สี่พันไปทำอะไรได้?ในเมืองไห่เฉิง เดือนหนึ่งสี่พันแทบกินไม่อิ่มด้วยซ้ำ!"คุณซู อย่ารีบปฏิเสธครับ ผมจะให้เวลาคุณคิดเรื่องนี้หนึ่งวัน ค่อยมาให้คำตอบผมในวันพรุ่งนี้"ผู้สัมภาษณ์ยิ้มแล้วส่งคืนเซูเม่ให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเคร่งลง กระทืบเท้าและออกจากบริษัทก็แค่บริษัทที่เพิ่งจดทะเบียน เทียบป๋อซือกรุ๊ปไม่ได้แม้แค่ครึ่ง! แต่มาตรฐานสูงมากขนาดนี้?ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เชื่อ ก็ได้ติดต่อ บริษัท อื่น ๆ อย่างรวดเร็วแต่บริษัทเหล่านั้นได้รับคําสั่งจากเสิ่นม่าน ปฏิเสธซูเฉี่ยนเฉี่ยนทุกบริษัทแม้ว่า ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลดมาตรฐานของตน และอีกฝ่ายให้เงินเดือนเพียงสามพันซูเฉี่ยนเฉี่ยนนั่งอยู่บนถนนอย่างสิ้นหวัง เธอไม่เชื่อว่า เธอนักศึกษาปอโทของมหาลัยเอ ทำไมไม่มีบริษัทไหนเต็มใจรับเธอเลย?เวลานี้ โทรศัพท์มือถือของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดังขึ้น เดิมทีซูเฉี่ยนเฉี่ยนคิดว่าเป็นฝ่ายบุคคลโทรมาหาเธอ แต่หลังจากรับโทรศัพท์ฉันก็รู้ว่าเป็นคณบดีคณะที่โทรมาเตือนเธอ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอลากออกจากบริษัทถังซือ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปาก พูดว่า:"ฉันรู้สึกว่าบริษัทถังซือไม่เหมาะกับฉันค่ะ ดังนั้นฉันจึงลาออก""แต่ทำไม
แต่ตอนนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ได้เสียป๋อซือเหยียนไป เทียบเท่ากับการสูญเสียตลาดการเงินส่วนใหญ่อย่างน้อยบริษัทของป๋อซือเหยียน ไม่มีใครจะเอาซูเฉี่ยนเฉี่ยน"เธอไม่สามารถทำอะไรได้"เสิ่นม่านพูดเรียบๆ:"ปล่อยให้เธอดิ้นรนในเมืองไห่เฉิง และในไม่ช้าเธอก็จะเข้าใจ หากไม่มีป๋อซือเหยียน เธอไม่มีอะไรเลย"แวดวงการเงินเข้าได้ไม่ง่ายเดิมเธอไม่คิดที่จะจัดการกับซูเฉี่ยนเฉี่ยน แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนใช้อุบัติเหตุทางรถยนต์มากัดเธอและเจียงฉิน และปล่อยข่าวลือแบบนั้นในมหาลัยและบริษัทถังซือ ถ้าเธอไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ ก็จะดูเหมือนว่าเธออ่อนแอไปเธอเสิ่นม่าน ไม่ได้เป็นคนที่จะโดนรังแกง่ายๆ‘ติงติง——’เวลานี้โทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่านดังขึ้นคนที่โทรมาคือคุณนายป๋อช่วงนี้ คุณนายป๋อไม่ได้ติดต่อเธอ อาจเป็นเพราะคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับป๋อซือเหยียนมั่นคงดี คราวนี้โทรมา คงไม่มีอะไรดีเสิ่นม่านรับโทรศัพท์น้ําเสียงของคุณนายป๋อที่อยู่ปลายสายก็ได้เย็นชากว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย:"ม่านม่าน เกิดเรื่องกับบริษัทของซือเหยียน เธอรู้ไหม"เสิ่นม่านเลิกคิ้วที่แท้ก็เรื่องนี้ก็ว่า คุณนายป๋อไม่มีทางติดต่อมาง่ายๆ ถ้าติดต่อมา ต้
