หลอกมาขายเสี่ย

ในระหว่างเข้าเรียนช่วงสาย เสียงแชทข้อความของกอหญ้าเองดังขึ้นมาอีกครั้ง แอรินส่งมาย้ำเตือนให้เธอมาเจอกัน เพราะเธออยากขอโทษกอหญ้า

"ใครส่งอะไรมาอะ" ตะวันเอ่ยถามเพื่อน

"ไม่มีอะไรแก พวกขายของนะบล็อคไปแล้ว

"เรียนเสร็จเรากลับเลยนะมีธุระ" กอหญ้าเอ่ยบอกตะวัน

" อืม นี่ต้องพาสายฟ้าไปถ่ายรูปหน้าป้ายมหาลัยด้วย เดือนคณะคนใหม่"

"แหมๆ มีมารับที่บ้านคืบหน้านะแก " กอหญ้าเอ่ยแซวเพื่อน

-----------

หน้ามหาวิทยาลัย

กอหญ้าที่เดินออกมาตามนัดแอริน เธอบอกว่าจะเข้ามารับเธอหน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งเธอได้ขับรถมาจอดเรียบเคียงฟุตบาท แอรินลดกระจกลงมา

"ขึ้นมาสิ"

กอหญ้าเห็นว่าเป็นรถของพี่แอริน เธอเลยเดินขึ้นรถของแอรินออกไปด้วยกันระหว่างทางมีเสียงพูดคุยบ้างเล็กน้อย จนมาถึงโรงแรมระดับห้าดาว

"พามาทำไมที่นี่ค่ะ" กอหญ้าเอ่ยถามคนที่กำลังจะจอดรถ

"ฉันนัดธาวินเอาไว้อยากจะเลี้ยงขอโทษเธอนะ ธาวินเองพักอยู่ที่นี่" กอหญ้าที่ได้ยินชื่อพี่ธาวิน เธอไม่ได้คิดอะไรมาก จึงยอมเดินลงมาจากรถ เดินตามทางจนถึงห้องพัก แอรินเปิดประตูเดินเข้าไป พร้อมกอหญ้า ภายในห้องมีอาหารเครื่องดื่ม จัดเตรียมเอาไว้พร้อม

"นั่งก่อนสิ" แอรินเอ่ยออกมา

กอหญ้าเลยนั่งลงตรงโซฟาหน้าทีวี "ฉันอยากจะขอโทษเธอ ที่วันก่อนฉันทำร้ายเธอ"

"ญ่าไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ ญ่าคิดว่าพี่แอรินคงจะเข้าใจญ่ากับพี่วินผิด"

"วินเค้าต้องการหย่าจากพี่ ถ้าญ่ายินดีจะช่วยพี่คุยกับวินได้ไหม"

"ญ่าไม่ได้สนิทกับพี่วินนะคะ

เสียงมือถือของแอรินที่ดังเข้ามา ทำให้เธอต้องเดินออกมาจากห้องพักของโรงแรม เธอทิ้งให้กอหญ้านั่งรอภายในห้องพักคนเดียว สักพักใหญ่เสียงประตูที่เปิดดังขึ้น มีชายสูงวัย ร่างท้วมเดินเข้ามาภายในห้อง กอหญ้าหันไปมอง เขาเดินมาประชิดตัวของเธอ นั่งลงข้างเธอสองมือ ปิดกั้นทางหนี มือหนาลูบลงบนขาของกอหญ้า เธอเองพยายามขยับหนี

"ก่อนจะส่งสินค้า ฉันต้องลองเชคของก่อน" เสี่ยใหญ่ร่างอ้วนเอ่ยออกมา เค้าเป็นพ่อเล้าที่หาเด็กสาวใจแตก เข้ามาอยู่ในสังกัดตัวเอง

"คุณเข้าผิดห้องแล้วค่ะ ฉันไม่ใช่" กอหญ้าเดินถอยหนีเสี่ยร่างใหญ่

"ไม่ผิดหรอก แอรินมันส่งเธอให้ฉันแล้ว"

" พี่แอริน ไม่ ไม่ ไม่ค่ะ คุณเข้าใจผิด ญ่าไม่ได้ขาย"

กอหญ้าสั่นกลัวยกมือไหว้ขอให้เสี่ยอ้วนเห็นใจ ยอมปล่อยเธอไป เธอดิ้นจนหลุดจากการกักกันตัวจากเสี่ยเธอรีบลุกขึ้นหยิบกระเป๋าจะเดินออกไป เสี่ยดึงมือของเธอเอาไว้

"ปลอยหนูนะคะ หนูจะแจ้งความ"

"จะแจ้งว่าอะไรเธอเองสมยอมเดินเข้ามาในนี้ ภาพจากกล้องเห็นเธอเดินมาด้วยตัวเอง"

