บทที่ 2 คนใจร้าย

“ออกไปให้หมด!”

ชินอ๋องมองนางด้วยแววตาที่โหดเหี้ยม เขาก็เกลียดนางไม่แพ้กันราชโองการคงขัดไม่ได้แต่เขาสามารถฆ่านางได้

“อย่ามายุ่งกับหม่อมฉัน”

“พวกเจ้าสมควรตายทั้งจวนกล้ามาหลอกข้า” จ้าวเสียหยุนแอบคบกับบุรุษคนอื่นโดยที่เขาปล่อยให้เขาเป็นคนโง่ จนสุดท้ายก็ได้แต่งงานกับจ้าวหม่านฟาง

“จะทำอะไรเพคะ ฮึก” ถึงแม้จะไม่กลัวตายแต่ดาบที่แหลมคมก็มาจ่อที่ต้นคอขาวชาติก่อนนางก็ตายเพราะอุบัติเหตุศพไม่สวยมาชาตินี้ยังจะต้องโดนบาดคออีกหรือ

“อย่ามาสร้างปัญหาให้ข้าครบหนึ่งปีเซ็นใบหย่าให้ข้าแต่ข้ามีวิธีที่ดีกว่านั้น ตัดคอเจ้าเสีย”

“กรี้ดดดด”

“จ้าวหม่านฟาง!” หยางเพ่ยตงทรงตกใจที่นางหมดสติไปจึงเรียกบ่าวรับใช้เข้ามาดูและตามหมอหลวง สตรีอ่อนแอไม่คู่ควรกับเขา

“ทูลชินอ๋องร่างกายของพระชายายังไม่แข็งแรงนักโปรดท่านอ๋องทรงเมตตา”

“กลับตำหนัก”

เขาอยู่สู้หน้าบ่าวรับใช้ไม่ได้ตอนที่ทหารมารายงานว่าจ้าวหม่านฟางกระโดดน้ำในตอนที่จะเข้าห้องหอ ชินอ๋องโกรธมากคราแรกจะปล่อยให้นางตายไปเสียแต่ทำไมนางจึงฟื้นขึ้นมา

“ทูลชินอ๋องเพคะ” ฮุ่ยหลิงมารอท่านอ๋องอยู่นานสองนานเมื่อรู้จากบ่าวรับใช้ว่าเขาไปที่ตำหนักของพระชายา นางมาก่อนจ้าวหม่านฟางไยนางจึงไม่ได้ป็นพระชายา แถมนางยังไม่ยอมตาย

“ออกไป”

“ท่านอ๋องทรงอารมณ์ไม่ดีเดี๋ยวหม่อมฉันจะนวดให้เพคะ”

ฮุ่ยหลิงเข้ามาเป็นสนมของหยางเพ่ยตงครบหนึ่งปีแล้วแต่ก็ไม่ตั้งครรภ์เสียทีเพราะชินอ๋องบังคับสตรีทุกนางดื่มยาห้ามตั้งครรภ์จนนางต้องทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้เลื่อนตำแหน่ง

“คืนนี้ท่านอ๋องอยู่กับหม่อมฉันนะเพคะ”

“ไว้ข้าจะไปหาเจ้า” หยางเพ่ยตงเอ่ยไปแค่นั้นและก็ไม่คิดจะไปหานางสนมมากมายต่างพากันแย่งความดีความชอบเพื่อจะได้เลื่อนตำแหน่ง

“หม่อมฉันทรงทูลลาเพคะ” ฮุ่ยหลิงเดินกลับจวนของนางด้วยแววตาที่ดีใจ นางต้องกลับไปขัดเนื้อขัดตัวให้หอมคืนนี้นางจะได้ตั้งครรภ์ลูกของชินอ๋อง

“ทูลท่านอ๋องทหารรายงานมาวันที่พระชายาตกน้ำทรงเห็นว่านางสนมฮุ่ยหลิงอยู่บริเวณนั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้ากำลังจะบอกข้าว่า…”

“บ่าวรับใช้ของพระชายาบอกว่าพระชายาไม่มีวันกระโดดน้ำเพราะพระชายาทรงว่ายน้ำไม่เป็นพ่ะย่ะค่ะ”

จ้าวหม่านฟางลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับท้องที่หิวโหยชินอ๋องคนใจร้ายคนนั้นเขาคงจะปล่อยให้นางหิวตาย

“ทรราชเสียจริง”

“พระชายาค่อยๆ นะเพคะ”

นางยังคงตักสำหรับเข้าปากและนั่งฟังบ่าวรับใช้พูดเรื่องราวคนในวังให้ฟังจนมาหยุดที่นางสนมคนหนึ่ง

“เจ้าว่าอะไรนางสนมคนนั้นชื่ออะไร”

“ฮุ่ยหลิงเพคะ”

ต้องเป็นนางที่ผลักจ้าวหม่านฟางตกน้ำเพราะความทรงจำสุดท้ายนางอยู่กับพระชายาเป็นคนสุดท้าย และนางก็เป็นคนพูดให้จ้าวหม่านฟางจบชีวิตลง

“ข้าอิ่มแล้วอยากไปจวนของนางสนมเสียหน่อย” จ้าวหม่านฟางมาหยุดที่ตำหนักของนางสนม เมื่อเห็นว่าฮุ่ยหลิงนั่งอยู่ที่ริมศาลาจึงเดินเข้าไป

“พระชายา!”

