Share

บทที่ 21 (2/2) : ทบทวนความรู้สึก (2)

last update Last Updated: 2025-02-13 16:45:04

     หยางหมิงเซียนเดินกลับห้องของตัวเองด้วยความรู้สึกผิด เขาไม่ควรขึ้นเสียงกับจินเฟยเทียนเลย เขาโกรธตัวเอง เขาไม่ชอบสิ่งที่ตัวเองเป็นในตอนนี้และไม่ชอบสิ่งที่ตัวเขากำลังทำอยู่ในตอนนี้ด้วย

     พอต้องกลับมานอนที่ห้องของตัวเอง หยางหมิงเซียนก็นอนไม่หลับ ตั้งแต่ที่ตัวเขาได้เจอกับจินเฟยเทียน เขาก็ไม่เคยนอนคนเดียวอีกเลย พอต้องกลับมานอนคนเดียวแบบนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะทนไม่ได้จริงๆ เสียแล้ว เขาอยากเข้าไปขอโทษอีกฝ่ายอีกครั้ง เขาอยากกลับไปนอนกอดจินเฟยเทียนเหมือนทุกคืน เขาคิดถึงกลิ่นหอมเย็นๆ ที่ออกมาจากตัวของจินเฟยเทียน

     หยางหมิงเซียนรีบลุกขึ้นมานั่ง แล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้กับประตูห้องของตัวเอง เขาพยายามหักห้ามใจที่จะไม่เดินลงจากเตียง เพื่อกลับไปหาจินเฟยเทียน

     ‘ไม่ได้! ข้าต้องถอยห่างจากเฟยเกอ ข้าต้องทำได้ ข้าต้องเข้าใจความรู้สึกของตัวเองให้ได้ ข้าต้องอดทน! ข้าต้องทำให้ได้!!’

     เช้าวันรุ่งขึ้นสภาพของจินเฟยเทียนและหยางหมิงเซี

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 22 (1/2) : ระยะห่างของเฟยเกอ (1)

    หยางหมิงเซียนคิดว่าตัวเองทนอยู่กับสถานการณ์แบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไป เขาจึงเดินกอดหมอนหนุนไปเคาะประตูห้องนอนของจินเฟยเทียน “เฟยเกอ เฟยเกอขอรับ เฟยเกอนอนหรือยังขอรับ” “ข้ายังไม่นอน เจ้ามีอะไรหรือหมิงเซียน?” “ข้า...ข้านอนไม่หลับขอรับเฟยเกอ” หลังได้ยินเสียงตอบรับจากจินเฟยเทียน หยางหมิงเซียนก็รีบเปิดประตูและเดินเข้าไปพูดคุยกับอีกฝ่ายในห้องทันที “ข้าขอ...” “หมิงเซียน เจ้าแยกไปนอนคนเดียวมาได้หกคืนแล้ว...ดังนั้นข้าว่าเจ้าน่าจะเริ่มชินกับการนอนคนเดียวได้แล้วนะ” จินเฟยเทียนเห็นหยางหมิงเซียนเดินกอดหมอนหนุนเข้ามาในห้อง เขาก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร “อีกอย่างการที่เจ้าสามารถกลับไปนอนที่ห้องของตัวเองได้แบบนี้ มันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีเพราะพวกเราทั้งคู่ต่างก็เริ่มเติบโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว การที่เจ้ากับข้าจะกลับมานอนด้วยกันเหมือนเดิม มันคงจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม”  

    Last Updated : 2025-02-13
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 22 (2/2) : ระยะห่างของเฟยเกอ (2)

