อ้อมกอดพี่มีให้เธอคนเดียว

หลังจากแยกย้ายกันจากร้านหมูกะทะ สิบทิศเองเดินจูงมือ กอหญ้า ออกมาจากร้านโดยไม่เอ่ยคำพูดใดๆ ออกมาเลยสักคำ ตอนเดินเข้าไป น้องกำลังโดนแอรินตบหน้าพอดีผมเองเข้าไปไม่ทัน ตอนนั้นโมโหสุดๆ แล้วครับ ที่คนพวกนั้นกล้ามาทำร้ายแฟนผม

"เห้อ ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย" สิบทิศเอ่ยออกมา หลังจากเข้ามานั่งในรถ แล้ว กอหญ้าหันมามองแววตาเศร้าๆ ใส่เขา พอเขาเห็นก็ดุเธอไม่ลง

"ยังจะว่าอีก"

สิบทิศขับรถมาสักพักแวะจอดรถริมฟุตบาท

"เดี๋ยวพี่มา" "ไปไหนค่ะ" เขาไม่ได้ตอบ เดินลงจากรถเข้าไปในร้านขายยา และเดินออกมาขึ้นรถ สิบทิศ พากอหญ้ากลับมาคอนโดของเขา กอหญ้านั่งรอตรงโซฟาเขาเดินไปหยิบเจลประคบที่แช่ไว้ในตู้เย็นออกมา พร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเล็กในห้อง ยาทาแผล

"เอาอันนี้ประคบไว้ก่อนนะมันจะได้ไม่บวม" เขาหันหน้ามาบอกเธอ มองรอยแดง เขาเองน่าจะมาไวกว่านี้

"พี่สิบทิศหยิบยาให้ญ่าหน่อยได้ไหมค่ะ" เธอเงยหน้าอ้อนวอนขอร้องคนที่ยืนประคบแก้มบางให้

"จ่ายค่าจ้างมาก่อน" สิบทิศที่ยื่นแก้มมาให้เธอ

"อะไรค่ะ ญ่าเจ็บอยู่อย่ามาทะลึ่ง" เธอตีไปที่แขนเขา

"เร็วๆ ครับ ค่าจ้างจะไปเอายามาให้ครับ" เขาที่ยังคงยื่นหน้ามา "ไม่ไปหยิบให้นะ เร็วๆ ค่าจ้างพี่" กอหญ้าเลยเอียงใบหน้าเล็กน้อยกำลังจะหอมแก้มพี่สิบทิศ แต่พี่สิบทิศหันมาพอดี เลยกลายเป็นจูบปากกัน สิบทิศเอามือช้อนตรงคอน้องไม่ให้ขยับ จูบริมฝีปากของน้องนาน จนน้องจูบตอบจนชายหนุ่มเองพึงพอใจ ยอมถอนจูบออก แต่ดึงเธอเข้ามากอดใบหน้าน้องแนบช่วงเสื้อเชิ้ต ผมเอามือลูบศรีษะน้องเบาๆ ก่อนเดินมาที่โต๊ะเอาถุงยามาทั้งหมด พร้อมกับน้ำดื่มมาให้ หญิงสาวเองเก็บอาการไม่อยู่ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับรสจูบเมื่อสักครู่ เธอรับยากับน้ำหยิบเข้าปาก ก่อนที่จะเอ่ยพูด

"ญ่าไม่เคยเห็นพี่สิบทิศโมโหขนาดนี้เลย"

"ห่วงจนแทบบ้า ตอนตะวันส่งข้อความบอกว่าญ่ามีเรื่อง คราวหน้าไม่เอาแบบนี้แล้วนะ ทำไมถึงไปยืนเฉยๆ ให้เค้าทำ"

"ไม่ได้ยืนเฉยๆ ค่ะ แค่ไม่ทันระวังตัวค่ะ อยู่ๆ โดนหาว่าไปเป็นมือที่3 มีภาพแอบถ่ายในร้านข้าวด้วยค่ะ ทั้งที่พี่สิบทิศนั่งอยู่ด้วยตรงนั้น แต่มีภาพแค่ญ่ากับพี่วิน" เขาเองเอ่ย พุดไปมือยังทายาตรงรอยแดงที่แก้มให้ของเธออย่างเบามือ

