เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3 อยากตายคาอย่างอื่น...
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-02 17:40:53ยามเหม่าจ้าวหม่านฟางแต่งตัววันนี้นางกำลังอารมณ์ดีคิดหาทางออกไปเที่ยวนอกเมือง นางจึงรีบตื่นขึ้นมาแต่งตัวจนบ่าวรับใช้แปลกใจ
“พระชายาเพคะ”
“ข้าเคยบอกเจ้าอย่างไรเรียกข้าเหมือนเดิมตอนที่เราอยู่ตามลำพัง”
“เจ้าค่ะคุณหนูสาม” เข่อซิงทำตามที่คุณหนูสามต้องการและยกสำหรับเข้ามา อาหารมื้อแรกหน้าตาก็น่าทานไปหมดจ้าวหม่านฟางไม่รอช้าทันที
“คุณหนาสามอยากไปที่ใดหรือเจ้าคะ”
“ข้าไปได้ใช่หรือไม่” จ้าวหม่านฟางถามเพื่อความแน่ใจ
“ได้เจ้าค่ะ” เข่อซิงคิดว่าคุณหนูสามคงอยากกลับไปเยี่ยมบ้านแต่คำตอบที่ได้ยิน บ่าวรับใช้ก็หน้าเสียและส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน “ไปมิได้เจ้าค่ะคุณหนู”
“ทำไม? ข้าอยากไปหอคณิกาหากเจ้าไม่พาไปข้า ข้าจะกระโดดน้ำอีกรอบ” จ้าวหม่านฟางขู่บ่าวรับใช้จนนางต้องพาออกมานอกเมืองมุ่งหน้าไปที่หอคณิกาโดยมีองครักษ์ของหยางเพ่ยตงแอบตามจ้าวหม่านฟางมา
“ทูลท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
“ว่ามา” หยางเพ่ยตงนั่งอ่านหนังสือราชการอยู่ในห้องทำงานสายตาไม่มองมาที่องครักษ์ จนเห็นความลำบากในการที่จะพูดออกมา
“ว่ามา!”
“พระชายาทรงไปที่หอคณิกาพ่ะย่ะค่ะ” ซิ่วอิงก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเองคนที่ต้องรองรับอารมณ์ชินอ๋องก็หนีไม้พ้นเขา
“สามหาว ! นางกล้าดีอย่างไร” หากใครพบเจอเข้าชื่อเสียงของเขาคงป่นปี้ที่ปล่อยให้พระชายาออกไปเที่ยวคอคณิกาที่มีบุรุษมากมายมือหนากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“พาข้าไป”
จ้าวหม่านฟางกำลังนั่งเคลิบเคลิ้มมองชายรูปงามที่กำลังเล่นดนตรี แต่ความรู้สึกเหมือนกำลังมีคนแอบมองจึงหันไปมองอีกฝั่งสตรีโฉมงามผู้นั้นเป็นใคร
“คุณหนู นั่นองค์หญิงหยางเผยอิ่งเจ้าค่ะ”
“หยางเผยอิ่ง”
ชื่อแช่นี้เป็นของหยางเพ่ยตงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากองค์หญิงหยางเผยอิ่งน้องสาวคนสุดท้องของหยางเพ่ยตง นางจึงรีบลุกขึ้นเพื่อจะออกไปจากหอคณิกาแห่งนี้
“โอ๊ะ”
“ข้าขออภัยแม่นาง...” บุรุษรูปงามเดินมาชนกับจ้าวหม่านฟางทั้งสองดวงตาประสานกัน ความทรงจำของนางหลั่งไหลเข้ามานี่คืออี้เฉิน คนรกของคุณหนูสาม
“หม่านฟาง” อี้เฉินแสดงความดีใจออกมาจนปิดไม่มิดเขากลับมาอยู่ที่แคว้นได้หนึ่งเดือนแล้วพร้อมกับข่าวร้าย คนรักของเขาได้แต่งงานเป็นพระชายาของชินอ๋องหย่างเพ่ยตง
“อี้เฉิน” จ้าวหม่านฟางมองใบหน้าของเขาบุรุษผู้นี้คงจะรักจ้าวหม่านฟางมาก ตอนนี้นางเป็นพระชายาของชินอ๋องต้องทำตัวให้เกียรติพระสวามี
“จ้าวหม่านฟาง!”