    "หมิงเซียน ทำไมวันนี้เจ้าถึงดูไม่มีสมาธิในการฝึกเอาเสียเลย" หลังจากฝึกวรยุทธไปได้สักพัก ราชครูหลงจิ้นสิงก็รู้สึกว่า...วันนี้หยางหมิงเซียนมีอาการเหม่อลอยระหว่างฝึก "ขอโทษขอรับท่านลุง" "ลุงว่า...วันนี้พอแค่นี้ดีหรือไม่?" "ข้า...ขอรับ" "หมิงเซียน...ตอนนี้มีเรื่องอะไรมารบกวนจิตใจเจ้าอยู่ใช่หรือไม่?" "ขอรับ" "แล้วเจ้าอยากจะระบาย...หรือมีอะไรที่ลุงพอจะช่วยเจ้าได้หรือไม่หมิงเซียน?" "มีขอรับ" "งั้นพวกเราไปนั่งพูดคุยกันที่ใต้ต้นไม้ต้นนั้นกันเลยดีกว่า" ราชครูหลงจิ้นสิงเอ่ยชวนพร้อมชี้ไปยังใต้ต้นไม้ใหญ่ที่พวกเขาเคยใช้นั่งพูดคุยกันในครั้งก่อน "ขอรับ" "ท่านลุงขอรับข้าว่า...ข้าเข้าใจความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเฟยเกอแล้วขอรับ" หยางหมิงเซ

    Last Updated : 2025-02-14
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 23 (1/3) : กลัวใจตัวเอง (1)

    “เอ่อ...หมิงเซียน เจ้าปล่อยข้าก่อนได้หรือไม่?” จินเฟยเทียนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะขาดอากาศหายใจ เมื่ออยู่ดีๆ ก็ถูกหยางหมิงเซียนพุ่งเข้ามากอดเอาไว้แบบนี้ ตอนนี้ตัวเขาเองก็แทบจะจมเข้าไปในอกของหยางหมิงเซียนอยู่แล้ว จินเฟยเทียนจึงรีบเอ่ยประท้วงพร้อมกับตบเบาๆ ที่บ่าของหยางหมิงเซียน “เฟยเกอ ท่านบาดเจ็บตรงไหนหรือขอรับ?” หยางหมิงเซียนเมื่อได้ยินจินเฟยเทียนเอ่ยประท้วงจึงรีบคลายอ้อมกอดของตัวเองออก พร้อมกับไล่สำรวจไปตามร่างกายของอีกฝ่าย และเมื่อเขาได้เห็นเลือดที่เปรอะเปื้อนตามเสื้อผ้าของอีกฝ่ายเขาก็ยิ่งรู้สึกร้อนรน “หมิงเซียน! ใจเย็น...ข้าไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนเลย” “แล้วเลือดนี่ล่ะขอรับ?” “เป็นเลือดของคนเจ็บที่ข้าไปช่วยไว้” “จริงหรือขอรับ?” “ใช่! งั้นเจ้าก็... อ่ะ!” จินเฟยเทียนแม้เขาจะตอบคำถามของหยางหมิงเซียนไปแล้วแต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะยังไม่เชื่อ และยังคงไล่จับตามเนื้อตามตัวเขาอยู่อย่างนั้น เขาจ

    Last Updated : 2025-02-14
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 23 (2/3) : กลัวใจตัวเอง (2)

