LOGINShare
2.เพื่อนพี่ชายชื่อ ‘ธีรดนย์’ (1)
Last Updated:
2025-02-22 20:54:12ก้าวเข้ามาในสำนักงานของไร่ชาดิฐวัฒน์นิชาดาก็ชะงักเท้ากับสิ่งที่เห็น พร้อมกับเสียงพนักงานต้อนรับเอ่ยทักทาย เธอจึงยิ้มบางและตอบกลับ ก่อนก้าวเข้าไปจับกระเป๋าเดินทางใบโตพลิกหมุนไปมาดูก็ยิ่งมั่นใจว่าเป็นของตน
“มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ผู้หญิงที่พาเธอมาส่งหน้าสำนักงานแล้วก็รีบขี่ต่อไปยังส่วนที่ทำงานอยู่หลังพักกลางวัน นิชาดาได้แต่ขอบคุณจนลืมถามชื่อเอาไว้ หากก็คิดว่าเจอกันอีกครั้งคงต้องขอบคุณซ้ำเพราะเจ้าตัวช่วยเหลือให้เธอหลุดรอดจากอันตรายมาได้
“คุณนิชาดาใช่ไหมคะ”
พนักงานสาวเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ต้อนรับ
“ฉันได้รับแจ้งไว้แล้วว่าคุณจะเข้ามายื่นใบสมัครงานวันนี้ เชิญนั่งก่อนค่ะ”
“ใครเป็นคนเอากระเป๋าฉันมาไว้ที่นี่คะ”
เธอนั่งลงพร้อมถาม ขณะอีกฝ่ายเดินกลับไปหลังเคาน์เตอร์ กระเป๋าถูกวางไว้ใกล้โซฟาตัวยาวหลบมุมเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ถึงกับทิ้งไว้อย่างไม่ใส่ใจ ไม่อย่างนั้นคงถูกโยนไว้หน้าสำนักงานหรือไม่ก็ทางเข้าไร่เสียมากกว่า แต่นั่นยิ่งน่าแปลก
“เห็นคนงานบอกว่าผู้จัดการไร่สั่งให้ไปเอามาจากท้ายไร่น่ะค่ะ พอเห็นท่าทางคุณฉันก็เลยมั่นใจ”
อีกฝ่ายบอกราวไม่เห็นว่าเป็นเรื่องน่าสงสัยแต่อย่างใด ขณะเอกสารใบสมัครงานถูกวางลงบนโต๊ะเตี้ยตรงหน้าเธอ
“แล้วผู้จัดการไร่รู้ได้ยังไงคะว่ากระเป๋าฉันอยู่ที่นั่น เขาไม่แปลกใจเหรอที่ฉันหายไป”
อีกฝ่ายยิ้มจืดเจื่อนท่าทางไม่รู้อะไรเลยจริงๆ สงสัยคนที่ให้คำตอบกับเธอได้คงมีเพียงผู้จัดการไร่นั่นเอง อีกอย่างนายหน้าหนวดนั่นยังลอยนวลอยู่ในไร่นี้ อาจเป็นอันตรายกับผู้หญิงคนอื่นด้วย
“ฉันมีเรื่องจะแจ้งให้ผู้จัดการไร่ทราบน่ะค่ะ”
“คุณบอกว่าคนขับรถของไร่พาคุณไปท้ายไร่ แล้วก็คุกคามคุณเหรอครับ”
ผู้จัดการไร่ต้องสัมภาษณ์เธอชายหนุ่มจึงมาที่นี่หลังจากพนักงานต้อนรับสาวโทรไปไม่นานนัก และทั้งสองคนก็เข้ามานั่งคุยในห้องด้านในที่เหมือนจะเป็นส่วนสำนักงานเล็กๆ มีโต๊ะทำงานอยู่สี่โต๊ะ กับโต๊ะยาวซึ่งเธอนั่งเผชิญหน้ากับเขาอยู่เวลานี้
“ใช่ค่ะ”
สีหน้าของผู้จัดการไร่ดูประหลาดใจ
“คนขับรถของไร่เราไม่มีใครไว้หนวดเคราเลยนะครับ”
“แต่ผู้ชายคนนั้นขับรถของไร่นี้จริงๆ นะคะ แล้วเขาก็พาฉันไปบ้านไม้หลังเล็กท้ายไร่ด้วย ผู้จัดการเองก็รู้ว่ากระเป๋าดิฉันอยู่นั่นด้วย หมายความว่าคนขับรถบอกคุณใช่ไหมคะ”
อีกฝ่ายอึกอักพลางขมวดคิ้วครุ่นคิดทว่าเสียงมือถือของผู้จัดการไร่ดังขึ้นมาขัดก่อน
“สักครู่นะครับ”
ชายหนุ่มบอกแล้วกดรับ นิชาดาจึงก้มลงอ่านสัญญาที่วางอยู่ตรงหน้าระหว่างรออย่างรู้มารยาท ไม่นานนักเขาก็วางสาย
“ผมมีธุระต้องไปจัดการด่วน ส่วนเรื่องสัญญา สงสัยอะไรถามกุ๊กได้เลยครับ”
ผู้จัดการหนุ่มหมายถึงพนักงานต้อนรับสาวที่เหมือนจะทำหน้าที่ฝ่ายบุคคลด้วย เธอได้ยินเขาเรียกหญิงสาวตอนเข้ามาที่นี่
“แล้วก็ ไร่ชาดิฐวัฒน์ยินดีต้อนรับ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันครับ”
“ฉันขอบคุณมากค่ะที่รับฉันเข้าทำงาน”
อีกฝ่ายยินดีรับเธอโดยง่าย นิชาดาคิดว่าคงเพราะเพื่อนพี่ชายฝากเอาไว้ เมื่อร่างสูงลุกขึ้นเธอก็ลุกตามแม้ยังค้างคาในเรื่องนายหนวดคนขับรถแต่ไม่กล้าเซ้าซี้
“เอ่อ...ผู้จัดการรู้จักคุณธีรดนย์ใช่ไหมคะ ฉันคิดว่าต้องขอบคุณเขาด้วย”
ผู้จัดการหนุ่มชะงักเล็กน้อยเธอจึงรีบอธิบายไม่อยากรบกวนเวลาของเขา
“คือพี่ชายฉันบอกว่าฝากงานให้ฉันกับเพื่อน หมายถึงคุณธีรดนย์น่ะค่ะ”
อีกฝ่ายเกาศีรษะดูลำบากใจ ซึ่งนิชาดารู้ชื่อของผู้จัดการหนุ่มในตอนที่กัญญาแนะนำแล้วว่าคือวัชพล จึงรู้ว่าไม่ใช่เขาและแปลกใจที่เขาราวไม่แน่ใจนักที่จะบอกเธอเกี่ยวกับคนชื่อธีรดนย์
