เอาของมาส่งถึงที่

ที่มหาวิทยาลัย

กอหญ้าที่วันนี้เธอเข้ามาที่นี่ เพราะจะมาขอเปลี่ยนแปลงการเรียนร่วมชั้นกับเพื่อน

มาลงเรียนทางออนไลน์แทน 

โดยให้เหตุผลทางกองทะเบียนย้ายไปต่างประเทศ ทางมหาวิทยาลัยก็ได้อนุมัติทันที กอหญ้าที่เดินลงมาเจอกลุ่มเพื่อนๆ ที่นั่งหน้าคณะพอดี รวมถึงสายฟ้า โรมด้วย ตะวันที่เป็นห่วงเพื่อนเลยเอ่ยถาม

"แกหายไปไหนมาญ่า โทรไปก็ไม่รับ" ตะวันจับมือเพื่อนเอาไว้ 

"ไปต่างจังหวัดนะ" กอหญ้าตอบเรียบๆแค่นั้น ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ แต่แววตาไม่ได้ยิ้มตามปากด้วยเลย

"พี่สิบก็เมาเละเลยนะ แกไม่ไปดูหน่อยหรอ" ตะวันเอ่ย

"ไม่อะเราไม่ว่าง ขอตัวก่อนนะแก" กอหญ้ากอดเพื่อนรักแน่น

"พรหมลิขิตบ้าบออะไรของแกมันจบแล้ว" 

กอหญ้าจับมือตะวันออกก่อนที่จะเดินออกไป ตะวันตะโกนเรียกญ่าเสียงดังแต่เธอก็ไม่หันมา ตะวันรีบเดินขึ้นไปห้องทะเบียนจึงรู้ว่าเพื่อนมาย้ายระบบเรียนออนไลน์ ตะวันโทรหาพี่สิบทิศทันที ติ๊ด ติ๊ด ติด 

"มีอะไรตะวัน พี่ขับรถอยู่" สิบทิศกดรับสายน้อง 

"ไอ้ญ่ามันมามหาลัย มันมาย้ายไปเรียนออนไลน์แล้ว"

"เออๆ พี่กำลังไปที่บ้านญ่า"

สิบทิศเปลี่ยนเส้นทางทันทีเพราะคิดว่าน้องคงกลับบ้านเลย วันนี้คุณน้าเปิดร้านวันแรก หลังจากที่ปิดร้านไป

"สวัสดีครับ" 

เขายกมือไหว้คุณน้า ที่กำลังตักกับข้าวให้ลูกค้าคนอื่น

"จ้า นั่งก่อนนะ ไอ้ญ่ายังไม่กลับเลย เราไม่ได้ไปรับมันหรอ"

แม่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเห็นความผิดปกติของลูกสาว

"ครับ ผมมารอน้องที่บ้าน เรามีปัญหากันนิดหน่อยครับ ผมผิดเอง ไม่เชื่อใจน้อง คิดว่าน้องยังรักพี่ชายผมอยู่" 

" ถึงว่าช่วงนี้หน้าตามันไม่ค่อยยิ้มเลย เดี๋ยวมันก็คงมา หันหน้าคุยกันเอานะ อย่าให้ความหึง ความหวง มาทำร้ายชีวิตคู่" 

"ครับ ขอบคุณครับ" 

สิบทิศนั่งรออยู่นานนับชั่วโมง ยังคงไร้วี่แววของกอหญ้าที่จะกลับมา จนคุณน้าต้องโทรตามให้ เธอรับสายคนเป็นแม่

"ญ่า ยังไม่เลิกเรียนหรอลูก"

"ค่ะแม่ มีอะไรรึเปล่าค่ะ"

"เอ่อคือ ..." 

คุณน้ากำลังจะพูดออกไป ชายหนุ่มสะกิดขอคุยกับน้องเอง เพราะเขาโทรเท่าไหร่เธอก็ไม่รับ

"ญ่า ...." 