    หลังจากจางเลี่ยงซูและจินเฟยเทียนทำการรักษาชิงหลวนคุนจนเรียบร้อยแล้ว ก็หันมาตรวจดูบาดแผลขององครักษ์ซงหยวนต่อ แต่เพราะบาดแผลเล็กๆส่วนใหญ่เสี่ยวเปาได้ใส่ยาและพันผ้าปิดปากแผลไว้เรียบร้อยแล้ว จะเหลือก็แค่บาดแผลใหญ่ที่ช่วงไหลเท่านั้น ที่เสี่ยวเปารอให้คุณชายของตนและหลงฮูหยินมาตรวจรักษาให้ชายหนุ่มตรงหน้า ราชครูหลงจิ้นสิงหลังจากส่งคนไปส่งข่าวให้กับพระมารดาของชิงหลวนคุนแล้ว ก็กลับเข้ามาในห้องผู้ป่วยอีกครั้งพร้อมกับผู้คุ้มกัน และบ่าวชายในจวนจำนวนหนึ่งที่นำสำรับและเสื้อผ้าตัวใหม่มาให้องค์ชายสิบสองและองครักษ์ของพระองค์ "องค์ชายสิบสองพ่ะย่ะค่ะ คนพวกนี้กระหม่อมจัดมาให้...เพื่อจะให้มาคอยอารักขาความปลอดภัยของพระองค์ และจะให้มาคอยดูแลปรนนิบัติพระองค์ยามที่ต้องรักษาตัวอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์และท่านองครักษ์ซงต้องการสิ่งใดเพิ่มเติม ให้บอกกับคนพวกนี้ได้เลยนะพ่ะย่ะค่ะ" ด้วยความซับซ้อนของวังหลวง ราชครูหลงจิ้นสิงจึงไม่คิดและไม่กล้าที่จะเอ่ยถามเกี่ยวกับที่มาของบาดแผลตามร่างกายของชิงหลวนคุนและคนของอีกฝ

    Last Updated : 2025-02-15
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 23 (3/3) : กลัวใจตัวเอง (3)

    "เฟยเกอขอรับ" หยางหมิงเซียนพูดขึ้นเมื่อพวกเขาเดินมาถึงเรือนพัก "มีอะไรหรือหมิงเซียน?" "เดี๋ยวข้าอาบน้ำเสร็จ ข้าขอเข้าไปยืมหนังสือที่ห้องของเฟยเกอได้หรือไม่ขอรับ?" "หนังสือ...อ้อ! หนังสือสมุนไพรเล่มใหม่ใช่หรือไม่? งั้นเจ้าตามข้าเข้ามารับในห้องตอนนี้ได้เลย" "เอ่อ...พอดีข้าอยากได้เล่มอื่นด้วยขอรับ" "งั้นเจ้าก็เข้ามาเลือกตอนนี้ได้เลยนะ" "คือ...ตอนนี้ข้าเหนียวตัวมากเลยขอรับ ข้าเลยอยากขอไปอาบน้ำก่อนนะขอรับ หลังจากจัดการดูแลตัวเองเรียบร้อยแล้ว ข้าค่อยเข้าไปเลือกหนังสือที่ห้องของเฟยเกอนะขอรับ" "อืม...งั้นก็ตามใจเจ้า" "ขอบคุณขอรับเฟยเกอ" หยางหมิงเซียนเมื่อจัดการดูแลตัวเองเสร็จแล้ว ก็รีบเดินกอดหมอนหนุนไปยังห้องนอนของจินเฟยเทียน "เฟยเกอขอรับ"&nbs

    Last Updated : 2025-02-15
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 24 (1/3) : ชื่อนี้ข้าเรียกได้คนเดียว (1)

    “คุณชายฟาง คุณชายหยางขอรับ ปลายยามเหม่าแล้วขอรับ” เสี่ยวปิงส่งเสียงปลุกผู้เป็นนายทั้งสองคนหน้าห้องของคุณชายฟาง เนื่องจากวันนี้ตอนเขาเข้าไปในห้องของคุณชายหยางเพื่อเตรียมของ แล้วไม่เจอผู้เป็นนาย เขาจึงคิดว่าเจ้านายทั้งสองน่าจะคืนดีกันแล้ว และกลับมานอนด้วยกันที่ห้องคุณชายฟางเหมือนเดิม “อืม...เข้ามาได้” จินเฟยเทียนงัวเงียตอบกลับเสี่ยวปิง ก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง และเมื่อร่างกายเริ่มตื่นเต็มที่ จินเฟยเทียนก็เริ่มแปลกใจเพราะโดยปกติคนที่เข้ามาปลุกเขาในยามเช้าคือหยางหมิงเซียน “เอ๊ะ! แล้ว...” จินเฟยเทียนก้มมองแขนที่พาดอยู่เอวของตัวเอง เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น จินเฟยเทียนจับแขนหยางหมิงเซียนที่พาดอยู่ที่เอวตัวเองออก และเอื้อมมือไปปลุกหยางหมิงเซียนเบาๆ พร้อมกับเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัย “หมิงเซียนตื่น หมิงเซียนตื่นได้แล้ว" "ขอรับ" หยางหมิงเซียนทำเป็นงัวเงียตื่น แล้วลุกขึ้นมานั่ง