“อืม เอาเป็นว่าเดี๋ยวก็คงเจอเร็วๆ นี้ วันพรุ่งนี้จะมีประชุมแผนการตลาด คุณจะได้เข้าร่วมประชุมด้วย รายละเอียดกุ๊กจะแจ้งให้ทราบนะครับ ผมต้องรีบไปก่อน ส่วนเรื่องคนขับรถเถื่อน ผมจะดูให้”
อีกฝ่ายบอกก่อนหมุนตัวออกจากห้องไป จากนั้นเธอก็นั่งลงอ่านสัญญาแต่ในหัวหวนคิดถึงตอนพี่ชายมาส่งยังสนามบิน
‘เพื่อนพี่เมฆชื่ออะไรคะ หมอกคงต้องขอบคุณเขาน่ะค่ะ’
‘ธีรดนย์’
กุ๊ก หรือกัญญา พานิชาดามายังบ้านพักหลังเวลาเลิกงานเพราะทั้งสองคนอยู่บ้านหลังเดียวกัน เธออยู่ในออฟฟิศสำนักงานนับแต่เซ็นสัญญา ใช้เวลาทั้งช่วงบ่ายหลังกินอาหารที่อีกฝ่ายสั่งมาให้เมื่อรู้ว่าเธอยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน ศึกษาข้อมูลหน้าเว็บกับเพจของไร่ เพราะกัญญาบอกว่าพรุ่งนี้จะประชุมในช่วงบ่ายและเธอควรรู้เกี่ยวกับไร่นี้เอาไว้ให้เยอะเผื่อว่านายของไร่จะสั่งงาน
นิชาดาลากกระเป๋าตนเดินตามอีกฝ่ายที่กำลังไขกุญแจ กระเป๋าเธอใหญ่และหนัก กัญญาจึงต้องค่อยๆ ขี่มอเตอร์ไซค์มา กว่าจะถึงก็ค่อนข้างเย็น
“ว่าแต่เธอไม่อึดอัดนะ”
ทั้งสองพูดคุยกันง่ายขึ้นเมื่อรู้แล้วว่าอายุเท่ากัน
“ไม่หรอก พนักงานในไร่ที่ไม่ได้มีบ้านใกล้ๆ ก็พักด้วยกันอยู่แล้ว ฉันเคยมีรูมเมทแต่แต่งงานเลยออกไปอยู่กับสามีน่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง”
บ้านพักเป็นเรือนไม้หลังเล็กปลูกติดกันคล้ายโฮมสเตย์และน่าอยู่กลมกลืนกับธรรมชาติมาก รู้สึกได้ถึงความชื้นและสดชื่นของป่า รวมถึงเสียงแมลงเล็กๆ ดูไปแล้วก็เป็นสถานที่ในฝันของการพักผ่อนสำหรับคนเมืองเช่นเธอ แม้จะเป็นบ้านพักคนงาน
นิชาดาสูดกลิ่นธรรมชาติเข้าเต็มปอดขณะกวาดตามองโดยรอบ ก่อนจะก้าวตามกัญญาเข้าไปด้านใน ซึ่งมีส่วนรับแขกไม่กว้างนักกับพื้นที่ครัวบิ้วต์อินเป็นไม้กะทัดรัดและห้องนอน โดยห้องน้ำอยู่ด้านหลังซึ่งต้องเดินผ่านครัวไป
“มีห้องนอนห้องเดียว แต่ก็กว้างพอสำหรับสองคน เป็นเตียงแยกมีพื้นที่ส่วนตัวนิดหน่อย เข้ามาเลยจ้ะ”
กัญญาบอกพร้อมกับเดินไปเปิดประตู ห้องนอนมีพื้นที่เท่ากับห้องรับแขกยาวไปถึงห้องน้ำ นั่นทำให้ค่อนข้างกว้างเลยทีเดียว ไม่ดูอึดอัดแม้แต่น้อย นอกจากเตียงแล้วยังมีตู้เสื้อผ้าแยกอีกด้วย
“น่ารักจัง”
เตียงไม้ขนาดเล็กสำหรับนอนคนเดียวดูแข็งแรงกับตู้เสื้อผ้าไม้หลังไม่ใหญ่นักทำให้นิชาดาอุทานอย่างพอใจ ที่นี่ดูเหมือนบ้านพักรับแขกน่ารักๆ เลยทีเดียว
“ชอบใช่ไหม”
“อื้อ”
“สวัสดิการที่นี่ดีนะ ทำงานต่างจังหวัด เงินเดือนอาจจะไม่ได้มากมาย แต่อยู่กับธรรมชาติ สดชื่นแล้วก็สบายใจดี”
“กุ๊กเป็นคนเชียงรายหรือเปล่า”
“แม่ฮ่องสอนน่ะ”
“อ๋อ มิน่าล่ะ”
“อะไรเหรอ”
“ก็ผิวสวยเหมือนคนเหนือ”
อีกฝ่ายยิ้มกว้างก่อนจะผายมือไปยังเตียงที่ว่าง
“เตียงของเธอจ้ะ”
นิชาดาเดินไปทิ้งตัวลงนั่งพร้อมถาม
“รูมเมทคนเก่าของเธอย้ายออกไปนานหรือยัง อยู่คนเดียวคงเหงาแย่เลย”
“ไม่นาน สองอาทิตย์เอง แล้วก็ยังทำงานที่นี่ เจอกันอยู่เรื่อยๆ อ้อ...เธอไปอาบน้ำก่อนได้เลย เดินทางมาไกลคงเพลีย”
“เธออาบก่อนก็ได้ ฉันคงต้องรื้อกระเป๋าหน่อย”
“เธออาบก่อนเถอะ ฉันจะทำมื้อเย็นก่อน แล้วเดี๋ยวมากินด้วยกัน”
นิชาดาจะแย้งแต่อีกฝ่ายเดินไปยังประตูพร้อมย้ำ
“ตามสบายนะจ๊ะ”
“งั้นเดี๋ยวไปช่วยนะ”
“ไม่เป็นไร อาบน้ำให้สบายตัวเถอะ”
ถึงอีกฝ่ายจะบอกว่าไม่เป็นไรนิชาดาก็เปิดกระเป๋าค้นหาของส่วนตัวเพื่ออาบน้ำให้เร็วจะได้ไปช่วยกัญญาเตรียมอาหาร แต่ก็เพียงช่วยจัดโต๊ะเพราะเจ้าตัวทำผัดกะเพรากับไข่เจียวง่ายๆ และเสร็จเร็ว ทว่าก็เป็นมื้อที่อร่อยอีกมื้อสำหรับคนมาใหม่อย่างนิชาดา จากนั้นสองสาวก็ตกลงกันสลับกันทำอาหารและทำความสะอาด
ธรรมชาติสวยงาม เพื่อนร่วมงานและร่วมบ้านเป็นมิตร นับว่าเป็นที่ทำงานที่น่าทำไม่น้อยเลย พรุ่งนี้มาดูกันว่างานที่เธอต้องทำจะเป็นอย่างไรบ้าง นิชาดาหวังว่าจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดี แม้จะยังกังวลเกี่ยวกับคนขับรถเถื่อนอยู่บ้างก็ตาม
======
