แมวขโมย

เช้าวันจันทร์ วันนี้กอหญ้าเองลงมาช่วยแม่เปิดร้านข้าวแกง กว่าคนจะซาลงช่วงสายของวัน ยังพอมีลูกค้าอยู่บ้างประปราย

"รับอะไรดีค่ะ" เธอยังไม่ทันเห็นคนมาใหม่ เลยเอ่ยออกมา

"เอาผัดกระเพราไก่ ไข่ดาว ต้มมะระ1 ครับ" เสียงผู้ชายที่เธอคุ้นหู จนเธอหันกลับมาจากตักข้าวใส่จานแล้ว

"พี่ธาวิน"

"พี่เองค่ะเป็นยังไงบ้างสบายดีนะ"ธาวินเอ่ยทักทายเธอ

"สบายดีค่ะ พี่ธาวินไปนั่งรอก่อนนะคะ ญ่าเอาข้าวไปให้ค่ะ "

กอหญ้าเองทำอะไรไม่ถูกเลยบอกให้เขาไปนั่งรอ ที่โต๊ะ เธอยกถาดข้าวพี่ธาวินมาให้ถึงโต๊ะ แต่ด้วยความที่พี่ลุกมาพอดีไม่ทันระวังเธอทำน้ำแกงร้อนๆหกใส่เสื้อพี่ธาวิน ธาวินเองก็สะดุ้งความร้อนไม่ได้ร้อนมาก

"ญ่าขอโทษนะคะพี่วิน"ญ่ารีบร้อนวางถาดลงยกมือไหว้ขอโทษ

"ไม่เป็นไรเลยครับ พี่ไม่เป็นอะไรเลย" ธาวินเอ่ยออกมา

"พี่ขอไปล้างออกหน่อยได้ไหมครับ"

"อ้อ ได้ค่ะ"

กอหญ้าจึงเดินนำเขาเข้ามาในบ้าน เข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัว ธาวินจึงถอดเสื้อเชิ้ตออกเหลือแต่เสื้อกล้าม เขาเดินเข้าห้องน้ำไปทันที

สิบทิศรีบออกจากบ้านมารับแฟนสาวไปเรียน เขาขับรถใกล้จะถึงหน้าบ้านของน้อง เขาเห็นรถของธาวินจอดเลยออกไปเล็กน้อย สิบทิศเลยรีบหาที่จอดรถแล้วรีบก้าวเดินมาที่ร้าน

"สวัสดีครับคุณน้า" สิบทิศยกมือไหว้แม่ของกอหญ้า

"ญ่า มันอยู่ในบ้านนะ"

"ขอบคุณครับ"

สิบทิศเลยเดินเข้าไปหากอหญ้าในบ้านกอหญ้าเห็นพี่สิบทิศมาก็ดีใจมากๆ

"พี่สิบทิศ" สิบทิศหันมายิ้มให้เธอ เขามองหาธาวิน ทั่วบ้าน จนได้ยินเสียงประตูห้องน้ำ เปิดออกธาวินเดินออกมา

"น้องญ่าพอจะมีผ้าเช็ดตัวสักผืนไหมคะ" เสียงคนที่สิบทิศ คุ้นเคยเป็นอย่างดี

"ไอ้วิน" เสียงสิบทิศดังขึ้นมาแทน

"พี่สิบทิศค่ะ คือญ่าทำน้ำซุปหกใส่เสื้อคุณธาวินนะคะ เขาขอเข้ามาล้างตัวญ่าก็เลยให้คุณธาวินเข้ามาล้างตรงที่เลอะนะคะ "

"พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ แล้วมึงมาทำไม"

ประโยคแรกเขาพูดกับคนรัก ประโยคหลังพูดกับลูกพี่ลูกน้อง

"มาร้านข้าวก็มากินข้าวไง ถามแปลกนะมึง"

กอหญ้าเดินกลับมาเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้ธาวินเขารับไปเช็ดคราบน้ำบนตัวกอหญ้าหันมาถามสิบทิศ

"พี่สิบทิศทานข้าวมายังค่ะ ทานด้วยกันนะ"

เธอจับแขนแฟนหนุ่มไว้แน่น สายตาอ้อนวอนให้เขาอยู่ด้วย เพราะเธอรู้สึกแปลกไปกับธาวิน ไม่เหมือนเดิม

