Share
Chapter 11 จะเอาหรือไม่เอา
Related chapter
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 12 เรื่องบนเตียง
“เธอเรียนรู้ไวมากมิ้ม”สรวิชญ์จูบเปลือกตาชื้นเหงื่ออย่างเอาใจ...อย่างที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน“ฉันควรภูมิใจกับคำชมนี้ไหมเนี่ย”ปุณิกาเปรยมากกว่าจะขอคำตอบจริงจัง ตาที่ตาโตอยู่แล้วเบิกโพลงมากขึ้นตอนเห็นเขาเปลื้องผ้า อกแน่นหนั่นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อทำเธอกลืนน้ำลาย เคยเห็นแต่ซิกซ์แพ็คในรูปภาพบ้าง ในอินเทอร์เน็ตบ้าง เพิ่งจะเห็นชัด ๆ กระจ่างตาวันนี้เองผิวสรวิชญ์คล้ำแดด ร่างกายเขาจึงไม่ต่างจากรูปสลักเทพบุตรหนุ่มหล่อจากทองแดง ...สมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติ สิ่งที่ต่างจากรูปปั้นคือขนสีดำกลางอก ไล่เรื่อยมาถึงช่วงเอว ลงใต้สะดือ เชื่อมกับกลุ่มไหมดำเหนือแก่นกายแข็งแรงของเขา“คุณเต้ย...อื้อ”คำพูดเธอหยุดลงพร้อมริมฝีปากที่บดเบียด เขาดันตัวเธอลงบนที่นอน ค่อยสอดความแกร่งกร้าวสู่โพรงอันชื่นฉ่ำอ่อนนุ่ม“...”สรวิชญ์ถอนริมฝีปากจากเธอ กัดฟันกรอด มีสัมผัสได้ถึงแรงบีบรัด เนื้อสาวเต้นตุบตับรอบลำ“อย่าเกร็งสิมิ้ม”เขาจูบที่เปลือกตาหญิงสาวที่กำลังหลับปี๋“มันแน่นอ่ะ”ผู้หญิงคนอื่นมีบ่นแบบนี้กับคู่นอนตัวเองไหมหนอ ปุณิกาเลือกจะซื่อสัตย์กับตัวเอง“ปล่อยตัวตามสบาย เชื่อใจฉัน”ริมฝีปากเขาคลอเคลียอยู่บริเวณหน้าผาก“
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 13 คนเลี้ยงง่าย
ขณะกำลังเดินไปฝักบัว สายตาเจ้ากรรมของเธอก็สบกับเงาที่ฉายบนกระจก มีรอยแดงทั่วผิวเนื้อขาว ใบหน้าหญิงสาวร้อนซ่านเมื่อย้อนนึกถึงกิจกรรมที่ทำให้เกิดรอยนี้สรวิชญ์แม้หน้าโหดดุปานใด เขายังล่อหลอกให้เธอเคลิ้ม สมยอมจนมีอะไรด้วย ก่อนจะระลึกได้ทีหลังว่านี่คือการแก้แค้น ตาต่อตา ฟันต่อฟันอย่างที่เขาว่าไว้หญิงสาวกะพริบตาตนถี่ ๆ ไล่ความโศกที่กำลังจะเอ่อล้นขึ้นมา อย่าเสียใจให้เขาเห็น อย่าอ่อนแอ สรวิชญ์ชอบใจนักแล เมื่อเห็นเธอเจ็บ เพราะมันหมายถึงเขาแก้แค้นสำเร็จปุณิกาบอกตัวเองว่าตนจะไม่ยอมทำตัวเป็นเหยื่อ หัวหดอยู่ในกระดอง เธอต้องเป็นตัวของตัวเอง อะไรที่เสียแล้วก็ปล่อยให้เสียไป คิดในแง่ดี...