บทที่ 8

หลินเข่อซิงที่เคยใช้ชีวิตเรียบง่ายในโลกปัจจุบัน ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ในโลกนิยายโบราณแห่งนี้ และที่สำคัญคือเธอจำเป็นต้องเรียนรู้ขนบธรรมเนียมและวิถีชีวิตของคนในโลกนี้ เพื่อให้สามารถอยู่รอดและทำภารกิจสำคัญของเธอให้สำเร็จ นั่นก็คือทำให้เรื่องราวดำเนินไปจนจบอย่าง happy ending และกลับสู่โลกเดิมได้

ในแต่ละวัน หลินเข่อซิงต้องเผชิญกับความท้าทายใหม่ๆ ที่เธอไม่คุ้นเคย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม การปฏิบัติตน หรือแม้แต่การพูดจาที่แตกต่างจากโลกปัจจุบันที่เธอเคยรู้จักมาก่อนมากมาย ถึงแม้เธอจะมั่นใจว่าเธอได้รู้เรื่องพวกนี้มาไม่น้อยจากการอ่านนิยายแนวจีนโบราณมามากมาย แต่พออยู่ในสถานการณ์จริง หลายครั้งที่นางอึกอักพูดผิดๆถูกๆอยู่บ้าง จนหลายครั้งหลิงเฉินต้องคอยกระซิบแก้คำพูดให้นางเสียใหม่ ช่างขายหน้าคนจริงๆ เฮ้อ

สัปดาห์แรกในโลกใหม่

หลังจากที่หลินเข่อซิงได้ปรับตัวและผ่านพ้นความวุ่นวายจากการพบเจออวิ๋นเฟยหลงและหยางเฟยฮุ่ย แวบเดียวเธอก็มาอยู่ในโลกนี้ได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว

เธอรู้สึกได้ว่า การใช้ชีวิตในโลกนิยายนี้มันไม่ได้ง่ายเหมือนที่เคยอ่านอยู่บนหน้ากระดาษ เธอต้องรับมือกับความซับซ้อนของตัวละครต่างๆ ที่ไม่เป็นไปตามที่เธอคิดและเคยอ่านในนิยาย และยิ่งไปกว่านั้น คือเธอต้องเรียนรู้ทุกสิ่งใหม่ทั้งหมด เพื่อที่จะไม่โดนจับได้ว่าเธอไม่ใช่ "คุณหนูหลิน" ตัวจริง

"ข้าคงต้องปรับตัวให้เข้ากับที่นี่จริงๆ แล้วสินะ" เข่อซิงพึมพำกับตัวเอง ขณะนั่งมองออกไปยังลานบ้าน สายลมอ่อนๆ พัดผ่านหน้าต่างที่ทำด้วยไม้แกะสลักอย่างงดงาม มันทำให้เธอรู้สึกสงบในความวุ่นวายรอบตัวเล็กน้อย

"คุณหนูหลินเจ้าคะ" เสียงของหลิงเฉินขัดจังหวะความคิดของเธอ สาวใช้คนสนิทเดินเข้ามาพร้อมกับถาดชาที่จัดอย่างเรียบร้อยบนถาดมีขนม*เซาปิ่ง (เซาปิ่งหรือฮวงกั๊วะเปี๊ยะ ทำจากแป้งหรือแป้งผสมกับมันเทศบด มีด้วยกันสองแบบ คือแบบไม่มีไส้กับมีไส้ อบบมีไส้ยัดด้วยถั่วเหลืองหรือเผือก กดใก้แบนแล้วนำไปทอด บางสูตรอาจโรยงาด้วยเพื่อเพิ่มความหอมยิ่งขึ้น) ที่มีกลิ่นหอมกรุ่น ส่งกลิ่นเย้ายวนออกมา

“ขอบใจมาก หลิงเฉิน” เข่อซิงยิ้มให้ เธอหยิบเซาปิ่งมากัดคำหนึ่ง ความกรอบของแป้งและความหอมหวานจากไส้ถั่วทำให้เธอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ขณะจิบชาคำหนึ่ง เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและสบายใจที่ไม่ค่อยได้สัมผัสบ่อยนักในโลกนี้

‘หื้มมม หอมหวานอร่อยจริงๆ’ เข่อซิงคิดในใจ ความรู้สึกสุขที่เกิดขึ้นทำให้เธอนึกถึงอดีตของตัวเองช่วงเวลาที่เธอยังอยู่ในโลกปัจจุบัน ความทรงจำที่เธอเคยมีในโลกนั้นเริ่มกลับมาชัดเจนขึ้น ราวกับภาพยนตร์ที่ฉายอยู่ในหัวของเธอ

---

ชีวิตในโลกปัจจุบัน

ก่อนที่หลินเข่อซิงจะมาอยู่ในโลกนิยายโบราณนี้ เธอเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาที่ใช้ชีวิตในเมืองหลวงอันคึกคัก ชีวิตประจำวันของเธอค่อนข้างเรียบง่าย งานหลักของเธอคือการทำงานในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งในเมือง ซึ่งเป็นงานที่ท้าทายและเต็มไปด้วยความกดดัน แต่เธอก็ชอบความท้าทายของงานนี้ มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นและตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา

เข่อซิงทำงานในฝ่ายการตลาดและประชาสัมพันธ์ งานของเธอคือการสร้างแคมเปญโฆษณาและดูแลการสื่อสารกับลูกค้า ต้องคิดคอนเทนต์ที่น่าสนใจ เขียนคำโฆษณาที่ดึงดูดใจ และทำให้สินค้าหรือบริการของลูกค้ากลายเป็นที่นิยมในตลาด แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในยุคที่การแข่งขันทางการตลาดสูงเช่นนี้

วันๆ หนึ่งในที่ทำงานของเข่อซิงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย มีทั้งการประชุมที่ยาวนาน การแก้ไขงาน การต้องคิดแผนใหม่ๆ อย่างต่อเนื่อง และต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าหลากหลายรูปแบบ มันเป็นงานที่ทำให้เธอต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์และไหวพริบอยู่ตลอดเวลา แต่ก็เป็นงานที่ทำให้เธอเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ

---

แม้ว่างานของเธอจะท้าทายและยุ่งวุ่นวายเพียงใด แต่หลินเข่อซิงก็มีวิธีผ่อนคลายตัวเองเสมอ และงานอดิเรกที่เธอรักมากที่สุดก็คือการอ่านนิยายจีนโบราณ เธอเริ่มหลงใหลในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์จีนมาตั้งแต่ยังเด็ก การอ่านนิยายแนวนี้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้หลบหนีจากชีวิตที่วุ่นวายและได้เข้าไปสู่โลกที่เต็มไปด้วยความงดงามและความลึกลับของจีนโบราณ

หลังจากเลิกงานเหนื่อยๆ เข่อซิงมักจะรีบกลับบ้านไปนั่งบนโซฟาตัวโปรด พร้อมกับหยิบไอแพดคู่ใจขึ้นมา เธอจะเปิดแอพพลิเคชั่นอ่านนิยายที่เธอดาวน์โหลดไว้ และจมดิ่งไปในโลกของนิยายที่เต็มไปด้วยตัวละครที่เธอหลงใหล

นิยายที่เธอชอบอ่านมักจะเป็นแนวโรแมนติกย้อนยุค ตัวละครหญิงมักเป็นคนที่ต้องเผชิญกับชะตากรรมที่ท้าทายและต่อสู้เพื่อความรักและความยุติธรรม เธอมักจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางเอกในนิยายเหล่านั้น กำลังต่อสู้ในโลกที่แตกต่างจากโลกปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง

ในนิยายเหล่านั้น โลกเต็มไปด้วยความงามของวัฒนธรรมโบราณ ทั้งวิถีชีวิตของชนชั้นสูง ความลึกลับของศิลปะการต่อสู้ และการเมืองที่ซับซ้อน ตัวละครต่างๆ มีเสน่ห์ และเรื่องราวความรักที่ซับซ้อนและเร้าใจ เข่อซิงมักคิดว่าการได้เข้าไปในโลกเหล่านั้นเป็นการหลบหนีจากความเครียดในชีวิตจริงของเธอได้อย่างดี

เธอจมดิ่งอยู่ในโลกนิยายแบบนั้นมานานหลายปี ทุกๆ คืนหลังเลิกงาน หรือแม้แต่ในวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เธอไม่มีธุระ เธอจะใช้เวลาอ่านนิยายเหล่านี้เป็นชั่วโมงๆ จนบางครั้งก็ดึกดื่น แต่เธอไม่เคยเบื่อ เพราะมันทำให้เธอได้พักผ่อนจากความวุ่นวาย และได้สัมผัสกับความตื่นเต้นและเรื่องราวใหม่ๆ ที่เธอไม่เคยสัมผัสในชีวิตจริง

และที่สำคัญกว่านั้นซึ่งเป็นปัจจัยหลักก็คือ พระเอกในนิยายมักจะหน้าตาดีมากถึงมากที่สุด มักมีนิสัยเย็นชา หรือปากสุนัขไม่รับประทานในตอนแรก แต่พอรักนางเอกแล้วเท่านั้น กลับคลั่งรักมาก เปรียบได้กับ ‘เมินเฉยกับคนทั้งโลก แต่ดีกับเจ้าเพียงคนเดียว’ แต่ก็นะ ตอนนี้นางก็ได้มาอยู่ในโลกนิยายแล้ว ซ้ำยังเป็นนิยายที่นางชอบมากเสียด้วย แต่หลายเหตุการณ์ในนิยายกลับไม่เหมือนที่นางประสบพบเจอในตอนนี้น่ะสิ นางชักจะไม่มั่นใจเสียแล้วว่า จะทำให้นิยายกลับมาจบดีได้แบบเดิมหรือไม่ หรือนางจะเป็นตัวป่วนที่ทำลายฉากจบดีๆของนิยายเรื่องนี้เสียแล้ว