การทำงานของหมอกที่ไร่นี้จะราบรื่นไหม แล้วนายหนวดเป็นใคร ธีรดนย์เป็นใคร ติดตามหาคำตอบไปพร้อมกับหมอกกันค่า^^
Related chapters
ดุจกรงเถื่อน 2.เพื่อนพี่ชายชื่อ ‘ธีรดนย์’ (2)
วันแรกของการทำงานนิชาดาซ้อนมอเตอร์ไซค์ของกัญญามา และก็ได้พบกับมธุรินเลขารวมถึงผู้ดูแลบัญชีทั้งหมดภายในไร่ เป็นหัวหน้าของเธอกลายๆ เมื่อวานอีกฝ่ายออกไปจัดการธุระที่ธนาคารเธอจึงไม่ได้พบ“หน้าที่รับผิดชอบของเธอคือแอดมินหน้าเว็บกับเพจเป็นหลัก ก่อนหน้านี้ก็จะมีฉันกับกุ๊กช่วยกันดูอยู่ ส่วนเช้านี้เธอก็ดูว่าเว็บของไร่ควรจะมีอะไรอีก หรืออยากนำเสนออะไรเพิ่มก็แล้วกัน ประชุมตอนบ่ายจะได้คุยพร้อมกัน”นิชาดารับคำพลางจดรายละเอียดบางส่วนเอาไว้ในไอแพดเพื่อใช้ประกอบงานของตน เธอถนัดทั้งเขียนจากปากกาและพิมพ์ในคีย์บอร์ดที่ซื้ออุปกรณ์มาครบพร้อมตั้งแต่ตอนที่ยังทำงานประจำในบริษัทโฆษณา แต่จำเป็นต้องออกเมื่อหกเดือนก่อนเพราะบริษัทปรับลดพนักงานด้วยพิษเศรษฐกิจ เธออยู่ในทีมครีเอทีฟ ทำได้ทั้งเขียนคอลัมน์แนะนำประชาสัมพันธ์ รวมทั้งถ่ายวิดีโอและตัดต่อจากนั้นอีกฝ่ายก็ลุกจากโต๊ะประชุมเดินไปยังโต๊ะทำงานพลางเอ่ย“อันนี้ของเธอ”นิชาดาก้าวตาม เห็นมธุรินยกกล่องไม่ใหญ่และไม่เล็กมากขึ้นมาจึงรีบวางไอแพดบนโต๊ะของตนแล้วเข้าไปหา“แมกบุ๊ก”เธอชะงักเล็กน้อยเพราะสายตาก็เห็นพอดีว่าเป็นอะไร“ซื้อเครื่องใหม่เลยเหรอคะ”อดถามอย่างเกรงใจไม่
Last Updated : 2025-02-22ดุจกรงเถื่อน 3.แฟนสาวเจ้าของไร่ (1)
“นายหนวด! นายเข้ามาได้ยังไง”นิชาดาอุทานเสียงดังทันทีพร้อมถอยหลังพัลวันเพราะอีกฝ่ายก้าวมาด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อยหากก็น่ากลัวสำหรับเธอ“กุ๊ก คุณวัช พี่ริน ทุกคนไปไหนกันหมดคะ”เธอตะโกนหาคนอื่นอย่างหวาดหวั่น แล้วกัญญาก็เปิดประตูก้าวพรวดเข้ามา“กุ๊กเรียกคุณวัชเร็วเข้า บอกให้มาจับตัวนายคนขับรถเถื่อน”“เอ่อ อะไรนะ”เพื่อนร่วมห้องสาวมีสีหน้าแปลกใจ เธอไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อวานให้อีกฝ่ายฟังรวมถึงมธุรินด้วย เพราะคิดว่าอาจทำให้ทั้งสองคนกังวลเหมือนเช่นตน“เร็วซี่...”เธอไม่ตอบแต่ย้ำ ขณะนั้นก็ได้ยินเสียงเข้มของวัชพลดังหน้าประตู“มีอะไร เสียงดังอะไรกันเหรอกุ๊ก”“คุณวัชคะ ช่วยด้วยค่ะ”นิชาดาตะโกนอีกครั้ง ขณะจ้องร่างสูงใหญ่ที่ยืนล้วงกระเป๋าเฉยด้วยท่าทางไม่ยี่หระอย่างหวาดระแวงกัญญาขยับเข้ามาด้านในด้วยท่าทางอึกอัก แล้ววัชพลกับมธุรินก็เข้ามา เธอจึงรีบบอก“นี่ไงคะ คนขับรถเถื่อนที่ฉันเล่าให้คุณวัชฟังเมื่อวาน”ผู้จัดการกับเลขาสาวมองเธอ แล้วมองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก่อนจะหันมองหน้ากัน และก็เป็นวัชพลที่เอ่ยขึ้น“หมอกคงเข้าใจผิดน่ะ นี่นาย...”นิชาดาตัวแข็งทื่อ รู้สึกตัวเย็นเฉียบทั้งใบหน้าจรดปลายเท้า และถอยหลังอีก
Last Updated : 2025-02-22ดุจกรงเถื่อน 3.แฟนสาวเจ้าของไร่ (2)
“เอาเลย ด่าให้เต็มที่ แต่ตอนฉันคิดบัญชีคืนอย่าร้องไห้คร่ำครวญก็แล้วกัน”บอกแล้วเขาก็ปล่อยคางเล็กที่ทิ้งจนดวงหน้าเรียวมนถึงกับหัน ซ้ำยังปิดประตูดังโครม นิชาดารีบจับที่เปิดดึงทว่าชายหนุ่มกดล็อกจากรีโมตเสียก่อน เธอมองตามร่างสูงใหญ่เห็นเขาเดินอ้อมด้านหน้ารถพลางจ้องเธอไปด้วยอย่างไม่ละสายตา แต่นิชาดาก็รีบปลดล็อกเข็มขัดนิรภัย สองมือจับที่เปิดเตรียมเปิดในเวลาเดียวกับที่อีกฝ่ายปลดล็อก เมื่อได้ยินเสียงปุ๊บเธอก็ดึงทันทีทั้งยังก้าวขาเพื่อจะพุ่งตัวออกจากรถให้เร็วที่สุด“โอ๊ย...ปล่อยนะ”เอวบางถูกคว้าได้ก่อนสะโพกจะหล่นจากเบาะรถ เพราะเป็นรถหรูคันโตแบบโฟร์วิลเธอจึงขึ้นลงลำบากและทำได้ช้า แล้วร่างสูงใหญ่ก็โน้มมากดไหล่เธอกระแทกเบาะพร้อมรวบขากลับขึ้นมาก่อนดึงประตูปิด นิชาดาผลักดันอีกฝ่ายแต่ก็เหมือนเขาจะไม่สะดุ้งสะเทือน“นายเอาตัวฉันมาทำไม จะพาฉันไปไหน”ชายหนุ่มคาดเข็มขัดของเธออีกครั้งอย่างกระแทกกระทั้นแล้วรีบล็อกรถเพราะเห็นเธอพยายามจะเปิดประตู“ปลดล็อกเดี๋ยวนี้นะ นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉัน บอกให้เปิด!”เธอดึงที่จับเปิดไม่หยุดขณะที่อีกฝ่ายสตาร์ตเครื่องอย่างไม่พูดไม่จาแล้วออกรถอย่างแรงจนร่างอรชรผงะติดเบาะ“น
