แชร์

ตอนที่11. เผลอกรีดร้อง

ปากร้ายร้อนระอุ ขบเม้มปากบาง  ลิ้นร้ายซอกไซ้กวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างผู้ช่ำชอง  แล้วละออก โลมเล้าไล่เลียเรื่อยลงมาที่พวงแก้วนวล ซุกไซ้คอขาวผ่องอย่างเร่งเร้า  ปลายลิ้นสากไล้วนลงมาตรงเนินอกอวบอัด  ดูด ขบ เน้นเบา ๆ

“... อือ....  อะ....  อา....”

เสียงร้องครางเบาหวิว  ร่างบางดิ้นทุรนทุรายภายใต้อ้อมกอด  เนื้อเนียนนุ่มเสียดสีกล้ามเนื้อหนา ยิ่งเหมือนการเติมเชื้อไฟสวาทเร่งเร้าให้เขาระเบิดเพลิงราคะมากยิ่งขึ้น

มือเรียวแกร่งของชายหนุ่มเคล้าคลึงสะโพกบีบเน้นหนั่นเนื้อกลมกลึงอย่างหนักหน่วง มืออีกข้างกระชับเอวคอดแน่น  ไฟราคะในกายหนุ่มโหมแรงอย่างต่อเนื่อง ดวงตาคมดุดันวาวโรจน์ เมื่อซุกไซ้ทรวงอกสล้างจนสาแก่ใจเขาจึงตวัดร่างบางอุ้มพาไปที่เตียง

เขาปล่อยร่างอ่อนระทวยลงบนเตียงนุ่ม  แล้วปลดตะขอกางเกงของตนเอง รูดออกจากตัว พร้อมทั้งกระชากเสื้อออกอย่างรวดเร็ว ราวกับกลัวว่าร่างนวลผ่องนั้นจะหายไป

นิญาดารวบรวมสติอันน้อยนิด  พลิกขยับตัวคลานหาบางสิ่งบางอย่างเพื่อป้องกันตัวจากชายหนุ่ม โคมไฟอยู่แค่เอื้อมแต่ด้วยฤทธิ์ของเหล้าบวกกับการเล้าโลมเมื่อครู่จึงทำให้สมองของหล่อนยังคงมึนงง  การเคลื่อนไหวช้ากว่าที่ควรจะเป็น มือน้อยเกือบจะคว้าโคมไฟไว้ได้ แต่แล้ว

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ร่างบางร้องสุดเสียงด้วยความตกใจ เมื่อถูกมือแกร่งดึงข้อเท้า กระชากหล่อนให้กลับมานอนหงายใต้อกแกร่งอีกครั้ง

“ว้าย ปล่อย!”

คนในอ้อมกอดตาลุกวาวด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ภายใต้ร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกำยำเป็นมัด ๆ ประดับด้วยเม็ดเหงื่อพราวพราย รูปลักษณ์ของเขาช่างสง่าชวนให้หลงใหลทั้งนอกและใน  เอวสอบเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหน้าท้องแกร่งเรียบไร้ไขมัน  แก่นความเป็นชายชูชัน กำยำ

“กรี๊ด”

สาวน้อยเผลอกรีดร้องออกมาอย่างตกใจกับสิ่งที่เห็น  เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้เห็นความเป็นชายอย่างแท้จริง  แก่นกายเต่งเต็มไปด้วยพลังบุรุษยิ่งใหญ่กว่าชายใด หัวใจของสาวน้อยเต้นรัว  ขนอ่อนลุกซู่ทั่วกาย มันคือความกลัวของสาวบริสุทธิ์ที่ไม่เคยต้องมือชายใด

“ปล่อย!    คนบ้า!   ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

ในเมื่อเขาไม่ให้เกียรติ  หล่อนก็ไม่จำเป็นต้องเรียกเขาอาจารย์อีกต่อไป

“อย่าดัดจริตหน่อยเลย! ทำยังกับว่าไม่เคย”

เขาเหยียดปากหยามหล่อน  แค่มือใหญ่ข้างเดียวก็สามารถรวบมือน้อยที่รัวทุบอกเขาตรึงไว้เหนือศีรษะ  ตาคู่งามลุกโชนด้วยความโมโห

“จะเคยไม่เคย มันก็เรื่องของฉัน!  ปล่อยฉัน!  ปล่อย.... ปอ...”

กำแพงกล้ามเนื้อทาบทับร่างบาง แนบชิดทุกสรรพางค์  ปากเรียวร้อนประกบปากบางเพื่อกลบเสียงที่เขาไม่อยากได้ยิน 

ปากร้อนเคล้าให้หล่อนเผยอปากรับจูบอันช่ำชองโดยไม่ยาก ลิ้นร้อนแทรกลึกเข้าไปในโพรงปากหวาน  กวาดต้อนเรียวลิ้นเล็กไม่ประสาอย่างชำนาญ  เรียกเสียงครางแผ่วหวานจากสาวน้อยได้อีกครั้ง

“...อา...”

มือเรียวแกร่งอีกข้างถลกชุดเดรสบางเบาขึ้นไปที่คอระหง เผยให้เห็นก้อนเนื้ออวบ เนียน ขาวผ่อง ที่ถูกห่อหุ้มด้วยลูกไม้สีขาวชั้นดี  

สายตาคมกริบโลมเลียก้อนเนื้ออวบอัดภายใต้ลูกไม้  แรงหอบหายใจทำให้มันกระเพื่อมขึ้นลง ทำเอาไฟตัณหาของชายหนุ่มลุกโชน  ริมฝีปากเขาฉกลงมาคลอเคลียเนินอกที่ร้อนผ่าวจนแทบระเบิด เขาอยากจะเห็นอกสล้างอย่างยั้งใจไม่ไหว  มือซุกซนอีกข้างสอดเข้าปลดตะขอลูกไม้อย่างเชี่ยวชาญ

“ยะ... อย่า”

ร่างน้อยสั่นระริก ส่งเสียงห้ามเบาหวิว ไปกับเพลิงสวาทที่กัดกินกายหล่อน

“หือ...”