"ครับ" สิบทิศเอ่ยตอบแฟนสาวออกไป ใบหน้ากระตุกยิ้มเล็กน้อย เดินกอดคอญ่าออกมาที่ร้านข้าว

"ทำไมมาเร็วค่ะ ยังไม่บ่ายเลย" ด้วยความสูงของพี่แก จะคุยด้วยแต่ละที ต้องเงยหน้าคุยกัน

"กลัวแมวขโมยนะ"

สิบทิศหันกลับมาตอบเดินไปนั่งรอ กอหญ้าเดินไปตักข้าว เลือกกับข้าวที่พี่สิบทิศชอบ ตักใส่ชามเล็กๆมาให้ ธาวินเองเดินออกมานั่งด้วยโต๊ะเดียวกับสิบทิศ สั่งกับข้าวชุดใหม่ กอหญ้าเองเดินออกไปจากโต๊ะไปเอามาให้ใหม่

"ของพี่วินค่ะ" กอหญ้าวางชุดอาหารแบบเดิมให้ใหม่ นั่งลงข้างสิบทิศทันที

"ขอบคุณค่ะ" เขาหันมาตอบรอยยิ้มหวานให้ แต่ภาพนี้ดันมีมือดีถ่ายเอาไว้ได้

"รีบๆกิน แล้วรีบๆกลับไปได้ละไอ้วิน"

"ทำไมกูต้องรีบ"

"รีบเถอะค่ะ ร้านจะปิดแล้วค่ะจะเที่ยงแล้ว อีกอย่างคนจะเยอะช่วงเที่ยง คนอื่นๆไม่มีที่นั่งค่ะ"

กอหญ้าเอ่ยออกมาเพราะธาวินเองก็แวะมานานมากแล้วไม่ยอมกลับสักที เธอเองยังมองว่าธาวินคือไอดอลของเธอ ทีพี่เขาเก่งทั้งงานพูด งานหน้าจอทางโทรทัศน์ แต่ในใจของกอหญ้าไม่ได้รู้สึกหรือตื่นเต้นพองโต แบบเดิมแล้ว

"จะบ่ายแล้ว ไม่ไปแต่งตัวหรอครับ เดี๋ยวไปสายนะ"

สิบทิศหันมาถามเธอ ปากเคี้ยวข้าวอยู่ กอหญ้าเห็นแบบนั้น เลยเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดตรงมุมปาก

"ใครเขาบอกให้เช็ดแบบนี้"

สิบทิศเอ่ยออกมาพูดเบาๆได้ยินกันแค่สองคน เขาจึงก้มลงมาจูบริมฝีปากบางๆ แล้วค่อยๆ ใช้ปลายลิ้นเลียไปริมฝีปากบางช้าตรงมุมปากน้อยๆของคนตรงหน้า จนกอหญ้าเองตากลมโต ธาวินเองนั่งมองสองคน ใบหน้างามเต็มไปด้วยความตกใจ และความกลัวแม่เห็น

"อะแฮ่ม ทำอะไรกันนะ"

เสียงแม่ดังมาทางนี้ สองคนจึงผละออกจากกัน สิบทิศจึงหันกลับไปไหว้ขอโทษว่าที่แม่ยายที่ล่วงเกินลูกสาวแก ธาวินเองนั้นรีบลุกออกจากโต๊ะ ไปคิดเงินกับแม่ของกอหญ้าหน้าร้าน เดินออกจากร้านไป

แอรินที่จ้างนับสืบติดตามธาวิน วันนี้เธอได้รับรูปภาพจากคนที่เธอจ้าง เป็นภาพธาวินกับกอหญ้าแค่สองคนร้านอาหาร จนเธอเองไม่พอใจมีอาการหึงหวงธาวินกับกอหญ้า

"นังกอหญ้า ยังไม่เลิกตามวินอีกหรอ" สายตาอาฆาตพยาบาทของแอริน ความโกรธที่กำลังพลุ่งพล่านขึ้นมาบนใบหน้าทรุดโทรมของเธอ จากยาระงับประสาท

กอหญ้าเข้าบ้านมาอาบน้ำแต่งตัวไปมหาวิทยาลัยช่วงบ่าย โดยสิบทิศอาสามาช่วยแม่ของน้องเก็บร้านให้

"ขอบใจนะพ่อหนุ่ม"

"ครับ"