Last Updated : 2025-02-22ดุจกรงเถื่อน 4.เจ้าหนี้ก็คือเจ้าของ (1)
“อะไรนะ”เสียงหวานเบาจนแทบไม่ได้ยิน ทั้งมึนงงและเหลือเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน“ไอ้เมฆส่งเธอมาที่นี่แลกกับเงินสิบล้านพร้อมเงื่อนไขให้รับเธอเข้าทำงานและเธอต้องเป็นเมียฉัน”“เมีย...”ใบหน้าขาวซีดพร้อมสีหน้าตระหนกทำให้ธีรดนย์ส่ายหน้าพลางส่งเสียงในลำคอ“ตีหน้าซื่อได้เก่งดีนะ”“ฉันไม่รู้...”“ไม่รู้แล้วเธอถามหาฉันทำไม ไม่รู้แล้วทำไมยังอยู่ที่นี่ทั้งที่ถูกฉันในฐานะคนขับรถไล่ปล้ำเมื่อวาน เป็นคนอื่นเขาหนีเปิดแนบไปแล้ว แต่เธอยังอยู่เพราะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะรู้ว่าตัวเองจะมาเป็นเมียเจ้าของไร่”เขาลองใจผู้หญิงตรงหน้าไปเมื่อวานก็เห็นชัดแล้วว่าเจ้าตัวรู้ดีแก่ใจถึงได้ยังอยู่ต่อ“ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ”นิชาดาได้แต่พึมพำ นภนต์ส่งเธอมาที่นี่เพราะเจ้านายของเขาเอ่ยปากว่าสนใจเธอในฐานะเมียเก็บ ทั้งยังบอกว่ามาอยู่ที่นี่มั่นใจได้ว่าปลอดภัยห่างไกลจากสายตาเจ้านายตนแน่นอน“ทำไมพี่เมฆต้องขอเงินนาย”เธอถามอย่างสงสัยเพราะเชื่อใจพี่ชายที่มีกันเพียงสองคนในชีวิตมากที่สุด เขาไม่มีวันทำร้ายเธอ‘พี่อยากให้หมอกมีความสุข มีชีวิตที่ดี พี่จะหาสิ่งที่ดีที่สุดให้หมอก จะไม่ยอมให้หมอกลำบาก’พี่ชายบอกกับเธออย่างนี้เสมอนับแต่ต้องใช
Last Updated : 2025-02-24ดุจกรงเถื่อน 4.เจ้าหนี้ก็คือเจ้าของ (2)
‘ไอ้ห่า...’เสียงสบถด่าขาดหายเพราะธีรดนย์ตัดสายแล้วโยนมือถือทิ้งบนโต๊ะเตี้ยใกล้ๆทำพูดแสลงหูทั้งหมดทำให้นิชาดาโมโหและรังเกียจคนตรงหน้านัก ทว่าไม่ส่งเสียงใดๆ เพราะไม่อยากให้พี่ชายไม่สบายใจ อย่างไรอีกฝ่ายก็เหมือนเป็นตัวแทนของพ่อกับแม่สำหรับเธอ ทว่ามือที่แกะมือหนานั้นทั้งจิกและข่วนอย่างแรง“โธ่เว้ย!”ธีรดนย์รำคาญอาการแสบๆ คันๆ ที่ก่อเกิดจากปลายเล็บเล็กจนไม่มีอารมณ์คุยต่อ คิดว่าเขาพูดชัดเจนแล้ว และตอนนี้ก็ต้องจัดการสาวเจ้าที่แรงเท่ามดแต่ไม่ประเมินฤทธิ์ตัวเองมากัดราชสีห์อย่างเขาชายหนุ่มจับมือบางสองข้างกดลงบนโซฟาพร้อมโถมกายลงไปหา“หมดธุระกับพี่ชายเธอแล้ว ได้เวลาทดลองงานเสียที”นิชาดาขนลุกซู่ สายตาคมเข้มที่จ้องเธอนั้นดุดันน่ากลัวราวกับกำลังมองเหยื่ออันโอชะ“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้อง”แม้ดูเหมือนจะไร้ทางรอด ทว่าเธอก็ยังไม่ถอดใจ ปลายังดิ้นรนหาทางรอดเมื่อปราศจากน้ำ เธอก็ต้องพยายามเช่นกัน“นายเป็นเพื่อนกับพี่เมฆ ฉันก็เป็นหมือนน้อง...”“หึ...”เสียงหยันดังในลำคอหนา พร้อมมุมปากได้รูปกระตุก ใบหน้าคมเข้มด้วยหนวดเคราโน้มลงมาชิดจนเธอต้องเอียงหน้าหนี“หน้าตาฉันดูโง่นักหรือไง”ลมร้อนจัดเป่าชิดใบหูพา
Last Updated : 2025-02-24ดุจกรงเถื่อน 5.เมียจำเป็น (1)
คำว่า ‘อีตัว’ ราวกับตบหน้าเธอ นิชาดาขอบตาร้อนผ่าว หากก็กัดริมฝีปากสะกดทุกความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ ทั้งอับอายทั้งโกรธคนที่อุ้มตนมาดื้อๆ ราวคนยุคหินแม้จะคิดว่าหากอยู่ในมุมของตัวเองก็จะไม่มีใครสนใจ ทว่าไม่ใช่ เพราะอึดใจต่อมาก็ต้องผวาเมื่อมีคนเดินเข้าใกล้พร้อมเสียงที่แว้ดขึ้น“นี่หล่อน ค่าตัวเท่าไร เดี๋ยวฉันให้คนของฉันโอนให้แล้วก็รีบออกไปจากที่นี่ซะ”นิชาดายิ่งก้มหน้าหันหลบแทนที่จะหันมอง ถูกเข้าใจผิดอย่างนี้เธอยิ่งไม่อยากพบหน้ากับใคร“เอ้า บอกมาสิ ก้มหน้าก้มตาอยู่ได้ ทีอาชีพอย่างว่ายังทำจะอายทำไม ฉันเข้าใจคนทำมาหากินอยู่หรอก...แม่ภัทร เตรียมโอนเงิน”หญิงมีอายุที่ดูคล่องแคล่วหันไปบอกผู้ช่วยส่วนตัวของตน ซึ่งเป็นหญิงสาวอายุราวสามสิบกว่า รูปร่างสะโอดสะองได้รูปสวย หน้าตาถูกแต่งแต้มอย่างประณีต เจ้าตัวล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าสะพายใบโตเตรียมจัดการตามคำสั่ง“ว่าไงยะหล่อน”คนถูกถามย้ำชักขุ่นใจ หากเธอยังเงียบคงถูกเข้าใจผิดไปตลอด เธอต้องปกป้องเกียรติของตัวเอง ในเมื่อไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องอายนิชาดารวบรวมความกล้าหันไปเผชิญหน้าพร้อมลุกขึ้นยืนขณะที่มือจับเสื้อตนไว้แน่นปกปิดร่างกายที่ถูกคุกคาม“ฉัน
