ตอนที่14. อ่อนระทวย

หล่อนเริ่มตัวสั่นแล้วอ่อนระทวยไปทั้งร่างกับสัมผัสของมือแกร่ง แต่แสนอบอุ่น เธอต้องเอนกายเบียดชิดกำแพงเพื่อใช้เป็นหลักยึดร่างไว้ไม่ให้ร่างที่อ่อนปวกเปียกไหลไปกองกับพื้น  ขนอ่อนในกายสาวลุกซู่จนต้องร้องห้าม

“หยุด!  ฉันอาบน้ำเองเป็น!”

“เงียบ!”

เสียงทุ้ม ไม่ได้ตวาดแต่ทรงอำนาจ  

เขาไม่ใช่เจ้านายหล่อน  แต่ทำไมหล่อนต้องกลัว นี่คือคำตอบที่หล่อนเองก็ตอบไม่ได้ และยอมตามใจเขาเสมอ

มือแกร่งแทรกลึกเข้าหว่างขาเนียน จนถึงกลีบกุหลาบ  น้ำอุ่นไหลอาบจากศีรษะผ่านหน้าอกชูชัน ไหลลงมาสู่หว่างขา

ความอุ่นซ่านเข้าไปพร้อมกับปลายนิ้วแกร่งหากแต่สัมผัสนั้นอ่อนโยนเหนือคณนา  ปลายนิ้วอุ่นซ่านค่อย ๆ คลี่กลีบกุหลาบงาม ให้น้ำอุ่นได้ชำระคาบมลทินที่เขากระทำไว้

ขาของสาวน้อยเริ่มอ่อนระทวยลงอีกครั้ง  จวนเจียนจะยืนไม่ไหวจนต้องจับไหล่กำยำไว้ ใบหน้าสวยแหงนหงายจนหลังแอ่น เมื่อนิ้วแกร่งถูไถเกสรกุหลาบ

“ยะ.... อย่า...  อา”

ความมัวเมา ซ่านกระสันกำลังครอบงำหล่อนอีกครั้ง หล่อนหัวหมุนกับการเคลื่อนไหวของมือแกร่งและนิ้วร้าย  กุหลาบงามเป่งด้วยความถวิลหา  กลีบกุหลาบกลืนกินนิ้วแกร่งอย่างร้ายกาจ 

“อื้อ  ยะ  อย่า คะ อาจารย์  อื้ออออออ”

“คุณบอก.. อย่า แต่ร่างสวย ๆ ของคุณมันบอก ต้องการผม!”

ชายหนุ่มละมือออก ร่างบางสูดหายใจเอาอากาศลึก หล่อนเกือบขาดใจตาย แต่แล้วความเสียวซ่านก็เข้าโจมตีหล่อนอีกครั้ง เมื่อชายหนุ่มผนึกปากระอุแนบหน้าท้องแบนเรียบ  แล้วค่อย ๆ พรมจูบขึ้นไปจนถึงบัวตูมชูชันภายใต้สายน้ำช่างเย้ายวนใจยิ่งนัก   ปากร้อนประกบปลายดอกบัวสีชมพูระเรื่อ  ดูด ดื่ม อย่างอดใจไม่ไหว

“อืม....จ๊วบ..”

“อ่าซ์”

หล่อนครางกระเส่า สัมผัสจากเรียวปากแกร่งเปรียบประดุจกระแสไฟฟ้ามันแล่นแปลบปลาบไปทั่วทั้งร่างหล่อน ในหัวของสาวน้อยเคว้งคว้างล่องลอยไปกับสายน้ำอุ่นที่ไหลรินลงไม่ขาดสาย

มือแกร่งลูบไล้แผ่นหลังนวลเร่าร้อน และเคล้าคลึงสะโพกมนหนักหน่วงด้วยอารมณ์คุกรุ่น  ร่างบางแนบชิดกายหนุ่มที่ร้อนด้วยไฟสวาท  เลือดในกายสาวเดือดพล่านเพราะไอร้อนจากกายเขา