ตอนทำก็สุขทั้งสองฝ่าย วินวินกันทั้งคู่ แล้วไฉนเธอจึงต้องมาเศร้าเสียน้ำตาคนเดียวไม่เอาล่ะ... หญิงสาวเชิดหน้าใส่เงาในกระจก บอกตนให้เข้มแข็งไว้ แล้วในเวลาแบบนี้คนแบบนั้นเขาทำอะไรกัน ก่อนอื่นต้องจัดการตัวเองให้อยู่ในสภาพดีที่สุดเธอผละจากกระจก ไปยืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำเย็น ๆ ให้ไหลผ่านศีรษะ เรียกสติสตังที่ควรมีให้กลับมาสรวิชญ์เอาหูแนบประตู ได้ยินเสียงน้ำไหล ค่อยโล่งใจหน่อย เขาไม่ได้ห่วงเธอ แค่เห็นเงียบไป กลัวลื่นล้มแข้ง
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 14 ไม่ได้ยั่ว
ปุณิกาตื่นมาอีกครั้งเป็นวันใหม่ เวลาก็สายมากแล้ว มีแสงแดดส่องลอดผ้าม่านมากระทบเตียง เธองัวเงียยกมือขยี้ตา นิ่งสักครู่ก่อนเบิกตาโพลงเมื่อคิดได้ว่าตนอยู่ในสถานการณ์ไหนเธอถูกลักพาตัวโดยผู้ชายแปลกหน้า เธอมีอะไรกับเขาบนเตียงนี้ ตาโตกวาดไปทั่วบริเวณ พบตนอยู่เพียงลำพัง เธอค่อย ๆ ย่องลงบันไดไปข้างล่าง“อรุณสวัสดิ์ครับคุณมิ้ม”แสนดียิ้มแป้นอยู่ปลายบันได มือถือไม้ถูพื้น ข้าง ๆ ขามีถังน้ำ“หิวหรือเปล่าครับ”เธอยกนิ้วคีบปอยผมมาทัดหู ...แสนดีจะรู้ไหมว่าเมื่อคืนเธอกับเจ้านายเขาทำอะไรกัน คงจะรู้อยู่หรอกน่า เพราะเจ้าตัวเป็นคนเตรียมสำรับมื้อดึกไว้ให้“ผมทำข้าวผัดไส้กรอกไว้ จะไปอุ่นให้”เขาวางไม้ถูพื้นลง“ไม่ต้องหรอกจ้ะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง ว่าแต่...” หญิงสาวส่งสายตาหลุกหลิก“คุณเต้ยอยู่ในไร่ วันนี้ไปดูลำธารที่โดนน้ำท่วม เวลาน้ำหลากมานี่น่ากลัวนะคุณมิ้ม วัวทั้งตัวมันก็พัดมาแล้ว ผมเคยเห็น แต่คุณเต้ยเก่ง เหวี่ยงบ่วงบาศช่วยมันไว้ได้”ลูกน้องยังมิวายขายความเก่งของเจ้านาย“อืม...”เธอพยักหน้า ท่าทางสรวิชญ์แข็งแรงออกอย่างนั้น ต้องทำอย่างที่ว่าได้แน่ เธอเชื่อที่แสนดีเล่าอย่างสนิทใจ“จะทำงานบ้านเหรอ เดี๋ยวกินข้
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 15 ห้องทำงาน
สรวิชญ์เตะประตูห้องที่แสนดีเคยบอกว่าต้องห้าม มันไม่มีอะไรนอกจากแฟ้มสูงเป็นตั้ง คอมพิวเตอร์จอบาง มีกลิ่นกระดาษเก่าเจือกลิ่นยาสูบ ปุณิกาใจเต้นระรัวนี่สินะ อาณาเขตของเขา ทั้งตู้ใส่หนังสือสันหนา โต๊ะไม้สักตัวใหญ่ ม่านสีแดงเลือดนกที่ปิดบังแสงอาทิตย์ ห้องนี้ดูลึกลับ น่าเกรงขาม เหมือนกับตัวคนที่กำลังอุ้มเธออยู่ชายหนุ่มวางร่างในอ้อมแขนลงบนโต๊ะ สะโพกกลมกลึงพิงขอบโต๊ะหมิ่นเหม่ ริมฝีปากเข้มฉกจุมพิตเธอปุณิกาที่กำลังต่อว่าในการกระทำแสนห่ามของเขาตัวแข็ง เมื่อลิ้นร้อนไล่สำรวจหาความหวานในโพรงปาก ปากที่ยังพอขยับได้ส่งเสียงประท้วงอือออ...