"การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของผม เป็นเพราะคุณ"ดวงตาของกู้ไป๋ก็ได้มีความสุขอย่างไม่ปิดบังถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นม่าน เขาอาจยังคงเป็นกู้ไป๋ที่หดหู่ในตอนนี้ และเขาจะไม่มีวันได้ดีภายในครึ่งปี และเดินมาถึงจุดนี้นอกจากเป็นเพราะเสิ่นม่าน เขาสามารถมีเงินแล้วมาตอบแทนคุณย่าสําหรับเขา เสิ่นม่านเป็นแสงในความมืด ที่ส่องมาในชีวิตของเขาเสิ่นม่านไม่ได้บอกกู้ไป๋ นี่เป็นหนีี้ที่ตระกูลเสิ่นติดค้างกู้ไป๋ และพวกเขาไม่มีดีพอที่กู้ไป๋จะชมแบบนั้นรถจอดอยู่นอกประตูโรงแรมโฟร์ซีซั่น กู้ไป๋ก็ลงจากรถ และเปิดประตูให้เสิ่นม่านฉากนี้ก็ได้ดึดดูดความสนใจผู้คนเป็นอย่างมาก วันนี้ภรรยาของพวกผู้บริหารระดับสูงก็ได้มาไม่น้อย ตอนที่พวกคุณนายพวกนั้นเห็นกู้ไป๋ ตาก็เป็นประกายเพราะว่ากู้ไป๋เป็นคนติดดิน ไม่เคยร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลหรืองานเลี้ยงอาหารค่ำเลยคนที่เจอในปน้าจอบ่อยๆ ตอนนี้ได้อยู่ต่อหน้า ก็ยากที่จะทำให้คนนั้นไม่ตื่นเต้นเสิ่นม่านกระซิบ:"ทำตัวเย็นชาน้อย ระวังมีคนอยากจะเลี้ยงนาย"ได้ยินเสิ่นม่านพูดแบบนี้ จ่ๆ กู้ไป๋ก็เอื้อมมือไปควงเสิ่นม่านเสิ่นม่านตกตะลึง ก้มมองกู้ไป๋ที่ควงแขนเธอ กู้ไป๋กลับพูดเบา ๆ :"นี่เป็นโล่ที่
กู้ไป๋กลับมา เสิ่นม่านขมวดคิ้วและถามว่า "เมื่อกี้นายพูดอะไรกับเขา?"กู้ไป๋ยิ้มมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มที่คาดเดาไม่ได้ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าใสซื่อของเขา:"ผมบอกเขาว่า ถ้าเขาถ่ายต่อไป ผมจะตีกล้องเขาให้แตก และจะให้สื่อฝ่ายตรงข้ามของเขาลงข่าวนี้ก่อน ถ้าเป็นแบบนี้ กล้องเข้าไม่มีแล้ว แล้วยังให้สื่อฝ่ายตรงข้ามของเขาได้ข่าวไปอีก แบบนี้ เขาก็ไม่ต้องเป็นนักข่าวอีกแล้ว"เสิ่นม่านก็ได้ถูกคำพูดของกู้ไป๋ทำเอาขำเธอรู้สึกว่ากู้ไป๋มักมีความคิดชั่วร้ายมานานแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ!ทางป๋อซือเหยียนเห็นว่าเสิ่นม่านและกู้ไป๋สนิทกันมาก เขาก็ขมวดคิ้วเลขาหลี่ได้ข่าวจาก รปภ. สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป และเขาก็รีบพูดกับ ป๋อซือเหยียน:"ประธานป๋อ! คุณซูและคุณนายมาแล้วครับ!""ใครให้พวกเขามา?"ดวงตาของป๋อซือเหยียนแเย็นชาเลขาหลี่ พูดว่า:"แม่บ้านหลิวไม่สามารถหยุดคุณนายได้ คุณนายยืนกรานที่จะพาคุณซูมา พวกเขาไม่มีทางเลือก"คุณนายป๋อเป็นคนที่พูดคำไหนทำนั้น ทำอะไรเด็ดขาด ลูกน้องไม่สามารถที่จะขวางคุณนายป๋อได้ เห็นนอกประตู คุณนายป๋อสวมเครื่องประดับมากมาย การแต่งตัวแบบนี้ได้รับความนิยมอย่างมากเมื่อไ
"คุณย่า ท่านไม่ควรมาวันนี้?"ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว ในโอกาสเช่นวันนี้ คุณนายป๋อมาก็ไม่เป็นไร แต่เธอไม่ควรพาซูเฉี่ยนเฉี่ยนมา!"ในวันสําคัญอย่างงานเลี้ยงฉลองการร่วมงานของตระกูลป๋อและตระกูลเสิ่นแบบนี้ ฉันจะไม่มาได้ไง? "คุณนายป๋อมองไปที่ผู้บริหารระดับสูงของตระกูลเสิ่น ถ้าทางหยิ่งแบบนั้นทำให้คนรู้สึกไม่ชอบคุณนายป๋อเป็นแบบนี้มาตลอด เธอไม่ออกหน้าออกตา และมักคิดว่าตระกูลป๋อยังอยู่ในจุดสูงสุดมาตลอด คิดว่าไม่มีใครกล้าดูหมิ่นเธอ และไม่มีใครกล้าแตะต้องตระกูลป๋อแต่ว่า กาลเวลาได้เปลี่ยนแปลงตอนนี้ในเมืองไห่เฉิง ป๋อซือเหยียนไม่ได้เป็นใหญ่เพียงคนเดียวแล้ว"คุณนายป๋อ ในงานแบบนี้ คุณพาผู้หยิงแบบนี้มา เกรงว่ามันไม่เหมาะหรือเปล่า?""ประธานเสิ่นของพวกเรายังอยู่ตรงนี้ พวกคุณนี้ไม่เห็นหัวตระกูลเสิ่นมากไปหรือเปล่า!""นี่มันงานฉลองร่วมงานที่ไหน นี่มันจงใจทำเราอับอายชัดๆ!"……อการพูดคุยคนรอบข้างค่อยๆดังขึ้นคุณนายป๋อกลับยังยืนอยู่ตรงนั้น ราวกับไม่รู้ว่าตัวเองทําอะไรผิดเสิ่นม่านเข้าใจ คุณนายป๋อทำแบบนี้ก็เพราะอยากจะขู่ตระกูลเสิ่น และอยากจะขู่เถอะแต่วันนี้เธอทําได้ไร้ศักดิ์ศรีเกินไป นักข่าวอยู่ที่
"ใช่! เรื่องที่ประธานเสิ่นของพวกเราตกลงไปในทะเลยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างชัดเจน ไม่แน่อาจจะเป็นฝีมือของตระกูลป๋อ ที่อยากจะเอาเมียน้อยเข้าบ้านก็ได้?""ถ้าไม่ใช่เพราะประธานเสิ่น คุณคิดว่าพวกเราอยากร่วมงานกับตระกูลป๋อเหรอ?""คุณยังจงใจจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อทําให้พวกเราอับอายขายหน้ ตระกูลป๋อรังแกคนได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ!"……คนรอบข้างก็ได้ตะโกนออกมาเสิ่นม่านก็ได้ดูเหตุการณ์ข้างๆ เงียบๆ เท่าที่เธอดู ถ้าคราวนี้ไม่เอะอะใหญ่ ก็คงรู้สึกผิดต่อแผนที่เธอตั้งใจวางไว้ป๋อซือเหยียนมองไปทางเสิ่นม่าน เขาก็รู้สึกตัวทันที และรู้ว่าทั้งหมดนี้เสิ่นม่านเป็นคนจงใจทำเลขาหลี่ก็เริ่มควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ เขารู้เพียงว่าประธานป๋อต้องการใช้อาหารเย็นนี้กระชับความสัมพันธ์ของเขากับคุณหญิง และต้องการใช้สื่อมาบอกว่าพวกเขาสามีภรรยายังดีกันอยู่แต่เขาคิดไม่ถึงว่าคุณนายป๋อจะพาซูเฉี่ยนเฉี่ยนมางาน ซึ่งนี้ทำให้การเตรียมการของประธานป๋อพังไม่เป็นท่า! ยังทวีคูณความขัดแย้งกับตระกูลเสิ่นอีก ทำให้เหตุการณ์ตกอยู่ในความโกลาหลและในเวลานี้ คนที่สีหน้าไม่น่าดูที่สุดคือคุณนายป๋อเธอไม่คิดว่าคำพูดของเธอจะทำให้ผู้คนโมโฆ ไ