Last Updated : 2025-02-24ดุจกรงเถื่อน 5.เมียจำเป็น (2)
“จะบ้าเหรอ ใครจะแต่งกับนาย”“ไม่แต่งก็ได้จ้ะ ยังไงก็เป็นเมียอยู่แล้ว”ใบหน้าคมเข้มก้มลงมาพูดจนชิดแก้มทำให้เธอต้องเอียงหนี แม้คำพูดจะดูหวาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความกดดัน นิชาดาโมโหคนปั้นเรื่องเก่งจนต้องทุบไหล่หนา“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายทั้งนั้น”“นี่หมายความว่าเราจะแต่งงานกับแม่นี่เหรอ”เหมือนหญิงสูงวัยจะไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย เธอทันเห็นว่าดวงตาคู่คมเข้มกลอกไปมาเพราะเขาก้มลงหาเธอ ราวตัดสินใจเพียงเสี้ยวอึดใจก่อนหน้าเงยหน้าขึ้นตอบ“ครับ ก็ยายอยากให้ผมแต่งไม่ใช่เหรอ”“ยายหมายถึงแต่งกับ...”ผู้เป็นยายเหลือบไปทางผู้ช่วยตน และเห็นชัดว่าคนที่ยืนเงียบมีหน้าที่ฟังตั้งแต่มาถึงกำลังเม้มปาก แต่ก็เผยยิ้มบางเมื่อนายตนเอื้อมมือมาจับอย่างเห็นใจราวปลอบใจไปด้วย“คนที่ยายเห็นว่าเหมาะสม”“ผมมีหมอกอยู่แล้ว”เหมือนชายหนุ่มต้องการตัดบท“แล้วก็จะแต่งกันเร็วๆ นี้ ยายจะได้สบายใจว่าผมไม่ได้พาผู้หญิงมากกในไร่ให้น่าเกลียด แต่ผมกกเมียผม”“ตาดนย์”“ฉะ...”“จุ๊บ”คำพูดของเธอหยุดลงเพราะปากได้รูปที่หนวดเครารกครึ้มกดลงมาหนักๆ อย่างรวดเร็ว“ฮึ่ย! หลานคนนี้ อยากทำอะไรก็ตามใจ อยากให้ตบแต่งกับคนดีๆ ก็ไม่ฟัง ยายไม่ยุ่งด้วยแล
Last Updated : 2025-02-24ดุจกรงเถื่อน 6.มาจูบใหม่แบบหวานๆ (1)
“นายจะไปไหนน่ะ”เมื่อขึ้นรถมาแล้วคนตัวเล็กที่นั่งหน้างอกอดอกบอกบุญไม่รับก็ถามเสียงแข็ง“สำนักงาน”“ฉันจะไปบ้านพัก”“ไปทำไม”“จะให้ฉันไปทำงานสภาพนี้หรือไง”นิชาดาขึ้นเสียง แล้วก็ได้รับแววดุดันจากดวงตาคู่คมปลาบมองแวบหนึ่งก่อนจะกลับไปทางข้างหน้า“ก็มีเสื้อฉันแล้ว”“นายจะให้ฉันใส่เสื้อตัวนี้เข้าสำนักงานน่ะเหรอ คนเขาจะคิดกันยังไง”“พวกนั้นก็ฉันจูบเธอเต็มสองตา รู้ว่าเธอเป็นคนของฉันอยู่แล้ว จะเรื่องมากทำไม”“โอ๊ย คนบ้า”เธอหงุดหงิดจนอดไม่ได้แล้วจริงๆ“น้อยๆ หน่อย เห็นว่าฉันขับรถก็เลยทำอะไรเธอไม่ได้หรือไง อย่าลืมว่าฉันจอดรถได้นะ”นิชาดาพยายามสงบสติอารมณ์ที่กำลังปรี๊ดแตกของตัวเอง สองมือที่กอดอกลดลงกำแน่น การใช้อารมณ์ไม่มีประโยชน์ เธอต้องใจเย็นและมีสติ ไม่อย่างนั้นคงต่อกรกับคนป่าเถื่อนถือตัวเองเป็นใหญ่ยาก เห็นแล้วว่าแม้แต่ยายของเขาก็ยังตามใจแม้จะดุทว่าสุดท้ายก็ไม่ขัดชายหนุ่ม“นายทำขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ ถึงฉันเป็นลูกหนี้แต่ต้องทำให้อับอายด้วยหรือไง แค่ไปส่งที่บ้านพักก็พอ นายจะไปทำงานหรือมีธุระก็ไปได้เลย ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะหาทางไปสำนักงานเอง”เธอบอกด้วยเสียงอ่อนลงกึ่งขอร้องกลายๆ ทว่าร
Last Updated : 2025-02-27
Latest chapter
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (3)