มือผลักไสคนร้ายที่เข้ามาจวบจ้วงซึ่งสรวิชญ์มีวิธีการดึงความสนใจเธอโดยการสอดมือหยาบกร้านเข้าใต้เสื้อ สัมผัสผิวเนื้ออ่อน ปุณิการู้สึกราวมีไฟฟ้าช็อตตามจุดเขาสัมผัส แต่กระนั้นเธอยังสู้ ปัดมือเขาออกจากตัวสรวิชญ์เลิกคิ้วพึงใจ เขาไม่ชอบผู้หญิงดื้อ แต่พวกสมยอมตัวอ่อนให้ทันทีก็ไม่เร้าใจ ปุณิกาอยู่ระหว่างกึ่งกลาง เธอฤทธิ์เยอะ แต่ไม่ใช่เขาจะรับมือไม่ได้ ...ก็เมื่อคืนเล่นกันเสียหลายยก เธอขัดขืนหน่อย ๆ แค่นี้จิ๊บ ๆเขาใช้ส่วนอ่อนนุ่มแต่ทรงพลังที่สุดในกายมนุษย์หยอกเย้า รัดตรึงส่
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 16 คนช่างแซะ
ปุณิกาตื่นเช้ามาบนเตียงเพียงลำพัง ห้องนอนนั้นยังเป็นห้องเดิมเหมือนเมื่อเช้าวาน ...ห้องสรวิชญ์เมื่อลุกขึ้นก็พบว่าตนเปลือยเปล่า เข้าไปสำรวจตัวเองในห้องน้ำก็พบรอยแดงบนผิว หญิงสาวเม้มปากแล้วถอนหายใจยาว ...ทั้งโกรธปนหงุดหงิดสรวิชญ์นั้นเป็นตัวต้นเหตุใหญ่อยู่แล้ว แต่ที่เพิ่มเติมคือโกรธตัวเอง ยังโง่ซ้ำสอง ไม่เข็ดเสียที โดนเขากินฟรีเสียหลายรอบ...เอ คิดอย่างนั้นฟังเหมือนเธอเสียเปรียบอย่างไรชอบกล ในสมองมีภาพสรวิชญ์หัวเราะเยาะหึ ๆ เรื่องอะไรจะต้องไปเศร้าตามเกมเขา สรวิชญ์ชอบแน่หากรู้ว่าเธออัปยศอดสู ปุณิกาไม่ยอมหรอกมันก็แค่หญิงชายมีเซ็กซ์กัน ผู้ใหญ่ค่อนโลกเคยทำมาแล้วทั้งนั้น ไม่มีใครตาย ไม่มีใครได้ ไม่มีใครเสีย ต่างปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศของตน ปุณิกาบอกให้ตนคิดเช่นนี้เสีย จะได้สบายใจ มีหน้าไปเผชิญกับเขาหน่อยมีผ้าขนหนูพับเรียบร้อยบนชั้นเหนือชักโครก ปุณิกาถือวิสาสะเอามาใช้เสีย หลังอาบน้ำชำระคราบไคล เธอก็ขมวดคิ้วเมื่อเห็นเสื้อผ้าชุดใหม่พับเรียบร้อยวางอยู่ที่ปลายเตียง ...หรือจะเป็นแสนดีเอามาให้ เธอหน้าแดง หนุ่มน้อยคงมาเห็นสภาพเธอกับเจ้านายเขาแล้ว อยากแทรกแผ่นดินหนี แต่ในเมื่อทำไม่ได้ก็มีแต่ต้องเชิดหน
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 17 ก่อนเกิดพายุ