“ท่านอ๋อง”
หยางเพ่ยตงเดินเข้ามาหานางด้วยแววตาที่โกรธเคืองพร้อมกับเดินมาแทรกตัวเข้าตรงกลางระหว่างจ้าวหม่านฟางและอี้เฉินพร้อมกับลากน้องออกมาจากหอคณิกา
“ปล่อยข้า”
“แต่งงานแค่ไม่กี่วันคิดจะสวมหมวกเขียวให้ข้าแล้วหรือ” หยางเพ่ยตงโกรธจัดที่นางกล้านัดพบกับบุรุษผู้อื่นทั้งที่เป็นพระชายาของเขา
“ข้ามิได้...อ๊ะ” จ้าวหม่านฟางกำลังจะอธิบายแต่ก็ถูกชินอ๋องกระชากแขนเข้าไปใกล้จนนางรู้สึกเจ็บ และทำใจดีสู้เสือไม่ติดจะหลบตาของหยางเพ่ยตง
“แล้วทำไมหรือ”
“เจ้า! อยากตายหรืออย่างไร”
“ข้าอยากตายคาอย่างอื่นมากกว่า” นางพูดจบพร้อมกับมองต่ำลงไปจนหยางเพ่ยตงปล่อยมือนางตอนนี้เขากำลังโกรธจัดไม่ยอมฟังอะไรจากปากของนาง
“หึ ซิ่วอิงพาพระชายาไปทำงานในห้องครัวและให้บ่าวรับใช้ใช้งานนางได้”
“เจ้า หยางเพ่ยตง!” จ้าวหม่านฟางไม่พอใจที่หยางเพ่ยตงจะให้นางไปเป็นบ่าวรับใช้ที่ห้องครัว นางทำอาหารเป็นเสียที่ไหนจ้าวหม่านฟางคนเดิมนั้นเก่งงานบ้านงานเรือนทุกอย่าง
“เชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ”
“คุณหนูสามเจ้าคะ” จ้าวหม่านฟางจึงยอมเดินตามองครักษ์มาที่ห้องครัว นางทนความลำบากได้เพราะลำบากกว่านี้ก็เคยทำมาแล้ว
“วันนี้พระชายาจะเข้ามาทำงานที่ห้องครัวพวกเจ้าใช้งานได้เลย”
แต่จะมีใครกล้าใช้พระชายาของชินอ๋องนอกเหนือจากหยางเพ่ยตงที่สั่งให้คนไปเฝ้านางทำงานให้ห้องครัวโดยให้นางไปตักน้ำมาใส่โอ่งจนเต็ม
“คุณหนูเจ้าคะเดี๋ยวบ่าวทำเอง”
“เข่อซิง ข้าทำเองได้เจ้าอย่าลำบากเลย” จ้าวหม่านฟางน้อยใจที่หยางเพ่ยตงไม่ยอมฟังนางแถมยังโยนความผิดให้นางว่านางกำลังสวมหมวกเขียวให้ “หน้าตาซื่อบื้อแล้วยังจะโง่เขลาอีก”
จ้าวหม่านฟางตักน้ำจนเต็มจะเต็มโอ่งมือที่เริ่มแดงและพองเป็นตุ่มเพราะเกิดจากการยกของหนักเหงื่อไหลลงมาด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวแถมยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ช่วงเที่ยงโอ่งสุดท้ายนางจึงพักเมื่อมองไปที่มือสายตาก็เริ่มพร่ามัว
“คุณหนูเจ้าคะเดี๋ยวบ่าวทำเองเจ้าค่ะ” เข่อซิงสงสารคุณหนูของตัวเองอยู่ที่จวนก็ลำบากมากโขแต่งงานเป็นพระชายายังคงมาโดนใช้ให้ทำงานหนัก
“ข้ามิเป็นอะไรเจ้าคนทรราชนั่น” จ้าวหม่านฟางพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัดไร้เหตุผล เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ ไยถึงยังมีคนนับถือ
“คุณหนู! เดี๋ยวเข่อซิงช่วยเจ้าค่ะ”
“แดดร้อนเราไปพักกันก่อน”
เมื่อก้าวเดินได้เพียงสองก้าวภาพที่อยู่ตรงหน้าก็พร่ามัวไปหมดนางจึงส่ายหน้าและพยายามฝืนลืมตาขึ้นมา จ้าวหม่านฟางพยายามที่จะพาที่เกาะแต่ทุกอย่างก็สายไปนางก้มลงกับพื้นและหมดสติท่ามกลางแดดที่ร้อนจ้า
“คุณหนู ช่วยด้วยเจ้าค่ะพระชายาเป็นลม”
ซิ่วอิงที่ยืนอยู่บริเวณนั้นจึงรีบวิ่งเข้ามาและอุ้มจ้าวหม่านฟางกลับตำหนักไป โดยให้บ่าวรับใช้ไปตามหมอหลวงมาดูอาการ เข่อซิงร้องห่มร้องไห้เพราะกลัวว่าคุณหนูจะเป็นอะไรขึ้นมา
“หมอหลวงพระชายาทรงเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”
“เจ้าทำใจให้เย็นก่อนพระชายามิได้เป็นอะไรเพียงแค่ร่างกายอ่อนแอให้พักสามสี่วันก็ดีขึ้น เดี๋ยวข้าให้ยาไว้”
บ่าวรับใช้จึงยิ้มออกและเดินไปนั่งที่พื้นรอจ้าวหม่านฟางตื่นขึ้นมา ซิ่วอิงรีบกลับไปรายงานชินอ๋องทันทีสตรีตัวเล็กนิดเดียวหยางเพ่ยตงก็โกรธจนใช้งานพระชายา เขาไม่แน่ใจแล้วว่าโกรธหรือหวงพระชายา
ตำหนักของหยางเพ่ยเตงได้ต้อนรับองค์หญิงหยางเผยอิ่ง ที่เพิ่งกลับเข้าวังตอนที่หอคณิกาดีที่ไม่มีใครสังเกตเห็นนาง นางจึงรีบออกไปอีกทาง
“เสด็จพี่เพคะ”
“น้องสามนั่งก่อน” หยางเพ่ยตงเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารส่งยิ้มให้น้องสาวสุดที่รัก ถึงแม้ผู้คนจะหาว่าเขาเป็นทรราชก็ตาม เขาถูกพระสนมของเสด็จพ่อใส่ร้ายว่าจะลอบฆ่าพ่อตัวเองจึงไม่ได้ขึ้นครองบัลลังก์ เพราะพี่ชายเองก็เสียสละอยากออกไปอยู่นอกวังแต่ก็ต้องขึ้นครองัลลังก์แทนหยางเพ่ยตง
