หลินหวั่นเอ๋อร์มองออก ป๋อซือเหยียนจำเธอได้ตั้งนานแล้ว แต่เธอแสร้งทําเป็นไม่รู้หลินหวั่นเอ๋อร์ลดสายตาลงเศร้าเล็กน้อยคุณนายป๋อมองไปที่ป๋อซือเหยียนอย่างตําหนิและพูดว่า:"สาวใช้อะไร? ย่าชอบยัยหนูคนนี้มาก จะให้เธอเป็นสาวใช้ได้ไง? แค่หวั่นเอ๋อร์เป็นคนกตัญญู และย่าชอบให้เธอดูแลย่า ดังนั้นให้เธออยู่กับย่าสักสองสามวัน และย่าไม่อนุญาตให้เราปฏิบัติต่อเธอเหมือนสาวใช้"เวลานี้เมื่อเสิ่นม่านเดินลงมา คุณนายป๋อมองไปที่เสิ่นม่านที่กําลังเดินลงมา พูดว่า:"ไม่เพียงแต่เราไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิบัติต่อเธอเหมือนสาวใช้ และม่านม่านก็เหมือนกัน หวั่นเอ๋อร์อยู่ที่นี่เพื่อดูแลฉัน และฟังฉันคนเดียวเท่านั้น""คุณนาย ตระกูลป๋อมีพระคุณของตระกูลหลินของเรา หนูเต็มใจที่จะดูแลท่าน แล้วก็คุณหญิงและพี่ซือเหยียนด้วย"แม้ว่าหลินหวั่นเอ๋อร์พูดแบบนี้ แต่ก็ได้นั่งข้างๆคุณนายป๋อแล้วคุณนายป๋อจับมือหลินหวั่นเอ๋อร์ด้วยเอ็นดู:"เด็กคนนี้ เชื่อฟังจริงๆ ยิ่งมองก็ยิ่งชอบถ้าเป็นหลานสาว จะดีแค่ไหน"เสิ่นม่านมองอย่างเย็นชา คุณนายป๋ออยากมีหลานสาวที่ไหน เห็นได้ชัดว่าต้องการหลานสะใภ้"ถ้าคุณย่าชอบคุณหนูหลินขนาดนี้ ให้คุณหนูหลินเป็นหลานส
รอยยิ้มของคุณนายป๋อก็จางหายไปเช่นกัน และเธอก็พูดว่า: "หากพวกเธอสองสามีภรรยาต้องการออกไปเดทก็ไป แต่ตอนเย็นพวกเธอต้องกลับมา ออกไปเล่นไม่กลับบ้านนั่นมันนับอะไร" "อืม "ป๋อซือเหยียนหมดความอยากอาหาร ยืนขึ้น พูดกับเสิ่นม่าน:"ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมรอคุณอยู่ข้างนอก""ได้"เสิ่นม่านลุกขึ้นมองไปที่หลินหวั่นเอ๋อร์ และเห็นว่าสายตาของหลินหวั่นเอ๋อร์มองป๋อซือเหยียนตลอด และความหลงรักในดวงตาของเธอก็ชัดเจนมากเสิ่นม่านขึ้นไปชั้นบนหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อเธอออกไปข้างนอก สีหน้าของหลินหวั่นเอ๋อร์ก็ยิ่งเศร้าลงในรถ ป๋อซือเหยียนนั่งอยู่ที่เบาะคนขับ และเขาได้เตรียมเบาะรองนั่งสําหรับเสิ่นม่านไว้แล้วป๋อซือเหยียนพูด:"ขึ้นรถ "เสิ่นม่านนั่งลงในที่นั่งข้างคนขับ ป๋อซือเหยียนไม่ได้ขับรถ แต่เงียบไปครู่หนึ่งและพูดว่า:"คุณนายแค่กลัวคุณไม่ใส่ใจผม""ฉันรู้ "เสิ่นม่านไม่ใช่คนโง่ตระกูลหลินก็แค่ตระกูลเล็กๆ คุณนายป๋อหวังสูงขนาดนั้น จะไปอยากให้เธอเป็นสะใภ้ได้ไง?แต่แค่รู้สึกว่าช่วงนี้เธอไม่เชื่อฟัง ดังนั้นจึงใช้หลินหวั่นเอ๋อร์เพื่อยั่วยุเธอตระกูลหลินยังต้องพึ่งพาตระกูลป๋อเพื่อหาเงิน ดังนั้นก็ได้ส่งลูก