    Last Updated : 2025-02-16
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 24 (2/3) : ชื่อนี้ข้าเรียกได้คนเดียว (2)

    "คุณชายฟาง คุณชายหยาง เชิญนั่งก่อน" ชิงหลวนคุนเรียกให้จินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนเข้ามานั่งที่เก้าอี้ใกล้ตน หลังจากเห็นทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้อง และก้มลงทำความเคารพให้เขาเสร็จแล้ว "พ่ะย่ะค่ะ" จินเฟยเทียนตอบรับและเดินนำหยางหมิงเซียนเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตามคำเชิญ "คุณชายฟาง ที่ข้าให้คนไปเชิญเจ้ามาพบ จริงๆ แล้วไม่ได้มีอะไรมาก คือเสด็จแม่ของข้าได้ฝากของมาขอบคุณเจ้า ที่เจ้าได้ช่วยชีวิตข้าและอาซงเอาไว้ และข้าเองก็มีเรื่องอยากจะสอบถามเจ้าด้วย" "ในหีบใบเล็กนั่นคือโสม อายุน่าจะสัก 10 ปีได้ และยังมีสมุนไพรอีกหลายขนานในหีบใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างกัน เสด็จแม่ฝากมามอบให้กับเจ้า" ชิงหลวนคุนชี้ไปยังหีบสองใบ ที่วางอยู่บนเตียงถัดไปให้จินเฟยเทียนดูพร้อมกับอธิบาย "กระหม่อมขอไม่รับได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? เอ่อคือ...กระหม่อม" จินเฟยเทียนเอ่ยปฎิเสธแต่ถูกแววตาโศกที่ทรงอำนาจจ้องมองมา เขาจึงรีบเงียบปากลง "ไม่ได้ เสด็จแม่ทรงม

    Last Updated : 2025-02-16
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 24 (3/3) : ชื่อนี้ข้าเรียกได้คนเดียว (3)

    "เฟยเกอขอรับ ทำไมเฟยเกอถึงยอมเป็นสหายกับองค์ชายนั่นง่ายๆ ล่ะขอรับ?" หยางหมิงเซียนถามขึ้นหลังจากที่ทั้งสองคนเดินมาถึงห้องพักในเรือนสมุนไพรของจินเฟยเทียน และบ่าวชายที่เดินถือของพระราชทานมาให้ได้เดินออกไปจากห้องแล้ว "หมิงเซียน! อย่าเรียกองค์ชายแบบนั้นให้คนอื่นได้ยินเชียวนะ" "ขอโทษขอรับ" "แต่ทำไมเฟยเกอถึงยอมเป็นสหายกับองค์ชายสิบสองล่ะขอรับ? แถมยังบังคับข้าอีกด้วย" "เพราะพระองค์ดูน่าสงสาร และข้าก็เห็นความเหงาในแววตาของพระองค์" ในตอนแรกจินเฟยเทียนก็รู้สึกแปลกใจที่ชิงหลวนคุนมาขอเป็นสหายกับพวกเขา แต่พอนึกให้ดีในนิยายที่เขาเขียนไว้...ชิงหลวนคุนหลังจากหายจากอาการบาดเจ็บ ก็ได้ขอเป็นสหายกับนางเอก พี่ชายของนางเอก และพระเอกเช่นกัน ดังนั้นเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยขอเป็นสหายกับพวกเขา จินเฟยเทียนจึงตอบตกลงและให้หยางหมิงเซียนตอบตกลงเป็นสหายกับอีกฝ่ายไปด้วย จินเฟยเทียนที่เป็นคนแต่งตัวละครนี้ข