พอได้ยินเสียงของใครอีกคนนึงที่ดังเข้ามาในสาย 

"ญ่า ฟังพี่อยู่ไหม" 

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด เสียงสัญญาณอีกฝั่งตัดไปแล้ว เขาเลยส่งมือถือคืนคุณน้า 

"ขนาดเสียงผมน้องยังไม่คุยด้วยเลยครับ" สิบทิศเอ่ยออกมาใบหน้าไร้ซึ่งรอยยิ้มทันที "ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ เพื่องน้องจะได้เข้าบ้าน"

เขารู้ว่าถ้ายังอยู่ที่นี่น้องก็คงไม่ยอมเข้าบ้านแน่นอน เขาเลยเลือกที่จะกลับบ้าน กอหญ้าที่มานั่งเล่นในสวนสาธารณะ มีผู้คนมาออกกำลังกาย เสียงแชทดังขึ้น

(ลืมนัดของพี่ไหมค่ะ ไม่มาเลี้ยงส่งพี่หรอ)

(ก็ได้ค่ะ กำลังเบื่อ)

(พี่ไปรับ อยู่ตรงไหนค่ะ)

(อยู่ตรงสวนสาธารณะแถวทางเข้าบ้านค่ะ)

พอเธอพิมพ์บอกคนที่ถามออกมา รถที่แล่นผ่านออกไปเธอจำได้ดี นั่งรอไม่นาน

ธาวินก็เดินเข้ามาในสวนสาธารณะ

"หน้าตาบอกบุญไม่รับเลย"

"หน้าญ่ามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอค่ะ"

"ไป อยากเมาไหม พี่พาไปได้นะ" 

ธาวินเอ่ยออกมา ตอนมีสติไม่อยากเจอกัน 

---------

ธาวินพากอหญ้าเข้ามาในผับ ช่วงสองทุ่ม คนยังน้อยไม่ค่อยพลุกพล่านเหมือนตอนดึก เขาสั่งอาหาร เครื่องดื่ม กอหญ้าที่จิบกินคอกเทลสีสวยที่มาถึง 12 ชอตที่หมุนวนอยู่บนชิงช้า เธอกับพี่ธาวินนั่งจิบกันไปคนละแก้ว 

"พี่กับไอ้สิบเราเข้าใจกันแล้ว"

"ค่ะ ดีใจด้วยนะคะไม่เหมือน ญ่า" เธอเริ่มตัดพ้อสิบทิศออกมา 

"สิบทิศมันตามหาญ่าอยู่นะ"

"บอกเลิกไปแล้วนี่ค่ะ" เธอพูดถึงก็กระดกคอกเทลเข้าปากจนหมดชอต

"ถ้าวันนี้พี่ทำอะไรลงไป อย่าโกรธพี่นะ" ธาวินเอ่ยออกมา

"ญ่าปลื้มพี่วิน เขากับคิดว่าญ่ายังชอบพี่วินอยู่ เขาคิดได้ยังไงค่ะ" เธอพูดเริ่มเสียงอ้อแอ้ จับใจความไม่ค่อยได้แล้ว คอกเทลแก้วที่ 6 ที่กำลังลงไปในท้องของเธอ แก้วนี้ทำให้กอหญ้าคอพับลงไปกับโต๊ะที่นั่ง

ธาวินเห็นน้องเมาจนหลับไปแล้วเขาเลยอุ้มพาเธอออกมาจากผับ ธาวินขับรถมาถึงหน้าคอนโดก่อนจะจอดที่ด้านหน้า

"ญ่า ถึงแล้ว ญ่า " 

กอหญ้าที่ไม่มีสติก็ยังหลับสนิทแบบนั้น จนธาวินต้องช้อนร่างของเธอออกมาจากรถ แล้วเดินตรงไปยังทางเข้าคอนโด ก่อนที่วางเธอหน้าลิฟท์โดยมือยังคงประคองร่างบางอยู่ เขากดลิฟท์พาเธอเดินเข้ามา จนถึงชั้นที่เขาต้องการ ธาวินช้อนร่างกอหญ้าเอาไว้ ก่อนจะกดกริ่งรัวๆที่หน้าห้อง สักพักมีคนเดินมาเปิด ด้วยความแปลกใจธาวินอุ้มใครอีกคนมาโดยไร้สติ

"อะ กูพามาคืน กูเป็นคนทำให้น้องเดินออกไปจากมึง กูพามาคืน" 

ธาวินยื่นร่างบางส่งให้กับเขา โดยที่เขาเองเอื้อมมือไปรับตัวเธอมา ด้วยสองมือที่ช้อนร่างบางไม่ได้สติ กระเป๋าสะพายที่ธาวินส่งมาให้ เขาอุ้มเธอแนบกาย ก่อนจะหันมามองธาวิน