เสิ่นม่านไม่โกรธ คุณนายป๋อเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ตั้งแต่เกิด และเธอไม่เคยทํางานเลยแม้แต่วันเดียว แต่เงินก็เพียงพอที่จะใช้จ่ายสามหรือสี่ชั่วอายุคน คนแบบนี้จะกลัวไม่มีเงินใช้เหรอ?ในชาติที่แล้วเธอก็คิดแบบนั้น มีตระกูลเสิ่นเป็นที่พึ่ง และแต่งงานกับป๋อซือเหยียน ไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิตแต่ตระกูลเสิ่นพึ่งพาไม่ได้ ป๋อซือเหยียนยิ่งไม่น่าพึ่งพา!เธอเคยประสบกับวันที่ไม่มีเงินและหมดหวังมาก่อน และจะไม่ปล่อยให้ตัวเองประสบกับมันเป็นครั้งที่สองเสิ่นม่านดึงเก้าอี้ขึ้นมานั่งตรงฝั่งตรงข้ามคุณนายป๋อคุณนายป๋อคงไม่คาดคิดว่า เสิ่นม่านจะกล้านั่งลงต่อหน้าเธอ ก็ได้อึ้งไปเสิ่นม่านยังคงยิ้ม เธอพูดว่า:"คุณนายอย่าโมโหไปค่ะ ฉันแค่ออกไปทำงานกับบริษัทของพวกเรา บริหารบริษัทของตัวเอง ไม่มีอะไรน่าอายค่ะตอนนี้สิ่งที่คุณนายต้องกังวลควรเป็นซือเหยียน เพราะบริษัทของซือเหยียนเพิ่งได้รับผลกระทบจากบริษัท M กรุ๊ป หลายโครงการก็ได้ยุติ แบบนี้ บริษัทก็ได้ขาดทุนไปเป็นจำนวนมาก ที่ฉันออกไปทำงาน ก็เพื่อบ้านเรานะคะ"คุณนายป๋อขมวดคิ้ว :"เธอหมายความว่าไง แค่บริษัท M กรุ๊ป ฉันอยู่มาขนาดนี้แล้วไม่เคยได้ยินแบบนี้มาก่อน ! ทำโครงการของต
"คุณย่า เรื่องของบริษัทท่านไม่ต้องกังวลครับ มีผมอยู่"ป๋อซือเหยียนพูดเสียงเบา แต่ป๋อซือเหยียนจริงจังขนาดนี้ ก็ทำให้คุณนายป๋อรู้ว่าเรื่องนี้สาหัสขนาดไหนคุณนายป๋อตัวสั่นไปหมด:"ป๋อซือกรุ๊ปเป็นบริษัทที่ปู่แกพยายามสร้างขึ้น ถ้าป๋อซือกรุ๊ปล่มสลายในรุ่นของแก หลังฉันตายไปฉันจะอธิบายกับปู่แกยังไง? ทำไมแกคิดน้อยแบบนี้!"ป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านซึ่งกําลังดื่มชาอยู่ข้างๆอย่างเงียบ ๆเขาพูดเรียบๆว่า:"คุณย่าครับ ป๋อซือกรุ๊ปไม่มีทางล้ม แค่ขาดทุนเล็กน้อย และไม่ร้ายแรงอย่างที่คิด"ฟังป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้เสิ่นม่านก็ยิ้มในใจเกรงว่าตั้งแต่ที่ป๋อซือกรุ๊ปก่อตั้งมาไม่เคยขาดทุนขนาดนี้มาก่อน ป๋อซือเหยียนพูดง่ายๆแบบนี้ ก็แค่พึ่งรากของตระกูลป๋อได้ฝังลึกคุณนายป๋อได้ยินป๋อซือเหยียนปลอบแบบนี้ เธอก็ได้วางใจไม่น้อย เธอก็ได้หันไปมองที่เสิ่นม่าน ไม่ได้มีท่าทางไม่พอใจในตอนแรก เธอทำใจเย็นลงแล้วก็พูดว่า:"ม่านม่าน ไหนๆเธอก็รู้ว่าสถานการณ์ของป๋อซือไม่ดีนัก เธอก็ควรช่วยซือเหยียนให้ดี นี่เป็นความรับผิดชอบของภรรยาอย่างเธอ เข้าใจความหมายของฉันไหม?"เสิ่นม่านลดสายตาลง พูด:"คุณนาย วันนี้ฉันกลับไปหาตระกูลเสิ่น ก็เ