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 4 ความผิดของหยางเพ่ยตง
“ขอประทานอภัยกระหม่อมมารายงานว่าตอนนี้พระชายาทรงไม่สบายหมอหลวงทรงให้ยาและพ่ะย่ะค่ะ” ซิ่วอิงมารายงานชินอ๋อง แต่เห็นแววตาของหยางเพ่ยตงนิ่งสงบไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พระชายาทรงไปทำอะไรมา” “องค์หญิงเผยอิ่งพระชายาทรงถูก เอ่อ ทรงถูกท่านอ๋องสั่งไปทำงานที่ห้องครัวมาพ่ะย่ะค่ะ” “เสด็จพี่! พระชายาตัวเล็กนิดเดียวนะเพคะ” หยางเผยอิ่งตกใจเช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้นห้องครัวทั้งร้อนและกลิ่นฉุนด้วยเครื่องเทศพระชายาจะทนได้อย่างไร “เจ้าออกไปก่อน พี่แค่อยากสั่งสอนนาง” “เรื่องที่นางไปเที่ยวหอคณิกาหรือเพคะ” หยางเผยอิ่งเห็นใจจ้าวหม่านฟางไม่น้อย นางมิได้ทำอันใดเลย “น้องรู้ได้อย่างไร” “น้องก็ ก็อยู่ที่นั่นเพคะแต่พระชายาไม่ได้นัดพบคนรักเก่าน้องก็เห็น” นางเคยรู้มาก่อนว่าบุรุษผู้นั้นคือคนรักเก่าของจ้าวหม่านฟางแต่พระเชษฐาจะไร้เหตุผลและลงโทษนางตามอำเภอใจมิได้ “น้องพูดจริงหรือ” “เสด็จพี่ทำโทษนางเพราะหวงนางหรือเพคะ เอ๊ะ เสด็จพี่” หยางเผยอิ่งเรียกตามหลังพระเชษฐาที่เดินออกไปจากตำหนักโดยที่นางยังพูดไม่จบ ใจร้อนเหมือนกันท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-02ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 5 สั่งสอน
“กรี๊ด!” จ้าวหม่านฟางกรีดร้องออกมาเมื่อถูกหยางเพ่ยตงอุ้มพาดบ่าและเดินออกไปจากจวนขององครักษ์ นางโวยวายและด่าทอชินอ๋องมาตลอดทาง “เจ้ากล้าที่จะตบข้า!” หยางเพ่ยตงวางนางลงในตำหนักของเขาเรียกว่าแทบจะโยนนางเลยดีกว่า จ้าวหม่านฟางกำลังคิดหาทางหนีและก็ไม่พ้นน้ำมือของชินอ๋อง “เจ้าจะทำอะไร ปะ ปล่อย” “ข้าจะฆ่าเจ้า” หยางเพ่ยตรงบีบคอนางด้วยความโกรธแต่พอได้สติว่าทำเกินไปเขาจึงปล่อยนาง แข้งขาอ่อนแรงจนจ้าวหม่านฟางล้มไปกองอยู่ที่พื้น “ทหาร!” “พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง” “ในเมื่อเจ้ารู้สึกผิดนั้นก็ถูกโบยเช่นเดียวกับองครักษ์ของข้า” หยางเพ่ยตงให้ทหารนำพระชายาออกไปและสั่งโบยสิบครั้ง ข้าวของเครื่องใช้จึงถูกหยางเพ่ยตงกวาดลงมากองที่พื้นด้วยความโมโหและสับสนต่อความรู้สึกของตัวเอง เขาไม่รอช้าที่จะเดินตามจ้าวหม่านฟางไป เฟียบ! เสียงแซ่ฟาดลงที่กลางแผนหลังของนาง จ้าวหม่านฟางไม่แม้แต่จะกรีดร้องออกมาน้ำตาไหลพรากไม่ใช่เพราะความเจ็บแต่เป็นความเสียใจที่ถูกกระทำเช่นนี้ นางผิดที่เผลอควบคัมสติไม่อยู่ลงไม้ลงมือกับชินอ๋อง “ฮึก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-02ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 6 คนของข้าใครห้ามแตะต้อง
“ทะ ท่านอ๋อง” ประมุขของบ้านรีบทำความเคารพและสั่งให้คนในบ้านคำนับชินอ๋อง จ้าวหม่านฟางมองใบหน้าของเขาหยางเพ่ยตงตามนางมาได้อย่างไร “เจ้าคิดจะทำอะไร” “ลี่หมิ่นมิกล้าทำอะไรพระชายาหรอกเพคะ” จ้าวลี่หมิ่นรีบก้มหน้าเพราะกลัวสายตาของชินอ๋อง ใครต่างพูดว่าชินอ๋องน่ากลัวแต่ก็เป็นความจริงเพราะเขาน่ากลัวแต่ใบหน้าอันแสนหล่อเหล่าทำให้นางต้องจ้องมอง “อย่ามาจ้องหน้าข้าหากข้ามาไม่ทันเจ้าก็คงปล่อยบุตรสาวของเจ้าทำร้ายพระชายาของข้า” หยางเพ่ยตงมองประมุขของบ้านที่เป็นอดีตเสนาบดีกรมพระคลัง เขากลับมาถึงตำหนักทหารก็มารายงานว่าพระชายาเดินทางกลับไปเยี่ยมบิดา “กระหม่อมสั่งสอนบุตรสาวไม่ดีเองพ่ะย่ะค่ะได้โปรดลงโทษหม่อมฉันเถิดพ่ะย่ะค่ะ” “ท่านอ๋องแค่เรื่องเข้าใจผิดโปรดท่านระงับอารมณ์ด้วย” จ้าวเสียหยุนเข้ามาใกล้ชินอ๋องครั้งหนึ่งหยางเพ่ยตง เคยชอบนางหากนางกำจัดจ้าวหม่านฟางหรือทวงสัญญาการแต่งงานคืน ตำแหน่งพระชายาก็คงจะเป็นของนาง “ข้ามารับเจ้ากลับตำหนัก” “รับข้าหรือ” จ้าวหม่านฟางที่เงียบมานานถูกชินอ๋องลากมาหน้าจวนเขาอุ้มนางขึ้นที่หลังม้า ตามด้วยห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-08ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 7 ครั้งแรกกับน้ำตาของนาง
