่ข้าออกไปเหรอ? อย่าลืมว่าข้าเป็นแม่ของเจ้านะ!" "ใช่!" ซูเหลียนเฉิงผลักนางออกไป "ถ้าท่านคิดว่าท่านเป็นแม่ของข้าจริงๆ ก็รีบออกไป อย่าให้ข้าต้องเป็นฝ่ายไล่ตะเพิดออกไป!" นางจางพูดอย่างกระตือรือร้น พยายามโน้มน้าว "น้องรอง..." ดวงตาของนางเห

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status