เสิ่นม่านตกตะลึงและไม่เข้าใจว่าป๋อซือเหยียนกําลังจะทําอะไรป๋อซือเหยียนโน้มตัวไปอย่างช้าๆ แต่เสิ่นม่านก็หันหน้าหนีอย่างรวดเร็วป๋อซือเหยียนหยุด สุดท้ายเขาก็ปล่อยเสิ่นม่าน:"ไปบริษัทกับผม ไม่นานผมก็จัดการเสร็จ"เสิ่นม่านต้องการปฏิเสธ ป๋อซือเหยียนก็ได้พูดว่า:"เมื่อคุณตอบตกลงให้เวลาผมสามเดือน ก็ให้ผมอยู่กับคุณนานกว่านี้หน่อย ได้ไหม?"เสิ่นม่านไม่เคยได้เห็นท่าทางถ่อมตนของป๋อซือเหยียนมาก่อน ในความทรงจำ ป๋อซือเหยียนมักจะมองเธอราวว่าเขาสูงส่งมาโดยตลอดเสิ่นม่านเงียบไปครู่หนึ่ง เม้มปาก:"ค่ะ"ป๋อซือเหยียนก็ได้ยิ้มออกมา แล้วเขาก็หักพ่วงมาลัยรถในบริษัทป๋อซือกรุ๊ปวุ่นวายมากๆ ป๋อซือเหยียนเพิ่งเข้ามาในบริษัท เขาก็บังเอิญเจอกับเลขาหลี่ที่กำลังไปทางเขาเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนกลับมา ดีใจทันที:"ประธานป่อ! ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!"ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาป๋อซือเหยียนมักเหม่อลอย ไม่มีสมาธิแม้ว่าเขาจะอยู่ในที่ประชุม และตอนนี้หลายเรื่องของบริษัทต้องการป๋อซือเหยียนมาตัดสินใจ สถานการณ์ก็เร่งด่วนจริงๆ"ประธานป๋อตอนนี้คณะกรรมการกําลังรอคุณอยู่ในห้องประชุม……"ทันทีที่คําพูดของเลขาหลี่พูดจบ เขาก็เห็
กรรมการคนหนึ่งพูดอย่างไม่พอใจ: "ประธานป๋อ ตอนนี้พวกเรามีเรื่องที่สำคัญมาต้องประชุม คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ไม่ต้องพามาก็ได้หรือเปล่าครับ""อีกอย่างคุณหนูเสิ่นและบริษัท M กรุ๊ปมีความเกี่ยวข้องที่ไม่ชัดเจน ใครจะรู้ว่าเธอเอาข่าวอะไรไปให้บริษัท M กรุ๊ป?"เสิ่นม่านไม่แสดงสีหน้าอะไร เดิมเธอก็ไม่อยากมามองพวกตาเฒ่าดื้อรันพูดคุยที่ป๋อซือกรุ๊ปกลายเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถของป๋อซือเหยียนที่คอยประคองไว้ ตาเฒ่าพวกนี้คงไม่มีอะไรกินไปนานแล้ว"เสิ่นม่านเป็นภรรยาของผมป๋อซือเหยียนคนนี้ การที่เธออยู่ที่นี่ตอนนี้ มันสมเหตุสมผล"กรรมการคนหนึ่งพูดเสียงเคร่ง:"ประธานป๋อ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ใช่คนของบริษัท และเธอจะไม่ให้ความสําคัญกับผลประโยชน์ของบริษัทเป็นอันดับแรก ผมแนะนําให้คุณ ให้เธอออกไปก่อนจะดีกว่า ไม่งั้นพวกเราทุกคนก็ไม่วางใจ""ผมได้เอาหุ้นร้อยละยี่สิบของบริษัทโอนไปให้เสิ่นม่านแล้ว ตอนนี้เธอเป็นส่วนหนึ่งของป๋อซือกรุ๊ป หุ้นที่เสิ่นม่านถืออยู่สูงกว่าพวกคุณทุกคน ตอนนี้พวกคุณยังมีอะไรจะเถียงอีกไหม?"เลขาหลี่ตกใจ:"ประธานป๋อ!"เรื่องใหญ่อย่างการโอนทุนแบบนี้ ! ทําไมเขาไม่รู้เลยเทียบกับเลขาหลี่กับ
