ตอนที่12.คนที่จะทำให้คุณมีความสุขมากที่สุด

“อะ... อา....”

ร่างบางแอ่น  หยัดสะโพกครวญคราง เมื่อจมูกโด่งคมสันบดลึก ถูกไถกับตุ่มเกสรกุหลาบงาม 

ปากร้อนผนึกกินดอกไม้ทั้งกลีบ ลิ้นสากซอนไซ้ โลมเลียกลีบกุหลาบอย่างช่ำชอง ความเสียวซ่านแผ่ไปทั้งกายสาวจนน้ำค้างชุ่มฉ่ำเต็มกลีบ

มือใหญ่ช้อนสะโพกกลมกลึง บีบเน้น ในขณะที่ปากหนาขบเม้มหนักหน่วง ลิ้นสากระอุสอดแทรกโลมเลียตุ่มเกสร กลืนกินกลีบดอกอย่างหิวกระหาย จนร่างบางบิดเร่าแตกสลายกลายเป็นดวงดาวขาวพร่างไปกับปากและลิ้นดุดัน หล่อนก็ยิ่งครางเสียงดัง

“...อ๊า.....”

ร่างบางที่กำลังถูกไฟสวาทเข้าครอบงำจนหล่อนเองจำเสียงตนไม่ได้   จิตใจเธอวาบหวามไปกับการเคลื่อนไหวของลิ้นร้ายจนไม่ได้ยินอะไร  ลมพายุลูกใหญ่กำลังอื้ออึงเต็มสองหู  ความเสียวซ่านอันแปลกประหลาดพุ่งกระจายไปทั่วร่างก่อนจะมุ่งหน้าสู่กึ่งกลางกายสร้างความหวานไหวให้หล่อนอ่อนเปลี้ยราวกับร่างกายไร้กระดูก

“...หึ... หึ...”

ชายหนุ่มคำรามในลำคออย่างเหิมเกริม ยินดีที่เรียกเสียงครางจากคนรั้นได้

“แค่นี้... ก็ร้องจนถึงสวรรค์.. ต่อจากนี้...คือ  บทเรียนจากคาสโนวา!”

มือหนาประคองแก่นกายกำยำร้อนจนแทบจะระเบิด จ่อ... ถู... ไถ ที่กุหลาบงามอันชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน

ร่างน้อยบิดเร่า  มือจิกเกร็งบนเตียงอย่างทรมาน 

“...อือ....”

หล่อนครางประท้วง

“...หึ... หึ...”

ผู้สอนบทรักลำพองใจที่เห็นร่างบางบิดส่ายไปมา  ยิ่งหล่อนทรมานแค่ไหน พลังในกายบุรุษยิ่งแทบจะระเบิดทุกขณะ  แก่นกายเขาปวดหนึบพอกัน แต่เขาอยากสอนบทเรียนให้สาวน้อย ที่บังอาจมาล้อเล่นกับคาสโนวาอย่างเขา!

ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าใกล้กระซิบแนบปากบาง

“จำไว้นะ  สาวน้อย  ผม ชื่อ เตชิน”

ชายหนุ่มโน้มกายพร้อมกับดันแก่นกายร้อน ผ่าวเข้าหว่างขา ร่างบางสั่นระริก ปากทางของหญิงสาวแคบเล็ก  คับแน่น

“ผม คือ คนที่จะทำให้คุณมีความสุขมากที่สุด”

ชายหนุ่มโหมกระแทกเข้าไปสุดลำ จนแทงผ่านเยื่อพรหมจารีเข้าไปดิ่งลึกภายใน

 สวบบบบบบบบบบบบบบ

“กรี๊ด!”

ร่างบางสะดุ้งเฮือก ร้องสุดเสียงเพราะความเจ็บแปลบ ซ่าซ่าน  ผวากอดกายกำยำด้วยความเจ็บแปลบที่เกิดจากการทะลวงเข้าช่องคับแคบอย่างกะทันหัน!

ชายหนุ่มครางกระเส่า  เมื่อสัมผัสได้ถึงเยื่อของความบริสุทธิ์ และช่องอุ่นคับรัดแก่นกายเขาให้

เสียวซ่านถึงกับครวญครางแหบพร่า

“...อา...”

เขาจูบแนบปากบางอย่างปลอบใจ ที่โหมกระแทกเต็มแรงเพราะไม่คิดว่าเธอจะบริสุทธิ์ 

เมื่อชายหนุ่มประจักษ์ความจริง เขาจึงค่อย ๆ ดันแก่นร้อนฉ่าแทรกลึกช้า ๆ เท่าที่จะควบคุมตัวเองได้ ขบริมฝีปากบางเบา ๆ ก่อนจะขยับแทรกลึกลงไปอีก  พร้อมสอนหล่อนให้ขยับตามจังหวะที่เขาโถมหาล้ำลึกเข้าใส่

“อะ.... อะ  ...อา”

แม้แรงโหมสร้างความเจ็บปวดให้  แต่ความเจ็บก็อยู่ในกายสาวไม่นาน  มันกลายเป็นความชาจากการโรมรันจนหล่อนกระสันซ่าน แล้วปล่อยตัวตามคลื่นสวาทที่เขาเป็นคนโหมกระหน่ำ

การตระหนักว่าเขาเป็นชายคนแรกของหล่อน ยิ่งทวีความกำหนัดแรงจนเขาแทบคลั่ง  เคลื่อนไหวกระแทกเข้า-ออก หนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ ความเสียวซ่านที่กำลังกัดกินกายน้อยจนหวานล้ำทำให้กระดูกทุกชิ้นแทบจะละลายเป็นขี้ผึ้ง   เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ละลายไปกับกองไฟลวกร้อนที่กำลังโหมไหม้ไปทั่วร่าง

“... อา.. ชะ.. ชิน..คะ. “

ร่างกายทั้งสองเหมือนบรรจุด้วยไฟฟ้าที่ทวีความร้อนยิ่งขึ้นทุกขณะ  เสียงกระเส่าเรียกชื่อเขาวาบหวาม กระตุ้นกายแกร่งกระแทกโหมสุดแรงอีกครั้ง

“อ๊า........    ชินนนน......”