    Last Updated : 2025-02-17

Latest chapter

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 50 (2/2) : ข้ารักเจ้า (2)

    หยางหมิงเซียนเมื่อกลับมาถึงเรือนของตัวเองแล้ว เขาก็พาจินเฟยเทียนเข้ามานั่งบนเตียงในห้องนอนของเขา แล้วเขาก็สังเกตเห็นชุดที่จินเฟยเทียนกำลังใส่อยู่ตอนนี้...มันก็ทำให้เขานึกไปถึงเจ้าของชุดและแววตาที่เจ้าของชุดใช้มองมายังคนของเขา “เฟยเกอขอรับ ข้าขอทำแผลใส่ยาให้เฟยเกอใหม่ได้หรือไม่ขอรับ? เฟยเกอจะให้ข้าช่วยเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้ท่านด้วยเลยดีหรือไม่ขอรับ ท่านลุงกับท่านป้ามีให้คนจัดเตรียมชุดและของใช้ของเฟยเกอมาไว้ที่นี่ให้ด้วยนะขอรับ” หยางหมิงเซียนพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหยิบชุดของจินเฟยเทียนออกมาให้เจ้าตัวดู... “ได้ แต่...ข้าขอไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดเองเลยดีกว่า หมิงเซียนเจ้าช่วยบอกให้อาเล่อเข้าไปเตรียมเก้าอี้ไว้ในห้องอาบน้ำให้ข้าได้หรือไม่?” “ได้ขอรับ” หยางหมิงเซียนรับคำของอีกฝ่ายแล้วเดินออกไปสั่งงานเกาเล่อ ก่อนจะกลับเข้ามาอุ้มจินเฟยเทียนด้วยท่าเจ้าสาวอีกครั้ง “หมิงเซียน...เจ้าแค่ช่วยประคองข้าเดินดีหรือไม่?” “ไม่

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 50 (1/2) : ข้ารักเจ้า (1)

    จินเฟยเทียนหันกลับไปมองตามเสียงเรียก...เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่ ยามนี้ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว “คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าข้ายามนี้คือเฟยเกอจริงๆ ใช่ไหมขอรับ ข้าไม่ได้ฝันอยู่ใช่ไหมขอรับตอนนี้” หยางหมิงเซียนเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวเข้าไปหาคนตรงหน้า หลังจากที่เขาใช้วิชาตัวเบาข้ามรั้วเข้ามายังบริเวณเรือนของเจียงเสียน “หมิงเซียน... อ่ะ!” หยางหมิงเซียนเมื่อได้ยินคนตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อเขา เขาก็โถมตัวลงไปกอดอีกฝ่ายไว้ทันที แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงร้องของจินเฟยเทียน หยางหมิงเซียนก็รีบคลายอ้อมกอดของตัวเองออก จากนั้นเขาจึงถอยออกมายืนมองคนตรงหน้าด้วยความคิดถึง และเมื่อเขาเห็นรอยช้ำที่หน้าผากของอีกฝ่าย เขาก็รีบเอ่ยคำขอโทษพร้อมกับเอ่ยถามอาการของคนตรงหน้าทันที “เฟยเกอข้าขอโทษนะขอรับ เฟยเกอเป็นอย่างไรบ้างขอรับ...เฟยเกอบาดเจ็บตรงไหนบ้าง? แล้วทำไมเฟยเกอมาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ขอรับ?” “

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 49 (3/3) : คนสำคัญ (3)