"......ค่ะ"เสิ่นม่านตอบง่ายๆ แล้วไปพักห้องข้างๆตามเสี่ยวหลี่"คุณหญิงอยากจะทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ?""ชงชาให้ฉันหน่อย""ได้"เลขาหลี่ชงชาให้เสิ่นม่าน เสิ่นม่านนั่งบนโซฟาและถามว่า:" ช่วงนี้ ท่าทางของประธานป๋อในบริษัทเป็นไง?""ประธานป๋อ? ช่วงนี้ประธานป๋อมักจะเหม่อลอยครับ แล้วยังดื่มเหล้า วันนี้ดูปกติที่สุด ต้องขอบคุณคุณหญิงเลยนะครับ"เสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"เขา……ดื่มเหล้า?""คุณหญิงไม่รู้เหรอครับ ครั้งก่อนที่ประธานป๋อไปบริษัท M กรุ๊ปก็เพราะดื่มเหล้า"เลขาหลี่พูดด้วยความเป็นห่วง "ช่วงนี้ประธานป๋อดื่มเหล้าเยอะเกินไป ผมกังวลแทนจริงๆครับ""วันนั้น ทําไมป๋อซือเหยียนถึงไปบริษัท M กรุ๊ป นายรู้ไหม""อันนี้……ผมไม่รู้ครับ"สีหน้าของเลขาหลี่ได้ขายเข้าเสิ่นม่านลดสายตาลงเลขาหลี่ต้องรู้แน่ๆ แต่รู้คือรรู้ ไม่จําเป็นต้องบอกเธอไม่ว่ายังไงตัวตนของเธอตอนนี้ดูน่าสงสัย ขนาดคณะกรรมการของป๋อซือกรุ๊ปยังรู้สึกได้ อย่าว่าแต่คนอื่น"โอเค ทางป๋อซือเหยียนฉันจะเตือนเขาอีกที นายออกไปได้แล้ว ฉันอยากจะพักหน่อย""ครับ คุณหญิง"รอเลขาหลี่ออกไปเสิ่นม่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
ในขณะที่เสิ่นม่านลังเล ประตูห้องรับรองก็เปิดออกทันทีเลขาหลี่เดินเข้ามาพร้อมจานชีสเค้กเสิ่นม่านพูดกับโทรศัพท์:" ฉันยังมีธุระอื่น เดี๋ยวคืนนี้โทรไปหา""ค่ะ ประธานเสิ่น "วางสายเลขาหลี่วางเค้กไว้ตรงหน้าเสิ่นม่านและพูดว่า:" ประธานป๋อสั่งมาเมื่อกี้ครับ บอกว่าคุณหญิงชอบชีสเค้กมาก"เสิ่นม่านมองชีสเค้กบนโต๊ะ เมื่อก่อนเธอชอบกินมาก แต่ว่าป๋อซือเหยียนรู้ได้ไง? ก็เมื่อก่อนป๋อซือเหยียนไม่เคยรู้ว่าเธอชอบอะไรมาก่อน"ขอบคุณ ฉันของพักก่อน ถ้าเขาเสร็จแล้วค่อยมาเรียกฉัน""ครับ คุณหญิง"เลขาหลี่ออกไปเสิ่นม่านมองไปที่ชีสเค้กบนโต๊ะ ตกอยู่ในภวังค์ป๋อซือเหยียน……อยากจะทำอะไรกันแน่? เธอไม่เชื่อป๋อซือเหยียนไม่มีแผนจัดการบริษัท M กรุ๊ป และท่าทางวันนี้ของป๋อซือเหยียนมันแปลกจริงๆหรือว่า……เขามีแผนอื่น?ตอนบ่าย ป๋อซือเหยียนเดินออกมาจากกห้องประชุม เห็นว่าเสิ่นม่านไม่ได้แตะชีสเค้กบนโต๊ะ เขาพูดว่า:"ชีสเค้กร้านนี้ไม่ถูกปากเหรอ?""ฉันเคยชอบทานชีสเค้ก แต่ตอนนี้ ไม่ชอบแล้วค่ะ"เสิ่นม่านพูดเรียบๆป๋อซือเหยียนมองลง และสีหน้าของเขาเศ้ราเล็กน้อย:"ไม่เป็นไร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะจำสิ่งที่คุณชอบ""ป๋อ
เสิ่นม่านเดินออกจากห้องรับรอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามา ก็ได้พูดออกมาว่า :"ประธานป๋อ แม้ว่าอยากจะชดใช้ให้คุณหญิง ก็ควรที่จะคิดหาวิธีอื่นนะครับ ถ้าคุณโอนหุ้นนี้ให้คุณหญิงจริงๆ งั้นอำนาจของคุณใน……"อำนาจในบริษัทมีมากเท่าไหร่ ก็ขึ้นอยู่กับจํานวนหุ้นวันนี้หุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ก็ได้ถูดประธานป๋อโอนให้คุณหญิง ถ้าต่อไปทั้งสองแยกทางกัน งั้นป๋อซือกรุ๊ปต้องเปลี่ยนชื่อแน่"ไม่เป็นไร "ป๋อซือเหยียนมองแผ่นหลังของเสิ่นม่าน ที่สายตาของเขาเข้มลง:"มันเป็นเพียงการพนันครั้งใหญ่"ทางนั้น เพื่อความปลอดภัย เสิ่นม่านก็กลับไปที่บริษัทการบันเทิงเสิ่นซื่อก่อน และส่งมอบสัญญาให้กับเลขาจางเลขาจางเหลือบมองสัญญาในมือและถามอย่างสงสัย:"ประธานเสิ่น นี่คือ……""ไปให้ฝ่ายกฏหมายตรวจสอบให้ละเอียด ดูว่าสัญญานี้มีช่องโหว่หรือกับดักไหม""ครับ ประธานเสิ่น"เลขาจางกําลังจะจากไป แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วอีกครั้งและพูดว่า:"เดี๋ยวก่อน ""ครับ ""นายไปตรวจสอบตัวตนและภูมิหลังของซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วก็ผลการเรียนช่วงม.ต้น ม.ปลาย ของซูเฉี่ยนเฉี่ยน และก็ชีวิตส่วนตัวของเธอ""ค่ะ ประธานเสิ่น "เสิ่นม่านพูด:"นายออกไปเถอะ""ครับ "หลังจาก
เสิ่นม่านไม่เข้าใจความคิดของกู้ไป๋ แต่เลือกที่จะเข้าใจคืนนั้นเสิ่นม่านจองร้านอาหารห้าดาว เพื่อให้เข้ากับฐานะของกู้ไป๋ ก็ได้หาห้องที่เป็นส่วนตัวมาโดยเฉพาะเสิ่นม่านนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับของรถกู้ไป๋ รู้สึกถึงความตื่นเต้นของรถสปอร์ตเธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า คนอย่างกู้ไป๋ที่แสร้งทําเป็นลึกทุกวัน จะมีด้านมืดของตัวเอง จะชอบอะไรที่น่าตื่นเต้นอย่างรถสปอร์ต"เจ้าหญิงกรุณาลงจากรถ"กู้ไป๋เปิดประตูให้เสิ่นม่านวันนี้เสิ่นม่านแต่งตัวสบายๆ ไม่ได้แต่งหน้า เพื่อไม่ให้กู้ไป๋ถูกเจอ เธอจึงซื้อหน้ากากชั้นล่างมาใส่แต่กู้ไป๋ ทำตัวเหมือนไปตลาดผักเพื่อซื้อผัก ไม่มีเจตนาที่จะปิดบังตัวตนของเขาเลยเสิ่นม่านพูด:"ไม่ใช่ฉันว่านายนะ กู้ไป๋ ตอนนี้นายเป็นศิลปินชายยอดนิยม เดินบนถนนแบบนี้ จะถูกจําได้ง่าย และเมื่อถึงเวลา พาดหัวข่าวของวันพรุ่งนี้จะเป็นกู้ไป๋ทานอาหารเย็นกับผู้หญิงลึกลับ……""สร้างข่าวบ้าง ไม่ดีกว่าเหรอ?"ทันใดนั้น เสิ่นม่านก็คิดได้ว่ากู้ไป๋ไม่มีเรื่องอื้อฉาวใด ๆ ตั้งแต่เดบิวต์"แต่ก็ไม่ควรเลือกเจ้านายของนาย""เป็นหุ้นส่วน""สําหรับคนนอก ฉันเป็นเจ้านายของนาย"เสิ่นม่านและกู้ไป๋ทั้งสองคนเดินไปที่