เสี่ยเอามือหนาสากมาลูบบนใบหน้าบางของเธอ ใบหน้าซุกไซ้หลังใบหู กอหญ้าเองที่โดนลวนลาม น้ำตาความกลัวรินไหลออกมาเต็มใบหน้า ความเค็มน้ำตาเข้าปากเสี่ยอ้วน มันจึงใช้ปลายลิ้นสากเลียน้ำตาที่ไหลจากใบหน้าของเธอ มันค่อยๆ เดินขยับตัวมา กอหญ้าที่ถอยหนี จนถึงตู้ไม้วางของ ด้านบนมีแจกันดอกไม้วางอยู่ เธอปล่อยให้มันกอดจูบอยู่ด้วยความขยะแขยง เธอค่อยๆ เอื้อมมือออกไปช้า ๆ หยิบแจกันใบค่อนข้างใหญ่ฟาดลงไปเต็มแรงกลางศรีษะของไอ้เสี่ยหื่นกาม มันลงไปนอนดิ้นด้วยความเจ็บปวดเลือดค่อยๆ ไหลลงมาเต็มใบหน้า กอหญ้าใช้ช่วงจังหวะนี้ รีบหยิบของ ของตัวเอง รีบวิ่งออกมาจากห้องพัก

เธอวิ่งลงมากระเซอะกระเซิงเธอรีบกดโทรหาตะวันให้มารับเธอทั้งน้ำตา เสียงสะอื้นจนตะวันเองรีบออกมาจากมหาลัย มาตาม GPS ที่เพื่อนส่งไปให้ พอเธอมาเห็นสภาพเพื่อนสาวตอนนี้วิ่งเข้ามา

กอดกอหญ้าเอาไว้

"พี่แอริน ทำไมทำแบบนี้ คิดจะเป็นแม่เล้าไง" ทอตะวันโมโหเลยด่าออกมา

"อย่าบอกพี่สิบนะแก"

"ทำไมญ่า แล้วไอ้เสี่ยนั่นอยู่ไหน"

"ฉันแจ้ง รปภ.ให้จับตัวเอาไว้พาส่งโรงพักไปแล้ว"

"พี่แอรินอยู่ไหนแก " ตะวันเอ่ยถามตัวต้นเรื่อง

---------------

แอรินที่มาห้องส่งเข้ามาทำงานดำเนินรายการทางโทรทัศน์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเธอเข้ารายการคู่กับธาวิน ซึ่งการดำเนินรายการทั้งคู่พูดคุยกันบนหน้าจอคนปกติใบหน้ายิ้มแย้ม พอรายการจบลงธาวินที่เดินแยกออกมา ใบหน้านิ่งเรียบ

"วิน ค่ะ วิน รินไปขอโทษน้องมาแล้วนะคะ"

ธาวินจึงหยุดเดิน และหันมาทางเธอใบหน้าไม่ได้มีรอยยิ้มหลงเหลือให้แอรินอีกเลย

"อย่าไปทำแบบนี้อีก ผมไม่ชอบ " ธาวินพูดจบก็เดินออกไปจากสถานี

กอหญ้า ตะวันมาถึงสถานีพอดี เธอถามหาแอรินซึ่งพอรู้ว่าอยู่ในห้องส่งเธอมาดักรอแอรินทันที แอรินที่เดินออกมาจากห้องส่งเธอไม่ทันมอง

"ทำไมพี่แอริน ทำร้ายญ่าแบบนี้ค่ะ" กอหญ้าเดินออกมาเอ่ยถาม

"ฉันทำอะไร" แอริน หันมาจ้องหน้าเธอโดยไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด

"พี่หลอกไอ้ญ่าไปขายตัวหรอ ทำไมไม่ไปขายเองหละ" เสียงทอตะวันดังขึ้นทำคนที่กำลังเดินมา เพราะเขาเห็นตะวันกับกอหญ้าในกล้องวงจรปิด เลยลงมาหาเธอ เขาเดินเข้ามาจนได้ยิน แต่ยังไม่ได้แสดงตัว

"ฉันออกไปรับโทรศัพท์ ลืมบอกเธอว่าฉันมีงาน นี่ไงฉันมาทำงานต่อ"

"ตอแหลมากค่ะพี่แอริน" ตะวันเอ่ย

"ครั้งนี้พี่ทำเกินไปจริงๆ ค่ะ จะรังแกอะไรญ่าก็ได้ แต่นี่พี่ให้ใครก็ไม่รู้จะมาข่มขืนญ่า พี่ยังเป็นคนอยู่ไหมค่ะ"