“อืม อ่าส์”เสียงครางดังออกมาใกล้ๆ กับใบหูของจ้าวหม่านฟางนางจึงลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย และกำลังเพ่งมองไปยังต้นตอของเสียงเงาตะคุ่มดำๆ กำลังคร่อมรางของนางอยู่“อื้อ อ่าส์”แต่เสียงครางยิ่งดังขึ้นมาเรื่อยๆ จนจ้าวหม่านฟางต้องขยี้ตาอีกรอบ แต่ทำไมร่างกายของนางเหมือนกำลังโดนล่วงล้ำเข้ามาจนนางได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันอย่างชัดเจน และแรงกระแทกทำให้นางรู้กำลังร่วมรักกันอยู่“กรี๊ดดดด ออกไป” จ้าวหม่านฟางกรีดร้องออกมาตอนนี้นางกำลังร่วมรักกับหยางเพ่ยตงหรือที่ใครต่างพากันรู้จักดีเขาคือชินอ๋องผู้ที่โหดเหี้ยมฆ่าคนได้เหมือนผักเหมือนปลาและได้รับฉายาว่าอ๋องทรราช“อยู่นิ่งๆ อ่าส์” หยางเพ่ยตงจับตัวนางไว้แน่นตอนนี้ทั้งสองกำลังเชื่อมประสานกันอยู่จะให้ดึงออกมาตอนนี้ เขาขอยอมตายดีกว่า“ออกไปจากตัวข้า”“เจ้าเป็นพระชายาจงทำหน้าที่เสีย” หยางเพ่ยตงไม่ฟังเสียงห้ามของนางเขาอัดกระแทกแท่งหยกเข้ามาจนใบหน้าของนางเปื้อนด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาเหมือนร่างกายจะปริแต่ถึงแม้ในความเป็นจริงจ้าวหม่านฟางจะเคยใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันแต่ก็ไม่เคยมีคนรักหรือเคยหลับนอนกับชายคนไหนมาก่อนจนหญิงสาวทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของคุณหนูสามจ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-08ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 8 หนังสือหย่า
ชินอ๋องนั่งมองใบหน้าที่ซีดเซียวของนางอยู่ไม่ห่างภายในหัวกำลังคิดไม่ตกว่านางเป็นใครมาจากไหนที่ใดกัน ถึงมาอยู่ในร่างของจ้าวหม่านฟางได้ ในแคว้นต่างมีหมอผีมากมายและผู้คนก็เชื่อเรื่องลี้ลับกัน“นางเป็นผู้ใด แล้วหม่านฟางตัวจริงละ”เขากลัวว่าจ้าวหม่านฟางตัวจริงจะกลับมา เขารู้ตั้งแต่ครั้งแรกว่านางไม่ใช่จ้าวหม่านฟางตัวจริง ซึ่งเขาเกลียดคุณหนูสามตัวจริงที่สุดนางทั้งอ่อนแอและเชื่อคนง่าย“อืม”“โอ๊ย เจ้า!” หยางเพ่ยตงต้องรีบลุกขึ้นเมื่อคนหลับอยู่จู่ ๆ ก็ฟาดขามาที่เขาอย่างจัง หรือนางจะแกล้งเขาหยางเพ่ยตงกำลังจะไปปลุกจ้าวหม่านฟางผลัวะ “ไอ้โรคจิต” จ้าวหม่านฟางต่อยเข้าไปที่ดวงตาของเขาอย่างจังนางยังไม่หายโกรธเรื่องที่เมื่อคืนที่เขาหักน้ำใจของนาง เมื่อเห็นพระพักตร์ของหย่างเพ่ยตงจึงไม่รอช้า “โอ๊ยยยยย หม่านฟาง” “ทูลท่านอ๋องเกิดอะไรขึ้นพ่ะย่ะค่ะ” ซิ่วอิงได้ยินเสียงคนร้องครวญครางจึงถือวิสาสะเดินเข้ามาเพราะเกรงว่าจะมีคนรอบปลงพระชนของชินอ๋อง “ท่านอ๋อง !” องครักษ์แทบจะกลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่อยู่เมื่อดวงตาของท่านอ๋องเขียวช้ำไปหมด เกรงว่าชินอ๋องจะรู้สึกไม่ดีเขาจึงทำเป็นไม่รู้ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 9 ข้าไม่หย่า
“เจ้าจะหย่ากับข้าแล้วจะไปอยู่ที่ใด” หยางเพ่ยตงพยายามจะฟังเหตุผลของนางหากนางโกรธเคืองเรื่องคืนนั้นเขาก็เต็มใจที่จะชดใช้ให้ แต่ไม่จะไม่หย่าเด็ดขาด “ข้า ข้า” “อยู่กับข้าเรื่องของสนมทั้งหลายข้าจะจัดการเอง ขอแค่เจ้าเชื่อใจข้า” อีกไม่นานเขาจะจบเรื่องทุกอย่างและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายอยู่กับนาง "เจ้าจะทำอะไร" “เรียกข้าท่านพี่” หยางเพ่ยตงโน้มตัวลงใกล้นางจนจ้าวหม่านฟางต้องหลับตา เหมือนกับว่ากำลังเชื้อเชิญให้เขาจูบนางเสียอย่างนั้นหยางเพ่ยตงนึกเอ็นดูนาง “หากข้าไม่เรียก อือ” จ้าวหม่านฟางครางออกมาเมื่อปากหนาบดขยี้ลงมาอย่างจาบจ้วง