เขาหันมายิ้มให้แม่ของเธอด้วยความเต็มใจ

---------

มหาวิทยาลัย

สิบทิศขับรถมาจอดหน้าตึกเรียนของแฟนสาว ก่อนที่เขาจะเข้าไปสถานี

"เย็นนี้ถ้าพี่มาช้า กลับบ้านพร้อมตะวันนะครับ"

ปากก็พูดมือก็ลูบขาน้อง ลูบหาเลขหรือยังไงก่อน

"พี่ว่ากระโปรงมันสั้นไปนะ "

"มันก็เท่ากันทุกตัวไหมค่ะ"

เธอตีมือพี่สิบทิศ เขาเองเผลอยิ้มออกมา จนต้องปล่อยมือออกจากขาน้อง

ตะวันยังไม่เห็นเพื่อนลงมาสักทีเธอเลยเดินไปเคาะกระจกฝั่งกอหญ้า จนสิบทิศเองต้องลดกระจกลงมา

"มีอะไร" สิบทิศเอ่ยถามน้องสาว

"มันจะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว มัวทำอะไรกันอยู่ นี่มันในมหาลัยนะคะ คุณพี่"

"ญ่าไปก่อนนะ ขับรถดีๆนะคะ" เขาพยักหน้าให้ ตะวันเลยเปิดประตูให้เพื่อนดึงเพื่อนออกจากรถของพี่ชายเธอ เขาเห็นสองคนเดินเข้าอาคารเรียนไปแล้วก็ขับรถออกไปสถานีวิทยุ

---------

สถานีวิทยุ Zense Radio

สิบทิศเข้ามาที่สถานีเขาเดินขึ้นด้านบนห้องผู้บริหารทันที

"ไง เข้าห้องถูกด้วยหรือไง"

คุณธานินทร์เอ่ยทักลูกชายคนโต

"ครับ ... พ่อไปขอสาวให้หน่อยดิ"

เขาเดินมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามท่านประธาน

"น้องยังเรียนอยู่ไม่ใช่หรือไง แกรีบไปไหน จริงจัง" พ่อผมวางปากกาลงบนแฟ้มเอก สารเงยหน้ามาคุยกับผม

"ผมกังวลนะครับ กลัวไอ้วินมัน" สิบทิศเองที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสีหน้าเป็นกังวล

"มันจะเป็นบททดสอบของพวกแกทั้งสองคน ว่าจะเชื่อใจกันและกันมากน้อยแค่ไหน" คุณธานินทร์เอ่ยคำสอนลูกชาย

"ผมเชื่อน้องครับพ่อ ผมไม่ไว้ใจไอ้วินครับ"

"เห้อ แกนี่นะ"

สิบทิศเข้ามานั่งคุยกับผู้เป็นพ่อเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวจนตัวเองสบายใจแล้วกำลังจะเดินออกมา

"แกไม่คิดจะเซ็นเอกสารพวกนี้มั่งรึไงวะ พ่ออ่านจนตาลายแล้ว"

"ชื่อก็ชื่อพ่อ พ่อก็อ่านแล้วก็เซ็นไปสิคร้าบ ไม่น่ายากอะไร งานผมก็ดำเนินการให้ทั้งหมดแล้ว พ่อแค่นั่งๆ แล้วก็เซ็นพอจบ" สิบทิศพูดแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องไป

"แต่กูอยากปลดเกษียณเที่ยวรอบโลกใช้เงิน กูไม่คิดจะทำงานจนตายหรอกนะไอ้ลูกเวร"

เสียงมาตามหลังให้คิดว่าพ่อผมให้พรครับ เพราะถ้าเป็นคนอื่น ผมว่าคงมีแจกอะไรสักอย่างกลับไปแน่นอนครับ

ผมลงมาห้องส่งมานั่งคุยและอ่านเอกสารที่พี่ปอนด์ และนำเสนอให้น้องๆ ทั้งสามคนมาจัดรายการด้วยกัน เพราะผมเองคิดว่า พวกเขาทั้งสามคนมีพัฒนาที่เติบโตขึ้น เปิดปิดเข้าเพลง เข้าช่วงรายการตรงใจวัยรุ่น เลยจะจัดทำช่วง Zense Three Teen ให้น้องๆทั้งสามคน ทุกวันเสาร์และอาทิตย์ 13:00-16:00น.