บทที่ 333

บรรยากาศของฮั่วหยุนเหลียนเย็นชาราวได้กันปฏิเสธผู้คนให้ออกห่าง และเมื่อเขายิ้มก็ทำให้รู้สึกว่าดวงตาของเขาเย็นชา

เสิ่นม่านเคยได้ยินวิธีการจัดการคนของฮั่วหยุนเหลียนเมื่อชาติที่แล้ว คนแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าดวงอ่อน เกรงว่าเมืองไห่เฉิงคงไม่อยู่ในมือป๋อซือเหยียน

"สิ่งที่คุณหนูเสิ่นต้องการทําตอนนี้ ผมแนะนําให้คุณอย่าทํา"

ฮั่วหยุนเหลียนพูดอย่างเย็นชา แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะเรียบๆ แต่ก็มีน้ำเสียงตักเตือน

เสิ่นม่านรู้ว่าไม่ได้รู้จักกับฮั่วหยุนเหลียนมาก ก็แค่เจอกันไม่กี่ครั้ง ไม่เข้าใจว่าทําไมจู่ๆ ฮั่วหยุนเหลียนถึงเชิญเธอมา แล้วยังมีเตือกเธออย่างหวังดี

"คุณฮั่ว ฉัน……ไม่เข้าใว่าคุณหมายความว่าไง"

เสิ่นม่านแกล้งโง่ และบังเอิญได้พบกับสายตาที่กำลังจับสังเกตของฮั่วหยุนเหลียน

หัวใจของเสิ่นม่านกระตุกไปที ก็ได้มองไปทางอื่นราวว่าวินาทีต่อมาฮั่วหยุนเหลียนก็สามารถมองทะลุงทุกสิ่ง

"ตอนนี้ตระกูลป๋อเหมือนว่าได้อยู่ในขาลง แต่รากฐานอายุนับศตวรรษยังคงอยู่ มีบริษัทนับร้อยนับพันที่อยากร่วมงานกับป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเจอผลกระทบ แต่ต่อไปก็จะชดเชยคืนกลับมาได้ เสิ่นซือ……"

น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนหยุด