บทที่ 6 (1/2) : ทำไมถึงทำแบบนี้ (1)

     ฟิ้ว! ปึก! เคร้งๆๆ

     เสียงต่อสู้ที่ดังขึ้นมาจากภายนอกห้อง ปลุกจินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนให้ตื่นจากการหลับไหล

     ด้วยเรือนของหยงหม่าอยู่ห่างจากเรือนหลังอื่นๆ ในหมู่บ้าน และด้านหลังเรือนหลังนี้ก็ยังติดกับป่าจึงไม่ค่อยมีใครผ่านมาทางนี้บ่อยนัก จะมีบ้างก็นานๆ ครั้งที่ชาวบ้านจะเข้าไปหาของป่าออกมาขาย ดังนั้นเสียงที่ดังขึ้นในตอนนี้จึงทำให้จินเฟยเทียนอดที่จะแปลกใจไม่ได้ 

     ‘ด้านนอกเกิดอะไรขึ้น?’

     แต่ยังไม่ทันที่จินเฟยเทียนจะได้หาคำตอบ หยงหม่าและชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งก็เปิดประตูห้องแล้วรีบเดินเข้ามาหาเขาที่เตียง ในมือของคนทั้งสองต่างก็ถือดาบกันคนละเล่ม 

     “คุณชายใหญ่ขอรับ! แย่แล้วขอรับ พวกนักฆ่าตามหาพวกเราเจอแล้วขอรับ ตอนนี้พวกองครักษ์กำลังต้านพวกมันเอาไว้ไม่ให้เข้ามาภายในเรือนขอรับ” หยงหม่าพูดพร้อมกับยื่นเสื้อคลุมตัวนอกให้ผู้เป็นนายกับเด็กชายที่อยู่บนเตียงข้างนายตน 

     “คุณชายใหญ่ขอรับ เราต้องรีบหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดแล้วขอรับ เท่าที่บ่าวสังเกตฝีมือของพวกนักฆ่าน่าจะเป็นพวกมืออาชีพเลยขอรับ พวกองครักษ์อาจจะต้านเอาไว้ได้ไม่นานขอรับ” 

     “พวกนักฆ่าตามหาพวกเราเจอแล้ว และบุกเข้ามาถึงที่นี่แล้วอย่างนั้นหรือ?”

     “ขอรับ เดี๋ยวอาไห่กับบ่าวจะพาคุณชายใหญ่หนีออกไปทางด้านหลังเรือนนะขอรับ พวกเราจะได้ลอบหนีออกไปทางป่าท้ายหมู่บ้านได้ขอรับ”

     จินเฟยเทียนพยักหน้าแล้วดึงมือหยางหมิงเซียนให้ลุกเดินตามหยงหม่ากับองครักษ์ที่ชื่ออาไห่ออกไปจากห้อง 

     จินเฟยเทียนแม้จะยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า แต่เขาก็พยายามทำตัวให้ไหลไปตามสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น...

     เนื่องจากในนิยายเขาได้เขียนเอาไว้ว่า...นักฆ่าได้บุกเข้ามาฆ่าพวกจินเฟยเทียนในป่าระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทางหลบหนีออกจากหมู่บ้านในวันพรุ่งนี้ 

     ระหว่างทางที่จินเฟยเทียนจูงมือหยางหมิงเซียนเดินตามหยงหม่ากับไห่เฟิง พวกเขาได้ยินเสียงการต่อสู้ดังมาจากภายนอกเรือนและยังมีควันไฟที่ลอยเข้ามาด้านในเรือนเป็นระยะ ทั้งสี่คนจึงพยายามเดินลัดเลาะไปตามตัวเรือนจนมาถึงห้องครัว 

     “ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าให้มีใครเหลือรอดไปได้ แล้วจุดไฟเผาที่นี่ทิ้งเสีย อย่าได้เหลือทิ้งไว้แม้แต่ซาก!” 