"พี่ว่าเค้าตั้งใจจัดฉาก ให้สามคนเข้าใจผิด ยิ่งแอรินหึงหวงแรงเข้าทางคนถ่าย"

ชายหนุ่มนั่งลงที่โซฟาข้างเธอ ดึงมือเธอให้เอนกายลงบนแผงอกเขา เขาเองโอบกอดแฟนสาวเอาไว้หลวมๆ แต่อบอุ่นมาก

"ญ่าขอบคุณนะคะ พี่สิบทิศเป็นฮีโร่ของญ่าเลย"

"คืนนี้นอนนี่ไหม ดูสิแก้มยังแดงอยู่เลยกลับบ้านไปพี่ว่าคุณน้าจะตกใจเอานะ"

"ไม่ต้องมาหาข้ออ้างเลยค่ะ" เธอยกมือน้อยตีไปที่อกของเขา ไม่ได้แรงมาก

"ทีกับผัวนี่ตีเอา ตีเอา เก่งแต่กับผัวเนี่ย"

"พี่จะตีญ่าคืนหรือไง"

"ใครจะไปกล้าครับ"

"พี่สิบทิศญ่าง่วงนอนจัง"

"ไปนอนไหมครับ พี่พาไป"

เธอที่กำลังจะหลับพยักหน้าให้ เพราะยาแก้อักเสบ ที่ให้ทาน สิบทิศเองจึงขยับตัวออกอย่างเบามือ เขาช้อนร่างบางอุ้มขึ้นแนบอกไปห้องนอนของเขา เขาวางร่างบางลงนอนอย่างช้าๆ ดึงผ้าขึ้นมาห่มให้สักพักเธอก็หลับสนิท

ขณะที่ผมกำลังจะเดินออกมาเก็บของได้ยินเสียงละเมอของคนที่นอนอยู่

"พี่สิบทิศ อย่าไปไหนนะ" เขาเดินกลับมาที่เตียงนั่งลงข้างเตียง ใช้มือหนาสัมผัสไรกลุ่มผมเบามือ

"ญ่า พี่ไม่ได้ไป " สิบทิศสอดแทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกันกับน้อง นอนตะแคงข้างหันหน้ามาทางน้อง แววตาอ่อนโยน ใบหน้าคมแนบซบลงมาบนหัวของน้อง มือลูบผมคนละเมอ

"ญ่ารักพี่สิบทิศนะ" เขาที่ได้ยินน้องละเมอ แอบยิ้มบาง ก้มลงไป หอมศรีษะน้องเบาๆ กอหญ้าจึงซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่งแนบสนิท อยู่ในอ้อมกอดของเขา เขาจึงเอนตัวลงนอนกอดเธอเอาไว้แน่น

"อ้อมกอดของพี่ มีให้แค่ญ่าคนเดียว"

---------

ทอตะวันขับรถกลับมาเองหลังจากส่งสาวๆ จนครบ สายฟ้าเองขับมาส่งเธอ จอดด้านหลัง

"ลำบากนายเลย ไม่ต้องขับตามมาก็ได้"

ทอตะวันลงจากรถเดินมาที่รถของสายฟ้า

"ผมรับปากว่าจะมาส่งก็ต้องมาสิครับ เข้าบ้านเถอะดึกแล้ว"

"อืม ขอบใจนายนะ"

ทอตะวันเอ่ยออกมาเบาๆ จนคนที่ได้ฟังแทบไม่ได้ยิน

"อะไรนะครับ ไม่ค่อยได้ยินเลย" ทอตะวันรีบเดินมาขึ้นรถกำลังจะขับเข้าบ้าน สายฟ้าเองได้ยินแต่แรก

"พรุ่งนี้อย่าลืมไปเชียร์ผมนะพี่ตะวัน" เขาตะโกนออกไป

"อืม ฉันจะไป กลับบ้านนายได้แล้ว"