“เจ้าตกใจอะไรหรือข้าแค่เดินผ่านจึงแวะมา” จ้าวหม่านฟางเห็นแววตาของนางสั่นระริกคงจะกลัวความผิดแต่นางมีแผนที่ชั่วกว่านั้น นางจะแก้แค้นแทนเจ้าของร่างเดิม

“หม่อมฉัน…”

“เอาละไม่ต้องพูดแล้ว ข้าฟื้นขึ้นมาก็จำอะไรไม่ได้เสียแล้ว”

จ้าวหม่านฟางกำลังหลอกให้นางตายใจเพื่อที่จะได้ทำอะไรได้อย่างสะดวก

“พระชายาทรงจำอะไรไม่ได้หรือเพคะ” ฮุ่ยหลิงจึงโล่งใจที่พระชายาจำเรื่องราวที่สระน้ำไม่ได้

“เจ้าแต่งตัวสวยจะไปไหนกัน”

“คืนนี้ท่านอ๋องจะมาหาหม่อมฉันเพคะ” ฮุ่ยหลิงยิ้มอย่างคนชนะที่ท่านอ๋องเลือกนาง

“ข้าขอให้เจ้าโชคดีและตั้งครรภ์โดยไว” จ้าวหม่านฟางยิ้มร้ายและออกมาจากจวนของนางสนมในยามโหย่วและเห็นหยางเพ่ยตงเดินมาทางนี้จึงรีบหลบ แต่แทนที่ท่านอ๋องจะเข้าไปในจวนของนางสนมแต่กลับเดินไปอีกทาง

“กรี้ดดดด บ้าท่านอ๋องหลอกข้า”

ฮุ่ยหลิงกรีดร้องออกมาและปาข้าวของลงพื้นเมื่อท่านอ๋องไม่ยอมมาหานาง นางเฝ้ารอแต่เขาก็ไม่มาหลายเดือนผ่านมาท่านอ๋องไม่ยอมไปหลับนอนกับนางสนมคนไหน

“ข้าจะข้ามัน ปิงปิง”

“เพคะพระสนม”

“ไปตามซูเหวินมาพบข้า” ซูเหวินทหารรับใช้ข้างหายของนางที่ลักลอบแอบเล่นชู้กันในเมื่อท่านอ๋องไม่ยอมมาหานาง นางก็ต้องใช้ซูเหวินเพื่อให้นางตั้งครรภ์

“เข่อซิงเจ้าเล่ามาหน่อยว่าทำไมข้าถึงจะไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย” นางมาอยู่ในร่างของคุณหนูสามก็พอมีความทรงจำในอดีตบ้างแต่เรื่องที่นางจะฆ่าตัวตายกลับเลือนหายไป

“คุณหนูไม่มีทางฆ่าตัวตายหรอกเพคะคุณหนูว่ายน้ำไม่เป็นคุณหนูยังไม่อยากด้วยเพราะคุณหนูเฝ้ารออี้เฉิน”

“อี้เฉิน?” ต้องเป็นชื่อบุรุษแต่ทำไมจ้าวหม่านฟางถึงไม่มีความทรงจำนี้เลย คุณหนูสามก็ช่างอ่อนแอและยอมคนเสียจริงจึงมักถูกพี่สาวรังแกอยู่บ่อยครั้ง

“อี้เฉินเป็นรองแม่ทัพเพคะและเป็นคนรักของคุณหนู ท่านแม่ทัพออกรบได้หนึ่งปีแล้วและก็ไม่มีข่าวคราวเลยเพคะ”

หากอี้เฉินกลับมาทุกอย่างก็คงจะดูวุ่นวายไม่น้อยจ้าวหม่านฟางรู้สึกปวดขยับขึ้นมา จึงบรรทมและคิดถึงคนที่รักป่านนี้จะเสียใจหรือไม่ที่นางจากมา

“มีมี่ฉันขอโทษที่ไม่ได้ร่ำลา”

น้ำตาแห่งความเสียใจรินไหลออกมาจากหางตาพร้อมกับเสียงสะอื้นเบา ๆ นางอยากกลับไปแต่ก็หาวิธีไม่เจอเพราะนางเดินทางข้ามเวลามาไกลโข

จ้าวนหม่านฟางตัวจริงก็คงจะเสียชีวิตในเวลาเดียวกันกับนางทำให้นางเข้ามาอยู่ในร่างของจ้าวหม่านฟาง โชคชะตาฟ้าลิขิตหรือนรกกลั่นแกล้งนางกันแน่

ทะลุมิติเข้ามาก็ถูกพระสวามีบีบคอคิดจะฆ่าแกงกัน ในเมื่อทำอะไรไม่ได้นางก็จะเป็นคุณหนูสามคนที่ไม่อ่อนแออีกต่อไปนางจะลุกขึ้นมาสู้กับคนที่รังแกจ้าวหม่านฟาง

“ฟางฟางจะไม่ยอมแพ้”

หญิงสาวปาดน้ำตาออกจากใบหน้าที่แสนงดงามชาติก่อนไม่มีสามี ชาตินี้ก็ขอใช้ร่างกายและชีวิตให้คุ้มหน่อยเพราะเกรงว่าจะไม่มีชีวิตยืนยาว

โลกใบนี้มีอะไรที่นางอยากทำมากมายเคยดูแต่ในซีรีส์จีนโบราณว่าบุรุษนั้นงดงามราวกับสตรี พรุ่งนี้จ้าวหม่านฟางต้องไปสัมผัสด้วยตัวเองว่าจริงหรือไม่

“นางอยากไปหอคณิกา”