ในที่สุดความหิวกระหายก็เพิ่มมากขึ้นจนสุดทนไหว เขายกร่างหล่อนขึ้นชิดกำแพงหินอ่อน ยกสะโพกงามเปิดทางให้แก่เขาแล้วสอดแก่นกายลึกเข้าในช่องแคบของหญิงสาว หล่อนสะดุ้งเฮือก ผวากอด มือเล็กจิกปลายเล็บบนกล้ามเนื้อแกร่งอย่างเสียวซ่าน

“ยะ....อย่า... อ่าซ์”

หล่อนร้องห้ามเสียงกลืนหายไปกับเสียงครางความเสียวซ่านปลาบแปลบมันดึงทึ้งจิตวิญญาณรู้ผิดชอบชั่วดีให้ออกไปจากร่าง แม้ปากจะร้องห้ามแต่ขาเรียวของเธอทั้งสองข้างกลับรัดเอวสอบเขาไว้ ร่างบางเบียดเข้าหากายแกร่งแนบชิดจนสัมผัสได้ถึงหัวใจของเขาที่เต้นตูมตามภายใต้กล้ามเนื้อแน่น 

ไม่ใช่หล่อนคนเดียวที่แทบขาดใจ  เขาก็เจียนใจจะขาดเช่นกัน !  แก่นกายของเขาร้อนราวกับเหล็กชุบไฟ พองใหญ่ด้วยพลังความเป็นชายจวนจะถึงจุดระเบิด มันอัดแน่นปักตรึงอยู่ในช่องแคบอุ่นของเธอ

ชายหนุ่มประคองใบหน้างาม จูบเบานุ่มบนกลีบปากบางราวกับจะปลอบประโลมก่อนทำการประหารเธออีกครั้ง !

มือแกร่งเลื่อนลงมาจับสะโพกเต็มมือ ร่างบางรัดขากับเอวเขาแน่นขึ้น และกอดคอเขาไว้  รับรู้ถึงการขยับของกล้ามเนื้อร้อนแข็งเคร่งกำยำที่เสียดสีเข้า-ออก  ในกายสาว

“อือ.....”

หล่อนครางประท้วง เมื่อความเจ็บแปลบผสมกับความเสียวซ่าน

“อดทนอีกนิด... แล้วผมจะพาคุณล่องลอยให้ถึงสวรรค์”

ชายหนุ่มกระซิบแนบปาก  ปลอบประโลมสาวน้อย  ในขณะที่ช่องแคบของหล่อนหลั่งน้ำค้างจนชุ่มฉ่ำ แก่นกายแกร่งเลื่อนออกอีกครั้ง ก่อนทะยานพุ่งเข้าสู่ช่องแคบเต็มแรง

“....อา...”

ร่างบางครางแผ่วเพราะปากบางถูกประกบด้วยปากหนา  บดขยี้หนักหน่วงในขณะที่ตะโพกแกร่งกระแทกโรมรันอย่างยั้งใจไม่ไหว

“.....อ๊า...”

เขารู้สึกถึงน้ำหวานอุ่น ๆ พรั่งพรู  รู้ว่าเธอและเขากำลังจะถึงสวรรค์  กายแกร่งยิ่งเพิ่มจังหวะ  ทวีความรุนแรงและเร็วยิ่งขึ้น

“อะ...  ชะ .. ชินนนนนนนนนน”

หล่อนส่งเสียงครางเรียกชื่อเขา  และร่างบางกระตุกไหว ช่องแคบบีบรัด ตอด แก่นกำยำ ตุบ!   ตุบ!

“.....อ๊า.......”