ตะวัน ขับรถเข้าบ้านไปแล้วประตูบ้านปิดลงสายฟ้าขับรถออกไปจากหน้าบ้านของทอตะวัน

∆∆∆∆∆∆∆

แอรินกลับมาที่คอนโด ธาวินเอง กำลังเข้ามาเก็บข้าวของ ตัวเองใส่กระเป๋าและกล่องสามสี่ใบ แอรินเข้ามาขวาง

"คุณจะไปไหนค่ะวิน"

"ผมจะกลับไปอยู่บ้าน ที่นี่ผมไม่ได้เช่าต่อแล้ว ถ้าคุณอยากอยู่ต่อ คุยกับเจ้าของ

เอาเองนะ เรื่องหย่าผมจะให้คนเอามาให้เซ็น"

"คุณกำลังจะทิ้งริน"

"คุณกับผมลองห่างกัน เว้นระยะกันหน่อยเพราะผมเองไม่อยากมีปัญหากับสิบทิศ"

"ทำไมคุณต้องกลัวเค้าด้วย"

"ผมไม่ได้กลัว แต่คุณเองก็ควรจะไปขอโทษกอหญ้า ถ้าคุณจะทำงานที่ Zense Radio"

"ถ้าฉันไปขอโทษมัน คุณจะไม่หย่ากับรินได้ไหมคะวิน"

เขาเองไม่ได้ตอบ ให้รปภ. ด้านล่างมาช่วยขนของออกไปขึ้นรถของเขา

แอรินทรุดตัวนั่งลงกับพื้น น้ำตาที่ไหลออกมา มีแต่ความเกลียดชังกอหญ้าจนเธอสามารถคิดวางแผนจะทำเรื่องร้ายๆ ได้ เพื่อเอาธาวินกลับคืนมาเป็นของเธอ

-------

บ้านธาวิน

ธาวินขับรถเข้ามาภายในบ้าน พ่อของเขาเองเดินลงมาจากบันไดด้วยชุดเตรียมจะออกไปข้างนอก ก็คงไม่พ้นบ่อนการพนัน

"พ่อยังไม่เลิกเล่นอีกหรือยังไงครับ เราแทบจะไม่มีบ้านแล้วนะ"

"ฉันก็กำลังไปถอนทุนคืนอยู่นี่ไง แล้วแกนะ ทำงานเป็นไงบ้าง อะไรที่ยึดมาเป็นของเราได้ จัดการสะ"

"พ่อ พ่อกำลังพูดอะไร นั่นพี่ชายของพ่อเลยนะ"

"แกนี่มันไม่เอาไหนเลยไอ้วิน ดูอย่างไอ้สิบทิศสิ มันขึ้นมาบริหารงานแล้ว แกลองไปขอลุงของแก เขาต้องมีตำแหน่งให้แก"

"เมื่อไหร่พ่อจะเลิกเอาผมไปเปรียบเทียบกับสิบทิศสักที"

คุณธาราเดินเข้ามาใกล้ธาวินเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หัวของลูกชายแรงๆ หลายที

"ก็แกมันไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่อง แกมีอะไรบ้างกำลังจะไปได้ดีที่อังกฤษ แกก็กลับมา เพราะนังคนนั้น"

"ผมก็กำลังจะหย่าอยู่นี่ไงพ่อ แต่ผม...."

"ถ้าสักวันนึงมันรู้ว่าแกมีแต่ตัว แกคิดว่ามันจะอยู่กับแกงั้นหรอ ฉลาดหน่อยสิวะ"

ธาราพูดจบเค้าเดินออกจากบ้านไปทันที ธาวินจากที่คิดว่าอยากจะกลับมาอยู่บ้าน

เขาขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องของเขา แต่ธาวินเองเบื่อที่พ่อกดดัน เปรียบเทียบเขากับสิบทิศ ทั้งที่ตอนนี้หน้าที่การงานของเขากำลังไปได้ดี ที่ร่วมหุ้นกับเพื่อนทำ Academy ที่อังกฤษ

ธาวินจึงคิดที่จะหาพักคอนโดใหม่