ป๋อซือเหยียนตามเธอขึ้นไปชั้นบนและเดินไปที่ห้องนอนของทั้งสองป๋อซือเหยียนลดเสียงลงถามว่า"ทําไมเห็นด้วย?""คุณนายยืนกรานว่าอยากย้ายเข้า จะพูดอะไรได้อีก?"เสิ่นม่านแค่ขี้เกียจจัดการ ถ้าเธอปฏิเสธ คุณนายป๋อก็จะใช้เหตุผลอื่นย้ายเข้ามา และจะสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับป๋อซือเหยียนเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จําเป็นเธอทําได้เพียงตกลงเหมือนไม่แคร์อะไรป๋อซือเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งพูด:"คุณย่าแค่กลัวว่าคุณจะไม่กลับบ้าน แล้วมีสองใจ""แน่นอนฉันรู้ว่าคุณนายคิดอะไร เธอทำไปเพื่อคุณ ท้ายที่สุดแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลป๋อและตระกูลเสิ่น จะแตกราวไม่ได้"เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับป๋อซือเหยียน ตอนนี้ตระกูลป๋อมีโครงการที่ทำกับตระกูลเสิ่นมากมาย และพวกเขายังเป็นฝ่ายร่วมมือที่สําคัญ ทั้งสองฝ่ายถ้าได้ดี ก็ได้ดีตามกัน ถ้าเสียก็เสียตามกันถ้าในเวลานี้เกิดอะไรขึ้นกับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเสิ่นและตระกูลป๋อ ทั้งสองตระกูลไม่ว่าใครก็ไม่ได้ดีคุณนายป๋อเดาจุดนี้ นี่คือเหตุผลที่เธอเชื่อว่าเขาจะไม่ทำอะไรในตอนนี้ป๋อซือเหยียนจ้องมองเสิ่นม่านเป็นเวลานานและไม่รู้จะพูดอะไรและในที่สุดก็พูดเบา ๆ :"พรุ่งนี
แม้ว่าเส้นตายสามเดือนจะหมดลง เธอก็จะไม่มีวันยอมรับป๋อซือเหยียนการพนันครั้งนี้ ป๋อซือเหยียนแพ้อย่างแน่นอน"ผมรู้ว่าเมื่อก่อนผมได้ทำผิดไป เป็นผมที่ทําให้คุณเข้าใจผิด คุณให้โอกาสผมสักครั้ง ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเป็นสามีที่ดี ผมรักคุณจริงๆ"ทันใดนั้น เสิ่นม่านก็เห็นภาพของชายหนุ่มปรากฏในสายตาของป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนอาจจะจำไม่ได้แต่เธอไม่เคยลืม ชานหนุ่มที่นั่งยองๆ จับมือเธอ และพาเธอเดินตามถนนสายนั้น"ก็ได้ ให้โอกาสคุณ"เสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"แต่ฉันบอกคุณไว้ก่อนไม่ว่าคุณจะทําอะไร คุณจะแพ้ในที่สุด"ป๋อซือเหยียนดูเหมือนจะไม่ได้ยินประโยคครึ่งหลัง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุขเสิ่นม่านปัดมือของป๋อซือเหยียน:"ฉันง่วงนอนแล้ว คุณกลับไปเถอะ""คุณย่าอยู่ที่นี่ คุณให้ผมไปที่ไหน?"ช่วงที่เสิ่นม่านไม่อยู่บ้านและเขาได้ย้ายมาห้องนี้ในห้องนอนนี้มีกลิ่นอายมากมายของเสิ่นม่าน ตอนที่เพิ่งแต่งงาน เสิ่นม่านเคยรอให้เขากลับมาในห้องนอนนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าป๋อซือเหยียนมองเตียงคู่ท่อยู่ไม่ไกล ความหมายที่จะสื่อก็ชัดเจนมากเสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"ฉันไม่ชินที่จะนอนกับคุณ""ผมไม่แตะต้องคุณ มันเป็นแค