    จินเฟยเทียนหลังจากรับสำรับเย็นและเข้าไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อยแล้ว เขาก็ได้พาตัวเขาออกมานั่งรับลมอยู่ที่ด้านหน้าเรือน... แต่ว่าด้วยเรื่องอาบน้ำของจินเฟยเทียน...ร่างกายที่แทบจะไม่ได้โดนน้ำเลยมาเป็นเวลาสองเดือน เพราะซานมู่เล่าว่า...ร่างกายของเขาตอนที่พวกซานมู่เจอในตอนแรกนั้น ทั้งบอบช้ำและเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด ท่านหมอที่มารักษาให้เขาจึงห้ามไม่ให้บาดแผลของเขาโดนน้ำ พวกซานมู่จึงทำได้เพียงเช็ดหน้าและเช็ดทำความสะอาดตามบาดแผลให้เท่านั้น ในตอนที่จินเฟยเทียนบอกกับคนทั้งสองเรื่องที่เขาจะขอไปอาบน้ำ คนทั้งสองจึงเอ่ยค้านเขาอย่างหนัก จนเขาต้องงัดหาเหตุผลและอ้างเอาความเป็นหมอขึ้นมาใช้ ไช่ผิงกับซานมู่ถึงยินยอมให้เขาเข้าไปอาบน้ำ... จินเฟยเทียนที่นั่งหน้าเรือนมาได้สักพัก เขาก็เห็นซานมู่เดินเข้ามา...พร้อมกับแบกฟืนกองใหญ่มากองไว้ด้านหน้าเรือนด้วย “ข้าน้อยกำลังจะก่อกองไฟขอรับ อากาศยามนี้เริ่มเย็นแล้ว หากได้นั่งผิงไฟก่อนเข้านอน...ก็น่าจะดีนะขอรับ” ซานมู่หันไปพูดกับจิ

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 49 (2/3) : คนสำคัญ (2)

    จินเฟยเทียนที่ฟื้นขึ้นมา...วันนี้ก็เป็นวันที่สองแล้ว ที่ตัวเขาต้องนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงให้ซานมู่และไช่ผิงคอยดูแล เนื่องจากสภาพร่างกายที่ยังคงเต็มไปด้วยบาดแผลของเขา แต่ในยามนี้...จินเฟยเทียนรู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว และด้วยกลัวว่าหากเขายังไม่ยอมฝืนขยับร่างกายของตัวเองในตอนนี้...แล้วรอจนแผลแห้ง ยามนั้นทั้งเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อของเขามันก็อาจจะยึดติดกัน จนทำให้เขาไม่สามารถขยับหรือลุกขึ้นยืนด้วยขาของตัวเองได้อีกเลย จินเฟยเทียนจึงลองขยับทั้งแขนและขาของเขา และเมื่อเขาลองขยับ...ความเจ็บปวดก็พากันวิ่งไปทั่วทั้งร่างกายของเขา ยิ่งบริเวณที่แผลยังไม่แห้งดี ยามนี้ก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็นบ้างเล็กน้อย แต่ความเจ็บปวดที่จินเฟยเทียนได้รับในยามนี้มันเป็นความเจ็บปวดที่เขายังพอทนรับได้ เขาจึงพยายามดันร่างกายของตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง และเมื่อเขาลุกขึ้นมานั่งได้แล้ว เขาก็มองไปรอบๆ ห้อง เพื่อมองหาของที่ตัวเขาสามารถนำมาใช้ค้ำยัน...แล้วจินเฟยเทียนก็มองเห็นไม้ง่ามอันหนึ่งที่วางอยู่ด้านข้างเตียงของเขา เข

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 49 (1/3) : คนสำคัญ (1)

