Share

บทที่ 13

“เซิ่งหวยอาน คุณอยากมีความผิดโทษฐานทำร้ายร่างกายในขณะสมรสหรือไม่?”

ฉันใช้แรงทั้งหมดต่อต้าน

เขาชะงักไป หยุดการเคลื่อนไหว แล้วตวาดใส่ฉันด้วยความโกรธอย่างน่าเหลือเชื่อ:

“หมายความว่าอย่างไร? นอนกับเขาคืนเดียว ผมก็แตะต้องคุณไม่ได้แล้วงั้นหรือ?”

เซิ่งหวยอานโมโหจนสติแตกกระเจิง ไม่เหลือความพอดีที่แต่ก่อนเคยมีอีกแล้ว

“แค่เขากระดิกนิ้ว คุณก็ระริกระรี้ตามไปแล้วละสิ?”

“เสิ่นหนานอี้ คุณช่างเป็น——”

“น่ารังเกียจ” ฉันสีหน้าเรียบนิ่ง “ที่คุณอยากพูดก็คือเรื่องนี้หรือ?”

เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง สีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย:

“แล้วมันไม่ใช่หรือไง?”

“คุณก็เหมือนแม่ของคุณ ช่างน่ารังเกียจ”

ฉันค่อยๆส่ายหน้า เป็นครั้งแรกที่ฉันกล้าตอบโต้การตำหนิและการระเบิดอารมณ์ของเขา:

“ไม่เหมือนกัน ตอนนี้ฉันไม่ได้ติดค้างคุณแล้ว เซิ่งหวยอาน”

“ตอนแรกฉันไม่รู้ความจริง จึงทำให้ฉันไม่กล้าต่อต้านคุณ”

หลายปีมานี้ อาเซิ่งดีกับฉันมากจริงๆ

ทว่าเซิ่งหวยอานมักจะพร่ำบอกว่ าฉันติดค้างเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คำพูดเหล่านั้น ฝังเมล็ดพันธุ์แห่งความละอายใจให้หยั่งรากลึกลงไปในใจฉัน

และตอนที่อายุครบสิบแปดปีในวันนั้น หลังจากที่ถูกเซิ่งหวยอานล่วง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status