จนนางมิทันตั้งตัวเมื่อจะใช้มือผลักเขาออกหยางเพ่ยตงจึงคว้ามือนางไว้ทั้งสองข้าง “จะโดนลงโทษเช่นนี้ไงเล่าน้องหญิง” สายตาหวานเยิ้มถูกส่งมาให้นางจนจ้าวหม่านฟางต้องหลบสายตาหัวใจของนางกำลังสั่นไหวแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ทะ ท่านพี่อย่าเพคะ” “พี่ขอ…” “ทูลพระชายาคุณหนูใหญ่แห่งสกุลจ้าวขอเข้าเฝ้าเพคะ” เข่อซิงเข้ามากราบทูลพระชายาท่านอ๋องที่ห้องบรรทม จ้าวหม่านฟางแปลกใจว่าคุณหนูใหญ่มาหานางเพราะอะไร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 10 เทศกาลล่าสัตว์
“เข่อซิงทำไมในวังถือครึกคืนกันมีเฉลิมฉลองอะไรกันหรือ” นางสังเกตมาหลายวันว่าช่วงนี้ในวังประดับด้วยดอกไม้และผู้คนออกฉลองกันมากมาย นางมิค่อยได้เจอท่านอ๋องเพราะกำลังทรงงานอย่างหนักเพราะเป็นช่วงเก็บเกี่ยวผลการเกษตรของชาวนา “ใกล้จะถึงเทศกาลล่าปาแล้วเพคะ” “ล่าปา [1] ล่าสัตว์หรือไม่” จ้าวหม่านฟางเคยได้ยินว่าเชื้อพระวงศ์จะออกไปตั้งกระโจมเพื่อล่าสัตว์ และอาจจะมีการแข่งขันการล่าสัตว์ขึ้นมาจ้าวหม่านฟางจึงอยากตามไปดู “เพคะอีกสองวันฮ่องเต้จะทรงออกเดินทางพร้อมท่านอ๋องเพคะ พระชายาจะเสด็จไปไหนเพคะ”ทุกครัวเรือนว่างจากการทำการเกษตร จึงเตรียมไหว้บรรพบุรุษ และเทพเทวดาฟ้าดินขอให้บรรพบุรุษปกป้องคุ้มครอง และฟ้าดินประทานโชคลาภให้อากาศดี ฝนตกต้องตามฤดูกาล จ้าวหม่านฟางมาหยุดที่ตำหนักของหยางเพ่ยตงหลายวันนี้นางมิเคยได้พบหน้าเขาเสียเลยไม่รู้ว่านอนกกอยู่กับนางสนมคนไหนอยู่ “ท่านอ๋องทรงอยู่ในห้องทำงานพ่ะย่ะค่ะ เอ่อ ขออภัยท่านอ๋องกระหม่อมห้ามแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ซิ่วอิงห้ามมิให้พระชายาเข้าเฝ้าตามคำสั่งของชินอ๋องที่ไม่ให้ใครเข้ามารบกวน “ออกไปเถิด ให้พระชายาเข้ามา” หยางพ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 11 ปลอบประโลม
“ฮึก ฮือ”จ้าวม่านฟางร้องไห้ออกมาตอนนี้หยางเพ่ยตงน่ากลัวมากที่สุดภายนอกอากาศว่าหนาวแล้วในนี้ยังหนาวกว่า นางนั่งหนาวจนตัวสั่นอยู่ในอ่าง“เจ้าอย่าให้ใครแตะต้องตัวอีก”หยางเพ่ยตงจึงอุ้มนางขึ้นมาและเช็ดตัวนางให้แห้งว่างจ้าวหม่านฟางลงที่เตียงนอน ก่อนที่เขาจะทาบทับตัวตามลงไปคืนนี้เขาจะทำโทษนาง“ท่านจะทำอันใด”“ล้างคาบบุรุษออกจากตัว” หยางเพ่ยตงโน้มตัวลงมาจูบปากนางอย่างหยาบโลนและบีบคางเพื่อให้นางรับจูบของเขา ยามที่นึกถึงตอนที่นางถูกอุ้มจากบุรุษอื่นเขายิ่งหึงหวง“อือ ขะ ข้าเจ็บ” ริมฝีปากของนางบวมเจ่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดหยางเพ่ยตงซุกไซ้ซอกคอของนางและขบเม้มจนเกิดรอยแดงขึ้นมามือหนาขย้ำเต้างามโดยไม่กลัวว่านางจะเจ็บ“ขะ ข้าเจ็บเหลือเกิน”“หึ ข้าจะทำโทษเจ้าจนรุ่งสาง” หยางเพ่ยตงลุกขึ้นและขยับตัวขึ้นไปใกล้ ๆ ใบหน้าของนางก่อนจะนำมังกรยักษ์ไปจ่อที่ปากของนาง“อมเข้าไป”“ตะ แต่ข้า อืออ” จ้าวหม่านฟางลังเลยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรออกมาเขาก็ยัดเจ้ามังกรเข้าไปในปากของนาง ปากนุ่มที่กำลังดูดเลียแท่งหยกทำให้เขาครางออกมาอย่างพอใจจ้าวหม่านฟางดูดเลียราวกับเป็นอาหารรสโปรดถึงแม้ว่านางจะไม่เคยทำมาก่อน แต่ก็พอรู้ว่าต้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12
บทล่าสุด
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 5 จะไม่จากกันอีก