    “คุณชาย...ท่านฟื้นแล้ว!” จินเฟยเทียนลืมตาขึ้นมาเขาก็ได้เห็นว่า...ตอนนี้ตัวเขากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเรียกของบุรุษ ดังขึ้นมาจากข้างเตียง...เขาจึงหันไปมองตามเสียงนั้น แล้วเขาก็ได้เห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองมาที่เขา “อย่าเพิ่งลุกขอรับ” ซานมู่รีบเข้าไปประคองคนเจ็บ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง “เอ่อ...ที่นี่ที่ไหนหรือขอรับ? แล้ว...ตัวข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยถามเมื่อมองไปรอบๆ แล้ว เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจ... ‘นี่ข้าได้กลับมาเป็นจินเฟยเทียนหรือไม่นะ?’ “ที่นี่คือเรือนพักกลางป่าของพวกข้าน้อยเองเจ้าค่ะ พวกข้าน้อยเจอคุณชายนอนไม่ได้สติอยู่ที่ริมแม่น้ำ...เลยพาคุณชายเข้าไปรักษาตัวที่โรงหมอในหมู่บ้าน จากนั้นก็พาคุณชายกลับมารักษาตัวต่อที่เรือนไม้หลังนี้เจ้าค่ะ แต่ในระหว่างที่คุณชายมารักษาตัวอ

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (3/3) : ทางที่ต้องเลือก (3)

    จนเวลาล่วงเลยผ่านมาแล้วถึงสองเดือน...ที่พวกเขายังคงตามหาจินเฟยเทียนไม่พบ แม้หยางหมิงเซียนจะยังคงออกตามหาจินเฟยเทียนทั้งกลางวันและกลางคืนเหมือนเดิม โดยมีชิงหลวนคุน จินเฟยหลงและราชครูหลงจิ้นสิงที่คอยส่งคนออกมาช่วยตามหา และถ้าเมื่อใดที่พวกเขาว่าง...พวกเขาก็จะลงมาช่วยตามหาจินเฟยเทียนด้วยตัวเองทุกครั้งก็ตาม ส่วนจินเฟยหมิง...อาการจากการถูกลอบวางยาพิษถึงจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ลมปราณและวรยุทธของเขากลับถูกยาพิษของหานเฟิงทำลายจนไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้เหมือนเดิม เขาจึงทำเรื่องทูลขอต่อฮ่องเต้ เพื่อส่งมอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของแคว้น...ไปให้กับผู้ที่เหมาะสมนั่นก็คือจินเฟยหลง ให้ขึ้นรับตำแหน่งนี้แทนเขาทันที และหลังจากที่พวกเขาจัดการกับพิธีศพของชิงจิวซิน และจัดการกับพิธีส่งมอบตำแหน่งให้จินเฟยหลงเสร็จแล้ว จินเฟยหมิงและจินเฟยฮวาก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ค่ายทหารแถบชายแดนทันที... จินเฟยเทียนที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับความว่างเปล่า ด้วยเพราะรอบกายเขาในยามนี้ มันไม่มีอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (2/3) : ทางที่ต้องเลือก (2)

    หยางหมิงเซียนที่แยกออกไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อย เขาได้เดินกลับออกมา...พร้อมกับยื่นชุดเก่าของผู้เป็นบิดา ไปทางชิงหลวนคุนกับคนที่ติดตามพวกเขามาด้วย “บ่อน้ำด้านหลังเรือนยังใช้ได้อยู่ ส่วนของในเรือนพวกเจ้าสามารถหยิบใช้ได้ตามสบาย” หยางหมิงเซียนพูดจบก็คิดจะเดินออกจากเรือนทันที “หมิงเซียนเจ้าอยู่รอทำแผลของตัวเองและอยู่รอพวกข้าก่อน เดี๋ยวพวกเราค่อยออกไปตามหาเฟยเทียนต่อพร้อมกัน ตอนนี้เฟยหลงกำลังกลับไปเอายาและของที่พวกเราต้องใช้ในคืนนี้อยู่” ชิงหลวนคุนเอ่ยรั้งหยางหมิงเซียนเอาไว้ เพราะบาดแผลตามร่างกายของอีกฝ่ายยังไม่ได้รับการรักษา โดยเฉพาะบาดแผลที่มารดาของอีกฝ่ายได้ลงมือฝากเอาไว้ ยามนี้...มันยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็น “ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าจัดการดูแลตัวเองเสร็จ ค่อยตามข้าออกไปแล้วกัน” “หมิงเซียนหากเจ้าไม่ดูแลตัวเอง และรีบร้อนจนเป็นอะไรไปอีกคน ยามนั้นมันจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้หรือ?” “แต่ตอนนี้เฟยเกออยู่ด้านนอกนั้นคนเดียว! แ