ชายหนุ่มอุทาน เมื่อเห็นอกสล้างขาวผ่อง อวบเต็งเผยโฉมยั่วยวนต่อหน้าเขา   ดอกบัวทั้งสองชูชันอย่างเชื้อเชิญ ปลุกเร้าไฟตัณหาให้แผดเผามากยิ่งขึ้น

สายตาคมวาววับ เชยชมเรือนร่างสวยงามของสาวน้อย  เอวคอดของหญิงสาวรับกับสะโพกผาย  ผมยาวสีดำสนิทแผ่กระจายด้านหลังเกือบถึงสะโพก  ร่างบางงดงามไปทั้งเนื้อทั้งตัว

แก่นกายของเขาตื่นตัวเต็มที่ทันทีที่เห็นร่างกลมกลึงได้สัดส่วนของหล่อนที่เหลือเพียงบิกินีลูกไม้ตัวจิ๋ว  แล้วมือหนาก็ตะปบลงบนดอกบัวตูมชูชัน  บีบเคล้นดอกบัวอวบ อึ๋ม ครัด เกร็งของเจ้าหล่อนอย่างหนักหน่วง  เร้ากระแสไฟฟ้าให้แล่นแปลบปลาบ ซ่านซ่าไปทั่วร่างบาง 

บัวตูมดอกนี้แข็งเป็นไตราวกับไม่เคยต้องมือภมรตัวใด 

- หรือว่าเธอจะยังบริสุทธิ์ผุดผ่องจริง ๆ -

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในสมองของชายหนุ่มที่แทบจะควบคุมตนเองไม่ได้เพราะเพลิงสวาทมันท่วมท้นใจ

ใบหน้าหล่อเหลาก้มไปเชยชมดอกบัวตูมอีกข้าง  จมูกโด่งเป็นสันแนบลึกเข้าไปในเนื้อผ่อง สูดสัมผัสกลิ่นกายสาวที่หอมอ่อน ๆ เฉพาะตัว  ราวกับกลิ่นหอมของดอกซากุระ ทำให้เขาหลงใหลจนอยากจะกลืนกินหล่อนทั้งเนื้อทั้งตัว  ปากระอุโฉบลงบนเนื้ออ่อนไวเท่าความคิด ขบ ดูดยอดบัวตูมสีชมพูระเรื่อ ลิ้นร้ายตวัดเล้าโลมอย่างหิวกระหาย

“... อือ..... อา........”

เสียงครางแผ่วระโหย ร่างบางแอ่นหยัดอกอวบส่ายไปมา  มือน้อยที่ถูกปล่อยเป็นอิสระเกาะจิกแผ่นหลังแกร่งอย่างซ่านกระสัน 

ปากร้ายร้อนระอุ ละจากยอดบัวตูม  ค่อย ๆ พรมจูบจากเนินออกอิ่ม  โลมเล้าด้วยเรียวลิ้น  ขบกัดประทับรอยรักแสดงความเป็นเจ้าของไว้ทั่วเรือนร่างอันงดงามนี้  

มือเรียวแกร่งเลื่อนลงมาลูบไล้ขาอ่อนกลมกลึง แล้วเกี่ยวเอาบิกินีตัวจิ๋วให้หลุดออกจากร่างงามซึ่งเป็นปราการชิ้นสุดท้าย   เผยให้เห็นกุหลาบป่าสีแดงระเรื่อปกคลุมด้วยเส้นไหมบางเบา ทั่วทั้งสรรพางค์บุรุษเพศสั่นระริก ปวดหนึบเท่าทวีคูณ

“...หือ...  อา...”

เขาแกร่งหอบหายใจแรง  ในขณะที่ร่างบางยังคงอ่อนระทวยกับความรัญจวนที่เขาปรนเปรอให้อย่างถึงใจด้วยความชำนาญการของคาสโนวาตัวพ่อ

เขาแยกเรียวขาหล่อน  ออก 

“ยะ... อย่า...  หือ”

นิญาดาส่งเสียงห้ามกระเส่า เบาหวิว   ความรู้สึกต้องการเขาอย่างรุนแรงมีมากกว่าความกระดากอาย  ราวกับว่าหล่อนถูกเขาวางยา ให้เสพติด  หล่อนต้องการเขามากขึ้น มากขึ้น  และมากขึ้น

ชายหนุ่มที่ลุกไหม้ไปด้วยไฟแห่งราคะไม่ฟังเสียงทัดทานใด ๆ เขาผนึกอุ้งปากร้อนระอุอย่างละเมียดลงที่ขาอ่อนด้านในใกล้พุ่มกุหลาบป่า เพื่อค่อย ๆ เรียกความเสียวซ่านให้เกิดขึ้น  กระแสไฟสวาทแล่นแปลบปลาบทั่วร่างหญิงสาว  วิ่งเข้าสู่หัวใจจนทำให้มันเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาด้านนอก  มือน้อยสอดเข้าใต้ผมดกดำอยากจะดึงทึ้งออกด้วยความทรมาน แต่เรี่ยวแรงของหล่อนกลับปลิวหายไปกับเพลิงที่เขาค่อย ๆ โหม มือน้อยสั่นระริกกลายเป็นเคล้าคลึงกดศีรษะใหญ่ด้วยความระโหย 

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status