ฮาวายทั้งห้าคนเดินทางมาถึงฮาวายโดยหยางเพ่ยตงพาน้องชายและน้องสะใภ้มาด้วยจะได้ดูแลหนิงอ้ายยามที่เขาสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคนจะได้มีคนดูแลหนิงอ้าย“พี่ฝากหนิงอ้ายสัก 2-3 ชั่วโมงนะ”“รีบทำเวลาหน่อยแล้วกัน”หยางซูเมิ่งบอกกับพี่ชายพาเขามาด้วยก็แค่อยากให้เขาดูแลหนิงอ้ายให้ส่วนตัวเองจะไปสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคน ทริปนี้หนิงอ้ายคงจะได้น้องสมใจ“พูดมาก”ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักที่อยู่ติดทะเลมองไปทางไหนก็เจอแต่ทะเล บรรยากาศสวยงามไปหมดแต่จ้าวหม่านฟางนั้นสวยกว่าร้อยเท่า“อุ้ย เข้ามาทำอะไรคะฟางฟางจะไปดูลูก”“พี่ขอชื่นใจหน่อยได้ไหมลูกอยู่กับซูเมิ่ง ไม่ต้องห่วงเรามาทำน้องให้หนิงอ้ายกัน”“แต่...”“นะครับ”หยางเพ่ยตงหอมแก้มทั้งสองข้างของภรรยาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล่หอมไปทั่วหน้าแล้ววางปากทาบทับลงไปบนอวัยวะเดียวกันของผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ พอเริ่มจูบก็ขยับมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างแสนสวยอย่างเชื่องช้า เคลื่อนไหวเนิบนาบไม่ให้เธอรู้สึกถูกรุกล้ำหรือหวาดระแวงใด ๆมือหนาลูบคลำซ้ำ ๆ ให้ภรรยาคุ้นเคยก็สอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อสัมผัสเอวบางโดยไม่มีอะไรปิดกั้น ก่อนจะวางสองมือโอบล้อมก้อนเนื้อเต่งตึงทั้งสองข้างด้วยแรงแ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 4 ผมรักคุณ
ทั้งสองแต่งงานกันได้สามปีแล้วและมีพยานรักตัวกันหนึ่งคนคือหนิงอ้าย ชื่อของลูกสาวหยางเพ่ยตงเป็นคนตั้งให้ทั้งหมดจ้าวหม่านฟางชอบชื่อนี้มาก “จุนแม่ขา จุนพ่อไม่รักเรา” (คุณแม่คะคุณพ่อไม่รักเรา) “ไม่พูดอย่างนั้นสิคะ” ตอนนี้หยางเพ่ยตงทำงานหนักและกลับบ้านดึกดื่นจนลูกสาวน้อยใจว่าพ่อไม่รัก ดึกจนรอพ่อไม่ไหวจึงหลับไป แอด “กลับมาแล้วเหรอคะ” “ลูกหลับแล้วเหรอครับ” ช่วงนี้งานถาโถมเข้ามาจนเขาปลีกตัวไปไหนไม่ได้ตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาก็ไม่เคยพาภรรยาไปฮันนีมูนกันเลย จึงรู้สึกผิดขึ้นมา “กลับดึกทุกวันขนาดนี้ลูกน้อยใจแล้ว” เธอเองก็น้อยใจเหมือนกันไม่รู้ว่างานจะสำคัญอะไรนักหนา ถมเวลาคุยกันก็น้อยลงไปทุกทีหรือเพราะเธอมีลูกแล้วเขาจึงไม่สนใจ “ฟางฟางครับพี่ขอโทษโปรเจกนี้จะจบลงแล้ว เดี๋ยวพี่พาฟางฟางกับลูกไปเที่ยวกันดีไหมครับ” เพราะเขารู้ว่าตอนนี้ภรรยากำลังน้อยใจเขาชวนเที่ยวหลายรอบและไม่เคยไปสักรอบเพราะติดแต่งาน วันนี้โปรเจกต์ใหญ่ที่ทำกำลังเสร็จสมบูรณ์จึงสัญญาว่าจะพาจ้าวหม่านฟางกับลูกไปพักผ่อน “พี่ขอโทษครับต่อไปจะไม่ทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 3 เรารู้จักกันมานานแล้ว
“ลุกออกไปจากตัวฉัน” จ้าวหม่านฟางทั้งโกรธและเกลียดตัวเองที่ใจง่ายไปกับสัมผัสของเขาจึงผลักให้เขาออกห่างจากตัวและรีบแต่งตัว “รบกวนคุณไปส่งฉันที่บ้านด้วย” “ฟางฟางครับพี่...” หยางเพ่ยตงยังไม่ทันจะพูดอะไรหญิงสาวจึงเดินออกไปจากห้อง เขาจึงได้แต่รีบแต่งตัวและไปส่งจ้าวหม่านฟางที่บ้าน “พี่ขอโทษครับต่อไปที่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วพี่คิดถึงเรามากไปหน่อย” ต่างฝ่ายต่างเงียบหยางเพ่ยตงจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนเขาไม่ชอบที่จ้าวหม่านฟางเงียบจึงหาเรื่องชวนคุยแต่ก็เหมือนจะแย่ลงไปกว่าเดิม “ฟางฟางครับ” ปัง! หญิงสาวปิดประตูรถกระแทกจนเสียงดังโดยไม่รอฟังคำอธิบายจากเขา หญิงสาวรีบเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจเสียงทักทายของใครด้วยซ้ำ พอมาถึงห้องเธอก็ร้องไห้ออกมา “ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้” จ้าวหม่านฟางใช้มือมากุมหน้าอกข้างซ้ายไว้เธอยอมรับว่าเหมือนจะรู้สึกผูกพันกับเขาไม่น้อย ครั้งแรกที่เจอหน้ากันเหมือนมีอะไรลากให้เธอมารู้จักกับเขา “ฉวยโอกาส” จ้าวหม่านฟางลุกขึ้นมาอาบน้ำเพื่อให้สายน้ำช่วยชโลมจิตใจที่กำลังว้าวุ่น สองวันแล้วที่เขาติดต่อจ้าวหม่าน
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 2 หล่อจึงยอม