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (1/3) : ทางที่ต้องเลือก (1)

    หยางหมิงเซียนที่ถูกจับตัวเอาไว้โดยชิงหลวนคุนและจินเฟยหลง ยามนี้เขาปล่อยให้ตัวเองทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น พร้อมกับสหายทั้งสองของเขาอย่างหมดแรง “พวกเจ้ารีบกระจายตัวออกไปหาเส้นทางที่สามารถใช้ไต่ลงไปด้านล่างได้ หากเจอแล้วให้รีบกลับมาบอกข้า” ชิงหลวนคุนที่ดึงสติกลับมาได้ก่อน รีบหันไปสั่งการคนของเขาทันที “หึ! เป็นเช่นไร...เจ็บปวดดีหรือไม่เล่า กับการที่ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักแต่เท่านี้มันยังไม่เพียงพอ...ชดใช้ให้กับสิ่งที่พวกข้าต้องสูญเสียไปหรอกนะ ความจริงแล้วพวกเจ้าก็น่าจะตกลงไปตายพร้อมกับคุณชายใหญ่นั่นด้วยเลยนะ” หานเฟิงที่ถูกจับตัวโดยคนของซูเทียนฉินเอ่ยขึ้น “ชดใช้อย่างนั้นหรือ...ได้! อย่างนั้นพวกเจ้าก็จงชดใช้มาให้ข้าเสียสิ!!” หยางหมิงเซียนลุกขึ้นปาดน้ำตาพร้อมกับเดินเข้าไปคว้าดาบในมือของซูเทียนฉิน ก่อนจะเดินเข้าไปฟันคอของหานเฟิงจนขาดภายในดาบเดียว จากนั้นเขาก็ตรงเข้าไปจัดการกับลูกน้องของหานเฟิงต่อทันที “หมิงเซียนหยุด! เก็บแร

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 47 (2/2) : การกตัญญูมีหลายรูปแบบ (2)

    “พวกเจ้ารีบพานางออกไปจากที่นี่ ส่วนพวกที่เหลือ...ตามข้ามา!” หานเฟิงหันไปสั่งคนของเขา พร้อมกับกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังม้า หลังจากที่ตัวเขามาถึงหลังกระท่อม แล้วเห็นพ่อบ้านจวนแม่ทัพ กำลังพาคนในกระท่อมหลบหนีโดยใช้รถม้าที่พวกเขาได้เตรียมเอาไว้หนี... แต่ดีที่คนของเขาได้พาว่านซิ่นหลิงไปขึ้นรถม้าอีกคันที่พวกเขาได้จอดทิ้งเอาไว้หน้ากระท่อม เขาจึงรีบแยกคนของเขาที่เหลืออยู่เป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งให้พาว่านซิ่นหลิงหลบออกไปจากที่นี่ ส่วนที่เหลือให้ตามเขาไปจัดการกับคนพวกนั้น แต่ก่อนที่หานเฟิงจะควบม้าออกไป เขาได้หันกลับไปมองที่ชิงจิวซิน ยามนี้นางได้ท่านกุนซือเข้ามาช่วยเหลือ และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังจะช่วยถอนพิษให้กับนาง เขาจึงเอ่ยปากขอธนูกับลูกธนูจากคนของเขา จากนั้นจึงยิงไปที่ชิงจิวซินก่อนที่เขาจะพุ่งตัวออกไปจากที่นั่น ‘คนชั่วช้าอย่างเจ้า ไม่ควรได้รับความเมตตาจากใครทั้งนั้น...จินฮูหยิน’ “อึก!” “จินฮูหยิน!” ชิงจิว

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status