บทที่ 16

ในเช้าวันหนึ่ง หลินเข่อซิงและหลิงเฉินออกจากจวนตระกูลหลินเพื่อไปเดินตลาด แม้จะอยู่ในโลกที่ไม่คุ้นเคย แต่หลินเข่อซิงก็เริ่มปรับตัวได้บ้างแล้ว และเธอก็อยากใช้เวลาว่างในการเรียนรู้ชีวิตของผู้คนในยุคนี้

"คุณหนู ท่านอยากได้อะไรจากตลาดหรือเจ้าคะ?" หลิงเฉินถามขณะมองไปรอบๆ

"ข้าแค่อยากสำรวจดูของที่ยังไม่เคยเห็น และ...หาบางอย่างที่ข้าอาจนำไปใช้ได้" หลินเข่อซิงยิ้มให้สาวใช้ของตน

ทั้งสองเดินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงลานตลาดขนาดใหญ่ ที่นั่นกลุ่มชาวบ้านยืนล้อมวงกันอยู่รอบๆ บางคนทำหน้าตื่นตกใจ บางคนมีสีหน้าเครียด เหตุการณ์ในลานตลาดดึงดูดความสนใจของหลินเข่อซิงทันที

"เกิดอะไรขึ้นหรือ?" หลินเข่อซิงถามหลิงเฉินด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"ข้าก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ แต่ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น" หลิงเฉินตอบพลางมองไปยังกลุ่มชาวบ้าน

หลินเข่อซิงเดินเข้าไปใกล้ฝูงชน และได้ยินเสียงบ่นพึมพำจากคนรอบข้างเกี่ยวกับปัญหาการทำเกลือ ชาวบ้านหลายคนกำลังคุยกันเรื่องวิธีการต้มเกลือที่ไม่ได้ผลดีนัก เกลือที่ได้มามีปัญหามาก เช่น เป็นก้อนแข็งเกินไปหรือมีสีหม่นหมอง

"เกลือทั้งหมดที่ได้มานั้นเสียหายไปเกือบครึ่ง ข้าไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร" ชาวบ้านคนหนึ่งพูดด้วยความกังวล

หลินเข่อซิงฟังอยู่เงียบๆ แต่ในหัวกลับแล่นคิดไปถึงสิ่งที่เธอเคยเรียนรู้เกี่ยวกับการผลิตเกลือในโลกปัจจุบัน และทันใดนั้น ไอเดียหนึ่งก็เกิดขึ้นในใจเธอ

เธอเดินเข้าไปใกล้ชาวบ้านกลุ่มนั้น ก่อนจะยิ้มอ่อนโยนและพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ "ขอโทษนะเจ้าคะ ข้าพอจะช่วยอะไรได้บ้างหรือไม่? ข้าอาจจะมีวิธีแก้ไขปัญหานี้ได้"

ชาวบ้านหันมามองด้วยความสงสัย "ท่านเป็นใครหรือ? และท่านรู้เรื่องเกลือได้อย่างไร?"

หลินเข่อซิงยังคงยิ้ม "ข้าเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาที่เคยเรียนรู้เกี่ยวกับการผลิตเกลือมาเล็กน้อย ข้าเชื่อว่าปัญหาของท่านอาจจะแก้ไขได้หากใช้วิธีการที่ถูกต้อง"

ชาวบ้านหลายคนยังคงลังเล แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร หลินเข่อซิงจึงเริ่มอธิบาย "การผลิตเกลือที่ดีนั้น ไม่ใช่เพียงแค่การต้มให้เกลือแข็งตัว แต่ต้องควบคุมความร้อนและปริมาณน้ำที่ใช้ต้มอย่างแม่นยำ หากใช้ความร้อนสูงเกินไป เกลือจะจับตัวเป็นก้อนแข็ง แต่หากใช้ความร้อนต่ำเกินไป เกลือจะไม่สามารถตกผลึกได้ดี"

ชาวบ้านเริ่มมองหน้ากันอย่างสงสัย "แล้วเราควรทำอย่างไรเจ้าคะ?"

"ท่านควรใช้ความร้อนในระดับที่พอดี ซึ่งข้าคิดว่าน่าจะเป็นไฟที่ค่อนข้างอ่อนแต่เสถียร เอ่ออ…สม่ำเสมอน่ะ จากนั้นท่านควรปล่อยให้น้ำระเหยช้าๆ โดยไม่ต้องเร่งรัด เพื่อให้ผลึกเกลือที่ได้มีขนาดเล็กและบริสุทธิ์" หลินเข่อซิงอธิบายอย่างเป็นธรรมชาติและชัดเจน

"นอกจากนี้ ท่านอาจจะใช้การกรองน้ำทะเลก่อนต้ม ซึ่งจะช่วยขจัดสิ่งสกปรกและทำให้เกลือที่ได้มีสีขาวสะอาดมากขึ้น" เธอเสริมด้วยความมั่นใจ

ชาวบ้านบางคนเริ่มพยักหน้า และบางคนเริ่มซักถามต่อ "แล้วท่านคิดว่าเราควรใช้ภาชนะใดในการต้มล่ะ?"

"ภาชนะที่ใช้ต้มเกลือควรเป็นโลหะหรือวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับเกลือ เพื่อป้องกันไม่ให้สีของเกลือหม่นหมองและลดการสูญเสียแร่ธาตุสำคัญ" หลินเข่อซิงตอบ

เสียงซุบซิบของชาวบ้านเริ่มดังขึ้น มีคนเริ่มลองทำตามที่หลินเข่อซิงแนะนำและผลลัพธ์ที่ได้ก็เป็นที่พอใจ เมื่อเกลือที่ต้มออกมานั้นสะอาดและบริสุทธิ์กว่าที่เคยได้ ชาวบ้านต่างหันมาขอบคุณเธอ

"ท่านช่างมีความรู้ลึกซึ้งนัก ข้าต้องขอบคุณจริงๆ ที่ช่วยแก้ปัญหาให้กับพวกเรา" ชาวบ้านพูดด้วยน้ำเสียงซาบซึ้ง

หลินเข่อซิงยิ้มสดใส "ข้าเพียงแค่แบ่งปันความรู้เล็กน้อย ข้าก็หวังว่าจะได้เห็นทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้น"

หลิงเฉินที่ยืนมองอยู่ข้างๆ ก็อดยิ้มกว้างตามไม่ได้ "ท่านช่างเฉลียวฉลาดนักเจ้าค่ะ คุณหนู ข้าไม่เคยรู้ว่าท่านมีความรู้เช่นนี้"

"มันเป็นเรื่องพื้นฐานที่ข้ารู้มาจากตำราเท่านั้น" หลินเข่อซิงตอบด้วยความถ่อมตน แต่ในใจกลับรู้สึกดีใจที่ความรู้จากยุคปัจจุบันของเธอสามารถช่วยเหลือผู้คนในโลกนี้ได้

บรรยากาศในตลาดกลับมาสดใสอีกครั้งหลังจากที่ปัญหาถูกแก้ไข ผู้คนเริ่มพูดคุยกันอย่างร่าเริง หลินเข่อซิงรู้สึกอบอุ่นใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของชาวบ้านรอบๆ เธอคิดในใจว่า แม้ว่าเธอจะหลุดเข้ามาในโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้ แต่เธอก็ยังสามารถทำให้ชีวิตของคนรอบข้างดีขึ้นได้ด้วยความรู้ของเธอ