"ฉันก็ไม่รู้ค่ะ……"สีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่ดีเอามาก:"เป็นไปได้ไหมว่า เป็นไปได้ไหมว่าตระกูลเสิ่นตอนนี้ได้มีอำนาจกว่าเรา"ตระกูลป๋อเป็นเจ้าในเมืองไห่เฉิงทุกคในโลกธุรกิจนี้รู้?ตระกูลเสิ่น ตอนนี้ก็เหมือนไม้ตอผุ ซือเหยียนทำไมพูดแบบนี้?"คุณนาย วันนี้ท่านทำให้แผนที่ประธานป๋อวางไว้พังไปหมด!"เลขาหลี่พูดอย่างหมดความอดทน เขาไม่พูดอะไรมาก หันกลับไปหาป๋อซือเหยียน"คุณนาย อย่าไปเก็บใส่ใจเลยค่ะ ทั้งหมด……โอ้ย!"ก่อนที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะพูดจบ คุณนายป๋อก็ตบหน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเปลี่ยนไปทันที คุณนายป๋อมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนอย่างเย็นชาและพูดว่า:"ทั้งหมดก็เพราะนางแพศยาอย่างเธออ่อยซือเหยียน! ไม่อย่างนั้นตระกูลป๋อจะมีเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ได้ไง?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนโกรธแต่ไม่กล้าเถียงเพราะเธอยังไม่ได้แต่งงานกับป๋อซือเหยียน และตอนนี้เธอยังต้องให้คุณนายป๋อช่วยซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปาก พูดว่า:"ฉันรู้ว่าเรื่องระหว่างฉันกับซือเหยียนเป็นเรื่องที่น่าอาย แต่คืนนั้นซือเหยียนบังคับฉันค่ะ……ตอนนี้ ในท้องของฉันกําลังตั้งท้องลูกของตระกูลป๋อ และในอนาคต จะให้เด็กคนนี้ขึ้นทะเบียนบ้านไม่ได้ เข้าบ้านไ
เมื่อได้ยินแบบนั้น กู้ไป๋ก็มองไปที่คนขับในผ่านกระจกอย่างระวัง คนขับขับรถและพูดเสียงต่ำ:"คุณหนูเสิ่นวางใจได้ครับ คุณท่านของเราต้องการที่จะพบคุณไม่มีเจตนาร้ายใดๆ""คุณท่านของนาย?"ในเมืองไห่เฉิง เธอรู้จักคนไม่มากคนที่สามารถเปลี่ยนคนขับของเธอ และรู้ตารางงานของเธอได้มีไม่มากตอนที่เสิ่นม่านกำลังคิด กู้ไป๋ก็ได้เอาคัตเตอร์ที่ซ่อนในแขนเสื้อออกมาเสิ่นม่านกดมือที่กู้ไป๋เอามีดออกมากู้ไป๋ขมวดคิ้ว สายตาเต็มด้วยความกังวลเสิ่นม่านส่ายหัวคนขับคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีเจตนาร้ายใด ๆ อีกฝ่ายสามารถเปลี่ยนคนขับของเธอได้โดยที่เธอไม่รู้ตัว หากต้องการชีวิตของเธอ ก็เป็นเรื่องง่ายมาก ไม่จําเป็นต้องทําแบบนี้ถ้าอีกฝ่ายอยากเจอเธอ ก็คงมีอะไรจะพูดกับเธอค่ำคืนยาวนาน งั้นเธอก็ไปเจอคุณท่านที่คนขับพูดแล้วกันในไม่ช้ารถจอดอยู่ในที่ที่คุ้นเคยเมื่อเห็นว่าเป็นคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เสิ่นม่านก็เข้าใจคนที่อยากเจอเธอคือฮั่วหยุนเหลียน!"มีดล่ะ"เสิ่นม่านจู่ก็ได้ถาม ก็ทำเอากู้ไป๋อึ้งสีหน้าของเสิ่นม่านดูไม่ดี:"ฉันไม่อยากเจอเขา"แม้ว่าจะไม่ได้รู้จักฮั่วหยุนเหลียนมาก แต่ฮั่วหยุนเหลียนเป็นคนที่ซ่อนมีดไว้ภายใต้รอยยิ