ร่างบางครางสุดเสียงจนถึงวิมาน แอ่นกายเบียดจนแทบจะละลายกับกายแกร่ง  ทุก ๆ อณูในกายทั้งสองแตกซ่านเสียวกระสัน ราวกับภูเขาไฟระเบิดพวยพุ่งไปถึงชั้นฟ้า 

“...อ๊า....”

เสียงครางพร่าจากความสุขท่วมท้นจนแทบขาดใจ

ทุกสรรพสิ่งมืดดับ โลกทั้งใบมีเพียงเขาและเธอ  พร้อมกับเสียงหัวใจที่ดังกึกก้อง เขาพาหล่อนโจนทะยานไปจนสุดปลายฟ้า   

“...อา....”

เสียงทุ้มต่ำครางซ่านอย่างอิ่มเอม ก่อนจะปลดปล่อยตัวเขาอันชุ่มเย็นสู่ใจกลางของหญิงสาว

เขาผ่านผู้หญิงมามาก  ทว่าไม่เคยมีครั้งใดที่จะสร้างความสุขและตราตรึงในความรู้สึกเท่ากับครั้งนี้ ชายหนุ่มจูบริมฝีปากหล่อนอีกครั้งอย่างร้อนแรงในช่วงสุดท้ายของลีลารัก 

  หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นในความมืด ขนตางอนยาวแพเพิ่มความเซ็กซี่ให้ดวงตากลมโต  มันกระพือไหวตามจังหวะการกะพริบตา

หล่อนพยายามปรับสายตาให้ชินกับความมืด  ภายใต้ความสลัวดวงตาคู่งามเริ่มจะมองเห็นกระเป๋าเดินทางสีเทาใบเล็กบนโต๊ะข้างเตียง  กระดาษป้ายชื่อสีขาวเขียนด้วยตัวอักษรสีน้ำเงินเด่น ทำให้หล่อนมองเห็นชัดเจนแม้ในความสลัว

“นิญาดา”

สมองที่เพิ่งหลุดออกจากความฝันวาบหวามประหลาด ประมวลภาพแรกที่เห็นว่า

-นี่ คือ ห้องนอนของเธอ-

ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ทำให้อากาศเย็นมากกว่าปกติ จมูกโด่ง เรียวปลายแหลมที่โผล่พ้นผ้าห่มเย็นเฉียบ  แต่ร่างที่ไร้อาภรณ์ใด ๆ ภายใต้ผ้าห่มกลับอุ่นอย่างเหลือเชื่อ   ไออุ่นประหลาด ไล้แผ่นหลังเบา ๆ ตามจังหวะหายใจ

นิญาดาขยับตัวพลิกหาความอบอุ่นนั้น วงแขนแกร่งของใครบางคนเลื่อนหลุดลงมาที่เอวบาง  หล่อนตาโต  หัวใจกระตุกวูบ! เพิ่งตระหนักว่าหล่อนไม่ได้นอนในห้องเพียงคนเดียว!!!

หญิงสาวผวาลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับดึงผ้าห่มไว้แนบอกเพื่อปกปิดร่างเปล่าเปลือย  เมื่อผ้าห่มเลื่อนออกจึงเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา  จมูกโด่งคมสันเด่นชัดในเงามืด  ดวงตาภายใต้คิ้วเข้มหลับพริ้ม ปากบางสีชมพูระเรื่อแย้มนิด ๆ ราวกับกำลังอยู่ในฝันหวาน   แผงหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อเป็นลอน ๆ เคลื่อนที่ขึ้นลงสม่ำเสมอตามจังหวะหายใจ

“อาจารย์เตชิน!”

ชื่อของคนนอนหลุดออกมาจากปากบางเบา ๆ ราวกับจะอุทาน หัวใจดวงน้อยเต้นรัวจนแทบจะกระโดดออกมาข้างนอก  สมองเริ่มระลึกได้ว่า

ปากที่แย้มนิด ๆ นั่น    จูบร้ายกาจเพียงใด

จมูกโด่งเป็นสัน นั่น    ซุกไซ้รุกเร้าให้ระทวยเจียนขาดใจมากแค่ไหน

มือยาวเรียวสวยของเขานั้น คลอเคลียเล้าโลมจนหล่อนแทบคลั่งตาย !

เขาเป็นผู้ชายอันตรายต่อสาวพรหมจรรย์ กว่าจะรู้ตัวหล่อนก็สูญเสียสิ่งมีค่ามากที่สุดให้เขาแล้ว หัวใจดวงน้อยเบาหวิวชาหนึบ เขาเป็นคนร้าย  หรือหล่อนทำร้ายตัวเอง

เพียงแค่อยากได้รูปสวีตกับอาจารย์เตชินเพื่อไปเย้ยหัวหน้า... เธอถึงกับต้องเสียความบริสุทธิ์เพื่อสังเวยการแก้แค้นเชียวหรือ? เธอช่างเป็นผู้หญิงที่แสนโง่เขลานัก!!!

นิญาดาทั้งเสียใจทั้งสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น หล่อนพลิกกายขยับ เพื่อให้ตนเองห่างจากผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอมากขึ้น

“...โอ๊ย....”