Share

Chapter 32 บทส่งท้าย

หากไม่อยู่ในอารมณ์โกรธ สรวิชญ์คือคนสุขุมคนหนึ่ง เขาแสดงออกโดยการจัดการจดทะเบียนสมรสกับปุณิกาเสียในบ่ายนั้น

“ฉันอยากให้ลูกเกิดภายใต้ทะเบียนสมรส”

เธอมองกระดาษแผ่นที่ชาตินี้ตัวเองไม่คิดว่าจะได้มันมาอย่างงง ๆ จู่ ๆ เธอก็กลายเป็นนาง พ่วงด้วยนามสกุลอะไรสักอย่างที่ยาว ๆ

“คำนำหน้าเอาเป็นนางเลยนะ จะได้ไม่ต้องไปทำไข่เจียวกะเพราปลากระป๋องให้ใครกิน”

คนหน้าดุบอกต่อหน้าเจ้าหน้าที่จดทะเบียน

“นามสกุลเขาก็ใช้ของผม”

สรวิชญ์ทำตัวเป็นเจ้าชีวิตเธอทุกเรื่อง แต่เอ...ไข่เจียวกะเพราปลากระป๋อง

“ฉันทำเมนูนี้อร่อยนะ พ่อฉันก็ชอบกิน”

“ต่อไปทำฉันกินคนเดียว”

เธอทำท่านึก

“ต้องให้แสนดีเป็นหนูทดลองชิมก่อน ไม่ได้ทำตั้งนานแล้ว กลัวฝีมือตก”

“ให้ไอ้แสนเป็นหนูทดลองไม่ได้”

ปุณิกาคอย่น เขาทำเหมือนโกรธเสียเต็มประดา

“ฉันจะเป็นคนกินเอง”

หญิงสาวโคลงศีรษะ เอาล่ะ...อยากเป็นหนูทดลองก็จะยอมให้เป็น หลังออกจากสำนักงานเขตเขาก็สั่งคนขับรถมุ่งกลับไร่ ทิ้งกรุงเทพฯและปุณณภพไว้เบื้องหลัง น้องชายบอกแล้วว่าจะมาเยี่ยมในปลายเดือนนี้ ระหว่างทางสรวิชญ์ก็ยกมือเธอขึ้น สวมแหวนฝังทับทิมสีแดงที่นิ้วนางของเธอ

“ไปแอบซื้อตอนไหนคะ”

อัญมณีเล่นไฟทอประกายสวย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status