ป๋อซือเหยียนไม่สนใจสาวใช้ที่อยู่ตรงหน้า เขาและสวมเสื้อคลุมให้เสิ่นม่านแทนเสิ่นม่านมองไปที่สาวใช้ สาวใช้ก็ก้มศีรษะลงด้วยความประหม่าหัวราวกับว่าเขาได้เห็นสิ่งที่เขาไม่ควรเห็นความใสซือแบบนี้ เหมือนซูเฉี่ยนเฉี่ยนมากคุณนายป๋อเป็นคนละเอียดอ่อน รู้ว่าป๋อซือเหยียนชอบซูเฉี่ยนเฉี่ยน ดังนั้นจึงหาคนที่มีบุคลิกคล้ายกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนมาเป็นพิเศษเสิ่นม่านถาม:"ชื่ออะไร ""ฉันชื่อหลินหวั่นเอ๋อร์ค่ะคุณหญิง"หลินหวั่นเอ๋อร์ดูกล้าๆกลัวๆเล็กน้อย แต่การพูดการจาถึงว่าดีเสิ่นม่านพยักหน้าหัว: "ยังไม่ถึงเวลาอาหารเช้าของฉัน ต่อไปอาหารเช้าของฉันมีแค่แม่บ้านหลิวที่ทำให้เท่านั้น เข้าใจไหม?""คุณหญิง คุณนายให้แม่บ้านหลิวหยุดยาว คุณทานอาหารเช้ากี่โมงคะ? ฉันสามารถเตรียมไว้ล่วงหน้า"เสิ่นม่านเงียบไปคุณนายป๋อชอบแม่บ้านหลิวมาก ดูเหมือนว่าคราวนี้เธอตั้งใจที่จะสร้างวิกฤตให้กับเธอเสิ่นม่านยิ้มพูด: "แปดโมง""ได้"หลินหวั่นเอ๋อร์ก้าวออกไปป๋อซือเหยียนล้างหน้าล้างตาเสร็จออกมาจากห้องน้ํา เขาเดินไปข้างๆ เสิ่นม่าน: "ผมไปหาคุณย่าก่อน""ได้"ต่อหน้าคนนอก เธอและป๋อซือเหยียนยังคงเป็นสามีภรรยากัน เธอจึงไม่ทําตัวเ
หลินหวั่นเอ๋อร์มองออก ป๋อซือเหยียนจำเธอได้ตั้งนานแล้ว แต่เธอแสร้งทําเป็นไม่รู้หลินหวั่นเอ๋อร์ลดสายตาลงเศร้าเล็กน้อยคุณนายป๋อมองไปที่ป๋อซือเหยียนอย่างตําหนิและพูดว่า:"สาวใช้อะไร? ย่าชอบยัยหนูคนนี้มาก จะให้เธอเป็นสาวใช้ได้ไง? แค่หวั่นเอ๋อร์เป็นคนกตัญญู และย่าชอบให้เธอดูแลย่า ดังนั้นให้เธออยู่กับย่าสักสองสามวัน และย่าไม่อนุญาตให้เราปฏิบัติต่อเธอเหมือนสาวใช้"เวลานี้เมื่อเสิ่นม่านเดินลงมา คุณนายป๋อมองไปที่เสิ่นม่านที่กําลังเดินลงมา พูดว่า:"ไม่เพียงแต่เราไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิบัติต่อเธอเหมือนสาวใช้ และม่านม่านก็เหมือนกัน หวั่นเอ๋อร์อยู่ที่นี่เพื่อดูแลฉัน และฟังฉันคนเดียวเท่านั้น""คุณนาย ตระกูลป๋อมีพระคุณของตระกูลหลินของเรา หนูเต็มใจที่จะดูแลท่าน แล้วก็คุณหญิงและพี่ซือเหยียนด้วย"แม้ว่าหลินหวั่นเอ๋อร์พูดแบบนี้ แต่ก็ได้นั่งข้างๆคุณนายป๋อแล้วคุณนายป๋อจับมือหลินหวั่นเอ๋อร์ด้วยเอ็นดู:"เด็กคนนี้ เชื่อฟังจริงๆ ยิ่งมองก็ยิ่งชอบถ้าเป็นหลานสาว จะดีแค่ไหน"เสิ่นม่านมองอย่างเย็นชา คุณนายป๋ออยากมีหลานสาวที่ไหน เห็นได้ชัดว่าต้องการหลานสะใภ้"ถ้าคุณย่าชอบคุณหนูหลินขนาดนี้ ให้คุณหนูหลินเป็นหลานส