ปลายนิ้วแกร่งไล้แผ่วผิวตรงข้างเอวสูงขึ้นมาวนเวียนปลายยอดอกแล้วขยำเบาๆ ทำเอานิชาดาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นกลางดึก พร้อมกับที่ริมฝีปากอุ่นพรมไต่จากต้นแขนมายังไหล่มน ซอกคอจนถึงใบหูก่อนกระซิบ“หมอกจ๋า รักกันนะจ๊ะ”“คุณดนย์ นี่บ้านใหญ่นะคะ ลูกก็อยู่ด้วย”เธองัวเงียห้ามเสียงเบาเพราะเกรงจะทำให้ลูกชายตื่นและตนเองก็พึ่งหลับไปไม่นานหลังจากป้อนนมหนูน้อยจึงยังเพลียอยู่ ทั้งนอนไม่ค่อยเต็มอิ่มนักอยู่แล้ว ยังดีที่เวลากลางวันมีคุณนายแสงหล้ากับเหมยช่วยดูลูกพอให้ได้งีบบ้าง“น่านะ รับรองเบ๊าเบา ลูกไม่ตื่นแน่”สามียังกระซิบเสียงทุ้มนุ่ม มือก็เคล้าคลึงทรวงอกที่อวบอัดขึ้นของตนทำเอานิชาดาอกใจสั่นไหวไม่น้อย จะว่าไปตนก็คิดถึงสัมผัสจากชายหนุ่มอยู่เหมือนกัน หากก็ยังกังวล“ได้ด้วยเหรอคะ”“เดี๋ยวทำให้ดู”พร้อมพูดชายหนุ่มก็เชยคางให้เธอหันกลับไปรับจูบนุ่มนวลก่อนจะค่อยเพิ่มแรงจูบเม้มและกัดกลีบปากอิ่มด้านล่างให้เธอเผยอรับลิ้นร้อน นิชาดาขยับตัวพลิกมาโอบรอบลำคอหนาตอบรับจูบลึกซึ้งอย่างไม่ยอมน้อยหน้าร่างสองสองขยับเสียดสีเบาๆ ในสัดส่วนที่แตกต่างหากสอดรับกันอย่างลงตัว ลูกชายตัวน้อยนั้นนอนในเปลสี่เหลี่ยมไม่ต้องเกรงว่าแรงเคลื่อ
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (2)
“คุณดนย์คะ”กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากมาพักโรงแรมได้สองวันนิชาดาก็รู้สึกปวดท้องแล้วเหมือนมีบางอย่างไหลออกมา หญิงสาวพึมพำเรียก ชายหนุ่ม เพียงแตะแขนอีกฝ่ายก็รู้สึกตัวแล้วขยับนั่งเปิดโคมไฟทันที“เจ็บท้องเหรอหมอก”“ค่ะ...น่าจะน้ำเดินแล้ว”เธอพูดจนแทบไม่มีเสียงเพราะเจ็บ“งั้นหมอกอยู่นิ่งๆ ก่อนนะ แป๊บเดียว”ร่างสูงใหญ่รีบลุกขึ้นใส่เสื้อโดยเร็วแล้วคว้ากระเป๋าที่เตรียมเอาไว้ก่อนมาประคองร่างที่อุ้ยอ้ายขึ้นของภรรยา“เดินพอไหวไหม”“ค่ะ”นิชาดายังพอไหวจึงกัดฟันค่อยๆ เดินไปพร้อมกับที่ชายหนุ่มพยุง ธีรดนย์ตั้งใจเลือกห้องพักใกล้ลิฟต์จึงไม่ต้องเดินไกลมากหญิงสาวนอนรอเพื่อให้ปากมดลูกเปิดและปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆ โดยมีสามีอยู่ข้างๆ เป็นทั้งคนปลอบใจให้กำลังใจและที่ระบายของตนเพราะบ่อยครั้งที่เธอมักจะจิกเล็บลงบนหลังมือหนาที่กุมมือตนไว้“อื้อ เจ็บจังค่ะ”ยิ่งเห็นดวงหน้าสวยซีดเผือด เหงื่อผุดพราย ทรมานด้วยความเจ็บปวดชายหนุ่มก็ทุรนทุรายตาม เพราะหญิงสาวนอนอยู่แบบนี้มาสามชั่วโมงแล้ว ก้มลงไปจูบหน้าผากมนเช็ดเหงื่อให้ก่อนจะกระซิบ“ฉันจะตามพยาบาลอีกรอบนะ”นิชาดาปล่อยให้ชายหนุ่มไปโดยไม่แย้ง เธอรู้สึกทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่น
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (1)
ไร่ชาดิฐวัฒน์ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวที่ต้องการสัมผัสอากาศบริสุทธิ์แห่งขุนเขา นอนในบ้านท่ามกลางไร่ชาเขียวชอุ่ม มองเห็นเมฆลอยต่ำปกคลุมยอดเขา การเก็บชาก็ได้รับความนิยม มีคนจองคิวเต็มจำนวนในทุกวันนิชาดาที่ออกมาเก็บภาพบรรยากาศวันหยุดเพื่อโพสต์ในเว็บและโซเชียลต่างๆ ของไร่ยืนมองผู้คนที่มีความสุขกับการได้มาไร่นี้อย่างภูมิใจ ตอนนี้นอกจากเพจแล้วเธอเปิดแอคเคาต์โซเชียลของไร่เพิ่มขึ้นจนครบถ้วน เพราะโลกออนไลน์เป็นสิ่งที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดในยุคสมัยนี้“ชอบไหมเจ้า”ส้มที่เป็นคนถ่ายภาพให้เธอเปิดกล้องให้ดู ขณะที่นิชาดามากับมธุรินซึ่งยืนเป็นเพื่อนและคอยดูแลเธอที่ท้องแก่ใกล้คลอด ความจริงธีรดนย์ไม่อยากให้หญิงสาวมาทำงานแต่นิชาดาไม่อยากอยู่เฉยๆ การได้ขยับตัวเดินไปเดินมาจะช่วยให้เธอคลอดธรรมชาติได้ง่ายขึ้น หากก็ต้องดูว่าเด็กกลับหัวด้วยหรือไม่เหมือนกัน“อืม ชอบจ้ะ ไปเก็บภาพมุมโน้น ให้เห็นคาเฟ่กับร้านอาหารด้วยนะจ๊ะ”“เจ้า”“พี่ไปกับส้มเองก็ได้ หมอกเข้าไปนั่งพักในคาเฟ่ดีกว่า”มธุรินเอ่ยปากเพราะดูท่าเหมือนภรรยาเจ้าของไร่จะเดินไปอีกไกลกับส้ม“ถ้าอย่างนั้นฝากพี่รินด้วยนะคะ แล้ว
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (2)