เสียงทุ้มต่ำครางพร่าด้วยความซ่านกระสันดังก้องไปทั้งหัวใจที่กำลังเต้นรัว จนจะทะลุออกมานอกอก

ไฟสวาทเสียวซ่านลุกลามจากแก่นกายแล่นไปทั้งร่างแกร่งให้สะท้าน  เขาสูญเสียการควบคุมตนเองเร่งโถมเข้าหาความรัญจวนแล้วปลดปล่อยตนเองในกายเธอ   แรงกระแทกบดลึกเข้าไปในกายสาว  กลายเป็นระเบิดไฟสวาทพวยพุ่งจนถึงสวรรค์ชั้นฟ้า  สองร่างลอยเคว้งคว้างลอยไปตามฟองคลื่นกระสัน  ลืมสิ้นทั้งวันและคืน ทุกอย่างขาดสะบั้น จนมองเห็นเพียงดวงดาวระยิบระยับพร่างพราย

เขากอดเธอไว้เมื่อเธอรับเอาทั้งหมดของเขาแล้ว  หัวใจเต้นแรง  เสียงหอบหายใจดังก้องคละเคล้าเสียงพร่ากระเส่าของกันและกัน

เมื่อกาลเวลาล่วงเลย ทุกสิ่งค่อย ๆ กลับสู่สภาวะปกติ  ลมหายใจผ่อนช้า  แล้วร่างบางก็ผล็อยหลับไปในอ้อมแขนด้วยความเหนื่อยล้า เขาจึงช้อนประคองร่างบางกลับไปยังเตียงนอน  ปากบางเรียวก้มลงจูบที่หน้าผากนวลเบา ๆ ราวกับจะกล่อมร่างเล็กให้ฝันดี

นิญาดาสวมกางเกงยีนรัดรูปเผยให้เห็นสัดส่วนงดงามกับเสื้อแขนกุดสีขาวที่ถูกคลุมทับด้วยเสื้อแจ็กเกตยีนแขนยาว

แม้อากาศหนาวไม่มาก  แต่คอระหงถูกปิดทับด้วยผ้าพันคอทอสีหม่น ร่างบางก้าวเข้ามาในห้องอาหารเช้าที่ทางรีสอร์ตจัดเตรียมไว้ให้  ผู้เข้าร่วมอบรมที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วเริ่มทยอยกันออกจากห้องอาหาร เพื่อเดินเล่นให้ข้าวในท้องเรียงเม็ด และถ่ายภาพเพื่อเก็บรูปวิวธรรมชาติรอบ ๆ รีสอร์ตเป็นที่ระลึกก่อนจะเข้าสู่กิจกรรมช่วงเช้า

นิญาดาลงมาจากที่พักสายกว่าใคร ๆ เพราะความเหนื่อยล้าจากเหตุการณ์ที่น่าละอายใจเมื่อคืนบวกกับความตั้งใจของหล่อนเองที่ต้องการจะหลบหน้าใครบางคน

เธอถือแก้วกาแฟพร้อมขนมปังกรอบ เดินมาที่โต๊ะด้านในสุดของห้องซึ่งสองสาวเพื่อนร่วมทีมนั่งอยู่ก่อนแล้ว  นิญาดาหย่อนตัวลงนั่งระหว่างพี่เกดสาวใหญ่กับน้องภีมสาวสวยในร่างชาย

 “หนาวขนาดนี้เลยหรือจ๊ะนิ?”

พี่เกดทักขึ้น เมื่อเห็นผู้เป็นน้องสาวใส่เสื้อแขนยาว แถมยังคลุมทับด้วยผ้าพันคอ

“นิดหน่อยค่ะ”

ใบหน้าซีดเซียว ตอบเสียงเบาพร้อมกับยกกาแฟขึ้นจิบ

“แต่เมื่อคืน... ฉันว่าไม่นิดหน่อยนะ  ใช่ไหมจ๊ะคุณพี่”

ภีมถามตรงประเด็น กับเหตุการณ์ที่ยังค้างคาใจตั้งแต่เมื่อคืน