     หยงหม่าและไห่เฟิงเมื่อได้ยินเสียงของหัวหน้านักฆ่าที่ตะโกนสั่งการลูกน้องของพวกมันจากภายนอก พวกเขาก็รีบพาผู้เป็นนายและเด็กอีกคนเดินเข้าไปในห้องครัว เพื่อไปยังทางเชื่อมที่สามารถทะลุออกไปยังป่าท้ายหมู่บ้านทันที 

     ไห่เฟิงและหยงหม่าที่กำลังจะพาผู้เป็นนายเดินเข้าไปยังทางเชื่อม...ก็ต้องรีบถอยหลังมารับการปะทะจากพวกนักฆ่าที่พุ่งตัวเข้ามาหาพวกเขา

     นักฆ่าที่พุ่งเข้ามาทำร้ายพวกเขามีกันสามคน และทั้งสามคนก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ไห่เฟิงเข้าไปรับมือกับนักฆ่าสองคนพร้อมกัน ส่วนหยงหม่ารับมือกับนักฆ่าอีกหนึ่งคนที่เหลือ... 

     หยงหม่าแม้จะเป็นบ่าวรับใช้ข้างกายจินเฟยเทียน แต่เขาก็โดนท่านแม่ทัพใหญ่จับให้ไปฝึกวรยุทธ์ ตั้งแต่ตอนที่เขาถูกจัดให้มาอยู่รับใช้ผู้เป็นนาย เนื่องจากฮูหยินเอก 'ฟางซืออ้าย' ตอนที่ตั้งครรภ์คุณชายใหญ่ได้ถูกวางยาพิษ ถึงแม้จะสามารถขับพิษออกมาได้ในทันที แต่พิษที่มารดาได้รับก็ยังคงส่งผลต่อเด็กในครรภ์ จึงทำให้คุณชายใหญ่เกิดมามีร่างกายอ่อนแอไม่สามารถฝึกวรยุทธ์ได้ ซึ่งตัวหยงหม่าเองก็เต็มใจที่จะรับหน้าที่นี้ด้วย

     แต่ด้วยหยงหม่าที่ตอนนี้ยังฝึกวรยุทธ์ถึงเพียงแค่ขั้นกลาง เมื่อต้องมารับมือกับนักฆ่ามืออาชีพแบบนี้ จึงค่อนข้างจะเป็นรองอีกฝ่าย

     จินเฟยเทียนรู้สึกตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้าเป็นอย่างมาก เพราะตั้งแต่ที่เขาเกิดมาเขายังไม่เคยเห็นคนลงมือฟาดฟันกันแบบที่หมายจะเอาชีวิตแบบนี้มาก่อน ตัวเขาก่อนที่จะทะลุมิติเข้ามาอยู่ที่นี่ เขาเคยเห็นแค่คนชกต่อยกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนการต่อสู้แบบรบราฆ่าฟันกันแบบนี้ เขาเคยเห็นแต่ในข่าว ในละคร และในหนัง

     แต่ถึงแม้จะตื่นตกใจ...จินเฟยเทียนก็รีบดึงหยางหมิงเซียนให้มาหลบอยู่ข้างหลังตนเอง 

     “เด็กน้อย เจ้ามาหลบข้างหลังข้าไว้นะ” 

     หยางหมิงเซียนแม้จะตื่นกลัว แต่พอได้ยินสิ่งที่เด็กชายตรงหน้าพูด และการกระทำที่อีกฝ่ายพยายามปกป้องเขา มันก็ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างประหลาด ถึงแม้มือของอีกฝ่ายที่กำลังจับจูงเขาจะสั่นอยู่ก็ตาม 

     พวกจินเฟยเทียนโดนนักฆ่าทั้งสามคนต้อนให้ต้องถอยหลัง จนกลับเข้ามายังห้องที่จินเฟยเทียนเคยพักอยู่... 

     หยงหม่าแม้จะมีวรยุทธ์แต่ด้วยร่ายกายที่ยังเป็นเด็ก และฝีมือดาบที่ยังด้อยซึ่งประสบการณ์ จึงทำให้เขาพลาด...โดนซัดฝ่ามือใส่และโดนฟันเข้าที่กลางหลัง จนทำให้เขากระอักเลือดออกมาอึกใหญ่ 

     และเมื่อนักฆ่าเห็นหยงหม่าเปิดช่องว่าง...อีกฝ่ายจึงซัดฝ่ามือใส่หยงหม่าอย่างแรงอีกครั้ง จนร่างของหยงหม่ากระเด็นข้ามไปอีกฝั่งของห้อง 

                                            .......................................................................

     ผู้เขียนขอขอบคุณทุกยอดวิว ยอดกดหัวใจ ยอดกดติดตาม และทุกข้อความของผู้อ่านทุกท่านมาก ๆ นะคะ ทุกยอดคือกำลังใจที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆของผู้เขียนเลยค่ะ