“พอใจหรือยังเมียจ๋า”“อะไรคะ”“ก็รู้แล้วว่าฉันไม่ได้พลาดพลั้งเสียท่าคุณภัทร ฉันเป็นของหมอกคนเดียวมาตั้งแต่จดทะเบียนแล้วไงล่ะ”พร้อมกับถามใบหน้าคมเข้มก็ขยับมาชิด หน้าผากจรดแนบหน้าผากเธอ ส่งสายตาออดอ้อนก่อนจะดันตัวเธอให้ค่อยๆ ถอยไปชิดเตียง แต่เขาทิ้งตัวเองลงหงายหลังแล้วรั้งเธอให้นอนลงไปบนร่างแกร่งนิชาดายิ้มหวาน ไม่ได้ฝืนตัวเพราะตัวเองก็ไม่ได้ขุ่นเคืองอะไร เพียงแค่สงสัยเพราะธีรดนย์ไม่ได้กลับบ้านดึกนัก ยกเว้นช่วงก่อนจัดงานแต่ง“พอใจค่ะ”เธอตอบเสียงเบาชายหนุ่มก็ยิ้มมุมปาก“ผัวเป็นคนดี ไม่วอกแวก รักเมียคนเดียว เมียไม่ให้รางวัลหน่อยเหรอจ๊ะ”คนใต้ร่างอ้อนเสียงทุ้ม แววในดวงตาคู่คมเข้มนั้นหวานฉ่ำจนนิชาดารู้สึกว่าหัวใจตนกำลังละลายไปกับความหวานที่ส่งมาให้“อืม”ปลายนิ้วเรียวไล้วนเหนืออกกว้างพลางทำท่าทีราวครุ่นคิด“อยากได้รางวัลเล็กหรือรางวัลใหญ่คะ”“ชุดใหญ่สิจ๊ะเมียจ๋า”นิชาดาไม่ตอบรับทว่ามือบางเปลี่ยนเป็นลูบแผงอกหนาของคนไม่ใส่เสื้อ แล้วเห็นชายหนุ่มสูดหายใจลึก ยิ่งมือเธอลากลงต่ำ อีกฝ่ายก็ถึงกับกลืนน้ำลายมือนุ่มไม่ได้ต่ำลงไปอย่างที่เขาคาดหวังหากไล้แผ่วเพียงตรงช่วงเอว แต่ชายหนุ่มก็พอใจเพราะร่างหอ
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (1)
ร่างอรชรออกมายืนหน้าระเบียง มองพระจันทร์ดวงโตผ่านแมกไม้แล้วก็เอาโทรศัพท์ถ่ายก่อนจะอัปโซเชียล ก็มีคนทักและพิมพ์คอมเม้นต์ว่าคิดถึงหลายคน ปกตินิชาดาอัปเดตบ่อยทว่านับแต่มาอยู่ที่นี่ก็ห่างหายเพราะปัญหาต่างๆ ที่รบกวนจิตใจและทุ่มเทความตั้งใจกับงานใหม่ของตน ทั้งยังไม่ได้ตัดวิดีโอที่ถ่ายขณะเดินทางมาไร่ดิฐวัฒน์ด้วย ช่องของเธอพร้อมโซเชียลหยุดเคลื่อนไหวมาสามเดือนแล้ว มานึกขึ้นได้ในตอนนี้ คิดว่าน่าจะพอมีเวลาทำงานตัวเองในวันหยุดได้ เพราะตอนนี้งานในไร่ลงตัวและมีกำหนดปล่อยคลิป Vlog เดือนละครั้ง“จะว่าไป เราไม่เคยชมจันทร์ด้วยกันเลยนะ ออกมาก็น่าจะรอฉันก่อน”เสียงเข้มดังขึ้นและผ้าคลุมที่มาพร้อมการโอบกอดจากด้านหลัง ธีรดนย์คุยงานกับวัชพลนิชาดาก็แวบไปอาบน้ำก่อนแล้วจำได้ว่าเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงซึ่งตนเองยังไม่เคยได้มองดูอย่างจริงจังว่าจะสวยดวงโตแค่ไหน ทั้งยังมีเรื่องให้คิดอยากให้ธรรมชาติยามค่ำคืนช่วยบำบัดความตึงเครียด จึงออกมาหน้าระเบียงในตอนชายหนุ่มอาบน้ำธีรดนย์วางคางบนบ่าเธอ กรุ่นกลิ่นครีมอาบน้ำอบอวลพร้อมไออุ่นจากร่างสูงใหญ่โอบล้อมทำให้หญิงสาวเอนอิงอีกฝ่ายราวต้องการความอบอุ่น“ก็เพราะเอะอะคุณดนย์ก็อุ้มเ
ดุจกรงเถื่อน 32.ผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ (2)
“ฉันเปล่า....”ภัทรดาส่ายหน้าพลางถอยหลังเสียงสั่นมากขึ้น“กลัวทุกคนจะรู้ว่าคุณมาถึงไร่หลังฉันเกิดอุบัติเหตุใช่ไหมคะ”นิชาดาจะไม่ไล่บี้อีกฝ่ายเลยหากเจ้าตัวไม่บอกว่าเธอใส่ร้าย“เธอเกิดเรื่องเมื่อไรฉันก็ไม่รู้ ฉันแค่มาทำงาน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”“ไม่เป็นไร ดูกล้องก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะผมจำเวลาที่หมอกเกิดเรื่องได้ ถ้าคุณไม่รู้อะไรจริงก็รอให้การณ์กับตำรวจ”“คุณดนย์”คนที่หน้าซีดอยู่แล้วยิ่งตาโต พึมพำพลางถอยหลังช้าๆ“ภัทรไม่ได้ทำนะคะคุณดนย์ ไม่ใช่ภัทรนะ เมียคุณใส่ร้ายภัทร”“ถ้าไม่ได้ทำคุณก็ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องห่วงไปหรอก ตำรวจก็แค่สอบถามเท่านั้น”ยิ่งธีรดนย์เอ่ยถึงตำรวจซ้ำอีกภัทรดายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น หญิงสาวรีบหันหลังจะกลับไปขึ้นรถ“ไม่ ภัทรไม่ผิด ภัทรไม่ได้ทำอะไร อย่ามายุ่งกับภัทร”ภัทรดาเหมือนสติหลุดขยับพรวดออกไปราวต้องการหนี ขณะนั้นมีรถคันหนึ่งขึ้นเนินมา ซึ่งก่อนหน้านี้แต่ละคนก็ไม่ทันได้สังเกตสิ่งอื่นเช่นกันเพราะรถของภัทรดาจอดบังทางที่จะเห็นได้ และต่างก็กำลังสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่พอเห็นรถทั้งหมดก็ตะโกนรั้ง“คุณภัทร!”“กรี๊ดดด!”เอี๊ยด!!เสียงรถเบรกดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าภัทรดาก็ถูกเ
ดุจกรงเถื่อน 32.ผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ (1)