วันจบการศึกษาของหญิงสาวเพื่อน ๆ ต่างพากันดีใจที่จะได้ออกไปใช่ชีวิตนอกรั้วมหาลัย บางคนต้องดิ้นรนแต่สำหรับจ้าวหม่านฟางลูกคุณหนูไฮโซที่มีครบทุกอย่างไม่จำเป็นต้องออกไปลำบาก “พี่ยินดีด้วยนะ” จื่อหยวนยื่นดอกไม้ช่อสวยให้น้องสาวแต่จ้าวหม่านฟางทำหน้าไม่ค่อยพอใจ “ให้แค่ดอกไม้?” “รถนั่นราคาแพงจะตายรอหาเงินได้เองค่อยซื้อ” รถPorscheราคาหลายสิบล้านซึ่งเขาสามารถซื้อให้น้องสาวได้แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เขาอยากให้จ้าวหม่านฟางหาเงินซื้อเองมากกว่าเพราะจะได้รู้ว่าเงินแต่บาทนั้นหาไม่ง่าย “น้องงอลแล้ว ชิ” จ้าวหม่านฟางแกล้งงอนไปอย่างนั้นหากเธอไปขออ้อนวอนคุณพ่อก็ไม่ใช่เรื่อง ครอบครัวของเธอพากันถ่ายรูปจนเสร็จหญิงสาวกำลังจะกลับไปที่บ้านก็มีเสียงของคนหนึ่งดังมาก่อน “จะกลับแล้วเหรอครับหรือพี่มาไม่ทัน” หยางเพ่ยตงเดินถือดอกกุหลาบช่อใหญ่มาและยื่นให้จ้าวหม่านฟาง เขาติดงานคิดว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว “เอ่อ ขอบคุณค่ะ” “ไม่ดูให้ดี ๆ ว่าในนั้นมีอะไร” หยางเพ่ยตงอยากให้หญิงสาวดูในช่อดอกไม้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวอยากได้ “อะไรของคุณ” จ้าวหม่านจึงพยายามมอง
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 1 ชะตารักจ้าวดวงใจทรราช พบกันอีกครั้ง
นครเซียงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน ปัจจุบัน จ้าวหม่านฟางคุณหนูที่เกิดมาในชาติตระกูลที่รวยละมั่งคั่งหญิงสาวอายุ 22 ปี ที่กำลังจะจบการศึกษาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตอนนี้กำลังฉลองกับเหล่าเพื่อน ๆ อย่างสนุกสนานวันนี้จะเมาให้หาทางกลับบ้านไม่ได้เลย “ฟางฟางดูโต๊ะนั่นสิผู้หล่อมาก” เหมยฮวาชี้ไปที่หนุ่ม ๆ ซึ่งนั่งดื่มกันไม่ไกลจากโต๊ะของหญิงสาว จ้าวหม่านฟางจึงมองตามไปที่มือของเพื่อนชี้ ทำให้เธอยืนนิ่งเพราะสบตากับใครคนหนึ่งที่แสนจะคุ้นเคย “ฟางฟาง ยัยฟาง!” “อะไรฉันตกใจหมดเลย” “แกเล่นจ้องเขาเสียขนาดนั้นสนใจเหรอ” “ป่าว (เสียงสูง)” เธอยกเหล้าขึ้นมาดื่มเพื่อบิดปังความรู้สึกบางอย่าง ชายหนุ่มคนนั้นทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนว่าเคยเจอกันมาก่อน ช่วงนี้เอชอบฝันแปลก ๆ ไปถึงเมืองโบราณคงจะดูซีรีส์มากเกินไปเลยเก็บเอาพระเอกไปฝัน ทางด้านชายหนุ่มคนนั้นเขาก็จ้องมองจ้าวหม่านฟางไม่วางตาตอนที่เขาสบตากับหญิงสาวหัวใจของเขาสั่นไหวเหมือนจะกระเด็นออกมาให้ได้“เจอกันทีสินะ”หยางเพ่ยตงนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกลวัย 29 ปี เขาจำเรื่องราวในอดีตได้ทั้งหมดไม่รู้ว่าเพราะอะ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทส่งท้าย 25 หวังรักสองเราไม่ลืมเลือน
หยางจงหมิ่นเดินขึ้นมาที่กำแพงและยืนมองไปที่วังหลวงบรรพบุรุษคงจะสาปแช่งเขาที่ดูแลประชาไว้ไม่ได้ เขามองดูซากปะลักหักพังตอนนี้แคว้นเฉียงเหมือนกับเมืองร้างไปเสียแล้ว “ให้อภัยลูกด้วย” เขาไม่สามารถครองบัลลังก์ได้อีกต่อไป และเลือกที่จะเห็นแก่ตัวตายตามน้องสาวและน้องชายของตัวเอง หยางจงหมิ่นวางดาบลงและก้มกราบแผ่นดินนี้เป็นครั้งสุดท้านก่อนจะเลือกทางเดินของเขาเอง กำแพงเมืองก็ไม่สูงเท่าไรนักเขาได้แต่ส่งยิ้มให้กับโชคชะตาที่โหดร้าย หมดสิ้นแล้วฮ่องเต้หยางจงหมิ่นสวรรคตพร้อมหยางเพ่ยตงและองค์หญิงหยางเพยอิ่ง “ฝ่าบาท!” อี้เฉินนำกำลังทหารมาช้าไปหนึ่งก้าวเขารีบวิ่งไปที่ท้องพระโรง อี้เฉินคุกเข่าลงต่อหน้าจ้าวหม่านฟางที่ไม่สามารถปกป้องนางได้ “กระหม่อมอี้เฉินขออภัยที่มาช้าไป กระหม่อมจะดูแลหนิงอ้ายตราบเท่าชีวิตของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ” เขาก้มกราบจ้าวหม่านฟางและท่านอ๋อง แล้วเขาต้องกลับไปบอกหนิงอ้ายว่าอย่างไร อี้เฉินนำร่างของจ้าวหม่านฟางและหยางเพ่ยตงฝั่งไว้ด้วยกันและไม่ต้องจากกันไปไหนอีก ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงเกิดความวุ่นวายเพราะไม่มีประมุขปกครองทำให้เกิดการแย่งชิงอำนาจกันขึ้น