สิบทิศที่ได้ยินว่าแฟนตัวเองเกือบโดนข่มขืนความโกรธโมโหเดินเข้ามา ตรงที่ทั้งสามคนกำลังมีเรื่องกันอยู่

สิบทิศให้รปภ.พาแอรินขึ้นมายังห้องผู้บริหาร ตะวัน กอหญ้าเองอยู่ในนั้น เขาโทรให้ธาวินขึ้นมาที่ห้องของเขาด่วน ไม่ถึง 15 นาทีธาวินก็ับรถเข้ามาที่สถานีอีกครั้ง ก่อนขึ้นลิฟท์ไปห้องผู้บริหาร

ธาวินเดินเข้ามาทุกคนสีหน้าไม่ค่อยจะดี

"น้องญ่าเป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไม" ธาวินเอ่ยถาม

"มึงลองถามเมียมึงดิ" สิบทิศเป็นคนตอบธาวินออกไป ธาวินหันมามองแอรินเธอเองไม่กล้าสบตาเค้าเช่นกัน

"เธอทำอะไรแอริน" เสียงเรียบนิ่งของธาวินถามแอรินที่กำลังก้มหน้าอยู่

"คิดจะเป็นแม่เล้า หาหญิงสาวส่งเสี่ยแก่ๆ เมียมึงเล่นผิดคน ครั้งนี้กูจะไม่ยอม"

สิบทิศเอ่ยออกมา ธาวินมองกอหญ้าแววตารู้สึกผิดกับน้อง

"พี่ขอโทษนะญ่า ที่ดูแลคนของตัวเองไม่ดี จนทำให้ญ่าต้องเดือดร้อน"

"พี่ธาวินไม่ได้ทำผิด ไม่ต้องขอโทษญ่านะคะ"

กอหญ้านั่งข้างสิบทิศอยู่เขาเองเอามือหนามากุมมือบางของเธอเอาไว้มั่น แอบนึกโมโหคนตัวเล็กจะทำอะไรไปไหนไม่เคยบอกกันก่อน

"แกจะจัดการยังไงก็แล้วแต่แกเลยไอ้สิบ ส่วนเธอฉันจะส่งทนายยื่นฟ้องหย่าทันที "

"ฮือ วิน ไม่นะ รินผิดไปแล้ว รินผิด วินอย่าหย่ากับรินนะ รินรักวินมากนะ"

"เธอไม่ได้รักฉันจริงๆ หรอกแอริน เธอมันเห็นแก่ตัว ถ้าวันนั้นเธอไม่วางยาฉัน ฉันคงไม่ต้องมาแต่งงานกับเธอ"

ธาวินพูดจบตัดความสัมพันธ์กับเธอทันที เค้าเองอดทนกับแอรินมามากพอแล้ว ชีวิตคู่ที่มีแต่ความหึงหวง ความร้ายกาจ เขาคิดว่าเขาพอแล้วกับเธอ

"ไม่นะวิน อย่าทิ้งรินนะ ไม่นะ รินรักคุณจริงๆ ที่รินวางยาคุณก็เพราะอยากมีลูกกับคุณ คุณจะได้ไม่ทิ้งริน" เสียงเธอคร่ำครวญ ออกมาดังทั่วห้อง

รปภ.เดินขึ้นมาแจ้งว่าตำรวจมาแล้ว ใช่ครับผมแจ้งความจับเธอ ถึงโทษความผิดจะไม่ได้ร้ายแรง ผมอยากให้เธอรับโทษจากสิ่งที่เธอทำ

"เอาตัวเธอไปได้เลยครับ"

"สิบทิศ รินขอโทษนะ อย่าจับรินเลย รินไม่อยากติดคุก"

"ตอนที่ทำ ทำไมไม่คิดค่ะว่าจะติดคุก มาคิดเอาตอนนี้ " เสียงของตะวัน แอรินขยับนั่งคุกเข่าเกาะขาญ่าเอาไว้

"น้องญ่า อย่าเอาพี่เข้าคุกเลยนะพี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะคะ พี่สำนึกผิดแล้วจริงๆ" กอหญ้าที่ขยับขาหนีออกจากเธอ ตำรวจเข้ามาใส่กุญแจมือของแอรินแล้วพาออกไปทันที ตะวันเองขอตัวกลับนัดสายฟ้าเอาไว้

"ตะวันไปด้วยดิ" กอหญ้าเอ่ยขอร้องเพื่อน

"หยุดเลยญ่า" เสียงเข้ม ดุจริง โมโหจริง

"ไปก่อนนะแก โชคดีนะ" ตะวันเอ่ย ก่อนจะวิ่งออกมา

"ตะวัน ตะวัน" ญ่ากำลังจะเดินตาม ตะวันวิ่งหนีออกไปแล้ว เพราะคาดว่าระเบิดกำลังแน่นอน