สรวิชญ์ยอมปล่อยปุณิกาเป็นอิสระในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา ตอนที่เขาจัดการโจ้กเป็นชามที่สอง“มึงทำกับข้าวแบบหนัก ๆ ท้องหน่อยสิวะ มีแต่ข้าวต้ม มีแต่โจ้ก กูกินสองชามแทบไม่อิ่ม”แสนดีที่เข้ามาเก็บชามยิ้มแห้ง“เติมชามที่สามได้นะจ๊ะคุณเต้ย”“พอเลยมึง ให้กูกินแต่น้ำ เดี๋ยวก็ได้เอาแต่เยี่ยวทั้งวัน”หรือนี่จะเป็นการพูดคุยปรกติในไร่ พูดเรื่องของเสียกลางโต๊ะกินข้าว ไม่เกรงใจแขกอย่างปุณิกาเลย...เออ จริงสิ เธอมาในฐานะตัวประกัน ไม่ใช่แขกเสียหน่อย เจ้าบ้านหน้าดุเลยย่ามใจ นึกจะพูดอะไรก็พูด นึกจะทำอะไรกับเธอก็ทำ ปุณิกาแกล้งทำหูทวนลม ปรับหน้าให้นิ่ง...ให้เขารู้ว่าเรื่องแค่นี้ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก“งั้นกลางวันจะลาบวัวให้กินดีไหมจ๊ะ มื้อเย็นก็สเต็ก”“พอเลยมึง เปลืองตายห่า เอาแค่ข้าวกับแกงก็พอ” เจ้านายบอก ก่อนเดินปึง ๆ ออกไป“เอาใจย๊าก...ยากนะคุณเต้ย ปรกติแค่ข้าวไข่เจียวก็กินได้แล้ว”แสนดีเปรยแบบขำ ๆ พอจะรู้ว่าที่เจ้าตัวเกิดอาการเรื่องมากเช่นนี้เป็นเพราะใคร ปุณิการีบเก็บของบนโต๊ะตามพ่อบ้านไปในครัว“วันนี้แสนดีมีอะไรให้ฉันช่วยไหม”เธอทำได้แค่ยืนเกาะเคาน์เตอร์ครัว เพราะหนุ่มน้อยยึดอ่างไว้ล้างจานแล้ว“คุณมิ้มขยันม
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 18 พี่ชายเฮงซวย ห่วยสุดในจักรวาล
“ไอ้แสนโว้ย! มึงอยู่ไหน”ปุณิกากับพ่อบ้านชะงักมือจากทิชชูที่กำลังซับหัวตา หนังเกาหลีของสิริยานั้นแน่จริง เศร้า หม่นหมองประคองอารมณ์จนน้ำตาหยดแหมะ การมีความรักของคนเรามันเศร้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ ถ้าอย่างนั้นปุณิกาก็ไม่อยากมีแล้วล่ะความรัก“ไอ้แสน!”เสียงดังปานฟ้าผ่าบ่งบอกความไม่สบอารมณ์ของเจ้าตัว ทำให้แสนดีลนลาน รีบเขยกขาออกมาจากห้องแห่งความบันเทิง“จ้ะคุณเต้ย แสนดีมาแล้ว”ลูกน้องรีบยิ้มให้เจ้านายที่ยืนจังก้า กำหมัดอยู่กลางห้องโถง คิ้วขมวด ตาวาวดุ ราวกำลังจะไปฆ่าใคร“เฮ้ย! มือไปโดนอะไรมาคุณเต้ย”สีแดงที่ข้อนิ้วนั้นเด่นเหลือเกิน“ช่างกู! เอาเหล้ามาให้แดกหน่อย ที่ห้องทำงาน อย่าให้หมาที่ไหนมากวน ไม่งั้นพ่อจะเชือดรายตัว”รัศมีดำมืดที่แผ่มาจากร่างสูงใหญ่ ทำให้แสนดีรู้ว่าคราวนี้เจ้านายเอาจริง“กับแกล้มด้วยไหมจ๊ะ”“ไม่ต้อง”เขาตัดบทเสียงห้วน เดินปึงปังไปทางห้องทำงาน ได้ยินเสียงปิดประตูแรงดังปัง“แสนดีให้ช่วยอะไรไหม เขาอารมณ์เสียเวลากลับมาบ้านอย่างนี้บ่อยเหรอ”ปุณิกาย่องเข้ามาในครัว“นาน ๆ ทีก็มีบ้างครับ”แสนดีเปิดตู้หยิบถังใส่น้ำแข็งมาวางในถาด แล้วไปทางตู้เย็น จัดการเอาน้ำแข็งมาเทใส่ถัง วางแ
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 19 คนเมา
ณ ห้องทำงานที่แสงสลัว เจ้าบ้านนอนซบหน้าฟุบอยู่กับโต๊ะ ข้าง ๆ กันมีแก้วเปล่า ถังน้ำแข็งที่มีหยดน้ำเกาะเต็ม และขวดบรั่นดีที่ไร้น้ำสีอำพัน“คุณเต้ยเนี่ยน้า...รู้ว่าคอแข็ง แต่ดื่มไปขนาดนี้เดี๋ยวก็ได้ไปเฝ้ายมบาลหรอก”แสนดีเดินไปหิ้วปีกซ้ายสรวิชญ์ขึ้นจากโต๊ะ เอาต้นแขนสีทองแดงมาคล้อง“บ่นมากจริงไอ้แสน อย่ายุ่งกับกู ไปหาเหล้ามาให้อีกสิวะ”ปุณิกาย่นจมูก จำต้องสอดตัวไปพยุงปีกซ้าย ผมดำยาวของหนุ่มชาวไร่ตกระหน้าตา ยามเข้าใกล้ได้กลิ่นลมหายใจเจือเหล้าคลุ้ง“จะเอากูไปไหน ไม่ไปเว้ย”คนเมาพาลโวยวาย ดิ้นตัวให้หลุดจากผู้มาช่วยเหลือ ซึ่งตัวบางกันทั้งนั้น ปุณิกาเม้มปากข่มอารมณ์ขุ่นข้างใน แต่กระนั้นยังปิดไม่มิดแสดงออกผ่านสายตาวาว“ทำตาแบบนี้หมายความว่ายังไง มองฉันผิดเหรอ น้องเธอต่างหากที่ทำสตางค์ท้อง มันเลวจริง ๆ” แสนดีห่อปากเป็นรูปตัวโอกับความจริงที่ได้รับรู้“น้องเธอทำลายอนาคตสตางค์”ปุณิกาอึ้งไปครู่ ...เหตุการณ์แย่ที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว ผิดจากคาดไว้เสียที่ไหน“ฉันจะฆ่ามัน!”คนเมาคำราม ภายในดวงตาสีรัตติกาลมีแสงไฟแล่นแปลบ“คุณเมาแล้วนะ ไปพักก่อน ไว้มีสติค่อยคิดหาทางออกกันว่าจะเอายังไง”เธอเลือกจะรับมือกับสถ
Latest chapter
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 32 บทส่งท้าย
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 31 จะเป็นเรื่องเล่าจากพ่อแม่สู่ลูก
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 30 ต้นเหตุอาการป่วย
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 29 อาการป่วยแทรกซ้อน
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 28 ผู้หญิงที่ห่วงใย
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 27 เหตุร้าย
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 26 ทำเพราะห่วงน้องสาวหรอกนะ
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 25 คนที่คิดถึง
ซาตานหัวใจพยศ Chapter 24 ไปตั้งหลัก