“จะฆ่าหมอกหรือไง!”เสียงของธีรดนย์ดังสนั่นไร่ชา ยังดีแถบนี้เป็นจุดที่ยังไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามา จะมีก็เพียงคนทำงานอยู่ทางด้านโฮมสเตย์นิชาดารีบหันไปทางรถกระบะคันนั้นทันใด เธอยังใจสั่นและขาสั่นอยู่เลย หากไม่มีสามีประคองให้ลุกขึ้นคงยืนไม่ไหว แต่เมื่อได้รู้ว่าเจ้าของรถเป็นใครเธอก็อึ้งไปเลยทีเดียวเสียงเปิดปิดประตูรถก่อนร่างโปร่งของภัทรดาจะค่อยๆ เดินมาด้านหน้ารถ สีหน้าอีกฝ่ายซีดเผือด มือไม้สั่น“ภะ...ภัทรขอโทษค่ะ”ภัทรดามองธีรดนย์กับนิชาดาด้วยความรู้สึกผิดจากใจ“ภัทรไม่ทันเห็นน่ะค่ะ เพราะขึ้นเนินมาก็เลยเร่งเครื่องเต็มที่”นิชาดาฟังคำพูดอีกฝ่ายพร้อมจ้องอย่างสังเกตแววตากับสีหน้ามากกว่าเดิมเมื่อสติตนเองค่อยๆ เข้าที่เข้าทาง ขณะมีแขนกำยำตระกองกอดไว้อย่างปกป้องปลอบโยน“ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคะคุณหมอก”“ถ้าฉันมาไม่ทันหมอกจะเป็นยังไง ขับรถในไร่ถึงจะขึ้นเนินก็ไม่ควรเร่งความเร็วขนาดนี้สิ มันอันตรายมากนะ”“ภัทรเสียใจ ภัทรไม่ได้ตั้งใจ เพิ่งเห็นคุณหมอกในระยะประชิดแล้วจริงๆ ค่ะ”เพราะเธอย่อตัวลงค่อยๆ ย่องพยายามให้ผีเสื้อไม่รู้สึกว่ามีบางอย่างเข้ามาใกล้ อาจเป็นไปได้ที่รถซึ่งขับขึ้นเนินมาจะไม่เห็น และ
ดุจกรงเถื่อน 31.ความทรงจำที่ขาดหาย (2)
“โธ่ ไอ้เราก็กลัวว่าเรื่องคุณพีรพลจะทำให้นายกับเธอผิดใจกัน ที่ไหนได้ หวานจนท้องเสียอย่างนั้น”กัญญาแอบมากระแซะแล้วกระแทกไหล่เบาๆ กระเซ้าเธอในตอนบ่าย เมื่ออยู่กันตามลำพังในห้องครัวออฟฟิศ นิชาดาไม่ดื่มชากาแฟเมื่อรู้ว่าตนท้อง แล้วดื่มนมบ่อยขึ้นธีรดนย์จึงซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ให้ ขณะที่เพื่อนสาวเข้ามาชงกาแฟไว้เผื่อสำหรับทุกคนเช่นทุกวัน เพราะตอนเช้าหมดไปแล้ว“กุ๊กก็...ใครจะท้องแค่วันสองวัน”นิชาดาบ่นเพื่อนเสียงอุบอิบอย่างเขินอายข่าวภรรยาของนายท้องค่อยๆ กระจายออกไปทั่วไร่ภายในไม่กี่วัน แม้เธอจะไม่ได้บอกกัญญาตรงๆ เจ้าตัวก็รับรู้ แม้แต่วัชพลกับมธุรินก็ยังมาแสดงความยินดี“ว่าแต่เรื่องคุณพี นายไม่โกรธแล้วใช่ไหม”“อื้อ”นิชาดาพยักหน้ารับ“เพราะข้อความของเธอนั่นแหละ คุณดนย์เห็นก็เลยรู้ว่าเขาเข้าใจผิด”กัญญาตาโต ก่อนจะถาม“อย่าบอกนะว่าที่มีคนอ่านแล้วไม่ตอบน่ะเป็นนาย ฉันเข้าใจว่าหน้าจอเธอแตกเห็นไม่ชัด ก็เลยยังไม่ตอบเสียอีก”หญิงสาวยิ้มกับสีหน้าอิหลักอิเหลื่อของเพื่อนสาว“ใช่น่ะสิจ๊ะ ฉันต้องขอบใจเธอ เพราะถึงฉันพูดอะไรไปคุณดนย์ก็คงยังโกรธอยู่นั่นแหละ มีข้อความของเธอช่วยยืนยันปัญหาก็เลยจบ”เธอยิ้มให้แต่
ดุจกรงเถื่อน 31.ความทรงจำที่ขาดหาย (1)
“ฉันทั้งหลงใหลและหลงรักเธอนะหมอก ถึงจะไม่เคยพูดแต่ฉันก็ไม่เคยอยากเอาใจใครเหมือนเธอ ฉันไปหาซื้อกล้องเอาไว้ง้อตั้งแต่เธอนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล ทำร้ายร่างกายไปแล้วเห็นเธอทรมานฉันก็ทำอีกไม่ลง ทำโทรศัพท์ของเธอพังก็รีบแวบเอาไปซ่อมที่ร้านในกรุงเทพฯ”ธีรดนย์สารภาพอย่างหมดเปลือก แม้รู้สึกเสียศักดิ์ศรีหน่อยๆ ที่เป็นฝ่ายพูดก่อน แต่เก็บไว้ก็จะทำให้ภรรยาสาวน้อยเนื้อต่ำใจทั้งยังวิตกกังวลอยู่ตลอดว่าเขาไม่ไยดีเจ้าตัว อีกฝ่ายกำลังท้องสุขภาพจิตควรดีเพื่อลูกน้อย“ฉันพูดหวานไม่เป็น แต่ก็พยายามเอาอกเอาใจ ง้อเธอในแบบของฉัน”ริมฝีปากอิ่มสวยค่อยๆ ระบายยิ้มหวานออกมาพร้อมน้ำตาซึม ได้ฟังคำบอกเล่าจากปากชายหนุ่มที่เหนือความคาดหมายของตนเอง นิชาดากลับรู้สึกว่าเขาดูน่ารักขึ้นเป็นกอง“หมอกเข้าใจแล้วค่ะ”นิชาดาพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ ยกแขนเรียวขึ้นคล้องคอแกร่งแล้วเคลื่อนหน้าไปหอมแก้มสากเบาๆ“จูบปากสิจ๊ะ เดี๋ยวนี้จูบเก่งแล้วนี่นา”ธีรดนย์ส่งสายตาหวานฉ่ำพร้อมอ้อนเสียงทุ้มนุ่ม ทว่า หญิงสาวส่ายหน้า ปลายนิ้วเรียวแตะปากได้รูปปราม“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณดนย์เลยเถิด”“งั้นก็กินข้าวให้อิ่ม แล้วมาออกกำลังก่อนนอนกัน”“เฮ้อ...”หญ