บรรยากาศของฮั่วหยุนเหลียนเย็นชาราวได้กันปฏิเสธผู้คนให้ออกห่าง และเมื่อเขายิ้มก็ทำให้รู้สึกว่าดวงตาของเขาเย็นชาเสิ่นม่านเคยได้ยินวิธีการจัดการคนของฮั่วหยุนเหลียนเมื่อชาติที่แล้ว คนแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าดวงอ่อน เกรงว่าเมืองไห่เฉิงคงไม่อยู่ในมือป๋อซือเหยียน"สิ่งที่คุณหนูเสิ่นต้องการทําตอนนี้ ผมแนะนําให้คุณอย่าทํา"ฮั่วหยุนเหลียนพูดอย่างเย็นชา แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะเรียบๆ แต่ก็มีน้ำเสียงตักเตือนเสิ่นม่านรู้ว่าไม่ได้รู้จักกับฮั่วหยุนเหลียนมาก ก็แค่เจอกันไม่กี่ครั้ง ไม่เข้าใจว่าทําไมจู่ๆ ฮั่วหยุนเหลียนถึงเชิญเธอมา แล้วยังมีเตือกเธออย่างหวังดี"คุณฮั่ว ฉัน……ไม่เข้าใว่าคุณหมายความว่าไง"เสิ่นม่านแกล้งโง่ และบังเอิญได้พบกับสายตาที่กำลังจับสังเกตของฮั่วหยุนเหลียนหัวใจของเสิ่นม่านกระตุกไปที ก็ได้มองไปทางอื่นราวว่าวินาทีต่อมาฮั่วหยุนเหลียนก็สามารถมองทะลุงทุกสิ่ง"ตอนนี้ตระกูลป๋อเหมือนว่าได้อยู่ในขาลง แต่รากฐานอายุนับศตวรรษยังคงอยู่ มีบริษัทนับร้อยนับพันที่อยากร่วมงานกับป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเจอผลกระทบ แต่ต่อไปก็จะชดเชยคืนกลับมาได้ เสิ่นซือ……"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนหยุด
เสิ่นม่านมองไปที่ฮั่วหยุนเหลียนและในที่สุดก็พูดว่า:"คุณฮั่ว คุณเป็นโรคซึม?……"ก่อนที่จะพูดจบ ฮั่วหยุนเหลียนขมวดคิ้วเล็กน้อยเสิ่นม่านหยุดแล้วกลืนคำพูดนั้นเข้าไปทันทีเธอจะพูดต่อหน้าฮั่วหยุนเหลียนก็ไม่ได้จริงไหมความจริงที่ว่าฮั่วหยุนเหลียนเป็นโรคซึมเศร้า เป็นความลับที่ใหญ่ที่สุดของฮั่วหยุนเหลียนเพราะว่าฮั่วหยุนเหลียนได้คอบคุมตระกูลฮั่วที่ใหญ่แบบนี้ หากคนนอกรู้ว่าฮั่วหยุนเหลียนเป็นโรคซึมเศร้า ก็คงจะโดนเอาไปว่าครั้งใหญ่ และผู้ที่ต้องการยึดอํานาจในตระกูลฮั่วก็จะวางแผนแย่งอำนาจดังนั้น เสิ่นม่านจึงพูดไปอ้อมๆ ว่า พูดว่า:"คุณฮั่ว แค่กินยาไม่สามารถรักษาโรคที่คางคาในใจ ทำไมไม่ไปหาสาเหตุล่ะ รักษามันให้หาย?""ขอบคุณ คุณหนูเสิ่น"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบ เขาพูดกับพ่อบ้านที่อยู่ข้างหลังเขา:"ส่งคุณหนูเสิ่นออกไป""ครับ คุณท่าน"แม่บ้านเหงื่อออกเยอะมาก นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าคุณท่านเขาคิดว่าคุณท่านจะฆ่าคนแล้ว!เสิ่นม่านเดินตามพ่อบ้านไป มองบ้านตระกูลฮั่วที่กว้างใหญ่ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้ง: บ้านตระกูลฮั่วใหญ่จริงๆ ก็ไม่รู้ว่าฮั่วหยุนเหลียนต้องเจอความลำ