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 24 แคว้นเฉียงล่มสลาย
“ตอนนี้ทุกอย่างในวังเรียบร้อยแล้วเราจะเปิดประตูเมืองให้พวกคนเหล่านั้นเข้ามา” “ท่านอามิควรทำอย่างนี้”ท่านอาของพวกเขากำลังก่อกบฏเขายินดีหากท่านอาจะครองบัลลังก์แต่ความโลภเขาไม่สามารถปล่อยให้ชาวบ้านเดือดร้อน “ศึกครั้งนี้ไม่รู้ว่าข้าจะมีชีวิตรอดหรือไม่” “ท่านอย่าพูดอย่างนั้น” หยางเพ่ยตงได้รับรายงานมาว่าท่านอาเดินทางเข้ามาในวังหลวงแล้ว หยางเพ่ยตงเห็นแต่ความตายและกลิ่นคาวเลือดเต็มไปหมด เขาจึงต้องให้ทหารเปิดประตูเมืองไว้เพราะไม่ต้องการให้คนล้มตายไปมากกว่านี้“หลานของข้านั่งรอข้าอยู่บนบัลลังกืเชียวหรือ” หยางเฟยฉีคือน้องชายของอดีตฮ่องเต้คนก่อนและเป็นท่านอาของหยางเพ่ยตง หยางจงหมิ่นจ้องมองมาที่ท่านอา “ท่านมิควรจะฆ่าคนที่ไม่รู้เรื่อง” “สละบัลลังก์ให้ข้าและข้าจะปล่อยพวกเจ้าไป” “ข้ายอมข้าดีกว่าบัลลังก์ตกไปอยู่ในมือคนชั่ว” หยางเพ่ยตงที่ยืนอยู่จึงเดินมาเผชิญหน้ากับหยางเฟยฉี พร้อมกับอาวุธดาบที่ถืออยู่ทหารเตรียมพร้อมตลอดเวลา “แล้วหลานจะเสียใจ” ทางด้านจ้าวหม่านฟางที่รู้สึกโกรธหยางเพ่ยตงมิน้อยที่ให้นางมาอยู่ในที่ที่เขาเตรียม
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 23 จะไม่ทิ้งท่านไปไหน
จ้าวหม่านฟางเข้ามาในวังพร้อมกับอี้เฉินและขอเข้าไปพบ หยางเพ่ยตงที่ตำหนัก ทำให้จ้าวหม่านฟางนึกถึงเรื่องราวที่ใช้ชีวิตอยู่ตำหนักแห่งนี้ “เข่อซิงเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” จ้าวหม่านคิดถึงบ่าวรับใช้ที่ดูแลนางมาตั้งแต่ยังเด็กนางยอมตายเพื่อให้นางหนีรอดมา จ้าวหม่านฟางเดินเข้ามาในตำหนักที่ถูกทิ้งร้างไว้สามปีตั้งแต่นางหายตัวไปหยางเพ่ยตงก็มิให้ใครย่างกรายเข้ามาเด็ดขาด “ตำหนักแห่งนี้มิให้ใครเข้ามาเจ้าเป็นใคร” เหล่าทหารที่เห็นคนบุกรุกเข้ามาจึงนำกำลังเข้ามาปิดล้อมและรายงานท่านอ๋องในวังกำลังเกิดความวุ่นวายจึงไม่ให้คนนอกเข้ามา “พระชายา!” ทหารนายหนึ่งที่จำพระชายาได้จึงคุกเข่าและทำความเคารพ “ข้าอยากเข้ามาดูในตำหนักเสียหน่อย” จ้าวหม่านฟางไล่ให้ทหารออกไปยังไงหยางเพ่ยตงจะต้องมาหานาง นางจะรอเขาอยู่ที่นี่ที่เป็นห้องหอของนางและเขา “จ้าวหม่านฟางไยเจ้าถึงแอบตามพี่มา” “มาแล้วหรือเพคะน้องรอเสียตั้งนาน” นางหันกลับมาเผชิญหน้าและสวมกอดเขาไว้แน่น “ท่านพี่คิดจะทิ้งน้องกับลูกไปไหน” “น้องหญิงเข้ามาในวังและหนิงอ้าย” เขามองหาบุตรสาวเพราะที่นี่อันต
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทที่ 22 ไม่หวนกลับมา
“ที่เจ้าหนีไปกับชายชู้นั่นหมายถึงสิ่งใด”“ข้าไม่เคยคบชู้” จ้าวหม่านฟางยังคงร้องไห้สะอื้นนางนั่งลงที่พื้นคุกเข่าหากนางยังมีชีวิตต่อก็คงต้องตายทั้งเป็น หากนางตายไปท่านพ่อของนางคงจะหายโกรธเคือง“แล้วไอ้มารหัวขนนั่นมันลูกของใคร” หยางเพ่ยตงยังคงปักใจเชื่อว่านางคบชู้ เขารักนางแต่นางทำให้เขากลายเป็นคนโง่งมที่ให้ภรรยาสวมหมวกเขียวให้“หยางเพ่ยตงทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าทำมา เจ้าทำตัวเองทั้งนั้นข้าจะเกลียดเจ้าทุกชาติภพ”“อย่ามาสอนข้า”“แค่สตรีนางเดียวท่านก็โง่งมถึงเพียงนี้ไม่แปลกที่ท่านจะเชื่อนางว่าข้ามีชู้” จ้าวหม่านฟางพูดออกมาทั้งน้ำตามองไปรอบจวนที่ทหารกำลังขนศพออกไป ชาวบ้านต่างพากันมารุมประณาม“หยางเพ่ยตงข้าจะบอกอะไรท่านลูกของข้างในท้องนี้เป็นลูกของท่าน ท่านสั่งโบยข้าโดยมิรู้ว่าข้าตั้งท้อง เจ้าจงจำการกระทำของเจ้าให้ขึ้นใจให้เจ้าทุกข์ทรมานทุกชาติไป เจ้ากับข้าให้จากกันตลอดกาล” จ้าวหม่านฟางคว้าดาบของเขาขึ้นมาและจ่อไว้ที่คอตอนนี้นางมิกลัวอะไรอีกต่อไป หากนางมีชีวิตอยู่ต่อท่านพ่อคงจะเกลียดนางที่นางพาศัตรูเข้าจวน“หยุดนั่นเจ้าจะทำอะไร หม่านฟาง!”จ้าวหม่านฟางใช้ดาบปาดคอตัวเองจนเลือดสีแดงไหลหนองเต็มพื้น