"กูช่วยมึงแล้ว ที่เหลืออยู่ที่มึงละนะสิบทิศ" 

สิบทิศได้แต่พยักหน้าให้ก่อนจะใช้แผ่นหลังค่อยๆดันประตูให้ปิดลงอย่างเบาๆ เขาอุ้มเธอมาที่โซฟา ตัวของน้องนอนแนบอิงซบอก อยู่ในอ้อมกอดของเขา มือหนา เอื้อมขึ้นไปปัดปอยผมของเธอเก็บเข้าไว้ด้านข้าง ก่อนที่เค้าจะก้มลงไปหอมที่หัวของเธอด้วยความคิดถึง สิบทิศนั่งซักพัก เขาวางเธอลงนอนที่โซฟา ก่อนจะไปหาผ้ามาเช็ดตัว ให้กับเธอ 

" อื้อ พี่วินถึงบ้านญ่าแล้วหรอ" สิบทิศที่ได้ยินเธอเรียก ไอ้คนที่มันมาส่งเธอ

"อืม ถึงแล้ว รอก่อนนะพี่เซ็ดหน้าให้" กอหญ้าฟังแบบนั้น ลงไปนอนต่อ สิบทิศเดินมาพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก กะละมังใส่น้ำ เขาเอาผ้าลงจุ่มน้ำบิดจนแห้ง พับทบไปทบมา นำมาเช็ดหน้าเช็ดตาของกอหญ้า เขาวางผ้าพาดกะละมังไว้ สองมือค่อยๆบรรจงถอดชุดเดรสของเธอออกไปทางหัว เขาพยุงร่างของเธอแนบชิดหน้าอกของเขา มือช้อนไปด้านหลังกำลังปลดตะขอเสื้อในของน้องออก ก่อนจะปล่อยให้ร่วงลงไปด้านล่าง เขาเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตามร่างกายให้เธอ ซึ่งพอน้ำเย็นโดนตัว มีสะดุ้งบ้างเล็กน้อยแต่ไม่ได้คิดที่จะลืมตาขึ้นมา เขาเอาผ้าเช็ดตรงหน้าอกขนาดพอดีมือที่เขาคุ้นเคย ผ้าที่ถูกชุบน้ำอีกครั้ง เขาพยุงร่างน้องแนบอกอีกที เขาเอาผ้ามาเช็ดแผ่นหลังของเธอจนทั่ว ก่อนจะวางน้องนอนลงไปที่โซฟาอีกที เขาบรรจงเช็ดตามร่างกายของน้องจนถึงช่วงโคนขา กลีบร่องรัก ที่ยังคงมีกางเกงในตัวน้อยปิดบังอยู่ เขาเช็ดตัวให้เธอจนเสร็จ ก่อนที่จะเดินไปเอาเสื้อผ้าของน้องที่พอจะมีอยู่บ้างที่นี่ นำมาสวมใส่ให้ 

เขาเดินเอาผ้าเช็ดตัวกับกะละมังไปเก็บซักตากทันที ส่วนเสื้อผ้าของน้องเขาเองจับลงเครื่องปั่นเอาไว้ให้

สิบทิศเดินกลับมาที่โซฟาช้อนอุ้มร่างบางแนบชิดกายพาเธอเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะวางน้องนอนบนเตียงของเขา ตอนนี้สิบทิศเองที่นั่งข้างเตียง หันหน้ามาทางน้องค่อยๆ ยื่นใบหน้าลงมาริมฝีปากหนาได้แนบชิดกับหน้าผากของเธอ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นเดินไปปิดไฟ และเดินกลับขึ้นมานอนที่เตียงเดียวกันกับกอหญ้า เขาดึงเธอให้ขยับเข้ามา น้องเองก็พลิกตัวเข้ามาจนใบหน้าของเธอแนบตรงอ้อมอกของเขาพอดีเธอซุกนอนเบียดเขาเองก็กอดเธอเอาไว้แนบแน่น

เช่นกัน มือหนาลูบแผ่นหลังกล่อมนอนแบบนั้น คืนนี้เป็นคืนที่นอนหลับสบายใจมากๆ อีกคืนนึง ส่วนเช้าค่อยว่ากันแล้วกัน